De diaken buiten de eigen gemeente.pdf - Diaconaal Steunpunt

Inhoud Werkers De diaken buiten de eigen gemeente p 21
moet hier altijd met twee woorden spreken en niet proberen de zaak naar één van beide kanten
(gemeente of ambtsdragers) op te lossen.ʺ
ʺAls de individuele gelovige barmhartigheid bewijst, dan kun je dat ʹparticuliereʹ
barmhartigheid noemen. Maar het is tegelijk ook ʹgemeentelijke/kerkelijkeʹ barmhartigheid.
Hoe zou christelijke barmhartigheid, in de naam van Christus en door de liefde uit Christus
bewezen, immers ooit niet‐kerkelijk genoemd kunnen worden? En hoe zouden we het
ʹgemeentelijkʹ ooit tot het werk van de ambtsdragers kunnen beperken? Het is niet juist om
alleen kerkelijk te willen noemen datgene wat door ambtsdragers wordt gedaan of wat
rechtstreeks onder hun leiding staat. Het is niet juist als we de gemeente alleen zien
functioneren, daar waar de ambtsdragers actief en present zijn. Kerk‐zijn is ook dat wat de
gelovigen zelf doen op hun eigen plek.ʺ
Hier wordt het verkeerde dilemma tussen hulp van particuliere gemeenteleden (die wel
extern diaconaal gericht zou mogen zijn) en hulp van de kerk en haar ambten (die dat niet
zouden mogen), terecht afgewezen.
Als er een verantwoordelijkheid ligt voor gemeenteleden t.en aanzien van de nood in de
wereld, dan ontstaat er daarmee ook een verantwoordelijkheid voor de ambtsdragers, voor
de gemeente, en omgekeerd. De impulsen voor extern gericht hulpbetoon kunnen zowel bij
de diakenen als bij de gemeente vandaan komen.
Het is niet mogelijk en niet nodig om daartussen een strikte waterscheiding aan te brengen.
Als we zeggen dat de diakenen voorop moeten gaan in het activeren van de diaconale
gemeente, dan kan dat ook betekenen dat diakenen zelf het initiatief nemen bij een ʹextern
diaconaal projectʹ, ook al zullen zij de gemeente daar maximaal bij inschakelen. Er zijn wel
graduele verschillen in verantwoordelijkheid tussen ʹchristelijke particuliereʹ hulp en
ʹkerkelijkeʹ hulp, maar er is geen principieel onderscheid. Wel zullen diakenen bij externe
projecten eerder stimulerend optreden dan uitvoerend.
Belangrijker dan dit subtiel onderscheiden van verantwoordelijkheden is de vraag: hoe
kunnen we in dit project het Evangelie op een geïntegreerde manier brengen en zichtbaar
maken.
De kerk moet zich in zulke projecten niet laten afficheren als hulpverlener in
maatschappelijke nood die er is voor de samenlevingsopbouw.
N.B. Zie voor het onderscheiden van verantwoordelijkheden het schema dat als bijlage is
toegevoegd aan dit hoofdstuk. In de erbij horende bijlage hebben GDD en Diaconaal
Steunpunt een richtlijn voor diakenen geformuleerd voor het ʹbarmhartigheidsbetoon naar
buiten.ʹ
3.10 Geluiden van anderen
Ook niet‐vrijgemaakte auteurs hebben zich uiteraard in het externe diaconaat verdiept. Zo
heeft A. Noordegraaf in zijn ʹOriëntatie in het diaconaat’ 9 een hoofdstuk gewijd aan het thema
diaconaat en samenleving.
9 Zoetermeer 1991.
Gemeente Vandaag © Steunpunt Gemeenteopbouw 2006