JRK - juni 2007 in PDF - Sint-Jozef Ternat
JRK - juni 2007 in PDF - Sint-Jozef Ternat
JRK - juni 2007 in PDF - Sint-Jozef Ternat
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
“Jeugd Rond Kruikenburg” verschijnt 5 x per jaar <strong>in</strong> feb - apr - jun - nov. - dec. • Afgiftekantoor: 1740 <strong>Ternat</strong> - PP4094007<br />
Verantwoordelijke uitgever en afzender: Ludo Long<strong>in</strong>, Stationsstraat 37 - 1740 <strong>Ternat</strong><br />
ST.- JOZEFSINSTITUUT<br />
Nr: Mei-Juni.<br />
<strong>2007</strong><br />
België<br />
P.B.<br />
1740 <strong>Ternat</strong><br />
2/2930<br />
jrk@s<strong>in</strong>t-jozef-ternat.be
Tychy <strong>2007</strong><br />
Vrijdag 30 april :<br />
Om 5 uur ‘s morgens vertrokken we op de<br />
markt van <strong>Ternat</strong> voor een lange busreis van<br />
16 uur naar Polen. Op de bus bekeken we<br />
verschillende DVD’s, om de beurt gekozen<br />
door de meisjes of de jongens. De meisjes<br />
kozen altijd voor knappe acteurs (bvb. Step<br />
up!), de jongens hadden het meer voor humor<br />
en actie. Om de 3 uur was er een stop om<br />
onze benen te strekken.<br />
We kwamen rond 22.30 aan <strong>in</strong> Tychy, wat<br />
later dan voorzien. Daar stond de Poolse<br />
directrice op ons te wachten en dan zijn we<br />
samen naar de Mc Donalds geweest voor een<br />
(late!) avondmaaltijd. Rond 12 uur lagen we<br />
uite<strong>in</strong>delijk <strong>in</strong> ons bedje.<br />
Zaterdag 31 april :<br />
We hadden tijd tot 9 uur om te eten en ons<br />
klaar te maken en vertrokken dan voor een<br />
daguitstap naar Auschwitz en een zoutmijn.<br />
We bezochten Auschwitz <strong>in</strong> groepjes van 5,<br />
met telkens 1 begeleider. Het bezoek aan dit<br />
concentratiekamp maakte veel <strong>in</strong>druk op ons,<br />
we werden er zelfs stil van…<br />
In de namiddag kregen we een rondleid<strong>in</strong>g <strong>in</strong><br />
de zoutmijn. We moesten 360 trappen naar<br />
beneden nemen om op het EERSTE mijnniveau<br />
te geraken. De gids liet ons likken aan<br />
de muren om te bewijzen dat de muren volledig<br />
van rotszout waren.<br />
Het werd ons al snel duidelijk dat Polen een<br />
heel katholiek land is, want <strong>in</strong> de mijn waren<br />
2<br />
er vele kapellen en 1 volledige kerk (waar<strong>in</strong><br />
Julie en Sara zouden willen trouwen!). Er was<br />
daar trouwens ook een balzaal voor het<br />
trouwfeest. Om uit de mijn te geraken moesten<br />
we wel een kle<strong>in</strong> en akelig liftje nemen.<br />
Zondag 01 april :<br />
Een dagje <strong>in</strong> Krakow! We werden verdeeld <strong>in</strong><br />
groepjes met elk 1 begeleider (leerkracht). Elk<br />
groepje kreeg een beetje geld om te kunnen<br />
eten, om d<strong>in</strong>gen te kopen zoals souvenirs en<br />
om de tram te kunnen nemen. Iedere groep<br />
had een stadkaart met een andere af te leggen<br />
route. De leerkrachten hadden niets te zeggen,<br />
wij hadden alles <strong>in</strong> handen! Ieder groepje<br />
had zijn leuke momenten, zoals het groep-
je van mevrouw L<strong>in</strong>demans. Ze was zo gefasc<strong>in</strong>eerd<br />
door een paar schoenen <strong>in</strong> een etalage,<br />
dat ze vergat dat er een raam voorstond….<br />
De groep van mevrouw De Craen kreeg er<br />
nog 3 Poolse groepsleden bij, namelijk Betty<br />
(onze persoonlijke gids en vooral fotograaf),<br />
Tomeck en Anja.<br />
’s Avonds hadden de leerkrachten een 1 aprilgrap<br />
bedacht. Ze zeiden dat we een boete<br />
hadden gekregen wegens klachten van<br />
geluidsoverlast. Hierdoor moesten we 100<br />
zloty betalen, 5 zloty per leerl<strong>in</strong>g. Achteraf<br />
bleek dat we ons hadden laten vangen en<br />
heeft iedereen gelukkig zijn geld teruggekre-<br />
3<br />
gen. (Maar we zijn wel stil naar onze kamer<br />
gegaan!)<br />
Maandag 02 april :<br />
Op maandag bezochten we een middelbare<br />
school <strong>in</strong> Katowice. Deze leerl<strong>in</strong>gen zitten<br />
volgend jaar <strong>in</strong> een nieuw comeniusproject<br />
met S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong>. De leerl<strong>in</strong>gen waren even oud<br />
als wij. We konden goed met elkaar praten.<br />
Eerst hebben we elk een presentatie gegeven<br />
over ons land en onze school. Voor België<br />
waren Hester, El<strong>in</strong>e en Julie de presentatrices<br />
van dienst.<br />
Twee april is voor Polen een trieste dag want<br />
het is de dag waarop <strong>in</strong> 2005 paus Johannes<br />
Paulus II overleed. Er was dus een kle<strong>in</strong>e ceremonie<br />
om de paus te herdenken waar wij als<br />
Belgen niets van verstonden (we moesten<br />
zelfs knielen!). Maar ook buiten de school<br />
waren er vele herdenk<strong>in</strong>gen voor de paus.
Na de herdenk<strong>in</strong>gsplechtigheid hebben we<br />
samen met de Poolse leerl<strong>in</strong>gen onze lunch<br />
gemaakt en opgegeten. In de namiddag hebben<br />
we de 2 klassen <strong>in</strong> groepen verdeeld en<br />
workshops gedaan (bvb. eieren beschilderen).<br />
Dan was het tijd om afscheid te nemen en te<br />
vertrekken naar een immens shopp<strong>in</strong>g center<br />
<strong>in</strong> Katowice. We hebben daar zo’n 2 uur<br />
mogen rondlopen om wat souvenirs of andere<br />
d<strong>in</strong>gen te kopen. Jammer genoeg was alles<br />
daar even duur als <strong>in</strong> België, dus veel hebben<br />
we niet kunnen kopen… We hadden gemiddeld<br />
100 zloty mee (=25 euro).<br />
’s Avonds g<strong>in</strong>gen we zoals altijd eten <strong>in</strong> het<br />
<strong>in</strong>ternaat van onze partnerschool en er stonden<br />
frietjes met een brochette op het menu.<br />
(Je moet wel weten dat de Polen absoluut<br />
niets afweten van goed gebakken frieten...)<br />
D<strong>in</strong>sdag 03 april:<br />
Onze laatste dag <strong>in</strong> Polen. Vandaag stond een<br />
bezoek naar onze partnerschool <strong>in</strong> Tychy op<br />
het programma. Eerst was er een welkomstwoordje<br />
van de directrice. Daarna g<strong>in</strong>gen we<br />
kijken naar een theaterstukje, gemaakt en<br />
gebracht door de Poolse leerl<strong>in</strong>gen, met<br />
alleen maar muziek en gebaren want de k<strong>in</strong>deren<br />
<strong>in</strong> die school zijn anders dan wij (licht<br />
mentaal gehandicapt). Dan hebben we de<br />
leerl<strong>in</strong>gen ontmoet die <strong>in</strong> het comeniusproject<br />
zitten en met hen hebben we dan hun<br />
funnygames uitgetest. Er was bvb. een spel<br />
dat afgeleid was van volleybal maar nu was<br />
het niet met een bal maar met een vuilblik en<br />
4<br />
een zakje gevuld met zand. Daarna konden<br />
we genieten van een heerlijke lunch die de<br />
k<strong>in</strong>deren voor ons hadden bereid: namelijk<br />
20(!) schotels met mooi versierde sandwiches.<br />
Dan zijn we naar het park geweest tegenover<br />
de school om wat te kletsen en te sporten. De<br />
jongens speelde voetbal en sommige meisjes<br />
hadden het eerder voor de ‘massafelix‘ op<br />
andere klasgenoten bv. op Björn, Hester en<br />
Julie. Terug <strong>in</strong> de school moesten we jury zijn<br />
van een wedstrijd voor het ‘beste Europese<br />
ei’. De mensen <strong>in</strong> Polen hechten aan zulke<br />
d<strong>in</strong>gen rond Pasen blijkbaar veel belang. De<br />
hele school was versierd met allerlei knutselwerkjes<br />
rond Pasen.<br />
Na het jureren waren er workshops rond<br />
Pasen voorzien. Eerst werden we <strong>in</strong> groepen<br />
verdeeld en dan kregen we een fiche met de<br />
lijst van workshops:<br />
1. cake versieren<br />
2. decoratie maken<br />
3. eieren schilderen<br />
4. borduren<br />
5. kaartjes maken<br />
Na elke workshop moesten we onze fiche
Barcelonareis 9 t.e.m.15 april<br />
Dit keer geen traditioneel verslag dat beg<strong>in</strong>t<br />
met: onze wekker liep af, we maakten ons<br />
klaar, we stapten op de bus, we werden <strong>in</strong>gedeeld<br />
<strong>in</strong> groepen, een gids begeleidde ons,<br />
…. Maar wel enkele <strong>in</strong>drukken:<br />
Terwijl de thermometer <strong>in</strong> België nooit geziene<br />
toppen scoorde, verzopen we <strong>in</strong> Barcelona<br />
als de garnalen <strong>in</strong> onze paëlla. De zon was<br />
misschien wel ver te zoeken maar de toffe<br />
sfeer was alom tegenwoordig. En de Spanjaarden<br />
zullen het geweten hebben toen we<br />
ten volledige getale luid Vlaamse klassiekers<br />
z<strong>in</strong>gend over de Rambla marcheerden. En<br />
aan dat marcheren ontbrak het ons deze week<br />
zeker niet. Naarmate de voeten meer pijn<br />
deden schoot de conditie de hoogte <strong>in</strong>. Lag<br />
de eerste nacht nog iedereen te tetteren?<br />
Stond de laatste dag iedereen als zombie <strong>in</strong><br />
het Picassomuseum. Zijn blauwe periode<br />
hebben we aan den lijve ondervonden.<br />
Aan musea trouwens ook geen gebrek:<br />
Gaudi, Dali, Miro, Montserrat, kerken en<br />
kathedralen; allemaal zijn ze de revue gepasseerd.<br />
Het abstracte gekrabbel van Miro kan<br />
ons echter m<strong>in</strong>der bekoren dan de statige<br />
hooggothiek van de de Santa Maria del mar.<br />
Regelmatig kregen we voldoende lang de vrijheid<br />
om onze honger te stillen en onze koopjesgekte<br />
de vrije loop te laten en w<strong>in</strong>kel <strong>in</strong>,<br />
w<strong>in</strong>kel uit de Rambla af te gaan, met meisjes<br />
5<br />
laten afstempelen en nadat we alle workshops<br />
hadden uitgevoerd kregen we een prijs:<br />
een zak met Poolse koekjes en een knutselwerkje<br />
dat de k<strong>in</strong>deren voor ons hadden<br />
gemaakt.<br />
Dan was het tijd om te gaan eten en om<br />
afscheid te nemen. Om 18.30 uur vertrokken<br />
we opnieuw richt<strong>in</strong>g België, met spijt dat het<br />
allemaal zo snel voorbij was gegaan…<br />
die het tempo aangaven en jongens die gewillig<br />
volgden.<br />
Tussen al de bedrijven door vonden onze reisleiders<br />
nog de tijd om <strong>in</strong> hun rollen van animatoren<br />
te kruipen. Een z<strong>in</strong>gende en cheerleadende<br />
mevrouw Delcour staat <strong>in</strong> ons geheugen<br />
gegrift. Mevrouw Jacob blijkt de Vlaamse<br />
schlagers van beg<strong>in</strong> tot e<strong>in</strong>d mee te kunnen
z<strong>in</strong>gen tot grote ergernis van meneer Gezel.<br />
Deze laatste wou zijn kennis van de Vlaamse<br />
cultuur ook bewijzen en gaf een schitterende<br />
imitatie van Geert Hostes ‘Je hebt me duizend<br />
maal belogen’ ten beste en blijkt een uitstekende<br />
quizmaster.<br />
Kortom: ondanks het belabberde weer, de<br />
zakkenrollersparanoïa en het ongedierte <strong>in</strong> de<br />
kamers, was dit een vakantie om met de glimlach<br />
aan terug te denken en zeker voor herhal<strong>in</strong>g<br />
vatbaar.<br />
Serafien en Heleen, 6 LWe<br />
niet echt goed weer,<br />
wel een goede sfeer<br />
we<strong>in</strong>ig slapen<br />
<strong>in</strong> musea gapen<br />
si, por favor en gracias zeggen<br />
af en toe een kaartje leggen<br />
soms water, soms bier<br />
feesten <strong>in</strong> het laatste kwartier<br />
als je dit leest is de reis al<br />
gedaan<br />
maar barcelona is een ervar<strong>in</strong>g<br />
die heel mijn leven mee<br />
zal gaan.<br />
Roel, 6 EMA<br />
Koppeltjes wegjagen die<br />
staan te vozen onder de Pont<br />
6<br />
d’Avignon.<br />
Meneer Gezel redden uit de handen van marg<strong>in</strong>ale<br />
<strong>in</strong>boorl<strong>in</strong>gen.<br />
Uitgaan onder toezicht van de leerkrachten <strong>in</strong><br />
de bekendste discotheek van Barcelona.<br />
Meneer Gezel en mevrouw Marreyt zien shaken<br />
<strong>in</strong> die discotheek.<br />
Dezelfde discotheek moeten verlaten om<br />
12u30 onder leerkrachtbegeleid<strong>in</strong>g.<br />
Feestjes bouwen op de bus.<br />
Ervan versteld staan dat bepaalde reisgenoten<br />
alle (werkelijk ALLE) Vlaamse schlagers kennen.<br />
Peter vastgrijpen en schm<strong>in</strong>ken.<br />
Gwen vastgrijpen en schm<strong>in</strong>ken.<br />
Met 6 een kamer van 4m? delen.<br />
Griet redden uit de poten van een kakkerlak.<br />
Roepen op de plaatselijke guapos.<br />
Foto’s maken, veel foto’s maken, héél veel<br />
foto’s maken.<br />
Reisevaluaties schrijven voor meneer Muylaert<br />
op de terugreis.<br />
De afwezigheid van een bepaalde persoon<br />
opvullen door een ballon.<br />
Voor de Sagrada Familia staan en denken dat<br />
je <strong>in</strong> de Eftel<strong>in</strong>g bent.<br />
Op de foto gaan met marg<strong>in</strong>ale <strong>in</strong>boorl<strong>in</strong>gen.<br />
Shoppen!<br />
Barcelona, samengevat door Barbara, 6 LM
Men heeft ons de onmogelijke opdracht gegeven<br />
om de Barcelonareis kort te omschrijven.<br />
Toch een pog<strong>in</strong>g waard: here goes!<br />
Onze epische tocht begon al om 5u30 ’s morgens<br />
(ochtendhumeur alom). Na een bezoek<br />
aan het Dalimuseum en le pont d’Avignon<br />
waar een blauwe spr<strong>in</strong>gmuisballon tragisch<br />
aan haar e<strong>in</strong>de kwam, kwamen we e<strong>in</strong>delijk<br />
<strong>in</strong> Barcelona aan.<br />
Wat volgde was een marathon van musea,<br />
kathedralen en consoorten <strong>in</strong> een typisch Belgisch<br />
weertje. Pluspunt: Barcelona is het verzamelpunt<br />
van knappe jongens (= guapos of<br />
pizza’s). Plezier verzekerd, dames!<br />
Verder ontpopte mevrouw Marreyt zich als<br />
een ware danc<strong>in</strong>g queen (echt waar!) tijdens<br />
het dansgebeuren.<br />
Op onze kamer kregen we bezoek van ‘la<br />
cucaracha’. Daar kregen Peter en Gwen trouwens<br />
ook een unieke make-over (onder<br />
dwang).<br />
Dit waren slechts enkele hoogtepunten van<br />
Barcelona <strong>2007</strong>. Voor meer <strong>in</strong>formatie, foto’s<br />
en filmpjes: raadpleeg Laura, 6 LM<br />
Barcelona, wat een reis!<br />
Eigenlijk was alles gewoonweg fantastisch,<br />
tenzij misschien het m<strong>in</strong>dere weer gedurende<br />
enkele dagen. Het weer was een kle<strong>in</strong> spelbrekertje,<br />
vooral op de dag van Montserrat.<br />
Het was echt een relaxte reis, we kregen<br />
genoeg vrijheid om o.a. eten te<br />
kopen, etc. Deze vrijheid droeg<br />
echt wel bij tot het slagen van de<br />
reis.<br />
Verder waren er ook de talrijke hilarische<br />
momenten, vooral door toedoen<br />
van de leerkrachten. Er was<br />
helemaal geen sprake van een Spartaans<br />
regime en bovendien was er<br />
ruimte voor improvisatie <strong>in</strong>zake<br />
tijdsplann<strong>in</strong>g. Kortom het was een<br />
zeer geslaagde reis.<br />
Tom, 6WW8<br />
7<br />
Barcelona, ons groot avontuur!<br />
Eerst vroeg opstaan om aan een moordende<br />
busreis te beg<strong>in</strong>nen. Tussenstop <strong>in</strong> Beaune en<br />
dan op naar Avignon om te overnachten. De<br />
volgende ochtend weer op de bus en op naar<br />
Figueres en later Barcelona. De grote confrontatie<br />
met ‘de kamer’ naderde. Hoe kle<strong>in</strong><br />
was de ruimte, hoe erg kraakten de bedden,<br />
maar hoe blij waren we met een badkamer op<br />
de kamer! Het avondmaal was meer dan eens<br />
niet te vreten, maar alles verdween achter de<br />
kiezen.<br />
Het programma werd zorgvuldig afgelopen<br />
en ons bre<strong>in</strong> werd volgepompt met cultureel<br />
erfgoed en weetjes.<br />
Het weer liet echter te wensen over. Terwijl<br />
België overgoten werd met zon en warmte
kregen wij een koude regendouche over ons<br />
heen. Vooral Montserrat viel daardoor wat uit<br />
de toon. Maar de sfeer op de bus was dik <strong>in</strong><br />
orde door het gezang van mevrouw Delcour<br />
en de fantastische busquiz. Op onze laatste<br />
dag kwam de zon er dan e<strong>in</strong>delijk door, en<br />
wat hebben we ervan genoten!<br />
Barcelona, het was een formidabel avontuur!<br />
Astrid, 6 Lwe<br />
Positief Negatief<br />
Het opsnuiven der culturen met steeds een<br />
8<br />
enthousiaste mevrouw Marreyt:<br />
Pablo Picasso vond ik (buiten zijn ietwat<br />
vreemde roze periode) schitterend.<br />
Miro wisten we te appreciëren en deed ons<br />
vooral <strong>in</strong>zien dat je een lijn op een blad<br />
papier ook als kunst moet beschouwen.<br />
Dali: te gek voor ons goest<strong>in</strong>g<br />
Hold my poodle.<br />
De opklar<strong>in</strong>gen die ervoor zorgden dat er<br />
<strong>in</strong>eens een immense stemm<strong>in</strong>gswissel<strong>in</strong>g<br />
was, pulls uitg<strong>in</strong>gen en zonnebrillen verschenen.<br />
Mc Donalds<br />
De fietsende standbeelden op de Rambla<br />
Diepzeeduikende duiven (zie ook negatief)<br />
Kle<strong>in</strong>e eendjes<br />
De zonnebrillen!!!!<br />
Het alomtegenwoordige regenweer<br />
Het eten<br />
De kle<strong>in</strong>e Spanjaarden die gluurden <strong>in</strong> de<br />
Burgerk<strong>in</strong>g<br />
