NB! 34 september 08 - De Noorderbrug

NB!
KWARTAALBLAD VAN DE NOORDERBRUG
IN DIT NUMMER O. A .
3 Centrale Cliëntenraad
4 Werklocatie Bos van Ypey
8 Op bezoek bij Zorgkantoor Friesland
13 Na mijn ongeluk ben ik een leuker mens geworden
14 Hersenletsel verandert je leven
!THEMA
WERKONDERSTEUNING
16 Van vrijwilligerswerk naar betaalde baan
Dertiende jaargang september 2008
34

NB! SEPTEMBER 2008
2
COLOFON
NB! is een uitgave van De Noorderbrug. De Noorderbrug biedt ondersteuning
aan mensen met een handicap zodat zij naar eigen wensen
en mogelijkheden kunnen leven. Cliënten bij De Noorderbrug zijn
kinderen, jongeren en volwassenen met een (ernstige) lichamelijke
handicap en/of doven en slechthorenden. Zij kunnen een beroep
doen op ondersteuning bij wonen, werken en vrije tijd.
De Noorderbrug is binnen de gehandicaptenzorg specialist op het
gebied van hersenletsel (NAH). Het werkgebied van De Noorderbrug
omvat Noord- en Oost-Nederland. Bij De Noorderbrug werken zo’n
1000 medewerkers die ruim 1700 cliënten ondersteunen.
Redactieadres
Postbus 171, 9700 AD Groningen
Telefoon: (050) 597 38 00
Fax: (050) 597 38 88
Teksttelefoon: (050) 525 66 28
E-mail: NB@noorderbrug.nl
Aan dit nummer werkten mee
Astrid van Asten, Gerke Bakker, Kinie Bloemsma, Roelie de Boer, Robin
Boltjes, Piet Bonte, Martien Bron, Sieneke van Dijk, Willy Dommerholt,
Martijn van Egmond, Pieter Elgersma, Pieter Gort, Saskia Heuer, Harm
Hoekstra, Monique Huisman, Jet Jacobs, Nicole Janssen, Els de Jongh,
Eugenie Kerkhof, Geer Keuning, Werner Koch, Joke Kraakman, Marjon
Kuipers, Daniël Mast, Klaas-Arie Maters, Peter Meyer, Annelies Popping,
Wietske Sander, Hetty Sliekers, Harry Smid, Anke Sterringa, Geertje
Talsma, Tom van der Veen, Roelie Wiersma, Durk IJtsma.
Fotografie
o.a. Jan Buwalda, Hans van Aalst, Voorlichting/PR en locaties
Vormgeving
Studio Guichard
Druk
Zalsman Groningen BV
Copyright
Dit is een uitgave van Stichting De Noorderbrug. Zonder schriftelijke
toestemming van de uitgever mag niets uit deze uitgave worden
overgenomen.
Bij de samenstelling van dit nummer zijn wij met de grootst mogelijke
zorg te werk gegaan. Echter, cijfers en/of informatie kunnen in
voorkomende gevallen reeds tijdens de productieperiode achterhaald
zijn. Aan de inhoud van dit blad kunnen geen rechten worden ontleend.
Wanneer u deze NB! in gesproken vorm (Daisy cd-rom of
audio cd-rom) of op diskette wilt ontvangen, kunt u contact
opnemen met: De Noorderbrug, team Voorlichting/PR,
telefoon (050) 597 38 00.
COLUMN
Mooi werk
Als ik volgend jaar
De Noorderbrug ga verlaten
heb ik 23 jaar in de gehandicaptenzorg
gewerkt. De betekenis
die dit aan mijn leven
geeft voorzag ik niet toen
Hans Ouwerkerk (toenmalig
voorzitter van onze stichting)
mij in het najaar van 1985
vroeg om tijdelijk bij de
Noordelijke Stichting in de
dagelijkse leiding te voorzien.
Destijds komend vanuit de welzijnshoek trof mij direct de
noodzaak van de zorg en ondersteuning voor de mensen met
een handicap in hun bestaan van elke dag. Dat was wel wat
anders dan een keer per week een kinderclub of bejaardensoos
in het buurthuis organiseren.
De eerste toen voor mij nieuwe term was ADL. Ik vind dit nog
steeds een mooie term, maar ook veelzeggend. Algemene
Dagelijkse Levensverrichtingen en daar ondersteuning bij bieden.
Van en naar bed, douchen, WC, eten, drinken etc. etc. Wat
mij toen daarin vooral trof was dat het niet alleen gaat om een
actieve zorgrol in het leven van alledag, maar ook in het privédomein
van de gehandicapte.
Wat ik toen niet besefte maar nu door alle jaren heen heb
gezien is dat dit op onze cliënten en voor onze zorgverlening
een enorme impact heeft.
Veel cliënten maken jarenlang gebruik van ons zorgaanbod.
Het voortdurend aanwezig zijn van Noorderbrug-professionals
in het leven van cliënten maakt dat De Noorderbrug mede
deel uitmaakt van hun leven.
Juist daarom is het zo belangrijk dat onze cliënten zelf de regie
hebben en dat er in de zorgverlening sprake is van goede
samenwerking en professionaliteit. Van alles bedenken en zorgen
dat deze processen optimiaal verlopen maakt het werken
in de gehandicaptenzorg zo uniek en mooi. Ik kan het iedereen
warm aanbevelen! ●
Willy Dommerholt | Directeur

CENTRALE CLIËNTENRAAD
Cliënttevredenheidsonderzoek:
werken aan verbeterplannen
Het afgelopen kwartaal is er door de lokale cliëntenraden druk gewerkt aan de verbeterpunten die
uit het Cliënttevredenheidsonderzoek naar voren kwamen. Bijna alle raden hebben hun bijdrage
opgestuurd naar de Regiomanagers en de afdeling Inhoudelijke Zaken.
Er is op zeer uiteenlopende wijze gewerkt aan dit onderwerp.
Veel raden hebben de achterban geraadpleegd.
Sommige hebben bijeenkomsten georganiseerd, bij anderen
kon de achterban schriftelijk reageren. Hieruit zijn heel bruikbare
oplossingen naar voren gekomen.
Uit de verschillende bijdragen wordt een voorstel voor een
Cliëntenforum
Verbeterplan gemaakt. Dat verbeterplan wordt in het derde
kwartaal besproken in de Regionale Cliëntenraden en de
Centrale Cliëntenraad. Lokale raden krijgen het plan ter informatie
toegestuurd.
De CCR wil alle lokale raden bedanken voor hun medewerking
en inzet. ●
Sinds begin dit jaar is er, speciaal voor cliënten van De Noorderbrug, een cliëntenforum op het
internet te vinden.
Op dit forum staat informatie over:
■ Zaken die met de kwaliteit van zorg te maken hebben.
■ Cursusaanbod.
■ Nieuwe ontwikkelingen in de zorg.
Cliëntenraden kunnen op het forum hun lokale nieuwsbrief
plaatsen en ook de nieuwsbrief van andere raden lezen. Wie
weet word je zo op goede ideeën gebracht!
Ook kun je het het Handboek Cliëntenraad downloaden of
inzien. Klachtenfolders, belangrijke adressen (vertrouwensarts,
klachtencommissie) kun je op het forum vinden.
Ook kun je zelf zaken aankaarten op het forum die jij belangrijk
vindt; je kunt discussiëren over vervoer, eten enzovoort.
Ook nieuwsgierig geworden?
Registreer je eens op: www.noorderbrugforum.nl ●
Gerke Bakker | Voorzitter Centrale Cliëntenraad
NB! SEPTEMBER 2008
3

NB! SEPTEMBER 2008
4
Werklocatie Bos van Ypey
Stichting Op Toutenburg beheert een landgoed in het Friese plaatsje
Tytsjerk. Onderdeel van dit landgoed is Park Groot Vijversburg. In 2003
startten Stichting Op Toutenburg en De Noorderbrug hier de werklocatie
Bos van Ypey. Bestuurslid Piet Bonte vertelt over de ontwikkelingen van
deze werklocatie in de afgelopen vijf jaar.
‘Het park geeft rust, je komt in een andere wereld’

