ANS februari 2007.indd - Ruud Vos

A N 

S 

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, februari 2007 

Propagandist

2 

Commentaar 

Lieve Democratie, 

Nijmegen, 14 februari 2007 

De laatste tijd lijkt het wel of iedereen de buik vol heeft van 

jou. In het verre Midden-Oosten wil een aantal moslimfundamentalistische 

grotbewoners jou simpelweg dood hebben 

en in Nederland kijkt iedereen weg als ze jou ergens zien staan. 

Dat laatste is volgens mij vooral te wijten aan de afgelopen verkiezingen: 

ons land werd al vanaf halverwege september irritant 

overspoeld met partij-ideeën van de Haagse dames en heren. 

Voordat de verkiezingstijd goed en wel was aangebroken, was 

het Nederlandse volk door de onontkoombare politiekgetinte 

media-aandacht al in ver gevorderd stadium van stemmoeheid 

en politieke desinteresse. Democratie werd storend. Maar het 

was niet jouw schuld: Politiek en Democratie werden over één 

kam geschoren. Zonde, want ik heb je altijd veel fundamenteler 

en interessanter gevonden dan je dominante vriendje Politiek. Ik 

mag jou echt heel graag, Democratie. Echt. 

Ik ben niet je enige aanbidder. Ergens vind ik dat wel jammer: 

het lijkt me heerlijk om je helemaal voor mezelf te hebben. 

Lekker met ons tweeën, romantisch tijdens het picknicken bijvoorbeeld, 

mijn stem laten horen. Helaas zou dat wel je dood 

betekenen: hoeveel Democratie blijft er nog over met slechts 

één sympathisant? Cineast Eddy Terstall, NRC-columnist Jan 

Blokker en Radboudhoogleraar Machiel Karskens staan gelukkig 

ook achter je. Jan Blokker noemt je in deze ANS dan wel ‘de 

minst onaardige manier van samenleven’, maar ach, wat zegt 

dat nou? Die man heeft net een relatiebreuk achter de rug. 

Democratie, je hebt ons al heel veel goeds gebracht, neem deze 

ANS bijvoorbeeld. Dankzij jou – bij een enquête kom je toch ook 

een beetje om de hoek kijken? – weten we nu hoe het ervoor 

staat met de Nijmeegse studentenverenigingen Carolus Magnus 

en Ovum Novum. De Nijmeegse studenten hebben massaal 

hun stem laten horen. Démocratie, je t’aime! 

De hoofdredactie 

Colofon 

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, eenentwintigste jaargang, januarinummer. Oplage: 10.000 stuks 

Hoofdredactie Roel Neijts en Ruud Vos Redactie Maartje Bakker, Maurice van Mill, Pepijn Reeser en Annemiek de Vries Webredacteur 

Teun Verberne Vaste medewerkers Annelies Beltman, Koos ten Bras, Anouk Broersma, Erik Denessen, Zef Faassen, Benjamin van Gaalen, 

Christien Havranek, Imke Kerkhof, Maartje Mulders, Sjors Overman, Martine Peters van Ton, Ewoud Rohn en Janneke Wijkmans 

Eindredactie Bram Balk, Mathieu Janssen, Tim Lamers, Mies Mikx, Tom Raeven, Annemieke van Ramshorst en Iris Ruijs Lay-out Roel 

Neijts en Ruud Vos Illustraties Dirk Bertens, Marjolein de Reus en Ruud Vos Foto’s FP-Fotografie.nl, Lisa Jacobs, Jos Janssen, Willie 

Kerkhof en Sjors Overman Foto voorpagina Sjors Overman Foto's middenpagina: Willie Kerkhof, Igo Nijenhuis en Sjors Overman Crypto 

Maarten Besjes en David Grim Columnisten Mies Mikx en Tom Raeven Strip Joost Lieuwma Advertentie-acquisitie, Administratie en abonnementen 

(15 euro per jaar) Harry Gorter, Tel: 024-3615653 (alleen aanwezig op dinsdag, woensdag en donderdag). 

Uitgave Stichting MultiMedia. Dagelijks bestuur Tim Clappers, Karly van Gorp en Tim Lamers. 

Druk: Drukkerij Offset Service, te Valkenswaard. ISSN 1872-1958 

Redactie-adres: Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176. E-mail: redactie@ans-online.nl Website: www.ans-online.nl 

ANS februari 2007

www.ans-online.nl 

Deze Maand 

4 Reisbureau Radboud - subsidiegeld opzuipen op studiereis 

5 M# - column 

7 Het Laatste Oordeel - zwangerschap in een mannelijk kader 

8 Amsterdam: New York van Europa - Terstalls politieke kant 

11 Sjaak - column 

12 Carolus vs Ovum - de tussenstand 

14 Bar-o-meter - barhangen bij de Filmfirt in LUX 

15 iPod - Hein luistert klassiek 

16 Carnavalentijn - wie gaat daarvoor niet uit de kleren? 

18 'Een rapper in een klassiek orkest' - lache, die Anuar 

20 De Wijkagent - blijf rustig hangen in Galgenveld 

24 Het Issue - democratie in het gedrang 

28 Bankrovers - couchsurfing in Glasgow 

30 Deze Maand Niet + Joost Lieuwma en Lieve ANS 

31 Crypto - win nu veel geld! 

32 Stof tot Stof - de sokken van Jantien 

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt ver- 

spreid. Het verschijnt tien keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door: 

4 

8 

12 

16 

28 

3

4 

Reisbureau Radboud 

Studieverenigingen met een lege portemonnee misbruiken 

subsidiegeld om hun pretreisjes te kunnen betalen. Organiseerden 

studenten in de jaren zeventig nog een gezellige fietstocht over de 

Veluwe, tegenwoordig vliegt men naar Polen, Rusland of zelfs China 

om aldaar een kroegentocht te houden. ‘Wij willen gewoon lekker 

naar het buitenland.’ 

Begeleiders knijpen een oogje dicht, studenten wonen lezingen 

bij met een fikse kater en brengen bliksembezoeken aan musea 

om toch maar de benodigde subsidie op te kunnen strijken. 

Onder het mom van studieverbreding en internationalisering voeren 

studieverenigingen elk jaar druk overleg over de bestemming van 

de studiereis. De kosten van het internationale tripje zijn echter nog 

veel belangrijker; hoe lager de de eigen bijdrage, hoe beter. 

Om de kosten laag te houden, zijn reiscommissies sterk afhankelijk 

van subsidiëring door de faculteit, de vakgroep en Stichting 

Nijmeegs Universiteitsfonds (SNUF). 

Zolang de studiereis een wetenschappelijk karakter draagt en een 

toegevoegde waarde heeft voor de opleiding, is een geldsom gegarandeerd. 

Dit biedt ruimte voor verenigingen om op een creatieve 

manier binnen deze voorwaarden te blijven. Voor veel studieverenigingen 

is het voornaamste doel dat hun leden gezellig samen op 

reis gaan. Dat het wetenschappelijk karakter daardoor in sommige 

gevallen naar de achtergrond wordt verbannen, is een verwaarloosbaar 

gevolg. Een bescheiden belronde langs enkele studieverenigingen 

levert in korte tijd al vier voorbeelden van misbruik op. 

Cultureel verantwoord abseilen 

‘Op onze studiereis naar Polen woonden we in Warschau een lezing 

bij op de Nederlandse ambassade. Elke avond ervoor waren we 

tot diep in de nacht gaan stappen. Dat had intussen zijn tol geëist: 

overal zaten studiegenoten te knikkebollen en een enkeling sliep 

achterin de zaal zijn roes uit. Van die lezing is me niet veel bijgebleven’, 

vertelt een 22-jarige student Politicologie. ‘Het was vooral 

gezellig om met een grote groep in een vreemd land te zijn. De 

bezoeken aan het Poolse parlement en het kantoor van de Europese 

22% van de ondervraagde Carolingers noemt Ovum Novum ‘gezellig’ 

TEKST: Ewoud Rohn en Annemiek de Vries 

ILLUSTRATIE: Ruud Vos 

Commissie waren eerder stoffig dan nuttig. Uiteindelijk hebben die 

activiteiten er wel voor gezorgd dat we van SNUF flink wat subsidie 

konden lospeuteren.’ 

Hoewel geen enkele studievereniging het met vermelding van naam 

en toenaam wil toegeven, is het duidelijk dat de geschetste situatie 

niet uitzonderlijk is. Een woordvoerder van een studievereniging van 

de faculteit Letteren legt hoe gemakkelijk de eisen van SNUF zijn 

te omzeilen. ‘Aangezien wij graag op reis willen en de toekenning 

van subsidie onze enige kans hiertoe is, moeten we zorgen dat het 

studiegerelateerde karakter wordt gewaarborgd. Helaas zijn het juist 

de saaie musea en culturele erfgoeden die academisch verantwoord 

zijn en in aanmerking komen voor een toelage van SNUF. Maar met 

wat passen en meten lukt het altijd om onze reis zelf in te richten; 

abseilen is cultureel verantwoord als je dat in een nationaal park doet 

en slechts een kwartiertje expositie telt al als een bezichtiging. De 

rest van de dag blijft over om te doen waar we zin in hebben.’ 

Wie is de leukste aio? 

Niet alleen de voorwaarde van het studiegerelateerde karakter kan 

zonder veel moeite worden omzeild, ook de aard van de wetenschappelijke 

begeleiding, die moet toezien op het academische niveau, 

wordt ruim geïnterpreteerd. Volgens Harmen Beurmanjer (21), student 

Psychologie en bestuurslid van de Stichting Psychologenbond, 

selecteert de reiscommissie een leuke assistent in opleiding (aio) die 

in het kader van de subsidie meegaat. ‘Het belangrijkste is dat die 

goed in de groep ligt en met ons mee gaat stappen. De aio ziet niet 

toe op het wetenschappelijk niveau.’ Kortom, er blijken verenigingen 

te zijn die doelbewust ruimdenkende en alcoholgevoelige begeleiders 

uitzoeken. Niet alleen studenten grijpen in de nachtelijke uurtjes 


van hun reis begerig naar goedkope lokale drank, aio’s en zelfs 

docenten willen zich eveneens ontspannen. Sommige docenten 

trekken zich discreet terug in hun hotel wanneer de studenten 

op stap gaan, ook al weten ze dat dit de volgende ochtend resulteert 

in een comateus concentratievermogen van hun studerend 

reisgezelschap. Bij andere studies zuipen de docenten vrolijk 

mee; een Biologiestudente zegt dat hun docent zich dermate had 

bezat, dat hij niet meer kon staan. ‘Met vier man hebben we hem 

naar zijn bed moeten dragen, hij viel steeds achterover.’ 

Pretsubsidies 

SNUF realiseert zich dat haar regels niet waterdicht zijn. Toch 

subsidiëren ze de meeste reizen; slechts in een enkel geval wordt 

achteraf gekort op de vergoeding. ‘Het is uitermate lastig om 

onrechtmatig gebruik van subsidie boven tafel te krijgen’, verklaart 

Iris Koffijberg, coördinator communicatie en studentenorganisaties. 

‘We kunnen natuurlijk het idee hebben dat iedereen 

ons probeert te bedriegen, maar wij willen ervan uitgaan dat 

studenten in goed vertrouwen een aanvraag indienen. Binnen 

onze mogelijkheden controleren we zo goed mogelijk, maar we 

gaan studenten niet als een stel kinderen behandelen.’ 

Wellicht moet SNUF haar uitgangspunt nog eens overwegen, 

want sommige studenten maken grof misbruik van haar goede 

vertrouwen. Natuurlijk mag er op een studiereis worden gedronken, 

maar buitensporig gedrag riekt naar fraude. Het zou jammer 

zijn als studenten door dit soort studiereizen een verkeerd 

beeld van SNUF krijgen. In de wandelgangen ‘de verstrekker van 

pretsubidies’ worden genoemd kan natuurlijk niet de bedoeling 

zijn. ANS 


40% van de ondervraagden vindt Ovum Novum 'toegankelijk' 

M# 

M acht erotiseert. Althans, dat vinden vrouwen. 

Zouden mannen dat ook hebben? Ik kan me niet 

voorstellen dat mannen voor bijvoorbeeld Rita Verdonk zouden 

vallen, als zij premier zou worden. Aan de andere kant: 

zijn er vrouwen die opgewonden raken van de autoriteit die 

Jan Peter uitstraalt? Ik persoonlijk niet. Maar dat machtige 

mannen aan iedere vinger vijf vrouwen kunnen krijgen, 

heeft een lelijkerd als Mao wel bewezen. Die werd omringd 

door minnaressen. Kan niet aan zijn goddelijke lichaam hebben 

gelegen. 

Zelf heb ik ook last van dit soort groupie-neigingen. Niet 

bij Mao, want ik val in de regel niet op dode Chinezen. 

Maar barmannen bijvoorbeeld, de centra van de aandacht 

in cafés, tja, die doen wat met me. Muzikanten hebben het 

ook. Ze bespelen het publiek, dat naar hen opkijkt, hoog op 

het podium. Muzikanten zijn opwindend, weten ook alle 

gillende meisjes op de eerste rijen bij popconcerten. 

Er zijn uitzonderingen. Ik was ooit op een oerdegelijke bruiloft 

met overwegend Nederlandstalige liedjes. De muziek 

werd verzorgd door Ronnie en Marco, twee bebierbuikte 

broers van het kaliber ‘voor al uw feesten en partijen’; de Jan 

Peters van de muziekscene. Ze speelden en zongen voornamelijk 

nummers van Froger, Joling en Bauer. Foutloos, maar 

zo vreselijk passieloos, dat ik naar het bruidspaar kon kijken 

zonder te fantaseren over hun huwelijksnacht. 

