NB! 34 september 08 - De Noorderbrug
NB! 34 september 08 - De Noorderbrug
NB! 34 september 08 - De Noorderbrug
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>NB</strong>!<br />
KWARTAALBLAD VAN DE NOORDERBRUG<br />
IN DIT NUMMER O. A .<br />
3 Centrale Cliëntenraad<br />
4 Werklocatie Bos van Ypey<br />
8 Op bezoek bij Zorgkantoor Friesland<br />
13 Na mijn ongeluk ben ik een leuker mens geworden<br />
14 Hersenletsel verandert je leven<br />
!THEMA<br />
WERKONDERSTEUNING<br />
16 Van vrijwilligerswerk naar betaalde baan<br />
<strong>De</strong>rtiende jaargang <strong>september</strong> 20<strong>08</strong><br />
<strong>34</strong>
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
2<br />
COLOFON<br />
<strong>NB</strong>! is een uitgave van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>. <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> biedt ondersteuning<br />
aan mensen met een handicap zodat zij naar eigen wensen<br />
en mogelijkheden kunnen leven. Cliënten bij <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> zijn<br />
kinderen, jongeren en volwassenen met een (ernstige) lichamelijke<br />
handicap en/of doven en slechthorenden. Zij kunnen een beroep<br />
doen op ondersteuning bij wonen, werken en vrije tijd.<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> is binnen de gehandicaptenzorg specialist op het<br />
gebied van hersenletsel (NAH). Het werkgebied van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong><br />
omvat Noord- en Oost-Nederland. Bij <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> werken zo’n<br />
1000 medewerkers die ruim 1700 cliënten ondersteunen.<br />
Redactieadres<br />
Postbus 171, 9700 AD Groningen<br />
Telefoon: (050) 597 38 00<br />
Fax: (050) 597 38 88<br />
Teksttelefoon: (050) 525 66 28<br />
E-mail: <strong>NB</strong>@noorderbrug.nl<br />
Aan dit nummer werkten mee<br />
Astrid van Asten, Gerke Bakker, Kinie Bloemsma, Roelie de Boer, Robin<br />
Boltjes, Piet Bonte, Martien Bron, Sieneke van Dijk, Willy Dommerholt,<br />
Martijn van Egmond, Pieter Elgersma, Pieter Gort, Saskia Heuer, Harm<br />
Hoekstra, Monique Huisman, Jet Jacobs, Nicole Janssen, Els de Jongh,<br />
Eugenie Kerkhof, Geer Keuning, Werner Koch, Joke Kraakman, Marjon<br />
Kuipers, Daniël Mast, Klaas-Arie Maters, Peter Meyer, Annelies Popping,<br />
Wietske Sander, Hetty Sliekers, Harry Smid, Anke Sterringa, Geertje<br />
Talsma, Tom van der Veen, Roelie Wiersma, Durk IJtsma.<br />
Fotografie<br />
o.a. Jan Buwalda, Hans van Aalst, Voorlichting/PR en locaties<br />
Vormgeving<br />
Studio Guichard<br />
Druk<br />
Zalsman Groningen BV<br />
Copyright<br />
Dit is een uitgave van Stichting <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>. Zonder schriftelijke<br />
toestemming van de uitgever mag niets uit deze uitgave worden<br />
overgenomen.<br />
Bij de samenstelling van dit nummer zijn wij met de grootst mogelijke<br />
zorg te werk gegaan. Echter, cijfers en/of informatie kunnen in<br />
voorkomende gevallen reeds tijdens de productieperiode achterhaald<br />
zijn. Aan de inhoud van dit blad kunnen geen rechten worden ontleend.<br />
Wanneer u deze <strong>NB</strong>! in gesproken vorm (Daisy cd-rom of<br />
audio cd-rom) of op diskette wilt ontvangen, kunt u contact<br />
opnemen met: <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>, team Voorlichting/PR,<br />
telefoon (050) 597 38 00.<br />
COLUMN<br />
Mooi werk<br />
Als ik volgend jaar<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> ga verlaten<br />
heb ik 23 jaar in de gehandicaptenzorg<br />
gewerkt. <strong>De</strong> betekenis<br />
die dit aan mijn leven<br />
geeft voorzag ik niet toen<br />
Hans Ouwerkerk (toenmalig<br />
voorzitter van onze stichting)<br />
mij in het najaar van 1985<br />
vroeg om tijdelijk bij de<br />
Noordelijke Stichting in de<br />
dagelijkse leiding te voorzien.<br />
<strong>De</strong>stijds komend vanuit de welzijnshoek trof mij direct de<br />
noodzaak van de zorg en ondersteuning voor de mensen met<br />
een handicap in hun bestaan van elke dag. Dat was wel wat<br />
anders dan een keer per week een kinderclub of bejaardensoos<br />
in het buurthuis organiseren.<br />
<strong>De</strong> eerste toen voor mij nieuwe term was ADL. Ik vind dit nog<br />
steeds een mooie term, maar ook veelzeggend. Algemene<br />
Dagelijkse Levensverrichtingen en daar ondersteuning bij bieden.<br />
Van en naar bed, douchen, WC, eten, drinken etc. etc. Wat<br />
mij toen daarin vooral trof was dat het niet alleen gaat om een<br />
actieve zorgrol in het leven van alledag, maar ook in het privédomein<br />
van de gehandicapte.<br />
Wat ik toen niet besefte maar nu door alle jaren heen heb<br />
gezien is dat dit op onze cliënten en voor onze zorgverlening<br />
een enorme impact heeft.<br />
Veel cliënten maken jarenlang gebruik van ons zorgaanbod.<br />
Het voortdurend aanwezig zijn van <strong>Noorderbrug</strong>-professionals<br />
in het leven van cliënten maakt dat <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> mede<br />
deel uitmaakt van hun leven.<br />
Juist daarom is het zo belangrijk dat onze cliënten zelf de regie<br />
hebben en dat er in de zorgverlening sprake is van goede<br />
samenwerking en professionaliteit. Van alles bedenken en zorgen<br />
dat deze processen optimiaal verlopen maakt het werken<br />
in de gehandicaptenzorg zo uniek en mooi. Ik kan het iedereen<br />
warm aanbevelen! ●<br />
Willy Dommerholt | Directeur
CENTRALE CLIËNTENRAAD<br />
Cliënttevredenheidsonderzoek:<br />
werken aan verbeterplannen<br />
Het afgelopen kwartaal is er door de lokale cliëntenraden druk gewerkt aan de verbeterpunten die<br />
uit het Cliënttevredenheidsonderzoek naar voren kwamen. Bijna alle raden hebben hun bijdrage<br />
opgestuurd naar de Regiomanagers en de afdeling Inhoudelijke Zaken.<br />
Er is op zeer uiteenlopende wijze gewerkt aan dit onderwerp.<br />
Veel raden hebben de achterban geraadpleegd.<br />
Sommige hebben bijeenkomsten georganiseerd, bij anderen<br />
kon de achterban schriftelijk reageren. Hieruit zijn heel bruikbare<br />
oplossingen naar voren gekomen.<br />
Uit de verschillende bijdragen wordt een voorstel voor een<br />
Cliëntenforum<br />
Verbeterplan gemaakt. Dat verbeterplan wordt in het derde<br />
kwartaal besproken in de Regionale Cliëntenraden en de<br />
Centrale Cliëntenraad. Lokale raden krijgen het plan ter informatie<br />
toegestuurd.<br />
<strong>De</strong> CCR wil alle lokale raden bedanken voor hun medewerking<br />
en inzet. ●<br />
Sinds begin dit jaar is er, speciaal voor cliënten van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>, een cliëntenforum op het<br />
internet te vinden.<br />
Op dit forum staat informatie over:<br />
■ Zaken die met de kwaliteit van zorg te maken hebben.<br />
■ Cursusaanbod.<br />
■ Nieuwe ontwikkelingen in de zorg.<br />
Cliëntenraden kunnen op het forum hun lokale nieuwsbrief<br />
plaatsen en ook de nieuwsbrief van andere raden lezen. Wie<br />
weet word je zo op goede ideeën gebracht!<br />
Ook kun je het het Handboek Cliëntenraad downloaden of<br />
inzien. Klachtenfolders, belangrijke adressen (vertrouwensarts,<br />
klachtencommissie) kun je op het forum vinden.<br />
Ook kun je zelf zaken aankaarten op het forum die jij belangrijk<br />
vindt; je kunt discussiëren over vervoer, eten enzovoort.<br />
Ook nieuwsgierig geworden?<br />
Registreer je eens op: www.noorderbrugforum.nl ●<br />
Gerke Bakker | Voorzitter Centrale Cliëntenraad<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
3
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
4<br />
Werklocatie Bos van Ypey<br />
Stichting Op Toutenburg beheert een landgoed in het Friese plaatsje<br />
Tytsjerk. Onderdeel van dit landgoed is Park Groot Vijversburg. In 2003<br />
startten Stichting Op Toutenburg en <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> hier de werklocatie<br />
Bos van Ypey. Bestuurslid Piet Bonte vertelt over de ontwikkelingen van<br />
