Nr 29 - 2012 - Gezelligheid kent geen tijd - Weller

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 

IColofonI/IinhoudIIIIIII02III 

III-+-+-+-+-+-+-+-IIIIIIIIIIIIIII 





04 

14 

18 







21 

32 




I*+-+*+-+*+-+*+-+*+-+*+-+*IIII 



Hoofdredactie 

Krista Poulissen 

Redactie 

Karin Theunissen, Krista Poulissen, 

Zuiderlicht 

Biebella 

Ella Latten haalde het nieuws met haar 

eigen 'buurtbibliotheek'. Kosteloos 

leent zij boeken uit aan vrienden, 

buren en bekenden. Weller zorgde 

voor voldoende kastruimte. 

Fijn en veilig wonen; 

daar horen drugs niet bij 

Veiligheid in de wijk is belangrijk voor 

Weller. Drugsoverlast is hier een onderdeel 

van, vandaar dat Weller wat meer 

uitleg geeft over haar drugsbeleid. 

Fotografie 

Arjen Schmitz, Marcel van Hoof, 

Zuiderlicht 

Vormgeving en productie 

Zuiderlicht 

Wellerdag 

Elk jaar sluit Weller haar deuren tijdens 

de Wellerdag zodat er alle tijd is voor 

vrijwilligerswerk. Vier teams trokken 

de buurten en wijken in om wijkwensen 

te vervullen. 

Opening Corneliuspark 

Met een gezellig wijkfeest werd het 

Corneliuspark geopend. Het 60 meter 

lange mozaïek kunstwerk is de slagroom 

op de taart van het nieuwe 

Heerlerheide. 

Drukwerk 

Drukkerij Walters 

87, maar nog lang niet oud 

De 87-jarige Gerard Franssen uit 

Heerlerbaan is nog steeds zo fit als 

toen hij 70 was. Hoe de tijd geen vat 

op hem heeft? Lees zijn verhaal op 

pagina 18, 19 en 20. 

En verder: 

Krista’s column 03 

Je moet met de tijd meegaan 06 

Vroeger 09 

Canasta, computers en kubisme 12 

Wie kent de WKNDschool? 16 

Juist het fijne werk geeft rust 22 

De wereld in het klein 24 

Wellerwens 28 

Wellerhebbes 29 

De hoogste tijd voor een nieuwe tijd 30 

De Taal van de mam 35 

Wellermagazine is een uitgave van Weller. Het wordt in 

een oplage van 10.000 exemplaren verspreid onder 

Wellerklanten en -relaties. 

Heeft u tips, vragen, opmerkingen of interessante 

berichten voor dit magazine, stuur ze dan naar 

Wellermagazine, t.a.v. de redactie, Postbus 2, 

6400 AA Heerlen.

III 

03 

Wellermagazine GEZELLIGHEID KENT GEEN TIJD 

KRISTA’S COLUMN 

D 

e stad is betoverend mooi in deze 

kersttijd. Donker wordt fleurig door de 

ontelbare mystieke lichtjes. De mensen 

lijken vriendelijker, minder in zichzelf 

gekeerd. Het ruikt heerlijk zoet, een parfum 

van dennen, musk, suikerspin en oliebollen. 

Op een bankje zit een oude man. Met een 

donkere blik tuurt hij naar de horizon. Zijn dikke 

en borstelige wenkbrauwen vormen een frons. 

Diepe rimpels geven hem een zorgelijk uiterlijk. 

Maar er is iets aan deze man, wat me doet 

stilstaan. Zijn verdriet is voelbaar, maar ook 

de warmte in zijn hart. 

Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. 

Als ik vraag hoe het met hem gaat, kijkt hij 

verrast omhoog. Maar hij zegt niets en knikt 

alleen maar. Opeens spreekt hij me toe. Zijn 

stem is dieper dan verwacht en in plaats van 

een praatje volgt er een gedichtje: 

Vroeger voelde anders dan vandaag. 

Het leven verloopt gestaag. 

In plaats van dagen worden jaren geleefd. 

Niet de momenten zelf, 

maar herinneringen beleefd. 

Terugkijkend is er soms spijt. 

Het voelt als verloren tijd. 

Nu rest het verlangen naar verbinding en 

gezelligheid. 

Ik heb met hem te doen en formuleer zorgvuldig 

mijn antwoord: 

Tijd is relatief. Zelfs de groten der aarde zijn het 

daar over eens. Albert Einstein bedacht al in 

1905 dat tijd niet overal gelijk is en afhankelijk 

van de lokale zwaartekracht. En ook bij hoge 

snelheden verandert de tijd. Hoe sneller je 

gaat, hoe langzamer de klok tikt! 

Ik denk dat iedereen wel bekend is met de 

relativiteit van tijd. Voel je je niet goed, dan 

kruipt de tijd voorbij. Voel je je lekker, dan vliegt 

de tijd. Waarom spijt hebben van verloren 

momenten, als je kunt genieten van hoe het nu 

is en wat er nog komt…. Als het écht gezellig 

is, ervaar je tijd niet eens! 

Er breekt een glimlach door op zijn gezicht. 

Hij ziet er jaren jonger uit en loopt weg met een 

glinstering in zijn ogen. Ik roep hem nog na 

wat hij gaat doen. “Genieten, van het leven” 

is het antwoord! “Gezelligheid kent inderdaad 

geen tijd!” 

Voor de één is gezelligheid lekker samen 

koken, voor de ander heel lang dineren. 

Benieuwd wat onze klanten onder gezelligheid 

verstaan? Lees snel de verhalen…. 

Fijne feestdagen! 

Krista Wauben

A 

fgelopen zomer haalde de 87-jarige 

Ella Latten het nieuws. Omdat zij graag 

leest en senioren die niet makkelijk 

buiten komen ook het plezier gunt van 

een goed boek, opende zij in Woendershof 

een eigen ‘buurtbibliotheek’. Kosteloos leent 

zij haar boeken uit aan vrienden, buren en 

bekenden. “Als mensen terugkomen met een 

boek of iets nieuws uitzoeken, praten we vaak 

over het verhaal of over de karakters. Ik vind 

dat zó gezellig.” 

Als kind al wilde Ella niets liever dan lezen. 

“Ik groeide op in een druk huishouden. Er 

moest gewerkt worden en er was altijd wel een 

broer of zus in de buurt die aandacht vroeg. 

Als het even kon, kroop ik weg met een boek. 

Desnoods in het kippenhok of ik dook in bed. 

Als ik aan het lezen was hoorde ik niets of 

niemand meer. Dan leefde ik alleen nog maar 

mee met de personages. Omdat het in die tijd 

niet gangbaar was dat er meisjesboeken in 

huis waren, las ik jongensboeken. Karl May en 

Tarzan: ik kan de verhalen nog dromen. Eenmaal 

getrouwd mocht ik gewoon lezen. 

Sterker nog: mijn man was mijn leesmaatje. 

Alle mogelijke romans heb ik verslonden.” 

In het nieuws 

“Afgelopen zomer kreeg ik een idee. Ik had 

een kast vol boeken en het leek mij leuk om 

die mooie verhalen te delen met mijn buren. 

Een soort ‘buurtbibliotheek’ op te richten. Mijn 

wijkverpleegkundige van Meander stimuleerde 

mij om dit idee door te zetten. En ook Weller 

was positief, met name vanwege het sociale 

aspect: het samen lezen. Een kennisje plaatste 

vervolgens een berichtje op internet en toen 

ging het ineens snel. Omdat het idee nieuw 

was, stonden de krant en tv voor de deur, met 

als gevolg dat ik de week erna vanuit alle 

windstreken van het land nieuwe boeken 

ontving. Romans, thrillers, literaire boeken, 

geschiedenisboeken, kunstboeken, boeken 

over de mijnen en vooral ook veel GROOT- 

LETTERBOEKEN; je kunt het zo gek niet 

bedenken of het staat in mijn bibliotheekje. 

Overzichtelijk op een rij, dankzij de mooie 

kasten die ik van Weller heb gekregen.” 

Mooie woorden 

“Het lezen zelf staat voor mij even in de ijskast, 

omdat ik net een oogoperatie heb ondergaan. 