Vliegende mieren <strong>in</strong> de badkamer<br />
Slechte muziek <strong>in</strong> de discotheek<br />
Pijnlijke voeten<br />
Gaten <strong>in</strong> prachtige turnpantoffels<br />
Luidruchtige Kroaten<br />
Hola,<br />
Jaja, op onze busreis terug naar <strong>Ternat</strong> wordt<br />
er gevraagd om een kle<strong>in</strong> verslagje te schrijven.<br />
Een algemene <strong>in</strong>druk is dat het een fantastische<br />
reis was met een fijne groep vrienden.<br />
Ook hebben we de leerkrachten van een<br />
ander kant leren kennen. Met 8 meisjes op de<br />
slaapkamer was het wel eens vechten voor de<br />
haardroger, maar we sloten makkelijk compromissen<br />
dus het was gezellig samenzijn.<br />
Nu, na die 6 dagen kan ik wel geen kerk,<br />
kathedraal, museum meer zien d.w.z. dat we<br />
echt wel wat van die vorig genoemde gebouwen<br />
bezocht hebben.<br />
De vermoeidheid is enorm toegeslagen doordat<br />
we na ons discotheekbezoek vroeg moesten<br />
opstaan.<br />
Maar wat me vooral bijblijft is dat dit een reis
was die ik zeker niet snel zal vergeten.<br />
Nathalie, 6 HWA<br />
Barcelona,<br />
Wie zijn we? Waar bevonden we ons? Maar<br />
vooral, wat kruiste ons pad?<br />
Avignon, daar begon het allemaal. Na een<br />
lange vermoeiende busreis vonden we daar<br />
onze eerst rust. ‘Sur le pont d’Avignon’ werd<br />
er gefantaseerd over het vervolg van onze<br />
trip. Onze verwacht<strong>in</strong>gen lagen hoog, maar<br />
de groepssfeer zat goed.<br />
Al snel werd er een clubje gevormd, ‘ de<br />
Lavabos’ (=Spaans voor toiletten). Een team<br />
van goedlachse meiden met mevrouw Heyvaert<br />
aan het hoofd. Als goed voorbereide dame<br />
was ze voorzien van een rol toiletpapier en<br />
deelde ze deze uit waar nodig. Kortom, als<br />
hoofd neemt ze haar verantwoordelijkheid<br />
op.<br />
Aangezien de Sagrada Familia als algemeen<br />
hoogtepunt wordt beschouwd, kozen wij als<br />
favoriet het Dali-museum <strong>in</strong> Figueres. Als<br />
knettergekke kunstenaar maakte Dali wonderbaarlijke<br />
d<strong>in</strong>gen waarbij je denkt: ‘Waar<br />
blijft hij de <strong>in</strong>spiratie toch vandaan halen?’<br />
Miro daarentegen konden we niet goed vatten.<br />
Hij had een stijl apart die onze hersenen<br />
duidelijk te boven g<strong>in</strong>g.<br />
De leerkrachten namen afstand van hun status<br />
en lieten zich volledig gaan: z<strong>in</strong>gen, dansen,<br />
lachen en zwanzen. Het g<strong>in</strong>g zelfs zo ver<br />
dat wij getuige mochten zijn van meneer<br />
Gezel die Laura Lynn vertolkte. Wie had dat<br />
ooit gedacht?<br />
Onze voeten tellen blaren en onze hielen zijn<br />
doortrapt maar ons hoofd vond het zéér leerrijk<br />
en zit boordevol nieuwe, mooie her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen.<br />
Her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen om nooit te vergeten.<br />
Wel willen we nog enkele tips geven voor de<br />
volgende lad<strong>in</strong>g Barcelonareizigers:<br />
Heb altijd een doosje compeedpleisters bij de<br />
hand want blaren zijn niet weg te denken bij<br />
deze reis.<br />
Spanjaarden zijn niet echt vriendelijk en soms<br />
heel cru, maar laat je hierdoor niet ontmoedigen.<br />
Laat je niet <strong>in</strong> het zak zetten bij het kopen van<br />
9<br />
souveniers, afd<strong>in</strong>gen is de boodschap.<br />
Hou je geld onder je jas of trui, want deze<br />
parasieten schrikken er niet voor terug het<br />
gewoon van je lijf te rukken.<br />
Katrien, 6 EW en Sofie, 6 HWA<br />
Leerkracht zijn <strong>in</strong> Barcelona is:<br />
Weer 17 zijn<br />
1000 maal tot 46 tellen<br />
Hola zeggen <strong>in</strong> plaats van hallo<br />
Slapeloze nachten<br />
Opnieuw naar de disco gaan
De liedjes van Laura Lynn en Frans Bauer z<strong>in</strong>gen<br />
Verplicht luisteren naar collega’s die Laura<br />
Lynn en Frans Bauer z<strong>in</strong>gen<br />
Vastzitten <strong>in</strong> de Funicular <strong>in</strong> het gezelschap<br />
van een gordeldier en een bronstige yak<br />
Rondlopen met een rol toiletpapier met diameter<br />
30 cm <strong>in</strong> je rugzak<br />
Stappen, stappen, stappen, stappen, ….<br />
’s Nachts trappen, trappen, trappen, trappen,<br />
….<br />
Vermoeiend<br />
Zeer boeiend!<br />
Bijna vakantie, bijna rust<br />
Rust voor 643 leerl<strong>in</strong>gen en 71 personeelsleden van onze school;<br />
Rust voor 3268 leerl<strong>in</strong>gen en 370 personeelsleden van onze scholengemeenschap;<br />
Rust voor + 460.000 leerl<strong>in</strong>gen en + 60.000 personeelsleden van het secundair onderwijs <strong>in</strong><br />
Vlaanderen.<br />
Rust na het volgen van 800 lessen door één leerl<strong>in</strong>g.<br />
Rust na het geven van 500 lessen door één leerkracht.<br />
Rust na tweedaagse vorm<strong>in</strong>gsdagen, sportdagen, een vredesdag, een milieudag, een gedichtendag,<br />
een literaire dag, een culturele dag, middagactiviteiten, lesvervangende activiteiten.<br />
Rust na KRAK, KRECO, de leerl<strong>in</strong>genraad, de sportraad, de schoolraad, het pastorale team en<br />
het animatieteam, het P-team, het comité voor preventie en bescherm<strong>in</strong>g op het werk, het<br />
lokaal overlegcomité.<br />
Rust na de uitwissel<strong>in</strong>g met leerl<strong>in</strong>gen uit Wallonië, Polen, Zweden, Duitsland, Tsjechië.<br />
Rust na de vakvergader<strong>in</strong>gen, de personeelsvergader<strong>in</strong>gen, de klassenraden.<br />
Rust na de proefwerken…<br />
Rust na <strong>in</strong>tens leren en leven op school anno 2006-<strong>2007</strong>.<br />
Rust? Vakantie…<br />
Rust? Rust! Vakantie!<br />
Ik wens iedereen die betrokken is bij onze schoolwerk<strong>in</strong>g (van dichtbij of wat verderaf) een welverdiende<br />
RUST. Van harte dank aan allen voor het boeiende en leerrijke schooljaar, voor het<br />
samen leren en leven.<br />
Yannick Noppe<br />
Directeur S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>s<strong>in</strong>stituut<br />
10
Jredactioneel<br />
De vakantie: ze lonkt, ze vraagt, ze daagt uit. Ook de redactie wenst elke lezer van Jeugd rond<br />
Kruikenburg een deugddoende vakantie. Mijmerend, met de gedachten gehuld <strong>in</strong> rust…<br />
Meisjes<br />
Ja, zo vanaf mijn zestiende heb ik<br />
rabiaat achter de meisjes aangezeten.<br />
‘k Wist wel niet wat ‘k moest doen als ‘k er<br />
een v<strong>in</strong>g,<br />
maar ’t waren zulke fabelachtige wezens.<br />
God<strong>in</strong>nen van een geheimz<strong>in</strong>nig rijk,<br />
waar je af en toe een glimp van op mocht<br />
vangen.<br />
Dan sloot de voorhang weer en bleef je<br />
alleen.<br />
Maar overal <strong>in</strong> je hoorde je ze z<strong>in</strong>gen.<br />
Fluisteren ook vooral. En giechelen. Zag<br />
Je er dan zó gek uit? Je speelde toch<br />
’n aardig partijtje <strong>in</strong> DFC-a.<br />
Ongrijpbaar cirkelden ze om je heen.<br />
Die ’t dichtste bij leek, bleek plots ’t verste af.<br />
’t Was nog verwarrender dan algebra.<br />
C. Budd<strong>in</strong>gh<br />
Ga nooit heen zonder te groeten,<br />
ga nooit heen zonder een zoen.<br />
Wie het noodlot zal ontmoeten<br />
kan het morgen niet meer doen.<br />
Ga nooit weg zonder te praten,<br />
dat doet soms een hart zo’n pijn.<br />
Wat je ’s morgens hebt verlaten,<br />
kan er ’s avonds niet meer zijn.<br />
11<br />
Waar ik naar verlang<br />
Waar ik naar verlang vandaag<br />
Een frisse zomerjurk te dragen<br />
Met blote schouders, een uitgesneden<br />
Hals en rug en vooral goed<br />
Los om de heupen<br />
Waarmee ik dan de tu<strong>in</strong> <strong>in</strong> loop<br />
De zon schijnt warm, maar de w<strong>in</strong>d<br />
Houdt het draaglijk en brengt<br />
De jurk <strong>in</strong> beweg<strong>in</strong>g en dan<br />
Ben jij er natuurlijk ook die<br />
De jurk al even mooi v<strong>in</strong>dt en samen<br />
Trekken we hem uit en hangen hem<br />
Aan een tak<br />
En liggen te kijken <strong>in</strong> het gras naar<br />
Zo’n frisse zomerjurk <strong>in</strong> een boom, daar<br />
Verlang ik het meest naar vandaag.<br />
J. Govaerts<br />
De wondere wereld der excuses<br />
“Ik heb mijn taak 2 dagen te laat <strong>in</strong>geleverd.<br />
Normaal ben ik 4 dagen te laat.<br />
Dus technisch gezien ben ik te vroeg”
De derdes op 2-daagse<br />
Donderdag morgen om 7.45 u waren we vertrokken<br />
om 2 toffe dagen te beleven. Iedereen<br />
zag er echt naar uit om is 2 dagen van school<br />
af te zijn. Rond 10 uur zijn we aangekomen<br />
<strong>in</strong> Koksijde waar we oude ruïnes en een<br />
museum zouden bezoeken: “Ten Du<strong>in</strong>e”. Als<br />
spreekoefen<strong>in</strong>g voor Nederlands moesten we<br />
een gids spelen en aan onze klasgenoten de<br />
verschillende kamers uitleggen, elk groepje<br />
had een andere kamer gekregen. Na de middag<br />
hebben we een exploratietocht gemaakt<br />
<strong>in</strong> Koksijde. We hadden een traject gekregen<br />
en dat moesten we dan volgen. Het zou<br />
natuurlijk te schoon geweest zijn als er geen<br />
enkele fout <strong>in</strong> zou gestaan hebben, het was<br />
natuurlijk van dat. Meneer Van den Cruys had<br />
zich vergist tussen l<strong>in</strong>ks en rechts en daardoor<br />
hebben we die weg 3 keer opnieuw moeten<br />
doen. Mannen hé en dan zitten ze altijd op<br />
de vrouwen bezig! Daarna hadden we even<br />
vrij gekregen en hebben we op de dijk en het<br />
strand kunnen wandelen.<br />
In de late namiddag hebben we dan een wandel<strong>in</strong>g<br />
gemaakt <strong>in</strong> de du<strong>in</strong>en, dat was wel<br />
heel vermoeiend. Na die wandel<strong>in</strong>g was de<br />
dag bijna om. We zijn naar ons<br />
verblijfplaats geweest, we hebben<br />
gegeten en daarna hebben<br />
we een fuif gehad om ons goed<br />
te ontspannen. Vrijdagmorgen<br />
staan we op en nog half <strong>in</strong><br />
slaap zijn we gaan ontbijten.<br />
De tweede dag was wel toffer<br />
dan de eerste want <strong>in</strong> de voormiddag<br />
hebben we een tocht<br />
gemaakt met gocarts en <strong>in</strong> de<br />
namiddag hebben we dan een<br />
vlottentocht gemaakt en zijn<br />
we <strong>in</strong> kano’s geweest. Iedereen<br />
was wel goed nat maar we hadden<br />
reservekleren bij dus hebben<br />
we ons onmiddellijk kunnen<br />
omkleden. Als laatste van<br />
de dag hebben we nog gewoon<br />
12<br />
vrij gekregen en van de mooie omgev<strong>in</strong>g kunnen<br />
genieten. Toen zijn we naar huis vertrokken<br />
allemaal kapot maar het waren toch 2<br />
super leuke dagen.<br />
Audrey en Ren<strong>in</strong>ca 3EWa
Bloemlez<strong>in</strong>g uit de reacties over de milieudag<br />
3°jaars<br />
-spreker Greenpeace:<br />
*ik wist niet dat Greenpeace zo een grote<br />
acties deed op die manier<br />
*het gaf me een duidelijk beeld van al wat er<br />
verkeerd loopt <strong>in</strong> onze wereld op vele vlakken<br />
en ik v<strong>in</strong>d het goed dat Greenpeace zo<br />
een acties doet<br />
*dat ze hun leven zouden wagen voor de<br />
natuur<br />
*het trof me dat mensen tot zoiets <strong>in</strong> staat zijn<br />
om het milieuprobleem te redden: deze mensen<br />
verdienen een pluim<br />
*de filmpjes troffen mij<br />
*dat Greenpeace niet gewelddadig actie voert<br />
*het opende je ogen<br />
*het was <strong>in</strong>teressant en met duidelijke <strong>in</strong>fo : ik<br />
word cyberactivist<br />
14<br />
-spreekster Natuurpunt aan onze poel<br />
*belangrijk dat we kikkers en andere diertjes<br />
<strong>in</strong> hun eigen leefomgev<strong>in</strong>g houden<br />
*ze vertelde <strong>in</strong>teressante d<strong>in</strong>gen : we hebben<br />
veel bijgeleerd<br />
-quiz over exoten<br />
*<strong>in</strong>teressant: het waren planten en dieren die<br />
we nog niet kenden<br />
*<strong>in</strong>teressante <strong>in</strong>fo en we konden <strong>in</strong> groepjes<br />
werken<br />
5°jaars<br />
-spreker PROTOS over water<br />
*dat wij niets doen met regenwater en dat we<br />
dat beter wel zouden doen en dat streken <strong>in</strong><br />
Afrika beter omgaan met water dan wij en<br />
zij noemen “ontwikkel<strong>in</strong>gsland”<br />
*dat onze watervoorraad e<strong>in</strong>dig is en dat we<br />
er dus zorgzaam mee moeten omgaan<br />
*het waterprobleem is erger dan ik vermoedde<br />
*mensen die ver moeten water gaan halen<br />
moeten dubbel zoveel betalen voor water als<br />
rijke<br />
-water voor later<br />
*leuk spel en <strong>in</strong>teressant<br />
*stemt tot nadenken<br />
-geen geld- geen water<br />
*leerrijk<br />
*<strong>in</strong>teractief<br />
-wel proper ,maar gezond?<br />
*zeer veel tips gekregen<br />
*we leerden enkele eenvoudige en goedkope
en milieuvriendelijke onderhoudsproducten<br />
kennen , zoals huishoudsodakristallen en<br />
azijn<br />
*het verschil gangbaar product-ecologisch<br />
product werd zeer goed uitgelegd<br />
poëzie rond water<br />
*dat we buiten aan de vijver zaten gedichten<br />
te schrijven <strong>in</strong> de schaduw, met leuke<br />
opdrachten<br />
en uite<strong>in</strong>delijk ook mooie gedichten<br />
*goeie sfeer <strong>in</strong> de groep,er werd op een gezellige<br />
manier over water gepraat<br />
RWZI Liedekerke<br />
*leerrijke uitstap<br />
*deskundige uitleg<br />
bloemenmanden maken <strong>in</strong> Perkoplant<br />
*we zijn veel te weten gekomen over hoe ze<br />
daar werken<br />
*dat ze daar veel water besparen<br />
*enthousiaste mevrouw die ons rondleidde<br />
15<br />
*dat we zelf de handen uit de mouwen konden<br />
steken<br />
natuurwandel<strong>in</strong>g<br />
*dat we hier <strong>in</strong> <strong>Ternat</strong> toch enkele mooie<br />
plekjes hebben<br />
*dat we even stopten bij Kev<strong>in</strong> om te kunnen<br />
dr<strong>in</strong>ken<br />
*we hebben <strong>in</strong> <strong>Ternat</strong> plaatsen bezocht die ik<br />
niet kende<br />
*de gids was een enthousiaste kerel en we<br />
hebben een stuwbekken gezien<br />
*het was rustgevend ,maar wel ver<br />
affiches maken en omhooghangen tegen<br />
draaiende automotoren<br />
*tof om zelf affichen te ontwerpen<br />
*dat we zelf iets konden doen<br />
*soms wel vervelende reacties van automobilisten<br />
*gevoel dat we nu zelf iets voor het milieugedaan<br />
hebben en het fotootje <strong>in</strong> de pers is ook<br />
tof<br />
6°jaars<br />
-spreker Greenpeace over energie<br />
*dat we <strong>in</strong> actie moeten treden<br />
*het aantal CO2 dat een gemiddelde Belg<br />
produceert tegenover de wereldburger<br />
*heel wat cijfers hebben me getroffen
*de ernst van de situatie<br />
*spreker gebruikte veel elementen uit de film<br />
van Al Gore, deze waren zeer duidelijk en<br />
deden mij wel <strong>in</strong> zekere z<strong>in</strong> nadenken<br />
*dat er meer d<strong>in</strong>gen zijn die we zelf kunnen<br />
doen om het probleem te verhelpen dan ik<br />
dacht<br />
*kernenergie is geen oploss<strong>in</strong>g<br />
-huis-op-het-spel<br />
*<strong>in</strong>teressant<br />
*enthousiaste begeleidster<br />
*er zaten goeie tips <strong>in</strong><br />
-lang leve de fiets<br />
*we kregen veel <strong>in</strong>fo<br />
*dat we eens zagen hoe je een kett<strong>in</strong>g moet<br />
smeren: <strong>in</strong>teressant om weten<br />
*sympathieke man die goed kan vertellen<br />
*we mochten een ligfiets uitproberen : heel<br />
leuk<br />
-autodelen<br />
*dat ons eigen gedrag i.v.m. het gebruik van<br />
een wagen gepeild werd, zo ga je meer<br />
nadenken<br />
16<br />
*duidelijk geworden dat een auto vaak even<br />
duur is als openbaar vervoer<br />
-debat over “an <strong>in</strong>convenient truth”<br />
*zijn persoonlijk getuigenis trof me<br />
*hij wist heel veel over het thema<br />
-milieuvriendelijk huis<br />
*de gezellige ontvangst, de verzorgde uitleg<br />
,het mooie weer<br />
*een milieuvriendelijk huis is een grote <strong>in</strong>vester<strong>in</strong>g,maar<br />
op langere termijn is het zelfs<br />
w<strong>in</strong>stgevend!!!!<br />
*het was leuk om <strong>in</strong> groep naar Roosdaal te<br />
fietsen en een aangename rondleid<strong>in</strong>g<br />
*goed om alles wat we al geien engehoordhebben<br />
(zonnepanelen, waterverbruik, ispolatie)<br />
eens <strong>in</strong> de praktijk te zien<br />
*het enthousiasme en de passie voor het<br />
milieu bij de spreker<br />
-kr<strong>in</strong>gloopw<strong>in</strong>kel<br />
*leuke fietstocht<br />
*dat het een goed <strong>in</strong>itiatief is zodat ook armen<br />
de kans krijgen om tegen goedkope prijs<br />
kleren te kopen<br />
*ook het rondlopen <strong>in</strong><br />
de w<strong>in</strong>kel na de uitleg<br />
was positief omdat je<br />
dan kon zien wat ze<br />
daar<br />
allemaal verkopen<br />
*sommigen waren nog<br />
nooit <strong>in</strong> een kr<strong>in</strong>gw<strong>in</strong>kel<br />
b<strong>in</strong>nen geweest: nu<br />
wel!