deze werklocatie in de afgelopen vijf jaar.<br />
‘Het park geeft rust, je komt in een andere wereld’
Geschiedenis<br />
Piet: ‘Het landgoed is 30 hectare groot en bestaat voor de helft<br />
uit park en bos en voor de helft uit weilanden. <strong>De</strong>ze weilanden<br />
zullen in de toekomstige uitbreiding een geheel gaan<br />
vormen met het park. Het landgoed wordt jaarlijks door<br />
125.000 mensen bezocht.<br />
Kleinschalig gestart<br />
Ik kwam op een gegeven moment in contact met John<br />
Kingma, coördinerend begeleider bij <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>. John was<br />
op zoek naar een stageplaats voor een cliënt die graag buiten<br />
wilde werken. Probleem hierbij was echter, dat er voor deze<br />
cliënt meer begeleiding nodig was dan voor de andere vrijwiligers<br />
van de stichting. Dat konden we vanuit Op Toutenburg<br />
niet bieden. Maar vanuit <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> was dat wel<br />
mogelijk.<br />
In eerste instantie werd er een overeenkomst afgesloten voor<br />
de duur van één jaar, als een soort experiment. We zijn gestart<br />
met een klein groepje van 3 à 4 cliënten en een begeleider.<br />
Dat eerste jaar was zomaar om, wij waren zeer tevreden. Het<br />
contract werd daarom verlengd met nog eens 4 jaar.<br />
Binnenkort gaan we praten over een nieuwe verlenging.<br />
Het aantal cliënten is in de loop der jaren langzaam gegroeid.<br />
Zodoende kon optimaal gebruik gemaakt worden van wat er<br />
aanwezig was (cliënten, werk, materiaal). Met 9 cliënten per<br />
Expositie<br />
beeldende kunst<br />
Van 3 augustus tot en<br />
met 26 oktober vindt in<br />
het park een beeldententoonstelling<br />
plaats.<br />
Veertien nationale en<br />
internationale kunstenaars<br />
presenteren kunstwerken<br />
geïnspireerd op<br />
het motto ‘Kort is de tijd,<br />
en onherroepelijk’, ontleend<br />
aan de zonnewijzer<br />
in het park. Meer<br />
informatie over deze tentoonstelling<br />
en het bijbehorende<br />
cultureel programma<br />
is te vinden op<br />
www.vijversburg.nl. U<br />
bent van harte welkom<br />
om een bezoekje te<br />
brengen aan het park en<br />
de tentoonstelling!’<br />
dagdeel zitten we momenteel helemaal vol, van maandagochtend<br />
tot vrijdagmiddag!<br />
Betrokken en onmisbaar<br />
Het park geeft rust, je komt in een andere wereld. We hebben<br />
inmiddels een vaste groep cliënten. Zij willen hier niet meer<br />
weg. <strong>De</strong> cliënten komen hier niet zozeer om hoge prestaties te<br />
leveren, er zit geen druk op. Ze hebben allemaal hun eigen,<br />
specifieke taken die ze uitvoeren in het park. Ze voelen zich<br />
erg betrokken, het is een beetje hun park geworden; ze horen<br />
er helemaal bij. Dat geeft meerwaarde aan deze locatie. <strong>De</strong><br />
cliënten hebben zich onmisbaar gemaakt, ze hebben een hele<br />
bijzondere plek ingenomen. Ze doen heel veel (soms kleine)<br />
werkzaamheden die anders door gebrek aan tijd en medewerkers<br />
zouden blijven liggen. We krijgen regelmatig complimenten<br />
dat het park er zo netjes bij ligt.<br />
Werkzaamheden<br />
<strong>De</strong> cliënten voeren verschillende werkzaamheden uit in het<br />
park zoals lichte schoffelwerkzaamheden, bladeren ruimen,<br />
hout kloven, vogels en kippen verzorgen, paden schoonhouden,<br />
banken en vogelkastjes schilderen, ijs en frisdrank verkopen<br />
en toiletten schoonmaken. Ze hebben afgebakende<br />
werkzaamheden die ze, indien gewenst, met hulp van hun<br />
begeleiders uitvoeren. ●<br />
Anke Sterringa | Medewerker Voorlichting/PR<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
5
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
6<br />
Werken bij een bouwmarkt<br />
Harry Smid (42) werkt 2 dagen per week bij de Praxis aan het Sontplein in Groningen.<br />
Hij is daar terechtgekomen via Werkondersteuning Groningen.<br />
Harry werd drie maanden te vroeg geboren. Hij is spastisch en<br />
zit in een rolstoel. Sinds 1986 is Harry al cliënt bij<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>; in het begin bij dagbesteding en sinds 2005<br />
woont hij in de Woonvorm Bedum. Harry vertelt hoe hij bij<br />
Werkondersteuning Groningen terechtgekomen is.<br />
Wensen<br />
‘In 2000 ging ik naar Activiteitencentrum <strong>De</strong> Singel in<br />
Groningen. In hetzelfde pand is Werkondersteuning Groningen<br />
gevestigd. Ik heb zelf contact opgenomen met één van de<br />
medewerkers van Werkondersteuning. Met haar heb ik gepraat<br />
over mijn wensen op het gebied van werken. Het liefst ging ik<br />
aan de slag bij de radio, maar ook werken bij bijvoorbeeld een<br />
bouwmarkt leek mij wel wat. Werkondersteuning Groningen<br />
heeft voor mij in eerste instantie contact gelegd met de ziekenhuisomroep<br />
van het Martiniziekenhuis en later met Radio<br />
Continu. Helaas was het praktisch niet mogelijk om daar aan<br />
het werk te gaan: de rolstoel maakte dit onmogelijk.<br />
‘Ik rijd heel wat af op een werkdag!’<br />
Verwachtingen<br />
In 2005 kwam Werkondersteuning Groningen met de bouwmarkt<br />
op de proppen. Ze hadden al wat voorwerk gedaan en<br />
ik was direct enthousiast. Samen hebben we vervolgens een<br />
gesprek gehad met de filiaalmanager. We hebben uitgebreid<br />
besproken wat er van mij verwacht werd en ik heb uiteraard<br />
ook aangegeven wat men van mij kan verwachten: een<br />
enthousiaste en hard werkende medewerker. We hebben het<br />
ook gehad over mijn beperking en waar in dat verband rekening<br />
mee moet worden gehouden. Ik ben erg tevreden over<br />
het werk dat Werkondersteuning Groningen hierin voor mij<br />
gedaan heeft, al zou ik een baan het liefst helemaal zelfstandig<br />
regelen. Maar ja, dat is nu eenmaal als gevolg van mijn<br />
beperking niet mogelijk.<br />
Ik ben aangenomen op basis van vrijwilligheid. Dat was mijn<br />
eigen keuze. Ik kan ook wel betaald worden, maar dat is in<br />
verband met mijn uitkering niet interessant.<br />
Inwerken<br />
In het begin werkte Karin, één van de medewerkers van<br />
Werkondersteuning Groningen, samen met mij bij de bouwmarkt.<br />
Daarbij coachte ze zowel mij als mijn collega’s. Op een<br />
gegeven moment trok zij zich wat meer terug en toen kwam ik<br />
er alleen voor te staan. Maar alles is goed gegaan en ik werk<br />
er nog steeds naar volle tevredenheid. Af en toe komt er nog<br />
iemand van Werkondersteuning Groningen langs, dan bespreken<br />
we samen met mijn baas hoe het gaat.<br />
Taken<br />
Ik zorg in de winkel voor het legen van de afvalbakken en<br />
breng retourgebrachte artikelen terug op de juiste plaats in de<br />
winkel. Tussendoor help ik ook de klanten. Ik rijd heel wat af<br />
op een werkdag!’<br />
Procal Hero<br />
Eén hoogtepunt wil Harry nog noemen: ‘Ik ben een keer de<br />
‘Procal Hero’ geweest, een soort werknemer van de maand<br />
van alle Nederlandse vestigingen.’<br />
Harry geeft aan heel tevreden te zijn over Werkondersteuning<br />
Groningen: ‘Tof dat ze zo hun best doen om de juiste plek<br />
voor je te vinden!’ ●<br />
Pieter Gort | Begeleider Woon- en Werkondersteuning Groningen
In een voormalig tuincentrum in Sappemeer is begin 20<strong>08</strong> Werklocatie<br />
Het groene leven van start gegaan. In deze kwekerij kunnen cliënten van<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> en Lentis terecht voor dagbesteding.<br />
‘Het groene leven’<br />
Verbouwing<br />
Wat nu nog een kaal kassencomplex is, moet uitgroeien tot<br />
Werklocatie Het groene leven.<br />
Het eerste half jaar heeft er een verbouwing plaatsgevonden<br />
in de kassen; de kantine, kantoorruimte, toiletten en wasruimte<br />
zijn klaar. Vervolgens wordt achter de kwekerij nog een snijbloementuin,<br />
groentetuin en dierenverblijf aangelegd. Ook<br />
komt er een terras waar bezoekers kunnen genieten van een<br />
kopje koffie of thee.<br />
Bijzondere kwekerij<br />
Werklocatie Het groene leven is een bijzondere kwekerij. Niet<br />
