clubblad november 2012 - TC Omnisport Heerhugowaard

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
grens van Slovenië. We zitten aan de voet van het Karwanken gebergte. Vanaf de
camping in Feistritz im Rosenthal kunnen we de bergen prachtig zien liggen. En als de
zon dan schijnt en de temperatuur is 25 graden krijg je zin om die bulten te beklimmen.
Dus vandaag een route gereden van 106 km. Met geweldig mooie klimmen waar het kleinste
verzet geschakeld moest worden om boven te komen. 12 en 16 % op een afstand van 8 kilometer
is wel wat anders dan in Duitsland. Prachtige vergezichten en uiteraard geweldige afdalingen.
Waar het gemiddelde wat opgevijzeld werd.
Wat is het mooi fietsen in
Oostenrijk vertelde ik Ria bij terugkomst. Die
zei dat wordt dus nog wel een keer. Daar heeft
ze gelijk in. ”Maar ik heb vandaag zoveel moois
gezien, daar ga ik jou de komende dagen
deelgenoot van maken.
Op donderdag 7 juni stond op het programma de
Loiblpass te beklimmen, een 1566 meter hoge
klim naar de grens tussen Oostenrijk en Slovenië
Het was er prima weer voor, 25 graden. De aanloop
vanaf de camping is 16 km., dus lekker warm
draaien. De klim begint met 4 km. 10 %, waarna 8 km. 12% en de laatste 4 km. 10%. Dus pittig
aan de bak, 16 km. lang. Het kleinste verzet moest erop om in het zadel te blijven. Er was gelukkig
een kleine afdaling onderweg waar je even kon bijkomen. Dat was wel nodig ook, af en toe
dacht ik aan afstappen. Maar wist steeds weer de volgende bocht te halen. Met een snelheid die
rond de 6 á 7 km. lag. Dat was buffelen geblazen. Bijna boven begon de ketting over te slaan. Hij
kon deze enorme krachten niet meer aan, een schakel was half geknapt. Maar boven waren we !
Niets te beleven bij de grenspost dus maar naar beneden, we zien wel hoe lang de ketting het
houdt. Bijna beneden, bij een kerkhof kwam de ketting tot een einde. Zo zijn we niet op pad
gegaan, beste ketting. De pons uit het gereedschapstasje en repareren. Dat lukte en zonder
protest van de bewoners van het kerkhof mocht ik mijn handen wassen.
(‘k Heb het ook niet gevraagd). Ik besloot naar Ferlach te rijden en daar een nieuwe te gaan
kopen. Maar helaas, het was Sacramentsdag, dus alles dicht. Op de camping aangekomen vroeg ik
Ria, “Wat was er met Sacramentsdag ook alweer?” “Dan moesten wij als meisjes met bruidsjurkjes
aan, een processie lopen met de pastoor onder een baldakijn”. Toen ze dat zei, kon ik
het me ook wel weer herinneren. De ketting nog nagekeken, daar moet morgen een andere voor
komen.
10 Juni, goed weer om te fietsen, 23 graden. De ketting is vervangen. Ik heb een reparateur
kunnen vinden. Een aardige man met een grote baard en veel haar. Het was in zijn
buitenwerkplaats een opstapeling van onderdelen en versleten spullen. Maar, hij had alles wat ik
nodig had. Dat kwam uit zijn magazijn annex administratie. Een pakhuis vreselijk vol, hij kon zelf
nog net op een stoel zitten achter zijn bureau. Maar hij wist alles snel te vinden en hielp met
vakkundige handen.