De meeste bandjes zijn wél erg sexy. Het is heerlijk om naar 

de mannen op het podium te staren. Na een paar concerten 

smachtende blikken werpen, ontdekte ik dat elk instrument 

in de band wordt bespeeld door een bepaald type. 

Drummers, die zie je meestal niet zo goed, die zitten op de 

achtergrond de sfeer erin te houden. Ze hebben natuurlijk 

wel een heel aantrekkelijk ritmegevoel. Toetsenisten zijn een 

beetje de klunzige grappenmakers. Lief, maar erotiserend? 

Dan de gitarist. Hij zingt ook tweede stem. Hij en de zanger 

(liefst ook in bezit van een gitaar) zijn veruit het knapst. En 

dat weten ze. Ergens tussen de toetsenist en de drummer 

staat de bassist opgesteld. Bassisten zijn relaxed, kijken alsof 

ze voortdurend binnenpretjes hebben, en bovendien zullen 

ze van al dat plukken aan die dikke snaren wel sterke vingers 

hebben. De bassist is mijn favoriete bandlid. Al helemaal 

als hij contrabas speelt, een instrument dat aan een grote 

vrouw doet denken. Er is niet veel fantasie voor nodig om 

jezelf in zijn omhelzing te dromen. 

De ware aard van de musicerende man blijkt vooral uit de 

manier waarop hij soleert. Een man die gitaar speelt en alle 

ogen op zich gericht weet, laat zich helemaal gaan. Dit is 

zijn moment en dat zullen we weten ook. Hij knijpt zijn ogen 

dicht en vertrekt zijn mond in allerlei grimassen. Vooral bij 

de hoge tonen ziet hij eruit alsof hij binnen enkele ogenblikken 

een orgasme zal gaan beleven. Ik heb dit moment 

dan ook wel eens treffend horen omschrijven als ‘muzikaal 

masturberen’. Het is voor de vrouwen uit het publiek bijna 

een lapdance, ze zijn volledig in zijn macht. Uit de weg, ik 

heb een kleedkamer te bestormen. 

5

6 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Een Ansje mag maximaal 35 woorden 

bevatten en kost 5 euro. De 

waarde van de aangeboden goederen 

mag de 900 euro niet te 

boven gaan. Uitsluitend mondelinge 

opgave en contante betaling 

bij Harry Gorter, tel. 024-3615653 

(alleen aanwezig op di/woe/do) 

Ansjes 

Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan 

de RU; van januari tot december en van september 

tot juni. Gegeven ter voorbereiding van 

stage/leeronderzoek en als doctoraal keuzevak 

(11 ECTS). Voor informatie, kosten en deelname: 

drs. Th. Aschurie 024-6961527, zie verder www. 

socsci.kun.nl/indonesisch. 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Ansjes 

Wij, een gespecialiseerd uitzendbureau, zijn druk 

op zoek naar mensen die afwisselend promotiewerk 

willen doen, denk daarbij vooral aan het 

uitdelen van promotiemateriaal, voor info bel je 

024-360 47 57, BellSupport uitzendbureau. 

Ansjes 

Wil je méér dan zeilen alleen? Bij Zeilstichting 

Aeolus bezorg je als vrijwilliger jongeren die 

normaal niet op vakantie kunnen de week van 

hun leven! 

Kijk op www.meerdanzeilen.nl. 

Ansjes 

De RU zoekt voor haar Duitse studenten tussen 

30 mei t/m 28 juni of tussen 11 juni t/m 

10 augustus (of langer) betaalbare kamers in 

onderhuur gedurende de periode van de taalcursus. 

Heb je iets of weet je iets? Mail dan naar 

studienberatung@dsz.ru.nl. 

Ansjes 

Uitzendbureau BellSupport, gespecialiseerd in 

callcenterwerk, zoekt een assistent intercedent 

voor ± 12 uur per week. Heb jij ervaring met 

telefoonwerk en ben je op zoek naar een afwisselende 

bijbaan, bel ons! 024-360 47 57 

Wij van Café De Fuik zoeken een leuke, nieuwe 

collega! (ongeveer 2 diensten per week). Info 

achter de bar. 

Ansjes 

5 febr.: hutspot of couscous 

5 febr.: bijbel vernieuwd 

14 febr.: Taizéviering 

15 febr.: soeplezing 

21 febr.: start getijdengebed (elke werkdag) 

27 febr.: crossroads (Engelstalig) 

1 maart: wereldgodsdiensten 

www.ru.nl/studentenkerk 

Boost je taalkennis in 2007! 

Hoge kortingen voor RU-studenten 

Vreemde talen 

• Chinees • Duits • Engels • Frans • Italiaans • Russisch • 

Spaans • Turks 

*** Nieuw *** 

• Portugees voor beginners 

• English writing for students 

Nederlands voor anderstaligen 

• Dag- en avondcursussen NT2: alle niveaus 

En meer 

• Webschrijven 

• Speedreading 

• Nieuwe spelling 

• Mindmappen 


Het 

Laatste 

Oordeel 

College: 

Emancipatie van de man, maandag 15 

januari, 10.45 – 11.45 uur, Lammerszaal 


Docent: 

Prof. Peter Mulders 

Uitstraling: 

Uroloog die goed kan richten 

Inhoud: 

Puur wetenschappelijke pikkenparade 

Publiek: 

Massale bijeenkomst van medici, bijna 

aan het einde van hun latijn 

Eindcijfer: 

9 

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? 

Iedere maand verschanst ANS zich in de 

collegebanken om een genadeloos oordeel te 

vellen over het onderwijs aan de RU. 

TEKST: Ruud Vos 

FOTO: Jos Janssen, Malden 

Alleen met strategie kan op de maandagochtend 

na twee hoorcolleges 

een derde worden geplakt dat tot 

het eind blijft boeien. Bij Geneeskunde is dit 

feilloos gelukt. Na twee uur te zijn versuft in 

colleges over in-vitrofertilisatie en hormooncycli 

van vrouwen, krijgen de derdejaars 

studenten nu een luchtiger onderwerp voor 

hun kiezen: Emancipatie van de man. De 

keuze van zowel de inhoud als de docent 

geeft blijk van een waar inzicht in de doelgroep. 

Tussen de geluiden van studenten door – 

vele klagen ‘er geen zin meer in te hebben’ 

– is zachtjes hoorbaar hoe professor Mulders 

zijn microfoontje test. ‘Een goedemorgen’, 

groet hij vervolgens, en al halverwege de 

eerste zin van zijn monoloog eet het publiek 

uit zijn hand. De uroloog is een ware virtuoos 

in het geven van colleges: op zijn 

strakke, heldere uiteenzetting van relevante 

informatie, gepaard met een uitmuntende 

PowerPoint-presentatie, valt vanaf de start 

niets aan te merken. 

De strekking van het college is dat het 

begrip zwangerschap niet is voorbehouden 

aan de vrouw. Mannen spelen een even 

belangrijke rol in vruchtbaarheid, onder te 

verdelen in drie stappen. Ten eerste moet hij 

zich als embryo tot man ontwikkelen, wat 

afhankelijk is van de genen en hormonen 

in de vroegste stadia van ontwikkeling. Ter 

illustratie van wat allemaal kan misgaan, 

komen foto’s van onderontwikkelde leuters 

voorbij. Is de man anatomisch correct, 

dan moet hij ook in staat zijn een erectie 

te krijgen. Hierbij zijn het zenuwstelsel en 

de bloedtoevoer van de penis van cruciaal 

belang. De laatste fase van betrokkenheid 

van de man is dat hij de vrouw moet 

bevruchten, oftewel: hij mag geen last hebben 

van fertiliteitstoornissen. 

Door gebruik te maken van schematische 

tekeningen, foto’s en kort opgesomde infor- 

37% van de ondervraagden vindt Carolus niet 'toegankelijk' 

matie, heeft het publiek geen moeite met 

het absorberen van de collegestof. Mulders 

lijkt te zijn geboren met een gevoel voor 

humor: Theo en Thea komen meermaals 

voorbij op het projectiescherm, en Mick 

Jagger symboliseert de ‘echte man’. Slechts 

een keer faalt de strategie van humoristische 

plaatjes. De uroloog onderbreekt zijn 

betoog even om een terugkerend grapje 

van hem en een collega te delen met zijn 

toehoorders. ‘Wij hebben een theorie dat 

Jamie Lee Curtis eigenlijk een man is, maar 

dat hij door een stoornis in de toevoer van 

het actieve testosteron vrouwelijke genitaliën 

heeft gekregen.’ Geen gelach dit keer, 

alleen consternatie over wie die Curtis in 

godsnaam is. Dat kan gelukkig geen afbreuk 

meer doen aan het college. 

Zelfs tegen het einde van Mulders’ betoog 

blijven de studenten actief luisteren. Als er 

al wordt gekletst, is dat op een zodanig 

laag volume dat het respect voor de docent 

ervan afstraalt. Uit het publiek komen geen 

vragen, de feitelijkheid van de inhoud maakt 

ze overbodig. Voor het college is een uur 

ingepland, maar na drie kwartier is Mulders 

al door zijn stof heen. ‘Ik ben ruim op tijd’, 

merkt de uroloog op, voordat hij nog een 

kleine samenvatting van het college geeft. 

Nog eenmaal passeren Theo en Thea de 

revue, vergezeld door de tekst ‘Dank U voor 

Uw aandacht’. 

Het Laatse Oordeel der Studenten 

De grapjes en interessante informatie die 

Mulders vertelt, vallen in goede aarde. De 

volledige inhoud wordt omarmd: ‘Het is 

duidelijk en relevant.’ Meerdere malen krijgt 

de uroloog het label van een ‘enthousiaste, 

grappige man’, die ‘duidelijk en niet monotoon 

spreekt’. Negatieve kritiek is minimaal; 

de snelheid van zijn betoog zou hooguit 

iets lager kunnen. Een enkeling voegt toe: 

‘Jamie Lee Curtis is oud.’ ANS 

7

8 

Amsterdam: het New York van E 

Het hart van Europa ligt in Nederland, en het 

hart van Nederland in Amsterdam. Zo stelt 

Jordanees en filmmaker Eddy Terstall het zich 

voor. In de moderne, open samenleving draait 

het wat hem betreft om gelijkheid en om 

vrijheid van meningsuiting. ‘Onze eeuwenoude 

Nederlands cultuurrechten gaan we niet zomaar 

in vijf jaar tijd weggooien.’ 

TEKST: Roel Neijts en Ruud Vos 

FOTO’S: Sjors Overman 

Met licht gebogen schouders zoekt 

cineast Eddy Terstall (42) een 

tafeltje in zijn stamkroeg De Kat 

in de Wijngaert, middenin de Amsterdamse 

Jordaan. Zachtjes meldt hij dat hij zich de 

afgelopen dagen niet helemaal fit voelde. 

De filmmaker hangt zijn jas zorgvuldig over 

de stoelleuning en bestelt een glas thee bij 

de barvrouw. Terwijl hij wacht, maakt hij een 

praatje met haar – Jordanezen onder elkaar. 

Deze stad, en vooral deze wijk, stroomt 

door Terstalls bloed: hier woont, werkt en 

drinkt hij. De passie voor 

de hoofdstad schemert 

door in zijn films: zowel 

Simon – goed voor vier 

Gouden Kalveren – als 

De Boekverfilming en 

Hufters en Hofdames 

spelen zich af in de 

Jordaan. ‘Er is niets zo 

gemakkelijk en authentiek 

om een verhaal vanuit 

je eigen omgeving 

subcultuur te beschrijven. 

Bovendien tast je 

de boodschap niet aan en blijft de situatie 

herkenbaar voor iedereen: aan de grondslag 

van elke subcultuur liggen dezelfde psychologische 

patronen.’ 

Terstall kijkt graag over de grenzen van zijn 

geliefde buurt heen: heel Nederland, met 

alle maatschappelijke en politieke ontwikkelingen, 

is het werkterrein van de gelauwerde 

filmmaker. Zijn interesse in onze samenleving 

was al vroeg aangewakkerd. Na de middelbare 

school koos de jonge Terstall niet 

voor de filmacademie, maar voor Politicologie 

aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Op de 

filmacademie was te weinig aandacht voor 

de maatschappij. Wanneer je als filmmaker 

'Mijn films zijn een 

parodie op het uit 

de hand gelopen 

kapitalisme met 

enkel luxeproblemen' 

iets wilt vertellen, is het juist belangrijk om 

zicht te hebben op de anatomie van onze 

gemeenschap.’ 

10 septemberfilms 

De rossige regisseur heeft de handen nu vol 

aan de afronding van zijn trilogie over de 

moderne, seculiere samenleving. In het eerste 

deel stond de dood centraal, gekoppeld aan 

thema’s als euthanasie en het homohuwelijk. 

‘Simon was heel duidelijk een zedenschets van 

Nederland’, illustreert Terstall. De twee delen 

die nog moeten uitkomen, 

vallen ook onder 

deze categorie. Sextet: 

de nationale bedverhalen 

behandelt seksualiteit 

in een zestal korte 

segmenten, en komt 

begin mei uit. Terstall 

hoop dat tegen die tijd al 

een start is gemaakt met 

de productie van Vox 

Populi, de politiekgetinte 

afsluiter van het drieluik. 

