De diaken buiten de eigen gemeente.pdf - Diaconaal Steunpunt

Inhoud Werkers De diaken buiten de eigen gemeente p 19
hebben de eerste gemeenten zich zo kunnen uitbreiden? Niet omdat ze zo geweldig preekten,
dat ook, maar vooral omdat ze zoveel diaconaal werk verspreiden. Als er pest in de stad
heerste, vroeg men niet eerst of men christen was, maar bood men hulp. (...) De kerk heeft
ramen. Niet alleen opdat het licht naar binnen zou vallen, maar ook opdat het licht zou
uitstralen, zodat de wereld weet dat daar een kerk staat. Dat moet de wereld ook weten uit de
uitstraling van de liefde die met de daad wordt betoond.ʺ
Tot zover Prof. Trimp in 1988.
Het externe diaconaat verdient positieve aandacht!
Conclusie
In de paragrafen 3.1 tot en met 3.6 werd aangegeven dat de afwijzing van het
werelddiaconaat in de jaren zeventig geleid heeft tot verwaarlozing van alle ʹextern gericht
diaconaatʹ. In de hierna volgende paragrafen 3.7 tot en met 3.13 wordt gewezen op een
noodzakelijke correctie op deze ontwikkeling en wordt een pleidooi gehouden voor meer
diaconaal‐missionaire activiteiten naar ʹbuitenʹ. Daarbij gaat het ook over de onderscheiden
verantwoordelijkheden van ambt en gemeente.
3.7 Extern diaconaat is geen werelddiaconaat
In dit tweede deel worden de onderscheiden verantwoordelijkheden van diakenen en
gemeenteleden bij extern gericht diaconaat wat meer uitgediept.
Dr. C. Trimp heeft aangetoond dat op de achtergrond van deze discussie over ʹextern
diaconaatʹ meespeelt de klassieke Kuyperiaanse onderscheiding van de kerk als instituut (die
het Woord verkondigt) en de kerk als organisme (de gelovigen die particulier geroepen zijn
tot daden van barmhartigheid). Trimp ‐ en De Ruijter met hem ‐ verwerpt dit Kuyperiaanse
schema.
Zonder van werelddiaconaat te willen spreken, zien zij de noodzaak in van hulpverlening
buiten de context van de kerk, in dit geval de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt). De relatie
met evangelieverkondiging wordt daarbij voortdurend beklemtoond. Dit wordt in het
werelddiaconaat werd gemist.
De Ruijter verzet zich ook tegen de gedachtegang dat alleen tot kerkelijke taak gerekend mag
worden wat uit de Schrift afgeleid kan worden als ambtelijke taak. Hij vindt dat dan het
optreden en de taak van de gemeente versmald wordt tot haar ambtelijk optreden.
Als de ambten worden gezien in het licht van de toerusting van de gemeente, kan hier geen
sprake zijn van een tegenstelling.
ʺ Waar voor de gemeente een roeping tot dienstbetoon ligt, ziet de ambtsdrager zich geroepen
toerustend voor te gaanʺ.
Het valt op dat Trimp en De Ruijter bij ʹextern gericht diaconaatʹ veel eerder denken aan
diaconale activiteiten en projecten in de directe nabijheid van de plaatselijke gemeente dan
aan mondiale hulpverleningsprojecten die gelijkenis vertonen met werelddiaconaat.
Je kunt zeggen dat de vraagstelling sinds 1971 is verschoven van: mogen diakenen de nood
van de wereld lenigen in een ontwikkelingsland, naar de vraag: welke (extern gerichte)
Gemeente Vandaag © Steunpunt Gemeenteopbouw 2006