nr. 2 - KGK Deinze

3161
ondervoorzitter, de Heren K. Lybaert en O. Van Hauwaert
als secretarissen terwijl de Heer A. Siffer
penningmeester werd.
In Antwerpen was men wel enigszins verbijsterd
door de Gentse ijver en gezien het idee bij hen was
ontsproten en zij dit Gedenkteken graag in hun stad
gezien hadden richtten ook zij een Comiteit op met de hulp
van vooraanstaande Antwerpse politici en kunstenaars.
Het touwtjestrekken kon beginnen: in Gent, in Antwerpen,
in Antwerpen, in Gent, welles, nietes...
Gelukkig hadden de Gentenaars zich het best
voorbereid en al vlug zag iedereen, ook de
Antwerpenaars, in dat het belang van Vlaanderen
alleen kon gediend zijn door eensgezindheid en alle partijen
verklaarden zich akkoord om het Gedenkteken in Gent te laten plaatsen.
Eens die beslissing genomen, werd gestart met het inzamelen van de nodige fondsen; het
inrichtend comité schreef een omzendbrief welke over gans Vlaanderen verspreid werd:
"Te Gent is een Comiteit tot stand gekomen, dat een beweging op touw gezet heeft om in deze
stad een standbeeld op te richten aan Jan Frans Willems.
Veertig maatschappijen,alhier gevestigd, sloten zich aan bij de Gentsche Afdeeling van het
Algemeen Nederlandsch Verbond om met vermeerderde krachten des te zekerder het
gewenschte doel te bereiken…
Willems heeft den weg gebaand tot dieper studie en grondiger kennis onzer letterkunde
en harer geschiedenis; onversaagd en onverpoosd streed hij voor de heropbeuring van
de Vlaamsche bevolking tot wanneer hij in1846 op het ereveld viel.
Met recht mag hij dus aanspraak maken op een eer, welke reeds aan degenen,die onder zijne
leiding gestreden hebben, Conscience, Theodoor Van Rijswijck, Van Duysse, David en
Ledeganck te beurt viel en allen moeten wij krachtig de handen ineenslaan, om aan de
verdienstelijken Vlaming den tol van dankbaarheid van geheel het Vlaamsche land te
betalen."
De oproep werd massaal beantwoord door Vlaamsvoelende particulieren, verenigingen en
gemeenten. Van deze laatste groep zijn er slechts twee grote steden die weigerden aan deze
oproep gevolg te geven nl. Brugge en Brussel. Ook het buitenland deed een duit in de zak;
onder hen mensen en instellingen uit Duitsland, Zuid-Afrika en Frankrijk waar namelijk "De
Vlaamsche Harten" uit Roobaais ( Roubaix ) een mooie som konden bijéén brengen.
In Vlaanderen gaf het "Davidsfonds" duizend en het "Willemsfonds" tweeduizend, vier
honderd frank. De Heer Gouverneur van Oost-Vlaanderen schonk vijftig frank en alhoewel
deze sommen ons heden ten dage eerder klein lijken betekende dit voor de jaren 1900 enorm
veel geld.
Ook onze goede stad was van de partij want:"Het Vlaamsch Gezelschap" uit Deinze stuurde
de som van één en dertig frank.
Gezien de gekregen steun erg groot was kon men aan het kunststuk beginnen denken. Op 14
april 1898 werd onder de kunstenaars een wedstrijd geopend met als verplichting ten laatste
op 1 juli een geboetseerde schets van hun ontwerp voor te leggen.
De jury bestond uit de heren E.Braun (burgemeester),Th. Lybaert, L. Tijdgadt, B. Wante en E.
Claus uit Deinze (kunstenaars) en P. Fredericq, K. Lybaert, J. Obrie, A. Siffer en O. Van
Hauwaert (leden van het Comité).