Geschiedenis
Piet: ‘Het landgoed is 30 hectare groot en bestaat voor de helft
uit park en bos en voor de helft uit weilanden. Deze weilanden
zullen in de toekomstige uitbreiding een geheel gaan
vormen met het park. Het landgoed wordt jaarlijks door
125.000 mensen bezocht.
Kleinschalig gestart
Ik kwam op een gegeven moment in contact met John
Kingma, coördinerend begeleider bij De Noorderbrug. John was
op zoek naar een stageplaats voor een cliënt die graag buiten
wilde werken. Probleem hierbij was echter, dat er voor deze
cliënt meer begeleiding nodig was dan voor de andere vrijwiligers
van de stichting. Dat konden we vanuit Op Toutenburg
niet bieden. Maar vanuit De Noorderbrug was dat wel
mogelijk.
In eerste instantie werd er een overeenkomst afgesloten voor
de duur van één jaar, als een soort experiment. We zijn gestart
met een klein groepje van 3 à 4 cliënten en een begeleider.
Dat eerste jaar was zomaar om, wij waren zeer tevreden. Het
contract werd daarom verlengd met nog eens 4 jaar.
Binnenkort gaan we praten over een nieuwe verlenging.
Het aantal cliënten is in de loop der jaren langzaam gegroeid.
Zodoende kon optimaal gebruik gemaakt worden van wat er
aanwezig was (cliënten, werk, materiaal). Met 9 cliënten per
Expositie
beeldende kunst
Van 3 augustus tot en
met 26 oktober vindt in
het park een beeldententoonstelling
plaats.
Veertien nationale en
internationale kunstenaars
presenteren kunstwerken
geïnspireerd op
het motto ‘Kort is de tijd,
en onherroepelijk’, ontleend
aan de zonnewijzer
in het park. Meer
informatie over deze tentoonstelling
en het bijbehorende
cultureel programma
is te vinden op
www.vijversburg.nl. U
bent van harte welkom
om een bezoekje te
brengen aan het park en
de tentoonstelling!’
dagdeel zitten we momenteel helemaal vol, van maandagochtend
tot vrijdagmiddag!
Betrokken en onmisbaar
Het park geeft rust, je komt in een andere wereld. We hebben
inmiddels een vaste groep cliënten. Zij willen hier niet meer
weg. De cliënten komen hier niet zozeer om hoge prestaties te
leveren, er zit geen druk op. Ze hebben allemaal hun eigen,
specifieke taken die ze uitvoeren in het park. Ze voelen zich
erg betrokken, het is een beetje hun park geworden; ze horen
er helemaal bij. Dat geeft meerwaarde aan deze locatie. De
cliënten hebben zich onmisbaar gemaakt, ze hebben een hele
bijzondere plek ingenomen. Ze doen heel veel (soms kleine)
werkzaamheden die anders door gebrek aan tijd en medewerkers
zouden blijven liggen. We krijgen regelmatig complimenten
dat het park er zo netjes bij ligt.
Werkzaamheden
De cliënten voeren verschillende werkzaamheden uit in het
park zoals lichte schoffelwerkzaamheden, bladeren ruimen,
hout kloven, vogels en kippen verzorgen, paden schoonhouden,
banken en vogelkastjes schilderen, ijs en frisdrank verkopen
en toiletten schoonmaken. Ze hebben afgebakende
werkzaamheden die ze, indien gewenst, met hulp van hun
begeleiders uitvoeren. ●
Anke Sterringa | Medewerker Voorlichting/PR
NB! SEPTEMBER 2008
5

NB! SEPTEMBER 2008
6
Werken bij een bouwmarkt
Harry Smid (42) werkt 2 dagen per week bij de Praxis aan het Sontplein in Groningen.
Hij is daar terechtgekomen via Werkondersteuning Groningen.
Harry werd drie maanden te vroeg geboren. Hij is spastisch en
zit in een rolstoel. Sinds 1986 is Harry al cliënt bij
De Noorderbrug; in het begin bij dagbesteding en sinds 2005
woont hij in de Woonvorm Bedum. Harry vertelt hoe hij bij
Werkondersteuning Groningen terechtgekomen is.
Wensen
‘In 2000 ging ik naar Activiteitencentrum De Singel in
Groningen. In hetzelfde pand is Werkondersteuning Groningen
gevestigd. Ik heb zelf contact opgenomen met één van de
medewerkers van Werkondersteuning. Met haar heb ik gepraat
over mijn wensen op het gebied van werken. Het liefst ging ik
aan de slag bij de radio, maar ook werken bij bijvoorbeeld een
bouwmarkt leek mij wel wat. Werkondersteuning Groningen
heeft voor mij in eerste instantie contact gelegd met de ziekenhuisomroep
van het Martiniziekenhuis en later met Radio
Continu. Helaas was het praktisch niet mogelijk om daar aan
het werk te gaan: de rolstoel maakte dit onmogelijk.
‘Ik rijd heel wat af op een werkdag!’
Verwachtingen
In 2005 kwam Werkondersteuning Groningen met de bouwmarkt
op de proppen. Ze hadden al wat voorwerk gedaan en
ik was direct enthousiast. Samen hebben we vervolgens een
gesprek gehad met de filiaalmanager. We hebben uitgebreid
besproken wat er van mij verwacht werd en ik heb uiteraard
ook aangegeven wat men van mij kan verwachten: een
enthousiaste en hard werkende medewerker. We hebben het
ook gehad over mijn beperking en waar in dat verband rekening
mee moet worden gehouden. Ik ben erg tevreden over
het werk dat Werkondersteuning Groningen hierin voor mij
gedaan heeft, al zou ik een baan het liefst helemaal zelfstandig
regelen. Maar ja, dat is nu eenmaal als gevolg van mijn
beperking niet mogelijk.
Ik ben aangenomen op basis van vrijwilligheid. Dat was mijn
eigen keuze. Ik kan ook wel betaald worden, maar dat is in
verband met mijn uitkering niet interessant.
Inwerken
In het begin werkte Karin, één van de medewerkers van
Werkondersteuning Groningen, samen met mij bij de bouwmarkt.
Daarbij coachte ze zowel mij als mijn collega’s. Op een
gegeven moment trok zij zich wat meer terug en toen kwam ik
er alleen voor te staan. Maar alles is goed gegaan en ik werk
er nog steeds naar volle tevredenheid. Af en toe komt er nog
iemand van Werkondersteuning Groningen langs, dan bespreken
we samen met mijn baas hoe het gaat.
Taken
Ik zorg in de winkel voor het legen van de afvalbakken en
breng retourgebrachte artikelen terug op de juiste plaats in de
winkel. Tussendoor help ik ook de klanten. Ik rijd heel wat af
op een werkdag!’
Procal Hero
Eén hoogtepunt wil Harry nog noemen: ‘Ik ben een keer de
‘Procal Hero’ geweest, een soort werknemer van de maand
van alle Nederlandse vestigingen.’
Harry geeft aan heel tevreden te zijn over Werkondersteuning
Groningen: ‘Tof dat ze zo hun best doen om de juiste plek
voor je te vinden!’ ●
Pieter Gort | Begeleider Woon- en Werkondersteuning Groningen

