2002 - 4 - Orchideeën Vereniging Vlaanderen

Reeds in 1830
beschreef Lindley
het geslacht
Doritis
Sindsdien hebben
verschillende taxonomen vastgesteld
dat er eigenlijk niet vee I verschillen
te bemerken zijn tussen
Doritis en Phalaenopsis
Terzelfder tijd Ikwamen
andere taxonomen op de proppen
met veel verschillende
soortnamen voor planten
waarbij ze hier en daar
wat verschillende kenmerken vaststelden
Het is echter nog niet zolang dat de meeste taxonomen
aannemen dat de volgende soorten onder
Doritis moeten gedassificeerd worden:
• Phalaenopsis esmeralda Rchb.f. in Gard.
Chron. n.s. 2: 582 (1874).
• Phalaenopsis antennifera Rchb.f. in Gard.
Chron. n.s.11: 398 (1879).
• Phalaenopsis regnieriana Rchb.f., l.c. ser. 3, 2:
746 (1877).
• Phalaenopsis buyssoniana Rchb.f. l.e. ser. 3, 4:
295 (1888).
• Phalaellopsis pucherrima }.}. Sm. In Repert. Sp.
Nov. Regni Veg 32: 366(1933).
Al deze soorten zijn synoniemen van Dorit'is
pulcherima Lindl. In Gen. Sp. Orch. Pl.: 178
(1833); Wall. Cat. N. 7348.
De planten zijn terrestrische, monopodiale orchideeen
waarvan de starn kort is. De succulente, grijsgroene,
aan de bovenkant van rode stipjes voorziene
bladeren groeien zoals bij Phaiaenopsis in twee rijen.
De lange bloemtak groeit recht naar omhoog en
draagt veel wijd geopende bloempjes van ongeveer
twee tot vier centimeter diameter groot. Ze zijn bleekroze
tot paarsrood gekleurd met een veelkleurige lip
waarin rood en wit en oranje het opvallendst zijn. Er
zijn echter ook vormen waarin het rode pigment ont­
96
Daritis
,
Doritis
breekt zodat de bloemen blauwig tot diepblauw
gekleurd zijn, de zogenaamde 'coerulea-vormen'. Er zijn
ook vormen met witte bloemen, de zogenaamde 'albavormen'.
Af en toe wordt er 'pelorie' vastgesteld. Bij
'pelorische' bloemen hebben de petalen bij benadering
dezelfde vorm als de lip. Deze varianten worden ook
weI eens 'aquinii' types of varieteiten genoemd. Deze
bloemen zijn, op een zeer zeldzame uitzondering na,
altijd steriel. Ze hebben zelfs geen stigma nach pollinia.
Doritis pulcherima komt voor in Sumatra, India,
China, Maleisie, Laos, Vietnam, Cambodja, Birma
(Myanmar), Borneo en Thailand. De planten groeien
meestal op rotsen of op zanderige grond. Sams worden
ze ook in wouden van Pinus merkusii gevonden. Ze
groeien op een hoagte van 500 tot 800 meter boven de
zeespiegel.
Vit deze groeiplaatsen kunnen we afleiden dat de
planten graag gematigd w arm tot warm gekweekt worden.
Ze hebben ook zeer veellicht nodig. De kleur van
de bladeren neigt naar rood tot bordeauxrood bij veel
zonlicht. Rond hun bladeren en wortels
verdragen ze weinig of geen
voortdurende nattigheid noch vochtigheid.
Men kan de planten dus het
best in pure grove schors oppotten.
Zelfs dan zal men vaststellen dat de
wortels weinig of niet in het potmengsel
grocien. Ze gaan
eerder 'op rei I in de omgeving
an de pot.
De planten mogenl'
zoals Phalaenopsis-planten
bernest worden en in
cuJtuur bioeien ze vanaf
eind ugustus tot eind november.
Elke bloemtak kan weI meer dan een
meter lang worden maar de bloempjes
bloeien nooit allemaal terzelfder tijd.
Doritis pulcherima is een echte liefhebbersplant
die het oak zeker zal doen in een zonnige
huiskarner.
Rik Neirynck, uO\'ember 2002
•