Een dag uit het leven van een Kruikenburger (1)<br />
Maandag 26 maart <strong>2007</strong>, 10.30u : Ik<br />
(een derdejaar) leg nog een laatste<br />
hand aan mijn examen economie terwijl<br />
mijn klasgenoten één voor één het lokaal<br />
uit druppelen. Klaar ! E<strong>in</strong>delijk, naar huis.<br />
Ik steek mijn hand omhoog, niets vermoedend<br />
dat wanneer ik mijn agenda zal openen<br />
er mij een grote verrass<strong>in</strong>g te wachten zal<br />
staan. Mr. Muylaert, die mijn tamelijk lange<br />
arm nog niet <strong>in</strong> de lucht heeft zien steken,<br />
staat met een grote lach (vol amusement)<br />
naast een vierdejaars die een wiskunde-examen<br />
aan het maken is (jullie lezers, kunnen al<br />
raden waarom die lach). Om die korte tijd<br />
nuttig te besteden nam ik mijn agenda op<br />
mijn bank. Ik zag toen <strong>in</strong> mijn l<strong>in</strong>kerooghoek<br />
Mr. Muylaert zich draaien <strong>in</strong> mijn richt<strong>in</strong>g en<br />
liet, snel als ik was, mijn hand als een speer<br />
<strong>in</strong> de lucht schieten. Hij zag die en kwam<br />
naar me toe op hetzelfde moment dat ik mijn<br />
agenda op de juiste plaats opensloeg. Vanaf<br />
nu gaat het zeer snel, maar ik (goed als ik<br />
ben) zal het voor jullie lezers <strong>in</strong> slow motion<br />
vertellen.<br />
Wanneer ik Mr. Muylaert zag (<strong>in</strong> mijn l<strong>in</strong>kerooghoek),<br />
keek ik snel even op. Zijn gelaatsuitdrukk<strong>in</strong>g<br />
of mimiek (voor de taalgeleerden<br />
onder ons) stond weer op neutraal, al kon ik<br />
<strong>in</strong> z’n ogen het plezier van de fout (2+3 = 5 ,<br />
niet 6 !!) <strong>in</strong> oefen<strong>in</strong>g 12 van een vierdejaars<br />
zien. Na heel even oogcontact gemaakt te<br />
hebben, keerde ik mijn gezicht weer naar<br />
mijn agenda. Ik zocht razendsnel naar de juiste<br />
pag<strong>in</strong>a en die vond ik <strong>in</strong> m<strong>in</strong>der dan één<br />
seconde want daar zat een soort van verfrommelde<br />
bladwijzer. Ik wierp vlug een blik op<br />
het kolommetje van de vorige dag en tot mijn<br />
grote verbaz<strong>in</strong>g stond er geen handteken<strong>in</strong>g<br />
<strong>in</strong>. “Wat moet ik nu doen ?” dacht ik toen Mr.<br />
Muylaert nog maar een paar meter van mijn<br />
bank verwijderd was. Ik zag hem naderen en<br />
zijn niet al te grote gestalte wierp een donkere<br />
schaduw over mijn kle<strong>in</strong>e bank. Hij wierp<br />
een vlugge blik over mijn agenda en de paar<br />
seconden nadien hoorde ik slechts enkele<br />
vreemde geluidjes als: tshu, puh, fuh en voelde<br />
ik enkele blikken van medeleerl<strong>in</strong>gen <strong>in</strong><br />
mijn buik boren (ik zat nl. achteraan <strong>in</strong> de<br />
klas). Ik wist dat dit mijn ondergang was. Ik<br />
keek naar omhoog <strong>in</strong> de richt<strong>in</strong>g van Mr.<br />
Muylaert zijn gezicht en ik probeerde vrien-<br />
17<br />
delijk te lachen, al lukte dit niet <strong>in</strong> deze<br />
vreemde situatie. Mr. Muylaert sloeg op dat<br />
moment mijn agenda dicht en zei slechts 3<br />
woorden : “elf uur dertig”. Ik wist wat dat<br />
betekende, 1 uur zitten niksen <strong>in</strong> een klaslokaal<br />
terwijl buiten de zon schijnt en de anderen<br />
hun zitten te amuseren met weet-ik-veelwat.<br />
Tijdens de 5 volgende m<strong>in</strong>uten <strong>in</strong> mijn<br />
verhaaltje gebeurt er eigenlijk niet zo veel dus<br />
spoelen we even door tot het moment waarop<br />
ik mezelf betrap de melodie van het ‘liedje’<br />
(zo kan je het eigenlijk niet noemen, degenen<br />
die dit kennen begrijpen me wel) ‘brother<br />
sun and sister moon’ <strong>in</strong> mijn hoofd aan het<br />
fluiten was. Ik nam vlug mijn agenda en sloeg<br />
deze open pag. 15 (examenregel<strong>in</strong>g) en<br />
begon deze te lezen (had ik dat maar eerder<br />
gedaan) zodat ik met iets bezig was en mijn<br />
verstand op nul kon zetten. Ik weet wat jullie<br />
allen nu denken, “zó debiel !”. Dat was het<br />
ook maar ja, wat moet je doen wanneer je<br />
daar zit te niksen. Ik voelde me echt zo dom<br />
dat die handteken<strong>in</strong>g daar niet stond. Op dat<br />
moment g<strong>in</strong>g de laatste derdejaar weg uit het<br />
muffe, saaie lokaal waar ik me nu al zo’n<br />
25m<strong>in</strong>. aan het vervelen was. Ik zat daar dan<br />
alleen als derde tussen al die puffende vierdes,<br />
toen Mr. Muylaert weer <strong>in</strong> mijn richt<strong>in</strong>g<br />
kwam. Ik sloeg mijn agenda toe, pakte mijn<br />
rekenmach<strong>in</strong>e en deed alsof ik bezig was met<br />
een soort wiskundige bereken<strong>in</strong>g (al had ik<br />
nog niet de tijd gehad om het dekseltje eraf te<br />
doen) wanneer hij voor de derde keer naast<br />
mij stond en vroeg of ik er niets voor voelde<br />
om een artikel voor ‘Jeugd rond Kruikenburg’<br />
te schrijven over mijn domme gebeurtenis.<br />
“Nè” om het <strong>in</strong> de woorden van Michael Kyle<br />
te zeggen, dacht ik bij mezelf. Maar met de<br />
charmes van een alom begeerde wiskundeleerkracht<br />
wist hij me dan toch te overtuigen.<br />
En zoals je ziet, beste lezer, dit is het ervan<br />
geworden. Hij liet me ook voor mijn pog<strong>in</strong>g<br />
tot hoogstaande lectuur 10 m<strong>in</strong>uutjes vroeger<br />
weggaan (sshhtt !! niet zeggen hé). Van geluk<br />
gesproken. Dank u Mr. Muylaert !<br />
Iemand die een handteken<strong>in</strong>g vergeten was<br />
uit 3EcWa…
Met de hulp van de oud-leerl<strong>in</strong>genbond<br />
Onze kleuter- en lagere school, De Brug en het secundair <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> kunnen al meer dan 65<br />
jaar rekenen op de steun van de oud-leerl<strong>in</strong>genbond vzw Kruikenburg-Club (<strong>in</strong> de volksmond<br />
KOLB geheten).<br />
Jaarlijks organiseert deze verenig<strong>in</strong>g het herfstrestaurant <strong>in</strong> november, een lustrumvier<strong>in</strong>g <strong>in</strong><br />
februari voor alle oud-leerl<strong>in</strong>gen die een veelvoud van vijf jaren zijn afgestudeerd, toneelopvoer<strong>in</strong>gen<br />
<strong>in</strong> maart en natuurlijk ook de welbekende Kruikenburgse Feesten.<br />
Dankzij deze activiteiten besteedde de oud-leerl<strong>in</strong>genbond <strong>in</strong> 2006 bijna 18.500 euro ten voordele<br />
van De Brug en S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>. Diverse projecten werden gef<strong>in</strong>ancierd, waaronder: het verspreiden<br />
van het tijdschrift Jeugd Rond Kruikenburg naar de oud-leerl<strong>in</strong>gen (3.412 euro), deelname<br />
van leerl<strong>in</strong>gen aan diverse taal- en wetenschapolympiades (1.182 euro), de organisatie<br />
van de lustrumvier<strong>in</strong>g (1.206 euro), sportpromotie (3.716 euro), schilderen van klaslokalen voor<br />
de lagere school (7.242 euro), diverse uitstappen van leerl<strong>in</strong>gen (1.545 euro), …<br />
Heb jij een idee voor een leuke organisatie of een project dat kan gesponsord worden door de<br />
oud-leerl<strong>in</strong>genbond? Of wil je een handje toesteken bij één van onze organisaties? Graag een<br />
se<strong>in</strong>tje aan kruikenburg_club@hotmail.com.<br />
Wens je meer <strong>in</strong>fo over de activiteiten van onze verenig<strong>in</strong>g, dan kan je ook steeds terecht op<br />
de website van de school www.s<strong>in</strong>t-jozef-ternat.be, onder de rubriek KOLB. Daar v<strong>in</strong>d je tevens<br />
een up to date adressenlijst van alle afgestudeerden van S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>.<br />
Ludo Long<strong>in</strong><br />
Voorzitter KOLB<br />
18
De culturele dag<br />
10 mei <strong>2007</strong>.<br />
Nadat de aanwezigheden opgenomen waren,<br />
vertrokken de vierdes naar het station, waar<br />
we de tre<strong>in</strong> naar Brussel namen. Natuurlijk<br />
begon het juist dan te regenen, maar de sfeer<br />
was uitgelaten en daar kon het weer niets aan<br />
veranderen. Allen stapten we af <strong>in</strong> Brussel-<br />
Centraal. Daar splitsen we ons <strong>in</strong> 2 groepen:<br />
de ene helft g<strong>in</strong>g naar het Stripmuseum, de<br />
andere naar het Museum voor Oude Kunsten.<br />
Onze klas bezocht het laatste. Er waren<br />
prachtige schilderijen te bezichtigen van<br />
onder andere Rubens. Het eerste half uur kregen<br />
we uitleg van Mevr. Marreyt, daarna kregen<br />
we de tijd om zelf nog even rond te neuzen.<br />
12u, tijd om even pauze te nemen. In groepjes<br />
liepen we door Brussel. De ene deed een<br />
terrasje, de andere g<strong>in</strong>gen een broodje halen<br />
en nog andere slaagden er<strong>in</strong> van <strong>in</strong> die korte<br />
19<br />
tijd iets te gaan kopen <strong>in</strong> de Nieuwsstraat.<br />
De tijd vloog en we moesten ons haasten om<br />
op tijd aan de verzamelplaats geraken. Met<br />
ijsjes en snoep kwamen we aan waar Mr.<br />
Muylaert en Mevr. Marreyt ons stonden op te<br />
wachten.<br />
Het was tijd voor de volgende activiteit: het<br />
Paleis van Keizer Karel. Met veel enthousiasme<br />
leidde de gids ons rond en legde ons uitbundig<br />
uit, hoe het er <strong>in</strong> die tijd aan toe g<strong>in</strong>g.<br />
We zagen oude heirbanen, vele overblijfselen,<br />
een grondplan van Keizer Karels paleis,<br />
enz.<br />
Als allerlaatste g<strong>in</strong>gen we nog heel even naar<br />
de St Michielskathedraal. We bewonderden<br />
er de veelkleurige glasramen. Veel tijd hadden<br />
we niet, maar het was<br />
toch de moeite om het eens<br />
gezien te hebben.<br />
Om 15u30 namen we de<br />
tre<strong>in</strong> naar <strong>Ternat</strong> en even<br />
laten stapten we moe maar<br />
voldaan terug naar S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong>.<br />
Hanne, 4 ECWI
Wiskunde is geen feest !<br />
Mijn dierbare medeleerl<strong>in</strong>gen, ik ben hier om<br />
jullie van het kwaad te behoeden. Zijn de persoonlijkheid<br />
en eigenwaarde van elk lid<br />
afbreken, negatieve gevolgen op de gezondheid,<br />
een autoritair en charismatische leider<br />
niet drie belangrijke kenmerken van een<br />
sekte? Wel, dan is wiskunde een sekte. Ik wil<br />
jullie voor dit kwaad behoeden en ik zal jullie<br />
proberen te overtuigen van mijn gelijk<br />
zodat jullie mijn actie kunnen steunen om<br />
deze sekte op de lijst van gevaarlijke sekten te<br />
krijgen. Of is wiskunde misschien een feest?<br />
In sessies van 50 m<strong>in</strong>uten worden de volgel<strong>in</strong>gen<br />
niets vermoedend ondergedompeld <strong>in</strong><br />
de leer van de wiskundige analyse. Na elke<br />
sessie voel je je een ander mens, je blik staat<br />
op one<strong>in</strong>dig, je laatste energie is verdwenen.<br />
De slecht verluchte lokalen, de hoge druk die<br />
stress veroorzaakt, worden gebruikt om de<br />
volgel<strong>in</strong>gen compleet willoos te maken. Na<br />
elke sessie kan je gedurende uren nog enkel<br />
aan wiskunde denken. Andere vakken <strong>in</strong>teresseren<br />
je niet meer, wat die vakleerkrachten<br />
ook proberen. Wiskunde wordt het belangrijkste<br />
<strong>in</strong> je bestaan.<br />
Alle volgel<strong>in</strong>gen hebben stelselmatig een<br />
tekort aan nachtrust. Dit tekort wordt veroorzaakt<br />
door uren te werken aan het voorbereiden<br />
van zware testen, het afwerken van<br />
omvangrijke taken. Hierdoor word je willoos<br />
en word je mentaal gebroken. In sommige<br />
extreme gevallen gaan volgel<strong>in</strong>gen totaal<br />
door het l<strong>in</strong>t en beg<strong>in</strong>nen te wenen door overspann<strong>in</strong>g.<br />
Via een goed uitgekiend systeem wordt een<br />
kle<strong>in</strong>e groep jonge en fanatieke volgel<strong>in</strong>gen<br />
geselecteerd. Dit selecte groepje mag dan<br />
ook acht sessies per week volgen en verkeert<br />
na elke sessie <strong>in</strong> hogere sferen. De ultieme<br />
belon<strong>in</strong>g voor deze groep is een verdere<br />
opleid<strong>in</strong>g <strong>in</strong> het walhalla van de wiskunde .<br />
Na vijf jaar worden ze gewijd tot hogepriester,<br />
als master <strong>in</strong> pure wiskunde en krijgen ze<br />
toestemm<strong>in</strong>g om de brede gordel van de<br />
hogepriester te dragen. Ze mogen nu een roze<br />
cover over hun rekenmach<strong>in</strong>e schuiven.<br />
Dan is er ook de autoritaire en charismatische<br />
20<br />
leider. Deze zal, zonder enige vorm van<br />
tegenspraak, zware taken opleggen en regelmatig<br />
de kennis van de volgel<strong>in</strong>gen toetsen.<br />
Haar/zijn besliss<strong>in</strong>gen kunnen niet aangevochten<br />
worden; hij/zij kan eenzijdig beslissen<br />
om een zware test, waar elke volgel<strong>in</strong>g<br />
zijn nachtrust voor gelaten heeft, uit te stellen.<br />
Eenvoudig door te zeggen: “Vandaag is het<br />
geen testje, we zullen het testje uitstellen tot<br />
volgende week.” Er wordt geen tegenspraak<br />
geduld.<br />
Ik hoor je al zeggen: “Wiskunde staat toch<br />
gewoon <strong>in</strong> het programma?” Ja, dat is waar.<br />
Maar er zijn zeer veel politieke leiders die <strong>in</strong><br />
deze sekte zitten of sympathie hebben voor<br />
deze leer. Zo heeft de huidige belangrijkste<br />
politieke leider van het onderwijs ooit geld<br />
verbrand om het Opperwezen van de <strong>in</strong>tegraal<br />
te eren. En werd het opus Dei vroeger<br />
ook niet door kerk en staat aanvaard? En nu<br />
staat het op de lijst van de gevaarlijke sekten.<br />
Hoort wiskunde niet tussen scientology, opus<br />
Dei, Amish enz.? Ik v<strong>in</strong>d van wel, en daarom<br />
vraag ik jullie om mijn actie te steunen. Enkel<br />
zo kan wiskunde op de lijst van de gevaarlijke<br />
sekten komen. Wiskunde is geen feest,<br />
maar wiskunde is een sekte!<br />
Wim Lèonard, Een sektelid tegen wil en dank.<br />
De wondere wereld der excuses<br />
De vierkantswortel van 9 is 3<br />
Juist<br />
Fout<br />
Wie kan het wat schelen?
Kruikenburg zendt zijn humane wetenschappers uit<br />
humane dag – 5des<br />
het Gentse Museum Dr. Guisla<strong>in</strong><br />
Vrijdag 20 april was dé dag voor de humane<br />
klassen om eens stiekem vooruit te blikken<br />
naar hun - eventuele - toekomst. De psychiatrie.<br />
In het Gentse Museum Dr. Guisla<strong>in</strong> werden<br />
we opgedeeld <strong>in</strong> groepjes per drie. Elke groep<br />
kreeg aparte vraagjes waarvan we de antwoorden<br />
konden v<strong>in</strong>den <strong>in</strong> een bepaald deel<br />
van het museum. Achteraf gaf elk groepje zijn<br />
uitleg, zodat we uite<strong>in</strong>delijk ongeveer alles<br />
gezien hadden. In het museum leerden we<br />
hoe het er vroeger <strong>in</strong> de psychiatrie aan toe<br />
g<strong>in</strong>g, van het schedelboren (een gat <strong>in</strong> de<br />
schedel maken zodat de ‘slechte geest’ er uit<br />
kon komen en de patiënt gezond werd) tot de<br />
‘dolhuisjes’ en uite<strong>in</strong>delijk de psychiatrie nu.<br />
Het was een boeiende ervar<strong>in</strong>g en het was<br />
goed dat we zelf op onderzoek mochten uitgaan<br />
om iets bij te leren.<br />
Na een uurtje middagpauze <strong>in</strong> het gezellige<br />
Gent (mét goed weer!), begonnen we aan het<br />
afnemen van onze straatenquêtes. Deze<br />
maakten deel uit van een opdracht voor Project<br />
Humane Wetenschappen, waarbij we<br />
onderzoek deden naar milieuvriendelijk<br />
gedrag en de kennis i.v.m. milieu. In groepjes<br />
van vier of vijf werden we geplaatst op een<br />
locatie waar veel mensen rondliepen. Het<br />
afnemen was dus geen probleem.<br />
Het was een leuke dag voor de humane.<br />
Sofie Van Laer<br />
21<br />
BEZOEK VRT<br />
woensdag 18 april<br />
Toen meneer Steegen ons vertelde dat hij<br />
samen met ons op uitstap wilde gaan naar de<br />
VRT, kon ons geluk niet op. Amper enkele<br />
weken later trokken wij (vrijwilligers van<br />
5HWA en 5HWB) samen met meneer Steegen<br />
en mevrouw Lebbe naar de Brusselse<br />
VRT-toren. Daar kregen we een gids die ons<br />
het VRT-gebouw liet verkennen.<br />
Eerst kregen we enkele tv-studio’s en tvdecors<br />
te zien, met de nodige uitleg. We konden<br />
natuurlijk niet wachten om enkele BV’s te<br />
spotten. Wat we ook deden! We zagen niemand<br />
m<strong>in</strong>der dan onder andere ‘Shoot’-presentators<br />
Heidi en Peter (zie foto), Belle Perez,<br />
de jongens van Absynthe M<strong>in</strong>ded en tv-presentator<br />
Herman Van Molle.<br />
Nadien trok de gids met ons naar de studio<br />
van Radio Donna. Verder kregen we een<br />
montagekamer te zien en konden we stiekem<br />
b<strong>in</strong>nengluren <strong>in</strong> de schm<strong>in</strong>kkamer van enkele<br />
artiesten. Tenslotte gaf de gids ons de kans om<br />
een opname van het Ketnet-programma<br />
‘Shoot’ bij te wonen. Dit was best wel tof om<br />
eens mee te maken!<br />
We vonden dit allesz<strong>in</strong>s een zeer geslaagde<br />
dag!<br />
W<strong>in</strong>i Symoens<br />
woensdag 2 mei <strong>2007</strong><br />
Een namiddag naar de VRT? Waarom ook<br />
niet? Misschien komen we wel BV’s tegen!<br />
Eerst zouden we een rondleid<strong>in</strong>g krijgen,
maar niet getreurd: de niet al te talrijke aanwezigheid<br />
van BV’s zou goed gemaakt worden<br />
door het bijwonen van een opname.<br />
Maar zoals gezegd : eerst de rondleid<strong>in</strong>g.<br />
In het beg<strong>in</strong> trokken we naar de enige echte<br />
studio van ‘De Rode Loper’ en die van de<br />
omroepsters, want jawel, dit is een en dezelfde<br />
studio! Onderweg spotten we reeds de<br />
eerste BV, niemand m<strong>in</strong>der dan Geena Lisa.<br />
Hoewel zo’n studio er op tv veel groter uitziet<br />
dan <strong>in</strong> het echt, voelde iedereen zich op een<br />
bepaald moment wel Yasm<strong>in</strong>e of Evy. Maar,<br />
zoals de gids ons meermaals op het hart drukte,<br />
dit was niet het ‘echte’ werk. Dat gebeurt<br />
namelijk <strong>in</strong> de montagekamer, een kamer vol<br />
televisieschermen, waar alles gemonteerd,<br />
geplakt, herplakt en uitgezonden wordt. De<br />
VRT is echter meer dan enkel televisie, de<br />
VRT is ook radio. Vandaar dat we ook even<br />
een kijkje namen <strong>in</strong> de studio van Radio<br />
Donna.<br />
En dan was het moment aangebroken: we<br />
zouden een echte opname bijwonen van<br />
‘Shoot’, een Ketnet-programma dat gepresenteerd<br />
wordt door Heidi Leenaerts en Peter<br />
22<br />
Pype, beter bekend als ‘knappe Peter’! Kort<br />
samengevat: wat begon als een ‘ik heb geen<br />
z<strong>in</strong>’ werd een ‘WAAW’!<br />
Jana Mathys<br />
Humane dagen derdes.<br />
De eerste dag na de paasvakantie: onze klastitu<br />
aan het woord, alle adm<strong>in</strong>istratieve taken<br />
<strong>in</strong> orde brengend. Mijn oren v<strong>in</strong>gen het<br />
woord ‘humane dag’ op. Wat we ons daarbij<br />
moesten voorstellen, wisten we niet. Het<br />
enige wat we te horen kregen was dat we<br />
naar het bejaardentehuis <strong>in</strong> Lombeek g<strong>in</strong>gen.<br />
De volgende dag vertrokken we, niet wetend<br />
wat ons te wachten stond. Terwijl we b<strong>in</strong>nen<br />
wachtten, snoven we een typische sfeer op.<br />
Die rust verdween al snel toen we een rondleid<strong>in</strong>g<br />
kregen door het gebouw. Enkele<br />
bewoners -zo moesten we ze noemen- kwamen<br />
kijken waar het lawaai vandaan kwam.<br />
Het rusthuis was een dorp op zich: van kappers<br />
en k<strong>in</strong>esisten tot luxebaden en toestellen<br />
waar<strong>in</strong> bewoners werden vervoerd van de<br />
ene plaats naar de andere door er<strong>in</strong> te hangen.<br />
En dit was dan dagelijkse kost voor die<br />
mensen! Onze rondleid<strong>in</strong>g e<strong>in</strong>digde op de<br />
dementieafdel<strong>in</strong>g. Daar konden we kiezen<br />
om met hen te gymmen of gezelschapsspelen<br />
te spelen. Ik koos voor gym. De bewoners en<br />
verzorgers zaten al <strong>in</strong> een cirkel toen we aankwamen.<br />
Wij mochten er wat bij zitten. Na<br />
een opwarm<strong>in</strong>g door de armen en de benen<br />
te strekken haalden de verplegers een bal te<br />
voorschijn. Voetbal <strong>in</strong> een kr<strong>in</strong>g kon je het<br />
niet echt noemen, maar het was wel leuk om
hen plezier te zien maken. Het gooi-en-vang<br />
spel dat erop volgde was nog maar juist<br />
beë<strong>in</strong>digd of iemand kwam al aanlopen met<br />
een parachute. De dementen waren dol op<br />
het spel, en op het e<strong>in</strong>de verwisselden zij<br />
zelfs van plaats. Nog een serenade en een<br />
duet, en we namen de lift naar beneden. Het<br />
was immers tijd voor het <strong>in</strong>terview. Vele vragen<br />
