Fossielenatlas Nieuwsbrief No - science . naturalis

Fissidentalium rectum is bekend van het Plio-,
Pleistoceen van het Middellandse Zeegebied
en het Plioceen van Engeland (Coralline Crag
Formatie) en Nederland. In 1952 heeft Van der
Burg een fragment van deze soort beschreven
uit het Plioceen van de Peel (Boring III
Berghem, 33,5 - 56,3 m).
De soort is bekend van West Zeeuws
Vlaanderen, de Westerschelde, het
Sloegebied, Walcheren en de Maasvlakte.
† Fissidentalium sp. 1
afbeelding 8
Lengte grootste fragment: 42 mm, grootste
Ø 11 mm. Soort wordt vermoedelijk minimaal
70 mm lang.
Grote stevige en dikschalige soort. De schelp
is vrij breed en loopt geleidelijk taps toe. De
schelp is nauwelijks gebogen en bij de apex is
een ondiepe inkeping zichtbaar. De sculptuur
is variabel en bestaat vermoedelijk uit ca. 14 -
15 primaire ribben. Geleidelijk ontstaan
secundaire ribben, waardoor het totaal aantal
ribben bij de apertura kan oplopen tot ca. 35.
Zij ontstaan in eerste aanzet als een dunne,
draadvormige verhoging en worden geleidelijk
groter, maar blijven meestal iets kleiner dan de
primaire ribben. De ribben zijn veel smaller in
vergelijking met F. rectum subsp. en zijn veel
sterker geprononceerd.
De tussenruimten zijn vrij diep en kunnen iets
breder of smaller zijn dan de ribben. In de
tussenruimten is een fijne secundaire sculptuur
zichtbaar, bestaande uit groeilijnen. Op enkele
plaatsen interfereert deze dwars georiënteerde
structuur met een fijne lengtestructuur
waardoor een vaag rasterachtig patroon
ontstaat. De dwarsgestreepte structuur blijft
echter altijd dominant. Het is een opvallende
en gemakkelijk herkenbare soort.
Dit is een nog onbeschreven soort en is
aangetroffen in het zuigermateriaal van de
Westerschelde.
† Fissidentalium sp. 2
afbeelding 9
Lengte grootste fragment: 15 mm, grootste
Ø 5,75 mm. Soort wordt vermoedelijk 40 mm
lang.
Stevige en dikke middelmatig grote schelp. De
schelp is redelijk breed en loopt geleidelijk taps
toe. De schelp is zeer recht en lijkt niet
gebogen. De sculptuur bestaat uit een groot
aantal relatief smalle ribben. Er zijn
vermoedelijk ca. 17 – 20 primaire ribben en
deze kunnen herkend worden aan hun
relatieve grootte. Secundaire ribben ontstaan
al snel tijdens de groei, waardoor het aantal
ribben bij de apertura kan oplopen tot ruim 55-
60. De secundaire ribben onderscheiden zich
doordat zij altijd iets kleiner blijven dan de
primaire ribben. De tussenruimten worden
gevormd door smalle, diepe groeven. Deze
soort laat zich op basis van de sculptuur
gemakkelijk herkennen.
Dit is eveneens een onbeschreven soort en is
aangetroffen in het zuigermateriaal van de
Westerschelde.
(†) Dischides politus (Wood, 1842)
afbeelding 10
Cadulus (Dischides) politus (Wood, 1842) - Van Regteren
Altena, et al., 1964; 1965; Janssen,1965.
Lengte tot 8,3 mm en Ø tot 1,1 mm.
De schelp is klein en slank. De top is matig,
later zwak gebogen. De apertura is iets
vernauwd en de apex is voorzien van twee
karakteristieke laterale insnijdingen. De schelp
is glad en glanzend en de groeilijnen staan
scheef ten opzichte van de schelp-as. In
doorsnede is de schelp iets ovaal.
Recent leeft D. politus in de Middellandse Zee
en in het oostelijk deel van de Atlantische
Oceaan. De soort heeft een voorkeur voor
modderige bodems van ca. 9 - 324 m. diep.
Deze soort is bekend uit het Plioceen van de
Middellandse Zee en de Noordzee. In
Nederland is de soort in verschillende boringen
aangetroffen in pliocene afzettingen. Uit het
stranden- en zeegatenmateriaal is de soort
bekend van de Westerschelde en het
Sloegebied.