de vraag van de klant, maar de zorgvraag van de cliënt staat<br />
centraal. Er wordt met veel enthousiasme in een informele<br />
sfeer gewerkt. Eigen inbreng van cliënten wordt zeer<br />
gewaardeerd.<br />
Uiteenlopende werkzaamheden<br />
<strong>De</strong> werkzaamheden bij Werklocatie Het groene leven zijn heel<br />
gevarieerd: o.a. planten en bloemen kweken, hout kloven,<br />
manden vlechten, producten verkopen in de winkel, kleine<br />
dieren verzorgen. Soms wordt in opdracht van derden gewerkt.<br />
Monique Huisman | Begeleider Werklocatie Het groene leven<br />
<strong>De</strong> officiële opening zal<br />
naar verwachting in<br />
het voorjaar van 2009<br />
plaatsvinden. Maar ben<br />
je nieuwsgierig geworden,<br />
kom gerust eerder<br />
langs om te kijken wat<br />
we hier allemaal doen.<br />
Wij zijn op werkdagen<br />
geopend van 9.00 tot<br />
15.30 uur.<br />
Werklocatie<br />
Het groene leven<br />
Rijksweg Oost 139<br />
6911 CE Sappemeer<br />
Tel. (0598) 38 35 90<br />
Ervaringen<br />
cliënten<br />
Hieronder vertellen drie<br />
cliënten van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong><br />
over hun ervaringen bij<br />
Werklocatie Het groene<br />
leven.<br />
‘Ik ben Robin Boltjes en ik<br />
werk op het verkooppunt in<br />
Sappemeer. In het verkooppunt<br />
doe ik het aandeel van<br />
onder anderen het afrekenen,<br />
in en uitgave en natuurlijk<br />
de indeling van het verkooppunt.<br />
Met een groepje<br />
onderhandelen wij hoe en<br />
wat er moet komen of over<br />
de indeling.’<br />
‘Ik ben Harm Hoekstra en ik<br />
werk vooral met de dieren<br />
waar ik m’n energie en liefde<br />
kwijt kan. Nu zijn er alleen<br />
kleine dieren zoals kippen,<br />
cavia’s, konijnen, kleine ratjes<br />
en varkens. Er wordt op dit<br />
moment hard gewerkt achter<br />
het kassencomplex voor de<br />
aanleg van weides en voor<br />
het bouwen van een schuur.<br />
Zodat we in de toekomst<br />
kunnen uitbreiden met een<br />
aantal geiten en kippen.’<br />
‘Ik ben Klaas-Arie Maters en<br />
ik werk vooral in de tuin<br />
waar we bloemen zaaien,<br />
planten verspenen. Wanneer<br />
de planten groot genoeg zijn<br />
om te verkopen, komen ze<br />
buiten te staan onder de<br />
overkapping. Hier staan ook<br />
de groentes in bakken al dan<br />
niet klaar voor de verkoop.<br />
Achter het kassencomplex<br />
komt ook een pluktuin die<br />
toegankelijk is voor bezoekers.’<br />
●<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
7
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
8<br />
Geer Keuning, Zorginhoudelijk medewerker van Zorgkantoor Friesland<br />
Op bezoek bij Zorgkantoor<br />
Friesland in Leeuwarden<br />
Iedere cliënt van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> heeft te maken met het Zorgkantoor.<br />
Voor <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> zijn de Zorgkantoren ook erg belangrijk. Aanleiding<br />
voor <strong>NB</strong>! om langs te gaan bij de Zorgkantoren in haar werkgebied. Vorige<br />
keer waren we op bezoek in Groningen; nu bij Zorgkantoor Friesland in<br />
Leeuwarden.
We hebben een afspraak met mevrouw Geer Keuning,<br />
Zorginhoudelijk medewerker van Zorgkantoor Friesland. Het<br />
Zorgkantoor is gehuisvest aan de rand van de stad in 4 torens,<br />
waarvan in een gedeelte van één toren het Zorgkantoor is<br />
gevestigd en in de rest verzekeraar ‘<strong>De</strong> Friesland’.<br />
Wat doet het Zorgkantoor?<br />
‘Zorgkantoor Friesland is in de provincie Friesland verantwoordelijk<br />
voor de uitvoering van de Algemene Wet Bijzondere<br />
Ziektekosten (AWBZ). Via de AWBZ wordt de zorg geregeld die<br />
mensen nodig hebben als gevolg van een chronische ziekte<br />
of een lichamelijke, zintuiglijke, geestelijke of verstandelijke<br />
aandoening. Het gaat om langdurige zorg, waarvan de kosten<br />
erg hoog zijn en die niet te verzekeren zijn.<br />
<strong>De</strong> zorgkantoren zijn door de regering in het leven geroepen<br />
om de AWBZ uit te voeren. Het zijn zelfstandig werkende kantoren<br />
die zorgvraag en zorgaanbod zo goed mogelijk op elkaar<br />
afstemmen. Zij beheren ook de door de regering beschikbaar<br />
gestelde AWBZ-gelden. In Friesland gaat het om AWBZ-gefinancierde<br />
zorg voor ouderen (75% van de indicaties), voor verstandelijk<br />
gehandicapten (5% van de indicaties), voor lichamelijk<br />
gehandicapten (0,5% van de indicaties) en overig, zoals mensen<br />
met psychiatrische aandoeningen.’<br />
‘<strong>De</strong> contacten met<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> zijn<br />
uitstekend’<br />
Wat doet een Zorginhoudelijk medewerker?<br />
‘Ik ben Zorginhoudelijk medewerker voor de gehandicaptenzorg<br />
(GZ) en de geestelijke gezondheidszorg (GGZ cure). In<br />
deze functie geef ik o.a. voorlichting aan zorgaanbieders, zoals<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> en aan cliënten. Bijvoorbeeld over de zorgzwaartepakketten.<br />
Dat is zowel voor zorgaanbieders en voor<br />
cliënten vaak ingewikkeld.<br />
Daarnaast bemiddel ik tussen cliënt en zorgaanbieder. Ik zorg<br />
ervoor dat de cliënt de zorg krijgt die hij nodig heeft bij de<br />
zorgaanbieder die dat het beste kan bieden en waar de voorkeur<br />
van de cliënt naar uit gaat. Voor cliënten AWBZ-zorg realiseren<br />
vind ik het uitdagende van mijn werk. Bijvoorbeeld: een<br />
cliënt heeft contact met <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>, wil graag in een<br />
woonvorm wonen, maar alles zit vol in Friesland. Dan kan die<br />
cliënt bellen met het zorgkantoor om te vragen of wij een<br />
oplossing hebben. Ik ga dan samen met de cliënt en<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> proberen het op te lossen.<br />
Ook krijgen we zorgvragen die afwijken van wat regulier geboden<br />
wordt door zorgaanbieders. Het geeft me veel voldoening<br />
als we dat gezamenlijk kunnen oplossen. Mijn uitgangspunt is:<br />
het gaat om zorg voor mensen. Die zorg moet aansluiten bij<br />
zijn vraag, het moet dus zorg op maat zijn.’<br />
<strong>De</strong> AWBZ is voortdurend in beweging en daardoor niet<br />
altijd overzichtelijk<br />
‘Daarom is voorlichting geven erg belangrijk. Wat houdt de<br />
AWBZ in? Wie heeft er recht op? Hoe werkt de AWBZ? Wie<br />
betaalt de zorg? Hoe zit het met eigen bijdragen? En hoe zit<br />
het met de keuze voor een zorgaanbieder? Met het geven van<br />
voorlichting kom ik bij veel zorgaanbieders over de vloer. Maar<br />
ook bij MEE. MEE begeleidt de cliënt tot aan de indicatiestelling.<br />
Bij zorgaanbieders een kijkje nemen vind ik erg belangrijk,<br />
want dan kan ik cliënten goed adviseren.<br />
<strong>De</strong> AWBZ is boeiend, maar niet altijd overzichtelijk. Ieder jaar<br />
verandert er wel weer iets als gevolg van politieke beslissingen,<br />
maar ook door veranderende zorgvragen van cliënten. Op<br />
dit moment stijgen de zorgvragen van mensen met psychiatrische<br />
aandoeningen enorm. Dus veranderingen in de AWBZ zijn<br />
logisch en goed, maar het maakt het er niet gemakkelijker op.<br />
Logeren is bijvoorbeeld een zorgproduct dat nu gangbaar is,<br />
maar dat was een paar jaar geleden nog niet zo. Het is ontstaan<br />
door de vraag van (mantel)zorgers van kinderen en de<br />
creativiteit van de Zorgkantoren en zorgaanbieders.<br />
Tenslotte volgen wij ook de wachtlijsten van de zorgaanbieders.<br />
Ik doe dat uiteraard voor de Gehandicaptenzorg en voor<br />
de GGZ. Het uitgangspunt is geen wachtlijsten. Dus als die er<br />
wel zijn gaan we met de zorgaanbieder in gesprek om oplossingen<br />
te zoeken zodat de cliënt zijn gewenste zorg krijgt.’<br />
Hoe zie je de toekomst?<br />
‘Wij werken hier met ongeveer 35 medewerkers op het zorgkantoor.<br />
Opgedeeld in 2 inkoopteams en een cliëntenadministratie.<br />
Dat werkt goed en zal de komende jaren zo blijven.<br />
We hebben net onze concessie van de regering verlengd<br />