In een voormalig tuincentrum in Sappemeer is begin 2008 Werklocatie
Het groene leven van start gegaan. In deze kwekerij kunnen cliënten van
De Noorderbrug en Lentis terecht voor dagbesteding.
‘Het groene leven’
Verbouwing
Wat nu nog een kaal kassencomplex is, moet uitgroeien tot
Werklocatie Het groene leven.
Het eerste half jaar heeft er een verbouwing plaatsgevonden
in de kassen; de kantine, kantoorruimte, toiletten en wasruimte
zijn klaar. Vervolgens wordt achter de kwekerij nog een snijbloementuin,
groentetuin en dierenverblijf aangelegd. Ook
komt er een terras waar bezoekers kunnen genieten van een
kopje koffie of thee.
Bijzondere kwekerij
Werklocatie Het groene leven is een bijzondere kwekerij. Niet
de vraag van de klant, maar de zorgvraag van de cliënt staat
centraal. Er wordt met veel enthousiasme in een informele
sfeer gewerkt. Eigen inbreng van cliënten wordt zeer
gewaardeerd.
Uiteenlopende werkzaamheden
De werkzaamheden bij Werklocatie Het groene leven zijn heel
gevarieerd: o.a. planten en bloemen kweken, hout kloven,
manden vlechten, producten verkopen in de winkel, kleine
dieren verzorgen. Soms wordt in opdracht van derden gewerkt.
Monique Huisman | Begeleider Werklocatie Het groene leven
De officiële opening zal
naar verwachting in
het voorjaar van 2009
plaatsvinden. Maar ben
je nieuwsgierig geworden,
kom gerust eerder
langs om te kijken wat
we hier allemaal doen.
Wij zijn op werkdagen
geopend van 9.00 tot
15.30 uur.
Werklocatie
Het groene leven
Rijksweg Oost 139
6911 CE Sappemeer
Tel. (0598) 38 35 90
Ervaringen
cliënten
Hieronder vertellen drie
cliënten van De Noorderbrug
over hun ervaringen bij
Werklocatie Het groene
leven.
‘Ik ben Robin Boltjes en ik
werk op het verkooppunt in
Sappemeer. In het verkooppunt
doe ik het aandeel van
onder anderen het afrekenen,
in en uitgave en natuurlijk
de indeling van het verkooppunt.
Met een groepje
onderhandelen wij hoe en
wat er moet komen of over
de indeling.’
‘Ik ben Harm Hoekstra en ik
werk vooral met de dieren
waar ik m’n energie en liefde
kwijt kan. Nu zijn er alleen
kleine dieren zoals kippen,
cavia’s, konijnen, kleine ratjes
en varkens. Er wordt op dit
moment hard gewerkt achter
het kassencomplex voor de
aanleg van weides en voor
het bouwen van een schuur.
Zodat we in de toekomst
kunnen uitbreiden met een
aantal geiten en kippen.’
‘Ik ben Klaas-Arie Maters en
ik werk vooral in de tuin
waar we bloemen zaaien,
planten verspenen. Wanneer
de planten groot genoeg zijn
om te verkopen, komen ze
buiten te staan onder de
overkapping. Hier staan ook
de groentes in bakken al dan
niet klaar voor de verkoop.
Achter het kassencomplex
komt ook een pluktuin die
toegankelijk is voor bezoekers.’
●
NB! SEPTEMBER 2008
7

NB! SEPTEMBER 2008
8
Geer Keuning, Zorginhoudelijk medewerker van Zorgkantoor Friesland
Op bezoek bij Zorgkantoor
Friesland in Leeuwarden
Iedere cliënt van De Noorderbrug heeft te maken met het Zorgkantoor.
Voor De Noorderbrug zijn de Zorgkantoren ook erg belangrijk. Aanleiding
voor NB! om langs te gaan bij de Zorgkantoren in haar werkgebied. Vorige
keer waren we op bezoek in Groningen; nu bij Zorgkantoor Friesland in
Leeuwarden.

We hebben een afspraak met mevrouw Geer Keuning,
Zorginhoudelijk medewerker van Zorgkantoor Friesland. Het
Zorgkantoor is gehuisvest aan de rand van de stad in 4 torens,
waarvan in een gedeelte van één toren het Zorgkantoor is
gevestigd en in de rest verzekeraar ‘De Friesland’.
Wat doet het Zorgkantoor?
‘Zorgkantoor Friesland is in de provincie Friesland verantwoordelijk
voor de uitvoering van de Algemene Wet Bijzondere
Ziektekosten (AWBZ). Via de AWBZ wordt de zorg geregeld die
mensen nodig hebben als gevolg van een chronische ziekte
of een lichamelijke, zintuiglijke, geestelijke of verstandelijke
aandoening. Het gaat om langdurige zorg, waarvan de kosten
erg hoog zijn en die niet te verzekeren zijn.
De zorgkantoren zijn door de regering in het leven geroepen
om de AWBZ uit te voeren. Het zijn zelfstandig werkende kantoren
die zorgvraag en zorgaanbod zo goed mogelijk op elkaar
afstemmen. Zij beheren ook de door de regering beschikbaar
gestelde AWBZ-gelden. In Friesland gaat het om AWBZ-gefinancierde
zorg voor ouderen (75% van de indicaties), voor verstandelijk
gehandicapten (5% van de indicaties), voor lichamelijk
gehandicapten (0,5% van de indicaties) en overig, zoals mensen
met psychiatrische aandoeningen.’
‘De contacten met
De Noorderbrug zijn
uitstekend’
Wat doet een Zorginhoudelijk medewerker?
‘Ik ben Zorginhoudelijk medewerker voor de gehandicaptenzorg
(GZ) en de geestelijke gezondheidszorg (GGZ cure). In
deze functie geef ik o.a. voorlichting aan zorgaanbieders, zoals
De Noorderbrug en aan cliënten. Bijvoorbeeld over de zorgzwaartepakketten.
Dat is zowel voor zorgaanbieders en voor
cliënten vaak ingewikkeld.
Daarnaast bemiddel ik tussen cliënt en zorgaanbieder. Ik zorg
ervoor dat de cliënt de zorg krijgt die hij nodig heeft bij de
zorgaanbieder die dat het beste kan bieden en waar de voorkeur
van de cliënt naar uit gaat. Voor cliënten AWBZ-zorg realiseren
vind ik het uitdagende van mijn werk. Bijvoorbeeld: een
cliënt heeft contact met De Noorderbrug, wil graag in een
woonvorm wonen, maar alles zit vol in Friesland. Dan kan die
cliënt bellen met het zorgkantoor om te vragen of wij een
oplossing hebben. Ik ga dan samen met de cliënt en
De Noorderbrug proberen het op te lossen.
Ook krijgen we zorgvragen die afwijken van wat regulier geboden
wordt door zorgaanbieders. Het geeft me veel voldoening
als we dat gezamenlijk kunnen oplossen. Mijn uitgangspunt is:
het gaat om zorg voor mensen. Die zorg moet aansluiten bij
zijn vraag, het moet dus zorg op maat zijn.’
De AWBZ is voortdurend in beweging en daardoor niet
altijd overzichtelijk
‘Daarom is voorlichting geven erg belangrijk. Wat houdt de
AWBZ in? Wie heeft er recht op? Hoe werkt de AWBZ? Wie
betaalt de zorg? Hoe zit het met eigen bijdragen? En hoe zit
het met de keuze voor een zorgaanbieder? Met het geven van
voorlichting kom ik bij veel zorgaanbieders over de vloer. Maar
ook bij MEE. MEE begeleidt de cliënt tot aan de indicatiestelling.
Bij zorgaanbieders een kijkje nemen vind ik erg belangrijk,
want dan kan ik cliënten goed adviseren.
De AWBZ is boeiend, maar niet altijd overzichtelijk. Ieder jaar
verandert er wel weer iets als gevolg van politieke beslissingen,
maar ook door veranderende zorgvragen van cliënten. Op
dit moment stijgen de zorgvragen van mensen met psychiatrische
aandoeningen enorm. Dus veranderingen in de AWBZ zijn
logisch en goed, maar het maakt het er niet gemakkelijker op.
Logeren is bijvoorbeeld een zorgproduct dat nu gangbaar is,
maar dat was een paar jaar geleden nog niet zo. Het is ontstaan
door de vraag van (mantel)zorgers van kinderen en de
creativiteit van de Zorgkantoren en zorgaanbieders.
Tenslotte volgen wij ook de wachtlijsten van de zorgaanbieders.
Ik doe dat uiteraard voor de Gehandicaptenzorg en voor
de GGZ. Het uitgangspunt is geen wachtlijsten. Dus als die er
wel zijn gaan we met de zorgaanbieder in gesprek om oplossingen
te zoeken zodat de cliënt zijn gewenste zorg krijgt.’
Hoe zie je de toekomst?
‘Wij werken hier met ongeveer 35 medewerkers op het zorgkantoor.
Opgedeeld in 2 inkoopteams en een cliëntenadministratie.
Dat werkt goed en zal de komende jaren zo blijven.
We hebben net onze concessie van de regering verlengd
gekregen tot 2012.
Er zal nog veel veranderen in de AWBZ. Er zal nog meer overgeheveld
worden naar de gemeenten (WMO), wat nu onderdeel
uitmaakt van de AWBZ. Ik verwacht echter dat voor cliënten
van De Noorderbrug het recht op AWBZ-gefinancierde zorg
gewoon blijft bestaan.’
En De Noorderbrug?
‘Onze contacten met zorgaanbieders zijn goed. We werken
oplossingsgericht. En de contacten met De Noorderbrug zijn
uitstekend. Bij probleemsituaties overleggen we en komen er
samen altijd uit. Ik ken veel locaties van De Noorderbrug in
Friesland, dat maakt mijn advisering veel gemakkelijker.’ ●
Martien Bron | Hoofd Inhoudelijke Zaken
Anke Sterringa | Medewerker Voorlichting/PR
NB! SEPTEMBER 2008
9