werden gesteld aan de bewoners, zowel<br />
over hun jeugd als over het ouder worden.<br />
Met een ijsje <strong>in</strong> ons hand bleef het gespreksonderwerp<br />
wat hangen bij de jeugd van<br />
tegenwoordig. We merkten haast niet dat het<br />
tijd was om weg te gaan! Na een kort afscheid<br />
g<strong>in</strong>gen we opnieuw naar school, om daar<br />
weer naar huis te vertrekken.<br />
Ellen Tas, 3HWa<br />
Humane dagen voor 4 humane Wetenschappen<br />
Zwart, wit. Rijk, arm. Dik, dun. Verlaten,<br />
overbevolkt. Welkom <strong>in</strong> Brussel.<br />
En dat is nog maar het beg<strong>in</strong>…<br />
Onze eerste en enige gids vertelde over hoe<br />
het station nu was ontstaan. Hij wees er op<br />
dat Joe Van Holsbeek niet de enige was die er<br />
had geleden en zei dan wat we g<strong>in</strong>gen doen.<br />
‘Nau gomme e wa wandele deu de strotjes<br />
van Brussel.’<br />
Een rondleid<strong>in</strong>g door het Brussels centrum.<br />
Iets wat ook wel het hart van Europa wordt<br />
genoemd. Een cont<strong>in</strong>ent zo welvarend en het<br />
hartje daarvan ligt hier. Volgens wat wij er<br />
gezien hebben <strong>in</strong> de voormiddag klopt het<br />
23<br />
niet helemaal. ‘Den Brusselse Gids’ vertelde<br />
ons verhalen van heel wat <strong>in</strong>woners van de al<br />
wel gekende Marollenwijk. Hoe er een bewoner<br />
van de straat op de trappen van de kerk<br />
was doodgevroren. Terwijl er mensen daar<br />
recht tegenover kaviaar en kreeft zaten te<br />
eten. En hij vertelde ons ook hoe de arme<br />
mensen, <strong>in</strong> een armtierig straatje, koffie en<br />
water konden krijgen aan 20 cent.<br />
Hij nam ons mee <strong>in</strong> ‘zijnen tijd’. Toen de cafébazen<br />
koorden omhoog h<strong>in</strong>gen en de cafégangers,<br />
er met hun armen over, op sliepen.<br />
Dit was wel anders dan wat er van Brussel,<br />
het hartje, wordt gedacht.<br />
Maar gelukkig was er niet alleen miserie<br />
waarmee hij ons de ogen opende. Hij vertelde<br />
ons ook de oude geheimen van de straatjes<br />
en toonde hij ons de charmes van het dorp<br />
op zich. Altijd leuk voor als je er een volgende<br />
keer gaat stappen. Hoewel wij toch liever<br />
gewoon gaan shoppen <strong>in</strong> de Nieuwstraat van<br />
Brussel.<br />
Na een welverdiende rust en onze buik lekker<br />
rond gegeten, konden we onze benen weer<br />
strekken: op naar het museum voor schone<br />
kunsten. Mevrouw De Keuster gaf ons een<br />
hele uitleg over onze opdracht <strong>in</strong> het museum:<br />
een schilderij van boven tot onder<br />
beschrijven. Onmogelijk denk je dan, maar<br />
éénmaal je een schilderij gevonden hebt, je<br />
pen zijn vrije loop laat, komt alles snor. Na<br />
ons bezoekje liepen we nog even langs de<br />
fototentoonstell<strong>in</strong>g over luchtfoto’s over de<br />
hele wereld, lieten we Brussel achter ons en<br />
stapten we braafjes de tre<strong>in</strong> op. Moe, maar<br />
tevreden over ons dagje samen, keerden we
–voor sommigen waaronder wij- met hun fiets<br />
terug naar huis.<br />
Als afsluiter toch nog even een denkertje. De<br />
gids van die voormiddag vertelde ons dat<br />
Brussel op zeven heuvels was gebouwd. En<br />
Nog maar midden april en de weergoden<br />
schenken ons al heerlijke temperaturen en<br />
warme zonnestralen. De w<strong>in</strong>ter lijkt al ver<br />
achter ons te liggen. De eerste zomerkriebels<br />
steken de kop op. Het had al een uitstekende<br />
vakantie kunnen zijn, genietend van een terrasje<br />
hier en een ijsje daar. Maar zó mooi kan<br />
het helaas niet zijn.<br />
Vanochtend vloog papa mijn kamer b<strong>in</strong>nen:<br />
“Opstaan, den elentric is vannacht uitgevallen!<br />
We hebben ons verslapen!” Ik sloeg mijn<br />
wekker vol ongeloof gade, en werkelijk venijnig<br />
stond hij mij aan te p<strong>in</strong>ken. Hij had me<br />
moeten wekken, op tijd, zodat ik mijn grote<br />
overhor<strong>in</strong>g nog kon nakijken.<br />
Twee m<strong>in</strong>uten te laat bereik ik e<strong>in</strong>delijk de<br />
fietsenstall<strong>in</strong>g. Eerst met de agenda naar het<br />
secretariaat is de boodschap. Het duurt een<br />
hele tijd voor ‘Te laat - verslapen’ <strong>in</strong> mijn<br />
agenda geschreven staat. Zo worden twee<br />
m<strong>in</strong>uten snel een half uur. Enkele werkmannen<br />
flaneren <strong>in</strong>tussen door de gangen. Secretariaat<br />
<strong>in</strong>, secretariaat uit, de ene gang <strong>in</strong>, de<br />
andere gang uit. Maar de nieuwe collega’s<br />
voor klusjesman Raf leken maar tijdelijk te<br />
zijn. Ze kwamen enkel enkele camera’s <strong>in</strong>stalleren.<br />
Bewust van de nieuwe camera’s <strong>in</strong> de<br />
rug, drentelde ik keurig naar mijn lokaal.<br />
De deur is nog maar net open en ik word al<br />
verwelkomd door de warme, muffe geur van<br />
lokaal 16 en omarmd door een gehusselde<br />
walm van deodorant. Beseffend van de hoofdpijn<br />
die komen zal, plof ik me neer op m’ n<br />
24<br />
dat Rome, het vroeger centrum van Europa,<br />
ook op 7 heuvels stond. Misschien is het toch<br />
wel juist dat Brussel de naam ‘hartje van<br />
Europa’ verdient.<br />
Een dag uit het leven van een Kruikenburger (2)<br />
stoel. Het belsignaal zal weldra door de gangen<br />
weergalmen.<br />
E<strong>in</strong>delijk pauze! Veel blije en vrolijke gezichten<br />
wandelen door de deuren, soms eens<br />
iemand die blaast vanwege een moeilijke test.<br />
’s W<strong>in</strong>ters duren speeltijden altijd erg lang. De<br />
vrieskou snijdt onze v<strong>in</strong>gers af. Vandaag,<br />
wegens het warme, fraaie weer, raken we<br />
nooit uitgepraat en vliegt de tijd voorbij. We<br />
hebben nog zoveel te vertellen over het afgelopen<br />
weekend, of zijn nog volop aan het klagen<br />
over de ziekelijke massa schoolwerk.<br />
Want zo gaat het op Kruikenburg: Overladen<br />
aan groepswerken, taken en toetsen, spr<strong>in</strong>ten<br />
naar de e<strong>in</strong>dmeet.<br />
Het eerste uur na de middag breng ik vaak al<br />
hikkend door, zo ook vandaag. De oorzaak is<br />
niet ver te zoeken. Mijn maag kan het<br />
gezw<strong>in</strong>de eettempo op Kruikenburg eenvoudigweg<br />
niet aan. De <strong>in</strong>houd van mijn brooddoos<br />
is nog maar half genuttigd en iedereen<br />
moet de refter al verlaten. Geen wonder dat<br />
ze even protesteert.<br />
Om drie uur zit het er voor ons op. Hoe dichter<br />
bij de grote vakantie, hoe langer de dagen<br />
op S<strong>in</strong>t – <strong>Jozef</strong> lijken te duren. De laatste<br />
maanden van het jaar hoor je dagelijks het<br />
woord ‘schoolmoeheid’ wel eens <strong>in</strong> de klas,<br />
of vanuit de menigte <strong>in</strong> de gang. Zeker voor<br />
ons, zesdes, mag het gaan stoppen. Want het<br />
is stilaan genoeg geweest. Het is stilaan tijd<br />
voor een nieuwe uitdag<strong>in</strong>g.<br />
Sofie Delcourt 6HWa
Tibériade <strong>in</strong> mijn Le(u)ven<br />
Tibériade, kl<strong>in</strong>kt jullie waarschijnlijk niet<br />
onbekend <strong>in</strong> de oren. Vorig jaar kwamen<br />
Broeder Bart en Broeder Frederik ook al eens<br />
spreken over de gemeenschap waartoe ze<br />
behoren. Wist ik veel dat die kennismak<strong>in</strong>g<br />
niet bij die ene keer zou blijven...Laat ik<br />
beg<strong>in</strong>nen bij het beg<strong>in</strong>: ergens <strong>in</strong> mei vorig<br />
jaar was ik naarstig opzoek naar een kot.<br />
Liefst van al wou ik een gemeenschapskot, ik<br />
ben nogal een sociaal beestje en ergens eenzaam<br />
op een kot, nee dankjewel. Dan maar<br />
zoeken op de site van KU Leuven naar de<br />
gemeenschapskoten. Nachtmerrie oh nachtmerrie,<br />
zeker als je ouders noch jijzelf ooit<br />
enige moeite hebben gedaan om koten te<br />
zoeken die allereerst dicht <strong>in</strong> de buurt van je<br />
faculteit liggen en dan nog eens een beetje<br />
comfortabel zijn. En als je het zelf niet kan,<br />
dan vraag je beter hulp dan te blijven klungelen.<br />
Onze goede vriend Peter sprak per mail<br />
al zijn contactadressen aan met als onderwerp<br />
van de mail ‘Marieken zoekt een<br />
gemeenschapskot’. Ok, <strong>in</strong> één beweg<strong>in</strong>g<br />
waren verschillende mensen <strong>in</strong>geschakeld<br />
om eens uit te kijken naar een kot. Tot er <strong>in</strong><br />
Peters <strong>in</strong>box een mail verscheen van een oudleerl<strong>in</strong>g<br />
van hem. Hij zat zelf op een jongensgemeenschapskot<br />
en kende nog enkele andere<br />
koten. Namelijk het kot ‘San Damiano’<br />
waar 2 goede vrienden van hem zaten. Mijn<br />
ouders en ik besloten het erop te wagen en<br />
maakten een afspraak. Tot mijn verbaz<strong>in</strong>g was<br />
het kot ‘San Damiano’ een <strong>in</strong>richt<strong>in</strong>g van de<br />
broeders van Tibériade. ‘San Damiano’ is<br />
gevestigd <strong>in</strong> het LEO XIII-sem<strong>in</strong>arie <strong>in</strong> de<br />
Tiensestraat waar nog meer gemeenschapskoten<br />
gevestigd zijn. Na een positieve kennismak<strong>in</strong>g<br />
met Chris, die toen ook al op kot zat,<br />
was het een tijdje spannend afwachten of<br />
mijn aanvraag aanvaard werd en ik dus op kot<br />
mocht komen. Enkele weekjes later kreeg ik<br />
een mailtje dat ik mijn contract mocht komen<br />
tekenen, vanaf dat moment was mijn band<br />
met Tibériade een feit.<br />
25<br />
S<strong>in</strong>ds 25 september 2006 heb ik mijn studies<br />
godsdienstwetenschappen aangevat of kort<br />
gezegd: ben ik een GDW-er (of zoals mijn<br />
West-Vlaamse vrienden hier <strong>in</strong> Leuven het zo<br />
sappig kunnen afkorten: HDW-er). Het kotleven<br />
bevalt me hier best, ookal kunnen de<br />
richtlijnen van Tibériade wat streng overkomen.<br />
We zitten met elf op het ‘San Damiano’kot,<br />
dit lijkt veel maar we komen allemaal<br />
goed overeen. Niemand te veel. Het vraagt<br />
echter wel een kle<strong>in</strong> beetje organisatie maar<br />
eenmaal je zo bezig bent, wordt het een<br />
kwestie van gewoonte. Zoals al eerder vermeld,<br />
proberen we ten grootste dele te leven<br />
volgens de richtlijnen die de broeders ons<br />
proberen mee te geven. Als je als buitenstaander<br />
het bekijkt, denk je dat we misschien<br />
wat te gestructureerd zijn maar als je er eenmaal<br />
<strong>in</strong> leeft valt dit reuze mee.<br />
Laat me even een typische dag beschrijven.<br />
‘s Morgens om 7u15 beg<strong>in</strong>nen we met het<br />
morgengebed met aansluitend (een halfuurtje<br />
later) het ontbijt. Dan vertrekt ieder naar zijn<br />
eigen kamer of naar de les <strong>in</strong> functie van je<br />
lessenrooster. Rond 12u. gaat de eerste licht<strong>in</strong>g,<br />
die dan juist uit de les komen of tot dan<br />
toe nog geen lessen hebben gehad, eten. En<br />
rond 13u. komt meestal de tweede licht<strong>in</strong>g<br />
toe die van hun lessen komen. Dan wordt de<br />
afwas gedaan, meestal <strong>in</strong> kle<strong>in</strong>e groepjes<br />
omdat niet iedereen direct weer moet vertrekken.<br />
s’Namiddags zijn er weer lessen dus zien<br />
we elkaar weer een tijdje niet. Tot s’avonds<br />
want om 19u.15 eten we allen samen het<br />
avondmaal dat door 2 personen is bereid. We<br />
werken met een soort van keukenplan. Als je<br />
kan koken die dag, mag je je op de lijst zetten.<br />
En <strong>in</strong> het beg<strong>in</strong> van de week kijken we<br />
gauw na wie er kookt en wat er gekookt<br />
wordt. Zo wordt er <strong>in</strong> functie van de kooklijst<br />
eten gekocht voor die week, zo blijft ons<br />
wekelijks budget aan eten ook op peil gehouden.<br />
Na het eten doen we allen tesamen de<br />
afwas, dus is die vlug gedaan. Wat er daarna
gedaan wordt, hangt eigenlijk een beetje af<br />
welke dag we zijn. Maandag is het bijvoorbeeld<br />
zo dat we een kotactiviteit hebben. Dat<br />
kan gaan van gezelschapsspelletjes spelen,<br />
film kijken tot gaan poolen of bowlen. De<br />
bedoel<strong>in</strong>g van deze avond is even gezellig<br />
samen zijn. Wat niet altijd zo goed lukt voor<br />
iedereen omdat er nog moet geleerd worden<br />
natuurlijk. Dus sommige kotactiviteiten vallen<br />
soms nogal wat kort uit voor sommige kotgenoten.<br />
Donderdag is het gebedsgroep van<br />
20u.30 tot 22u. met aansluitend gelegenheid<br />
tot napraten met een drankje. Iedereen kan<br />
aansluiten bij de gebedsgroep en kan zelfs<br />
mee-eten. Meestal eten we op donderdag<br />
pasta, dat is makkelijk om te maken en ook<br />
(meestal) algemeen bekend als smakelijk<br />
voedsel. Toch vragen we wel aan de mensen<br />
van even te verwittigen als ze willen meeeten<br />
zodat we genoeg eten kunnen maken.<br />
Dit zijn zo de gewone dagen maar het valt<br />
ook wel eens voor dat we <strong>in</strong> het weekend op<br />
kot blijven studeren. Of tijdens de blokweek,<br />
kan het kotritme wel eens veranderen.<br />
Wat ik ook persoonlijk wel leuk v<strong>in</strong>d is dat<br />
Kreco <strong>in</strong>formeert<br />
Als ik volgend jaar op kot ga …<br />
Dan wil ik proberen om zoveel mogelijk<br />
milieuvriendelijk materiaal te gebruiken. Ik ga<br />
een kot zoeken met een gemeenschappelijke<br />
keuken, zo moeten we maar één keer koken,<br />
dus maar één keer water- en energieverbruik.<br />
Ik zal ook zorgen voor een spaardouchekop,<br />
geen bad en een baksteen <strong>in</strong> het toilet om<br />
water te sparen. Als ik <strong>in</strong> het weekend naar<br />
huis ga, wil ik alle elektriciteit uitschakelen.<br />
Op het kot werkt alle verlicht<strong>in</strong>g op spaarlampen.<br />
Ik zal altijd gerecycleerd papier<br />
gebruiken en altijd recto verso pr<strong>in</strong>ten. Als ik<br />
de toestemm<strong>in</strong>g krijg van thuis, zou ik met<br />
26<br />
we tijdens de blok en soms ook tijdens de<br />
examens bij elkaar gaan studeren. Bij elkaar<br />
op de kamer of <strong>in</strong> de keuken of tvzaal. Een<br />
soort van sociale controle maar ook een<br />
geruststell<strong>in</strong>g dat er iemand is op wie je kan<br />
terugvallen als het even m<strong>in</strong>der gaat. Dat is<br />
het leuke met elf kotgenoten te zijn. Er is altijd<br />
wel iemand op zijn kot waar je terecht kan<br />
voor kle<strong>in</strong>e of grote problemen. Van mijn-laptop-doet-raar-en-ik-weet-niet-wat-te-doen<br />
tot<br />
een gewone babbel. Het is ook niet zo dat we<br />
constant bij elkaar op de kamer zitten. We<br />
gunnen elkaar ruimte, maar we weten dat we<br />
weten dat we op elkaar kunnen rekenen. En<br />
dat maakt het kotleven het hier voor mij zo<br />
fijn. Ik zou niet meer willen ruilen eerlijk<br />
gezegd.<br />
In het zeer kort uitgelegd is dit het kotleven<br />
van een San Damiano-er <strong>in</strong> Leuven.<br />
Tot de volgende<br />
Marieken Van Nuffel<br />
oud-leerl<strong>in</strong>ge van het S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>s<strong>in</strong>stituut (promotie<br />
2006)<br />
verschillende mensen een kot delen, dat is<br />
ook weer vanalles uitgespaard. Al mijn vervoer<br />
gebeurt met de fiets en <strong>in</strong> het weekend<br />
gaan we naar huis met de tre<strong>in</strong>. Als we ons<br />
echt zouden moeten vervoeren met de auto,<br />
doen we aan carpool<strong>in</strong>g. We willen ook de<br />
stand-by lichtjes altijd uitschakelen om het<br />
sluimerverbruik te verm<strong>in</strong>deren. Maar eigenlijk<br />
ga ik volgend jaar niet op kot, dus zullen<br />
we proberen het thuis zo milieuvriendelijk te<br />
maken als mogelijk is.<br />
Dorien & Tom
Ecolife berekent de ecologische voetafdruk<br />
van Rock Werchter<br />
Rock Werchter heeft aan Ecolife gevraagd de<br />
“ecologische voetafdruk” te berekenen van<br />
het festival. De op- en afbouw van het vierdaags<br />
evenement is een gigantisch gegeven.<br />
Rock Werchter is tijdens deze vier dagen een<br />
heuse stad met eetstanden, w<strong>in</strong>keltjes, slaapgelegenheid<br />
etc. waar een kle<strong>in</strong>e 100.000<br />
mensen <strong>in</strong> verblijven. De impact op het<br />
milieu is niet te onderschatten.<br />
De festivalorganisatoren doen sedert verscheidene<br />
jaren allerlei <strong>in</strong>spann<strong>in</strong>gen om de<br />
afvalberg te verkle<strong>in</strong>en, om te recycleren. Er is<br />
een conta<strong>in</strong>erpark geïnstalleerd <strong>in</strong> de backstage.<br />
Uitdelen van leaflets is verboden. Openbaar<br />
vervoer is <strong>in</strong>begrepen <strong>in</strong> het toegangsticket.<br />
Toch is er op dit ogenblik geen zicht op<br />
de totale impact van het festival is.<br />
Om een beter beeld te krijgen van de impact<br />
die het festival met zich meebrengt, wil de<br />
organisatie <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met Ecolife een<br />
ecologische studie laten maken van het festival.<br />
De conclusie van die studie wordt figuurlijk<br />
uitgedrukt als een ‘voetafdruk’. De voetafdruk<br />
is wat het festival en zijn bezoekers betekenen<br />
voor het milieu. Ecolife werkt momenteel<br />
aan verschillende rekenbladen die o.a.<br />
energiegebruik en –verbruik, waterverbruik,<br />
afvalverwerk<strong>in</strong>g, mobiliteit en vervoer, affichage,<br />
cater<strong>in</strong>g, het gebruik van ruimte en<br />
oppervlakte etc. <strong>in</strong> kaart brengen. Al deze<br />
verschillende rekenbladen worden vervolgens<br />
samengebracht <strong>in</strong> één handig werk<strong>in</strong>strument,<br />
dat nadien opnieuw kan gebruikt<br />
worden naar volgende edities toe. Na deze<br />
studie zal er een duidelijker beeld beschikbaar<br />
zijn van de sterke en de zwakke punten,<br />
en de maatregelen die kunnen genomen worden<br />
om een beter resultaat te verkrijgen.De<br />
rekenbladen zullen elk jaar opnieuw gebruikt<br />
kunnen worden, maar de grootste <strong>in</strong>spann<strong>in</strong>g<br />
27<br />
zal <strong>in</strong> <strong>2007</strong> moeten gebeuren, namelijk het<br />
verzamelen en <strong>in</strong>brengen van alle gegevens.<br />
Het doel van deze ecologische voetafdruk is<br />
het <strong>in</strong> kaart brengen van de omvang van de<br />
impact die het meerdaags festival Rock<br />
Werchter met zich meebrengt. Daarnaast wil<br />
Rock Werchter een pionier zijn en voorbeeld<br />
naar andere festivals en jongeren toe. Er zal<br />
tijdens het festival uitvoerig gewerkt worden<br />
aan de sensibiliser<strong>in</strong>g van de festivalbezoeker.<br />
Groovy Green en Ecolife zullen een standplaats<br />
krijgen tussen de environmental partners,<br />
met als doel de reeds genomen maatregelen<br />
uit het verleden, het heden en de toekomst<br />
<strong>in</strong> kaart te brengen.<br />
Fuifnummers en klimaat<br />
* De DYNO 2 is een statische fiets waarop je<br />
met drie tegelijk kan trappen. De geproduceerde<br />
trapenergie drijft een muziek<strong>in</strong>stallatie<br />
aan. Voor luide muziek moet je harder trappen.<br />
(www.dyno2.be)<br />
* Herbruikbare bekers zijn veiliger dan glas<br />
en de opkuis verloopt sneller. Met herbruikbare<br />
bekers kan je duizenden plastieken wegwerpbekertjes<br />
voorkomen. M<strong>in</strong>der afval<br />
maakt een schone omgev<strong>in</strong>g! ( herbruikbarebekers@haviland.be)<br />
* Met fruitpersen aangedreven door fietsen<br />
maak je lekkere fruitcocktails. (www.sappentrapper.be)<br />
*Spoel je bekers uit met warm water van de<br />
Zonnemobiel. (www.SunTechnics.be)
ik gompel, ik gompelde,<br />
ik heb gegompeld…<br />
Aoewaoewa, me Jane,<br />
where Tarzan?<br />
Allemaal gelijk trekken! Meerlaen<br />
moet uit de boom vallen!<br />
Aoewaoewa, me Tarzan, where Jane?<br />
Goe zot jong.<br />
“ h e t a r d e n n e<br />
ik denk dat dat hier<br />
geen kle<strong>in</strong> eterkes zijn. Verdorie, ik krjg dat<br />
blik pilchards niet open<br />
Onze Lieve Heer begon<br />
met vijf broden en twee vissen en<br />
had nog overschot<br />
kijk mijn bord is leeg.<br />
Ik heb fl<strong>in</strong>k gegeten.<br />
juffrouw ik heb schrik<br />
volgens mij scheelt er<br />
iets aan mijn bretellen<br />
Ik ben ook een fl<strong>in</strong>ke meid<br />
ik heb mijn buikje al vol<br />
opgepast <strong>in</strong> het bos<br />
zitten gevaarlijk dieren<br />
o
n o f f e n s i e f ”<br />
Niet te veel eten,<br />
ant ik moet nog wat<br />
verhouden voor mijn<br />
vrouw thuis.<br />
Welke koord moet<br />
ik doorsnijden?<br />
k ben een konijn<br />
met één oor<br />
“fwadatisdafwawtatepwata”<br />
hoe geraak ik nu van<br />
hier eigenlijk thuis?<br />
Verdorie ma,<br />
ik v<strong>in</strong>d hier geen edelweisjes.<br />
“Vrolijke, vrolijke, vrie-ienden, vrolijke<br />
vrienden, da-at zijn wij”<br />
Zie mij hier nu zitten. En zeggen<br />
dat er thuis “De Teletubbies” op TV is.<br />
En dat we ze nog<br />
veul meuge meuge.