Maar aan het runnen van mijn bibliotheekje 

heb ik minstens zo veel plezier. Ook schrijf ik 

sinds jaar en dag mooie gedichten die ik in 

bladen of gedichtenbundels tegenkom op in 

een boekje. Dit persoonlijke gedichtenbundeltje, 

dat ik ‘Beukennootjes’ heb genoemd, ligt 

steevast bij mijn favoriete stoel met uitzicht 

op het Vijverpark. Hier zit ik vaak. En dan 

blader ik door mijn boekje en kom ik altijd wel 

een gedicht tegen dat bij mijn gevoel past. 

De boeken en gedichten houden mij actief. 

Ze zetten aan het denken, bieden troost en 

maken je soms ook aan het lachen. Wat je 

toch met woorden kunt doen.” 

III 

04 

LITERATUUR


05 

Wat is mooier dan een goed verhaal dat je grijpt, 

meesleept, ontroert of aan het denken zet? Van die 

verhalen zijn er vele: van alle, over alle en voor 

alle (leef)tijden.

“Mijn hele leven al pro- 

beer ik te lachen en het 

leven positief te beleven. 

Ook ben ik niet bang 

voor verandering en 

vooruitgang. Want voor 

wie intensief leeft, telt de 

tijd eigenlijk niet.” 

06


07 

V 

rolijk wacht Thérèse Willems, liefst 

89 jaar oud, mij op bij de voordeur 

van haar flat. Mooi gesoigneerd en 

met een big smile op haar gezicht. 

Zodra ik in de hal sta, dwarrelt een spraakwaterval 

op mij neer. “Ja, ik draaf soms door. 

Dat zegt mijn zoon ook altijd. Maar je hoeft 

heus niet alles op te schrijven, want dan wordt 

het verhaal veel te lang.” Ik ben benieuwd. 

Terwijl Thérèse op de ouderwetse manier 

koffie zet, begint ze te vertellen. Eerder had 

ze nog contact met haar zoon in Detroit en 

haar dochter in Wisconsin in de VS. Via skype. 

Dat is wat anders dan koffie met een filter! 

“Aan mij is zo’n senseo of espresso niet 

besteed, omdat ik koffie via een filter simpelweg 

lekkerder vind”, lacht Thérèse. “Voor de 

rest heb ik geen enkele ontwikkeling uit de 

20ste eeuw links laten liggen. Telefoon, tv, 

radio, de langspeler, cd-speler, internet: ik sta 

overal open voor en wil alles proberen. 

Vriendinnen van mij durven de computer niet 

eens aan te zetten. Ik snap dat niet. Wat kan 

er nu mis gaan? Met een beetje hulp zijn 

die nieuwe apparaten supergemakkelijk te 

bedienen. Ik vind het geweldig. Sterker nog, de 

nieuwe communicatiemogelijkheden maken 

mijn leven rijker, leuker en voller. Dankzij skype 

kan ik mijn kinderen en kleinkinderen die ver 

weg wonen niet alleen geregeld horen maar 

ook zien. En dankzij Facebook kan ik foto’s en 

nieuwtjes delen. Zo blijf ik op de hoogte.”

MODERNE MEDIA 

Contrast 

Thérèse werd in 1923 in Eys geboren, als 

jongste telg van een politiegezin met niet 

minder dan veertien kinderen. In de jaren ’50 

emigreerde zij met haar man en twee kinderen 

Jean en Philomena naar het land van de vele 

kansen. Het gezin Willems streek neer in 

Chicago, waar dochter Cecilia werd geboren. 

Na het pensioen van haar man Jan, in 1982, 

keerden Thérèse en Jan terug naar Nederland. 

“Ik wilde liever in Amerika blijven, maar Jan 

wilde graag in Nederland oud worden. Ja, dan 

ga je mee, toch? De eerste jaren hier kon ik 

niet wennen. Ik was Chicago gewend, zat ik 

hier ‘op de Heerlerbaan’. Een groter contrast 

bestaat bijna niet. Dolgelukkig was ik dan ook 

toen mijn jongste dochter Cecilia besloot om 

zich ook in Nederland te settelen. Had ik tenminste 

één kind in de buurt. Daarom ben ik zo 

blij met skype: doordat ik de kids regelmatig 

zie, voelt het alsof ze dichtbij zijn.” 

Actieve tante 

“Als kind was ik al een bezige bij, altijd druk 

met ‘frutselen’ zoals mijn moeder het noemde. 

Dat is eigenlijk nooit veranderd. Ik houd mijn 

hersens fit met puzzelen, computeren, handwerken 

en knutselen. Ik wandel lekker veel. 

Drink regelmatig een gezellig kopje koffie in 

de Hoeskamer. En als het even kan ga ik met 

mijn lieve vriendinnen of met mijn achternichtje 

op stap. Deze mix zorgt ervoor dat ik 

een goed en rijk gevuld leven heb. 

Gezelligheid kent geen tijd! Dat is wat mij 

betreft een waarheid als een koe. Maar je 

moet wel het zelf doen, hè?” Vrolijk trek ik de 

deur na ons gesprek achter mij dicht. 

III 

08 ..

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 

II09IIIIIIIIIIIIIOokIvroegerIII 

IIIIIIIIIkendeIgezelligheidIII 

IIIIIIIIIIIIIIkentIgeenItijdIII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIII-+-+*+-+-IIIIIII 











D 






Door Roelof Braad, stadshistoricus van 

Heerlen en bereikbaar bij Historisch Goud – 

Rijckheyt, centrum voor regionale geschiedenis 

te Heerlen. 

Foto’s en tekeningen (Pierre Delnoy): collecties 

Historisch Goud, Heerlen en Nederlands Openluchtmuseum, 

Arnhem 

hierboven – In de Romeinse tijd speelden kinderen 

buiten spelletjes van alle tijden als hoepelen, 

verstoppertje en blindemannetje of knikkeren. 

Dat laatste meestal met noten. Glazen knikkers 

komen voor het eerst massaal in de winkel in 

de 20ste eeuw. 

e lange winteravonden waren voor de 

regiobewoners sinds mensenheugenis 

de gezelligste. In de agrarische 

gemeenschap was het de tijd dat de 

oogst binnen was, het vee geslacht en de 

zomerfeesten als de kermis en de jaarmarkten 

alleen in de herinnering voortleefden. Na het 

voederen van het vee en het melken van de 

koeien aan het eind van de middag wachtte 

vaak een gezellige avond aan tafel, rond de 

potkachel of bij de openhaard. 

De avonden werden gevuld met het vertellen 

van volksverhalen, over weerwolven, spoken en 

bokkenrijders bijvoorbeeld. Vaker nog werd de 

avond gevuld met een gezelschapsspel. Vooral 

kaarten was favoriet. Maar er zijn al vanaf de 

Romeinse tijd tal van andere gezelschapsspellen 

bekend. Eenmaal in de ban ervan ging 

men door tot in de kleine uurtjes… 

De Romeinse tijd 

Spellen en kinderspeelgoed uit de Romeinse 

tijd zijn in het Thermenmuseum in Heerlen te 

bewonderen. Zo tonen de vele gevonden 

dobbelstenen aan dat dit spel erg populair was. 

Er zijn zelfs valse gevonden met een stukje 

lood onder de een, zodat de zes veelal boven 

kwam te liggen, en ook een dobbelsteen met 

alleen vieren, vijven en zessen. Ook balspelen, 

zoals de ‘ex pulsim ludere’, die een beetje op


IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII10III 10 


















hieronder – Beker (‘fritillis’) en dobbelstenen 

(‘tesserae’) uit de Romeinse tijd. 

rechtsboven – Pieter Bruegel de Oude schilderde 

op paneel in 1560 talloze kinderspelen die 

toen in zwang waren. 

rechtsonder – Prent uit een Vlaams manuscript 

uit ca. 1480 met een afbeelding van jongens 

die met bikkels spelen op grafstenen. 

linksonder – Romeins molenspel. 

ons squash lijkt, werden gespeeld, meestal in 

een wat grotere ruimte als de thermen. Maar 

ook raadspelletjes waren razend populair, met 

noten of steentjes, die men in de gesloten 

hand hield. Bij het ‘par impar’ (even-oneven) 

moest men raden of het een even of oneven 

aantal was. Met munten speelde men het bij 

ons nog bekende kop of munt. Bij de Romeinen 

heette dat ‘nauvia aut capia’ (schip-of-kop), 

omdat op de munten aan een zijde vaak 

een schip was afgebeeld. Of het in Heerlen 

gevonden bekende molenspel, dat in kopie in 

het museum te spelen is en er ook te koop is. 

