Echte Waarheid 1973 (No 07) Jul-Aug - Herbert W. Armstrong ...

Hemel, hel
en het
hiernamaals
Waarom geloven miljoenen dat wij mensen 6f naar
de hemel 6f naar de hel zullen gaan wanneer wij
sterven? Waar komt dit idee vandaan? Wat zegt
de Bijbel over een voortbestaan?
door William F. Dankenbring
EEN OUDE Babylonische legende
verhaalt van een jongeman,
Etana, die door een arend werd
uitgedaagd naar de hemelse gewesten
op te stijgen. In de overtuiging dat
dat geen kwaad idee van de arend
was, steeg Etana, met de arend, steeds
hoger op in de hemel tot de aarde
een berg leek, mensen stofjes en de
oceaan een slootje.
Etana vloog steeds hoger en bereikte
ten slotte de woning van Anoe,
de hemelgod. De beledigde godheid,
verstoord door de aanwezigheid van
een nietige sterveling in zijn hemels
verblijf, wierp Etana en de arend
omlaag in de onderwereld.
W a t de menselijke geschiedenis
aangaat, was Etana's vlucht stellig
een der oudste geboekstaafde pogingen
van de mens om naar hemelse
gewesten op te stijgen.
Oudste speurtocht der mens
Het geloof in een hemel of een
paradijs aan gene zijde van het graf
is een erkend leerstuk van het geloof
van feitelijk alle volken en rassen
sinds het begin van de geboekstaafde
menselijke geschiedenis.
De hemel van de Hindoe is opgaan
24
in het Brahma. De moslems wacht
een paradijs waar ze van eeuwig licht
en vreugde zullen genieten - inclusief
lichamelijke genoegens, ofschoon
het hoogtepunt van geluk erin zal
bestaan, Allah van aangezicht tot
aangezicht te zien.
De denkbeelden van verschillende
landen en volken over de hemellopen
sterk uiteen. Het paradijs van sommige
primitieve stammen in Australie
heet "gomboomland". Daar is alles
beter dan in deze wereld. De weg naar
het hemel-land, zo geloven zij, wordt
gevormd door de stralen van de
ondergaande zon en door de Melkweg.
Onder voorchristelijke Polynesiers
werd het paradijs soms geacht in een
onderaardse wereld te liggen, of
binnenin de maan, of in het westen,
of op een eiland - of zelfs onder
water. In Raratonga meende men dat
krijgers die stierven, bij de god Tiki
leefden in een ondergrondse streek
van geurige heesters en bloemen, met
onbeperkt eten, drinken, dansen en
slapen.
Onder de Delaware-, Zwartvoet- en
Ojibwe-Indianen van Noord-Amerika
werden zij die de stamwetten schonden,
na hun dood naar een sombere
streek verbannen; de anderen gingen
een leven van gelukzaligheid in. Voor
de N oordamerikaanse Plains-
Indianen was een toekomstig leven
zeer reeel, maar hun begrip ervan was
vaag en nevelig. Zij geloofden dat
iemand die gestorven was, precies zo
voortleefde als in deze wereld - met
dezelfde hartstochten, gevoelens,
wensen, behoeften en vijandige gezindheden.
Vroegste geloofsvoorstellingen
Sinds de vroegste tijden hebben
mensen zich verdiept in een hiernamaals.
In de holen van de oudste
mens onthult de aanwezigheid van
voorwerpen bij de dode, een geloof in
een leven na de dood. In neolithische
culturen levert het materiaal van
speciaal geconstrueerde graven zelfs
nog meer bewijzen dat de mens
voortdurend geboeid is door begrippen
als dood en hiernamaals.
Oude Egyptische godsdienstige teksten,
de Piramidenteksten, houden
zich in hoofdzaak bezig met de wens
van de overleden farao om het leiden
van een somber bestaan in de onderwereld
te vermijden. De overleden
farao's werden geacht evenals de
De ECHTE W AARHEID juli-augustus 1973