DEN HAAG SPECIAL - Haags Montessori Lyceum

Interview BN’er
MARnix RuEb
Striptekenaar Haagse Harry
Haagse Harry, wie kent hem niet? Deze, op z’n zachtst gezegd, grofmondige stripheld
voegt aardig wat toe aan het imago van Den Haag. Dat Haagse Harry nogal recht
voor z’n raap is, een goudeerlijk hart bezit en het hele Haagse woordenboek uit z’n
hoofd kent, maakt hem zo ongelofelijk populair, én omdat deze Hamel speciaal in het
teken staat van Den Haag, kregen wij de kans het brein achter dit populaire stripmannetje
te interviewen. Hij beschrijft zichzelf als een echte Hagenees die niet van plan
is om dit mooie stadje achter de duinen te gaan verlaten. Speciaal voor deze Hamel
stellen wij jullie voor aan Marnix Rueb, bedenker en striptekenaar van Haagse Harry.
Door Zoë Kisoen en Dagmar Bosma
Naam: Marnix Rueb
Woonplaats: Den Haag
Beroep: Illustrator
Ken je van: Haagse Harry, Ut Groen-Geile Boekie, en momenteel verzorgt hij strips voor
Straatnieuws
Echte Hagenees omdat ... Marnix o.a. ook de bedenker is van het plat Haags, dat als
officieel dialect in de boeken staat genoteerd
Marnix Rueb groeide verrassend
genoeg op in het tamelijk bekakte
Benoordenhout, wat hem eigenlijk
eerder een Hagenaar dan een Hagenees
maakt. Met een vader als rechter en een
moeder als jurist heeft hij een normale
jeugd gehad, terwijl hij al vroeg wist dat hij
niet in de voetsporen van zijn juristenfamilie
wilden treden. Dit merkte hij bijvoorbeeld
toen hij op school niet zijn schriften
met slimme wiskundesommen volkladde,
maar de juiste verhoudingen van cartoons
oefende. “Ik tekende cartoons en gekke
poppetjes. Ik las vaak strips als de Donald
Duck en Asterix en Obelix. Ik trok deze
cartoons over, waardoor ik goed leerde
hoe ik de verhoudingen, gezichtsuitdrukkingen
en handen van figuren moest tekenen.
Ik heb mijn hele jeugd getekend!”
Marnix zat toentertijd op het gymnasium
van het Vrijzinnig Christelijk Lyceum, waar
hij het tot de vierde klas uithield. Hij bleef
drie keer zitten in de vierde klas en ging
uiteindelijk naar het Tymstra Atheneum,
maar ook daar kon hij niet goed overweg
met de strakke regels van het schoolsysteem.
Omdat hij al vroeg wist wat hij
wilde worden, besloot hij te stoppen met
school en zijn passie te volgen; namelijk
het striptekenen.
Buiten een verblijf van een paar maanden
in Amsterdam, heeft Marnix nooit echt
zijn ‘stadje naar z’n hartje’ verlaten. Hij
beschrijft zichzelf daarom ook als een
echte Hagenees, die vroeger op elke plek
in Den Haag te vinden was. “Ik was van
alle markten thuis, en had een vriendengroep
die zowel bestond uit kakkers als uit
alto’s. Mijn vaste stamkroegen zaten op
de Denneweg, ik was bijvoorbeeld vaak te
vinden in de 2005.”
Marnix had als grootste inspiratiebron
voor zijn striptekeningen Den Haag zelf.