NB! SEPTEMBER 2008
10
Hallo!
Deze keer aandacht voor kiezen contactpersoon.
Heb jij ook een leuk idee of wil je zelf een
stukje schrijven of tekenen? Stuur dan een mail, fax of
brief naar:
NB@noorderbrug.nl
050 - 597 38 88
Postbus 171, 9700 AD Groningen
Je kan het ook inleveren bij je contactpersoon.
Kort nieuws
Opening kantoor Woonen
Werkondersteuning
voor Doven Deventer
Donderdag 22 mei was de opening van ons
nieuwe kantoor.
We zijn blij met onze nieuwe plek. Het kantoor
is dichter bij de stad.
Van 15.30 uur tot 17.30 uur konden cliënten en belangstellenden
een kijkje nemen in het nieuwe kantoor.
Adresgegevens:
Schonenvaardersstraat 14
7418 CC Deventer
Telefoon (0570) 624064
Fax (0570) 623280
Teksttelefoon (0570) 623236
Kort nieuws
Barbecue Deventer
100 jaar
Op zaterdag 28 juni was er de jaarlijkse barbecue
voor de cliënten van De Noorderbrug
te Deventer. Er waren ongeveer 40 mensen.
In Groningen is op 7 juli jl. mevrouw
Beukema-Veenstra 100 jaar geworden. Zij is
al vanaf haar vierde jaar doof. Mevrouw
Beukema woont in het verpleeghuis Ebbingepoort.
Haar geheim van het behalen van haar 100 e verjaardag:
elke middag een dutje doen.
Bron: ‘Wij Doven’.
Website
www.zoenenenzo.nl

Els de Jongh in gesprek
met de bewoners
Contactpersoon kiezen
In juni 2008 konden cliënten van de Woonvorm voor Doven
Groningen voor de 3 e keer hun eigen contactpersoon kiezen.
Hoe doen we dat?
Van het locatiehoofd Els de Jongh krijgen
alle cliënten een formulier: Kiezen
Contactpersoon. Hierop staan de foto’s en namen van
alle 8 begeleiders die werken in de woonvorm.
Cliënten kiezen op dit formulier hun 1 e en 2 e keus voor
een contactpersoon. Het formulier geven ze terug aan
Els.
Op 12 juni hebben de bewoners met Els vergaderd
over contactpersoon kiezen. Els had 8 grote papieren
meegenomen. Op elk groot papier staat de foto van
een contactpersoon met het aantal zwarte punten die
aangeven hoeveel cliënten voor deze contactpersoon
kunnen kiezen.
Els legt de pasfoto van cliënten neer op het papier van
de contactpersoon van hun keuze. Als de foto’s van
cliënten op het papier liggen is direct duidelijk of er
problemen ontstaan omdat er te veel cliënten voor
dezelfde contactpersoon willen kiezen.
Als te veel cliënten voor dezelfde contactpersoon kiezen,
dan wordt er samen over gepraat en gekeken of
een cliënt wil ruilen en wil kiezen voor de 2 e keus.
Niemand wordt gedwongen. Cliënt die dezelfde con-
tactpersoon als afgelopen jaren wil houden heeft in
principe dan voorrang. Deze cliënt mag bij dezelfde
contactpersoon blijven. Cliënten komen zelf met oplossingen
als er een knelpunt is.
Deze keer hebben 7 cliënten een andere contactpersoon
gekozen. En 17 cliënten willen bij hun contactpersoon
van de afgelopen jaren blijven.
Eugenie Kerkhof | Begeleider Woonvorm voor Doven Groningen
Wat is dit voor gebaar?
RA, RA, RA...
Illustratie: Saskia Heuer Oplossing: coach
NB! SEPTEMBER 2008
11

aNB! SEPTEMBER 2008
12
Aan de slag bij de krant
Pieter Elgersma (26) werd op zijn 19 e getroffen door een hersenbloeding. Via Werkondersteuning
Friesland van De Noorderbrug is hij iedere maandagmiddag aan het werk bij de Leeuwarder Courant.
Hersenbloeding
‘Vanaf mijn geboorte ben ik volledig gezond geweest, ik had
vrijwel nooit iets. Op zondag 10 december 2000 ben ik echter
spontaan door een hersenbloeding getroffen. Ik was toen 19
jaar oud en zat juist 3 maanden op de HEAO. De week voorafgaand
aan mijn beroerte had ik al wat hoofdpijn (mijn ouders
dachten aan een griepje). Ik dacht dat het wel weer ‘gewoon’
over zou gaan, zoals het tot dan toe immers altijd gegaan was.
Het werd gaande de week echter almaar erger. Ik probeerde er
d.m.v. hoofdpijntabletten iets aan te doen, maar niets hielp.
De bewuste avond voor de bloeding was ik al behoorlijk
lamlendig.
Ziekenhuis
De volgende ochtend was ik opeens niet meer tot normaal
praten in staat, en ‘s middags werd de huisarts opgetrommeld.
Er werd vervolgens bepaald dat ik naar het ziekenhuis moest.
Al met al heb ik daar 5 maanden gelegen. Eerst was ik tweezijdig
verlamd, kon lang niet praten, was zo goed als blind, kon
slecht horen en waren mijn longen en nieren uitgevallen. Nu
ben ik nog rechtszijdig verlamd en is de linkerzijde zo goed als
hersteld.
Revalideren
Na de periode in het ziekenhuis heb ik 10 maanden in revalidatiecentrum
‘Lyndesteyn’ in Beetsterzwaag gezeten. Daar
waren vooral veel mensen die één of beide benen misten,
maar dus ook mensen met een andere problematiek, waaronder
ik zelf. Ik kreeg daar logopedie, ergotherapie en veel fysiotherapie
(o.a. zwemmen). Dat was erg zwaar, maar ik boekte
veel vorderingen. Na thuiskomst heb ik de eerste tijd nog even
dagrevalidatie gehad en daarna hebben we zelf altijd geoefend
en veel andere therapieën weten te vinden in binnen- en
buitenland. Dat heeft me verder vooruit geholpen en we kijken
nog steeds naar nieuwe mogelijkheden en we oefenen ook
nog steeds. Daarnaast ga ik nog geregeld naar de fysiotherapeut.
Aan de slag
Ongeveer twee à drie jaar geleden ben ik via MEE bij
De Noorderbrug terecht gekomen (werkondersteuning). Er is
toen voor mij bemiddeld of ik misschien niet een dagdeel in
de week ergens aan de slag kon (ik moet tenslotte ook tijd
overhouden voor de verdere revalidatie). Dit kon gelukkig bij de
Leeuwarder Courant, waar ik nu al een tijdje met veel plezier
werk. Ik ben daar één dagdeel per week aan de slag.
Regelmatig komt er iemand van De Noorderbrug kijken hoe
het allemaal verloopt en me ondersteunen. Aanvankelijk
maakte ik me zorgen of ik het conditioneel allemaal wel aan
zou kunnen, maar dat bleek gelukkig geen enkel probleem. Ik
hou me er hoofdzakelijk bezig met het printen en doorsturen
naar de juiste bestemmingen van persberichten en e-mailtjes.
Daarnaast breng/rij ik soms post rond. M’n werkzaamheden
bevallen me heel goed; zeker vergeleken met het begin. Toen
vond ik het soms een beetje eentonig. Nu zit er een stuk
meer variatie in, waar ik uiteraard blij mee ben. Verder is de
werksfeer prima en dat is natuurlijk ook altijd mooi meegenomen.’
●
Pieter Elgersma | Cliënt Werkondersteuning Friesland
‘Regelmatig komt er iemand van De Noorderbrug kijken
hoe het allemaal verloopt en me ondersteunen’