De tand des tijds 

Veel van dit soort spellen hebben de tand des 

tijds doorstaan en zijn ook nu nog bekend. De 

bekende Vlaamse schilder Pieter Brueghel de 

Oude schilderde in 1560 een paneel met meer 

dan 70 binnen- en buitenspelletjes. Een toen 

nog bekend spel dat ook al in de Romeinse 

tijd werd gespeeld, was het bikkelen. Tot in de 

vorige eeuw werd het nog in onze agrarische 

gemeenschap gespeeld. In het Heerlens dialect 

heette het ‘tiekkele’. Bikkels zijn botjes van een 

schaap of rund, meestal de nekwervels, die 

vier platte zijden hebben. Het was een spel dat 

binnenshuis op tafel met vier van die botjes 

en soms met een bal werd gespeeld. De tiekkele 

werden op tafel geworpen en de bal 

opgeworpen. Degene die de bal ving, stak een 

tiekkel tussen de vingers en moest een speciale 

opdracht doen. In een andere variant werd de 

bal hoog opgegooid, waarna het kind met de 

bikkels een opdracht moest uitvoeren, voordat 

de bal de grond raakte. De bikkels één voor 

één op de bovenkant van je hand laten wippen 

kon bijvoorbeeld zo’n opdracht zijn. Vaak 

werden er aftelversjes of liedjes gebruikt om 

de opdracht te onthouden. In Heerlen deed 

men dit spel nog tot in het begin van de 20ste 

eeuw en zong men er een liedje bij: ‘Hastes 

an der poetsch, poetsch an de oeres, oeres an 

der pegel, pegel an der sjriever, sjriever an 

der crites’. 

Meer en fraaier 

In de loop van de tijd komen er steeds meer 

gezelschapsspelen in steeds fraaiere vormen. 

De sjoelbak doet zijn intrede en spellen als 

hoedje wip en halma. De aloude spellen 

dammen en schaken worden steeds mooier 

uitgevoerd en steeds fanatieker gespeeld. Bij 

de opkomst van de moderne druktechnieken 

worden ook de kaartspellen steeds fraaier. 

Aan het begin van de 19de eeuw tekende de 

Heerlense burgemeester Kemmerling zijn 

kaarten nog zelf en voorzag die op de achterkant 

van zijn handtekening. Hij probeerde dat 

zo goed mogelijk hetzelfde te doen. Kleine 

verschillen maakten toen eigenlijk niet veel uit, 

want het spel werd gespeeld in de woningen 

die nog spaarzaam met een kandelaar met 

vetkaars of een walmend tuitlampje met raapolie 

waren verlicht. In de schemering speelden 

de kinderen uit onze regio ook graag een 

spelletje ‘koekepiep’, koek verbergen. 

In de huizen van de grote gezinnen en de 

cafés in Heerlen werd in de loop van de 19de 

eeuw ook het ‘kiene’ al razend populair. 

Gesteendrukte kaartspelen 

Eind 19de eeuw waren er al heel wat verschillende 

fraai in steendruk uitgegeven kaart


II11IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 



















spellen te koop met ingekleurde afbeeldingen 

van bijvoorbeeld de Eiffeltoren of het paleis 

op de Dam en andere ‘wereldwonderen’. De 

nieuwe druktechnieken zorgen ervoor dat er 

ook steeds meer bordspellen op de markt 

komen. Daarbij speelde men in op actuele 

wereldgebeurtenissen om zo het gevoel te 

geven enigszins daarbij betrokken te zijn. 

Een van die spellen was Atchin, het ‘Nieuw 

vermakelijk veroveringsspel’. Het is een bordspel 

geïnspireerd op de Atjeh-oorlog, 1873- 

1904. Atchin is de oude naam voor Atjeh op 

Sumatra. Of het Boer- en Rooinekspel, een 

anti-Engels bordspel, dat herinnert aan de 

Boerenoorlog in Zuid-Afrika (1899-1902). Een 

rooinek is een Engelse militair. De verwrongen 

gezichtsuitdrukking van de Engelsman (met 

helmhoed) geeft blijk van leedvermaak bij de 

Nederlandse publieke opinie over de nederlagen 

van de Engelsen. 

Dit soort spellen is ook in en na de Tweede 

Wereldoorlog massaal op papier en karton 

geproduceerd. Spellen als ‘Dictator’ en ‘Laf 

en flink onder Hinkepink’ verwijzen naar 

respectievelijk Mussolini en Seys-Inquart. En 

vele andere spellen volgden, zoals het Invasiespel, 

het KLM-kwartet, zwarte-pieten, scrabble, 

monopoly, stratego en vele andere bordspellen 

die we tegenwoordig nog massaal kunnen 

kopen en spelen. 

Goudklompjes 

Romeinse spelletjes zijn tijdens de vakanties 

of op afspraak voor kinderpartijtjes in het 

Thermenmuseum te spelen. Tijdens de 

komende kerstvakantie ook de spelletjes van 

later tijd, zoals Atchin, het boer- en rooinekspel, 

het groot formaat ganzenbord en vele andere. 

Dit als randactiviteit bij de tentoonstelling 

‘Goudklompjes‘ – vertellen het verhaal van 

Heerlen, te zien tot 3 februari 2013. In een van 

de vitrines ligt ook een deel van het kaartspel 

van burgemeester Kemmerling. Zie voor 

meer informatie: www.thermenmuseum.nl 

of www.rijckheyt.nl. Gegevens voor deze 

bijdrage komen uit de collecties van Historisch 

Goud en uit het boek van Wouter F. Renaud, 

Wereldleed en Kindervreugd (Deventer/ 

Arnhem, 2000). 

top – Chromolitho uit 1874 van het spel Atchin. 

Het doel van het spel is de inname van de 

Kraton (paleis van de sultan). Er blijkt duidelijk 

uit hoe weinig de bloederige werkelijkheid 

van deze koloniale oorlog tot het besef van de 

Nederlandse bevolking doordrong. 

(foto: Openluchtmuseum, Arnhem) 

hierboven – Kleurenlitho van het Boer- en Rooinekspel 

van de gebroeders Braakensiek 

uitgegeven door Uitgeverij Gebr. Koster in 

Amsterdam. (foto: Openluchtmuseum, Arnhem) 

links – Een selectie spellen uit de periode rond 

de Tweede Wereldoorlog. (foto: Openluchtmuseum, 

Arnhem)

A 

ls op een druilerige herfstdag Ciska 

Uffing haar voordeur voor mij opent, 

zie ik in één oogopslag dat ik mij zo 

dadelijk op glad ijs zal begeven. “Mag 

ik uw leeftijd vragen?” Tja, voor mijn verhaal 

moet de oneerbiedige vraag nu eenmaal 

gesteld worden. “Raad maar”, antwoordt Ciska 

met een glimlach op haar gezicht. “In de 70?” 

Ze lacht mij vrolijk uit. 

Ciska Uffing is geboren in 1925. Daar houden 

we het bij; dat is wel zo chique. Ciska: “Eens 

in de week heb ik hulp in de huishouding, voor 

de rest doe ik alles zelf. Ik rijd ook nog zelf. 

Dat is belangrijk voor mij, want zo lang ik nog 

naar mijn kinderen en clubjes kan rijden, houd 

ik mijn zelfstandigheid. Ik moet er niet aan 

denken dat ik afhankelijk zou worden van mijn 

familie. Niet dat zij mij niet willen halen of 

brengen. Dat doen ze heus wel. Maar het voelt 

toch anders. Nu kan ik gaan en thuiskomen 

wanneer ik dat wil.” 

Spelen 

De goedgevulde agenda spreekt boekdelen. 

Ciska: “Ik kaart met drie vriendinnen. Dat is 

vaste prik. We drinken een kopje koffie, 

babbelen even bij en wagen ons dan aan een 

potje Canasta. Een heerlijk kaartspel dat ik 

overigens zelden win, want ik ben niet zo’n 

fanatieke speler. Zelfs als ik een potje tegen 

mijn kleinzoon speel, ben ik de klos. Het maakt 

mij niets uit. Ik kan goed tegen mijn verlies en 

speel puur voor de gezelligheid.” 

