Psalm 69: 31-37 - GKv Leek

preek 24 februari 2008
thema Gods grootheid in het lijden van Christus.
tekst Psalm 69: 31-37
liturgie:
votum en groet Psalm 68: 1, 2
tien geboden Psalm 68: 8
gebed
bij de doop Liedboek 335 (vers 1, 2, 3; lezing formulier; vers 4, 5; vragen
aan de ouders; doop; vers 6, 7; dankgebed; vers 8, 9)
lezen Psalm 69: 1-30 Psalm 69: 1, 3, 7
lezen Psalm 69: 31-37
preek Psalm 69: 10, 11
gebed
collecte Psalm 150
zegen
Psalm 69 is een profetie over het lijden van Christus.
Daar kom je achter als je het Nieuwe Testament leest. Heel vaak wordt verwezen naar
juist deze psalm.
Daarom heb ik er voor gekozen om over deze psalm vanmorgen een derde preek te houden.
In de eerste preek stond Gods genade centraal. David vroeg aan God om genade,
Christus heeft die genade verdiend, wij mogen er gebruik van maken.
De tweede preek ging over Gods oordeel. In het lijden van Christus komen we op een
scherpe en harde manier met Gods oordeel in aanraking.
De preek van vanmorgen (de derde preek) gaat over Gods grootheid.
1 Gods grootheid in het lijden van Christus: bezongen door de koning (vs. 31-32).
“De naam van God wil ik loven met een lied”.
Zo begint onze tekst. “Gods grootheid wil ik met een lofzang prijzen”.
Dat is een heel goed plan. De HERE vindt namelijk een loflied mooier dan een stier.
Het is wel apart, dat het hier zo gezegd wordt. God heeft in de wetten van het Oude
Testament heel precies uitgelegd aan welke eisen een offerdier moet voldoen. Stel je
voor: iemand heeft een stier uitgekozen om aan God te offeren; het dier is perfect; het
beantwoordt aan alle eisen die God gesteld heeft. Dan zou je denken dat God dat prima
vindt. Maar David zegt hier: Nee hoor! God vindt een loflied mooier.
a Dat biedt troost. Als je geen geld hebt voor de voorgeschreven offers, dan heb je altijd
nog het lied. Met het lied kun je de naam van God prijzen. Zo’n lied vindt God zelfs nog
mooier!
b Dat is ook een vermaning. Denk niet dat je God om kunt kopen. Gods gunst is niet te
koop. Hij heeft bepaalde voorschriften gegeven over de offerdienst. Maar toch: een lied
komt zo goed aan bij God! een lied dat vanuit het hart komt, komt beter over bij God dan
een offer dat precies volgens de regels gebracht is.
c Dat is verder ook evangelie. Hier spreekt Christus. Hij weet dat Hij zichzelf moet geven.
De offers van het Oude Testament zijn goed. (God wilde ze zelf! David heeft er zich
voor ingezet! De hartstocht voor Gods huis heeft hem verteerd!). Maar Jezus Christus
kan niet volstaan met zulk soort offers. Alles goed en wel, maar zo’n koe of zo’n stier ...,
wat heeft God daaraan? Jezus Christus moet persoonlijk aan de slag. Gods grootheid
moet bezongen worden door niemand minder dan Gods eigen Zoon.
W.F.Wisselink (Leek) – blz. 1

Gods grootheid wordt werkelijk bezongen! Dat gebeurt door de koning!
Het is de koning, die ellende kent. U mag aan David denken.
God brengt hem in ellendige omstandigheden. Het is zo afschuwelijk. Zoveel mensen die
zich tegen hem keren. En ze zijn zo fel. En het doet hem zo’n pijn dat zijn eigen zoon
daarbij hoort: Absalom!
In deze omstandigheden kan David Gods grootheid niet bezingen. Er komt geen loflied
over zijn lippen. Dat krijgt hij niet voor elkaar. Hij is uitgeput van het roepen; zijn keel is
schor geschreeuwd; zijn ogen doen pijn omdat hij maar blijft kijken of God hem te hulp
schiet.
De koning bidt. U mag aan David denken. God brengt hem in ellendige omstandigheden
zodat hij tot een gebed komt, een profetie van Christus.