KRAKNIEUWS<br />
Het sociaal engagement van een grote groep enthousiaste Krakkers heeft ook dit jaar voor een<br />
mooi resultaat gezorgd.<br />
De f<strong>in</strong>anciële bijdragen gaan <strong>in</strong> de eerste plaats naar de vier sponsork<strong>in</strong>deren en naar de projecten<br />
die op de vredesdag werden voorgesteld en toegelicht.<br />
Daarnaast opteert Krak vooral om kle<strong>in</strong>schalige projecten te steunen.<br />
Inkomsten schooljaar 2006-<strong>2007</strong><br />
Intresten (Krekelsparen) 38.99 EUR<br />
PISA 250,00 EUR<br />
Vredesdag oktober 2006 1 811.62 EUR<br />
Kleur Bekennen – bijdrage vredesdag 400,00 EUR<br />
Dessertbuffet pedagogische studiedag leerkrachten 518,00 EUR<br />
Gift 6de jaars 2005-2006 1 000,00 EUR<br />
Voetbalmatch leerkrachten en leerl<strong>in</strong>gen 431,00 EUR<br />
Poëziepassen 281,00 EUR<br />
Overdracht vorig schooljaar 23,33 EUR<br />
Totaal 4 753,94 EUR<br />
Uitgaven schooljaar 2006-<strong>2007</strong><br />
Sponsor<strong>in</strong>g Julie Thomas - India – Vreugdezaaiers 180,00 EUR<br />
Sponsor<strong>in</strong>g Michel De Oleo Feliz - Dom Rep Azua – Plan 276,00 EUR<br />
Sponsor<strong>in</strong>g Emmanuel Oketcho - Uganda – Plan 276,00 EUR<br />
Sponsor<strong>in</strong>g Flor<strong>in</strong> Ceciuleac - Roemenië – missie over grenzen 248,00 EUR<br />
De Stobbe – centrum voor <strong>in</strong>tegrale gez<strong>in</strong>szorg 250,00 EUR<br />
Ananda – hulp voor schoolk<strong>in</strong>deren uit de bergen - Indië 250,00 EUR<br />
Oxfam Solidariteit 250,00 EUR<br />
Heller Keller - hulp aan bl<strong>in</strong>de en slechtziende jongeren 250,00 EUR<br />
Manthoc – onderwijsproject <strong>in</strong> Peru 250,00 EUR<br />
1 night 4 Dakar – project voor gezondheidszorg en onderwijs 250,00 EUR<br />
De Zonnebloem – <strong>in</strong>tegratiekamp voor k<strong>in</strong>deren 250,00 EUR<br />
Afractie – opvang Talibés - Senegal 250,00 EUR<br />
Esta es mi casa – opvangtehuis straatk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> Columbia 250,00 EUR<br />
Adzon - project adolescentenprostitutie Brussel 120,00 EUR<br />
Christelijke bl<strong>in</strong>denmissie 120,00 EUR<br />
Poverello – opvang hulpbehoevenden Marollen Brussel 120,00 EUR<br />
De Schutt<strong>in</strong>g – begeleid wonen 120,00 EUR<br />
K<strong>in</strong>derkankerfonds 120,00 EUR<br />
De Okkernoot – begeleid<strong>in</strong>g autisten 120,00 EUR<br />
Kodiel – zorgboerderij 120,00 EUR<br />
De Hoeve - MPI - Strijtem 120,00 EUR<br />
Vrienden van Shalom - Ecuador 120,00 EUR<br />
Bobo-Dioulasso - Burk<strong>in</strong>a Fasso onderwijs voor weesk<strong>in</strong>deren 120,00 EUR<br />
De Sleutel – opvangcentrum drugsverslaafden 120,00 EUR<br />
De Valier – andersvaliden Liedekerke 120,00 EUR<br />
Netwerk solidaritieit – afstand <strong>in</strong>tresten 38,99 EUR<br />
F<strong>in</strong>anciële kosten - beheerskosten en verricht<strong>in</strong>gskosten 30,00 EUR<br />
Overdracht naar volgend schooljaar 14,95 EUR<br />
Totaal 4 753,94 EUR<br />
30
Stressfactor<br />
31
Opstel van Joske<br />
Het mondel<strong>in</strong>g examen.<br />
Mei is halverwege, de Kruikenburgse<br />
Feesten zijn weer voorbij, zowat alle<br />
vogeltjes moeten hun nestje al gemaakt<br />
hebben en reeds ijverig aan het broeden<br />
zijn als l<strong>in</strong>ks en rechts al eens gesproken<br />
wordt over de “e<strong>in</strong>dejaarsfeesten” de zgn.<br />
<strong>juni</strong>-examens.<br />
Voor een Kruikenburgs derde graadsstudent<br />
betekent dit dat hij met een extra<br />
lang tweede trimester zit, wat dan ook<br />
plechtig herdoopt wordt <strong>in</strong> ‘semester’. Zes<br />
maand hard labeur, zes maand notities,<br />
huiswerken, overhor<strong>in</strong>gen en persoonlijke<br />
(?) werken moeten <strong>in</strong> een m<strong>in</strong>imum van tijd<br />
door onze grijze hersenpan geordend en<br />
verwerkt geraken. Een uitdag<strong>in</strong>g, als geen<br />
andere. Het is dan ook met gemengde<br />
gevoelens dat dit nieuwe examenbeest<br />
wordt onthaald. “Mevrouw, moeten wij<br />
onze das aandoen (Nvdr: misschien word<br />
je de das omgedaan)? Moeten wij <strong>in</strong> ons<br />
zondags kostuum zijna? Moeten wij ons<br />
scheren? Mevrouw, ik heb geen rok, moet<br />
ik er dan speciaal eentje gaan kopen?<br />
Mogen wij ons schm<strong>in</strong>ken? Moeten wij<br />
speciaal naar de kapper gaan? Als oorr<strong>in</strong>gen<br />
niet toegelaten zijn, zijn tandbeugels<br />
dat dan wel? Mogen wij na het examen<br />
direct naar huis? Als we tijdens het examen<br />
naar het toilet moeten, moeten wij<br />
dan ook naar het secretariaat gaan om<br />
toelat<strong>in</strong>g te vragen?” Deze en vele andere<br />
vragen worden op onze titularis afgevuurd<br />
bij het dicteren van het examenrooster.<br />
Zij zoekt dadelijk dekk<strong>in</strong>g na dit spervuur<br />
van vragen om achtereenvolgens opnieuw<br />
<strong>in</strong> het offensief te gaan. Haar antwoord is<br />
dan ook duidelijk: “Ja en neen”. En daar<br />
moeten wij het mee doen: ja en neen...<br />
Met mijn ‘overzichtelijk’ examenrooster,<br />
samen met de hele waslijst meegekregen<br />
Kruikenburgse wetten en verplicht<strong>in</strong>gen<br />
(rechten vond ik er niet <strong>in</strong>), trek ik ‘s<br />
avonds naar ons ma. Zij fronst de wenkbrauwen.<br />
“In kostuum, maar Joske jongske,<br />
jij hebt dat niet een! Uit je Plechtige<br />
Communiekostuum ben je waarschijnlijk al<br />
32<br />
uitgegroeid, je<br />
broekspijpen komen<br />
hoogstens nog tot<br />
aan je knieën. Hoe<br />
kan ik dat oplossen?<br />
En de w<strong>in</strong>kels zijn<br />
toe met de hoogdag,<br />
en volgende week<br />
moet ik onze grote<br />
kuis doen en de week<br />
daarna is onze pa niet thuis want hij moet<br />
nonkel Gust zijn konijnen gaan slachten, en<br />
daarna… Maar mijn manneken toch, hoe<br />
gaan we dit voor mekaar kunnen krijgen?”<br />
Ik merk dat ons ma weer één en al paniek<br />
is en dat het de volgende week een heksenketel<br />
tot en met zal worden.<br />
De dagen gaan voorbij, ons ma doet haar<br />
grote kuis, onze pa gaat bij nonkel Gust de<br />
konijnendichtheid aanpassen, kle<strong>in</strong>e broer<br />
is naar “Sneeuwwitje” aan het kijken<br />
(waarschijnlijk is hij enkel uit op het zien<br />
van dé kus...) en ik? Ik zit gezellig achter<br />
mijn bureautje te blokken: participen passés<br />
en futur simples, accusatieven en<br />
datieven, voorplant<strong>in</strong>g van puiten en pantoffeldiertjes,<br />
debiteren en crediteren,<br />
verloop van functies, kruistochten, eenparige<br />
en veranderlijke beweg<strong>in</strong>gen... Je zou<br />
al voor m<strong>in</strong>der de muren opkruipen.<br />
Het kan misschien als een hele eer kl<strong>in</strong>ken,<br />
maar wij waren de gelukkigen om als eerste<br />
met dat verschrikkelijke examenbeest<br />
te starten: <strong>in</strong>derdaad, als afgeborstelde<br />
jonkheren en -vrouwen zullen wij de Kruikenburgse<br />
poort b<strong>in</strong>nenrijden.<br />
Ons ma had zoals altijd haar best gedaan<br />
om van haar zoontje een ‘pareltje’ te<br />
maken. Door de voorbije drukke bezigheden<br />
van haar en onze pa is het er dus niet<br />
kunnen van komen dat we ergens een ‘speciaalzaak<br />
voor mondel<strong>in</strong>ge examens’ konden<br />
bezoeken. Zij heeft dan maar van de<br />
nood een deugd gemaakt en het kostuum<br />
van onze pa (dateert van het gouden jubilee<br />
van nonkel Gust en tante Germa<strong>in</strong>e, van<br />
met mijn eerste communie dus) een extra<br />
kuisbeurt gegeven, de mouwen en de<br />
broekspijpen vijf centimeter <strong>in</strong>gekort en
met behulp van een broeksriem de honderd<br />
vijfenzestig centimeter buikomtrek<br />
van onze pa herleid tot vijfentachtig. De<br />
ochtend zelf had ik dan de eer en het<br />
genoegen dit afschuwelijke d<strong>in</strong>g aan te<br />
trekken. “Maar ma toch, zie mij hier nu<br />
staan, precies een karnavalzot! Ik durf zo<br />
niet naar school gaan, ze gaan met mij<br />
lachen, ik ga opnieuw mijn jeans aantrekken!”<br />
Ons ma, nog rapper dan de w<strong>in</strong>d: “Ah,<br />
neen, dat kan niet, want stel je voor dat ze<br />
je punten gaan aftrekken, wat dan? Heb je<br />
er misschien genoeg?” Ons ma zet mij<br />
hiermee niet alleen schaak maar ook mat<br />
en ik kan niet anders dan capituleren.<br />
Oooh neen, ook dat nog: een das! Neen,<br />
ma, dat is niet voor mij. Haar gezicht<br />
spreekt boekdelen en ik weet dus hoe laat<br />
het is: met das en niet zonder. Bij het aantrekken<br />
van de das merk ik dat de knoop<br />
niet overeenkwam met de afstand tussen<br />
onze pa zijn (dubbele) k<strong>in</strong> en navel. Gezien<br />
die afstand zou de das m<strong>in</strong>stens tot aan<br />
mijn knieschijven moeten komen, maar<br />
deze leek mij gepast. Je raadt het al:<br />
tante Germa<strong>in</strong>e is er zich ook komen mee<br />
moeien. Zie mij hier nu staan: een grijs<br />
gestreept kostuum met wit hemd en een<br />
das met bolletjes. Ik mankeer enkel nog<br />
een zak om over mijn hoofd te trekken<br />
zodat niemand mij herkent.<br />
Tijdens de weg naar school probeer ik mij<br />
mezelf op de fiets voor te stellen. Waarschijnlijk<br />
een belachelijk zicht tot en met:<br />
een zestienjarige met gestreken en<br />
gesteven wit hemd, das en kostuum per<br />
fiets mét achteraan een (doorschijnende)<br />
plasticzak met boeken. Je zou al met m<strong>in</strong>der<br />
de eerste prijs <strong>in</strong> Candid Camera<br />
halen.<br />
Bij het b<strong>in</strong>nenrijden van de dreef riskeer<br />
ik het mij om niet van de fiets te stappen<br />
zodat ik rechtstreeks naar de fietsenrekken<br />
rijd. Slechts één bedoel<strong>in</strong>g heb ik<br />
maar: niet de Kruikenburgse wetten met<br />
voeten treden (ik zou het niet durven)<br />
maar ervoor zorgen dat men mij zo we<strong>in</strong>ig<br />
mogelijk kan zien.<br />
Ik heb geluk want buiten staan slechts<br />
Wim en Ilse, maar zij hebben meer <strong>in</strong>teresse<br />
voor elkaar dan voor mij. Begrijpe-<br />
33<br />
lijk, als je begrijpt wat ik bedoel... Het is<br />
met knikkende knieën en klamme handen<br />
dat ik lokaal 12 b<strong>in</strong>nen ga. Ik zoek een mat<br />
om heel beleefd de voeten te vegen, maar<br />
v<strong>in</strong>d er geen. Zie mij hier nu staan: klaveren<br />
zot is er niets tegen. Moet ik nu nederig<br />
buigen en de leerkracht een hand gaan<br />
geven, dat staat toch mooi voor een heer?<br />
Ik merk dat hij er geen belangstell<strong>in</strong>g<br />
voor heeft en hij nodigt mij uit, niet ‘om<br />
een kaartje te leggen’ maar om er ‘een te<br />
trekken’. Wim heeft mij wel verteld,<br />
ondanks zijn drukke bezigheid (that’s<br />
where friends are for), dat ik het kaartje<br />
met de koffievlek op moest kiezen, want<br />
dat had hij gekozen en het g<strong>in</strong>g ‘als een<br />
fluitje van een cent’. Maar ik had geen<br />
keuze: ze waren allemaal besmost met<br />
koffievlekken en -randen. Dit kan ook niet<br />
anders want daar komt al weer een ober<br />
met een nieuwe kop koffie, mét suiker en<br />
mét melk en mét lepeltje. Het staat mooi:<br />
Koen met kostuum <strong>in</strong> de rol van kelner,<br />
enkel het witte doekje om de arm mankeert<br />
hem...<br />
Jezusmariajozef sta mij bij <strong>in</strong> stervensnood,<br />
ik ben er aan toe. Ik doe mijn ogen<br />
toe en neem het eerste het beste kaartje,<br />
op goed geluk... Ik word vriendelijk naar<br />
achter doorgestuurd. Tien m<strong>in</strong>uten voorbereid<strong>in</strong>gstijd,<br />
zoals dat noemt.<br />
Vraag 1: “De mens is het dier dat zijn jongen<br />
het moeilijkst ter wereld brengt. Verklaar.”<br />
Potverdorie ik had het gedacht.<br />
Noemen ze dit nu de wet van Murphy?<br />
Hoe kan ik daar nu op antwoorden?<br />
Hoe kan ik nu, als jongen, weten hoe het<br />
aanvoelt om k<strong>in</strong>deren ter wereld te brengen?<br />
Dat is toch het werk van de vrouwen?<br />
Of niet soms? En aan ons ma durfde ik<br />
geen uitleg te vragen. Ze zegt altijd dat<br />
ze van mij al genoeg afgezien heeft en dat<br />
ze dat nog altijd doet. Ze moet mij nochtans<br />
niet meer ter wereld brengen en onze<br />
pa die spr<strong>in</strong>gt al uit zijn vel als ik een mop<br />
durf te vertellen die <strong>in</strong> de verste verte<br />
ook maar iets doet vermoeden dat zij “vuil’<br />
zou kunnen zijn. Ik heb ooit veertien<br />
dagen huisarrest gekregen toen hij mij<br />
betrapte dat ik <strong>in</strong> ons ma haar ‘Story’ de<br />
rug van een naakte vrouw zag staan en ik
vlug de bladzijde omsloeg om te zien of<br />
daar meer te zien was... Hoe moet ik dat<br />
hier klaren? Misschien op de man afgaan<br />
en maar wat rond het potje draaien, hopelijk<br />
word ik wat bijgestuurd zodat ik er<br />
misschien <strong>in</strong> geraak.<br />
Vraag 2: ‘Rechtop lopen gaf aanleid<strong>in</strong>g tot<br />
grote hersenen of lieten grote hersenen<br />
ons rechtop lopen?’ Aha, dat is iets voor<br />
mij. Als het over hersenen gaat moet ik bij<br />
onze pa zijn en die heeft mij een goed<br />
middeltje aan de hand gedaan om dit te<br />
onthouden: hoe hoger ik ben hoe hoger de<br />
hersenen, dus ik liep eerst rechtop... of<br />
was het nu omgekeerd: heb ik grote hersenen<br />
omdat ik rechtop loop? Voor mij<br />
komt het neer op de vraag van wie er nu al<br />
niet het eerst was: de kip of het ei...Gokje<br />
wagen...? Maar wat hoor ik vooraan? Het<br />
gaat hem over hersenen en rechtop lopen!<br />
Luisteren, heel goed luisteren en schrijven<br />
is de boodschap Joske!<br />
Verdomme, welk draadje plaagt mij hier al<br />
geruime tijd? Wat komt er hier uit mijn<br />
mouw? Even kijken... dat lijkt mij lang...<br />
nog eventjes trekken... daar komt precies<br />
geen e<strong>in</strong>de aan... ah, toch, of niet... E<strong>in</strong>delijk.<br />
Ohoh, ik heb prijs: mijn mouw lost!<br />
Help wat moet ik nu doen? Zie mij hier nu<br />
zitten met een mouw tot aan mijn v<strong>in</strong>gers,<br />
precies een goochelaar: niets <strong>in</strong> de handen,<br />
niets <strong>in</strong> de mouwen tenzij mijn rechterhand...<br />
Stuntelig als ik ben probeer ik<br />
mijn mouw opnieuw op haar plaats te krijgen,<br />
door ze naar b<strong>in</strong>nen te duwen. Met<br />
mijn pen probeer ik alles opnieuw <strong>in</strong> de<br />
mouw te krijgen. Ik vrees ervoor dat onze<br />
pa er niet mee zal kunnen lachen als hij<br />
merkt dat zijn grijswit kostuum plots veranderd<br />
is <strong>in</strong> een grijsblauw.<br />
Bij het beantwoorden van de vragen heb ik<br />
meer last met de vest van mijn kostuum<br />
die, eens ik ga zitten, zich opblaast alsof<br />
34<br />
ik het postuur heb van een hoogzwangere<br />
vrouw (misschien geeft dit me <strong>in</strong>spiratie<br />
voor de eerste vraag...). De das nijpt mijn<br />
keelgat dicht want het lossen van de knoop<br />
betekent dat de ene kant van de hemd<br />
kraag automatisch vijf centimeter hoger<br />
gaat zitten dan de andere. Ik voel dat de<br />
leerkracht medelijden heeft, maar dat hij<br />
het niet kan of wil tonen. Misschien levert<br />
dit een puntje meer? Hopelijk!<br />
De klok wijst al ruim drie kwartier later<br />
aan als ik, opnieuw zonder buigen en<br />
handje schudden en voeten vegen lokaal 12<br />
verlaat. Buiten staan er nog een aantal<br />
klas- en lotgenoten te wachten om de<br />
arena b<strong>in</strong>nen te treden. Tot mijn grote<br />
vreugde ben niet alleen ik met een broek<br />
van pa, een das van nonkel en schoenen van<br />
peter naar school gekomen: de schoenen<br />
van Gert moeten zowat maat 47 hebben<br />
alhoewel 41 ruim voldoende is, Jan heeft<br />
i.p.v. gel de brillant<strong>in</strong>e van zijn grootvader<br />
<strong>in</strong> zijn haar gesmeerd, Bart is bijzonder<br />
onhandig met het scheermesje omgesprongen<br />
(ik zie trouwens niet <strong>in</strong> wat hij<br />
eigenlijk van zijn gezicht moest halen,<br />
hoogstens vijf lichtgekleurde donshaartjes),<br />
Luc heeft het trouwkostuum van<br />
zijn broer aan en Ingrid ziet de ladders <strong>in</strong><br />
haar nylonkousen maar steeds langer worden.<br />
Op een paar “heren”en ‘dames’ (van<br />
hogere stand?) na zijn we blijkbaar<br />
elkaars gelijkenis.<br />
Als bijtjes op hon<strong>in</strong>g stormen ze op mij af,<br />
niet omdat ik de best uitgedoste student<br />
ben en misschien op één of andere zanger<br />
van onze Vlaamse idolen lijk, wel om de<br />
vragen proberen te weten te komen. Eén<br />
tip wou ik hen geven: neem het kaartje<br />
met de koffievlek...<br />
Joske
Het leven zoals het is.<br />
Sterven is geen afscheid nemen<br />
van het leven.<br />
Sterven is roeien naar de overkant.<br />
Pieter Jan Hell<strong>in</strong>x (18/3/1934-20/5/<strong>2007</strong>), grootvader<br />
van Gwen (6 HW) en Elke (3 WE)<br />
Maurice Van Engelandt (7/4/1924-17/5/<strong>2007</strong>),<br />
Marilou Longuepée (3 EcMt)<br />
Marie-Jeanne De Pauw (3/8/1919-3/5/<strong>2007</strong>),<br />
zuster Ursul<strong>in</strong>en van Tildonck te <strong>Ternat</strong>, tante van<br />
leerkracht Yolande Haeleydt<br />
Adel<strong>in</strong>e De Corte (14/9/1919-1/5/<strong>2007</strong>) grootmoeder<br />
van Evelien Braeckman (5 EcMt)<br />
Alfons Van den Borre (31/8/1929-23/3/<strong>2007</strong>),<br />
grootvader van Laura (6 LaMt), Steffi (5 EcMt),<br />
Brenda Kestemont (4 HW)<br />
Georges Decrock (2/3/1926-13/4/<strong>2007</strong>), grootvader<br />
van Roel Heymans (6 EcMt)<br />
Liza Platteau (2/11/1920-8/8/<strong>2007</strong>), moeder van<br />
Christl Breynaert<br />
Andrée Strauwen (22/2/1937-17/4/<strong>2007</strong>), grootmoeder<br />
van Sara Janquart (3 We)<br />
Hypoliet Boey (27/2/1919-31/3/<strong>2007</strong>), schoonvader<br />
van leerkracht Rita Vervliet, grootvader van<br />
oud- leerl<strong>in</strong>gen Mieke, Griet, Lies en Anke Boey<br />
August<strong>in</strong> Daelemans (26/10/1923-20/4/<strong>2007</strong>),<br />
grootvader van Griet Verspeet (6 EcWi)<br />
Marie Lemahieu (12/6/1924-1/5/<strong>2007</strong>), grootmoeder<br />
Joeri Surdiacourt (6 HW)<br />
Maria Peperstraete (31/12/1952-2/5/<strong>2007</strong>)<br />
grootmoeder van L<strong>in</strong>n Schaukens (3 We)<br />
Gustaaf Verbeken (9/4/1914 – 15/3/<strong>2007</strong>), overgrootvader<br />
van Zjef Pauwels, 1Ah.<br />
Marie Louise Basteleus-Loris (24/5/1918 –<br />
7/3/<strong>2007</strong>), moeder van Bernard Devos (<strong>in</strong>richtende<br />
macht S<strong>in</strong>t-Angela) en grootmoeder van oudleerl<strong>in</strong>gen<br />
Liesbeth, Thomas, Bruno en Julie<br />
Devos.<br />
Jeanne Swalus (10/6/1928 – 17/5/<strong>2007</strong>), grootmoeder<br />
van Wendy Vermeir, 1Ak.<br />
Frankl<strong>in</strong> Deseure (13/5/1945 – 12/4/<strong>2007</strong>),<br />
grootoom van Charlotte Schepens, 1Ak.<br />
Madele<strong>in</strong>e De Con<strong>in</strong>ck (16/4/1918 –<br />
21/4/<strong>2007</strong>), overgrootmoeder van Hanne Wenseleers,<br />
1Ag.<br />
Mariette Van de Steene (21/8/1931 –<br />
23/3/<strong>2007</strong>), grootmoeder van Tamara Knop, 2Ac.<br />
Ivo Killens (25/8/1953 – 10/4/<strong>2007</strong>), peter van<br />
Elke Deveseleer, 2Ah.<br />
Joannes Cortoos (23/11/1931 – 29/3/<strong>2007</strong>),<br />
grootvader van Niels Cortoos, 2Ai.<br />
Alfons Van den Borre (31/8/1929 – 23/3/<strong>2007</strong>),<br />
grootvader van Gerty Kestemont, 1Ae.<br />
Al<strong>in</strong>a Delmoitié (28/1/1924-25/5/<strong>2007</strong>), grootmoeder<br />
van Aster Van Nieuwenhove (3 WE)<br />
Dries Olaerts (12/1/1984-2/6/<strong>2007</strong>) zoon van<br />
oud-leerkracht Jef Olaerts<br />
35<br />
Loop niet voor mij<br />
loop niet achter mij<br />
loop naast mij<br />
we zullen samen gaan.<br />
Leerkracht Wilfried Weets en Annelies De<br />
Kegel beloofden elkaar trouw op 31/3/<strong>2007</strong><br />
Liesbeth Deprez (dochter van leerkracht Gerda<br />
Grepdon) en Wouter Broeckaert gaven elkaar<br />
hun ja- woord op 14/4/<strong>2007</strong><br />
L<strong>in</strong>da Van Eeckhout (secretariaat S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong>) en<br />
Rony Schaut stapten op 27/4/<strong>2007</strong> <strong>in</strong> het huwelijksbootje<br />
Op de dag voor de federale verkiez<strong>in</strong>gen kozen<br />
leerkracht Joris Goossens en Isabelle de Vuyst<br />
(9 <strong>juni</strong> <strong>2007</strong>) partij voor elkaar.<br />
Pril leven,<br />
pril geluk,<br />
geschenk uit Gods hand.<br />
Stan bracht op 24/4/<strong>2007</strong> met zijn komst nieuw<br />
leven <strong>in</strong> het gez<strong>in</strong> van oud- leerl<strong>in</strong>g Dorien Cornelis.<br />
Leerkracht Jos Cornelis wordt hiermee nog<br />
maar eens grootvader.<br />
Met korte beentjes, m<strong>in</strong>iteentjes, lachend mondje,<br />
pamperkontje, lief en kle<strong>in</strong> werd Janne op<br />
20/5/<strong>2007</strong> geboren, dochter van oud- leerl<strong>in</strong>g<br />
Elly Harnie, kle<strong>in</strong>dochter van oud- leerkracht<br />
Laurent (+)<br />
Nel (15/4/<strong>2007</strong>) <strong>in</strong> het gez<strong>in</strong> van Johan Vranken<br />
en Kris Jacobs. De oma is oud-leerkracht Suzy<br />
Nicolaers.