Leren 

“Eén dag in de week duik ik met mijn dochter 

de stad in of wandelen we een stukje door 

Terworm. Een andere dag is gereserveerd voor 

mijn kinderen uit Brunssum. En dan ben ik 

momenteel nog druk met een computercursus. 

Ik had al een hele tijd de wens om met mijn 

kinderen te kunnen communiceren via internet 

en foto’s te delen via Facebook. Ik zag het vaker 

op tv en dacht steeds: ‘dat wil ik ook’. Een 

paar weken geleden heb ik de stoute schoenen 

aangetrokken en ben ik gewoon begonnen met 

een cursus. De muis heb ik al onder de knie!” 

12 

KUNST & CULTUUR 

Hoe komt het toch dat de 

oma’s van nu er niet meer 

uitzien als een oma? Tip 

van Ciska: probeer actief 

te blijven. Elke dag van de 

week staat er iets leuks 

op mijn programma. Zo 

blijf je lekker fit! 

Genieten 

“En dan is er nog één dag in de week over voor 

mijn passie. Ik volg sinds eind jaren ’80 een 

schildercursus. Erg gezellig, samen met andere 

creatieve dames. Vaak kan ik het werk als ik 

thuiskom na de cursus nog niet loslaten. Dan 

schilder ik de hele dag door. Mijn huis hangt 

inmiddels vol met eigen werk. Het leuke is dat 

niets op elkaar lijkt. De kunstenares die ons 

begeleidt, leert ons steeds nieuwe technieken 

en stijlen. Zo kan het zijn dat een traditioneel 

landschap tussen mijn visie op het ‘Meisje 

met de Parel’ van Vermeer en een kubistisch 

schilderij hangt. Juist die variatie vind ik leuk. 

Zo blijft het schilderen spannend en kan ik er 

mijn creativiteit in kwijt, terwijl het tegelijk 

ontspant. De schilderdag is dan ook mijn dag! 

Een vrije dag.”



13 


















Wellermagazine GEZELLIGHEID KENT GEEN TIJD

Alle tijd voor 

uw beste idee 

-+-+*+-+- 

WELLERDAG 

Op de Wellerdag sluiten 

wij onze kantoren zodat 

wij alle tijd hebben voor 

vrijwilligerswerk. Alle 

collega’s doen mee. 

En dat maakt deze dag 

extra bijzonder én extra 

gezellig! 

III 

14 

W 

ellerdag 2012 zal de boeken in 

gaan als ‘Klant Ideeën Dag’. Al onze 

klanten mochten aangeven wat zij 

verbeterd willen zien in hun wijk 

of woonomgeving. Na een kleine toets op 

haalbaarheid zijn de mooie wijkwensen op 

Wellernet geplaatst. En kon er gestemd worden. 

De ideeën met de meeste stemmen zijn op 

20 september uitgevoerd. We nemen u mee 

voor een tochtje langs de projecten van onze 

vier teams. 

Team Heerlerheide 

Het team Heerlerheide heeft op verzoek van 

de bewoners een gemeenschappelijke ruimte 

gemaakt in het appartementencomplex 

Weyenhof. Omdat er geen ruimte vrij was heeft 

het ‘Wellerdagklusteam’ hiervoor de doorgang 

tussen de Weyerhof en het vroegere Ter Eyck 

omgetoverd in een gezellige ontmoetingsplek. 

Hier kunnen vanaf nu activiteiten georganiseerd 

worden. De klus was beslist geen sinecure: 

de hele Wellerdag door is er getimmerd, 

geschilderd en geboord, terwijl buiten groen 

is gesnoeid en zwerfafval is opgeruimd. Rond 

vijven knalden in Heerlerheide dan ook terecht 

de kurken om de officiële opening van de 

nieuwe gemeenschappelijke ruimte te vieren. 

Natuurlijk samen met de bewoners!

III 


15 

Team Heerlen-Centrum 

Ons tweede team Heerlen-Centrum heeft een 

binnenterrein bij de Kasteellaan in Meezen- 

broek opgeruimd en opgeknapt. Met extra hulp 

van de mannen van Licom zijn onkruid en uit 

de kluiten gewassen struiken verwijderd en is 

daarna nieuw groen geplant. Liefst 500 hedra’s 

en andere groene bodembedekkers zorgen er 

nu voor een frisse uitstraling. In de loop van 

de middag kwam nog meer hulp: alle partners 

uit het wijkteam van de gemeente tot de politie 

waren van de partij om de schoonmaakactie 

af te ronden en tijdens een gezellige barbecue 

alvast een blik vooruit te werpen. Want wat nu 

mooi is, moet natuurlijk ook mooi blijven. 

Team Brunssum-Onderbanken 

Het team Brunssum-Onderbanken heeft het 

zich deze Wellerdag lastig gemaakt door 

meerdere ideeën uit te voeren. De collega’s 

splitsen zich voor het ochtendprogramma op: 

de ene helft gaat bij zorgcentrum Aan de Bleek 

in Schinveld aan de slag met het tuinhuis, 

terwijl de andere helft zich over het terras bij 

appartementencomplex Tolenhof in Brunssum 

buigt. Op de valreep zijn beide teams klaar 

om samen 75 senioren te trakteren op een 

gezellige middag in het Chalet in Treebeek. 

Hier staat de gezellige quiz ‘Witste nog’ op 

het programma. ‘Hoeveel Sissi-films met 

Romy Schneider zijn er gemaakt?’ Met deze 

openingsvraag is de toon is gezet. En na het 

buffet keren de gasten vrolijk met een pakketje 

streekproducten naar huis. 

Team Heerlerbaan 

Het vierde en laatste team Heerlerbaan voert 

tenslotte op verzoek van de bewoners een 

grondige schoonmaakactie uit in de wijk. 

Uitgerust met prikkers, bezems en afvalzakken 

trekken onze collega’s eropuit om zwerfafval 

en storend onkruid op te ruimen. Allereerst zijn 

de zeven hoogbouwflats aan de beurt, daarna 

worden het winkelcentrum Op de Bautsch, 

Wellershopping en een aantal achterpaden 

achter de woningen gecontroleerd. Tijdens 

de afsluitende barbecue wordt de balans 

opgemaakt. Met trots, want Heerlerbaan 

blijkt een schone wijk. Niet alleen Weller maar 

ook de bewoners steken graag de handen uit 

de mouwen.


IWieIkentIdeIIIIIIIIIIIIII16III 

IWKNDschool?IIIIIIIIIIIIIIIIII 

IIIII-+-+*+-+-IIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 

Elke zaterdagochtend 

gaan 10 kids uit MSP 


naar de WKNDschool. 

Dat is geen school maar 


een leuk uitje waarbij je 

overal een kijkje achter 


de schermen mag nemen. 

Time flies when you’re 


having fun! 



H 










oe ontdek je je talenten? De kids van 

de WKNDschool in MSP willen het 

antwoord niet aan het toeval overlaten. 

Elke zaterdag rond 10 uur gaan zij 

vanuit Jongeren Activiteiten Centrum The 

Break op pad om kennis te maken met een 

beroep of bedrijf. “Ik wil dokter worden”, zegt 

Tharukshan. “Ik vind het wel leuk wat Weller 

doet”, antwoordt Rianne. Samen met haar 

WKND-klasgenootjes bracht zij een bezoek 

aan onze Wellerij! 

De lessen van de WKNDschool worden in 

modules aangeboden. Zorg, techniek, hulpdiensten, 

wonen, sport en horeca: vrijwel alle 

beroepen komen aan bod. In de les gaat het 

om de beleving, het kijkje achter de schermen, 

niet om de prestaties. De kinderen krijgen dus 

geen huiswerk en er zijn geen toetsen. Wel 

leuke quizzen waarin de ins en outs van de 

beroepen de revue passeren. Het mes van de 

WKNDschool snijdt zo aan twee kanten. De 

kinderen zien de bezoekjes aan al die beroepen 

als een leuk uitstapje. Ondertussen krijgen zij 

in hun schoolbagage mee wat een beroep 

inhoudt en wat je straks moet studeren om het 

beroep te kunnen doen. Alle kinderen die de 

WKNDschool hebben afgerond ontvangen aan 

het einde van het schooljaar een certificaat. 

Cadeautjes 

Het bezoekje aan Weller maakte deel uit van 

de module ‘wonen’. In deze reeks mochten de 

kinderen ook meekijken met een architect en 

een makelaar. En ze mochten een huis of stad 

ontwerpen en daar een maquette van bouwen. 