gekregen tot 2012.<br />
Er zal nog veel veranderen in de AWBZ. Er zal nog meer overgeheveld<br />
worden naar de gemeenten (WMO), wat nu onderdeel<br />
uitmaakt van de AWBZ. Ik verwacht echter dat voor cliënten<br />
van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> het recht op AWBZ-gefinancierde zorg<br />
gewoon blijft bestaan.’<br />
En <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>?<br />
‘Onze contacten met zorgaanbieders zijn goed. We werken<br />
oplossingsgericht. En de contacten met <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> zijn<br />
uitstekend. Bij probleemsituaties overleggen we en komen er<br />
samen altijd uit. Ik ken veel locaties van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> in<br />
Friesland, dat maakt mijn advisering veel gemakkelijker.’ ●<br />
Martien Bron | Hoofd Inhoudelijke Zaken<br />
Anke Sterringa | Medewerker Voorlichting/PR<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
9
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
10<br />
Hallo!<br />
<strong>De</strong>ze keer aandacht voor kiezen contactpersoon.<br />
Heb jij ook een leuk idee of wil je zelf een<br />
stukje schrijven of tekenen? Stuur dan een mail, fax of<br />
brief naar:<br />
<strong>NB</strong>@noorderbrug.nl<br />
050 - 597 38 88<br />
Postbus 171, 9700 AD Groningen<br />
Je kan het ook inleveren bij je contactpersoon.<br />
Kort nieuws<br />
Opening kantoor Woonen<br />
Werkondersteuning<br />
voor Doven <strong>De</strong>venter<br />
Donderdag 22 mei was de opening van ons<br />
nieuwe kantoor.<br />
We zijn blij met onze nieuwe plek. Het kantoor<br />
is dichter bij de stad.<br />
Van 15.30 uur tot 17.30 uur konden cliënten en belangstellenden<br />
een kijkje nemen in het nieuwe kantoor.<br />
Adresgegevens:<br />
Schonenvaardersstraat 14<br />
7418 CC <strong>De</strong>venter<br />
Telefoon (0570) 624064<br />
Fax (0570) 623280<br />
Teksttelefoon (0570) 623236<br />
Kort nieuws<br />
Barbecue <strong>De</strong>venter<br />
100 jaar<br />
Op zaterdag 28 juni was er de jaarlijkse barbecue<br />
voor de cliënten van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong><br />
te <strong>De</strong>venter. Er waren ongeveer 40 mensen.<br />
In Groningen is op 7 juli jl. mevrouw<br />
Beukema-Veenstra 100 jaar geworden. Zij is<br />
al vanaf haar vierde jaar doof. Mevrouw<br />
Beukema woont in het verpleeghuis Ebbingepoort.<br />
Haar geheim van het behalen van haar 100 e verjaardag:<br />
elke middag een dutje doen.<br />
Bron: ‘Wij Doven’.<br />
Website<br />
www.zoenenenzo.nl
Els de Jongh in gesprek<br />
met de bewoners<br />
Contactpersoon kiezen<br />
In juni 20<strong>08</strong> konden cliënten van de Woonvorm voor Doven<br />
Groningen voor de 3 e keer hun eigen contactpersoon kiezen.<br />
Hoe doen we dat?<br />
Van het locatiehoofd Els de Jongh krijgen<br />
alle cliënten een formulier: Kiezen<br />
Contactpersoon. Hierop staan de foto’s en namen van<br />
alle 8 begeleiders die werken in de woonvorm.<br />
Cliënten kiezen op dit formulier hun 1 e en 2 e keus voor<br />
een contactpersoon. Het formulier geven ze terug aan<br />
Els.<br />
Op 12 juni hebben de bewoners met Els vergaderd<br />
over contactpersoon kiezen. Els had 8 grote papieren<br />
meegenomen. Op elk groot papier staat de foto van<br />
een contactpersoon met het aantal zwarte punten die<br />
aangeven hoeveel cliënten voor deze contactpersoon<br />
kunnen kiezen.<br />
Els legt de pasfoto van cliënten neer op het papier van<br />
de contactpersoon van hun keuze. Als de foto’s van<br />
cliënten op het papier liggen is direct duidelijk of er<br />
problemen ontstaan omdat er te veel cliënten voor<br />
dezelfde contactpersoon willen kiezen.<br />
Als te veel cliënten voor dezelfde contactpersoon kiezen,<br />
dan wordt er samen over gepraat en gekeken of<br />
een cliënt wil ruilen en wil kiezen voor de 2 e keus.<br />
Niemand wordt gedwongen. Cliënt die dezelfde con-<br />
tactpersoon als afgelopen jaren wil houden heeft in<br />
principe dan voorrang. <strong>De</strong>ze cliënt mag bij dezelfde<br />
contactpersoon blijven. Cliënten komen zelf met oplossingen<br />
als er een knelpunt is.<br />
<strong>De</strong>ze keer hebben 7 cliënten een andere contactpersoon<br />
gekozen. En 17 cliënten willen bij hun contactpersoon<br />
van de afgelopen jaren blijven.<br />
Eugenie Kerkhof | Begeleider Woonvorm voor Doven Groningen<br />
Wat is dit voor gebaar?<br />
RA, RA, RA...<br />
Illustratie: Saskia Heuer Oplossing: coach<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
11
a<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
12<br />
Aan de slag bij de krant<br />
Pieter Elgersma (26) werd op zijn 19 e getroffen door een hersenbloeding. Via Werkondersteuning<br />
Friesland van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> is hij iedere maandagmiddag aan het werk bij de Leeuwarder Courant.<br />
Hersenbloeding<br />
‘Vanaf mijn geboorte ben ik volledig gezond geweest, ik had<br />
vrijwel nooit iets. Op zondag 10 december 2000 ben ik echter<br />
spontaan door een hersenbloeding getroffen. Ik was toen 19<br />
jaar oud en zat juist 3 maanden op de HEAO. <strong>De</strong> week voorafgaand<br />
aan mijn beroerte had ik al wat hoofdpijn (mijn ouders<br />
dachten aan een griepje). Ik dacht dat het wel weer ‘gewoon’<br />
over zou gaan, zoals het tot dan toe immers altijd gegaan was.<br />
Het werd gaande de week echter almaar erger. Ik probeerde er<br />
d.m.v. hoofdpijntabletten iets aan te doen, maar niets hielp.<br />
<strong>De</strong> bewuste avond voor de bloeding was ik al behoorlijk<br />
lamlendig.<br />
Ziekenhuis<br />
<strong>De</strong> volgende ochtend was ik opeens niet meer tot normaal<br />
praten in staat, en ‘s middags werd de huisarts opgetrommeld.<br />
Er werd vervolgens bepaald dat ik naar het ziekenhuis moest.<br />
Al met al heb ik daar 5 maanden gelegen. Eerst was ik tweezijdig<br />
verlamd, kon lang niet praten, was zo goed als blind, kon<br />
slecht horen en waren mijn longen en nieren uitgevallen. Nu<br />
ben ik nog rechtszijdig verlamd en is de linkerzijde zo goed als<br />
hersteld.<br />
Revalideren<br />
Na de periode in het ziekenhuis heb ik 10 maanden in revalidatiecentrum<br />
‘Lyndesteyn’ in Beetsterzwaag gezeten. Daar<br />
waren vooral veel mensen die één of beide benen misten,<br />
maar dus ook mensen met een andere problematiek, waaronder<br />
ik zelf. Ik kreeg daar logopedie, ergotherapie en veel fysiotherapie<br />
(o.a. zwemmen). Dat was erg zwaar, maar ik boekte<br />
veel vorderingen. Na thuiskomst heb ik de eerste tijd nog even<br />
dagrevalidatie gehad en daarna hebben we zelf altijd geoefend<br />
en veel andere therapieën weten te vinden in binnen- en<br />
buitenland. Dat heeft me verder vooruit geholpen en we kijken<br />
nog steeds naar nieuwe mogelijkheden en we oefenen ook<br />
nog steeds. Daarnaast ga ik nog geregeld naar de fysiotherapeut.<br />
Aan de slag<br />
Ongeveer twee à drie jaar geleden ben ik via MEE bij<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> terecht gekomen (werkondersteuning). Er is<br />
toen voor mij bemiddeld of ik misschien niet een dagdeel in<br />
de week ergens aan de slag kon (ik moet tenslotte ook tijd<br />
overhouden voor de verdere revalidatie). Dit kon gelukkig bij de<br />
Leeuwarder Courant, waar ik nu al een tijdje met veel plezier<br />
werk. Ik ben daar één dagdeel per week aan de slag.<br />
Regelmatig komt er iemand van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> kijken hoe<br />
het allemaal verloopt en me ondersteunen. Aanvankelijk<br />
maakte ik me zorgen of ik het conditioneel allemaal wel aan<br />
zou kunnen, maar dat bleek gelukkig geen enkel probleem. Ik<br />
hou me er hoofdzakelijk bezig met het printen en doorsturen<br />
naar de juiste bestemmingen van persberichten en e-mailtjes.<br />
Daarnaast breng/rij ik soms post rond. M’n werkzaamheden<br />
bevallen me heel goed; zeker vergeleken met het begin. Toen<br />