‘Daarvoor hebben we nu 

een budget van 1,2 miljoen euro, volgende 

week horen we of daar acht ton bijkomt. Als 

dat het geval is, kan de productie bij wijze van 

spreken meteen beginnen. Zo niet, dan moeten 

we het doen met kleinere salarissen en 

veel korte draaisessies. Echt groots uitpakken 

kan dan niet. Dat zou jammer zijn, want de 

film gaat over een politicus in campagnetijd, 

zodat veel figuranten noodzakelijk zijn.’ 

Door het geven van zedenschetsen slaat de 

regisseur een nieuwe weg in, terwijl de thematiek 

hetzelfde blijft. Terstalls films zijn altijd 

doordrenkt geweest van maatschappelijke 

betrokkenheid: een weergave van de libertijnse, 

zonnige samenleving die Nederland 


uropa kent. 


‘Regisseur Robert Jan Westdijk noemt 

mijn eerdere werk 10 septemberfilms. Die films 

snijden maatschappelijke thema’s niet echt 

aan, maar zijn een parodie op het uit de hand 

gelopen kapitalisme met enkel luxeproblemen. 

Ik liet Nederland, en vooral Amsterdam, van 

haar zonnigste kant zien.’ Zodoende hebben 

zijn films een posterfunctie voor Europa en ook 

de wereld daarbuiten. 

Terstall heeft zichzelf bestempeld als ‘propagandist 

van de Nederlandse filmwereld’. Deze 

aangenomen positie maakt het hem dikwijls 

moeilijk om zijn films gefinancierd te krijgen. 

‘Tenzij het om een kinderfilm gaat, of de verfilming 

van een bekend boek, is het in Nederland 

moeilijk subsidie te krijgen. Films van politieke 

of maatschappelijke aard hebben geen duidelijke 

formule. Daarom kiezen de omroepen in 

de strijd om de kijkcijfers liever voor de financiering 

van een commerciële film zoals Costa. 

De subsidiecultuur hier zou moeten zijn zoals 

in de rest van Europa. Duitsland bijvoorbeeld, 

is zich bewust van zijn bijzondere positie in de 

geschiedenis en zijn interessante maatschappij: 

daar wordt subsidie juist verleend aan films 

over de Berlijnse Muur en multiculturele happenings.’ 

Politicus Terstall 

De Amsterdamse cineast heeft nooit verzwegen 

dat hij na de voltooiing van het drieluik 

over Nederland de landelijke politiek ingaat. ‘In 

ons land is het ongebruikelijk dat een filmmaker 

de overstap van de kunstwereld naar Den 

Haag maakt. Voor zover ik weet, heeft alleen 

PvdA’er Hillie Molenaar dat gedaan. In de rest 

van Europa, en ook in Zuid-Amerika is het juist 

normaal dat kunstenaars politiek actief zijn. Het 

is bijna hun maatschappelijke plicht.’ 

Momenteel is Terstall al sporadisch actief voor 

de PvdA. Zo regisseerde hij enkele campagnefilmpjes 

en geeft hij de partij zo nu en dan 

achter de schermen advies. Met zijn felle kritiek 

op de Nederlandse subsidiecultuur doet hij binnen 

de arbeiderspartij niet veel. ‘Ik ben vooral 

bezig met buitenlands beleid, met name met 

het Midden-Oosten. Integratie – de botsingen 

tussen de traditionele en modernistische kijk 

op de wereld – en open samenlevingen hebben 

ook mijn interesse.’ Meerdere partijen, 

zowel PvdA als VVD en Leefbaar Nederland, 

hadden de filmmaker al eens benaderd voor 

een kamerzetel. ‘Over een open samenleving 

denken de meeste partijen ongeveer hetzelfde. 

Het verschil is dat de PvdA het thema de laatste 

tijd meer heeft benadrukt; Wouter Bos zelf 

vindt een open samenleving erg belangrijk. Ik 

moest zijn aanbod om op de verkiezingslijst te 

komen weigeren: Sextet en Vox Populi gaan 

voor.’ -> 

9

10 

Manifest 

Samen met Hans Teeuwen en Vliegende Panter Diederik Ebbinge 

stelde Eddy Terstall medio september 2006 een politiek manifest op, 

getiteld De vrijheid van meningsuiting is net zo on-onderhandelbaar 

als de gelijkheid. In de verklaring onderstreept het drietal wat de 

vrijheid van meningsuiting inhoudt. ‘Dat manifest is vrij conservatief: 

het handelt over de vrijheid van meningsuiting die al duidelijk in de 

wet staat geformuleerd, en waarover niet kan worden onderhandeld.’ 

De filmmaker verheft zijn stem, en verduidelijkt: ‘Die vrijheid is ontwikkeld 

tot een eeuwenoud Nederlands cultuurrecht; dat gaan we 

niet ineens in vijf jaar tijd weggooien, omdat er opeens wat mensen 

beginnen te schreeuwen. Dat is de slechtste gunst die Nederland aan 

zijn allochtone gemeenschap kan verlenen. Wees blij dat moslims 

in een sfeer komen waar veel dingen bespreekbaar zijn, dat kan 

heel verlossend werken bij hun knellende religie.’ De schreeuwende 

mensen die Terstall aanhaalt, zijn enkele CDA-ministers, waaronder 

minister van Ontwikkelingssamenwerking Van Ardenne. ‘Nota bene 

in de Jemen Times zei Van Ardenne dat seculiere opiniemakers in 

Nederland gevaarlijk bezig waren: “Achter een façade van tolerantie 

gaat een wereld van haat schuil tegen andersdenkenden.” Ik dacht 

even dat ze sprak over moslimfundamentalisten, maar ze had het 

over ons, de Nederlandse kunstenaars.’ De rechtervleugel van het 

CDA, waaronder Van Ardenne, Donner en Van der Hoeven, is volgens 

Terstall helemaal niet blij met de vrijheid van meningsuiting: ‘Die zou 

twijfel zaaien in de hoofden van religieuze mensen. De vrijheid van 

meningsuiting werd gedegradeerd tot het recht om te beledigen. 

Bovendien werd de suggestie gewekt dat fundamentalistische gelovigen 

gelijk hebben, dat je geen kritiek mag hebben op het geloof. 

Hoe is dat mogelijk in Nederland? In de jaren zeventig jaren ging het 

er een stuk harder aan toe: de kerk werd indertijd veel meer uitge- 

'In de rest van 

Europa is het juist 

normaal dat 

kunstenaars politiek 

actief zijn. Het is bijna 

hun maatschappelijke 

plicht' 

daagd dan wat nu met de islam het geval is, terwijl er nu veel meer 

noodzaak toe is.’ 

Bovendien zei minister Donner kort na uitspraak van Van Ardenne 

dat hij het jammer vond niet over de juridische middelen te beschikken 

om de kruisigingsact van Madonna te verbieden. ‘Nog een 

aanleiding voor het manifest’, zegt Terstall. ‘Natuurlijk heeft hij alle 

recht om dat te zeggen, maar als Minister van Justitie is het niet verstandig. 

Aangezien hij ook verkiesbaar was, wilde ik wel eens weten 

of Donners partij achter zijn bewering stond en wat andere partijen 

van de twee CDA-uitspraken vonden. Samen met Hans Teeuwen en 

Diederik Ebbinge heb ik toen het manifest opgesteld. Wij vonden dat 

de kiezer daar recht op had, zo vlak voor de verkiezingen.’ 

Individuele vrijheid 

‘Vrijheid van meningsuiting is een belangrijk instrument voor burgers’, 

benadrukt Terstall. ‘Uitspraken als die van de CDA-ministers geven 

islamitische gezaghebbers bijvoorbeeld de macht om hun gemeenschap 

te overtuigen dat de vrijheid van meningsuiting tegen hen is 

gericht. Maar die vrijheid wendt zich nooit tegen burgers, enkel tegen 

zij die de waarheid willen monopoliseren en de macht willen houden. 

De vrijheid van godsdienst gaat niet over de collectieve godsdienst 

maar over de individuele vrijheid: je mag je leven op alle gebieden 

zelf inrichten, dus ook op religieus vlak. Gezagsdragers mogen hun 

gemeenschap niet opdragen hoe te geloven. De individuele gelovige 

moet worden beschermd tegen heersende dogma’s.’ 

Het manifest werd uiteindelijk ondertekend door alle partijen, van de 

SP tot de PVV van Geert Wilders. Twee partijen tekenden niet: de 

ChristenUnie en het CDA. ‘De liberalen binnen het CDA, waaronder 

Bot, Verhagen en Wijn hadden best willen ondertekenen, maar zij 

zagen het manifest als een partijpolitieke move van de drie opstel- 


lers.’ Wouter Bos diende het manifest in als motie in de Tweede 

Kamer. ‘Bos was ervan overtuigd dat de meerderheid zou instemmen, 

aangezien alle partijen het manifest al hadden ondertekend. 

Het CDA was uiteraard erg boos, omdat het was gebruikt om de 

coalitie uiteen te spelen’, zegt Terstall met een brede glimlach op 

zijn gezicht. 

Eén Europa 

In de optiek van de regisseur heeft Nederland een speciale plek 

veroverd in Europa en Europa in de wereld. ‘Nederland heeft een 

voorbeeldfunctie in Europa: in ons land was de eerste wetgeving 

over euthanasie en homohuwelijk. Andere landen nemen het over.’ 

Terstall spreekt zich expliciet uit over de onvermijdelijkheid van de 

Europese eenwording. ‘Ik kan nu al voorspellen dat de Denen en 

de Spanjaarden de komende tien jaar steeds meer zullen beseffen 

hoe ze op de Grieken en Zweden lijken. Noordwest-Europa is een 

bijzonder stukje wereld, met een gemeenschappelijk waardenpatroon. 

Europeanen hoeven maar over de Oeral, de Middellandse 

Zee of zelfs de Atlantische Oceaan te kijken, om te zien hoeveel 

politiek cynisme, onderdrukking en eigenbelang er in de rest van de 

wereld is. Door te zien wat we niet zijn, gaan we langzaam beseffen 

wat we wel zijn. 

‘Europa zal steeds meer een waardige gemeenschap worden, 

dat kan niet anders. Het is een van de plekken waar het idee 

van open samenleving – gelijkheid, persvrijheid et cetera – het 

best wordt beleden. Als ik meereis met culturele uitwisselingen 

van Buitenlandse Zaken, en met journalisten en beleidsmakers in 

contact kom, valt me op hoe geliefd ons continent is. Iedereen 

wacht op Europa, verwacht iets van Europa. Alleen in Europese 

landen worden beslissingen genomen waarbij de regeringen geen 

eigenbelang hebben, zoals bijvoorbeeld het verstrekken van landbouwsubsidies. 

In Amerika of China is zoiets ondenkbaar. Europa 

kan een leidende rol spelen wat betreft milieubeleid, en kennelijk 

heeft het koloniale verleden een positieve invloed op ons gehad. 

Doordat we al veel mensen uit voormalige kolonies over de vloer 

hebben gehad, hebben we veel meer inzicht gekregen.’ 

Terstall is ervan overtuigd dat de Europeanen de situatie in Irak 

veel slimmer hadden aangepakt dan de Amerikanen. ‘Europa zou 

veel voorzichtiger zijn geweest en met meer begrip voor de plaatselijke 

cultuur te werk zijn gegaan. De VS hebben de problemen 

niet kunnen oplossen, doordat ze het zo dom hebben aangepakt. 

Ze waren te naïef en hadden voor dezelfde aanpak gekozen als 

destijds in Duitsland, Korea en Japan: de oorlog winnen en de dictator 

verdrijven, dan is de bevolking tevreden en dankbaar. Ja, dat 

zou zo zijn, ware het niet dat sommige betrokken partijen belang 

hebben bij conflicten. Landen als Iran en Saoedi-Arabië zetten 

gemeenschappen tegen elkaar op vanwege de olie, en het internationale 

terrorisme wil chaos creëren. Wat hebben de Amerikanen 

nu eigenlijk gebracht, als Irakezen niet eens hun boodschappen 

kunnen doen zonder gevrijwaard te blijven van drive-by shootings 

en bomaanslagen?’ 

Het uitdrukken van zijn laatste peuk, waarmee de cineast cirkeltjes 

draait in de asbak, kondigt het slot aan van zijn betoog. ‘Europa is 

een plek waar Amsterdam New York kan zijn, en Berlijn en Parijs 

een soort Washington. De Oost-Europese staten zijn dan zoals de 

zuidelijke staten van de VS: iets achtergesteld. Daar komen bij wijze 

van spreken voorlopig de werklui en de soldaten vandaan, totdat ze 

emanciperen. Heel cynisch is dat, maar wel een beetje wat nu aan 

de hand is.’ ANS 


Sjaak 

E en confessie erdoorheen gooien in een column om de 

zoveel tijd kan geen kwaad, zo vertelde mijn columnleraar. 

