ANS februari 2007.indd - Ruud Vos

8
Amsterdam: het New York van E
Het hart van Europa ligt in Nederland, en het
hart van Nederland in Amsterdam. Zo stelt
Jordanees en filmmaker Eddy Terstall het zich
voor. In de moderne, open samenleving draait
het wat hem betreft om gelijkheid en om
vrijheid van meningsuiting. ‘Onze eeuwenoude
Nederlands cultuurrechten gaan we niet zomaar
in vijf jaar tijd weggooien.’
TEKST: Roel Neijts en Ruud Vos
FOTO’S: Sjors Overman
Met licht gebogen schouders zoekt
cineast Eddy Terstall (42) een
tafeltje in zijn stamkroeg De Kat
in de Wijngaert, middenin de Amsterdamse
Jordaan. Zachtjes meldt hij dat hij zich de
afgelopen dagen niet helemaal fit voelde.
De filmmaker hangt zijn jas zorgvuldig over
de stoelleuning en bestelt een glas thee bij
de barvrouw. Terwijl hij wacht, maakt hij een
praatje met haar – Jordanezen onder elkaar.
Deze stad, en vooral deze wijk, stroomt
door Terstalls bloed: hier woont, werkt en
drinkt hij. De passie voor
de hoofdstad schemert
door in zijn films: zowel
Simon – goed voor vier
Gouden Kalveren – als
De Boekverfilming en
Hufters en Hofdames
spelen zich af in de
Jordaan. ‘Er is niets zo
gemakkelijk en authentiek
om een verhaal vanuit
je eigen omgeving
subcultuur te beschrijven.
Bovendien tast je
de boodschap niet aan en blijft de situatie
herkenbaar voor iedereen: aan de grondslag
van elke subcultuur liggen dezelfde psychologische
patronen.’
Terstall kijkt graag over de grenzen van zijn
geliefde buurt heen: heel Nederland, met
alle maatschappelijke en politieke ontwikkelingen,
is het werkterrein van de gelauwerde
filmmaker. Zijn interesse in onze samenleving
was al vroeg aangewakkerd. Na de middelbare
school koos de jonge Terstall niet
voor de filmacademie, maar voor Politicologie
aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Op de
filmacademie was te weinig aandacht voor
de maatschappij. Wanneer je als filmmaker
'Mijn films zijn een
parodie op het uit
de hand gelopen
kapitalisme met
enkel luxeproblemen'
iets wilt vertellen, is het juist belangrijk om
zicht te hebben op de anatomie van onze
gemeenschap.’
10 septemberfilms
De rossige regisseur heeft de handen nu vol
aan de afronding van zijn trilogie over de
moderne, seculiere samenleving. In het eerste
deel stond de dood centraal, gekoppeld aan
thema’s als euthanasie en het homohuwelijk.
‘Simon was heel duidelijk een zedenschets van
Nederland’, illustreert Terstall. De twee delen
die nog moeten uitkomen,
vallen ook onder
deze categorie. Sextet:
de nationale bedverhalen
behandelt seksualiteit
in een zestal korte
segmenten, en komt
begin mei uit. Terstall
hoop dat tegen die tijd al
een start is gemaakt met
de productie van Vox
Populi, de politiekgetinte
afsluiter van het drieluik.
‘Daarvoor hebben we nu
een budget van 1,2 miljoen euro, volgende
week horen we of daar acht ton bijkomt. Als
dat het geval is, kan de productie bij wijze van
spreken meteen beginnen. Zo niet, dan moeten
we het doen met kleinere salarissen en
veel korte draaisessies. Echt groots uitpakken
kan dan niet. Dat zou jammer zijn, want de
film gaat over een politicus in campagnetijd,
zodat veel figuranten noodzakelijk zijn.’
Door het geven van zedenschetsen slaat de
regisseur een nieuwe weg in, terwijl de thematiek
hetzelfde blijft. Terstalls films zijn altijd
doordrenkt geweest van maatschappelijke
betrokkenheid: een weergave van de libertijnse,
zonnige samenleving die Nederland
ANS februari 2007