vond ik het soms een beetje eentonig. Nu zit er een stuk<br />
meer variatie in, waar ik uiteraard blij mee ben. Verder is de<br />
werksfeer prima en dat is natuurlijk ook altijd mooi meegenomen.’<br />
●<br />
Pieter Elgersma | Cliënt Werkondersteuning Friesland<br />
‘Regelmatig komt er iemand van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> kijken<br />
hoe het allemaal verloopt en me ondersteunen’
Na mijn ongeluk ben ik een<br />
leuker mens geworden<br />
Aldus Werner Koch (65), die nog druk aan het mailen is als ik zijn appartement in Sneek binnenkom.<br />
Hij neemt de tijd om zijn mail af te maken. Ik ben zo vrij om wat om mij heen te kijken. Want er valt<br />
veel te zien: schilderijen, foto’s, beeldhouwwerken, dikke puzzelboeken, atlassen, sportafbeeldingen.<br />
Het roer om<br />
‘Een foto van de Oldehove in Leeuwarden, de omgeving waar<br />
ik ben opgegroeid in een gezin waar carrière maken voorop<br />
stond. Zelf was ik bezig met een Notariële opleiding. Rationeel<br />
bezig zijn, geld verdienen. Totdat ik in 1982 platgereden ben. Ik<br />
raakte alles kwijt: mijn geheugen, mijn mobiliteit, vrouw, kinderen,<br />
werk. Na een uiterst moeilijke periode van verlies en eenzaamheid<br />
was ik gedwongen het roer om te gooien want blijven<br />
mokken heeft geen nut.<br />
Pyjama gevoel<br />
Ik moest mijn agressie kwijt en er ging een wereld voor mij<br />
open op het gebied van sport en creativiteit. Niet iets voor een<br />
carrièremannetje zoals Werner.<br />
Vandaar dat ik mijzelf ook graag Nen noem. Werner hoort bij<br />
mijn oude leven. Nen hoort nu bij mij, de persoon die leuker<br />
is geworden na het ongeluk.<br />
Dat betekent heus nog wel dat ik een ‘pyjama’ gevoel kan<br />
hebben, een gevoel van ‘laat de boel maar waaien.’<br />
Maar weet je, je moet in beweging blijven want stilstand is<br />
achteruitgang.<br />
Actief<br />
Het was daarom belangrijk dat ik op een gegeven moment in<br />
contact kwam met <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>. Onder de mensen komen,<br />
mij leren te uiten, vooral in die tijd toen ik nog niet goed kon<br />
praten. Op de houtwerkplaats van het activiteitencentrum ging<br />
ik beeldhouwen en schilderen. Ik kwam in contact met John<br />
Kingma, medewerker Werkondersteuning Friesland. Dat contact<br />
was belangrijk voor me. Hij verbaliseerde wat ik niet kon. Hij<br />
loste niets op maar hield belangrijke zaken bespreekbaar en<br />
prettig.<br />
Ook tijdens het werken op een basisschool in Reduzum was<br />
die rol af en toe nodig.<br />
Werkondersteuning<br />
Accepteren wie ik ben, mij serieus nemen en mij ondersteunen<br />
in mijn ontwikkelingen. Dat is wat ik heb ervaren van de<br />
ondersteuning van John Kingma maar ook van de directeur<br />
van de school waar ik werkzaam was.<br />
Ja was, want ik ben nu 65 jaar geworden en wil wel eens<br />
ervaren om met pensioen te gaan. Zeven jaar heb ik kleuters<br />
en leerlingen ondersteund tijdens creatieve activiteiten. Prachtig<br />
om te doen! Ik vertelde niet wat ze moesten doen maar hielp<br />
hen om hun creativiteit te gebruiken om iets moois te creëren.<br />
Er waren natuurlijk altijd wel leerlingen bij die wat aan zaten te<br />
‘klooien’ en ongemotiveerd leken maar over het algemeen<br />
werd de individuele aandacht en begeleiding we gewaardeerd.’<br />
65 jaar<br />
Die waardering bleek onder andere uit het feest dat de leerlingen<br />
en docenten voor zijn 65 e jaar hadden georganiseerd op<br />
school.<br />
‘Ik werd door alle leerlingen enthousiast in de gang van de<br />
school ontvangen. Boekjes, tekeningen en andere creaties heb<br />
ik gekregen. Toch een leuke afsluiting van een jarenlange<br />
samenwerking.<br />
Levensinstelling<br />
En ach, uiteindelijk moet je zelf het leven interessant maken.<br />
Door vooral niet je best te doen maar doen wat je leuk vindt<br />
en schik te hebben in jezelf en je omgeving.’ ●<br />
Astrid van Asten | Begeleider Werkondersteuning Friesland<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
13
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
14<br />
Hersenletsel verandert je leven<br />
Eerst deskundige, nu ook ervaringsdeskundige<br />
‘Hersenletsel verandert je leven’ was de titel van de jubileumbijeenkomst van Cerebraal Gelderland op<br />
zaterdag 14 juni jl. Cerebraal is een vereniging voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH)<br />
en hun direct betrokkenen. Jet Jacobs (60) was mede-organisator van deze dag.<br />
<strong>De</strong>skundige<br />
Jet: ‘Ik heb als klinisch psychologe een paar jaar in een ziekenhuis<br />
gewerkt en later als docente bij verschillende gezondheidszorgopleidingen.<br />
In een van mijn lessen had ik eens een jongeman te gast die<br />
ons vertelde hoe het is om met een hersenbeschadiging te<br />
moeten leven. Hij had een paar jaar eerder een ernstig autoongeluk<br />
gehad waarna hij in coma had gelegen. Hij vertelde<br />
dat voor bijna iedere ex-comapatiënt geldt, dat je niet meer<br />
degene wordt die je was vóór de coma. Hoe je herstelt hangt<br />
vooral af van de diepte en de duur van de coma, en van de<br />
ernst en van de plaats van de beschadiging. Ook vertelde hij<br />
dat je bij veel mensen met hersenletsel aan de buitenkant<br />
niets kunt zien. Maar het is vrijwel zeker dat hun leven en dat<br />
van hun familie zeer ingrijpend veranderd is. Als voorbeeld vertelde<br />
hij dat hij zijn werk wel kon vergeten, zijn vrienden kwijt<br />
was en dat zijn verkering was uitgeraakt. Omdat je aan hem<br />
helemaal niet kon zien dat hij iets mankeerde en ook omdat<br />
hij het allemaal zo boeiend kon vertellen, verbaasde het mij<br />
erg dat hij zoveel problemen ondervond op zijn werk en in zijn<br />
relaties. Ik besloot me - nadat hij mij lid gemaakt had van<br />
Cerebraal - voor deze groep mensen verder te gaan inzetten.<br />
Vanaf die tijd besteedde ik in mijn lessen aandacht aan hersenletsel<br />
en werd ik steeds meer de ‘NAH- deskundige’.<br />
Eén van mijn kinderen, Gijs (31), heeft vier jaar geleden een<br />
ernstig auto-ongeluk gehad, waar hij hersenletsel aan overgehouden<br />
heeft. Hierdoor werd ik de afgelopen jaren naast deskundige<br />
ook ervaringsdeskundige op het gebied van NAH.<br />
Ervaringsdeskundige<br />
Gijs lag na zijn ongeluk ruim drie maanden in coma. Via het<br />
ziekenhuis (intensive care, afdeling neurologie), kwam hij in<br />
een revalidatiekliniek en daarna in een psychiatrisch centrum.<br />
Sinds anderhalf jaar woont hij op een afdeling van jongdementerenden<br />
in een verpleeghuis. <strong>De</strong> lijdenswegen die veel<br />
familie van NAH-patiënten doormaakten en waar zij mij over<br />
hadden verteld, maakten wij nu zelf door. Gijs woont nu in<br />
een verpleeghuis bij ons in de buurt omdat hier voor hem<br />
geen betere plek te vinden is. Hij is ernstig lichamelijk gehandicapt<br />
en is rolstoelgebonden. Verder is bij hem het grootste<br />
Nicole en Gijs<br />
probleem dat zijn geheugen om nieuwe feiten op te slaan<br />
slecht/niet werkt. Alles wat hij meemaakt onthoudt hij vijf<br />
minuten. Zijn verstand werkt nog goed. Hij kan bijvoorbeeld<br />
dammen en hij wint vaak van het personeel dat op zijn afdeling<br />
werkt. Maar is het damspel opgeruimd, dan weet hij al<br />
niet meer dat hij gedamd heeft. Verder leert hij weinig nieuwe<br />
dingen aan. Echter door te blijven herhalen, ‘inslijpen’, lukt het<br />
wel. Ook leert hij moeilijk zijn groepsgenoten kennen. Via<br />
ezelsbruggetjes – associaties – kent hij na anderhalf jaar wel<br />
een aantal personeelsleden bij naam. Iedereen die hij vóór het<br />
ongeluk kende, kent hij nog goed. Verder is zijn besef van tijd<br />
totaal weg. Maar gelukkig is hij zich dat bewust en vraagt hij<br />
elke dag welke dag het is en welk jaargetijde en welk jaar. Ook<br />
is hij meestal goed gehumeurd.<br />
Dus wat dat betreft is de afdeling voor mensen die op jonge<br />