Na mijn ongeluk ben ik een
leuker mens geworden
Aldus Werner Koch (65), die nog druk aan het mailen is als ik zijn appartement in Sneek binnenkom.
Hij neemt de tijd om zijn mail af te maken. Ik ben zo vrij om wat om mij heen te kijken. Want er valt
veel te zien: schilderijen, foto’s, beeldhouwwerken, dikke puzzelboeken, atlassen, sportafbeeldingen.
Het roer om
‘Een foto van de Oldehove in Leeuwarden, de omgeving waar
ik ben opgegroeid in een gezin waar carrière maken voorop
stond. Zelf was ik bezig met een Notariële opleiding. Rationeel
bezig zijn, geld verdienen. Totdat ik in 1982 platgereden ben. Ik
raakte alles kwijt: mijn geheugen, mijn mobiliteit, vrouw, kinderen,
werk. Na een uiterst moeilijke periode van verlies en eenzaamheid
was ik gedwongen het roer om te gooien want blijven
mokken heeft geen nut.
Pyjama gevoel
Ik moest mijn agressie kwijt en er ging een wereld voor mij
open op het gebied van sport en creativiteit. Niet iets voor een
carrièremannetje zoals Werner.
Vandaar dat ik mijzelf ook graag Nen noem. Werner hoort bij
mijn oude leven. Nen hoort nu bij mij, de persoon die leuker
is geworden na het ongeluk.
Dat betekent heus nog wel dat ik een ‘pyjama’ gevoel kan
hebben, een gevoel van ‘laat de boel maar waaien.’
Maar weet je, je moet in beweging blijven want stilstand is
achteruitgang.
Actief
Het was daarom belangrijk dat ik op een gegeven moment in
contact kwam met De Noorderbrug. Onder de mensen komen,
mij leren te uiten, vooral in die tijd toen ik nog niet goed kon
praten. Op de houtwerkplaats van het activiteitencentrum ging
ik beeldhouwen en schilderen. Ik kwam in contact met John
Kingma, medewerker Werkondersteuning Friesland. Dat contact
was belangrijk voor me. Hij verbaliseerde wat ik niet kon. Hij
loste niets op maar hield belangrijke zaken bespreekbaar en
prettig.
Ook tijdens het werken op een basisschool in Reduzum was
die rol af en toe nodig.
Werkondersteuning
Accepteren wie ik ben, mij serieus nemen en mij ondersteunen
in mijn ontwikkelingen. Dat is wat ik heb ervaren van de
ondersteuning van John Kingma maar ook van de directeur
van de school waar ik werkzaam was.
Ja was, want ik ben nu 65 jaar geworden en wil wel eens
ervaren om met pensioen te gaan. Zeven jaar heb ik kleuters
en leerlingen ondersteund tijdens creatieve activiteiten. Prachtig
om te doen! Ik vertelde niet wat ze moesten doen maar hielp
hen om hun creativiteit te gebruiken om iets moois te creëren.
Er waren natuurlijk altijd wel leerlingen bij die wat aan zaten te
‘klooien’ en ongemotiveerd leken maar over het algemeen
werd de individuele aandacht en begeleiding we gewaardeerd.’
65 jaar
Die waardering bleek onder andere uit het feest dat de leerlingen
en docenten voor zijn 65 e jaar hadden georganiseerd op
school.
‘Ik werd door alle leerlingen enthousiast in de gang van de
school ontvangen. Boekjes, tekeningen en andere creaties heb
ik gekregen. Toch een leuke afsluiting van een jarenlange
samenwerking.
Levensinstelling
En ach, uiteindelijk moet je zelf het leven interessant maken.
Door vooral niet je best te doen maar doen wat je leuk vindt
en schik te hebben in jezelf en je omgeving.’ ●
Astrid van Asten | Begeleider Werkondersteuning Friesland
NB! SEPTEMBER 2008
13

NB! SEPTEMBER 2008
14
Hersenletsel verandert je leven
Eerst deskundige, nu ook ervaringsdeskundige
‘Hersenletsel verandert je leven’ was de titel van de jubileumbijeenkomst van Cerebraal Gelderland op
zaterdag 14 juni jl. Cerebraal is een vereniging voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH)
en hun direct betrokkenen. Jet Jacobs (60) was mede-organisator van deze dag.
Deskundige
Jet: ‘Ik heb als klinisch psychologe een paar jaar in een ziekenhuis
gewerkt en later als docente bij verschillende gezondheidszorgopleidingen.
In een van mijn lessen had ik eens een jongeman te gast die
ons vertelde hoe het is om met een hersenbeschadiging te
moeten leven. Hij had een paar jaar eerder een ernstig autoongeluk
gehad waarna hij in coma had gelegen. Hij vertelde
dat voor bijna iedere ex-comapatiënt geldt, dat je niet meer
degene wordt die je was vóór de coma. Hoe je herstelt hangt
vooral af van de diepte en de duur van de coma, en van de
ernst en van de plaats van de beschadiging. Ook vertelde hij
dat je bij veel mensen met hersenletsel aan de buitenkant
niets kunt zien. Maar het is vrijwel zeker dat hun leven en dat
van hun familie zeer ingrijpend veranderd is. Als voorbeeld vertelde
hij dat hij zijn werk wel kon vergeten, zijn vrienden kwijt
was en dat zijn verkering was uitgeraakt. Omdat je aan hem
helemaal niet kon zien dat hij iets mankeerde en ook omdat
hij het allemaal zo boeiend kon vertellen, verbaasde het mij
erg dat hij zoveel problemen ondervond op zijn werk en in zijn
relaties. Ik besloot me - nadat hij mij lid gemaakt had van
Cerebraal - voor deze groep mensen verder te gaan inzetten.
Vanaf die tijd besteedde ik in mijn lessen aandacht aan hersenletsel
en werd ik steeds meer de ‘NAH- deskundige’.
Eén van mijn kinderen, Gijs (31), heeft vier jaar geleden een
ernstig auto-ongeluk gehad, waar hij hersenletsel aan overgehouden
heeft. Hierdoor werd ik de afgelopen jaren naast deskundige
ook ervaringsdeskundige op het gebied van NAH.
Ervaringsdeskundige
Gijs lag na zijn ongeluk ruim drie maanden in coma. Via het
ziekenhuis (intensive care, afdeling neurologie), kwam hij in
een revalidatiekliniek en daarna in een psychiatrisch centrum.
Sinds anderhalf jaar woont hij op een afdeling van jongdementerenden
in een verpleeghuis. De lijdenswegen die veel
familie van NAH-patiënten doormaakten en waar zij mij over
hadden verteld, maakten wij nu zelf door. Gijs woont nu in
een verpleeghuis bij ons in de buurt omdat hier voor hem
geen betere plek te vinden is. Hij is ernstig lichamelijk gehandicapt
en is rolstoelgebonden. Verder is bij hem het grootste
Nicole en Gijs
probleem dat zijn geheugen om nieuwe feiten op te slaan
slecht/niet werkt. Alles wat hij meemaakt onthoudt hij vijf
minuten. Zijn verstand werkt nog goed. Hij kan bijvoorbeeld
dammen en hij wint vaak van het personeel dat op zijn afdeling
werkt. Maar is het damspel opgeruimd, dan weet hij al
niet meer dat hij gedamd heeft. Verder leert hij weinig nieuwe
dingen aan. Echter door te blijven herhalen, ‘inslijpen’, lukt het
wel. Ook leert hij moeilijk zijn groepsgenoten kennen. Via
ezelsbruggetjes – associaties – kent hij na anderhalf jaar wel
een aantal personeelsleden bij naam. Iedereen die hij vóór het
ongeluk kende, kent hij nog goed. Verder is zijn besef van tijd
totaal weg. Maar gelukkig is hij zich dat bewust en vraagt hij
elke dag welke dag het is en welk jaargetijde en welk jaar. Ook
is hij meestal goed gehumeurd.
Dus wat dat betreft is de afdeling voor mensen die op jonge
leeftijd gaan dementeren niet zo slecht voor hem. Een groot
verschil alleen is dat de meeste mensen die op deze afdeling
wonen achteruit gaan in hun vaardigheden, terwijl mensen
met NAH nog vele jaren na hun hersentrauma vooruit kunnen
gaan. Dit laatste is ook bij Gijs het geval.
Mijn man en ik zijn sinds ruim een jaar lid van het koor van
het verpleeghuis. Dit geeft ons steun bij onze verwerking van
het verdriet om Gijs. Twee keer per maand zingen wij met ruim
veertig mensen, die allen op de een of andere manier betrokken
zijn bij het verpleeghuis. Gijs gaat altijd met ons mee en
stralend zingt hij op zijn manier uit volle borst op elke melodie
’Don’t worry about the things, cause everything will be allright’