Bij Weller ging het om wat er allemaal bij komt 

kijken als je een huis wil huren. Dylano (12) 

vond het bezoekje wel cool. “Ik wist niet dat één



17 










IIIIIIIIIIIIIII IIIIIIIIIIIIII 









bedrijf zo veel huizen kon hebben. Dat is veel 

werk om dat allemaal bij te houden. Ik vond het 

ook leuk dat de huurders tips en hulp krijgen. 

Bijvoorbeeld met het besparen van energie. 

Maar het leukste vond ik dat we cadeautjes 

mee naar huis kregen. Zoals een timer die je 

gebruikt bij het douchen. Mijn vader en ik 

douchen normaal een halfuur; sinds de timer 

bij onze douche hangt, zijn wij in vijf minuten 

klaar. Dat scheelt toch veel water.” 

Sociaal 

Rianne: “Ik vond het interessant om te horen 

dat je als je huizen verhuurt ook mensen kunt 

helpen als ze moeilijkheden hebben. Dat had 

ik niet verwacht, maar vind ik wel goed. Want 

zo kun je mensen die het niet goed hebben 

helpen om het beter te krijgen. Ik zou dat werk 

later best willen doen.” En zo passeren allerlei 

beroepen de revue. Anouck ziet wel iets in de 

horeca. Tharukshan kiest voor dokter. En de 

anderen, die weten het nog niet. Misschien 

dat het volgende uitstapje naar de ‘Wijk van 

Morgen’ hen op ideeën brengt. 

De WKNDschool MSP maakt deel 

uit van de WKNDschool Parkstad 

die behalve in Meezenbroek ook 

Vrieheide en in Kerkrade-Oost en 

West wordt gegeven. De WKND 

school Parkstad is een initiatief van 

Alcander en impuls, en wordt 

gesponsord door het bedrijfsleven. 

www.wkndschoolparkstad.nl 

KENNIS OPDOEN

.. 18..


19 

ACTIEF EN GEZOND 

Als het nieuwe 50 het 

oude 40 is, dan zou het 

nieuwe 90 het vroegere 

80 moeten zijn! Maak 

daar maar gerust 70 van. 

En soms kent het leven 

helemaal geen tijd en 

dus ook geen leeftijd…

W 

ie de woning van Gerard Franssen 

binnenloopt, treedt een andere 

wereld binnen. Boven de grote 

leren banken hangen felgekleurde 

houten modelvliegtuigen. Aan de wand pronken 

oude foto’s en medailles. Wie verder kijkt ziet 

beeldjes van de oude en de nieuwe wereld 

gebroederlijk naast elkaar. Gerard is een 

globetrotter, een sportieve avonturier. Altijd 

ook geweest. 

“Mijn jeugd heb ik in Heerlerbaan doorgebracht”, 

vertelt Gerard. “Ik groeide op in een 

gezin met tien kinderen. Een mooie tijd. In 1944 

werd ik, 18 jaar oud, opgeroepen om in de 

mijnen te gaan werken. Vreselijk vond ik het 

ondergronds. In september ’44 kwamen de 

Amerikanen met hun jeeps. Ik heb toen geen 

seconde getwijfeld en de mijnen meteen adieu 

gezegd. In februari ’45 ben ik bij de Koninklijke 

marine gegaan. Drie jaar heb ik daarna in 

Engeland mijn opleidingen gevolgd, totdat ik 

als vliegtuigmonteur aan de slag kon. Op de 

Karel Doorman, het laatste vliegdekschip van 

de marine, heb ik vervolgens de wereld rond 

gevaren en gesleuteld aan alle mogelijke 

vliegtuigen. En nog steeds kruipt het bloed 

waar het niet gaan kan, al is het in het klein.” 

Sporten, sporten en nog eens… 

De medailles en bekers heeft Gerard in de 

loop der jaren gewonnen met sporten: een 

wielerwedstrijd in de duinen, een marathon, 

drie- of vierdaagse, te veel om op te sommen. 

Gerard: “Haast fanatiek werk ik aan een 

gezond en fit lichaam. Ik ben van huis uit 

gezegend met sterke genen, maar ik koester 

mijn gezondheid ook. Ik rook niet. Ik eet geen 

aardappelen en vlees maar alleen groentes en 

fruit. Ik drink hooguit voor het slapengaan een 

borreltje. Daarnaast sport ik elke dag. Vijf keer 

per week ben ik in de sportschool te vinden. 

Daar ga ik dan niet met de auto naar toe, het 

liefst loop ik. En in het weekend wandel ik nog 

III 

20 

samen met een wandelmaatje een langere 

afstand ergens door het Limburgse heuvelland. 

Dan nemen we bijvoorbeeld de trein naar 

Maastricht en lopen we terug of we wandelen 

naar Aken en weer terug. Twee jaar geleden 

heb ik vanwege een maagzweer een zware 

operatie ondergaan. De artsen waren unaniem: 

dankzij mijn uitstekende conditie heb ik deze 

operatie overleefd.” 

Laten lopen 

“Laatst grapte iemand in de sportschool nog 

over mij: ‘Die vent gaat niet vanzelf om. Die 

moet je vergiftigen.’ Ik moest lachen, want ik 

voel mij ondanks mijn 87 jaren inderdaad nog 

steeds even fit als toen ik 70 was. Ik ga ook 

nog altijd graag op vakantie: twee keer per 

jaar ben ik in Benidorm te vinden. Dan pak ik 

daar de bus en stap ik kilometers verderop in 

de binnenlanden uit om terug naar het hotel 

te wandelen. Onderweg kom ik de mooiste 

plekjes tegen en ontmoet ik ook altijd nieuwe, 

boeiende mensen. Laat mij maar lopen. Dan 

ga ik het langste mee.”


II21IIIIIIIIIIIIFijnIenIveiligIII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIwonen;IdaarIII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIhorenIdrugsII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIInietIbijIII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIII-+-+*+-+-IIIIII 




MAATSCHAPPIJ 




W 








eller streeft naar maximaal woongenot 

en woonplezier voor al onze 

klanten. Jong en oud, gezinnen en 

alleenstaanden: iedereen moet 

zich fijn en veilig voelen in onze woningen en 

buurten. Wij hebben u al vaker geïnformeerd 

over activiteiten van Weller die bijdragen aan 

leefbaarheid en veiligheid. Ook drugsoverlast 

is hier een onderdeel van; vandaar dat we hier 

nu iets meer uitleg over geven. 

Weller voert op het gebied van drugs, dus ook 

op het gebied van softdrugs en het kweken 

van wiet of hennep een ‘zero-tolerance-beleid’. 

Dat betekent dat we de norm, ook als het om 

wietplantjes gaat, duidelijk bij nul leggen; dat 

is ook terug te vinden in het huurcontract. 

Samen met partners zetten we ons in om het 

veilige gevoel in de buurt te behouden. Zo 

hebben we afspraken met de gemeenten in 

Parkstad Limburg, de politie en alle andere 

woningcorporaties in de regio. Ook het UWV 

en de energieleveranciers werken mee aan 

het beleid. Met deze partijen willen we de 

negatieve invloed die drugs hebben op de 

woonomgeving en de veiligheid in een buurt 

voorkomen. 

Altijd ’n andere oplossing 

Zo nu en dan komen wij drugs of wietplantjes 

tegen bij onze huurders. Sommige mensen 

denken dat het kweken van een of twee plantjes 

voor eigen gebruik mag. Of ze gebruiken 

de plantjes om geld te verdienen. Veelal 

beseffen ze niet dat ze daarbij het risico lopen 

om hun huis uit te worden gezet. Wij hopen 

duidelijk te kunnen maken, dat er andere 

oplossingen zijn die hen niet in de problemen 

brengen. Voor hulp en advies kunt u ook 

altijd bij ons terecht. Juist omdat er voor elk 

probleem altijd een andere, betere én ook 

veiligere oplossing is. 

Weller wil dan ook niet alleen samen met 

partners werken aan het bestrijden van drugsoverlast, 

maar ook samen met u. Voelt u zich 

niet veilig, heeft u vragen of een klacht? Laat 

het dan even weten. Hiernaast vindt u een 

overzichtje met telefoonnummers. 

Wie belt u eigenlijk bij overlast? 