DERDE GRAAD<br />
Economie - moderne Talen<br />
Economie - wiskunde<br />
Humane wetenschappen<br />
Latijn - moderne Talen<br />
Latijn - wetenschappen<br />
Latijn - wiskunde<br />
Moderne talen - wetenschappen<br />
Moderne talen - wiskunde<br />
Wetenschappen - wiskunde<br />
TWEEDE GRAAD<br />
Economie (Talen)<br />
Economie (Wiskunde)<br />
Humane Wetenschappen<br />
Latijn (Talen)<br />
Latijn (Wiskunde)<br />
Wetenschappen<br />
EERSTE GRAAD<br />
Latijn<br />
Moderne Wetenschappen<br />
Handel<br />
Sociale & Technische Vorm<strong>in</strong>g<br />
Optie « Latijn »<br />
Optie « Moderne »<br />
Optie « Technologie »<br />
VIJFDE en ZESDE leerjaar<br />
DERDE en VIERDE leerjaar<br />
TWEEDE leerjaar (2A)<br />
EERSTE leerjaar A<br />
ZESDE LEERJAAR
LAGER ONDERWIJS<br />
S<strong>in</strong>t<br />
Angela<br />
SECUNDAIR ONDERWIJS - MIDDENSCHOOL<br />
K.S.O.T.<br />
TERNAT<br />
KATHOLIEK SECUNDAIR ONDERWIJS - TERNAT<br />
Kantoor en Verkoop – Verzorg<strong>in</strong>g-Voed<strong>in</strong>g<br />
BEROEPSVOORBEREIDEND LEERJAAR (2B)<br />
EERSTE LEERJAAR B<br />
S<strong>in</strong>t<br />
<strong>Jozef</strong><br />
SECUNDAIR ONDERWIJS - BOVENBOUW
Wij wensen<br />
jullie<br />
een prettige<br />
vakantie<br />
en tot<br />
weerziens !<br />
38
Het Kruikenburgs nest verlatend…<br />
30 <strong>juni</strong>: elk jaar wordt het één keer 30 <strong>juni</strong>. Een dag zoals een andere, of niet? Neen<br />
zeker niet! Voor zowat 660 leerl<strong>in</strong>gen, meer dan 70 leerkrachten en ondersteunend<br />
personeel wordt de stekker van studeren, memoriseren, exam<strong>in</strong>eren en evalueren<br />
uitgetrokken. Het is nu tijd om de stekker van het relaxen <strong>in</strong> het stopcontact te steken!<br />
Verdiend! Oververdiend mag je zelfs zeggen. De vakantie staat voor de deur<br />
en het zou onbeleefd zijn haar niet b<strong>in</strong>nen te laten. Of het nu naar Palma de Majorca,<br />
de Costa Brava, het hoge Noorden, het verre Zuiden, Surmapoulouse of Bymeathome<br />
is, ga je naar Côte d’Azur, Côte à l’os of Côte de let: het is van harte gegund.<br />
Twee maand genieten van het leven, de kalmte en de rust. Wat kan het leven mooi<br />
zijn. Maar onze zesdejaars (of moet ik nu zeggen ex- zesdes) krijgen er nog een<br />
extraatje bij. Samen met hun diploma secundair onderwijs krijgen zij een attest met<br />
“50 % <strong>in</strong> tijd-en-genot-uitgebreide-vakantie”. Het moment is aangebroken dat zij<br />
het vertrouwde nest dat we Kruikenburg noemen, moeten verlaten. Zij krijgen vanaf<br />
nu de eretitel: oud- leerl<strong>in</strong>g van het S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong>s<strong>in</strong>stituut. Wij zijn alvast fier deze<br />
titel te mogen geven, en wij zijn er van overtuigd dat zij m<strong>in</strong>stens even fier zijn deze<br />
titel te dragen. Vol vertrouwen zendt Kruikenburg zijn zonen en dochters uit. Jongens<br />
en meisjes, jullie hebben allemaal talenten, zichtbare en verborgene: gebruik<br />
ze! De toekomst ligt <strong>in</strong> jullie handen, meer nog: jullie zijn de toekomst! Maak er<br />
iets van!<br />
Dat vier jaar Kruikenburg <strong>in</strong>druk heeft gemaakt op deze jonge mensen en omgekeerd,<br />
staat als een paal boven water. We laten een aantal van hen aan het woord.<br />
Maar vergeet niet fonkelnieuwe, kersvers afgestudeerden: KRUIKENBURG LAAT<br />
JULLIE NOOIT LOS, LATEN JULLIE ALSTUBLIEFT KRUIKENBURG NIET<br />
LOS!!!!!!!!! Eenmaal Kruikenburg, altijd Kruikenburg. Recht vanuit ons hart zeggen<br />
wij: het ga jullie allen goed!<br />
De JrK- redactie.
Geachte directie, leden van de <strong>in</strong>richtende macht, leerkrachten, ouders, leerl<strong>in</strong>gen en andere<br />
vrienden<br />
Geachte Liesbeth, Sam, Astrid, Thomas, Thalassa, Joren<br />
Ik heb geen geheugen voor namen, voornamen niet, maar wel voor gezichten. Het is één van<br />
mijn vele afwijk<strong>in</strong>gen. Nu ken ik ze nog, beste leerl<strong>in</strong>gen, maar wanneer we elkaar b<strong>in</strong>nenkort<br />
op straat ontmoeten, zal ik jullie naam vergeten zijn, jullie gezichten daarentegen vergeet ik<br />
nooit. Bladerend <strong>in</strong> mijn Kruikenburgalbum met honderden kle<strong>in</strong>e fotootjes, honderden beelden<br />
van allemaal mooie mensen, zal ik jullie toelachen en denken aan toen, aan de lange uren<br />
die we hier samen op de schoolbanken hebben gezeten. Ik zal denken aan het gebabbel, het<br />
geroep en getier <strong>in</strong> de gangen, de angst <strong>in</strong> jullie ogen bij de rapportuitreik<strong>in</strong>g, de tranen op jullie<br />
wangen na de zoveelste ontgoochel<strong>in</strong>g, de glimlach rond jullie lippen tijdens de proclamatie.<br />
Ik zal denken aan de jeugd van toen en ik zal jullie her<strong>in</strong>neren als een uitzonderlijke generatie.<br />
Een generatie die mij kippenvelmomenten bezorgde, een generatie die uitblonk <strong>in</strong> taalvaardigheid,<br />
een generatie die mij deed geloven <strong>in</strong> ‘de jeugd van tegenwoordig’. Jonge mensen<br />
die de druk van onze samenlev<strong>in</strong>g met trots doorstaan. Ik zal met jullie woorden en beelden<br />
een film maken, een film over schoonheid, want jullie zijn allemaal mooie mensen.<br />
Jullie zien er trouwens allemaal mooier uit dan enkele weken geleden en de meesten onder jullie<br />
zullen nog veel mooier worden mettertijd. Van sommigen helaas, zal ik me dan afvragen hoe<br />
het mogelijk is dat een mens zo lelijk kan worden. Dan zal ik denken: “Kruikenburg, hier hebben<br />
we gefaald.”<br />
Beste Bert, Katrien, Peter, Sarah, Wim, Dorien, …<br />
Vijftien jaar geleden mocht ik ook afstuderen. E<strong>in</strong>delijk!<br />
Mijn ouders zaten fier <strong>in</strong> de zaal, want het was hen toch gelukt mij zover te krijgen. Van een<br />
schuchtere en onnozele snotneus <strong>in</strong> het eerste jaar, maakten ze een zelfbewuste en gezonde<br />
leerl<strong>in</strong>g met een toekomstperspectief, al was dat toen nog eerder vaag. Ik g<strong>in</strong>g op café, ik g<strong>in</strong>g<br />
naar fuiven. Elke dag kwam ik fijn afgeborsteld naar school, want ik had een lief.<br />
Ik las romans die mijn leraars voorstelden, luisterde met verstomm<strong>in</strong>g naar de verhalen over de<br />
grote geschiedenis, de Guldensporenslag en de renaissance. Ik leerde sleutelen aan vierkantsvergelijk<strong>in</strong>gen<br />
en de éénparig rechtlijnige beweg<strong>in</strong>g. In aardrijkskunde namen ze me mee naar<br />
Rusland en Afrika. Frans, Nederlands, Engels, Duits, … bij momenten was het allemaal Ch<strong>in</strong>ees,<br />
maar dat deerde niet, want ik was verliefd.<br />
Thuis, <strong>in</strong> een kle<strong>in</strong> hoekje van mijn slaapkamer, schreef ik soms een gedichtje, liefdespoëzie<br />
natuurlijk, want ik had een lief.<br />
Na de proclamatie wandelde ik gretig naar buiten met mijn diploma <strong>in</strong> de hand. Aan de overkant<br />
van de straat kreeg ik al een krop <strong>in</strong> mijn keel. Het was gedaan en ik zou deze school nooit<br />
meer terugzien op dezelfde manier als de voorbije zes jaar.<br />
Beste Jelle, Joke, …<br />
Vijftien jaar later,<br />
Mevrouw Segers, je leerkracht Nederlands<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 2
Ga nooit heen zonder<br />
Vele uren heb ik hier verbleven; sommigen genuttigd,<br />
Anderen gesleten. Luttele uren die ik wellicht<br />
Beter elders had vernoemd, maar niet meer terug<br />
Te brengen zijn, en daardoor reeds vergeten.<br />
Elke steen werd door mij beschreven en betreden<br />
Heeft mij gevormd, net zoals de w<strong>in</strong>d bekend is<br />
Met mijn zuchten, zacht en woest, als de golfslag<br />
Van de zee.<br />
Jaren zijn reeds voorbij, weldra komt het afscheid<br />
En word ik net als velen een tijdelijke bezoeker,<br />
Zonder waarde, zonder stem<br />
En toch<br />
Vergeet mij niet<br />
Ik draag je met me<br />
Ga nooit heen zonder<br />
Re<strong>in</strong>i Marissens, 6EMa<br />
Denk aan het resultaat!<br />
E<strong>in</strong>de van het zesde leerjaar, een nieuw hoofdstuk kan beg<strong>in</strong>nen.<br />
De eerste schooldag op een nieuwe school, ik met een vederlichte “kabas” naar<br />
school om daar aan te komen en enkele bekende gezichten terug te zien. Mijn<br />
keuze was gevallen op de richt<strong>in</strong>g moderne wetenschappen. Juf Karen (mijn juf van<br />
het zesde leerjaar) had gezegd dat ik het wel zou aankunnen mits ik 2 uur per dag<br />
voor school zou werken. Zo gezegd zo gedaan, ik naar S<strong>in</strong>t-Angela, zonder veel<br />
problemen het eerste jaar door. Het tweede jaar moest ik een keuze maken. Ik was<br />
erg geïnteresseerd <strong>in</strong> SEI en was niet zo goed <strong>in</strong> wiskunde, dus g<strong>in</strong>g ik economietalen<br />
doen.<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 3
Ik her<strong>in</strong>ner me nog de eerste dag dat ik aankwam <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>, aan het e<strong>in</strong>de van<br />
de dreef verscheen het kasteel van Kruikenburg, “mijn nieuwe school”. Je kunt je<br />
wel <strong>in</strong>beelden wat een teleurstell<strong>in</strong>g het was toen ik de échte schoolgebouwen zag.<br />
Niet tegenstaande was ik na enkele weken al verknocht aan de charmes van het<br />
schoolgebouw.<br />
Toen ik aankwam <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> wist ik nog niet eens wat een marg<strong>in</strong>ale kost was. Nu<br />
bereken ik aan de hand van de cashflows en de kost van het kapitaal de Net Present<br />
Value, en dit zonder al te veel moeite! Ik hoef jullie niet te vertellen dat ik <strong>in</strong> de<br />
voorbije 6 jaar enorm veel heb bijgeleerd. Natuurlijk heb ik ook ups en downs<br />
gehad, maar zou school nog zo leuk zijn zonder die spann<strong>in</strong>g?<br />
Ik moet jullie ook iets bekennen, ik ga graag naar school! Ik weet niet of het aan de<br />
school ligt, maar ik neem nog elke dag met even veel plezier mijn boekentas op.<br />
Begrijp me nu niet verkeerd, ik haat testen, maar op een dag zonder testen ga ik<br />
echt met plezier naar school.<br />
Volgend jaar beg<strong>in</strong>t er weer een nieuw hoofdstuk <strong>in</strong> mijn leven. Ik zal S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> met<br />
pijn <strong>in</strong> het hard verlaten maar toch, na zes jaar word je, denk ik, elke school wat<br />
beu.<br />
Genoeg over het verleden. Het leven <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> kan hard zijn, maar denk aan het<br />
resultaat! Hard werken nu kan het <strong>in</strong> de toekomst alleen makkelijker maken!<br />
Groetjes, Joren 6EM4<br />
Ik vrees<br />
Jaja, vier jaar lang heb ik niet moeten schrijven <strong>in</strong> de <strong>JRK</strong>. Maar <strong>in</strong> de allerlaatste<br />
<strong>JRK</strong> die ik <strong>in</strong> mijn schoolcarrière ga zien, moet ik een glansrijk artikeltje<br />
schrijven waardoor mijn naam vereeuwigd zal worden. Dus ik zal een<br />
paar memorabele d<strong>in</strong>gen van deze onvergetelijke tijd bovenhalen die niemand<br />
onbekend zijn: de ik-doos <strong>in</strong> het derde, de zeer lage punten die elkaar<br />
steeds sneller opvolgden, de niet-zitten-op-de-speelplaats-regel (die volgens<br />
mij nog altijd moet worden afgeschaft!), de maar 10 m<strong>in</strong>uten tijd voor het<br />
eten, de 4-maal-te-laat-is-strafstudie-regel, de toeren rond de vijver en later<br />
zelfs rond ’t scholeken, de deogeur die niet te doen is, de tweedaagses die telkens<br />
super waren,…<br />
S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> zal mij wel bijblijven, daar ben ik zeker van. Sterker nog, ik vrees<br />
zelfs dat ik deze jaartjes zal missen. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen,<br />
maar er komt nu eenmaal een tijd waar<strong>in</strong> je nostalgisch denkt aan de d<strong>in</strong>gen<br />
die je op het eigenste moment meemaakt. Maar toch zeg ik met trots deze<br />
vier jaar doorstaan te hebben en met trots ga ik deze school dan ook verlaten!<br />
Tot ziens S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>!<br />
Heide Creylman, 6HW<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 4
Beste lezer,<br />
Jempy<br />
Het schooljaar zit er ver op… Voor de meeste onder jullie niets speciaals. 2 maanden<br />
genieten voor je er weer 10 maanden op de schoolbanken mag verslijten. Maar voor alle<br />
6de jaars is het toch iets speciaal. Een “adieu” aan kruikenburg (hopelijk toch).<br />
Ik her<strong>in</strong>ner me nog steeds de eerste dag op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>… We mochten (lees moesten) op<br />
een vrijdagavond naar school komen om onze boeken te komen ophalen. De stemm<strong>in</strong>g<br />
zat er meteen goed <strong>in</strong>… Eerste keer op school is… Een vrijdag <strong>in</strong> de vakantie! Ik had<br />
natuurlijk al vele wilde verhalen gehoord van vrienden over S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>. De befaamde leerkrachten,<br />
het mooie kasteel… (Later bleken deze verhalen dan ook niet altijd overdreven<br />
te zijn…)<br />
Al <strong>in</strong> mijn eerste jaar op Kruikenburg besefte ik waar ik 4 jaar zou aan besteden… Het<br />
studeren van zware materie, het lopen van “toerkes rond te vijver” en het stappen rond<br />
de bomen van de speelplaats. Na deze 4 jaar ben ik er trouwens nog altijd niet uit waarom<br />
we nu rond die bomen stappen…<br />
In het vierde jaar kreeg ik wiskunde van Mr. Muylaert het is dankzij hem dat er nog steeds<br />
velen me aanspreken met mijn bijnaam (door Mr. Muylaert gekozen) “Jempy”. Dank u wel<br />
hiervoor trouwens… Al vraag ik me af waarom U <strong>in</strong> het laatste toneelstuk van de KOLB<br />
zo vriendelijk was U kanarievogel naar mij te noemen…<br />
Als afsluiter zou ik graag nog alle leerkrachten uit mijn “carrière” <strong>in</strong> Kruikenburg willen<br />
bedanken. Het lijkt misschien niet altijd zo, maar ik denk toch dat ze allemaal altijd het<br />
beste met hun studenten voorhebben. De een misschien al wat meer dan de andere J…<br />
Adios,<br />
Auf Wiedersehen,<br />
Au revoir,<br />
Tot ziens,<br />
Pieter-Jan (“Jempy“)<br />
Ook voor het goede doel<br />
Nog enkele dagen (14 om precies te zijn, of 89 lesuren om nog preciezer te zijn) en<br />
dan is het e<strong>in</strong>delijk zover, het grote moment waar ieder van ons naar streeft: het<br />
ogenblik waarop we Kruikenburg voor goed vaarwel kunnen zeggen na m<strong>in</strong>stens 4<br />
jaren hard labeur voor overijverige leerkrachten die toch maar proberen om onze<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 5
onwillende hersens te vullen met een overvloed aan kennis.<br />
Nochtans lijkt het mij nog als gisteren dat ik voor de eerste keer door de poort<br />
stapte die het dome<strong>in</strong> Kruikenburg van de buitenwereld afsloot. De toon was al<br />
snel gezet door de imposante dreef en het prachtige kasteel (eventuele geurh<strong>in</strong>der<br />
buiten beschouw<strong>in</strong>g gelaten), maar de ontgoochel<strong>in</strong>g was des te groter toen bleek<br />
dat S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> zich slechts beperkte tot enkele kle<strong>in</strong>e gebouwen die nog ouder<br />
leken dan het kasteel zelf.<br />
Maar deze beperk<strong>in</strong>g <strong>in</strong> oppervlakte had niet enkel negatieve gevolgen zoals gebroken<br />
ledematen door versperde doorgangen of claustrofobieaanvallen <strong>in</strong> de gangen.<br />
Nee, zij zorgde zowel letterlijk als figuurlijk voor dat de leerkracht dichter bij de<br />
leerl<strong>in</strong>g stond: niet alleen werden ook zij gedwongen tot lage truckjes om door de<br />
massa te geraken (pardon service iemand?), maar ook werden ettelijke maandagochtenden<br />
en vrijdagnamiddagen besteed aan het te berde brengen van al dan niet<br />
belangrijke onderwerpen, tene<strong>in</strong>de de weekendrust zo lang mogelijk te kunnen<br />
trekken.<br />
Met die voornoemde rust was het echter gedaan <strong>in</strong> het vijfde jaar: plots werd van<br />
ons verwacht ons hele slaappatroon om te schakelen om reeds op een onzeglijk<br />
vroege uur paraat te staan om nog meer kennis op te doen. Het is natuurlijk nodeloos<br />
om te zeggen dat dit steeds met de grootste moeite lukte, waardoor vele lessen<br />
aan mij voorbij gegaan zijn, ondanks de grote waarde die zij steevast hadden<br />
volgens de dienstdoende leerkracht.<br />
Er waren natuurlijk wel een paar uitzonder<strong>in</strong>gen op deze regel: enkele leerkrachten<br />
sloegen er<strong>in</strong> om op elk moment van de dag mijn aandacht te focussen op het onderwerp,<br />
hoewel dit eerder kwam door een lichte dreig<strong>in</strong>g dan door de <strong>in</strong>teressantheid<br />
van de les. Zo stonden er bij Mr. Van Deun ontiegelijk zware straffen op de<br />
ger<strong>in</strong>gste afleid<strong>in</strong>g, terwijl een lichte zucht bij Mevr. Van Trappen al een onvergeeflijke<br />
zonde was tegen de etiquette. Natuurlijk mag Mr. Muylaert ook niet ontbreken<br />
<strong>in</strong> dit rijtje, aangezien de kle<strong>in</strong>ste fout al kon leiden tot de grootste bedreig<strong>in</strong>gen<br />
(als het er niet <strong>in</strong>zit, moet je het er immers <strong>in</strong>kloppen).<br />
Ten slotte mag het ecologische aspect ook niet ontbreken <strong>in</strong> het afscheid van een<br />
Krecolid: gedurende de vier jaar dat ik hier doorgebracht heb mag de Kreco dan<br />
niet al te populair geweest zijn, maar we zijn er toch <strong>in</strong> geslaagd enkele d<strong>in</strong>gen te<br />
bewerkstelligen, alle negatieve kritiek ten spijt. Deze taak valt nu volledig op de<br />
nieuwe leerl<strong>in</strong>gen, maar ik hoop van ganser harte dat ook zij zullen blijven proberen<br />
om van S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> een groenere plaats te maken.<br />
Dit behoort nu echter allemaal bijna tot het verleden, en ik zou liegen mocht ik<br />
beweren dat ik S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> niet zal missen, hoe vaak ik de veel te grote vijver en de<br />
veel te kle<strong>in</strong>e gebouwen ook vervloekt heb. Maar zonder het te merken ben ik<br />
deze school ontgroeid en daarom is het tijd voor iets nieuws: Vaarwel S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong>, ik zal je missen!<br />
Peter De Valck, 6 WeWi<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 6
Al zeg ik het niet al te graag…<br />
Het was een bewolkte 6de mei toen ik de barbecueroosters aan het<br />
afkuisen was wanneer meneer Muylaert mij plots aansprak. Hij vroeg<br />
mij om iets te schrijven voor Jeugd Rond Kruikenburg. Iedereen weet<br />
wel hoe moeilijk het is om hem iets te weigeren dus was ik genoodzaakt<br />
om iets te schrijven over mijn goede momenten, mijn her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen<br />
én over het feit dat ik bijna een ex-leerl<strong>in</strong>g ben van S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong>.<br />
Laat me beg<strong>in</strong>nen met de goede momenten. Ook al zat ik op school,<br />
toch beleefde ik hier een paar momenten die ik niet zo vlug zal<br />
vergeten, onder andere de Krakdag, de 2-daagsen, sportdagen etc.<br />
Ook zijn er enorm goede vriendschappen ontstaan tijdens mijn 6 jaar<br />
hier <strong>in</strong> <strong>Ternat</strong>.<br />
Er waren ook beschamende momenten voor mezelf, momenten die ik liever<br />
zo snel mogelijk uit mijn geheugen wil wissen. Ik denk dat<br />
iedereen zich wat zou schamen als hij/zij met een kussen zou moeten<br />
rondlopen omdat zijn/haar staartbeentje gebroken is.<br />
Zoals velen had ook ik de wens om zo snel mogelijk afgestudeerd te<br />
zijn. Maar nu het bijna zover is, zit ik met een gemengd gevoel.<br />
Langs de ene kant zal ik opgelucht en blij zijn als ik afgestudeerd<br />
ben, blij dat ik weg ben uit de dagelijkse sleur van S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>.<br />
Maar langs de andere kant kijk ik er niet echt naar uit om naar de<br />
hogeschool te gaan, omdat ik weet dat dan het serieuzere werk<br />
beg<strong>in</strong>t en het e<strong>in</strong>de van de puberteit met al zijn perikelen <strong>in</strong> zicht<br />
komt. Dus al zeg ik het niet al te graag, ergens zal ik S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong><br />
missen.<br />
Matthias De Meuter<br />
6Ema<br />
Blij dat S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> op mijn weg lag<br />
E<strong>in</strong>delijk is het zover… Het zit er op! In die 4 jaar S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> liep het niet altijd van een<br />
leien dakje! Leukere perioden werden afgewisseld met moeilijkere en zwaardere perioden,<br />
maar al bij al heb ik het er toch steeds goed van afgebracht. Als ik terugkijk op die 4 jaar,<br />
zie ik dat ik heel wat bijgeleerd heb en dat ik heel wat heb meegemaakt. Ik heb het dan<br />
niet over de vele discussies met leerkrachten, de sancties of de tekorten die ik hier en daar<br />
had, maar over de leuke her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen aan S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>, de d<strong>in</strong>gen die me altijd zullen bijblij-<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 7
ven! De jaarlijkse 2-daagses, de 100-dagenvier<strong>in</strong>g en nog een paar andere d<strong>in</strong>gen zal ik niet<br />
licht vergeten, maar ik zal me <strong>in</strong> het bijzonder de vele nieuwe mensen die ik op school leren<br />