Om die zak ook eens te plezieren, zal ik eens wat zeggen: 

ik ben vaak verbijsterd. Over een Marokkaans gezin dat niet 

in de buurt bij andere Marokkaanse gezinnen gaat wonen, 

maar het gaat zoeken in een blank gehucht. Over het feit dat 

steeds meer programma’s op tv mogelijk worden gemaakt 

door telefoonmaatschappijen, leenbanken en slagers. Maar al 

helemaal vreemd vind ik dat op de universiteit niet meer wordt 

gepest. Waar op de middelbare school pestprotocollen moeten 

worden opgesteld omdat bullebakken zielige kindjes in de vijver 

smijten en met passers bestoken, is het op de universiteit een 

waar paradijs voor de middelbareschoolmelaatse. Het dragen 

van idiote kleding, ervoor uitkomen dat je wel eens gedichten 

schrijft en het voeren van eendjes: op de Alma Mater zijn het 

geen redenen om iemand totaal verrot te meppen. Teken van 

beschaving? Mooi? Helaas, ik vind weinig mooi, en ook dit 

vind ik met een haast vanzelfsprekende vanzelfsprekendheid 

een vreselijke ontwikkeling. Wie niet wordt gepest terwijl daar 

wel reden voor is, bloeit namelijk op tot een afschuwelijke 

mispel die in de eerlijke cultuur allang om zeep was geholpen. 

Niet te filmen, zulk onuitstaanbaar gedrag dat hierdoor vaak 

ontstaat. Een perfect voorbeeld hiervan vormt Jakhals Isolde. 

Voor de geweldige mensen die niet tegen een uur Matthijs van 

Nieuwkerk kunnen die in De Wereld Draait Door alles leuk vindt 

en stiekem in zijn hart een 'bloemenkind' is (treurig genoeg haal 

ik werkelijk de beste man aan): Isolde is een soort van vrouw 

die om de dag met een camera op pad mag, huntend naar het 

heetste nieuws. In al haar naïviteit stelt ze aan de hotte mensen 

in het nieuws vragen van het niveau intakegesprek mongolenopvanghuis, 

laat ze een man het filmpje monteren en voici: 

een programmamaakster is geboren. Een programmamaakster, 

jawel, want zo profileerde bosnimfje Isolde zich laatst op de 

kijkbuis. Het is dat mijn plasmascherm zo veel duiten kostte, 

want anders had ik hem (of haar, waarschijnlijk zijn tv’s vrouwelijk, 

ze zijn namelijk zeurderig, ouderwets, traag en ergerlijk) het 

raam uitgesmeten en daarna zou ik gedanst hebben op het feit 

dat ik de komende tijd niet naar Isolde, Matthijs, Mart Smeets, 

Giel Beelen, Sieger Sloot, Joost Prinsen en Sophie Hilbrand zou 

hoeven te kijken. 

Het schijnt, zo las ik laatst in een Viva op de wc, dat pesten op 

het werk lekker vaak gebeurt, in tegenstelling tot op de universiteit. 

Koffiejuffrouw opsluiten in de voorraadkast, excuusallochtoon 

varkensvlees serveren, de homo van loonadministratie 

het raam uitgooien en via msn mededelen dat je de stagiaire 

helemaal kapot gaat maken; van dat werk. Dat soort gepest 

is niet leuk, maar dient ervoor om mensen met hun debiele 

smoelwerk op het feit te drukken dat ze niet op de goede plek 

zitten. De kans dat er bij De Wereld Draait Door gepest wordt, 

acht ik echter niet bijzonder groot. Daar is Matthijs te veel bloemenkind 

voor. Als Matthijs nu de hulp van Giel Beelen inroept 

en de brutale radiorebel suiker door Isoldes benzine laat mixen, 

zou het nog goed kunnen komen. Go Giel! 

11

12 

N.S.V. Carolus Magnus 

Opgericht: 

1928 

Dies: 

1 februari 

Kleuren: 

Zwart, zilver en oranje 

Zinspreuk: 

'O tempora, O mores!' (‘o tijden, o zeden!’) 

Ledenaantal 2006-2007: 

412 leden 

Man-vrouwverhouding: 

60 procent / 40 procent 

HAN-RU verhouding: 


Peter Flierman 

Preses Leidse Studenten Vereniging Minerva 

‘Minerva heeft alleen via de Landelijke Kamer van Verenigingen 

contact met studentenverenigingen uit Nijmegen. Met onze corporale 

zusterverenigingen is het contact veel intensiever, we nodigen 

elkaar bijvoorbeeld uit voor borrels en gala’s. Met verenigingen uit de 

Keizerstad is dat niet het geval, want daar zit geen studentencorps. 

Carolus verkondigt dat hun voorganger ooit was aangesloten bij de 

Algemene Senaat Vergadering. Dat is echt grote onzin: het is bijkans 

ondenkbaar dat een papenstad onderdeel van de corpora zou zijn. 

‘Nijmegen heeft, voor zover ik weet, een sterke disputencultuur. De 

stad barst van de losse onafhankelijke disputen waarin mensen zich 

verenigen, wat wellicht ten koste van de ‘grote’ studentenverenigingen 

gaat. Tot slot speelt het feit dat Nijmegen een behoorlijke stad 

is en een aardig uitgaansleven kent zeker een grote rol. Daardoor 

is de behoefte aan een vereniging om iets leuks te doen misschien 

minder. Ik denk in ieder geval dat het gebrek aan alternatieven een 

van de redenen is dat het Leidse studentenleven zo op verenigingen 

is gericht. 

‘Carolus heeft mijn voorkeur boven Ovum Novum. Het is een persoonlijke 

reden: de huidige praeses van Carolus Magnus, Menno 

Sijstermans, was een van mijn beste vrienden op de middelbare 

school. Via hem ben ik een aantal keren in Nijmegen geweest, ook 

op de Kroeg van Carolus; zeer positieve ervaringen.’ 

Carolus 

Het gaat goed met het 

verenigingsleven in Nijmegen: 

Ovum Novum haalde dit 

collegejaar maar liefst 61 

procent meer eerstejaars 

binnen dan in 2005. Carolus 

Magnus kreeg 32 procent extra 

– ook niet verkeerd. Zijn de 

imagoproblemen van de 

verenigingen de wereld 

uitgeholpen? ANS maakt de 

balans op: hoe populair zijn 

Carolus Magnus en Ovum 

Novum anno 2007? 

TEKST: Roel Neijts 

FOTO’S: FP-Fotografie.nl 

Slechts 4 procent van de Nijmeegse studenten is aangesloten 

bij de studentengezelligheidsverenigingen 

N.S.V. Carolus Magnus en N.S.V. Ovum Novum. 

Bovendien behoren deze verenigingen niet eens tot de 

illustere Algemene Senaat Vergadering: de verenigde corpora. 

Deze traditionele en vaak oude corpsverenigingen, 

waaronder het Leidse Minerva en Amsterdamsch Studenten 

Corps, zijn de grootste spelers in het verenigingsleven van 

Nederland. Zo heeft het Amsterdamse corps ongeveer 3200 

leden. Daar steekt Ovum Novum, met haar 237 studenten, 

toch wat schraal bij af. 

Na een lange tijd van lage ledeninstroom, zijn de Nijmeegse 

verenigingen nu fors groeiende: dit jaar zijn meer eerstejaars 

te porren voor een lidmaatschap. Carolus mocht meer dan 

zeventig nieuwkomers begroeten en concurrent Ovum 

zelfs meer dan tachtig. Alexander Gras, oud-preses van 

Carolus Magnus meldde vorig jaar in Vox dat de vooroordelen 

tegenover gezelligheidsverenigingen afnemen: 

‘In plaats van je bij voorbaat al tot fout te bestempelen, 

zijn eerstejaars nieuwsgierig en ze willen weten wat je te 

bieden hebt.’ 

ANS was benieuwd hoe de huidige beeldvorming, ook 

54% van de ondervraagden vindt dat Carolus Magnus zichtbaar is in het Nijmeegse studentenleven 


vs Ovum 

onder ouderejaars studenten, is gesteld. Zijn de Nijmeegse 

verenigingen upcoming en geaccepteerd door de gehele studentengemeenschap? 

We vroegen meer dan vijfhonderd studenten 

om hun mening over de twee ‘echte’ studentengezelligheidsverenigingen 

Carolus Magnus en Ovum Novum. Begrippen als 

‘traditioneel’, ‘gezellig’, ‘dominant’, ‘machtig’ en ‘toegankelijk’, 

moesten per vereniging worden beoordeeld. Daarna mochten 

de begrippen slechts aan één vereniging worden toegewezen. 

De resultaten staan hieronder en tevens onderaan de pagina's 

van dit nummer.. 

Carolus de Machtige 

Carolus Magnus is de oudste studentenvereniging van Nijmegen. 

Zijn voorganger, Societas Studiosorum Noviomagensis Roland, 

werd al in 1928 opgericht, vijf jaar na de stichting van de 

Katholieke Universiteit. Pas 62 jaar na de oprichting van Carolus 

namen enkele studenten het initiatief om een eigentijdse vereniging 

met een ‘nieuw, uniek, vernieuwend en minder traditioneel 

jong karakter’ op te richten. Ovum Novum was geboren. 

Dat minder traditionele karakter straalt volgens de ondervraagden 

na zeventien jaar nog steeds van ze af: slechts 14 procent 

omschrijft het nieuwe ei als ‘traditioneel’, al vindt eenderde 

daarvan de vereniging ‘zeer traditioneel’. Carolus Magnus scoort 

op dit gebied hoger: 65 procent heeft de indruk dat tradities bij 

de oudere vereniging hoog in het vaandel staan. Meer dan driekwart 

van de ondervraagden vindt de Carolingers traditioneler 

dan Ovianen. 

Op begrippen van de oude stempel scoort Carolus sowieso goed: 

‘dominant’, ‘prominent’ en ‘machtig’ worden stuk voor stuk aan 

de meest traditionele studentenvereniging toegewezen. Ovum 

Novum verdient haar punten met begrippen als ‘toegankelijkheid’ 

en ‘toegankelijk voor hbo’s’ en ‘waarborging van individualiteit’. 

Hierdoor lijkt Ovum wat vriendelijker voor de Nijmeegse 

student. Dat kan ook bijna niet anders met de vrolijke huiskleuren 

eigeel-geel en kek paars. 

Wie is de beste? 

Belangrijker dan welke begrippen het meest van toepassing zijn, 

is misschien wel de vraag of de verenigingen iets toevoegen 

aan het Nijmeegse studentenleven. Carolus Magnus is volgens 

de respondenten de belangrijkste van de twee: iets meer dan 

de helft, 59 procent, vindt deze vereniging van toegevoegde 

waarde voor studerend Nijmegen. Voor Ovum ligt dat percentage 

op 46 procent. Twee op de vijf studenten vinden Ovum 

juist onbelangrijk. Voor Carolus was dit slechts bij eenderde van 

de respondenten het geval. 

Sommige studenten vonden de laatste vraag in de enquête: ‘Als 

je lid móet worden van een van de twee studentenverenigingen, 

op welke zou je keuze vallen?’ blijkbaar te lastig. Bijna eenvijfde 

weigerde deze vraag – die zonder verdere verplichtingen was 

– te beantwoorden. Met slechts 4 procent verschil bij deze vraag, 

wint de oudste, meest traditionele en grootste studentengezelligheidsvereniging 

van Nijmegen, N.S.V. Carolus Magnus, op een 

haar na van Ovum Novum. 

Het is 1 – 0 voor Karel de Grote. ANS 

Dank aan Tim Lamers voor het verwerken van de statistieken. 


N.S.V. Ovum Novum 

Opgericht: 

1990 

Dies: 

20 mei 

Kleuren: 

Geel en paars 

Zinspreuk: 

‘Ovum maakt je studie af’ (wisselt jaarlijks) 

Ledenaantal 2006-2007: 

237 leden 

Man-vrouwverhouding: 


HAN-RU verhouding: 


Sabrina Brandt 

Assessor secundus Amsterdamsch Studenten Corps 

‘Het Amsterdamsch Studenten Corps is op dit moment met 

3200 actieve leden de grootste studentenvereniging van 

Nederland. Dit is niet zo verwonderlijk, aangezien Amsterdam 

een enorme studentenstad is waar jaarlijks meer dan tienduizend 

nieuwe studenten binnenkomen. Dit schaalverschil speelt 

een rol in het formaat van de studentenverenigingen. 

’Over het verenigingsleven in Nijmegen kan ik eigenlijk niet 

veel zeggen. Percentueel gezien zijn in Amsterdam ook maar 

weinig studenten lid. Het gaat er uiteindelijk om dat de studenten 

het binnen de vereniging leuk hebben, een kleine 

organisatie betrekt denk ik juist alle leden bij het verenigingsleven. 

Als de vereniging weinig leden trekt, kan dat aan haar 

karakter liggen. Of misschien organiseren Nijmeegse studenten 

zich in studieverenigingen of andere civiel-maatschappelijke 

organisaties.’ 

42% van de respondenten vindt dat Ovum Novum zichtbaar is in het Nijmeegse studentenleven 

13

14 

Was de kroeg van afgelopen 

avond de kater niet waard? 

Om vergissingen te voorkomen 

zoekt ANS het Nijmeegse 

nachtleven tot op de bodem 

uit. Laat je adviseren door de 

Bar-o-meter. Deze maand: 

LUX 

Filmflirt 

TEKST: Marleen Bakker en Pepijn Reeser 

ILLUSTRATIE: Dirk Bertens 

Voor veel happy singles bestaat de dagelijkse realiteit van het 

vrolijke vrijgezellenleven uit een leeg bed in een kille studentenkamer. 

Voor de student die de koude wintermaanden 

niet alleen wil doorbrengen, biedt LUX Filmflirt wellicht uitkomst: 

een avondje lekker zwijmelen bij een romantische film om vervolgens 

andere singles te leren kennen op de afsluitende borrel. 