met ons mee. Zijn tekst is altijd hetzelfde: ’don’t worry about
the things, cause everything will be allright’.
Bijzonder
Het meest bijzondere wat ik heb meegemaakt door de opname
van Gijs in het verpleeghuis is het volgende. Op een dag
werd mij gevraagd of ik het goed vond dat Gijs een ‘bezoekvrijwilligster’
zou krijgen. Wij als familie kwamen er dagelijks,
maar omdat hij nog voldoende loze momenten had, antwoordde
ik meteen enthousiast dat ik dat prima vond. Het
betrof Nicole Janssen, een jongedame van dertig jaar die graag
muziek maakt met bewoners. Voor Gijs, die zelf saxofoon
gespeeld had en graag zingt, zou dat geweldig zijn. Toen ik
aan haar werd voorgesteld hadden we het over NAH. Nicole
bleek zelf ook NAH te hebben. Ze was bezigheidsbegeleidster
geweest en daarna volgde ze een opleiding tot Z-verpleegkundige.
Tijdens die opleiding heeft ze een ernstig auto-ongeluk
gehad waaraan ze een hersenkneuzing heeft overgehouden.
Toen ik Nicole vroeg of zij wel eens van Cerebraal gehoord
had, vertelde ze dat tijdens de opleiding een docente daarover
verteld had. Nicole was na haar ongeluk zelfs nog gastdocente
bij haar geweest. Samen kwamen we er toen achter dat zij
mijn leerling met NAH was en ik haar docente!
Nu, een jaar later, hebben we regelmatig contact met elkaar
en is Nicole de bezoekvrijwilligster van Gijs. Samen maken ze
muziek en hebben veel plezier. Na een jaar trouw bezoek van
Nicole aan Gijs, herkent hij haar uit zichzelf. Dit is voor Nicole
een mooie beloning. Wat verder voor haar van belang is geweest,
is dat zij door het bezoeken van Gijs na ruim tien jaar
eindelijk haar eigen NAH-beperkingen heeft leren accepteren.
Jubileumbijeenkomst
Ik hield een inleiding over NAH en de gevolgen hiervan voor
de getroffenen en hun familieleden en gaf vervolgens het
woord aan Nicole. Zij vertelde hoe zij 12,5 jaar geleden haar
opleiding moest beëindigen nadat ze NAH opliep ten gevolge
van een ongeluk. Verder vertelde zij waar ze in de jaren erna
allemaal tegenaan is gelopen. Vervolgens gaf zij uitleg over de
‘wegwijzer’ (zie kader) die zij gemaakt heeft, een soort handleiding
voor hoe mensen het beste met haar kunnen omgaan.
Misschien hebben andere mensen hier ook iets aan, dat
hoopt zij van harte.
We hadden acht workshops georganiseerd waar de aanwezigen
(ruim honderd mensen, van Cerebraal en niet-leden uit de
zorg) aan deel konden nemen. De onderwerpen waren: op
zoek naar de juiste zorg, muziek, naar betaald werk, ambulante
begeleiding, wonen na NAH, weerbaarheid, seksualiteit en
verwerking. Ons doel, om mensen met en zonder NAH in
direct contact te brengen met hulpverleners, hebben wij
bereikt. Het was een mooie, zeer geslaagde dag; misschien
ook iets voor uw regio? ●
Jet Jacobs, Bestuurslid Cerebraal Gelderland, klinisch psychologe,
docent verpleegkunde, moeder van een zoon met NAH
‘Wegwijzer’
van Nicole Janssen
Op 7 november 1995 heb ik een auto-ongeluk gehad
waarbij ik diverse botbreuken en een contusio cerebri
(hersenkneuzing) heb opgelopen. Dagelijks ervaar ik de
gevolgen van het hersenletsel dat ik over gehouden
heb aan het ongeluk. Hieronder heb ik beknopt mijn
beperkingen/aandachtspunten weergegeven:
■ Snel vermoeid vanwege beperkte energie, dat betekent
dat ik heel bewust keuzes moet maken.
Meestal ga ik ‘s middags even naar bed om daarmee
klachten te voorkomen.
■ Veel last van zintuiglijke prikkels bijvoorbeeld licht en
geluid; hierdoor raak ik snel oververmoeid.
■ De gevolgen van oververmoeidheid zijn: gestoorde
spraak en/of een gestoord looppatroon. Het is dus
van groot belang om voor deze grens te blijven.
■ Problemen met het uitvoeren van meerdere taken
tegelijk, zowel op lichamelijk als op cognitief gebied.
Mijn voorkeur gaat daarom uit naar werkzaamheden/activiteiten
waarbij ik mijn aandacht maar op
één taak tegelijk hoef te richten.
■ Door geheugenproblemen ben ik vergeetachtig.
Herhalingen en notities helpen mij dingen te onthouden.
■ Ik ben langzamer geworden: ik doe er langer over
om informatie in me op te nemen met name als het
om grote hoeveelheden en ingewikkelde informatie
gaat. Het gevolg is dat ik niet alles kan onthouden
en taken niet goed kan uitvoeren. Daarnaast verlies
ik het overzicht en kan in korte tijd niet tot de juiste
oplossing komen.
■ Snel afgeleid: om beter om te gaan met dit probleem
werk ik het liefst in een overzichtelijke en
rustige omgeving. Ik maak gebruik van gehoorbeschermers
zodat ik me beter kan concentreren.
■ ‘Nee zeggen’ is voor mij moeilijk dus dring niet
teveel aan, geef me de tijd om na te denken, ik kom
er op terug.
■ Ik gebruik een dagplanning om mezelf structuur te
geven en daarnaast houdt dat de vermoeidheid
binnen de perken.
■ Ik maak gebruik van trucjes (herhaling vragen, ordenen)
en hulpmiddelen (agenda, herinnering in telefoon
zetten, dagplanning) om mijn geheugen te
ondersteunen.
■ U helpt mij als u informatie rustig brengt zodat ik de
gelegenheid krijg om notities te maken en daardoor
informatie later beter terug kan halen. ●
NB! SEPTEMBER 2008
15