leeftijd gaan dementeren niet zo slecht voor hem. Een groot<br />
verschil alleen is dat de meeste mensen die op deze afdeling<br />
wonen achteruit gaan in hun vaardigheden, terwijl mensen<br />
met NAH nog vele jaren na hun hersentrauma vooruit kunnen<br />
gaan. Dit laatste is ook bij Gijs het geval.<br />
Mijn man en ik zijn sinds ruim een jaar lid van het koor van<br />
het verpleeghuis. Dit geeft ons steun bij onze verwerking van<br />
het verdriet om Gijs. Twee keer per maand zingen wij met ruim<br />
veertig mensen, die allen op de een of andere manier betrokken<br />
zijn bij het verpleeghuis. Gijs gaat altijd met ons mee en<br />
stralend zingt hij op zijn manier uit volle borst op elke melodie<br />
’Don’t worry about the things, cause everything will be allright’
met ons mee. Zijn tekst is altijd hetzelfde: ’don’t worry about<br />
the things, cause everything will be allright’.<br />
Bijzonder<br />
Het meest bijzondere wat ik heb meegemaakt door de opname<br />
van Gijs in het verpleeghuis is het volgende. Op een dag<br />
werd mij gevraagd of ik het goed vond dat Gijs een ‘bezoekvrijwilligster’<br />
zou krijgen. Wij als familie kwamen er dagelijks,<br />
maar omdat hij nog voldoende loze momenten had, antwoordde<br />
ik meteen enthousiast dat ik dat prima vond. Het<br />
betrof Nicole Janssen, een jongedame van dertig jaar die graag<br />
muziek maakt met bewoners. Voor Gijs, die zelf saxofoon<br />
gespeeld had en graag zingt, zou dat geweldig zijn. Toen ik<br />
aan haar werd voorgesteld hadden we het over NAH. Nicole<br />
bleek zelf ook NAH te hebben. Ze was bezigheidsbegeleidster<br />
geweest en daarna volgde ze een opleiding tot Z-verpleegkundige.<br />
Tijdens die opleiding heeft ze een ernstig auto-ongeluk<br />
gehad waaraan ze een hersenkneuzing heeft overgehouden.<br />
Toen ik Nicole vroeg of zij wel eens van Cerebraal gehoord<br />
had, vertelde ze dat tijdens de opleiding een docente daarover<br />
verteld had. Nicole was na haar ongeluk zelfs nog gastdocente<br />
bij haar geweest. Samen kwamen we er toen achter dat zij<br />
mijn leerling met NAH was en ik haar docente!<br />
Nu, een jaar later, hebben we regelmatig contact met elkaar<br />
en is Nicole de bezoekvrijwilligster van Gijs. Samen maken ze<br />
muziek en hebben veel plezier. Na een jaar trouw bezoek van<br />
Nicole aan Gijs, herkent hij haar uit zichzelf. Dit is voor Nicole<br />
een mooie beloning. Wat verder voor haar van belang is geweest,<br />
is dat zij door het bezoeken van Gijs na ruim tien jaar<br />
eindelijk haar eigen NAH-beperkingen heeft leren accepteren.<br />
Jubileumbijeenkomst<br />
Ik hield een inleiding over NAH en de gevolgen hiervan voor<br />
de getroffenen en hun familieleden en gaf vervolgens het<br />
woord aan Nicole. Zij vertelde hoe zij 12,5 jaar geleden haar<br />
opleiding moest beëindigen nadat ze NAH opliep ten gevolge<br />
van een ongeluk. Verder vertelde zij waar ze in de jaren erna<br />
allemaal tegenaan is gelopen. Vervolgens gaf zij uitleg over de<br />
‘wegwijzer’ (zie kader) die zij gemaakt heeft, een soort handleiding<br />
voor hoe mensen het beste met haar kunnen omgaan.<br />
Misschien hebben andere mensen hier ook iets aan, dat<br />
hoopt zij van harte.<br />
We hadden acht workshops georganiseerd waar de aanwezigen<br />
(ruim honderd mensen, van Cerebraal en niet-leden uit de<br />
zorg) aan deel konden nemen. <strong>De</strong> onderwerpen waren: op<br />
zoek naar de juiste zorg, muziek, naar betaald werk, ambulante<br />
begeleiding, wonen na NAH, weerbaarheid, seksualiteit en<br />
verwerking. Ons doel, om mensen met en zonder NAH in<br />
direct contact te brengen met hulpverleners, hebben wij<br />
bereikt. Het was een mooie, zeer geslaagde dag; misschien<br />
ook iets voor uw regio? ●<br />
Jet Jacobs, Bestuurslid Cerebraal Gelderland, klinisch psychologe,<br />
docent verpleegkunde, moeder van een zoon met NAH<br />
‘Wegwijzer’<br />
van Nicole Janssen<br />
Op 7 november 1995 heb ik een auto-ongeluk gehad<br />
waarbij ik diverse botbreuken en een contusio cerebri<br />
(hersenkneuzing) heb opgelopen. Dagelijks ervaar ik de<br />
gevolgen van het hersenletsel dat ik over gehouden<br />
heb aan het ongeluk. Hieronder heb ik beknopt mijn<br />
beperkingen/aandachtspunten weergegeven:<br />
■ Snel vermoeid vanwege beperkte energie, dat betekent<br />
dat ik heel bewust keuzes moet maken.<br />
Meestal ga ik ‘s middags even naar bed om daarmee<br />
klachten te voorkomen.<br />
■ Veel last van zintuiglijke prikkels bijvoorbeeld licht en<br />
geluid; hierdoor raak ik snel oververmoeid.<br />
■ <strong>De</strong> gevolgen van oververmoeidheid zijn: gestoorde<br />
spraak en/of een gestoord looppatroon. Het is dus<br />
van groot belang om voor deze grens te blijven.<br />
■ Problemen met het uitvoeren van meerdere taken<br />
tegelijk, zowel op lichamelijk als op cognitief gebied.<br />
Mijn voorkeur gaat daarom uit naar werkzaamheden/activiteiten<br />
waarbij ik mijn aandacht maar op<br />
één taak tegelijk hoef te richten.<br />
■ Door geheugenproblemen ben ik vergeetachtig.<br />
Herhalingen en notities helpen mij dingen te onthouden.<br />
■ Ik ben langzamer geworden: ik doe er langer over<br />
om informatie in me op te nemen met name als het<br />
om grote hoeveelheden en ingewikkelde informatie<br />
gaat. Het gevolg is dat ik niet alles kan onthouden<br />
en taken niet goed kan uitvoeren. Daarnaast verlies<br />
ik het overzicht en kan in korte tijd niet tot de juiste<br />
oplossing komen.<br />
■ Snel afgeleid: om beter om te gaan met dit probleem<br />
werk ik het liefst in een overzichtelijke en<br />
rustige omgeving. Ik maak gebruik van gehoorbeschermers<br />
zodat ik me beter kan concentreren.<br />
■ ‘Nee zeggen’ is voor mij moeilijk dus dring niet<br />
teveel aan, geef me de tijd om na te denken, ik kom<br />
er op terug.<br />
■ Ik gebruik een dagplanning om mezelf structuur te<br />
geven en daarnaast houdt dat de vermoeidheid<br />
binnen de perken.<br />
■ Ik maak gebruik van trucjes (herhaling vragen, ordenen)<br />
en hulpmiddelen (agenda, herinnering in telefoon<br />
zetten, dagplanning) om mijn geheugen te<br />
ondersteunen.<br />
■ U helpt mij als u informatie rustig brengt zodat ik de<br />
gelegenheid krijg om notities te maken en daardoor<br />
informatie later beter terug kan halen. ●<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
15
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
16<br />
Van vrijwilligerswerk naar<br />
betaalde baan<br />
Ik ben Martijn van Egmond, 31 jaar en woon in Emmen. Hieronder geef ik een beschrijving van mijn<br />
‘loopbaan’ van vrijwilligerswerk naar een betaalde baan.<br />
Het is allemaal begonnen bij de voorloper van Probaan, ‘SBW’,<br />
een samenwerkingsverband met <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> en andere<br />
instellingen. Die had een werkplek bij het SWW (maatschappelijk<br />
werk) in Hoogeveen geregeld. Dit was vrijwilligerswerk, voor<br />
één dag in de week. Hoewel de reisafstand vanuit Assen, mijn<br />
toenmalige woonplaats, wel ver was, heb ik dit een jaar<br />
gedaan. Bij het SWW heb ik mij voornamelijk beziggehouden<br />
met wat nou een virus op de computer is. Iets later ben ik ook<br />
bij het activiteitencentrum in Hoogeveen terecht gekomen<br />
waar ik ondersteuning bood bij het interne computersysteem.<br />
Ook kwam erbij dat ik in deze periodes heb kunnen uitvinden<br />
wat ik zelf nou precies wou op computergebied. ‘Iets met<br />
computers’ klonk mij namelijk te vaag. Het klinkt hetzelfde als<br />
‘Ik wil iets met auto’s!’ Tja, verkoper, sta je bij de benzinepomp<br />
of ben je monteur? Ik ben bij het SWW gestopt omdat er letterlijk<br />
geen ruimte meer was. Ondertussen, begin 2000, ben ik<br />
‘zelfstandig’ gaan wonen in de Woonvorm Emmen. Maar ik<br />
Toen ik een aantal jaren geleden begonnen ben bij<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> ben ik gestart bij Activiteitencentrum <strong>De</strong> Venne<br />