De film begint om acht uur, maar filmflirters zijn vanaf half acht 

welkom in het knusse Cinemariënburg. De tafeltjes staan dicht 

bij elkaar, wat het onmogelijk maakt rond te lopen zonder andere 

mensen aan te stoten. Gastvrouw Doro Krol verwelkomt iedereen 

hartelijk en probeert mannen en vrouwen al direct aan elkaar te 

koppelen. Met haar schelle stem sommeert ze barhangers om op 

de andere sekse af te stappen, een advies dat in de wind wordt 

geslagen. De gratis consumptiebon wordt door de aanwezige mannen 

– type Volkskrant-lezende veertiger in spijkerjasje – besteed aan 

een kop koffie. Enkele kortharige vrouwen nippen voorzichtig aan 

een wijntje. Om dit standaard links-intellectuele LUX-publiek op de 

versiertoer te krijgen, zal de alcohol nog rijkelijk moeten vloeien. 

Seks of gezelligheid 

De overenthousiaste Doro kiest uit de ongeveer dertig aanwezigen 

beurtelings een man en een vrouw die tijdens de film naast elkaar 

moeten zitten. Hierdoor blijft een vijftal gedesillusioneerde mannen 

eenzaam achter; zij worden op goed geluk de zaal in gestuurd. 

Gelukkig heeft een rijpe vijftigplusdame geen bezwaar tegen een 

student als buurman. Wanneer er vlak voor aanvang nog twee 

studentes binnenkomen, sleurt Doro direct potentiële partners uit 

hun zetel. Helaas blijken de dames niet voor een flirt maar voor de 

film te komen. ‘De barman lachte ons uit toen hij zag dat we kaartjes 

voor de Filmflirt hadden’, vertelt Annefé de Boer (20), die een 

opleiding volgt aan de toneelschool in Utrecht. De film waarvoor zij 

is gekomen, heet Paris je t’aime en bestaat uit twintig korte liefdesverhalen. 

Tijdens een scène waarin twee vampiers elkaar bij wijze 

van tongzoen hartstochtelijk in de nek bijten, wordt er gespannen 

gegniffeld. Verder blijft het angstvallig stil. 

9% van de ondervraagden omschrijft Ovum als ‘machtig’, 28% omschrijft Carolus Magnus als ‘machtig’. 



Bar-o-meter 

Na afloop neemt Doro haar taak als pimp weer op zich en drijft ze 

de flirters in een gereserveerde hoek van het café. De schuchtere 

Thomas, op het eerste gezicht een dertigplusser, blijkt pas 24 jaar 

oud te zijn. Hij probeert met de twee studentes een gesprek aan 

te knopen over zijn kantoorbaan in de staalindustrie, maar weet 

ze helaas niet te boeien. Thomas is een frequent bezoeker van de 

Filmflirt. ‘Vorige keer had ik hier bijna iemand opgepikt. Het ging 

helaas fout toen ik zei dat ik haar aan de oude kant vond.’ Trillende 

handen en zweetdruppeltjes op zijn lip zijn stille getuigen van 

nervositeit. Zijn priemende ogen dwalen rusteloos door het café, 

hij draait constant met zijn bierglas en stelt zich niet voor aan mannelijke 

tafelgenoten. Als hij ten slotte stelt dat in ieder mens wel een 

moordenaar schuilt, lijken zijn kansen op seks definitief verkeken. 

Koppeltjes ontstaan er nauwelijks; alle bezoekers verzamelen zich 

aan de bar en het sjansen beperkt zich tot een dapper ‘hoi’ wanneer 

iemand zich naar het toilet begeeft. De blonde gastvrouw probeert 

de groep wakker te schudden uit de seksuele winterslaap en werpt 

zich op als een actieve bemiddelaar: ‘Misschien moeten jullie telefoonnummers 

uitwisselen’, adviseert ze twee aanwezigen die amper 

een minuut met elkaar in gesprek zijn. 

Generatiekloof 

Het concept is leuk, maar de kans dat je hier als student een scharrel 

vindt, is nihil – tenzij je een voorkeur hebt voor iemand die oud 

genoeg is om je vader of moeder te zijn. Ook in dat geval is er geen 

garantie op succes, want de mannen zijn niet op veroveringstocht 

en zwoele blikken van wulpse dames op leeftijd blijven uit. De 

Filmflirt is een gezellige avond voor mensen van middelbare leeftijd, 

waar een enkele wanhopige freak niet ontbreekt. 

De overenthousiaste gastvrouw positioneert zich naarmate de 

avond vordert bij de uitgang om iedereen die ervandoor wil op 

andere gedachten te brengen. Wanneer Doro beseft dat dit niet 

gaat lukken, neemt ze afscheid met een gabberhandje, waarna ze 

de vuist op haar borst drukt en afsluit met ‘yo’. ‘Dat doe ik met mijn 

zoon ook altijd.’ ANS 

5 of 9 Der Freischütz 

Carl Maria von 

Weber 

Hein van den Berg (25), vijfdejaars Geschiedenis 

Locatie: fitnesszaal Gymnasion 

Wat moet ik me bij ‘Der Freischütz’ voorstellen? 

‘Dat is een romantische opera. Het is een zoetsappig 

verhaal over een jager die een pact met de duivel 

sluit om het hart van een vrouw te veroveren. 

Uiteindelijk komt alles goed natuurlijk.’ 

Luister je veel naar dit soort muziek? 

‘Ja, ik luister alleen maar klassiek en dan vooral 

romantische werken, zoals deze opera. Het is mooi 

om te horen hoe de tekst en de muziek elkaar aanvullen 

om samen sfeervolle scènes te creëren.’ 

Een erfenis van je ouders? 

‘Nee, mijn ouders luisteren zelden naar klassieke 

muziek. Zelf heb ik nooit een andere passie gehad. 

Op mijn twaalfde kocht ik mijn eerste cd: de Zesde 

Symfonie van Beethoven.’ 

Is lage cultuur niet aan jou besteed? 

‘Spreken van hoge en lage cultuur vind ik behoorlijk 

snobistisch. Ik ben van mening dat je moet 

kiezen voor de muziekstijl waar je de meeste voldoening 

uit kunt halen. In de kroeg en bij vrienden 

hoor ik wel andere muziek, maar ik voel geen 

behoefte me daarin te verdiepen.’ 

Heeft het studentenleven je niets nieuws gebracht 

op het gebied van muziek? 

‘Nou, ik ken best veel studenten die ook naar 

klassiek luisteren. Met hen wissel ik veel muziek 

uit, zodat ik steeds weer andere werken krijg te 

horen. Ook ga ik hier in Nijmegen geregeld naar 

De Vereeniging voor een klassiek concert. Als het 

niet is uitverkocht, kun je als student voor slechts 

acht euro een kaartje kopen.’ 

TEKST EN FOTO: Teun Verberne 

43% procent denkt dat Carolus het gezelligste is. 37% denkt juist dat Ovum Novum het gezelligste is. 

15

Ja die mokkel, ja die pol die wil ich putzen, 

Ja die mokkel, ja die pol die wil ich haân, 

Ze maakt me hie, ze maakt me ha, 

Ze maakt me falderaldera 

- Jan Wolkers, Turks Fruit 

FOTO'S: FP-Fotografie.nl

For this was on seynt Valentynes day, 

Whan every foul cometh ther to chese his make, 

Of every kinde, that men thenke may; 

And that so huge a noyse gan they make, 

That erthe and see, and tree, and every lake 

So ful was, that unnethe was ther space 

For me to stonde, so ful was al the place. 

- Geoffrey Chaucer, Parliament of Foules

Anuar wil niet 

beroemd worden, toch 

is hij de hoofdact van 

StuKaFest. Een verlegen 

jongen, maar ook druk 

en ad rem. Met een 

show die licht verteerbaar 

vertier biedt, en 

onder het oppervlak 

volop boodschappen 

herbergt. 

18 

liefst was ik nog tien jaar 

oud geweest. Ik probeer altijd 

‘Het 

het speelse van een kind in me 

te hebben.’ Anuar Aoulad Abdelkrim (28) 

is klein van stuk en zijn hoofd gaat schuil 

in een royale capuchon. Op het podium 

vertelt hij over dingen die hij doet: kinderlijk 

spontaan en een tikkeltje tegendraads. Toch 

is hij hard op weg naar volwassenheid in de 

cabaretwereld. Zelf blijft hij zich vastberaden 

een stand-upcomedian noemen. Hij weigert 

zich namelijk aan te passen aan de gevestigde 

cabaretiers met ‘hun piano’s, liedjes, gedichtjes 

en diepgang’. 

In 2004 won Anuar het Cameretten-festival. 

Nu voert hij zijn avondvullende show Ik 

ben… op in heel Nederland, van Gorredijk 

tot Gorinchem. Op 1 februari is hij te gast 

in Nijmegen. Daar is hij de hoofdact van 

StuKaFest, het festival waarbij artiesten 

optreden in studentenkamers. 

Anuar bewoont een flat in de Utrechtse 

wijk Overvecht, waar hij tot zijn eigen verontwaardiging 

zijn buren niet eens kent. 

We ontmoeten Anuar op een terras onder 

de overkapping van het winkelcentrum in 

zijn buurt. In efficiënt Nederlands, lidwoorden 

inslikkend en op topsnelheid, ratelt de 

Utrechter zijn verhaal. Totdat er tot drie keer 

toe een man langsloopt met een oorverdovend 

rammelend karretje. Anuar roept uit: 

‘Hé meneer! Dit is een interview, man!’ En 

met een brede grijns: ‘Kijk, hij lijkt op mij! 

Geloof me, hij is irritant, net als ik. Hij loopt 

bewust telkens langs.’ 

Je eerste theatershow heet ‘Ik ben…’ Wie 

ben je, behalve irritant? 

‘Ik geloof dat iedereen veel verschillende 

personen in zich heeft. Hangend op de bank 

ben je een ander type dan met vrienden in 

‘Ik voel me een rapper 

in een klassiek orkest’ 

TEKST: Maartje Bakker 

FOTO: Lisa Jacobs 

een discotheek; in een voetbalstadion ben je 

weer anders dan wanneer je in de bibliotheek 

zit te lezen. De invloed van de omgeving op 

ieder mens is groot, terwijl je dat nooit beseft. 

Dat is niet erg. Zo blijft contact interessant en 

spannend. Ik probeer al mijn persoonlijkheden 

te zijn in anderhalf uur. Ik wil laten 

zien wie ik ben als persoon; qua karakter, 

niet qua afkomst. Een ondeugende, vrolijke, 

charmante jongen die met een knipoog in de 

maatschappij staat. Daarnaast is de titel Ik 

ben… omdat het mijn eerste programma is. 

Ik stel mezelf voor.’ 

Wil je dat het publiek zich ergens van 

bewustwordt door het bijwonen van een 

show? 

‘Nee. Ik wil mensen gewoon lekker laten 

lachen. Er zijn vierhonderd cabaretiers in 

Nederland en iedereen wil zijn boodschap 

kwijt. Een politicus lukt het al niet om te 

overtuigen, laat staan een komiek. Ik kan wel 

doen alsof ik alles beter weet, maar ik ben 

pas 28. Driekwart van de mensen heeft meer 

levenservaring dan ik. Ik geef mijn visie, mijn 

manier van denken.’ 

Toch staat in de aankondiging dat je het hebt 

over serieuze thema’s als de verharding van 

de maatschappij en individualisering. Weet 

je zeker dat je de zaal niets wil meegeven? 

‘Ik probeer te vertellen alsof ik niets vertel. 

Toch kan ik niet anderhalf uur op een podium 

staan zonder iets inhoudelijks zeggen. Als je 

gaat ontleden, kom je boodschappen tegen. 

Heel veel boodschappen zelfs. Denk maar 

niet dat ik ze ga verklappen, ik moet nog 

anderhalf jaar met deze show.’ 

Kom op, die boodschappen zijn bedoeld om 

te worden gehoord. 

‘Nou, goed. De hoofdboodschap ben ik zelf: 

ik speel bewust heel veel mensen, omdat 

ik echt zo ben en wil zijn. Daarnaast zijn 

er subboodschappen, bijvoorbeeld dat de 

maatschappij steeds harder wordt. Wat ik 

ook wil meegeven: wees gewoon jezelf. Ik 

ben van plan mijn hele leven mijn gevoel te 

volgen. Als mijn gevoel over vijf jaar zegt: 

word bakker, dan word ik bakker. Sommige 

mensen die op kantoor werken, zeggen dat 

ze bijvoorbeeld liever schoonheidsspecialiste 

zouden zijn. Doe dat gewoon, volg je hart, 

doe je ding! Dat is wat ik wil uitstralen. 

‘Verder speel ik veel irritante typetjes op het 

podium. Niet om een zaal te ergeren; ik wil 

er iets mee bereiken. Een voorbeeld: in de 

Konmar dragen de medewerkers T-shirtjes 

met: “Kan ik u helpen?” Ik vertel in mijn 

show dat ik antwoord geef. Of ik vraag in 

een kledingwinkel of ik een paspop mee het 

hokje in mag nemen. Mensen vinden zoiets 

irritant. Het wordt heel snel als raar gezien, 

terwijl afwijkend gedrag juist heel grappig 

kan zijn.’ 

Doe je zulke originele dingen ook op straat? 

‘Mijn materiaal is helemaal gebaseerd op 

dingen die ik om me heen zie gebeuren. Ik 

verzin niets; dat zou ik niet onthouden. Als ik 

iets meemaak, dik ik het aan en op een gegeven 

moment wordt het lachen. Ik kijk hoe 

ver ik kan gaan. Het lastigste is het om een 

goede grap te ontwikkelen. Eentje waarvan 

ik weet dat die altijd werkt, of ik nu in Venlo 

ben of in Delfzijl.’ 