• Weller: 404 86 00 

• De politie: 0900 8844 

U kunt klachten ook anoniem melden: 

• Misdaad Anoniem: 0800 7000. 

Het Meldpunt Overlast van de 

gemeente: 

• Heerlen 14 045 

• Brunssum 527 86 86

Juist het fijne 

werk geeft rust 

-+*+- 

III 

22 

I 

n 2011 kwam John Herben op het idee 

om te gaan schilderen. Hij kocht een 

doek, acrylverf en penselen. Nu, twee 

jaar later, hangt zijn huis vol schilderijen 

die gezien mogen worden en heeft John zijn 

eerste expositie achter de rug. “Laatst vroeg 

iemand of ik de foto van mijn geboortehuis 

ook verkocht? Hij wees naar mijn schilderij. 

Een groot compliment.” 

Nooit eerder in zijn leven leek schilderen een 

leuke hobby. John: “Mijn passie was motoren. 

Ik heb er meerdere gehad en heb ook zelf een 

sportmotor uit de jaren ’70 nagebouwd. Mijn 

gezondheid dwong mij op een gegeven moment 

om afstand te doen van de motoren. Het was 

goed geweest. Ineens heb je dan tijd over. 

Schilderen leek mij wel leuk, niet wetende dat 

ik uit de voeten kon met verf en penseel. 

Mijn eerste schilderij lukte meteen al goed. 

Tot mijn grote verbazing kon ik schilderen wat 

ik in mijn hoofd had en wilde schilderen. Zo 

ontstond al snel een serie schilderijen met 

Afrikaanse vrouwen in de hoofdrol. En daarna 

een serie met bewerkte Afrikaanse maskers. 

Al deze werken hangen nu aan de wand. Ik ben 

er enorm trots op.” 

Geboortehuis 

“Begin dit jaar besloot ik dat ik verder wilde 

groeien. Tijdens het schilderen liep ik steeds 

vaker tegen problemen aan waarvoor ik van- 

wege gebrek aan techniek geen oplossing had. 

Ik wil graag zo realistisch en figuratief mogelijk 

werken. Dat betekent dat ik de personen of 

voorwerpen die ik schilder zo écht en zo

III 


23 

gedetailleerd mogelijk wil weergeven. Ik volg 

nu lessen bij de gebroeders Jacobs in Amstenrade. 

Zij hebben mij geleerd om met olieverf 

te werken omdat je daarmee fijner kunt 

schilderen. En hoe ik met licht diepte kan aanbrengen 

in een afbeelding. Onder hun vlag 

heb ik mijn geboortehuis in de Rozengaard 

geschilderd. Een bijzonder huis dat in de 

oorlog gebombardeerd is en eind jaren ’40 

gerestaureerd is. Een foto uit de jaren ’50 en 

mijn eigen herinneringen vormen het uitgangspunt 

voor het werk. Achter het huis 

heb ik bijvoorbeeld een scooter geschilderd, 

zoals mijn eigen witte scooter vroeger in de 

tuin stond.” 

Steen voor steen 

Het geboortehuis is heel fijn geschilderd. 

Steentje voor steentje is het opgebouwd. John: 

“Soms was ik wel vier uur op een avond bezig 

met alleen het voegwerk. Ik werk met de fijnste 

penselen die er zijn. Anderen worden er 

misschien nerveus van. Ik vind het juist heerlijk. 

Als oud naaimachinemonteur ben ik het gewend 

om op de vierkante centimeter te werken. Het 

geeft mij rust. Zelfs als het even niet goed 

gaat. Dan stop ik even, neem ik afstand en ga 

ik de dag erna gewoon weer verder. In mijn 

laatste schilderijen komt mijn oude passie 

weer om de hoek. Met enorm veel plezier 

schilder ik nu een jaguar 2 uit 1932, een sportmotor 

én als tussendoortje een portret van 

Bliksem McQueen van Cars. Een cadeautje 

voor mijn kleinzoon!” 

KUNST & CULTUUR 

Eenmaal aan het schilderen, verdwijnt de tijd naar 

de achtergrond. En telt alleen nog maar dat ene 

schilderij. Soms zelfs die ene steen of struik. Het 

moet perfect zijn.

De wereld in 

het klein 

-+-+*+-+- 

24


25 

‘30 jaar hebben we 

samen een mooie hobby 

gehad. Piet bouwde de 

huizen, ik deed de 

interieuren. Met een 

lekker muziekje erbij, 

vloog de tijd voorbij. 

Het was altijd gezellig.’ 

HOBBIES

W 

ie bij Coby Pulles op bezoek komt 

wil spelen, of je nu jong of oud, man 

of vrouw bent. Je wilt jezelf verliezen 

in die prachtige poppenhuizen, 

waarvan elk meubelstukje, vloerkleedje, 

kopje en jurkje, hoe klein ook, met de hand 

is gemaakt. Het fascinerende levenswerk 

van Coby en Piet. Elk ministukje een mooie 

herinnering. 

“De bakkerij op de begane grond van het open 

poppenhuis is een replica van de bakkerij die 

wij gerund hebben in Schaesberg. Ernaast ligt 

een lunchroom, boven is het woonhuis.” Coby 

vertelt honderduit tijdens de rondleiding die ik 

krijg door haar miniatuurhuizen. Soms pakt zij 

een kastje of poppetje uit het decor. Ik durf 

het haast niet aan te raken, bang om iets stuk 

te maken, zo klein en fijn is alles gemaakt. 

Coby: “Aan de muur hangen fotootjes van onze 

kinderen en kleinkinderen en onze trouwfoto. 

De gordijnen zijn gemaakt van een sjaaltje van 

mijn moeder. Andere kleertjes, bedspreitjes, 

gordijntjes, vloer- en tafelkleedjes heb ik 

geborduurd of gebreid. Ik gebruikte hiervoor 

dikke kopnaalden als breinaald, anders werd 

het patroontje te grof.” 

Het eerste kastje 

“Na de verkoop van de bakkerij dacht ik te 

gaan schilderen of borduren, want daar ben ik 

altijd goed in geweest”, vervolgt Coby. “Dat 

beeld veranderde toen Piet thuiskwam met 

een bouwpakketje voor een miniatuurkastje. 

Met minivijltjes en boortjes ging hij aan de slag. 

Het kastje werd zo prachtig, dat we besloten 

meerdere miniaturen te maken. Onze passie 

was geboren. We schaften alle machinetjes en 

minigereedschappen aan, want die heb je 

nodig om klein te kunnen werken. En langzaam 

maar zeker ontstond ons eerste poppenhuis. 

Kamer voor kamer hebben we samen gebouwd 

en ingericht. Piet deed de houtbewerking en 

legde de elektriciteit aan. Dat was het lastigste. 

Ik schilderde de miniatuurtjes en zorgde voor 

de aankleding. Natuurlijk hadden we wel eens 

een kibbeltje, bijvoorbeeld over de kleur van 

de vloerbedekking. Maar het was vooral altijd 

gezellig, met de radio in ons midden. Als ik 

de huizen nu zie, kan ik daar nog steeds van 

nagenieten.” 

Een andere tijd 

Het onbetwiste topstuk uit de collectie is het 

Victoriaanse landhuis, dat geïnspireerd is op 

de bouwstijl aan het einde van de 19de eeuw. 

Je kunt het aan twee kanten openklappen om 

je te verbazen over de handgemaakte parketvloeren, 

de gedetailleerde vloerkleden en 

gobelins, de Franse stoeltjes en de luxe badkamer. 

Zelfs het ooievaarsnest op het dak: 

alles is waarheidsgetrouw op een schaal van 

1:12 nagebouwd. Coby: “Aan dit huis hebben 

we ongeveer negen jaar met hart en ziel 

gewerkt, om het plaatje zo perfect mogelijk te 

maken. Met de andere huizen mochten mijn 

kinderen en kleinkinderen altijd wel even 

spelen. Het Victoriaanse huis is er om naar te 

kijken. En soms bij weg te dromen naar een 

andere tijd.” 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

In het poppenhuis is alles zo klein. 

Ik lijk wel een reus, 

zou dat de bedoeling zijn. 

We kunnen er uren voor staan dromen. 

Zou het ooit wel af gaan komen. 

Doen we het zo, of doen we het zus. 

Maken we gordijntjes met een lus. 