Het is de koning, die ellende kent. Denk maar aan Christus: Davids Zoon.
Juist Hij bidt. Psalm 69 slaat juist op Hem: “Ik werd gesmaad, die schande brak mijn
hart. Vergeefs wacht ik een teken van ontferming. Ik ben verzwakt, vind bij geen mens
bescherming, geen enkel spoor van troost in al mijn smart” (Psalm 69: 7).
Van deze koning komt een loflied!
De koning in zijn ellende, (Jezus aan het kruis), houdt zijn God vast. Zo eert Hij God.
God stoot Hem weg. God wil Hem niet meer. Hij (Jezus) eert zijn God met zijn gebed:
“O God, verlos mij, red mij uit mijn nood” (Psalm 69: 1). “Beschaam om mij het stil
vertrouwen niet van hen die U verwachten in gevaren. Hoe zou mijn val, o Heer der
legerscharen, hun alle hoop ontnemen in verdriet!” (Psalm 69: 3). “Uw heil zal mij
verhogen uit ellende” (Psalm 69: 9).
Door het verdriet heen klinkt tegelijk zo’n vertrouwen! Jezus is zo zeker van de
grootheid van zijn Vader. Hij is er zo zeker van dat zijn Vader geen misbruik maakt van
zijn grootheid. Hij getuigt zelfs midden in de ellende van de grootheid van God. Dat
moet je maar kunnen! Jezus kan het en Hij doet het, en Hij wil ons erin meenemen.
Ook in het moeilijke middendeel van de psalm getuigt Jezus Christus van de eer van God.
Hij hoopte op medelijden en op troost. Maar ze maakten het Hem extra moeilijk.
Daarom bidt Hij: “Laat schuld aan al hun schuld zijn toegedaan, / ja, laat hun kwaad tot
aan de hemel stijgen” (Psalm 69: 9).
Hier strijdt de koning voor de eer van Gods naam. Haters van God mogen het niet
winnen. Aan vijanden van het kruis, (aan mensen die dat zijn en blijven), mag de schuld
niet worden kwijtgescholden. Daar kan de koning niet voor bidden, ook onze eeuwige
koning niet, (Jezus Christus). Hij bidt voor de zijnen. Hij worstelt met God om hun
redding. ‘Laat Mij lijden voor de mensen die U Mij gegeven hebt. Geef aan die mensen
de tijd om te zien wat ze gedaan hebben. Breng hen tot inkeer. Geef hun een nieuw hart.
Geef hun vrede’. Door dat alles bezingt de koning Gods grootheid.
In onze tekst komt dat er helemaal uit.
“Ik zal Gods naam bezingen in een lied, met lofgezang Hem eren al mijn dagen” (Psalm
69: 10). Door alles wat eraan voorafgaat, wordt het een loflied dat kracht krijgt: door de
diepe klanken draagt het ver.
Gods grootheid … Het is machtig, zoals die grootheid wordt bezongen door Jezus, de
Christus, de Zoon van David: de koning.
2 Gods grootheid in het lijden van Christus: bezongen door het volk (vs. 33-34).
De koning bezingt Gods grootheid. De nederige mensen zien het. Ze verheugen zich. Wie
God zoeken, veren op! Ze worden helemaal blij: kleine mensen krijgen hoop.
Soms wordt iemand klein onder allerlei narigheid. Hij kon zich heel wat voelen. Dapper
ging hij zijn weg. Groot en fors. Energiek leefde hij erop los. Het was een leven waar
W.F.Wisselink (Leek) – blz. 2

God niet aan te pas kwam. God mocht hooguit randversiering zijn. Hij kwam wel eens
in de kerk, op zondag. Maar het zei hem weinig. Op maandag ging het leven gewoon
weer z’n gang. Narigheid kan zo iemand klein maken. Door middel van narigheid buigt
God zo iemand naar beneden. Hij voelt zich diep ongelukkig. Hij bidt: “Red mij, God”.
Dat zeg je alleen als je je klein voelt.
God vraagt van ons allemaal een nederige opstelling.