Je houdt tijdens het spelen de zaal nauwgezet 

in het oog en neemt vaak iemand op 

de hak. 

‘Ik wil een kat- en muisspel krijgen. Daarom 

interacteer ik veel. Het publiek moet het 

gevoel krijgen dat we in de kroeg zitten te 

kletsen, alsof we elkaar al jaren kennen. Ik 

wil mensen vrijuit laten lachen, zonder dat ze 

nadenken. Wat ik mooi vind: niemand kent 

elkaar, maar het publiek lacht als een geheel. 

Des te meer energie je krijgt, des te meer je 

kunt geven. Tijdens een optreden ben ik een 

druk baasje, terwijl ik in het dagelijks leven 

juist een verlegen, rustige jongen ben.’ 

Je legt nogal de nadruk op dat je standupcomedy 

maakt en geen cabaret. Waarom 

doe je dat? 

‘Ik vind het lullig dat wat in de kroeg 

stand-up heet in het theater opeens cabaret 

wordt genoemd. Natuurlijk, ook ik breng 

een boodschap, ga voor de lach en werk 

met energie uit de zaal. Maar ik voel me 


een klein dochtermaatschappijtje van het 

grote cabaretbedrijf. Een mimespeler is net 

zo’n dochterbedrijfje. We verschillen van 

cabaret, maar zijn er wel mee verbonden. 

Nederland loopt daarin achter. In Amerika 

en Engeland kennen ze haast geen cabaret 

op de Nederlandse manier. Alles is standupcomedy. 

Microfoon en boem, je persoonlijke 

anekdotes vertellen. Het verhaal 

brengen alsof het wordt geïmproviseerd, 

terwijl 99 procent vaststaat. En dan proberen 

een flow te krijgen met de zaal.’ 

Waarom is stand-upcomedy in Nederland 

geen volwaardig genre? 

‘Hier wordt alles beoordeeld aan de hand 

van de gevestigde orde: Wim Kan, Wim 

Sonnevelt, Toon Hermans. Zij zijn rolmodellen 

geworden. Alles wat eromheen springt, 

moet aan dezelfde criteria voldoen en 

vooral maatschappijkritisch zijn. Gelukkig 

wordt steeds meer onder het kopje cabaret 

geschoven. Toen ik Cameretten won, 

voelde ik me een rapper in een klassiek 

orkest. Iedereen kon zingen, piano spelen. 

Ik kwam gewoon grapjes maken. Ook de 

pers beoordeelde me naar de maatstaven 

van het traditionele cabaret. Journalisten 

zagen me door over een boodschap, willen 

over alles een mening hebben, ik moet mijn 

hele show verantwoorden. Daar word ik 

een beetje ziek van. Ik moet negen van de 

tien keer dezelfde vragen beantwoorden.’ 

Welke vragen worden dan structureel niet 

gesteld, die je wel graag zou willen beantwoorden? 

‘Wat is je passie? Of, wat zou nog meer 

een leuke vraag zijn… hoe voel je je na 

een show?’ 

En hoe zou je ze beantwoorden? 

‘Mijn passie is theater maken op mijn 

manier: mijn ding doen als stand-upcomedian 

in een grote cabaretwereld. Ik wil 

mensen gelukkig maken, zodat ze met een 

smile naar huis gaan. En de dingen die ik 

meemaak overbrengen aan de zaal. Na een 

show ben ik gewoon heel erg moe.’ 

ANS 

www.ans-online.nl 19

20 

Wijkagent 

Rust, reinheid en regelmaat. Dat lijkt 

het credo van de wijk Galgenveld. 

Waarschijnlijk woont op zijn minst 

één van je docenten er. Vlakbij het hectische 

universitaire leven vindt de drukbezette academicus 

hier een oase van rust. De naam 

van de wijk verraadt dat het er nooit levendig 

is geweest: in de middeleeuwen werden 

hier ter dood veroordeelden opgehangen. 

Drie buurten vormen samen Galgenveld. 

Het dichtst bij de universiteit ligt de 

Professorenbuurt met voornamelijk bejaarde 

bewoners. Deze buurt loopt richting Keizer 

Karelplein over in de mooie en rustige 

Indische buurt, en helemaal noordelijk zijn 

winkels, horeca en de meeste studenten te 

vinden. 

Bruisend hart 

‘De levensader van de wijk’, zo betitelt 

Jan, uitbater van cafetaria Family, ‘zijn’ 

Fransestraat. Deze straat vormt het levendige 

centrum van Galgenveld. Er is een biologische 

bakker, een slager, meerdere tandartsen, 

een kapper, buurtcafé Frowijn en de 

Cinematheek. Jan is trots op zijn cafetaria: 

‘Ik noem ons publiek altijd "multicultureel": 

studenten, maar ook gezinnen, huisartsen 

en bouwvakkers.’ Volgens de frietboer letten 

de bewoners op elkaar. ‘Laatst is hier 

een studente verkracht, dus nu kijk ik, voor 

ik naar bed ga, altijd even buiten of er geen 

gespuis rondloopt.’ Verder zorgt Jan goed 

voor zijn belangrijkste afnemers: ‘Speciaal 

Elke maand doet de 

Wijkagent zijn ronde 

door een ander 

stadsdeel. Van getto 

tot villapark speurt hij 

Nijmegen af, op zoek 

naar de meest 

studentikoze wijk. Deze 

maand: tevreden 

bejaarden en rotte 

eieren in Galgenveld. 

voor studenten hebben we onze porties 

extra groot gemaakt.’ 

Ook eetcafé St. Anneke, dat nog nét bij 

de wijk Galgenveld hoort, heeft de student 

hoog in het vaandel staan. Hier komen 

disputen - zoals S.A.G.A., De Tempeliers en 

D.I.A.N.A. - en veel hockeyteams bijeen. 

Barman Pierre, een oude rot in het vak, vertelt: 

‘Elke vrijdag is het hier gigantisch druk. 

Wij zijn het bruisende hart van Galgenveld.’ 

Verder naar het zuiden ligt de rustieke 

Indische buurt. De huizen ogen er mooi: 

statige panden met torentjes, balkons, glasin-lood 

en ingelegde tegels worden afgewisseld 

met oude boerderijen. Fietsen met 

plastic zakken over het zadel en rotzooi in de 

tuinen verraden ook hier de aanwezigheid 

van studenten. 

Bejaarde buurt 

De naoorlogse Professorenbuurt lijkt nog 

het meest op een hangplek voor ouderen. 

Een van de grootste complexen waarin ze 

resideren, grenst aan voormalige universiteitsgebouwen. 

Volgens de bouwplannen 

van de toenmalige KUN zou de campus hier 

komen. Daarom zijn hier een studentenkerk 

– nog in gebruik – en een oude mensa te 

vinden. Het is een rare gewaarwording om 

in de oer-Refter te staan. De architectuur is 

identiek aan die van het Erasmusgebouw, 

maar tegenwoordig dreunt hippe fitnessmuziek 

door deze ruimte. Daarin is nu een 

sportschool gevestigd. Tegenover de stu- 

TEKST: Martine Peters van Ton 

FOTO'S: Sjors Overman 

65% van de geënquêteerden beschouwt Carolus als ‘traditioneel’, Ovum scoort slechts 14% 

dentenkerk, waar burgemeester Thom de 

Graaf nog is getrouwd, woont de Indiase 

Cyril (36), student Theologie. Hij houdt 

van de rust die de wijk hem biedt. Met zijn 

bejaarde buren kan hij het goed vinden, 

vertelt hij in gebrekkig Engels. ‘In de zomer 

probeer ik gesprekken met ze aan te knopen 

in de vlindertuin die tussen ons in ligt.’ 

Rust heerst ook in het SSHN-complex 

Galgenveld. Het gebouw is vanmiddag zo 

goed als verlaten. Het is er donker, koud en 

de muren zijn ongezellig kaal. Voetstappen 

op de trap galmen door het hele gebouw. 

Behalve het uitbranden van een kamer in 

mei 2005 is hier in tijden niets spannends 

gebeurd. Thijs (23), student Psychologie, 

beaamt dat Galgenveld bekendstaat als saai, 

maar zijn gang vindt hij best gezellig. Met 

de wijk heeft Thijs weinig: ‘Voor cafés en 

restaurants ga ik naar de stad. Ik heb me 

nooit verdiept in wat Galgenveld me heeft 

te bieden.’ 

De studenten en bejaarden delen de Coop 

Compact, een van de twee kleine supermarkten 

die de wijk rijk is. Mevrouw Klijnstra 

(78) doet er altijd haar boodschappen. Ze 

vindt de studenten behulpzaam: ‘Laatst 

vroeg een aardige jongeman me nog of 

mijn tas niet te zwaar was.’ Geregeld maakt 

ze een praatje, maar echt contact tussen de 

twee generaties is er niet. ‘Ik doe mijn boodschappen 

meestal wanneer de gemiddelde 

student nog op één oor ligt’, glimlacht het 

kwieke oudje. 


Galgenveld 

Ligging en bereikbaarheid 

Franci: ‘Ik zou nergens anders in Nijmegen 

willen wonen, deze wijk heeft echt de ideale 

ligging.’ 

Charlotte: ‘We wonen heel dicht bij het 

centrum en ook niet ver van de universiteit. 

Ondanks die centrale locatie is het hier lekker 

rustig.’ 

Lize: ‘De busverbindingen waren vroeger 

beter. Nu stoppen de bussen die de 

Groesbeekseweg aandoen niet meer bij de 

universiteit. Klote dus als je fiets kapot is.’ 

Bewoners 

Irene: ‘Afgelopen zomer hadden Lize en ik 

ons ingeschreven voor een straatfeest. We 

zagen de jengelende kinderen en hadden 

plots geen zin meer.’ 

Lize: ‘Vervolgens werden onze namen omgeroepen 

door de straat. We zijn lekker binnengebleven. 

Misschien dat de buurtbewoners 

ons daarom nog zo weinig groeten op 

straat.’ 

Franci: ‘Het huis naast ons is van Ovum 

Novum. We hebben wel eens rotte eieren 

tegen onze ramen en door de brievenbus 

gekregen. Maar dat doen onze buren zelf 

niet, dat zou wel heel triest zijn.’ 

Uiterlijk 

Franci: ‘Galgenveld is een nette wijk, de huizen 

zijn er goed onderhouden en er ligt geen 

rommel op straat.’ 

Lize: ‘De Indische buurt is het mooiste stukje 

van Galgenveld.’ 

Irene: ‘Ik vind de Van Slichtenhorststraat, 

waar wij wonen, de mooiste straat van de 

wijk.’ 

Franci: ‘En ons huis is natuurlijk het mooiste 

huis van de straat!’ 


Groen 

Franci: ‘Het groen bestaat eigenlijk alleen uit 

bomen langs de weg.’ 

Esther: ‘Wel mooie bomen! Voor de bloesem 

in het voorjaar fiets ik speciaal een stukje 

om. Dat is echt een geluksmomentje voor 

mezelf.’ 

Irene: ‘In de zomer liggen we af en toe in het 

parkje tegenover De Wedren, maar die ligt 

officieel niet in onze eigen wijk.’ 

Middenstand 

Lize: ‘Het brood van de biologische bakker 

De Knollentuin, die bij ons om de hoek zit, 

is echt lekker.’ 

Irene: ‘De friet van Cafetaria Family daarentegen...’ 

Lize: ‘Ach, die friet is prima te eten. Bovendien 

is Jan een hele aardige man. Ik kom er 

graag.’ 

Charlotte: ‘Onze boodschappen doen we bij 

de Spar aan de Sint Annastraat, die is dichtbij 

en heeft de meeste dingen wel.’ 

Cafés 

Franci: ‘Wij weten St. Anneke wel te vinden!’ 

Charlotte: ‘Als we daarheen gaan, komen we 

altijd bekenden tegen.’ 

Lize: ‘De stamgasten zijn alcoholisten, maar 

wel aardig. Zo kreeg ik ooit een pakje sigaretten 

van een dronken man toen ik geen geld 

bij me had.’ 

Esther: ‘In Frowijn komen we niet vaak. Af en 

toe in de zomer; dan is hun terras heel gezellig.’ 


De Wijkagent kent toe: 

Charlotte 

Irene 

Dispuut D.I.A.N.A.: 

Esther 

Van de niet-leden onder de ondervraagden vindt 78% ‘elitair’ het meest van toepassing op 

Carolus, tegenover 4% die de eigenschap aan Ovum Novum toeschrijft 

Franci 

Lize 

21

22 

Restaurant Ankara 

Al 30 jaar het adres voor 

Turkse specialiteiten 

Vleesgerechten 

vegetarische gerechten 

pizza's 

Afhalen mogelijk 

Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur 

Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 

Van Welderenstraat 104 

Tel: 024-3226812 

Zondagmiddag 18 februari 

Kindercarnaval 

Aanvang 14.30 uur 

Zondagmiddag 25 februari 

Optreden van de Nijmeegse band 

Reminisce 

60 en 70 jaren hits 

aanvang 16.00 uur entree gratis 

gratis zaal voor feesten, borrels en vergaderingen 

Daalseweg 19 Nijmegen Telefoon 024 3230257 

www.haantje-nijmegen.nl 



23

24 

Het Issue 

TEKST: Maurice van Mill en Janneke 

Wijkmans 

ILLUSTRATIE: Marjolein de Reus 

In deze rubriek staat 

iedere maand een 

ander Issue centraal, 

waarover de 

meningen sterk 

zijn verdeeld. Deze 

maand: zal onze 

democratie de 21 ste 

eeuw overleven? 

