Notulen vergadering 12-11-2011 - Natuurmonumenten

pagina 10/15
de buitenwereld. Tijdens die discussies kwam de vraag naar voren hoe de vereniging
aankijkt tegen het natuurbeleid in de toekomst. De ecologische hoofdstructuur is twintig jaar
lang leidraad geweest. Binnen een paar jaar is dit concept echter afgerond of geëindigd en
de vraag is wat hierna komt. Over de doelen voor de langere termijn dient grondig
nagedacht te worden zonder dat de doelen op korte termijn daar onder leiden. Dit proces is
nu opgestart en door middel van een presentatie wil de werkorganisatie uit een zetten waar
aan gedacht wordt. Dit onderwerp krijgt de komende periode verder vorm en komt
verschillende keren terug in de verenigingsraad.
De heer Hartog, medewerker beleidscommunicatie van de regio Zuid-Holland en Zeeland,
zet uiteen dat bij de zoektocht naar een toekomstvisie voor Natuurmonumenten
fundamenteler gekeken wordt naar de relatie tussen de Nederlander en zijn of haar natuur.
Drie vragen die daarbij spelen zijn: waar gaan we naartoe?, waar staan we nu? en waar
komen we vandaan?. Deze vragen zijn meerdere keren in de geschiedenis van
Natuurmonumenten naar voren gekomen. In eerste instantie was het kopen van natuur de
oplossing, daarna het goed beheren en vervolgens het creëren van nieuwe natuur. Nu staat
de vereniging weer voor deze fundamentele vraag en voor de beantwoording dient eerst
gekeken te worden naar waar de vereniging nu staat. Door de (gedeeltelijke) invulling van
de ecologische hoofdstructuur is veel bereikt maar de kwaliteit daarbuiten neemt af. De
biodiversiteit in het gehele land gaat achteruit, de verstedelijking gaat door evenals de
klimaatverandering. Daarnaast is het politieke klimaat minder gunstig geworden. Uit de
waardefoto, gemaakt zijn in het kader van Het Nieuwe Natuurmonumenten, kwam een groot
vertrouwen in het werk van de vereniging naar voren maar tegelijk ook de wens dat de
vereniging meer stelling gaat nemen. Natuur blijkt nog steeds te leven in de maatschappij
maar men heeft ook het besef dat overal bezuinigd dient te worden. Natuurbeleid heeft
potentie indien aansluiting wordt gezocht bij de onderwerpen die echt leven zoals de angst
voor water, verstedelijking en klimaatverandering.
Mevrouw Van Slochteren, adjunct regiodirecteur regio Zuid-Holland en Zeeland, gaat tijdens
haar presentatie in op de vraag ´waar komen we vandaan?´ Het blijkt dat de maatschappij
minder voeling heeft met het natuurbeleid maar er is weldegelijk aansluiting tussen mensen,
de natuur en het landschap waarin ze wonen en leven. Daar ligt de sleutel voor een
toekomstvisie. De werkorganisatie wil daarom het Nederlandse landschap kiezen als
uitgangspunt. Mensen voelen zich met het (regionale) landschap verbonden en het
landschap is een goede schaal om natuur te beheren. Nederland heeft een grote
verscheidenheid aan landschappen die met elkaar samenhangen. De geomorfologische
kaart van Nederland laat goed de samenhang, variatie en de rijkdom van Nederland zien.
Daarnaast zijn er verschillende kaarten en rapporten (onder andere N2000, Nationale
parken en landschappen, de deltanatuur) die de (internationale) waarde laten zien.
Uit al deze informatie kan een kaartbeeld met landschappen gedestilleerd worden dat
aangeeft waar het, voor het werk van Natuurmonumenten, om gaat. De uitgangspunten voor
een toekomstvisie, die vervolgens uit de discussie naar voren zijn gekomen, zijn:
- een zo groot mogelijke verscheidenheid aan landschappen;
- geen voorkeur voor een bepaald soort natuur;
- natuur, landschap en beleving sluiten elkaar niet uit;
- de samenhang tussen gebieden en landshappen met economie en milieu.
Dit concept kaartbeeld, met herkenbare landschappen die er toe doen, is een middel om de
toekomstvisie te concretiseren. Tevens een vertrekpunt voor het werk van de vereniging en
de communicatie daarover met andere mensen. Dit concept en hoe het extern ingezet
wordt, dient de komende tijd nog verder te worden uitgewerkt. Een kaart is aan de ene kant
makkelijk omdat het een concreet beeld geeft maar zorgt ook voor weerstand
(landschappen die er wel of niet opstaan). Voor de regio’s kan dit concept een goed handvat
bieden bij de verdeling van taken en het nemen van initiatieven. Bij een goede toetsing kan
richting geven worden aan het natuurbehoud in Nederland en ontstaat er een duidelijke
koers. Tot slot zet mevrouw Van Slochteren uiteen dat de toekomstvisie niet alleen kan
bestaan uit een kaart. Verschillende thema’s, zoals betrekken van mensen, jeugd en natuur,