Misschien hebt u best wel een fijn leven. Da’s mooi! Ik gun het u van harte. Maar maak
je ook dan klein voor God. Laten we beseffen hoe heilig de naam van onze God is. Het
kruis van Christus roept heel veel gevoelens op: dankbaarheid om Gods genade, maar
ook huiver om Gods oordeel. Wat voelen we ons afhankelijk en klein. Kleine, nederige
mensen, verheugen zich en gaan met de koning Gods grootheid bezingen.
We krijgen moed, als we God zoeken.
Het is belangrijk dat we aan God om raad vragen. Dat wordt bedoeld met dat ‘zoeken’.
Vraag aan de Here wat Hij van je wil. Zoek Hem op, en vraag Hem eerbiedig om raad.
Over allerlei dingen hebben we advies nodig. Bijvoorbeeld: welke opleiding kan ik
straks het beste gaan doen? welke baan past goed bij mij? kan ik maar beter stoppen met
mijn relatie of moet ik juist trouwen? is het verstandig om kinderen te krijgen? wat moet
ik toch aan met mijn kind? wat moet mijn opstelling zijn in een bepaald conflict? We
hebben er veel geld en veel tijd voor over om advies te krijgen. Hebt u er wel eens aan
gedacht dat u aan God om raad zou kunnen vragen?!
God lijkt zo ontoegankelijk. Hij heeft geen email adres, en geen telefoon; en brieven aan
God komen onbestelbaar retour, of ze worden in Jeruzalem in de Klaagmuur gestoken.
God lijkt zo ver weg. Maar Hij is vlakbij. Zoek Hem waar Hij is! Raadpleeg zijn Woord.
We krijgen zo moed. Jullie hebben een dochter, een eerste of zelfs een tweede. Nu lijkt
het nog heel gemakkelijk. Nu is ze zo lief. Hoe zal het zijn als ze groter is? Dan heb je
haar niet aan een touwtje! Maar dan is God er, om op haar te letten en om haar te
beschermen. Die belofte heeft Hij jullie gedaan.
En we bezingen samen met onze eeuwige koning de grootheid van God.
God is zo groot! Hij luistert naar mensen die arm zijn en in de knel zitten.
Het kan best wezen dat het leven u zwaar valt. Misschien is het begin van Psalm 69 u uit
het hart gegrepen: “ik zink weg in bodemloos slijk en vind geen grond voor mijn voeten,
ik ben in diep water geraakt, de stroom sleurt mij mee” (Psalm 69: 3).
Maar dan moet u wel verder gaan! “God, u kent mijn lichtzinnig leven, mijn schuld is u
niet ontgaan” (Psalm 69: 6). Besef dat u schuldig staat voor God. En erken uw schuld.
Dat alles, heel het gebed van Psalm 69, verdriet en schuldbelijdenis, worden opgevangen
aan het kruis. Christus buigt zich met ons mee.
Van zichzelf kende Hij geen verdriet; Hij heeft verdriet, samen met u.
Van zichzelf kende Hij geen zonde; Hij is met uw zonde belast, en er voor gestraft.
Ook al aanvaard u dit volledig, het kon best wezen dat het leven u nog steeds zwaar valt.
De HERE hoort de armen, maar dat betekent niet dat ze direct rijk worden.
De HERE verwerpt zijn gevangen volk niet, maar ik lees niet dat ze direct vrij komen.
En toch is God groot. Als je goed oog wilt krijgen voor je situatie, moet je het kruis van
Christus er altijd bij betrekken.
Let op het kruis van Christus. “Het is volbracht”. Uw koning heeft overwonnen.
God heeft Hem gered uit elk gevaar. Hij heeft Hem met eer en heerlijkheid gekroond.
God is groot. De koning bezingt zijn grootheid. Zouden wij, het volk van die koning, dan
achter blijven? We krijgen hoop en we worden blij. Want onze God is groot.
3 Gods grootheid in het lijden van Christus: bezongen door de schepping (vs. 35-37).
“Looft, hemel, zee en aarde, looft de Heer” (Psalm 69: 11).
W.F.Wisselink (Leek) – blz. 3

De hele schepping wordt opgetrommeld. Alles moet meedoen.
Dat komt veel vaker in de bijbel naar voren. Rivieren klappen in de handen voor de
HERE. Bergen springen uitgelaten voor onze God; ze kunnen niet meer op hun plaats
blijven staan, zo blij zijn ze dat de HERE komt om het recht te herstellen (Psalm 98).