kennen hebben altijd blijven her<strong>in</strong>neren!<br />
Iedereen bewandelt een weg <strong>in</strong> zijn leven en uite<strong>in</strong>delijk, hoe moeilijk het soms ook was,<br />
ben ik blij dat S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> op mijn weg lag. Maar het is nu tijd om nieuwe d<strong>in</strong>gen te ontdekken<br />
en dus zeg ik S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> vaarwel!<br />
Stijn Guldemont, 6 EcMt<br />
Ik had nooit een tweede kans om een eerste<br />
<strong>in</strong>druk te maken…<br />
Toen ik mijn eerste stapjes <strong>in</strong> het beroemde, beruchte, bevallige (of ondertussen: bouwvallige?) S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong>s<strong>in</strong>stituut zette, had ik meteen prijs: EENDENSTRONT!!! Of ganzenstront, ik weet het niet, ik<br />
heb het niet nader onderzocht. In ieder geval, het zag er niet smakelijk uit! En rieken dat dat deed!<br />
De derdekes van dit jaar weten het misschien niet, maar vroeger, vóórdat de vijver ’s nachts vanzelf<br />
begon op te lichten, leefden er dieren rondom en <strong>in</strong> de vijver. De dieren die op het water leefden (de<br />
eenden, ganzen en barberies dus) die lieten af en toe, eigenlijk heel veel, uitwerpselen achter op de<br />
speelplaats. Daar trapte ik dus op mijn eerste dag al <strong>in</strong>. Ik dacht , terwijl ik dat helemaal niet moest!<br />
Want denken is voor de paarden, die hebben daar ne grote kop en ne lange staart voor. Ik herneem:<br />
ik dacht: “Yes! Meteen een goede <strong>in</strong>druk gemaakt!”<br />
Maar nu genoeg gezeverd. Buiten de 32 lesuren <strong>in</strong> de week viel het eigenlijk nog wel mee op ons<br />
S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>ke. Vooral de uitstapjes zoals de jaarlijkse tweedaagse, waren altijd de moeite. Voor de<br />
pittige, ondeugende details hierover, vraag het mij persoonlijk, want als ik er nu niet door ben, moet<br />
ik wel nóg een jaar op ons schoolke kunnen doorbrengen zonder iedere week strafstudies aan mijn<br />
been te hebben. Gni gni gni... Als de directie nu meeleest, ’t is maar een grapje hoor. Anders niet!<br />
Dat onze laatste tweedaagse ook een taalkundig t<strong>in</strong>tje zou hebben, hadden we nooit durven vermoeden.<br />
Maar we leerden er enkele nieuwe woordjes zoals bv. een gompie doen (= 8 koffiekoeken<br />
eten, dan <strong>in</strong>tensief gaan mounta<strong>in</strong>biken en uite<strong>in</strong>delijk uw 8 koffiekoeken langs de verkeerde kant er<br />
terug zien uitkomen). Jaja het lijkt misschien niet altijd zo, maar de leerkrachten zijn echt wel te verschalken<br />
hoor! Dus ik zou zo zeggen: Keep up the good work! De reis naar Barcelona was ook een<br />
echte aanrader. Uitspraken zoals: “Da riekt hier naar bier en ik slaap hier!” waren nooit ver weg!<br />
Pssst, Cerveseria Canarias op de Plaza Real <strong>in</strong> Barcelona, daar moet ge zijn!<br />
Dit was het dan, 5 jaar S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>. Ja u leest het goed, 5 jaar, geen 4. Laat ons zeggen dat ik<br />
gewoon geen afscheid kon nemen. Het 5de is toch zo’n leuk jaar om 2 keer te doen hé.<br />
Vaarwel,<br />
Peter Senesael 6HWB<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 8
De S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>shogesnelheidstre<strong>in</strong><br />
Onder het memorabele motto “Wees geen gans, geef vrede een kans” (check lokaal 1!),<br />
begon ik mijn carrière op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>. Als groentje (en o ja, het was wel degelijk FLUOgroen<br />
<strong>in</strong> die tijd!) beleefde ik een zorgeloos derdejaarsbestaan, met als enige prangende vraag:<br />
“Heb ik mijn bokes wel bij?”<br />
Een ietwat belangrijkere vraag kwam er echter op het e<strong>in</strong>de van het vierde, een jaar overheerst<br />
door kansen berekenen om de lotto te w<strong>in</strong>nen: “Welke studiekeuze maak je voor vijf<br />
en zes?” Aan het numerieke aantal klasgenoten te zien (2 om precies te zijn), koos ik een vrij<br />
aparte studie. Toch bedankt, Pieter en Maxime, voor de gezellige babbels <strong>in</strong> de schoolgangen.<br />
Het 5LaWi6-jaar was, ondanks zijn drukke schema, zonder twijfel onvergetelijk! De barbecuefeestjes<br />
bij klasmakkers waren niet te versmaden!<br />
Het zesde op haar beurt werd m<strong>in</strong>stens even druk als het vijfde, maar gelukkigerwijs ook even<br />
sfeervol… Highlights waren onder andere de 100-dagen, hoewel enige vorm van stressbestendigheid<br />
bij de organisatie hier wel een vereiste is, ammehoela! Gelukkig mocht het e<strong>in</strong>dresultaat<br />
er nog best wezen (hierbij verwijs ik maar al te graag naar de zangstonde van onze<br />
twee presentatoren). Dan was er Barcelona, met de mij-immer-bijblijvende onel<strong>in</strong>ers als<br />
“Hold my poodle” en “Eigenlijk zijn we toch niet verdwaald?!” Waarlijk een genoegen en<br />
absoluut een aanrader! Voorts was er nog de sporttweedaagse, waar de Ourthe meermaals<br />
getrakteerd werd op van hun vlot vallende jongedames, waaronder ook ikzelf (uiteraard).<br />
Een – <strong>in</strong> alle opzichten - bewogen jaartje dus!<br />
Gaarne wil ik nog eventjes al mijn S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>se kompanen op een voetstuk plaatsen, bedankt<br />
voor jullie goede luim en jullie onontbeerlijke schouders om op uit te huilen <strong>in</strong> m<strong>in</strong>der fraaie<br />
tijden (you know who you are!).<br />
Ziezo, na vier jaar vol vriendschappen smeden, flauwe grappen grollen, hilarische en m<strong>in</strong>der<br />
hilarische anekdotes verzamelen, toertjes rond de vijver lopen, gekke bekken trekken op klasfoto’s,<br />
e<strong>in</strong>deloze groepswerkjes tot een -soms goed- e<strong>in</strong>de brengen, nieuwe spreekwoorden uit<br />
onze mouwen toveren en buitenissige gadgets de klaslokalen b<strong>in</strong>nenloodsen (hé Leen!), heeft<br />
de S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>-(hogesnelheids!)tre<strong>in</strong> zijn e<strong>in</strong>dbestemm<strong>in</strong>g bereikt… Betreurenswaardig, dat<br />
geef ik grif toe. Maar ook best spannend: want nu is het ogenblik aangebroken om af te stappen<br />
en te voet verder te gaan, zoekend naar mijn eigen weg…<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 9<br />
Phi, Sofie Gordts, 6 LaWi
Mijn memoires aan S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong><br />
Het lijkt als de dag van gisteren dat ik als fiere ‘derdejaar’ voor het eerst voet zette<br />
op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>. Er waren mooie tijden en slechte tijden, zoals dat gaat <strong>in</strong> de natuurlijke<br />
loop van het leven. Sommige d<strong>in</strong>gen zullen gemist worden, anderen met plezier verbannen<br />
naar de diepste krochten van mijn geheugen.<br />
Hoe vaak heb ik niet geklaagd als ik, net als iedereen, met zachte dwang rond de vijver<br />
mocht lopen. Later werd voor de leerl<strong>in</strong>gen van de derde graad het monotone parcours<br />
rond de vijver en het fantastische uitzicht op ons kasteel van Kruikenburg <strong>in</strong>geruild<br />
voor het prachtige <strong>Ternat</strong>se landschap. Die tijd is nu voorgoed voorbij...<br />
Ieder van ons circuleerde meer dan eens doelloos circuleren <strong>in</strong> een vicieuze cirkel<br />
rond de nu kortgeknipte bomen. Ik zal mijn dagelijkse wandel<strong>in</strong>gen met spijt <strong>in</strong> het<br />
hart moeten missen.<br />
Met plezier vergeet ik de bijzonder oncomfortabele en o zo modieuze krukjes van de<br />
refter. Heel wat middagmalen en studies heb ik daar gesleten, het een met meer tegenz<strong>in</strong><br />
dan het ander.<br />
Wat ik als (nu volleerd) Lat<strong>in</strong>ist nooit zal vergeten, is het tekentalent en <strong>in</strong>lev<strong>in</strong>gsvermogen<br />
van mevrouw Hens tijdens haar lessen. Ik denk dat ik heel de Latijnse achter<br />
mij heb als ik zeg: ‘Wafel! Sprongen ze daar uit die boskes!’ Caesars veldslagen zijn<br />
nergens zo boeiend geweest als <strong>in</strong> deze lokalen.<br />
Sociaal geëngageerd als ik ben, heb ik mij een plaatsje <strong>in</strong> de KRAK opgeëist en natuurlijk<br />
zal ik mijn KRAK T-shirt voor altijd koesteren.<br />
Als trotse laatsejaar ben ik met de school op reis vertrokken naar Barcelona. Een<br />
helse busreis, een jeugdherberg ver onder mijn normale standaard, maar zo’n sfeer!<br />
De aanblik van meneer Gezel en de doofstomme versie van ‘Je hebt me 1000 maal<br />
belogen’ staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand.<br />
Maar kijk eens aan, na vier lange jaren, na keihard werken, knokken en vechten, na<br />
veel ontspann<strong>in</strong>g en vertier, heb ik het e<strong>in</strong>ddoel bereikt! Dus alle hoop is nog niet verloren.<br />
Vaak heb ik gevloekt, geklaagd en gewenst dat het e<strong>in</strong>delijk gedaan zou zijn.<br />
Langzaam tikten de dagen verder en nog trager telde ik af naar nul. En de nul is nu<br />
gekomen, mijn beste opvolgers, het e<strong>in</strong>de is geweest. S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> is verleden tijd, maar<br />
toch een mooie verleden tijd!<br />
Astrid, 6 LaWe<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 10
‘Mission Impossible’,<br />
… dacht ik bij mezelf toen ik mijn eerste stap <strong>in</strong> de wereld van S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> zette.<br />
Geruchten deden <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-Angela de ronde dat de tweede en derde graad moordend<br />
waren en dat je mocht hopen dat je niet bij de fameuze ‘Meneer Muylaert’<br />
terecht kwam.<br />
Na nog geen maand <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> gezeten te hebben wist ik dat het nog best zou<br />
meevallen, al heb ik toch pijnlijke periodes moeten doorstaan. De overgang van<br />
jaar 4 naar 5, bijvoorbeeld, vroeg om aanpass<strong>in</strong>g. Ik begreep dan dat jaar 3 en 4<br />
slechts een opwarm<strong>in</strong>g waren. Het laatste jaar is echt wel ‘nog even doorbijten’<br />
geweest, maar na een lange weg van testen, taken, groepswerken en presentaties<br />
te doorstaan, heb ik uite<strong>in</strong>delijk mijn laatste dagen <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong> <strong>in</strong> schoonheid<br />
te e<strong>in</strong>digen (dat hangt natuurlijk van het rapport af).<br />
Nu ik terugkijk op mijn schoolcarrière merk ik dat die lange weg maar een oprit is<br />
geweest van een autostrade die het dagelijkse leven doorklieft. S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> is een<br />
prima voorbereid<strong>in</strong>g geweest voor de komende jaren. Het liefst van al had ik nog<br />
een jaartje langer gebleven – net nu ik zo gewend was aan de omgev<strong>in</strong>g – maar<br />
ik weet dat ze mij hier niet veel meer hebben bij te leren.<br />
Simon 6 EcWi<br />
Alsof ze ons na al die jaren moe zijn…<br />
Het was meneer Muylaert die vroeg hoe we 4 jaar <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> zo vlotjes uitgebold<br />
zijn en of we hierover een kle<strong>in</strong> verslag konden schrijven.<br />
Om zijn vraag te beantwoorden: het was niet altijd even makkelijk…<br />
Het derde jaar begonnen we als ukkepukken die opkeken naar de grote, machtige<br />
zesdes, een zekere degradatie aangezien we <strong>in</strong> het schooltje hier niet ver vandaan,<br />
S<strong>in</strong>t-Angela immers de oudsten waren.<br />
Meneer VDC leidde ons met succes door dit verkennende eerste S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>jaar.<br />
In het vierde jaar leerde meneer Muylaert ons wat wiskunde was en hijzelf was<br />
zeker geen ‘bereken’, eerder een berekend persoon.<br />
In het vijfde jaar gebeurde er iets gek. Velen veranderden van richt<strong>in</strong>g en nieuwe<br />
klassengroepen werden gevormd. Politici zouden spreken van een volledige reorganisatie.<br />
Ieder van ons her<strong>in</strong>nert zich vast wel het moment waarop hij/zij voor<br />
de eerste keer ‘nen tête-à-tête’ had met zijn/haar favoriete of juist m<strong>in</strong>st geliefde<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 11
leerkracht, het mondel<strong>in</strong>ge examen weliswaar. Twee dagen Parijs, twee dagen<br />
leerrijke bezienswaardigheden bezoeken, twee dagen dikke fun.<br />
En toen werden we zesdes. Maar tijden zijn niet meer wat ze geweest zijn. Derdekes<br />
noch de vierdes, en laat ons zwijgen over de vijfdes, kijken nog naar de<br />
zesdes op. Waar is de tijd dat zesdes een zeker prestige hadden?<br />
Vanaf het beg<strong>in</strong> van het zesde jaar wordt er <strong>in</strong>formatie over scholen en studiericht<strong>in</strong>gen<br />
met betrekk<strong>in</strong>g tot het volgende jaar naar je hoofd gesmeten, alsof ze<br />
ons na al die jaren moe zijn…<br />
Gelijk hadden ze voor een stuk, dit jaar waren we niet altijd die lieve schatjes van<br />
voorheen, schoolmoeheid stak bij velen de kop op.<br />
Anderzijds was er onze fantastische 100-dagen.<br />
Stilaan breekt het beg<strong>in</strong> van het e<strong>in</strong>de aan, waarmee ik zeggen wil, de examens<br />
komen eraan.<br />
Heel stiekem hoop ik dat alle zesdes met opgeheven hoofd S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> mogen verlaten<br />
zodat ze volgend jaar een andere uitdag<strong>in</strong>g kunnen aangaan.<br />
Iedereen moet nog even doorbijten en kan daarna genieten van twee maand<br />
vakantie!<br />
Behalve wij, de zesdes, wij krijgen drie maand, ik herhaal drie maand vakantieJ<br />
Veel succes!<br />
Natalie Vanvalckenborgh<br />
6HWa<br />
Beste,<br />
Beu, maar ook spijt<br />
Bijna 5 jaar terug, toen ik op deze plaats aankwam, had ik er wel z<strong>in</strong> <strong>in</strong>. Ik zag<br />
de toekomst rooskleurig tegemoet. Ik dacht dan ook dat ik deze brief 4 <strong>in</strong><br />
plaats van 5 jaar later zou moeten/mogen schrijven. Nu, wanneer het onvermijdelijke<br />
e<strong>in</strong>de van ons samenzijn lonkt, heb ik er ook wel z<strong>in</strong> <strong>in</strong> en zie ik de<br />
toekomst nog rooskleuriger. Het lijkt misschien ondankbaar om uit te kijken<br />
naar het afscheid van deze banken, maar dat is het niet. Ik kijk ernaar uit<br />
omdat ik uitgekeken ben op deze school, nieuwe uitdag<strong>in</strong>gen wil aangaan, nieuwe<br />
horizonten wil ontdekken. Ik ben het hier kotsbeu. Ja, ik wil hier weg. Mijn<br />
achterliggende redenen hiervoor hoef ik niet meer uit te leggen, ik denk dat<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 12
iedereen wel begrijpt waarover ik het heb. Maar dit wil niet zeggen dat ik<br />
S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> niet heel mijn leven zal meedragen, waarschijnlijk zelfs <strong>in</strong> mijn<br />
hart. Van de ontelbare momenten die ik hier meegemaakt heb, zijn er ontelbare<br />
m<strong>in</strong>der positieve, maar m<strong>in</strong>stens evenveel mooie. Als ik het mij goed her<strong>in</strong>ner,<br />
heb ik ooit <strong>in</strong> geschiedenis geleerd dat “humaniora” “meer mens worden”<br />
betekent. Dat ben ik hier wel geworden, denk ik. Bedankt, en vaarwel…(*)<br />
*Bij het neerpennen van deze afscheidsrede moeten de e<strong>in</strong>dexamens nog<br />
beg<strong>in</strong>nen, gelieve ondergetekende te excuseren wanneer zijn vaarwel een tot<br />
ziens zou blijken te zijn.<br />
B. Van Marcke, S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>s<strong>in</strong>stituut, 2002 - <strong>2007</strong><br />
Vier lange jaren hebben we erop<br />
gewacht!<br />
Elk jaar konden we toekijken hoe een groep zesdejaars S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> verliet. Maaaaaar dit<br />
jaar is het e<strong>in</strong>delijk zo ver, want deze keer vertrekken wij! We stappen S<strong>in</strong>t<strong>Jozef</strong> buiten<br />
en keren nooit meer terug. En nee, missen gaan we het niet bepaald doen. Want na die<br />
twee jaar S<strong>in</strong>t-Angela en vier jaartjes S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong>, wordt het wel eens tijd voor iets<br />
nieuws!!<br />
Natuurlijk zullen we wel nog eens terugdenken aan de mooie momenten die we hier<br />
beleefden, zoals de jaarlijkse vredesdag met free podium en <strong>in</strong> onze 4-jarige schoolcarrie`re<br />
de 2 Stressfactors. Het zijn momenten om te koesteren! Ook de 2-daagse naar Parijs met<br />
mevrouw Callewaert en onze survival 2-daagse <strong>in</strong> de Ardennen zijn d<strong>in</strong>gen waar we nog<br />
eens met de glimlach zullen aan terugdenken.<br />
Maar wat we vooral zullen missen van S<strong>in</strong>t- <strong>Jozef</strong> zijn de mensen. Nee, niet de leerkrachten<br />
en ook niet de mevrouwtjes van het secretariaat. Wel de vrienden die we hier gemaakt<br />
hebben. Jammer genoeg verloren we al enkele vrienden gedurende onze carrie`re, want<br />
niet iedereen hield het hier vol. Maar natuurlijk bleven er nog genoeg over. Zij zijn degenen<br />
die ons recht hielden gedurende de jaren wanneer de kle<strong>in</strong>e ergernissen zich begonnen<br />
op te stapelen. Welke ergernissen?, vraag je je misschien af? Ok, de eerste twee jaartjes<br />
merk je er misschien niets van, maar eens <strong>in</strong> de 3e graad werken ze wel danig op de heupen:<br />
de belachelijke regeltjes, zoals niet zitten op de speelplaats, geen kauwgom, niet buiten<br />
mogen onder de middag…. Die beg<strong>in</strong>nen dan toch wel fameus tegen te steken!!! Jaja,<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 13
het leven kon wel eens zwaar doorwegen als S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>scholier. En wanneer je dan net zo<br />
gek wordt na al die jaren middelbare school, en wanneer het bijna onmogelijk is om er<br />
nog het positieve van <strong>in</strong> te zien, dan komen ze je vragen om een artikeltje te schrijven<br />
over de vier mooie S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> jaren. Onmogelijk zou je zo denken, maar met het diploma<br />
<strong>in</strong> ons achterhoofd lukt het ons nog net!<br />
Want S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> kan dan misschien wel worden aanzien als een strenge, moeilijke school,<br />
toch hebben we er leuke momenten gehad! Maar zoals al gezegd: het is tijd voor iets<br />
anders, namelijk genieten van een 3 maand lange vakantie.<br />
Maaike en Ilse 6 HWa<br />
Het ABC... van S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong><br />
In de 4 jaren dat ik hier op school zat, heb ik veel meegemaakt en ik kan er<br />
waarschijnlijk veel over vertellen. Daarom beperk ik mij tot het alfabet. Hier<br />
komt het:<br />
A van A-attest dat iedereen graag zou willen behalen op het e<strong>in</strong>de van dit jaar.<br />
B van ‘Begot, begot, vrouwen op mijn kot’ dat zo schitterend bleek te zijn.<br />
C van C-attest dat we liever niet behalen op het e<strong>in</strong>de van het jaar, of het zou<br />
moeten zijn dat je zó graag nog een jaartje lange hier op school bleef, wat ik ten<br />
zeerste betwijfel.<br />
D van ‘Dáág school!’<br />
E van die examenstress die we ieder jaar weer voelden.<br />
F van dat festival ( hoe heet het ook weer? Juist ja, Stressfactor) waar de weergoden<br />
ons niet gunstig gez<strong>in</strong>d waren.<br />
G van onze groene school die zo milieubewust is dat de verwarm<strong>in</strong>g zelfs ‘s w<strong>in</strong>ters<br />
af staat.<br />
H van 100-dagen, het beste op heel het jaar.<br />
I geen <strong>in</strong>spiratie.<br />
J van ‘Jeugd rond Kruikenburg’ die me deze opdracht aan mijn been gelapt<br />
heeft.<br />
K van de geweldige Kruikenburgse feesten, het was <strong>in</strong>derdaad een echt feest.<br />
L van die toffe leerkrachten bij ons op school, waar jullie (ik richt mij dan vooral<br />
tot de derdes en vierdes) nog even mee opgescheept zitten. Je hoeft niet te<br />
panikeren, wij zesdes zijn er ook geraakt.<br />
M van de muziek op vrijdag die je altijd z<strong>in</strong> deed krijgen om je eens goed te<br />
laten gaan <strong>in</strong> het weekend.<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 14
N van ‘nooit te laat komen, anders heb je na drie keer al strafstudie!’<br />
O van dat jaarlijks lekker gezond ontbijt op school.<br />
P van Parijs, dat er voor jullie, derdes en vierdes, nog zit aan te komen.<br />
Q van IQ, dat na deze vier jaren wel zal gestegen zijn.<br />
R van die reiger die we elke dag weer zagen rond de vijver vliegen.<br />
S van de strafstudies.<br />
T van de tweedaagse van de zesdes waar we ‘s nacht <strong>in</strong> een ***** hotel sliepen.<br />
U van de universiteit of de hogeschool die op ons staat te wachten.<br />
V van vakantie, met de nadruk op de 3 maand vakantie voor de zesdes.<br />
W, X, en Y daar vond ik spijtig genoeg niets op.<br />
Z van de zesdejaars die moeten vereerd worden, ze zijn het voorbeeld voor<br />
iedereen hier op school.<br />
Tot ziens!<br />
Nele Vanden Borre<br />
Als wij er niet meer zullen zijn…<br />
In rechte lijn naar de e<strong>in</strong>dmeet, waar we ons een weg banen tussen menig<br />
groepswerk en taak, realiseren we ons amper dat het bijna gedaan is… Ons<br />
verblijf op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> zit er bijna op. Tijd dus om alle memoires en bijbehorende<br />
gevoelens te recapituleren en tot een coherent geheel te brengen.<br />
Zo heb je bijvoorbeeld de momenten van pure angst wanneer meneer Van<br />
Deun zijn favoriete folterpraktijken opsomde. Of ook wanneer meneer Muylaert<br />
dreigend met een meetlat nag<strong>in</strong>g wie zijn les had geleerd.<br />