Het fornuis, de kleine pannetjes, 

de vaasjes, kruikjes en kannetjes – 

de meubeltjes net in de was. 

O, wat zijn wij met deze wereld in 

onze sas. 

III 

26


27

28.. 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I 

I


II29IIIIIIIIIIIWellerhebbesIII 

II+-+—+-+-+-+-+-+-+-+-+—+—+III 

I+-+—+-+-+-+-+-+-+-+-+—+—+III 

II II II III 

II II II III 

II II II III 

II II II III 

II+-+—+-+-+-+-+-+-+-+-+—+—+III 

II II II III 

II II II III 

II II II III 

II II II III 

II+-+—+-+-+-+-+-+-+-+-+—+—+III 

II II IIIIIIIIIIIIIII 




II+-+—+-+-+-+-+-+-+-+-+—+—+III 



1 Gezelligheid is… 

tijdloos 

Horloge 

Hema, € 25,- 


genieten van tradities 

Boek ‘Gezelligheid kent geen tijd’ 

Bol.com, € 24,99 


jezelf verwarmen 

Glühwein en chocomel 

AH, vanaf € 1,12 


uitgebreid tafelen 

Raclette 

Mediamarkt, € 29,99 


lekker warm en knus 

Pantoffels en fleecedeken 

Zeeman, vanaf € 3,99 

8 Gezelligheid is... 

de geur van je eigen huis 

Geurverspreiders 

Blokker, vanaf € 1,79 


samenzijn met familie 

Trivial Pursuit Familie edities 

Intertoys, € 31,99 


even niets, zorgeloos ontspannen 

DVD’s 

Mediamarkt, vanaf € 6,99

De hoogste 

tijd voor een 

nieuwe tijd 

-+-+*+-+- 

III 

30 

Als gezelligheid geen tijd 

kent, heeft de tijd zelf 

dan wel een grens? 

Neen. Wat er ook gebeurt: 

de klok tikt door en door 

en door….


31 

B 

en Patelski uit Eikenderveld is van 

huis uit architect. Maar ook technisch 

tekenaar, ontwerper en een beetje 

uitvinder. Een afbeelding van een klok 

in een tijdschrift inspireerde hem om met de tijd 

aan de slag te gaan. Om de perfecte klok te 

ontwerpen: geen klassiek model met wijzers en 

cijfers maar een tijdduider die bij deze nieuwe 

door de digitale wereld beheerste tijd hoort. 

“Het liefst zit ik op zolder nieuwe dingen te 

bedenken”, opent Ben ons gesprek. “Ik houd 

enorm van goed design: tijdloze meubelstukken 

en gebruiksvoorwerpen die bij wijze van 

spreken 100 jaar na dato nog steeds mooi 

zijn. Zoals de Rietveldstoel; die is rond 1920 

ontworpen maar nog steeds bijzonder. 

Diezelfde verrassende kwaliteit had de klok 

die ik in een tijdschrift voor architectuur tegen- 

kwam. Hij had maar één wijzer maar gaf toch 

duidelijk de tijd aan. Ingenieus. Geïnspireerd 

door dat vernieuwende principe ben ik zelf 

gaan schetsen. Het resultaat is een ‘tijdloze’ 

klok die er helaas nog niet is en die ik dus ook 

nog niet kan tonen. Ik droom ervan dat hij 

ooit het levenslicht ziet. Want het bedenken 

en ontwerpen van een nieuw meubelstuk of 

gebruiksvoorwerp is één ding: het maken van 

een prototype, het produceren en het op de 

markt brengen van het idee is een heel ander 

en bovendien zeer kostbaar verhaal.” 

Virtuele klokken 

Maar dromen zijn er om waar te maken, nietwaar? 

Ben: “De computer en met name het 

programma Flash biedt fantastische mogelijkheden 

voor ontwerpers. Ook voor de klok zijn 

alle grenzen verdwenen. Met de komst van 

de digitale klok heeft het analoge uurwerk al 

een extra dimensie gekregen. Internet en de 

digitale media openen nu een heel nieuwe 

wereld voor de virtuele klok. Onder de titel 

‘Choose now for a new time’ heb ik een serie 

virtuele klokken ontworpen die meer doen dan 

de tijd aangeven alleen. Het zijn bewegende, 

grafische kunstwerkjes geworden die je kunt 

gebruiken als klok, maar ook als screensaver 

op je computer, iPad, iPod Touch, of iPhone.” 

WETENSCHAP 

Apps en Games 

Wie denkt dat zo’n kunstwerkje annex klok 

niet voor hem of haar is weggelegd, heeft het 

mis. De virtuele klokken van de Heerlenaar 

zijn als App voor € 1,59 te koop. Ben: “Van de 

ouderwetse tekentafel ben ik een heel nieuwe 

weg ingeslagen. Ik heb van mijn klokken 

officiële programmaatjes laten maken die je op 

je telefoon kunt installeren. Om jongeren aan 

te spreken is de applicatie zodanig opgebouwd 

dat deze ook ingesteld kan worden als game. 

Je kunt dan via de scores laten zien welke klok 

je het beste begrijpt. De virtuele wereld is een 

heel aparte wereld. Spannend ook, want er 

kan zo veel. Grenzen bestaan niet meer. Maar 

ik blijf een ontwerper van de oude stempel: 

het is nog altijd een ultieme droom van mij 

om die ene vernieuwende klok te bouwen en 

aan de muur te hangen.” 

Benieuwd naar de klokken van Ben Patelski? 

Kijk eens op www.time4clocks.com.

FEESTELIJKHEDEN 

III 

32 

Het Corneliuspark wordt 

veel gebruikt. Mensen 

ontmoeten elkaar bij de 

mozaïek en keuvelen 

op de bankjes. 

Gezellig: óók vandaag, 

morgen, volgende week, 

over een jaar, het park is 

er voor altijd.

III 

33 


IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

IIIIIIIIIII 

Mariëlle Smolders 

Woont in hartje Heerlerheide. Ze deed 

mee aan de speurwedstrijd ter gelegenheid 

van de officiële opening van het 

Corneliuspark. Niet voor niets, want 

het leverde haar een mooi gevuld boodschappenpakket 

van de Plus op. 

D 

e vernieuwing van het Corneliuspark 

heeft voor een positieve verandering 

gezorgd. Dat vindt Mariëlle Smolders. 

“Ik woon al sinds 1994 tegenover het 

groen. En dat is alleen maar mooier 

geworden.” Zaterdag 29 september is het 

Corneliuspark officieel geopend met een 

gezellig wijkfeest voor jong en oud. 

Het Corneliuspark is het sluitstuk van de 

herinrichting van het centrum. De spreekwoor- 

delijke slagroom op de taart! Hoogtepunt van 

de middag was de onthulling van de mozaïek, 

die kunstenaar Arno Coenen voor het park 

heeft ontworpen. Een kunstwerk van liefst 60 

meter lang dat met zijn 227.000 steentjes 

meteen de grootste mozaïek van ons land is. 

Honderden mensen uit Heerlerheide hebben 

meegewerkt om al die kleine stukjes op de 

juiste plek te krijgen. Mariëlle: “De mozaïek is 

een blikvanger en intussen ook een belangrijke 

ontmoetingsplek in de wijk. Zelf heb ik ook al 

allerlei gesprekjes met buurtbewoners gevoerd 

over de symbolen en de afbeeldingen. Daar 

zijn veel mensen nieuwsgierig naar, zoals naar 

de GPS-coördinaten en de jaartallen die op de 

wand verwerkt zijn. Sommige mensen vragen 

zich af wat het allemaal betekent. Je ziet ook 

altijd wel iemand naar de mozaïek kijken. 

Gelukkig staan er bankjes tegenover de 

wand. Zo kunnen met name ouderen lekker in 

alle rust genieten van het park en praten over 

het kunstwerk.” 

Positief 

“Ik woon zelf tegenover het ‘groene gedeelte’ 

van het park. Hier ligt ook een trapveldje voor 

de kids. Dit deel van het park heeft een open 

karakter. Dat vind ik wel fijn omdat het centrum 

toch tamelijk volgebouwd is. Het geeft het 

gevoel dat ik in het groen woon, maar toch ook 

in het centrum, want in nog geen vijf minuutjes 

wandel ik naar de winkels. Die combinatie is 

ideaal, want ik houd van ruimte maar ook van 

leven in de brouwerij en gezelligheid op straat. 