Gods grootheid wordt bezongen door de schepping. “Al wat ademt, looft de HERE!”
(Psalm 150: 2). God is groot want Hij gaat Sion redden.
Sion. Sion wordt in de bijbel een berg genoemd, maar eigenlijk is het maar een
bescheiden heuvel. Sion is zo klein: een heuvel in Jeruzalem, maar toch: de plaats waar
de tempel van God komt te staan. Het is een machtige plek. Want het is de plaats waar
een mens zijn God ontmoet. Het is de plaats waar het leven hersteld wordt.
Mensen verprutsen hun leven. Ze zondigen. Ze maken elkaar het leven zuur. Ze tasten de
eer van God aan. Bij het altaar komt het weer goed.
David is dat aan het voorbereiden: Sion, de plaats waar de tempel moet komen, de plaats
waar het leven weer goed wordt. Over Sion moeten we daarom groot denken.
Zonder Sion is de schepping nergens.
Zonder Sion gaat de wereld eraan. Dat dreigt te gebeuren. God komt in actie. Hij zal
Sion redden! Via zijn Zoon heeft Hij dat gedaan. Via Jezus Christus kunnen wij God
ontmoeten. Door Jezus Christus wordt het leven hersteld. Bij Hem komt het weer goed.
De profetie over de redding van Sion, is vervuld in Christus. Inderdaad: God zelf zorgt
voor de verzoening. God zelf zorgt dat het goed komt tussen een mens en zijn God.
Dankzij Sion is de schepping blij.
Rivieren klappen in hun handen, en bergen kunnen niet meer stil blijven staan van
blijdschap. Want God heeft geluisterd naar het gebed van zijn Zoon. Wie God zoeken,
mogen opleven! Ze krijgen hoop! Mensen die klein zijn, (neergebogen onder de
narigheid, neergebogen in kille huiver om Gods oordeel): ze mogen zich verheugen.
David deed een gebed: “Beschaam om mij het stil vertrouwen niet / van hen die U
verwachten in gevaren” (Psalm 69: 3). Dat was profetie.
Het is het gebed geworden van Gods Zoon. We mogen naar Jezus. Hij doet voor ons het
woord bij zijn Vader in de hemel. Hij vraagt voor ons: Vader, doe hun schuld weg. Hij
bedekt onze schuld. Door zijn werk (zijn leven, en vooral ook: zijn lijden) ..., daardoor
komen we niet bedrogen uit. God laat ons niet staan. Hij laat ons niet ondergaan. We
kunnen moe worden van het roepen. God laat op zich wachten. Hij laat ons niet staan!
Want Sion is gered. Aan het kruis heeft Christus daar voor gezorgd.
Vanuit Sion redt God de schepping.
Hij begint bij Sion. Vanuit Sion wordt de omgeving aangepakt. David spreekt over wat
hem bekend is. Hij heeft het alleen over de onmiddellijke omgeving van Sion: Juda.
Maar: “Looft, hemel, zee en aarde, looft de Heer” (Psalm 69: 11). Gods grootheid wordt
bezongen door de schepping, want: Sion wordt gered en de omgeving van Sion wordt
aangepakt: Juda, maar natuurlijk niet alleen Juda; het gaat steeds verder: tot aan de
uithoeken van de aarde gaat Gods redding. Vanuit Sion, via Juda, bereikt Gods zegen de
hele schepping.
God zorgt dat het weer goed is tussen een mens en zijn God. Dat is nog maar het begin.
God maakt het hele leven nieuw. Er komen steden waar mensen gaan wonen. Ze nemen
die steden in bezit. Ze gaan er nooit weer weg: het is een erfelijk bezit. De mensen die
daar wonen, dat zijn mensen die vol zijn van Gods naam; ze hebben Gods naam lief. Zij
blijven wonen in de omgeving van Sion, voor altijd. Dat is wat God ons beloofd heeft bij
de doop; dat is wat Hij waar maakt.
En daarom bezingt de hele schepping Gods grootheid: “Al wat ademt, looft de HERE”
(Psalm 150: 2).
W.F.Wisselink (Leek) – blz. 4