in Hoogeveen. Omdat Kinie Bloemsma, de werkondersteuner,<br />
eerst wou bekijken wat ik allemaal kon en wat ik nodig had in<br />
de begeleiding in het werken, heb ik een assessment gedaan<br />
op AC <strong>De</strong> Venne.<br />
Na dit assessment heb ik samen met Kinie gekeken wat ik<br />
voor werkzaamheden wilde gaan doen. Ik heb toen aangegeven<br />
dat ik graag vrijwilligerswerk bij een fietsenmaker wou<br />
doen, ik had daar vanuit mijn school ook een tijdlang deze<br />
werkzaamheden gedaan. Ik heb dit als een hele fijne werkplek<br />
gezien, maar de werkzaamheden waren te nauwkeurig en fijntjes<br />
dat ik dit te intensief vond. Ik ben toen gestopt bij de fietsenmaker<br />
en ben vrijwilligerswerk gaan doen bij een cultureel<br />
centrum als assistent beheerder. Wel heb ik steeds bij Kinie<br />
aangegeven dat ik graag een betaalde baan wilde.<br />
Ook kwam ik er achter, omdat ik inmiddels mijn autorijbewijs<br />
had gehaald, dat ik ook wel bezorgwerk wou doen. <strong>De</strong> keus<br />
om dit werk te gaan doen was het contact met mensen, en<br />
het bezorgen, dat zijn 2 dingen die ik erg leuk vind. Dus ging<br />
ging nog steeds vier dagen in de week naar Hoogeveen.<br />
Kinie Bloemsma (werkondersteuner van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>) had<br />
de softwarepakketten Access en VB via het UWV kunnen aanschaffen<br />
en ging aan het zoeken voor werk in Emmen. En ja,<br />
het ziekenhuis (SZE) in Emmen, de afdeling automatisering,<br />
had een werkplek (half 2001). Hier ging ik vier dagen in de<br />
week heen, wat dus afscheid nemen van het AC in<br />
Hoogeveen betekende. Eerst ben ik vrijwilligerswerk gaan<br />
doen. Ik ben daar bezig met het in kaart brengen van hoeveel<br />
patiënten er bij de betreffende arts komen. Hiervoor werk ik<br />
met een database (Oracle). Ik verstrek de gegevens (dus niet<br />
invoeren!).<br />
Een kaakchirurg wil nou eenmaal het aantal patiënten weten<br />
die op zijn afdeling is geweest en niet het aantal patiënten<br />
wat op de kinderafdeling is geweest. In het begin was het een<br />
leerperiode, maar langzamerhand ging ik zelfstandiger aan het<br />
Mijn naam is Tom van der Veen, ik ben 30 jaar en woon in Zuidwolde, een plaatsje vlakbij Hoogeveen.<br />
Ik zal iets vertellen over het ontstaan van deze betaalde werkplek waarbij ik ondersteuning krijg van<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>.<br />
Kinie op zoek naar een werkgever waar ik bezorgdiensten kon<br />
gaan doen met het vooruitzicht als het goed ging dit naar een<br />
betaalde baan zou leiden. Ik ben toen gestart in het betaalde<br />
traject bij een bezorgdienst voor post en folders. Die werden<br />
met de auto afgeleverd naar bepaalde afhaalpunten in<br />
Hoogeveen en omstreken. Door omstandigheden binnen het<br />
bedrijf ben ik daar weggegaan. Kinie is toen weer op zoek<br />
gegaan naar een andere werkgever waar ik bezorgwerkzaam-
werk. Dit resulteerde, eind 2003, in een betaalde baan en het<br />
leukste was bovendien: ik kon zelfstandiger aan het werk en<br />
hoefde dus steeds minder te vragen aan andere werknemers<br />
van ‘hoe moet dit?’.<br />
Nu ben ik twee/drie jaar verder, woon geheel zelfstandig en<br />
werk nog steeds met plezier in het ziekenhuis (zolang ik er<br />
niet lig hoor!). Ondertussen, eind 2007, heb ik een cursus<br />
gedaan ter uitbreiding van mijn kennis. En nog steeds ontwikkel<br />
ik me verder, door steeds iets verder te gaan dan je eigen<br />
kennis reikt. ●<br />
Martijn van Egmond<br />
heden kon gaan doen in het betaalde traject. Ben toen<br />
begonnen bij een bloemenwinkel in Hoogeveen. Vanuit het<br />
UWV in samenwerking met BaanPlus (re-integratiebureau) is er<br />
toen een 2,5 jaar durend traject uitgezet. Daarin werd voor de<br />
werkgever en mij duidelijk wat ik aankon in taken, hoe ik het<br />
uitvoerde en waar ik tegenaan liep met mijn beperkingen. Na<br />
deze 2,5 jaar is het omgezet op 1 januari 20<strong>08</strong> in een vaste<br />
baan.<br />
Het werk, waar ik bezorger/algemeen medewerker ben, is erg<br />
leuk, ik doe dit voor 16 uur in de week. Ik help mee in de<br />
winkel met hand en spandiensten, maar mijn hoofdtaak is het<br />
bezorgen van bloemen en planten bij klanten en bedrijven.<br />
Ook breng ik bloemen en planten naar de andere winkels van<br />
Erwin als die door hun voorraad heen zijn. Met mijn collega's<br />
en mijn baas heb ik een goed contact, ze zijn allemaal erg<br />
behulpzaam als iets niet wil lukken. Toen Kinie en ik dit<br />
bespraken i.v.m. het zoeken naar werk, heeft zij rekening<br />
gehouden met mijn beperkingen door mijn letsel. Ze bespreekt<br />
dit samen met mij en de werkgever een paar keer per jaar tijdens<br />
een evaluatie. Ook heeft ze indien nodig contact met de<br />
woonbegeleider van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> die bij mij komt.<br />
Dus al met al heb ik een baan die ik graag wou en ik krijg er<br />
ook nog voor betaald, dit geeft mij heel veel meerwaarde in<br />
het werken. ●<br />
Tom van der Veen<br />
Zwemdiploma B<br />
Tijdens de zwemactiviteit van Activiteiten-<br />
centrum (AC) <strong>De</strong> Zeierhuuf heb ik 2 cliënten<br />
van <strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong>, Daniël Mast en Judith<br />
Sijpkens, voorbereid op het behalen van hun<br />
zwemdiploma B. Ik had hierover een kort<br />
gesprek met Daniël.<br />
Wat hebben jullie gedaan?<br />
‘Wij hebben oefeningen (een soort zwemles) gekregen<br />
van Annelies, het was de bedoeling dat we met behulp<br />
van deze oefeningen het B-diploma zouden behalen.’<br />
Waarom heb je dit gedaan?<br />
‘Ik vond het zwemmen een beetje saai worden. Nu was<br />
er wat afwisseling, en het was meteen een goede<br />
opdracht voor jouw studie.’<br />
Wat vond je ervan? En wat vond je het leukste?<br />
‘Mooi, ik vond het duiken en het onder water zwemmen<br />
het leukste.’<br />
Hebben jullie het diploma behaald?<br />
‘Ja, gelukkig wel.’<br />
Ga je nu alle zwemslagen ook gebruiken?<br />
‘Dat weet ik nog niet, maar ik wil sowieso elke keer wel<br />
duiken.’<br />
Wat wil je nog kwijt?<br />
‘Ik vond de oefeningen erg leuk. Wat ik prettig vond is<br />
dat jij alle tijd voor ons had.’ ●<br />
Annelies Popping | Stagiaire AC <strong>De</strong> Zeierhuuf<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
17
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
18<br />
Slachte marathon<br />
Op 14 juni 20<strong>08</strong> was het dan zover: Peter en ik gaan de Slachte marathon wandelen. 42 kilometer langs<br />
de oude zeedijk van de voormalige Middelzee. Hier hebben we de afgelopen 2 jaar voor getraind.<br />
Inspanning en ontspanning<br />
Het begon als een invulling van de begeleide activiteit die<br />
Peter 1 keer per week via Woonondersteuning Drachten krijgt.<br />
Het shoppen en rommelmarkten bezoeken moe, bedachten<br />
we om eens te gaan wandelen. Dit vonden we steeds leuker<br />
worden en we merkten dat tijdens het wandelen ook veel<br />
gesprekken ‘zomaar’ op gang kwamen. Het wandelen geeft<br />
door inspanning ook ontspanning. <strong>De</strong> energie die je hebt raak<br />
je op een prettige manier kwijt.<br />
Goede voorbereiding<br />
Peter en ik bedachten dat het leuk zou zijn om een bepaald<br />
doel voor ogen te hebben waarvoor je gaat trainen. <strong>De</strong> Slachte<br />
marathon, die ik eerder gelopen had en die 1 keer per 4 jaar<br />
gehouden wordt, leek ons een mooi doel. We vonden dat er<br />
vooraf wel een aantal tochten gewandeld moest worden als<br />
voorbereiding. Zodoende hebben o.a. meegedaan aan één<br />
dag van de elfstedentocht, van Dokkum naar Leeuwarden, van<br />
27 kilometer. Daarna een tocht in Beetsterzwaag van 25 km.<br />
Hier merkte Peter dat zijn gymschoenen niet waterdicht waren<br />
en hebben we gekeken naar beter schoeisel. Echte wandelschoenen<br />
met een kleine aanpassing en sportsokken zonder<br />
