JRK - juni 2007 in PDF - Sint-Jozef Ternat

Tibériade in mijn Le(u)ven
Tibériade, klinkt jullie waarschijnlijk niet
onbekend in de oren. Vorig jaar kwamen
Broeder Bart en Broeder Frederik ook al eens
spreken over de gemeenschap waartoe ze
behoren. Wist ik veel dat die kennismaking
niet bij die ene keer zou blijven...Laat ik
beginnen bij het begin: ergens in mei vorig
jaar was ik naarstig opzoek naar een kot.
Liefst van al wou ik een gemeenschapskot, ik
ben nogal een sociaal beestje en ergens eenzaam
op een kot, nee dankjewel. Dan maar
zoeken op de site van KU Leuven naar de
gemeenschapskoten. Nachtmerrie oh nachtmerrie,
zeker als je ouders noch jijzelf ooit
enige moeite hebben gedaan om koten te
zoeken die allereerst dicht in de buurt van je
faculteit liggen en dan nog eens een beetje
comfortabel zijn. En als je het zelf niet kan,
dan vraag je beter hulp dan te blijven klungelen.
Onze goede vriend Peter sprak per mail
al zijn contactadressen aan met als onderwerp
van de mail ‘Marieken zoekt een
gemeenschapskot’. Ok, in één beweging
waren verschillende mensen ingeschakeld
om eens uit te kijken naar een kot. Tot er in
Peters inbox een mail verscheen van een oudleerling
van hem. Hij zat zelf op een jongensgemeenschapskot
en kende nog enkele andere
koten. Namelijk het kot ‘San Damiano’
waar 2 goede vrienden van hem zaten. Mijn
ouders en ik besloten het erop te wagen en
maakten een afspraak. Tot mijn verbazing was
het kot ‘San Damiano’ een inrichting van de
broeders van Tibériade. ‘San Damiano’ is
gevestigd in het LEO XIII-seminarie in de
Tiensestraat waar nog meer gemeenschapskoten
gevestigd zijn. Na een positieve kennismaking
met Chris, die toen ook al op kot zat,
was het een tijdje spannend afwachten of
mijn aanvraag aanvaard werd en ik dus op kot
mocht komen. Enkele weekjes later kreeg ik
een mailtje dat ik mijn contract mocht komen
tekenen, vanaf dat moment was mijn band
met Tibériade een feit.
25
Sinds 25 september 2006 heb ik mijn studies
godsdienstwetenschappen aangevat of kort
gezegd: ben ik een GDW-er (of zoals mijn
West-Vlaamse vrienden hier in Leuven het zo
sappig kunnen afkorten: HDW-er). Het kotleven
bevalt me hier best, ookal kunnen de
richtlijnen van Tibériade wat streng overkomen.
We zitten met elf op het ‘San Damiano’kot,
dit lijkt veel maar we komen allemaal
goed overeen. Niemand te veel. Het vraagt
echter wel een klein beetje organisatie maar
eenmaal je zo bezig bent, wordt het een
kwestie van gewoonte. Zoals al eerder vermeld,
proberen we ten grootste dele te leven
volgens de richtlijnen die de broeders ons
proberen mee te geven. Als je als buitenstaander
het bekijkt, denk je dat we misschien
wat te gestructureerd zijn maar als je er eenmaal
in leeft valt dit reuze mee.
Laat me even een typische dag beschrijven.
‘s Morgens om 7u15 beginnen we met het
morgengebed met aansluitend (een halfuurtje
later) het ontbijt. Dan vertrekt ieder naar zijn
eigen kamer of naar de les in functie van je
lessenrooster. Rond 12u. gaat de eerste lichting,
die dan juist uit de les komen of tot dan
toe nog geen lessen hebben gehad, eten. En
rond 13u. komt meestal de tweede lichting
toe die van hun lessen komen. Dan wordt de
afwas gedaan, meestal in kleine groepjes
omdat niet iedereen direct weer moet vertrekken.
s’Namiddags zijn er weer lessen dus zien
we elkaar weer een tijdje niet. Tot s’avonds
want om 19u.15 eten we allen samen het
avondmaal dat door 2 personen is bereid. We
werken met een soort van keukenplan. Als je
kan koken die dag, mag je je op de lijst zetten.
En in het begin van de week kijken we
gauw na wie er kookt en wat er gekookt
wordt. Zo wordt er in functie van de kooklijst
eten gekocht voor die week, zo blijft ons
wekelijks budget aan eten ook op peil gehouden.
Na het eten doen we allen tesamen de
afwas, dus is die vlug gedaan. Wat er daarna