Er waren ook de momenten van oprechte verbaz<strong>in</strong>g toen mevrouw Van Trappen<br />
een klasgenoot bombardeerde tot ‘God de Vader’ of die keer dat mevrouw Van<br />
Hemelrijck tijdens een aardrijkskundeles uitvoerig een voetbalmatch begon te<br />
bespreken en zich zo profileerde als een ware voetballiefhebster.<br />
Gevoelens van afkeer bij de fysieke uitputt<strong>in</strong>gsslag van de ‘toertjes rond de vijver’<br />
of erger nog: afkeer toen het zweet bleek te regenen op de soiree <strong>in</strong> Gembloux!<br />
Gelukkig waren er nog de momenten van hilariteit bijvoorbeeld. toen mevrouw<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 15
Jacob en mevrouw Delcour luidkeels heel Frans Bauers repertoire meezongen<br />
op de bus <strong>in</strong> Barcelona.<br />
Maar tegelijk waren er de gevoelens van medelijden omdat de mp3-speler van<br />
meneer Gezel het gekweel niet kon overstemmen en hij zich dan maar uit miserie<br />
naar de achterkant van de bus begaf.<br />
Helaas waren er ook de momenten van frustratie: toen we ons bij het lawaai<br />
van de video’s van meneer Loncke enerzijds en bij de toccata’s en fuga’s van<br />
meneerVan Oost anderzijds, tevergeefs probeerden te concentreren op het vertaalexamen<br />
Latijn (de punten waren navenant).<br />
Maar iedereen zal het met mij eens zijn als ik zeg dat de momenten van geluk<br />
en vriendschap de bovenhand hadden. Want wat is er leuker dan na schooltijd<br />
veel te lang blijven plakken <strong>in</strong> de dreef met je vrienden? En wat is er leuker dan<br />
al die vreemd kijkende gezichten te zien als alle zesdes er als piraten bijlopen<br />
op de honderd dagen?<br />
Dan resten mij enkel nog de dankbetuig<strong>in</strong>gen. Dank dus aan de leerkrachten<br />
en vooral aan de vrienden voor de mooie tijd.<br />
En tot slot, als wij er niet meer zullen zijn, mogen dan nog vele aspiraties <strong>in</strong> vervull<strong>in</strong>g<br />
gaan: moge mevrouw Van den Nest gauw haar nieuw fysicalokaal krijgen<br />
en moge meneer Van Deun e<strong>in</strong>delijk de tijd v<strong>in</strong>den om zijn boek te schrijven!<br />
Het ga jullie goed…<br />
Heleen Vandenbroucke 6 La-We<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 16
Tijd is relatief<br />
Wanneer iets e<strong>in</strong>digt, dan is dat vaak ook het beg<strong>in</strong> van iets nieuws. Maar is<br />
dat dan een reden om al het vorige te vergeten? Is er niet zoiets wat men<br />
noemt ‘her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>g’? Volgens Van Dale is ‘her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>g’ een aandenken, een<br />
souvenir, een blijvende <strong>in</strong>druk. En waarschijnlijk denk je vaak: kon ik dat<br />
allemaal maar vergeten en overgaan naar het volgende. Maar vergeet niet<br />
dat het vaak ook anders zal zijn. Vergeet niet dat er een tijd zal komen waar<br />
je denkt en hoopt: kon het maar allemaal weer zijn zoals vroeger. Vandaag<br />
laat je iets achter en je spr<strong>in</strong>gt <strong>in</strong> iets nieuws. Het is een hele uitdag<strong>in</strong>g waar<br />
je nu voorstaat. Je zult je sprong wagen en je hoopt dat deuren voor je zullen<br />
opengaan. Maar soms zal je terugwillen <strong>in</strong> de tijd. Een tijd die soms<br />
goed was, soms slecht. Een tijd die je veel leerde, een tijd die je voor een<br />
stukje maakte tot wie je nu bent.<br />
Tijd is relatief. Tijd kan kort zijn en toch lang. In je gehele leven zal die tijd<br />
die je beleefde op de middelbare schoolbanken kort zijn, maar de <strong>in</strong>vloed<br />
van die tijd op je leven misschien veel groter. Als je later aan je k<strong>in</strong>deren of<br />
kle<strong>in</strong>k<strong>in</strong>deren wil vertellen hoe het vroeger was, moet je je dan niet beeld<br />
per beeld kunnen her<strong>in</strong>neren hoe het écht was? Hoe je voor de eerste maal<br />
de moed bijeenschraapte om d<strong>in</strong>gen te doen die je anders niet zou doen,<br />
hoe je vrienden maakte (en misschien ook verloor), hoe je jezelf leerde kennen,<br />
hoe je anderen leerde kennen, hoe je de wereld beetje bij beetje ontdekte<br />
en je werd tot wie je nu bent: de persoon die klaar staat om te spr<strong>in</strong>gen<br />
<strong>in</strong> een nieuw avontuur dankzij de moed, het zelfvertrouwen, de vriendschap<br />
en alle d<strong>in</strong>gen die hij leerde en verkreeg tijdens zijn middelbare studies.<br />
We kunnen veel en vaak vertellen over de d<strong>in</strong>gen die we hebben gehaat,<br />
over de school waar we niet zo graag heen g<strong>in</strong>gen, over stoeltjes die slecht<br />
zaten, over lessen die veel te moeilijk en te zwaar waren. Of we kunnen ook<br />
uitgelaten en positief zijn over de reis naar Barcelona, de anekdotes, de<br />
KRAK, de grappen, de grollen … . Maar positief of negatief, dankzij S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong> zijn we een stukje geworden wie we zijn, ben ik een stukje geworden<br />
wie ik ben en ben ik dankbaar dat ik daar 4 jaren van mijn leven mocht<br />
vertoeven. Kort van tijd maar van <strong>in</strong>vloed o zo groot. Klaar om te spr<strong>in</strong>gen<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 17
en toch nog niet echt klaar voor wat komen zal, niet klaar om ergens te landen.<br />
Niet eens klaar om te weten wààr ik zal landen.<br />
Positief of negatief: ik wens iedereen het beste <strong>in</strong> zijn sprong en dat iedereen<br />
op zijn pootjes terecht mag komen. Want je zult er komen, wat er ook<br />
gebeurt.<br />
Thalassa 6LaWe<br />
De laatste keer<br />
S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong><br />
Het is bijna gedaan…<br />
Wanneer jullie dit lezen, weten jullie al of jullie dat felbegeerde A, het<br />
gevreesde B of het gehate C-attest hebben. Maar wanneer ik dit aan het<br />
schrijven ben, zijn we e<strong>in</strong>de mei en staan de examens nog met veel tamtam<br />
voor de deur. De laatste examens hier op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>…<br />
De laatste tijd kan ik wel erg vaak “dit was de laatste keer” zeggen! Bij sommige<br />
d<strong>in</strong>gen gebeurt dit met een grote smile, mijn laatste tv-verslag voor<br />
Duits heb ik met een opgelucht en gelukzalig gevoel afgegeven! Op andere<br />
momenten doet het toch wel wat pijn. De laatste stressfactor organiseren, de<br />
laatste tweedaagse,… . B<strong>in</strong>nenkort kan ik gaan aftellen, de laatste les dit, de<br />
laatste les dat. Aftellen naar dat nieuwe leven J!<br />
E<strong>in</strong>delijk kan ik gaan doen wat ik echt wil, e<strong>in</strong>delijk kan ik de vrijheid proeven,<br />
maar toch … .<br />
Afscheid nemen is nooit echt mijn d<strong>in</strong>g geweest en ik weet dat dit afscheid<br />
mij best nog wel zwaar zal vallen. Want wees eerlijk, ook al zagen en klagen<br />
we over leerkrachten en veel te moeilijke testen, het valt hier al bij al nog<br />
mee.<br />
Toen ik hier vier jaar geleden door de dreef naar b<strong>in</strong>nen wandelde, wist ik<br />
niet wat mij te wachten stond. Het e<strong>in</strong>de leek toen ook zo ver weg. Als ik nu<br />
terugkijk, g<strong>in</strong>gen die vier jaar eigenlijk vreselijk snel voorbij. Te snel misschien?!<br />
Daarom wil ik aan hen die <strong>in</strong> hun ogen nog massa’s tijd op S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong><br />
moeten doorbrengen, of zij die nog moeten beg<strong>in</strong>nen aan hun S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>car-<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 18
ière het volgende zeggen: geniet ervan. Geniet van de soms ongenietbare<br />
leerkrachten, geniet van de vijver nu hij nog niet het hele jaar door st<strong>in</strong>kt,<br />
geniet van de activiteiten, de tweedaagse, … want het gaat zoveel sneller dan<br />
je denkt. Aan hen die samen met mij afstuderen wens ik nog het beste voor<br />
de toekomst, wat die ook moge brengen…<br />
Om te e<strong>in</strong>digen v<strong>in</strong>d ik een bedank<strong>in</strong>g wel op zijn plaats.<br />
Om te beg<strong>in</strong>nen een merci aan mijn klasgenoten uit zowel 3 en 4EMb en later<br />
de 5 en 6EMa. We hebben samen toch veel mooie momenten meegemaakt.<br />
In het derde de tweedaagse naar zee met als hoogtepunt de uitstap naar<br />
Brugge, de filmavonden met veel te veel snoep en veel te we<strong>in</strong>ig slaap, de honderd<br />
dagen, de laatste tweedaagse op het vlot, …. Dat zijn momenten om nooit<br />
te vergeten.<br />
Dan natuurlijk ook een dikke merci aan alle leerkrachten die mij de afgelopen<br />
jaren hebben proberen voor te bereiden op wat komen zal.<br />
Ook al vond ik niet iedere les even <strong>in</strong>teressant, jullie stonden er toch maar<br />
mooi iedere keer en daarom v<strong>in</strong>d ik een dank u wel voor wat jullie hebben<br />
gedaan zeker op zijn plaats.<br />
Ik zou jullie allemaal één voor één kunnen opnoemen maar dan ben ik nog een<br />
tijdje bezig vermits ik het fijn vond een paar keer van klas en richt<strong>in</strong>g te wisselen.<br />
Ook een welgemeende dank aan directie en secretariaat.<br />
Een laatste bedank<strong>in</strong>g is voor de leerkrachten van de leerl<strong>in</strong>genraad.<br />
Jullie stonden altijd klaar om ons te helpen als we het bij de organisatie van<br />
het een of ander evenement even niet meer zagen zitten, jullie g<strong>in</strong>gen mee op<br />
uitstapjes zoals het VSK en als dit niet lukte, kregen we prompt alle <strong>in</strong>fo<br />
(zoals ons medisch dossier) die nodig was <strong>in</strong>dien er met ons iets zou gebeuren<br />
J. Het was leuk niet enkel als leerl<strong>in</strong>g - leerkracht met jullie samen te hebben<br />
gewerkt.<br />
Met een dubbel gevoel stap ik hier buiten.<br />
S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> en iedereen die erbij hoort, bedankt!!<br />
Het ga je goed!!<br />
Sophie Van Kerckhoven ex-6EMa’er<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 19
Het totaalbeeld was best te pruimen<br />
‘Kijk kijk, een barberie!!’ Deze 4 legendarische woorden drukten mijn oprechte<br />
verwonder<strong>in</strong>g uit toen ik totaal verbijsterd dit diertje voor me uit zag lopen over de<br />
keitjes (ok ja, het gr<strong>in</strong>d) die leiden naar wat uite<strong>in</strong>delijk de turnzaal bleek. Ik weet<br />
dat het niet meteen een uitspraak is die men waardig acht om neer te pennen, laat<br />
staan te laten analyseren door hordes trouwe <strong>JRK</strong>-lezers. Het is evenm<strong>in</strong> de meest<br />
gebruikelijke z<strong>in</strong> om een impressie van een (hopelijk) vierjarige loopbaan op S<strong>in</strong>t-<br />
<strong>Jozef</strong> mee te beg<strong>in</strong>nen. Maar het is de oudste her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>g die ik heb aan deze<br />
school. Daar ik beschik over een zeef i.p.v. een geheugen, zijn het de momenten<br />
waarop het grandioos fout liep die ik mij het best lijk te her<strong>in</strong>neren. Vergeef me als<br />
ik dus een ietwat vertekend beeld ervan aan jullie beschrijf. Maar een beschrijv<strong>in</strong>g<br />
van mijn lotgevallen zou maar een halve beschrijv<strong>in</strong>g zijn, zonder dat ik er mijn<br />
metgezel, kompaan, maatje en tevens medebelever van alle vermeldenswaardige<br />
d<strong>in</strong>gen op school er <strong>in</strong> betrek. You name it, Pofie (schuilnaam) was er bij. Ook<br />
vanaf die eerste les daar bij ‘gouwe ouwe’ VDC, toen de lachsalvo’s elkaar opvolgden<br />
bij het herhaaldelijk scanderen van de wees geen gans-slogan of het misplaatst<br />
gebruik van spreekwoorden als ‘alle gekheid op een stokje’. Ach ja, we<br />
waren dan ook nog maar derdekes hè...Voor ik zwaar gefolterd word: ik her<strong>in</strong>ner<br />
me nog levendig hoe ik als leerl<strong>in</strong>g van het derde de toenmalige zesdes verachtte,<br />
alsof ze de school bezaten! Neerkijken op ons, ‘sjtoempen’ <strong>in</strong> de gang... ronduit<br />
onuitstaanbaar! Nu ben ik een zesdejaars...En wel, derdes, laat u niets wijsmaken,<br />
een echt machtsgevoel blijft uit, hoewel er ook bepaalde voordelen zijn natuurlijk.<br />
Dit geheel terzijde. Welnu, het derde jaar vlóóg voorbij als ware het een fijne tienmaanddurende<br />
trip naar pakweg de Caraïben (het is allemaal een beetje wazig).<br />
Het vierde jaar bleek een iets moeilijkere opgave, met aan het e<strong>in</strong>d van de rit een<br />
verlicht moment waar<strong>in</strong> ik besefte dat wiskunde toch niet mijn d<strong>in</strong>g bleek. De heer<br />
Muylaerts verwoede pog<strong>in</strong>gen er een waar feest van te maken mochten -bij mij<br />
althans- niet baten. Vaag her<strong>in</strong>ner ik mij ook een blunder op het free podium (het<br />
heeft iets te maken met z<strong>in</strong>gen enzo), maar dat zou ons te ver leiden.<br />
Zo strandde ik <strong>in</strong> een volledig nieuwe klas. Het hoogtepunt van dat vijfde jaar was<br />
ongetwijfeld het weekend Parijs. De filmpjes van stuikende, jumpende klasgenoten<br />
nabij het Musée Rod<strong>in</strong> zijn hard bewijsmateriaal van hoe het er aan toe g<strong>in</strong>g. En de<br />
aanblik van het nachtelijke Parijs heeft zelfs de meest verstarde criticus <strong>in</strong> mij niet<br />
ongeroerd gelaten. Nu we het toch over de Franse boeg gooien: ander sappig filmmateriaal<br />
<strong>in</strong> de Franse les (de naam Loncke comes to m<strong>in</strong>d) was aanleid<strong>in</strong>g tot<br />
dolle pret.<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 20
Komen we aan bij het zesdejaar. Logischerwijze staan de meest genante momenten<br />
van dit jaar me nog <strong>in</strong> het geheugen gegrift en mocht ik ze vergeten, is er altijd<br />
wel een klasgenoot die er mij aan her<strong>in</strong>nert (waarvoor mijn oprechte dank J).Een<br />
jaar met vallen (ik prefereer: ‘op een speciale manier gaan zitten’) –ahum- en<br />
opstaan (maar vooral met vallen). In sneltre<strong>in</strong>tempo: een vetstrakke honderddagenshow<br />
<strong>in</strong> elkaar steken met een handvol mensen kostte bloed, zweet en tranen,<br />
maar bleek de moeite waard; de weg naar school kwijtraken na 5 jaar heen en<br />
terug tussen Roosdaal en <strong>Ternat</strong> was wel degelijk mogelijk: het kwam er maar op<br />
aan een Solex (een BROMFIETS, geen grasmaaier) en superveel ‘b<strong>in</strong>nenbaantjes’<br />
te nuttigen; de allereerste echte strafstudie <strong>in</strong> je schoolcarrière, nota bene (vooral)<br />
door te laat te komen, heb je vrij snel aan je broek (heupla!); het woord BARCELO-<br />
NA 5 keer <strong>in</strong> één z<strong>in</strong> vermelden is geen uitzonder<strong>in</strong>g (ik denk dat velen dit zullen<br />
beamen) wanneer je terugkeert van dit schoolreisje; de comb<strong>in</strong>atie veel babbelen<br />
en een zakpiano <strong>in</strong> de les Nederlands leidde wel eens tot taalfouten, een oriëntatietocht<br />
op tweedaagse tot blauwe plekken ..En als toemaatje: voor de ogen van een<br />
man of vijftig frontaal op je bek gaan bij een bezoek aan het Vlaams Parlement (dat<br />
dr<strong>in</strong>gend verander<strong>in</strong>gen moet aanbrengen <strong>in</strong> haar <strong>in</strong>frastructuur, ik denk aan een<br />
kapstokbeveilig<strong>in</strong>g) is zoooo snel gepiept! Natuurlijk zijn er ook niet-spastische<br />
momenten geweest waardoor ik mijn schooltijd hier zal onthouden. Fijne en m<strong>in</strong>der<br />
fijne.. Maar het totaalbeeld was best te pruimen: ik zal een hoop missen.<br />
Behouden vaart, rabauwen!<br />
Leen, 6LM<br />
6ema: eenheid <strong>in</strong> verscheidenheid<br />
Laten we eerlijk zijn, wij waren een klas van men<strong>in</strong>gsverschillen,<br />
onenigheden en discussies. Je hoeft er immers geen doekjes<br />
om te w<strong>in</strong>den als velen zich van de waarheid bewust zijn.<br />
Wij waren een klas vol tegenstell<strong>in</strong>gen, waar er meer dan eens<br />
een giftig woord vloeide. Maar als we dan toch eerlijk zijn, we<br />
waren al bij al ook een fijne klas. Er zat humor <strong>in</strong>, we hadden<br />
elk wel wat te bieden en er was eenheid, duidelijk voelbaar. Eenheid<br />
tussen de verschillende groepjes die gevormd werden.<br />
Eenheid die macht maakt, want een heftige en krachtige klas<br />
waren we ook wel. Eenheid die ons uite<strong>in</strong>delijk als een klas<br />
vormde.<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 21
Door onze tegenstell<strong>in</strong>gen waren we een klas rijk aan waarden,<br />
rijk aan kleuren, want iedereen droeg zijn steentje bij om een<br />
sfeer te vormen die zo vanzelfsprekend werd dat we er ons<br />
thuis <strong>in</strong> voelden. En het mag dan ook gezegd worden, we zullen<br />
elkaar nog missen. Sommige delen kan je nu eenmaal niet uit je<br />
leven wissen, of ze nu goede of slechte her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen vormen.<br />
In die z<strong>in</strong> vormen ze een onvergetelijke tijd uit ons leven, niet<br />
zomaar uit te wissen, hoewel sommigen dit graag zouden willen.<br />
Ongewild zullen we aan onze schooltijd terugdenken, en of je<br />
het nu wilt of niet, sommige d<strong>in</strong>gen zijn het nu eenmaal waard<br />
om her<strong>in</strong>nerd te worden.<br />
Ter afscheid van onze schooltijd <strong>in</strong> S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong>,<br />
Re<strong>in</strong>i en Joke ( 6Ema)<br />
We waren iemand<br />
We her<strong>in</strong>neren het ons nog goed. Vier jaar geleden wandelden we, trillend op onze<br />
benen, S<strong>in</strong>t-<strong>Jozef</strong> b<strong>in</strong>nen. Want na een jaar de oudsten geweest te zijn, werden we<br />
weer de jongsten. We waren niet alleen kle<strong>in</strong>, maar voelden ons ook kle<strong>in</strong> <strong>in</strong> die<br />
grote school, omr<strong>in</strong>gd door de natuur en het kasteel. Maar meteen werden we<br />
gerust gesteld toen we te horen kregen, dat we nog steeds met het merendeel van<br />
onze beste kameraden <strong>in</strong> de klas zaten. Ook enkele nieuwe gezichten verschenen.<br />
Dat was juist het mooie aan die vier jaar hier, we leerden nieuwe mensen kennen,<br />
sloten nieuwe vriendschappen en het mooiste van al: hier werden we niet<br />
beschouwd als een nummer: we waren iemand. In moeilijke tijden kon je steeds<br />
terecht bij leerkrachten, steeds bereid om te luisteren. School is hier niet alleen<br />
leren, maar ook plezier maken: denk maar aan het free podium waar de leerl<strong>in</strong>gen<br />
hun kunsten mogen laten zien, de Kruikenburgse feesten met de barbecue, de<br />
KRAKdag enzovoort.<br />
De overgang van het 4de naar het 5de jaar was de grootste overschakel<strong>in</strong>g. Het<br />
betekende niet langer opstaan om 8u maar om 7u en niet langer alleen schriftelijke<br />
maar ook mondel<strong>in</strong>ge examens, met andere woorden, stress. Het grote hoogte-<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 22
punt <strong>in</strong> het 5de jaar was natuurlijk de reis naar Parijs, deze maakte vooral onze<br />
klasgroep hechter. Om 5u ’s ochtends vertrokken we met piepkle<strong>in</strong>e oogjes, maar<br />
eens aangekomen trokken we ze wijd open, vooral de tweede dag bij het bezoek<br />
aan de Eiffeltoren, ook de Mona Lisa was <strong>in</strong>drukwekkend. ’s Avonds met de hele<br />
klas pizza eten was reuzengezellig.<br />
Al snel was dat laatste jaartje <strong>in</strong> zicht en voor we het beseften, hadden we nog honderd<br />
dagen te gaan. Als stoere piraten verschenen we aan het ontbijt. Eens onze<br />
buikjes gevuld met overheerlijke koffiekoeken, konden we onze danskunsten eens<br />
laten zien. Barcelona was een onvergetelijke reis, het was echt een moment waarop<br />
je de leerkrachten beter leerde kennen. Het programma was goed gevuld, we<br />
konden volop genieten van de prachtige stad. Het museum van Salvador Dali, de<br />
Sagrada Familia, de huizen van Gaudi,… bleven niet langer een geheim voor ons.<br />
Als afsluiter was er een uitstapje naar de “disco” waar ook de leerkrachten uit hun<br />
bol g<strong>in</strong>gen. Ook wij g<strong>in</strong>gen nog tal van keren uit de bol, wij hebben namelijk het<br />
geluk gehad twee keer van Stressfactor te mogen genieten. De eerste keer verscheen<br />
onder andere Axel Peleman op het podium. De weergoden waren echter<br />
niet goed gez<strong>in</strong>d dit jaar. Maar een bezoekje van VJ Sean deed ons dat wel snel vergeten.<br />
Zoals ieder jaar g<strong>in</strong>gen we ook op tweedaagse. De eerste dag van de sporttweedaagse<br />
kwam het zonnetje te voorschijn, op enkele kle<strong>in</strong>e regenbuitjes na. ’s<br />
Avonds nog even natetteren aan het kampvuur. Maar de laatste dag regende het<br />
pijpestelen, we verzopen haast. Doodmoe kwamen we dan thuis aan. We waren blij<br />
dat we eens een warm badje konden nemen, maar hadden ons de afgelopen twee<br />
dagen toch goed geamuseerd. Drie korte weekjes nog, de examens zijn <strong>in</strong> aantocht.<br />
We beg<strong>in</strong>nen alvast nu al te stressen, want daarna wordt dit hoofdstuk hier afgesloten.<br />
Gaat iedereen nu zijn eigen weg? Zien we elkaar nu nooit meer? Wij hopen<br />
natuurlijk van niet, al hebben we vele mooie her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen om op terug te kijken.<br />
Wij danken directie, secretariaat, leerkrachten en leerl<strong>in</strong>gen voor vier onvergetelijke<br />
jaren, we zullen het hier zeker missen!<br />
Birgit en Els 6EW<br />
Afscheid Kruikenburg <strong>2007</strong> - 23