naden werden aangeschaft. Doordat Peter een armamputatie<br />
heeft gehad is het dragen van een rugzak niet handig, dus<br />
trad ik op als ‘koelie’. We bedachten dat een heuptasje wel<br />
kon en ook dit werd gekocht. Zodoende leverde iedere training<br />
weer nieuwe ideeën op. Niet te vaak stoppen want dan word<br />
je koud en stijf in de spieren, regelmatig drinken (geen cola)<br />
voor een goede vochtbalans en mueslirepen voor de energie…<br />
Wandelkriebels<br />
Leuke en niet onbelangrijke bijkomstigheid was, dat de moeder<br />
van Peter ook de wandelkriebels kreeg en ook iedere<br />
week met Peter ging wandelen. Dit leverde voor mij wel wat<br />
stress op want de conditie van Peter werd zó goed dat ik hem<br />
amper nog bij kon houden. Hij paste zich gelukkig wel aan en<br />
we bleven het wandelen erg gezellig vinden.<br />
Verslag van de Slachte marathon door Peter<br />
Op zaterdag 14 juni was het schitterend weer. We mochten lekker<br />
vroeg starten (rond 7.00 uur). Na 20 kilometer hebben we<br />
onze eerste lange stop gemaakt. Mij ouders stonden ons al op<br />
te wachten. Zij hadden nog een pet voor mij meegenomen,<br />
die was ik namelijk vergeten.<br />
We hebben lekker soep en broodjes gegeten. Alles onderweg<br />
was goed verzorgd, er was muziek, toneel en veel kranen met<br />
fris water. Ongeveer 10 kilometer voor de finish hebben we<br />
ons laten masseren. Mijn schouder en kuiten en de kuiten van<br />
Geertje. Dit was ook wel nodig want de laatste 10 kilometer<br />
waren wel zwaarder om te lopen.<br />
Uiteindelijk haalden we het eindpunt. Ik had geen blaren en<br />
voelde me ook niet erg moe.<br />
Mijn ouders stonden op het eindpunt met bloemen wat wel<br />
leuk was.<br />
We kregen nog een leuk aandenken aan de tocht en gingen<br />
toen nog even koffie drinken.<br />
Het was een super leuke dag. We denken nog na over een<br />
eventuele volgende tocht. ●<br />
Geertje Talsma | Begeleider Woonondersteuning Drachten<br />
Peter Meyer | Cliënt Woonondersteuning Drachten<br />
‘Het was een super leuke dag. We denken nog na<br />
over een eventuele volgende tocht’
RollOnRoute 20<strong>08</strong>:<br />
voor rolstoelers en scootmobielers<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> organiseerde in samenwerking met de Drentse Fiets 4Daagse van 8 tot en met 11 juli<br />
de derde editie van de RollOnRoute. <strong>De</strong>elneemster Roelie Wiersma, cliënt bij Activiteitencentrum<br />
<strong>De</strong> Venne, doet hieronder verslag van haar ervaringen.<br />
Dag 1<br />
Dinsdagmorgen gingen we met een groepje van 8 personen<br />
vol goede moed op pad. Het was redelijk goed weer. We gingen<br />
richting Zuidwolde. Toen we bij de eerste stempelpost<br />
kwamen was het nog steeds droog. We waren nog maar even<br />
op pad en toen moest de regenkleding aan. We hadden veel<br />
geluk, want de hemelsluizen gingen echt open, maar we<br />
waren op een goede locatie: de ijsboerderij Sonneclaer in<br />
Fluitenberg. We hebben daar koffie gedronken, met een lekkere<br />
plak kruidkoek. <strong>De</strong> regen hield maar niet op, dus het werd<br />
een lange stop, maar wij bleven droog. Wel zagen we deelnemers<br />
doordrenkt van de regen voorbij gaan, en hadden soms<br />
wel een beetje leedvermaak. Wij hadden een mooie droge<br />
plek. Toen de bui wat minder werd zijn we verder gegaan,<br />
maar het was niet droog en het werd ook niet droog. Toen we<br />
Hoogeveen binnen reden werd het eindelijk droog. Ondanks<br />
de regen bleven we goed gehumeurd. Wat zou de dag van<br />
morgen ons brengen?<br />
Dag 2<br />
Voor vertrek op de buienradar gekeken en dat zag er goed uit.<br />
We deden de route naar Dwingeloo, maar we kwamen niet in<br />
Dwingeloo, dat was te ver voor ons. Bij de stempelpost in<br />
Pesse was het erg gezellig. Daar zijn we dan ook een hele tijd<br />
gebleven. Er was koffie met gebak of cake te koop. Ook waren<br />
er kraampjes die artikelen verkochten voor allerlei goede doelen.<br />
We gingen weer verder, maar we gingen door de bossen<br />
en kleine boerenwegen, maar er was verder geen vertier. Op<br />
de terugweg hebben we onszelf getrakteerd op koffie met<br />
gebak (zie de foto, zelf zit ik in het groen op de scootmobiel).<br />
Bij terugkomst in de tent was er een optreden van een shantykoor.<br />
Het was er erg gezellig.<br />
Dag 3<br />
<strong>De</strong> donderdag was echt een slechte dag. We gingen met<br />
regen weg en kwamen met regen terug. Bij de stempelpost in<br />
Elim was ook een braderie, maar dat viel echt in het water.<br />
Ons humeur bleef goed. Onder een partytent hebben we onze<br />
lunch gebruikt. Bij een volgende stempelpost in<br />
Hollandscheveld regende het niet zo hard meer, maar de<br />
regenkleding bleef aan. Bij de finish stond een draaiorgel. Zo<br />
kwamen we toch weer heel gezellig terug. Ook stonden er verschillende<br />
sponsors met hun kraam bij de finish. Er was wel<br />
vertier. Gelukkig was het toen droog.<br />
Dag 4<br />
Vrijdag 11 juli, wat zou deze dag ons brengen? Het begon in<br />
ieder geval droog. Volgens de buienradar zou het droog blijven.<br />
We hadden weer een mooie route. Bij de stempelpost in<br />
Nieuw Balinge was het gezellig druk. Dit was ook weer een<br />
route met weinig horeca onderweg. Maar we vonden een<br />
hele mooie plek. Bij een bosbessenkwekerij in Tiendeveen<br />
werd ook koffie geschonken en eigengemaakte bosbessengebakjes<br />
geserveerd. Heerlijk was dat. Toen naar de finish. Daar<br />
werden we opgewacht door enkele begeleiders van<br />
<strong>De</strong> <strong>Noorderbrug</strong> en kreeg iedereen een boeket bloemen. Een<br />
prachtige verrassing.<br />
Ondanks de twee regendagen was het weer een geweldige<br />
happening. <strong>De</strong> proef van drie jaar is nu voorbij, maar ik hoop<br />
dat er bij de evaluatie positief wordt gereageerd en dat we<br />
nog vele jaren met elektrische rolstoel en scootmobiel mee<br />
kunnen doen met de Fiets 4Daagse. ●<br />
Roelie Wiersma | Cliënt Activiteitencentrum <strong>De</strong> Venne<br />
<strong>NB</strong>! SEPTEMBER 20<strong>08</strong><br />
19
TT Assen<br />
<strong>De</strong> TT Assen is een jaarlijkse motorrace op het Circuit van Drenthe bij Assen. Voorafgaand aan de TT<br />
zijn er enkele trainingsdagen en kwalificatieraces. Een groep cliënten van Ondersteuning bij sport en<br />
vrije tijd en Activiteitencentrum <strong>De</strong> Singel ging kijken. Cliënt Marjon Kuipers doet hieronder verslag.<br />
Met een groep van 27 personen vertrokken we donderdag<br />
26 juni naar het TT-circuit in Assen. Ik zat bij Froukje in de bus<br />
samen met Ronald, Siep, Geert-Jan en Robin. Dit was erg<br />
gezellig. We moesten ergens vlakbij Assen op een parkeerplaats<br />
verzamelen en het was nog een hele tour om die<br />
parkeerplaats te vinden. We zijn er wel 3 keer vlak bij langs<br />
gereden… Maar toen we het ook eenmaal gevonden hadden,<br />
zeiden andere cliënten dat ze ons wel hadden zien rijden! We<br />
hebben daar even gestaan tot iedereen er was en zijn vervolgens<br />
in colonne naar het circuit gereden. Het duurde nogal<br />
even voor we er waren, maar we keken onze ogen uit, wat<br />
geweldig en wat een lawaai! <strong>De</strong> taxichauffeurs mochten ook<br />
blijven kijken en dat was erg leuk. Op een gegeven moment<br />
kwam Arnesto bij mij langs om te vragen of ik dit stukje zou<br />
willen schrijven en dat wou ik wel doen.<br />
We begonnen met de training van de 80 CC. Dit duurde een<br />
uur. Dat was al een hoop lawaai, maar dat werd steeds erger.<br />
Bij de 125 CC kon je je oren wel dichtdoen; zoveel herrie. Laat<br />
staan de 250 CC. Dat was echt erg!<br />
Om half 4 gingen we in colonne weer van het TT-terrein terug<br />
naar huis. Moe, maar zeer voldaan kwamen we weer thuis<br />
aan.<br />
Maar het was een leuke dag en we (ik) heb erg genoten. En ik<br />
denk velen met mij. ●<br />
Marjon Kuipers | Cliënt Woonvorm Veendam