Jan Blokker 

Columnist NRC Handelsblad 

‘Ik ga er niet van uit dat de democratie 

haar langste tijd heeft gehad. Wel plaats ik 

vraagtekens bij de manier waarop democratie 

in sommige landen wordt geïnterpreteerd. 

Zo zijn de VS officieel een democratie, 

maar in feite ligt de macht bij de 

president. Daardoor kun je niet spreken van 

een democratische samenleving. Bovendien 

gelden er voor het volk allerlei beperkingen 

die het recht op volledige vrijheid in 

de weg staan. Er bestaat daar echter nog 

steeds een verbod op het homohuwelijk, en 

wetenschappelijke mogelijkheden kunnen 

niet optimaal worden benut. Dat is geen 

vrijheid. De VS verschuilen zich achter het 

feit dat deze wetten op een democratische 

manier zijn aangenomen. 

‘Daarnaast vind ik het een buitengewoon 

arrogante gedachte van Bush dat democratie 

hét zaligmakende regeermodel van deze 

aarde is. Natuurlijk is islamitisch terrorisme 

een bedreiging voor het voortbestaan van 

ons democratisch stelsel. Alle door ideologie 

gesloten gemeenschappen zijn een gevaar 

voor een open democratische samenleving. 

Ik vraag me echter af of er in de moslim- 

Het einde van de 

democratie? 

Sinds de oude Grieken het een naam gaven, is democratie aan een opmars bezig. In steeds 

meer landen worden vrije verkiezingen gehouden: mensen blijken behoefte te hebben aan 

vrijheid en zelfbepaling. Zwitsers onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat hoe democratischer 

een samenleving is, hoe gelukkiger de mensen zijn. 

Toch is democratie niet voor iedereen even vanzelfsprekend. De Verenigde Staten pleiten ervoor 

democratie te brengen in het Midden-Oosten, maar worden niet bepaald met open armen 

ontvangen. Moslimterroristen geven hun leven in de strijd tegen het ‘vrije’ Westen, in een 

grootmacht als Rusland is nog steeds geen sprake van open democratie en in China zijn tot op 

heden nooit vrije verkiezingen gehouden. Bovendien leiden verkiezingsoverwinningen van Hugo 

Chavez in Venezuela en Hamas in de Palestijnse gebieden tot verontwaardiging in het Westen. 

Heeft democratie zoals wij die kennen eigenlijk nog wel toekomst? 

wereld genoeg krachten aanwezig zijn om 

een vuist te maken tegen het Westen. Ik 

denk van niet. 

‘Naar mijn mening is democratie de minst 

onaardige manier van samenleven. Dit zal 

niet op korte termijn veranderen. Je ziet 

dat een staatsvorm als communisme zich 

weliswaar kan vestigen, maar dat het na 

verloop van tijd in elkaar zakt. Een van de 

voornaamste redenen hiervoor is dat de 

boodschap van die ideologie in het land 

zelf na verloop van tijd geen enkele betekenis 

meer heeft. Dat wijst erop dat mensen 

van alle standen, rangen en klassen een 

oerbehoefte hebben betrokken te zijn bij 

de beslissingen van hun staat. Kortom, aan 

democratie.’ 

Prof. dr. M.L.J. Karskens 

Hoogleraar Sociale en Politieke 

Filosofie 

‘Het is van belang vast te stellen wat we 

onder “onze democratie” verstaan. Ik denk 

dat de rechtsstaat waarin wij leven het best 

is te definiëren als een liberale democratie. 

Hoewel volgens de meest simpele politieke 

definitie van democratie bijna alle staten 

democratisch zijn, is er een aantal pijlers 

waardoor ons systeem van andere systemen 

verschilt. Zo zijn er bij ons vrije verkiezingen 

waarbij op verschillende partijen kan 

worden gestemd, is er een goedwerkende 

rechtsstaat en zijn er vrijheidsrechten, sociale 

rechten en sociaal-economische rechten. 

Democratie kan niet als één vaststaande 

vorm worden gezien; het is een geheel van 

beginselen. Het Westen heeft een aardige 

mix van beginselen die wij democratisch 

noemen. 

‘Natuurlijk is er een aantal tegenbewegingen, 

waarvan sommige volgens mij 

niet bedreigend zijn voor de democratie, 

bijvoorbeeld de socialiseringsverschijnselen 

die in Zuid-Amerika plaatsvinden. Dit 

zijn een soort golfbewegingen, zoals we 

ook in Nederland hebben gezien met de 

Nederlandse Spoorwegen: in de jaren dertig 

werden ze genationaliseerd, terwijl ze 

inmiddels weer zijn geprivatiseerd. Wat op 

dit moment gebeurt in Venezuela, is daarmee 

te vergelijken. Met het oog hierop valt 

niet te zeggen dat er een algemene neiging 

is tegen de democratie. 

‘Ik denk niet dat islamitisch terrorisme een 

reële dreiging voor onze democratie vormt. 

Deze vorm van theocratie, waarin de god- 


delijke wetten als staatswetten worden toegepast, 

zal zeker de komende vijftig jaar 

het westerse politieke systeem niet kunnen 

ondermijnen. 

‘Het is niet ondenkbaar dat democratieën op 

hun zwakke punt worden aangevallen. Een 

open, democratische samenleving is relatief 

kwetsbaar voor geweld. Wanneer een landsbestuur 

de open samenleving ontkent, kan 

ze een veel zwaardere controle op veiligheid 

handhaven. Het gevolg hiervan is echter een 

ontwikkeling naar een steeds meer gesloten 

staat. Bovendien kan angst ervoor zorgen 

dat een staat besluit niet langer democratisch 

verder te regeren, om zodoende sterker 

te staan tegenover eventuele tegenbewegingen. 

Rechten die nu als belangrijk worden 

gezien, zoals briefgeheim, worden dan 

opgeheven ter protectie van de democratie. 

Dat is vervelend, maar ik denk niet dat dit 

uiteindelijk het hele systeem onderuithaalt. 

Democratie, als gemengd systeem met vijf 

of zes pijlers, lijkt uiteindelijk de meeste 

mensen tevreden te houden. En hoewel de 

verontwaardiging groot zal zijn wanneer een 

pijler verdwijnt, zal de democratie heus niet 

instorten. Er blijven immers nog enkele sterke 

pijlers over.’ 


Sico van der Meer 

Wetenschappelijk medewerker 

Nederlands Instituut voor Internationale 

Betrekkingen Clingendael 

‘Democratie staat helemaal niet onder druk. 

Integendeel, over een langere periode gezien 

is het systeem juist bezig aan een enorme 

opmars. Kijk naar de afgelopen vijftig jaar: 

in 1950 waren van de tachtig onafhankelijke 

staten op aarde slechts 22 democratisch 

te noemen. In 2002 waren er 193 onafhankelijke 

staten, waarvan maar liefst 121 

democratisch. Naar mijn mening zal het 

percentage democratische staten alleen maar 

blijven stijgen. 

‘We moeten niet te dramatisch doen over 

ontwikkelingen in het Midden-Oosten en 

Zuid-Amerika. Vergeet niet dat zelfs een 

zogenaamde schurkenstaat als Iran in principe 

een democratie is. Weliswaar met een 

snufje theocratie in het systeem, maar uiteindelijk 

is Iran een prima functionerende 

democratie. 

‘We mogen in het Westen niet zo arrogant 

zijn dat we onwenselijke stembusuitkomsten 

veroordelen. In de Palestijnse gebieden heeft 

Hamas op democratische wijze de verkiezingen 

gewonnen, maar vervolgens doen 

we daar in het Westen enorm moeilijk over. 

Hetzelfde geldt voor lieden als Hugo Chavez 

in Venezuela. Als democratische verkiezingen 

winnaars opleveren die je liever niet had 

gezien, betekent dat nog niet dat het betreffende 

land geen democratie meer is. 

‘Het is waar dat opkomende grootmachten 

als China en Rusland weinig democratisch 

kunnen worden genoemd. Maar dat zijn ze 

nooit daadwerkelijk geweest, waardoor je 

het niet als teruggang van de democratische 

wereldorde kunt betitelen. Bovendien is een 

andere opkomende grootmacht, India, juist 

wel democratisch. En bekijk het lijstje van 

machtigste landen eens, zowel politiek als 

economisch. Het overgrote deel is democratisch; 

dat zegt toch wel iets. 

‘Ik durf te stellen dat democratie nog steeds 

in opmars is. Landen kunnen niet worden 

gedwongen democratisch te worden, want 

dat moet vanuit de bevolking zelf komen. 

Toch zullen de komende decennia ongetwijfeld 

alleen maar meer staten democratiseren. 

Wanneer economische omstandigheden in 

een land verbeteren, er meer welvaart komt 

en er een echte middenklasse ontstaat, hoor 

je uiteindelijk toch vaak de roep om democratie 

opkomen.’ ANS 

25

26 


www.ans-online.nl 27

Liften is gevaarlijk en 

backpacken doet 

iedereen al. Toch is er 

nog hoop voor 

studenten die graag 

goedkoop en een tikje 

alternatief op vakantie 

willen. CouchSurfing. 

com is een wereldwijd 

netwerk van mensen die 

elkaar ontmoeten en 

gratis onderdak bieden. 

Hoe gastvrij zijn deze 

couchsurfers in 

– pak ’m beet – Glasgow? 

28 

Weer en wind trotseert Bill Wright 

(51) om zijn ‘surfers’ van het 

station te komen ophalen. Onze 

kalende gastheer voor de komende twee 

nachten ziet eruit als een typische working 

class hero. Aangekomen in zijn kleine appartement 

in Shawlands, een volksbuurt van 

Glasgow, zet hij meteen wat biertjes op tafel. 

Bill schuift een pizza voor ons in de oven en 

vertelt honderduit over zijn ervaringen met 

couchsurfers. ‘Ik reisde al twintig jaar voordat 

deze naam ervoor werd bedacht op de 

pof door Europa. Sinds mijn scheiding heb ik 

weer genoeg tijd om te reizen en ontvang ik 

zelf zo veel mogelijk gasten.’ 

De site CouchSurfing.com (CS) bestaat pas 

enkele jaren, sinds de oprichting hebben 

Bankrovers 

TEKST: Erik Denessen en Sjors Overman 

FOTO’S: Sjors Overman 

zich al meer dan 150.000 leden aangemeld. 

Op de homepage staan profielen van hippe, 

overwegend jonge wereldreizigers. Zij vormen 

een netwerk van mensen die op een 

alternatieve manier de wereld willen rondreizen. 

Online wordt een eerste contact gelegd 

met iemand die een kop koffie wil delen, zijn 

stad kan laten zien of een slaapplek aanbiedt 

in zijn hometown. 

Voor wat hoort wat 

Couchsurfen houdt meer in dan alleen gratis 

opvang of een stadswandeling. ‘De essentie 

is het ontdekken van de wereld door anderen 

te ontmoeten’, legt Bill uit. ‘Je behandelt 

mensen zoals je zelf wilt worden behandeld. 

Deze manier van reizen draait om geven 

en nemen, al brengt het gebruikmaken van 

elkaars gastvrijheid geen verdere verplichtingen 

met zich mee. Ik had eens gasten die 

mijn huis schoonmaakten, voor me kookten 

en bij vertrek mijn koelkast vulden. Een 

ander vermaakte me ooit een hele avond 

met goocheltrucs in ruil voor een maaltijd 

en een slaapplaats. Zo reist hij nog steeds de 

wereld rond.’ 

Het Schotse accent van de gastheer wordt 

sterker naarmate de avond vordert en de 

Glaswegian ale zijn keel smeert. Bill rookt 

sigaret na sigaret tijdens het vertellen van 

talloze reisverhalen. Tevens blijkt de man een 

boek te schrijven over zijn vermeende lotsbestemming: 

een verbinding met Wrightsville 

in Pennsylvania. Als klap op de vuurpijl laat 

hij wat muziek horen van Roost, de bluesband 

waarin hij basgitaar speelt. 

We zakken steeds verder weg in de comfortabele 

banken. ‘Jullie zijn vast moe van de 

reis’, concludeert Bill. Terwijl onze ogen bijna 

dichtvallen, steekt hij een laatste peuk op. ‘Ik 

leg de sleutels van de voordeur alvast op het 

kastje in de hal; morgen ga ik om acht uur 

werken. Kijk maar wanneer jullie weggaan 

en weer terugkomen.’ Bill vertrekt naar zijn 

slaapkamer. Het is bijzonder zo veel vertrouwen 

te krijgen van iemand die we slechts 

luttele uren kennen. 

Rebel 

Na een middag sightseeing in het centrum 

van de Schotse metropool wachten we in de 

regen op onze volgende ontmoeting. ‘Sorry 

dat ik wat later ben’, roept Kate terwijl ze 

lachend op ons af stapt. Ze is kunstenaar en 


woont pas enkele jaren in deze stad. ‘Ik verdwaal 

af en toe nog. Maar voor vanavond 

weet ik wel wat leuke plekken te vinden.’ In 

looppas neemt ze ons mee naar Scotia, de 

oudste kroeg van Glasgow. 