De opening van het park was dan ook een 

feest voor mij. Overal zag je spelende kinderen 

en positieve mensen. Tijdens de bouwwerkzaamheden 

was er veel negativiteit in de buurt. 

Mensen mopperden. Dat is veranderd. Er 

moeten op diverse plekken nog ‘puntjes op de 

i’ gezet worden, qua afwerking en inrichting.

Maar ik hoor nu toch al voornamelijk dat 

Heerlerheide blij is met zijn nieuwe centrumhart 

en park.” 

Speurwerk 

“Een van de leukste activiteiten tijdens de 

opening was een speurtocht die Weller had 

uitgezet door het park. Aan de hand van vragen 

over het gedicht op de gevel van Ter Eyck, de 

naam van de aanleunwoningen, het aantal 

bankjes in het park, werden alle kanten van 

het park belicht. Alleen tijdens de regenbui ben 

ik even gaan schuilen, de rest van de middag 

heb ik gebruikt om het park beter te leren 

kennen. Ik geniet nu nog na. Letterlijk dan, 

want het speurwerk leverde mij een boodschap- 

penpakket op van de Plus. Hartstikke lekker 

en natuurlijk altijd welkom!” 

III 

34 

I 

II 

I 

IIIIIIIIIIIIIIII


I35IIIIIIIIIIIIIIIIIIIID’rItiedII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIvergeetIbeiII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIgezelligheedII 

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIII-+-+*+-+-IIIII 


W 















DE TAAL 

VAN DE MAM 

oeë ich toch geblieëve woar, of 

d’r get gebuëd woar in de sjtad. 

‘Sjat, ich bin in ing groeëte 

gezelligheed terech gekoame, 

loester mar’…. 

Effe ing besjtelling óphoale en toen…. woar d’r 

ee sjtandwirkerskonkoer óp d’r maat. Gezellig 

druk, good weer en allerlei kröämkes. 

Geweldige atmosfeer mit keëkende handelere 

die hön sjpulle kwiet wille. D’r ieësjte verhandelt 

ee dónkergreun flesjke mit ee of anger sjpul 

teëge alle vlekke’, ich herhoal: ALLE vlekke’, 

reupt heë aanhouwend en kiekt doabei zier 

durchdringend. Zoeë uvertuugend gebrach, dat 

mót wal good zieë en diverse umsjtoanders 

sjtónt dan óch al mit de buësj gereed. 

Vuur de twiefeleers deet heë nog ing demonstratie 

óp ee aod sjtuk iezer vol mit neet te 

besjrieve vlekke en… floep, alles voet! Noe zint 

d’r lüj die dierek al twieë of drei flesjkes wille 

han. Kiek, dat is handel! 

Ee fieës! Hei is toneel, neë cabaret an de gang. 

Dit deet dinke an ee soat Commedia dell’arte, 

’t sjtroattoneel oet vreuger joare wie gezelsjappe 

durch gans Europa trókke um de ’geweun 

lüj’ te ammezere. En hei weëd juus wie vreuger 

geïmproviseerd, zónger vassjtoande tekste. 

’t Versjil mit de middelieëwe is dat de acteurs 

doe maskers droge, en die van noe óch, mè 

dan ónzichbare…… 

Uëver ónzichbaar gesjproake… Inne fosje 

oos-europees oetzieënde man mit groeëte 

zjwatte sjnauts en dito krollekop kumt achter 

zie kröämke oet, lup langs de reie publiek mit 

inne óntbloeëte erm en reupt: ‘Kiek, ónzichbare 

pleisters’. 

‘Iech zieë jaar nuus’ reupt ing vrouw (kinnelik 

oet Kirkroa). ‘Klopt’ reupt d’r acteur van ónger 

ziene sjnauts oet, ’angesj woare ze óch neet 

ónzichbaar!’ 

Noe röäre zich diverse umsjtoanders en d’r 

weëd gerope wat die dan wal koste, woeë-óp 

d’r verkoopman ee ernstig gezich truk, benoa 

grienentere en mit geveul vuur dramatiek ópmerkt: 

’helaas ich han ze al allemoal verkoch’. 

Doa geneet ich noe van. Dit is Commediatheater 

van de böävesjte plank! 

Gefascineerd bin ich en alle anger lüj óch… 

en… dit is ’t moment woeë d’r handeleer óp hat 

gewach. Heë mak ing doeës oape en toeënt 

ee pötje mit sjeercrème, óntwikkeld durch d’r 

wereldberoemde professor doctor Sjlauwberger. 

‘Ich wend mich noe sjpeciaal tot de dames’ 

reupt heë mit sjtumverheffing.’Dit wóndermiddel 

kan en maag dier neet vuurbei loate 

goa, dit mót dier gelle vuur uche partner, deë 

zal uch ieëwig dankbaar zieë en geet nog mieë 

van uch haote’, noa ing kier gebroeke zal dier 

óp heng gedrage weëde’. 

‘Maar… miene man sjeert zich elektrisj’ zeët 

ee vruike uvertuugend en lachend. 

‘Mevrouw, dit is ginne geweune crème, mè 

biologies-natuurlike emulsie dat d’r baatgrui 

teëge geet en... is tegeliekertied én hydraterend 

én vochinbringend en óch nog verjóngend’ 

argumenteert d’r miensj. 

Nog is dit neet voldoende en noe geet heë 

uëver tot angscommercie: ‘Hei woar dizze 

mörge inne journalis en ’t gevoar is groeët 

dames, dat mörge ee artikel in de gezet sjteet 

uëver dizze ónmisbare crème, uche partner 

zal ’t uch zjwoar aareëkene as dier dizze 

wóndercrème neet mitnumt’. 

As heë nog vertelt dat heë ’t zelf óch gebroek, 

is ’t ies gebroake en vlege de pötjes de doeës 

oet. 

Dit is ginne geweune verkoper, hei hant vier 

te make mit inne AA-arties: inne Argumente- 

Acrobaat ! 

Wie gezag dit is geneete, dit is ee gezellig 

fieës! Verwónderd en bedwelmd van dit acteergeweld, 

loop ich noa ee anger kröämke en óch 

doa is ’t zjwat van de lüj. Hei mót toch wal get 

bezóngesj weëde aageboane. D’r weëd massaal 

gelache um de krete van deë verkoper..…. 

De taal van de mam wordt geschreven in onze 

moedertaal: het dialect. We spreken over ‘taal’ 

omdat het Limburgs een echte en erkende 

taal is, die in niets onder doet voor het Nederlands. 

Ten opzichte van onze standaardtaal – 

het Nederlands – is het Limburgs een dialect, 

zoals het Nederlands een dialect is in relatie 

tot het handels- en diplomatiek Engels. 

‘Wenieë eindigde d’r 2e wereldoorlog?’ huur 

ich d’r man van achter ziene toafel vroage. 

Diverse lüj rope 1945. ‘En wat woar in 1955?’ 

Ginne wit dat. 

‘Tienjoarig jubileum van ’t einde van d’r 2e 

wereldoorlog’, meldt d’r amusante sjnaak. Wie 

kums-te dróp? Dit is lache giere brulle. 

Dizze freak verkupt aafsjlankdrüpele: ’t allernuiste 

dierek oet Amerika, ’t enige middel dat 

hulp volges hem. Dier kriet dierek 10% korting 

en wies noa ing ganse rei 2- euromunte óp zie 

töäfelke.’ Dier geft mich 20 euro en vuur die 

lompige 18 besjpaart dier enorm óp groeëte 

kledingmoate’, merkt heë óp. 

‘En, dier komt as enige in de club van afvallige’, 

reupt d’r grapjas nog…… 

Ich kóm langs d’r ‘bananekuëning’ en huur ’m 

zage an ing mevrouw: ‘lek ze uch bei d’r TV 

da kan d’r lang kieke noa… de banane. Anger 

week zint ze dan bedorve en da kómt d’r uch 

hei nuie gelle’. Neet te geleuve as heë óch 

nog reupt dat ’t ‘de allerletste’ zint, terwiel ee 

hulpmenke nui doeëze aasjlipt. 

‘Sjat, bei zoeng gezellige komieke vluug d’r 

tied’. 

Ger Prickaerts 

Heëlesj

Nr 29 - 2012 - Gezelligheid kent geen tijd - Weller

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?