Hij verhuisde naar de Schilderswijk waar
hij op straat allerlei opmerkelijke dingen
voorbij hoorde komen. “Ik zat toen vaak
in een Marokkaans koffietentje waar ik de
inspirerendste nieuwtjes en gesprekken,
voor zover ik deze kon verstaan, opving
. De Schilderswijk is sowieso een verrassende
plek, zeker omdat er zoveel culturen
samenkomen. Er gebeuren natuurlijk niet
altijd even leuke dingen, maar zeker die
kleine koffietentjes of de Haagse markt
zijn één van de leukste plekken in Den
Haag.” Op de vraag hoe Haagse Harry
nou eigenlijk is ontstaan, reageert Marnix
lachend: “Iedereen wil altijd weten of ik
Haagse Harry op mezelf heb gebaseerd,
maar dat is eigenlijk niet het geval! Toen
ik Haagse Harry heb bedacht, was ik al
ongeveer twintig jaar bezig als freelance
cartoonist. Ik werkte voor de uitgaanskrant
Doen, die mij op een gegeven moment de
opdracht gaf om illustraties te tekenen bij
een reeks artikelen over Haagse literatuur.
Vervolgens werd Haagse Harry geboren:
een dichter die het erotische gedicht
‘Kankâh hoeâh’ voordroeg.’
Omdat Haagse Harry meteen al in de
smaak viel, besloot Marnix hem een vaste
hoofdrol in zijn strips te geven. In Den
Haag, maar ook daarbuiten, werd Haagse
Harry een groot succes. De strip werd
massaal uit de uitgaanskrant gescheurd,
en zelfs het hele land doorgefaxt. “De
uitgaanskrant kon in allerlei kroegen
gratis meegenomen worden. Maar op
een gegeven moment werd alleen mijn
strip eruit gescheurd, en belandde de rest
van het krantje bij het oud papier.” Sinds
zijn uitvinding van Haagse Harry, tekent
Marnix eigenlijk niets liever. Dat Haagse
Harry uitgroeide tot het stripboegbeeld
van Den Haag, is natuurlijk niet zomaar.
Buiten de nogal opvallende teksten
wordt er in Haagse Harry ook actueel
nieuws behandeld, waarover Haagse
Harry meestal een nogal uitgesproken
mening heeft. “De teksten in de strip zijn
soms nogal ‘grof’, maar het moet wel
met een korreltje zout worden genomen.
Het is niet zo dat Haagse Harry voor alle
Hagenezen spreekt, het blijft natuurlijk
een persiflage. Haagse Harry is een echte
ras-Hagenees, hij loopt alleen maar te
kankeren, z’n handjes zitten los, hij sloopt
wel eens wat, maar: een kwaaie is het
niet. Ondanks zijn grote bek heeft hij een
gouden hartje.” Daarnaast denkt Marnix
dat het succes van Haagse Harry voornamelijk
te maken heeft met het feit dat
hij zijn teksten fonetisch opschrijft, zodat
mensen zelf een beetje moeite moeten
doen om de strip te begrijpen. Dankzij
deze populariteit rondom zijn strips heeft
Marnix op financieel vlak nooit te klagen
gehad, alhoewel hij wel iets merkt van de
crisis. “Je ziet de crisis overal om je heen.
Collega’s die al dertig jaar striptekenen,
moeten nu als postbode aan de slag om
een extra zakcentje te verdienen!”
In Haagse Harry wordt veel gekankerd
over hoe het eraan toegaat in Den Haag.
Toch ziet Marnix Rueb het puur als een
lofzang op Den Haag. “Je zult het niet
vaak horen, maar toch zijn de meeste
Hagenezen erg trots op hun stad. Den
Haag is een makkelijk mikpunt om op te
kankeren, zeker omdat de regering hier
zit. Maar ondanks alle kritiek die ik lever
in mijn strips, blijf ik trots op mijn stadje.”
Maar wat vindt Marnix Rueb nou eigenlijk
zelf van het asociale gedrag dat veel
Hagenezen vertonen en dat ook voorkomt
in zijn strips? “Natuurlijk zou ik dergelijk
gedrag zelf niet goedkeuren, maar ik kan
er de humor wel van inzien. Alhoewel, als
iemand bijvoorbeeld door mijn brievenbus
zou pissen, zou ik hels worden!” Als
deskundige op het gebied van Den Haag
vindt Marnix dat er een paar kenmerken
zijn waaraan je een echte ras-Hagenees
kunt herkennen: breed lopen, boos kijken