NB! SEPTEMBER 2008
16
Van vrijwilligerswerk naar
betaalde baan
Ik ben Martijn van Egmond, 31 jaar en woon in Emmen. Hieronder geef ik een beschrijving van mijn
‘loopbaan’ van vrijwilligerswerk naar een betaalde baan.
Het is allemaal begonnen bij de voorloper van Probaan, ‘SBW’,
een samenwerkingsverband met De Noorderbrug en andere
instellingen. Die had een werkplek bij het SWW (maatschappelijk
werk) in Hoogeveen geregeld. Dit was vrijwilligerswerk, voor
één dag in de week. Hoewel de reisafstand vanuit Assen, mijn
toenmalige woonplaats, wel ver was, heb ik dit een jaar
gedaan. Bij het SWW heb ik mij voornamelijk beziggehouden
met wat nou een virus op de computer is. Iets later ben ik ook
bij het activiteitencentrum in Hoogeveen terecht gekomen
waar ik ondersteuning bood bij het interne computersysteem.
Ook kwam erbij dat ik in deze periodes heb kunnen uitvinden
wat ik zelf nou precies wou op computergebied. ‘Iets met
computers’ klonk mij namelijk te vaag. Het klinkt hetzelfde als
‘Ik wil iets met auto’s!’ Tja, verkoper, sta je bij de benzinepomp
of ben je monteur? Ik ben bij het SWW gestopt omdat er letterlijk
geen ruimte meer was. Ondertussen, begin 2000, ben ik
‘zelfstandig’ gaan wonen in de Woonvorm Emmen. Maar ik
Toen ik een aantal jaren geleden begonnen ben bij
De Noorderbrug ben ik gestart bij Activiteitencentrum De Venne
in Hoogeveen. Omdat Kinie Bloemsma, de werkondersteuner,
eerst wou bekijken wat ik allemaal kon en wat ik nodig had in
de begeleiding in het werken, heb ik een assessment gedaan
op AC De Venne.
Na dit assessment heb ik samen met Kinie gekeken wat ik
voor werkzaamheden wilde gaan doen. Ik heb toen aangegeven
dat ik graag vrijwilligerswerk bij een fietsenmaker wou
doen, ik had daar vanuit mijn school ook een tijdlang deze
werkzaamheden gedaan. Ik heb dit als een hele fijne werkplek
gezien, maar de werkzaamheden waren te nauwkeurig en fijntjes
dat ik dit te intensief vond. Ik ben toen gestopt bij de fietsenmaker
en ben vrijwilligerswerk gaan doen bij een cultureel
centrum als assistent beheerder. Wel heb ik steeds bij Kinie
aangegeven dat ik graag een betaalde baan wilde.
Ook kwam ik er achter, omdat ik inmiddels mijn autorijbewijs
had gehaald, dat ik ook wel bezorgwerk wou doen. De keus
om dit werk te gaan doen was het contact met mensen, en
het bezorgen, dat zijn 2 dingen die ik erg leuk vind. Dus ging
ging nog steeds vier dagen in de week naar Hoogeveen.
Kinie Bloemsma (werkondersteuner van De Noorderbrug) had
de softwarepakketten Access en VB via het UWV kunnen aanschaffen
en ging aan het zoeken voor werk in Emmen. En ja,
het ziekenhuis (SZE) in Emmen, de afdeling automatisering,
had een werkplek (half 2001). Hier ging ik vier dagen in de
week heen, wat dus afscheid nemen van het AC in
Hoogeveen betekende. Eerst ben ik vrijwilligerswerk gaan
doen. Ik ben daar bezig met het in kaart brengen van hoeveel
patiënten er bij de betreffende arts komen. Hiervoor werk ik
met een database (Oracle). Ik verstrek de gegevens (dus niet
invoeren!).
Een kaakchirurg wil nou eenmaal het aantal patiënten weten
die op zijn afdeling is geweest en niet het aantal patiënten
wat op de kinderafdeling is geweest. In het begin was het een
leerperiode, maar langzamerhand ging ik zelfstandiger aan het
Mijn naam is Tom van der Veen, ik ben 30 jaar en woon in Zuidwolde, een plaatsje vlakbij Hoogeveen.
Ik zal iets vertellen over het ontstaan van deze betaalde werkplek waarbij ik ondersteuning krijg van
De Noorderbrug.
Kinie op zoek naar een werkgever waar ik bezorgdiensten kon
gaan doen met het vooruitzicht als het goed ging dit naar een
betaalde baan zou leiden. Ik ben toen gestart in het betaalde
traject bij een bezorgdienst voor post en folders. Die werden
met de auto afgeleverd naar bepaalde afhaalpunten in
Hoogeveen en omstreken. Door omstandigheden binnen het
bedrijf ben ik daar weggegaan. Kinie is toen weer op zoek
gegaan naar een andere werkgever waar ik bezorgwerkzaam-

werk. Dit resulteerde, eind 2003, in een betaalde baan en het
leukste was bovendien: ik kon zelfstandiger aan het werk en
hoefde dus steeds minder te vragen aan andere werknemers
van ‘hoe moet dit?’.
Nu ben ik twee/drie jaar verder, woon geheel zelfstandig en
werk nog steeds met plezier in het ziekenhuis (zolang ik er
niet lig hoor!). Ondertussen, eind 2007, heb ik een cursus
gedaan ter uitbreiding van mijn kennis. En nog steeds ontwikkel
ik me verder, door steeds iets verder te gaan dan je eigen
kennis reikt. ●
Martijn van Egmond
heden kon gaan doen in het betaalde traject. Ben toen
begonnen bij een bloemenwinkel in Hoogeveen. Vanuit het
UWV in samenwerking met BaanPlus (re-integratiebureau) is er
toen een 2,5 jaar durend traject uitgezet. Daarin werd voor de
werkgever en mij duidelijk wat ik aankon in taken, hoe ik het
uitvoerde en waar ik tegenaan liep met mijn beperkingen. Na
deze 2,5 jaar is het omgezet op 1 januari 2008 in een vaste
baan.
Het werk, waar ik bezorger/algemeen medewerker ben, is erg
leuk, ik doe dit voor 16 uur in de week. Ik help mee in de
winkel met hand en spandiensten, maar mijn hoofdtaak is het
bezorgen van bloemen en planten bij klanten en bedrijven.
Ook breng ik bloemen en planten naar de andere winkels van
Erwin als die door hun voorraad heen zijn. Met mijn collega's
en mijn baas heb ik een goed contact, ze zijn allemaal erg
behulpzaam als iets niet wil lukken. Toen Kinie en ik dit
bespraken i.v.m. het zoeken naar werk, heeft zij rekening
gehouden met mijn beperkingen door mijn letsel. Ze bespreekt
dit samen met mij en de werkgever een paar keer per jaar tijdens
een evaluatie. Ook heeft ze indien nodig contact met de
woonbegeleider van De Noorderbrug die bij mij komt.
Dus al met al heb ik een baan die ik graag wou en ik krijg er
ook nog voor betaald, dit geeft mij heel veel meerwaarde in
het werken. ●
Tom van der Veen
Zwemdiploma B
Tijdens de zwemactiviteit van Activiteiten-
centrum (AC) De Zeierhuuf heb ik 2 cliënten
van De Noorderbrug, Daniël Mast en Judith
Sijpkens, voorbereid op het behalen van hun
zwemdiploma B. Ik had hierover een kort
gesprek met Daniël.
Wat hebben jullie gedaan?
‘Wij hebben oefeningen (een soort zwemles) gekregen
van Annelies, het was de bedoeling dat we met behulp
van deze oefeningen het B-diploma zouden behalen.’
Waarom heb je dit gedaan?
‘Ik vond het zwemmen een beetje saai worden. Nu was
er wat afwisseling, en het was meteen een goede
opdracht voor jouw studie.’
Wat vond je ervan? En wat vond je het leukste?
‘Mooi, ik vond het duiken en het onder water zwemmen
het leukste.’
Hebben jullie het diploma behaald?
‘Ja, gelukkig wel.’
Ga je nu alle zwemslagen ook gebruiken?
‘Dat weet ik nog niet, maar ik wil sowieso elke keer wel
duiken.’
Wat wil je nog kwijt?
‘Ik vond de oefeningen erg leuk. Wat ik prettig vond is
dat jij alle tijd voor ons had.’ ●
Annelies Popping | Stagiaire AC De Zeierhuuf
NB! SEPTEMBER 2008
17

