0805056 - M I M cover najaar08.indd

[fragment]
Zijn familie geloofde al generaties lang in niets. In niets transcendentaals
in ieder geval, want ze geloofden nog wel in zichzelf. Ze
geloofden in de maakbaarheid van hun bestaan en in de vrije keuze.
In Geluk, kortom.
Hun geluk en dat van hun kinderen en kleinkinderen. Ze geloofden
er zo passioneel en overtuigd in dat ze er ook in slaagden om gelukkig
te zijn. Het kostte hen op den duur zelfs geen moeite om dat talent,
die aanleg tot geluk en zelfontplooiing, door te geven aan de
volgende generaties. Het ging vanzelf, alsof het in hun genen zat.
Generatiegelukkigen. Ja, dat waren ze na verloop van tijd geworden
en het verbaasde hun dus allang niet meer dat het geluk zich in de
meest fantastische vormen aan hen openbaarde. Van je hobby je
werk maken, bevriend zijn met dichters en gevierde kunstenaars,
de wereld zien, de ware liefde en daarnaast de ware vriendschap,
een art­decohuis met een ziel.
Zo was het.
God was dood.
Ontmaskerd als mythe. Op wetenschappelijke wijze ontzield.
De Heilige Geest werd eigenhandig en rationeel uit de hemel
gehaald en terug in de dingen gestopt.
Vanuit een animistische reflex lieten ze zich omringen door
dingetjes met een ziel. Ze keerden terug naar het begin van alles.
Naar de essentie. Naar wat zij de essentie noemden.
Zonder wroeging.
Ze werden niet gek.
Haar debuut Vrouwland
is bijzonder goed ontvangen
Verhalen die naar de keel grijpen
Een overrompelend, herfstig boek
De pers over Vrouwland:
‘Vrouwland is bovenal een mooi verhaal
dat zich laat lezen als een trein. Het is
spannend, heeft tempo en is geschreven in
een vlotte en snedige stijl. Soms met veel
gevoel voor humor, soms zeer poëtisch.’
De Morgen
‘Vrouwland is een heel vlotte, plezierige
roman die zich ontpopt tot een feministisch
traktaat. […] Vrouwland schetst een
bij momenten beklemmend gemeenschapsgevoel.’
De Standaard
‘Deze roman is geen statement, maar een
avontuur. Wat dat avontuur in het personage
aanricht, blijft in hoge mate suggestief
en vatbaar voor interpretatie. Rachida
Lamrabet weet zich zonder moeite in te
leven in de meest uiteenlopende karakters.’
De Morgen
‘“Lamrabet heeft iets te zéggen”, stond begin
vorig jaar in dit blad. Met haar eerste roman,
Vrouwland, levert de Antwerpse Rachida
Lamrabet daar opnieuw een klinkend
bewijs van.’
Knack
‘Origineel aan Vrouwland is het feit dat de
twee liefdesstory’s die erin worden
verweven, voor de betrokkenen blijvend
tot het domein van de illusie behoren.
Zonder moraliserend of betogend te
worden biedt de roman een verhelderend
inzicht in de problematiek waarmee
mensen worden geconfronteerd die hun
vaderland achter zich laten.’
De Leeswolf
5