De whisky vloeit aan het begin van de 

avond al rijkelijk in deze karakteristieke pub, 

en dat helpt om het ijs te breken. Kate is 

een levendige, charmante dame. Evenals 

Bill steekt ze van wal met haar positieve 

couchsurf-ervaringen. Zijn de gasten die ze 

had wel eens tegengevallen? ‘Nog nooit. 

Mensen nodigen in principe zichzelf uit. 

Het gaat uiteindelijk om het contact dat je 

met elkaar hebt, en dat is vooralsnog altijd 

positief uitgevallen. Je hoeft geen boezemvrienden 

te worden. Ik zie dit soort ontmoetingen 

als een vorm van rebellie tegen de 

heersende xenofobie.’ 

Voor Kate is het ontvangen van mensen via 

CS een ideale manier om leuke dingen te 

doen met onbekenden. Zelf ‘surft’ ze niet, 

en bovendien ze wil geen mensen bij haar 

thuis over de vloer. ‘Mijn huis blijft altijd 

voor mezelf. Ik heb zelfs eens geweigerd 

om mijn beste vriendin een paar nachten 

bij me te laten intrekken. Maar buiten de 

deur neem ik mensen snel in vertrouwen. 

Ik wil jullie graag inwijden in het Schotse 

nachtleven.’ 

Na een paar drankjes gaan we onder Kates 

paraplu op weg naar een restaurant. Op 

haar aanraden proberen we haggis. ‘Dit 

gerecht is voor velen een uiting van de 

authentiek Schotse haute cuisine, maar je 

moet ervan houden.’ De bruinige substantie 

waarin gemalen orgaanvlees zit, bereid met 

uien en whisky, is inderdaad een karakteristiek 

gerecht dat alleen aan fijnproevers is 

besteed. 

Niet voor controlfreaks 

Bezoekers van de site zijn er soms huiverig 

voor om te gaan couchsurfen. Net als Kate 

heeft niet iedereen graag onbekenden over 

de vloer. De veiligheid van de reizigers wordt 

via CS deels gewaarborgd door middel van 

referenties die gebruikers na ontmoetingen 

aan elkaars profiel toevoegen. Het systeem 

is hierdoor grotendeels afhankelijk van de 

sociale controle van haar leden. Daarnaast 

kunnen gegevens die gebruikers over zichzelf 

verstrekken worden geverifieerd. Je kunt 

bijvoorbeeld een financiële bijdrage leveren, 


waardoor het opgegeven adres bij de bank 

wordt gecontroleerd. Dit leidt tot een hogere 

waardering op je profiel, wat het voor anderen 

gemakkelijker maakt om je te vertrouwen. 

De plaats waar je wilt overnachten, en 

ook het profiel van de gastheer bepalen de 

zoektocht naar een geschikte couch. 

Het is gebruikelijk voorafgaand aan de ontmoeting 

een programma af te spreken, maar 

uiteindelijk zijn er geen absolute garanties 

dat alles volgens plan verloopt. Kate relativeert: 

‘Via internetdating doe je er langer 

over om iemand online te leren kennen en 

uiteindelijk te ontmoeten, maar vaak valt de 

date zelf tegen. Dat is me hierbij nog nooit 

gebeurd. Verder is het fijn dat je hier niet 

hoeft te verwachten dat je met elkaar in 

bed beland.’ 

Positieve vibe 

Tijdens de derde ontmoeting krijgen we een 

korte stadswandeling van de kleine Emma 

Pollard (22). Ze laat ons mooie aanzichten 

van Glasgow zien vanaf de laaggelegen 

oevers van de Clyde, die door de stad 

stroomt. De vrolijke, alternatief geklede jongedame 

vertelt over haar drukke bestaan als 

vertaler bij de BBC. Vanwege deze fulltime 

baan en haar krappe behuizing kan ze nog 

geen gasten ontvangen of zelf surfen. ‘Ik 

hoop op een korte vakantie, zodat ik de site 

binnenkort wel kan benutten.’ 

Mensen die niet surfen, kunnen door op de 

site groepen te creëren toch met elkaar in 

contact komen. Bill vond het bijvoorbeeld 

handig om met leden van de groep uit zijn 

stadsdeel gasten te ‘delen’: wanneer hij niet 

thuis is, kan een ander zijn gasten voor hem 

opvangen, en vice versa. Ook Emma heeft 

een groep opgericht, vertelt ze. ‘Ik probeer 

een aantal mensen bij elkaar te krijgen met 

wie ik kroegentochten kan houden in andere 

Britse steden, zodat we samen door het land 

kunnen reizen.’ 

Zoals gebruikelijk in Glasgow is het een 

regenachtige ochtend; reden genoeg om 

een warm theehuisje op te zoeken. ‘Hoewel 

ik als vrouw wel wat voorzichtig ben, staat 

de filosofie achter dit soort contacten me erg 

aan’, vertelt Emma bij een kop thee. ‘Een 

positieve vibe, mensen helpen en plezier 

maken, dat is waar couchsurfen voor mij 

om draait.’ 


29

30 

Friet bestellen: in de meeste gevallen is het 

leuk. Als er een brief tussen je goudgele 

rakkers zit, waardoor het eten koud wordt, 

ontgaat je echter het meeste frieteetplezier. 

‘Hallo mensen van de ANS’, zo luidde 

het epistel, ‘bedankt voor het artikel. Met 

de groeten van Veli (geen Evi).’ Wel beste 

Evi, de volgende keer wordt het gewoon 

weer lekker Chinees. 

Lieve ANS, 

Deze Maand Niet 

Hoewel jullie blad elke maand zorgt voor ongeveer een 

halfuur prima leesplezier (en dan issie helaas ook wel uit) 

heb ik over de afgelopen ANS toch twee kleine opmerkingen. 

In het artikel over het Waterkwartier denk ik dat over 

de wijk hier en daar iets te negatief bericht wordt. Zo is 

het met het nieuwe fietspad door de spoorkuil echt niet 

meer dan 15 of 20 minuten fietsen naar de uni, zelfs met 

wind tegen. Veel minder dus dan de 30 genoemd in het 

artikel. Bij het kopje "middenstand" wordt bovendien niet 

genoemd dat er op de Koekoekstraat (toch echt in het 

Waterkwartier) een flinke Super de Boer is die ook tot acht 

uur open is. Er zijn dus echt niet alleen dubieuze winkeltjes 

die altijd dicht zijn. 

Mijn tweede opmerking gaat over de snackbartest. De 

redactie van ANS was er zich zeker niet van bewust dat er 

al meer dan drie jaar een website bestaat, namelijk www. 

frietopia.nl waar friettenten in heel Nederland getest worden. 

Hierin zijn recensies van alle friettenten in Nijmegen 

opgenomen. Een klein linkje had niet misstaan. 

Met vriendelijke groet, 

Thomas Harings, via e-mail 

Helaas, die Super de Boer maakt de wijk nog geen hele 

ster waardig. En wat betreft frietopia, daarvan waren we 

ons zeer zeker bewust. Desondanks: waarom zouden we 

gratis reclame maken? 

‘Iets’ houdt er volgend jaar mee op, maar 

we zeggen niet wát. Volgens docent 

Literatuurwetenschap Hans Ester heeft het 

iets met gehandicapten te maken. Volgens 

ons overigens ook. Toch verklappen we niets. 

Of weinig dan toch. Het rijmt op LIAM. 

Verder gaan we niet... 

We bieden mensen weinig kansen. Het mocht 

dan ook een uitzonderlijke eer heten dat we 

Carolus en Ovum vroegen te poseren voor 

de cover van dit nummer. Maar neen, zelfs 

na goed zoeken vallen de verenigingers niet 

te vinden op de voorplaat. ‘Wij hebben daar 

geen zin an’, zo luidde de nuffige lezing van 

de hoge heeren. Doen wij ook weinig aan, 

natuurlijk. Toch wensen we de verenigingen 

alle goeds, in de vorm van een adje getrokken 

liter jenever. Ein Prosit! 

44% van de Carolus-leden onder de respondenten vindt dat het predikaat ‘alcoholmisbruik’ het 

best op Ovum Novum van toepassing is 

STRIP: www.joostlieuwma.nl 

Snuf, snuf, het ruikt hier warempel naar 

schurft-desinfecteermiddel! Was het India? 

Of misschien toch Paramaribo? Het moet 

toch een volstrekt overgetropiseerde locatie 

zijn vanwaar de Nijmeegse schurftepidemie 

is binnengehaald. En vast nog op de bonnenfooi 

van het Universiteitsfonds ook. 


Horizontaal 

2. Die tuindeur zorgt voor extra kilometers (13) 

7. Handje contantje (5) 

8. Dit geloof heeft niets om het lijf (7) 

10. Transseksueel (7) 

11. Wat er nog bij komt (5) 

12. Schuldbeperking (19) 

16. Zonder licht straal ik nog steeds (5) 

18. Man voor een kroeg (7) 

19. Enig, om met een schone te beginnen (7) 

20. De bal ontmoet (5) 

21. Klein, kleiner, kleinst (13) 


Verticaal 

Oplossingen ANScrypto 

januari: 

Horizontaal: 2 koekoek, 7 

veelvoud, 8 ace, 9 ar, 10 

vuistregel, 12 gewoonlijk, 13 

meeeter, 15 intake, 17 aansteker 

Verticaal: 1 meer, 2 kil, 3 

epossen, 4 onderwijzer, 5 

knaagt, 6 idealiter, 7 vastgepind, 

11 utopia, 13 meen, 14 

enge, 16 me 

Winnaar van de vorige crypto: 

Gerwin van Olderen. Wil jij ook 

15 euro winnen? Stuur dan je 

oplossing van de ANScrypto voor 

20 februari in, onder vermelding 

van naam, adres en bank/gironummer. 

Een kleine training 

voor de geest, 

en wie weet wat 

geld voor feest 

1. Hij weet mooi alles (21) 

2. Startonderbreking (15) 

3. Onzijdig getal (6) 

4. Familieleden met geld (8) 

5. Pingleuf (8) 

6. Bekendmaking (15) 

9. Van horen heeft hij geen chocola gegeten (4) 

13. Support van achter (8) 

14. Keizerlijke periode (8) 

15. Zak ergernis (4) 

17. Slechte aantasting (6) 

33% van de Carolingers onder de ondervraagden vindt dat het predikaat ‘alcoholmisbruik’ op 

henzelf van toepassing is 

31

32 

Stof tot Stof 

Jantien de Jong (21), derdejaars Algemene 

Cultuurwetenschappen, voorzitter van 

de Studenten Programmerings Commissie 

(SPC). 

Sokken. Ik durf het bijna niet te vragen... 

Daar zit een luchtje aan? 

‘Zeker! Het logo van het Studenten Kamer 

Festival (StuKaFest) stelt een "verboden voor 

stinksokken"-bord voor. Vuile was en andere 

trash maken plaats voor mooie dingen zoals 

cultuur en muziek. Ik heb wel wat met dat 

logo, daarom heb ik deze sokken meegenomen. 

SPC is erg druk met StuKaFest. Ik 

ben er samen met zes anderen bijna fulltime 

mee bezig.’ 

Hebben die sokken ook sentimentele waarde 

voor jou? 

‘Er is geen diepe emotionele band, maar het 

zijn wel goede en comfortabele sokken. Ik ga 

vaak hardlopen en daarbij draag ik ze graag, 

vandaar dat ze zo lekker stinken. Op het 

moment ben ik aan het trainen voor de halve 

marathon van Sint Anthonis, een klein, schattig 

dorpje in Brabant. Als ik daaraan meedoe, 

kan ik deze stinkerds mooi dragen.’ 

Een halve marathon is niet niks. Hoe ben je 

op het idee gekomen? 

‘Mijn moeder was ongeveer vijf jaar bezig met 

hardlopen, toen ze ter gelegenheid van haar 

vijftigste verjaardag de marathon van Berlijn 

TEKST: Benjamin van 

Gaalen 

FOTO: Willie Kerkhof 

wilde lopen. Mijn zus en ik besloten daar een 

prestatie tegenover te zetten. Samen hebben 

wij toen aan de Zevenheuvelenloop meegedaan. 

Na die route is de halve marathon 

eigenlijk geen grote stap meer.’ 

Waarom in hemelsnaam Sint Anthonis? 

‘Er is een halve marathon in Egmond aan 

Zee, maar die schijnt heel zwaar te zijn: 

veel zand en slecht weer. Die heeft in de 

winter plaatsgevonden; ik ben blij dat ik niet 

heb meegelopen want het scheen echt een 

drama te zijn. Sint Anthonis is minder zwaar 

en bovendien is de sfeer lekker knus en kneuterig. 

Dat vind ik eigenlijk wel gezellig.’ 

Doe je behalve hardlopen nog iets anders in 

je vrije tijd? 

‘Ik heb nog een paar andere sporten beoefend, 

waaronder capoeira en boksen; van 

alles een beetje. Zeker nu het sportcentrum 

praktisch boven mijn werkplek zit, ga ik vaak 

tussendoor een uurtje sporten, als ik er tijd 

voor kan vrijmaken.’ 

Heb je reeds een reputatie opgebouwd als 

dé sportvrouw van SPC? 

‘Op kantoor plagen ze me er vooral mee 

dat ik aan zweverige dansstijlen zou doen, 

maar dat valt wel mee. Ik heb wel altijd veel 

gedanst, met name normale moderne dans. 

Echt excentrieke hobby’s heb ik eigenlijk 

niet.’ ANS

ANS februari 2007.indd - Ruud Vos

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?