NB! SEPTEMBER 2008
18
Slachte marathon
Op 14 juni 2008 was het dan zover: Peter en ik gaan de Slachte marathon wandelen. 42 kilometer langs
de oude zeedijk van de voormalige Middelzee. Hier hebben we de afgelopen 2 jaar voor getraind.
Inspanning en ontspanning
Het begon als een invulling van de begeleide activiteit die
Peter 1 keer per week via Woonondersteuning Drachten krijgt.
Het shoppen en rommelmarkten bezoeken moe, bedachten
we om eens te gaan wandelen. Dit vonden we steeds leuker
worden en we merkten dat tijdens het wandelen ook veel
gesprekken ‘zomaar’ op gang kwamen. Het wandelen geeft
door inspanning ook ontspanning. De energie die je hebt raak
je op een prettige manier kwijt.
Goede voorbereiding
Peter en ik bedachten dat het leuk zou zijn om een bepaald
doel voor ogen te hebben waarvoor je gaat trainen. De Slachte
marathon, die ik eerder gelopen had en die 1 keer per 4 jaar
gehouden wordt, leek ons een mooi doel. We vonden dat er
vooraf wel een aantal tochten gewandeld moest worden als
voorbereiding. Zodoende hebben o.a. meegedaan aan één
dag van de elfstedentocht, van Dokkum naar Leeuwarden, van
27 kilometer. Daarna een tocht in Beetsterzwaag van 25 km.
Hier merkte Peter dat zijn gymschoenen niet waterdicht waren
en hebben we gekeken naar beter schoeisel. Echte wandelschoenen
met een kleine aanpassing en sportsokken zonder
naden werden aangeschaft. Doordat Peter een armamputatie
heeft gehad is het dragen van een rugzak niet handig, dus
trad ik op als ‘koelie’. We bedachten dat een heuptasje wel
kon en ook dit werd gekocht. Zodoende leverde iedere training
weer nieuwe ideeën op. Niet te vaak stoppen want dan word
je koud en stijf in de spieren, regelmatig drinken (geen cola)
voor een goede vochtbalans en mueslirepen voor de energie…
Wandelkriebels
Leuke en niet onbelangrijke bijkomstigheid was, dat de moeder
van Peter ook de wandelkriebels kreeg en ook iedere
week met Peter ging wandelen. Dit leverde voor mij wel wat
stress op want de conditie van Peter werd zó goed dat ik hem
amper nog bij kon houden. Hij paste zich gelukkig wel aan en
we bleven het wandelen erg gezellig vinden.
Verslag van de Slachte marathon door Peter
Op zaterdag 14 juni was het schitterend weer. We mochten lekker
vroeg starten (rond 7.00 uur). Na 20 kilometer hebben we
onze eerste lange stop gemaakt. Mij ouders stonden ons al op
te wachten. Zij hadden nog een pet voor mij meegenomen,
die was ik namelijk vergeten.
We hebben lekker soep en broodjes gegeten. Alles onderweg
was goed verzorgd, er was muziek, toneel en veel kranen met
fris water. Ongeveer 10 kilometer voor de finish hebben we
ons laten masseren. Mijn schouder en kuiten en de kuiten van
Geertje. Dit was ook wel nodig want de laatste 10 kilometer
waren wel zwaarder om te lopen.
Uiteindelijk haalden we het eindpunt. Ik had geen blaren en
voelde me ook niet erg moe.
Mijn ouders stonden op het eindpunt met bloemen wat wel
leuk was.
We kregen nog een leuk aandenken aan de tocht en gingen
toen nog even koffie drinken.
Het was een super leuke dag. We denken nog na over een
eventuele volgende tocht. ●
Geertje Talsma | Begeleider Woonondersteuning Drachten
Peter Meyer | Cliënt Woonondersteuning Drachten
‘Het was een super leuke dag. We denken nog na
over een eventuele volgende tocht’

RollOnRoute 2008:
voor rolstoelers en scootmobielers
De Noorderbrug organiseerde in samenwerking met de Drentse Fiets 4Daagse van 8 tot en met 11 juli
de derde editie van de RollOnRoute. Deelneemster Roelie Wiersma, cliënt bij Activiteitencentrum
De Venne, doet hieronder verslag van haar ervaringen.
Dag 1
Dinsdagmorgen gingen we met een groepje van 8 personen
vol goede moed op pad. Het was redelijk goed weer. We gingen
richting Zuidwolde. Toen we bij de eerste stempelpost
kwamen was het nog steeds droog. We waren nog maar even
op pad en toen moest de regenkleding aan. We hadden veel
geluk, want de hemelsluizen gingen echt open, maar we
waren op een goede locatie: de ijsboerderij Sonneclaer in
Fluitenberg. We hebben daar koffie gedronken, met een lekkere
plak kruidkoek. De regen hield maar niet op, dus het werd
een lange stop, maar wij bleven droog. Wel zagen we deelnemers
doordrenkt van de regen voorbij gaan, en hadden soms
wel een beetje leedvermaak. Wij hadden een mooie droge
plek. Toen de bui wat minder werd zijn we verder gegaan,
maar het was niet droog en het werd ook niet droog. Toen we
Hoogeveen binnen reden werd het eindelijk droog. Ondanks
de regen bleven we goed gehumeurd. Wat zou de dag van
morgen ons brengen?
Dag 2
Voor vertrek op de buienradar gekeken en dat zag er goed uit.
We deden de route naar Dwingeloo, maar we kwamen niet in
Dwingeloo, dat was te ver voor ons. Bij de stempelpost in
Pesse was het erg gezellig. Daar zijn we dan ook een hele tijd
gebleven. Er was koffie met gebak of cake te koop. Ook waren
er kraampjes die artikelen verkochten voor allerlei goede doelen.
We gingen weer verder, maar we gingen door de bossen
en kleine boerenwegen, maar er was verder geen vertier. Op
de terugweg hebben we onszelf getrakteerd op koffie met
gebak (zie de foto, zelf zit ik in het groen op de scootmobiel).
Bij terugkomst in de tent was er een optreden van een shantykoor.
Het was er erg gezellig.
Dag 3
De donderdag was echt een slechte dag. We gingen met
regen weg en kwamen met regen terug. Bij de stempelpost in
Elim was ook een braderie, maar dat viel echt in het water.
Ons humeur bleef goed. Onder een partytent hebben we onze
lunch gebruikt. Bij een volgende stempelpost in
Hollandscheveld regende het niet zo hard meer, maar de
regenkleding bleef aan. Bij de finish stond een draaiorgel. Zo
kwamen we toch weer heel gezellig terug. Ook stonden er verschillende
sponsors met hun kraam bij de finish. Er was wel
vertier. Gelukkig was het toen droog.
Dag 4
Vrijdag 11 juli, wat zou deze dag ons brengen? Het begon in
ieder geval droog. Volgens de buienradar zou het droog blijven.
We hadden weer een mooie route. Bij de stempelpost in
Nieuw Balinge was het gezellig druk. Dit was ook weer een
route met weinig horeca onderweg. Maar we vonden een
hele mooie plek. Bij een bosbessenkwekerij in Tiendeveen
werd ook koffie geschonken en eigengemaakte bosbessengebakjes
geserveerd. Heerlijk was dat. Toen naar de finish. Daar
werden we opgewacht door enkele begeleiders van
De Noorderbrug en kreeg iedereen een boeket bloemen. Een
prachtige verrassing.
Ondanks de twee regendagen was het weer een geweldige
happening. De proef van drie jaar is nu voorbij, maar ik hoop
dat er bij de evaluatie positief wordt gereageerd en dat we
nog vele jaren met elektrische rolstoel en scootmobiel mee
kunnen doen met de Fiets 4Daagse. ●
Roelie Wiersma | Cliënt Activiteitencentrum De Venne
NB! SEPTEMBER 2008
19

TT Assen
De TT Assen is een jaarlijkse motorrace op het Circuit van Drenthe bij Assen. Voorafgaand aan de TT
zijn er enkele trainingsdagen en kwalificatieraces. Een groep cliënten van Ondersteuning bij sport en
vrije tijd en Activiteitencentrum De Singel ging kijken. Cliënt Marjon Kuipers doet hieronder verslag.
Met een groep van 27 personen vertrokken we donderdag
26 juni naar het TT-circuit in Assen. Ik zat bij Froukje in de bus
samen met Ronald, Siep, Geert-Jan en Robin. Dit was erg
gezellig. We moesten ergens vlakbij Assen op een parkeerplaats
verzamelen en het was nog een hele tour om die
parkeerplaats te vinden. We zijn er wel 3 keer vlak bij langs
gereden… Maar toen we het ook eenmaal gevonden hadden,
zeiden andere cliënten dat ze ons wel hadden zien rijden! We
hebben daar even gestaan tot iedereen er was en zijn vervolgens
in colonne naar het circuit gereden. Het duurde nogal
even voor we er waren, maar we keken onze ogen uit, wat
geweldig en wat een lawaai! De taxichauffeurs mochten ook
blijven kijken en dat was erg leuk. Op een gegeven moment
kwam Arnesto bij mij langs om te vragen of ik dit stukje zou
willen schrijven en dat wou ik wel doen.
We begonnen met de training van de 80 CC. Dit duurde een
uur. Dat was al een hoop lawaai, maar dat werd steeds erger.
Bij de 125 CC kon je je oren wel dichtdoen; zoveel herrie. Laat
staan de 250 CC. Dat was echt erg!
Om half 4 gingen we in colonne weer van het TT-terrein terug
naar huis. Moe, maar zeer voldaan kwamen we weer thuis
aan.
Maar het was een leuke dag en we (ik) heb erg genoten. En ik
denk velen met mij. ●
Marjon Kuipers | Cliënt Woonvorm Veendam