Nummer 1(pdf, 2 MB) - Uwv

Renée Bleeker
18 UWVMAGAZINE
Initiatief van een ziekenhuis
Sinds vijf jaar bemiddelt Emma at Work jongeren met een
chronische ziekte of lichamelijke beperking naar passende
werkplekken. Hierbij gaat het dan om bijbanen, vakantiebanen of
vaste banen en de nadruk ligt op het opdoen van werkervaring.
Het Emma Kinderziekenhuis stond aan de wieg van dit project en
achterliggende gedachte is dat jongeren behalve medische zorg
ook erg gebaat zijn om ondanks een chronische ziekte of
lichamelijke beperking zelfstandig in de maatschappij te kunnen
functioneren, bijvoorbeeld door deel te nemen aan de arbeidsmarkt.
Behalve vanuit Amsterdam bemiddelt Emma at Work sinds
kort ook jongeren vanuit Utrecht en Rotterdam. Bovendien hebben
alle academische kinderziekenhuizen in Nederland hun
medewerking toegezegd en hopen ze in de toekomst zo veel
mogelijk jonge mensen te kunnen helpen.
www.emma-at-work.nl
senior consultant bij Emma at Work. ‘Ze wil graag zelfstandig
gaan wonen en ik denk dat de stap naar betaald
werk haar daarbij helpt. Werken hoort bij je vorming.
En de maatschappij zal ook deze mensen harder nodig
hebben naarmate minder mensen tot de arbeidsmarkt
toetreden.’
De eerste stappen
Katinka is een van de pakweg 350 jonge mensen die
Emma at Work tot nu toe aan betaald werk heeft geholpen.
Het idee ervoor ontstond vijf jaar geleden, tijdens
het door het Emma Kinderziekenhuis geïnitieerde themajaar
Transitie: de overgangsperiode van kind naar
volwassene. Toen bleek dat tachtig procent van de jongeren
met een lichamelijke beperking geen vakantiewerk
of bijbaan kon vinden. Bedrijven wilden hen niet,
of ouders durfden het niet aan de kinderen te laten
gaan werken. Met subsidie van het VSBfonds en ZonMw
(een organisatie voor gezondheidsonderzoek en zorginnovatie)
werd Emma at Work opgezet om deze jongeren
te helpen. Ook UWV droeg financieel bij en Vedior (nu
Tempo-Team) bood aan de loonadministratie te doen.
Emma at Work is erop gericht jongeren met een beperking
– dus niet alleen Wajongers – te begeleiden in hun
eerste stap op de arbeidsmarkt. Dit kan via een vakantie-
of bijbaan, maar het kan ook om een reguliere baan
gaan. De doelgroep is tussen de 15 en 25 jaar. ‘Het gaat
om jongeren die in principe zelfstandig kunnen werken
op de werkvloer en die dus geen hand-in-handbegeleiding
nodig hebben’, verduidelijkt Witteman. ‘We
zijn dus geen jobcoachingsbureau. Ook bemiddelen we
niet voor jongeren met een verstandelijke beperking of
met psychiatrische problematiek, want daarvoor hebben
we niet de deskundigheid in huis. Emma at Work
heeft als doel jongeren de eerste stappen op de arbeidsmarkt
te bieden. We hopen dat ze daardoor werkervaring
opdoen en verantwoordelijkheid leren nemen,
mee kunnen doen en erbij horen. Jongeren kunnen op
deze manier ook zelfstandiger gaan functioneren. Werk
speelt een rol in dat proces.’
Een van ons
Iemand anders die heel goed binnen het profiel van
Emma at Work valt, is Renée Bleeker (22). Zij kreeg kort
na haar geboorte een hersenbloeding en hield daaraan
epilepsie over. Ook was ze tijdelijk rechtszijdig ver-
RENÉE: ‘Ik ben slim genoeg, ik ben alleen langzaam.
En ik wil werken. Dat is toch al lastig op deze
arbeidsmarkt, maar zeker voor iemand als ik’
lamd. Na veel fysiotherapie kan ze nu rechtszijdig grove
handelingen verrichten, maar de fijne niet. Verder
loopt ze een beetje schuin, en staand werk verrichten is
lastig. ‘Ik heb de basisschool voor een deel in het bijzonder
onderwijs doorlopen, maar dat had eigenlijk geen
toegevoegde waarde voor me’, vertelt ze. ‘Ik heb daarna
gewoon vmbo en mbo gedaan en heb het diploma juridisch
medewerker. Ik ben slim genoeg, ik ben alleen
langzaam. En ik wil werken. Dat is toch al lastig op deze
arbeidsmarkt, maar zeker voor iemand als ik.’ Emma at
Work ging voor haar op zoek, maar niet meteen met
succes. Renée: ‘Ik kreeg werk bij een energiebedrijf,
maar had daar niets te doen. En toen ik tijdens een
beoordelingsgesprek zei dat ik me verveelde, werd ik
ontslagen. Gelukkig vond ik via Emma at Work een
nieuwe administratieve baan bij Tempo-Team. Tijdens
het sollicitatiegesprek had ik wel iemand van Emma at
Work bij me, maar ik heb grotendeels zelf het woord
gevoerd. Ik werk er nu sinds april 28 uur per week en
dat bevalt goed. Ik werk in een vriendelijke, warme
groep en mijn werkzaamheden worden nog steeds uitgebreid.
Ik hoor er gewoon helemaal bij. Als ik mezelf
wel eens minderwaardig voel, zeggen collega’s meteen:
je bent een van ons hoor.’
Renée werkte eerst drie maanden op proef met behoud
van uitkering en kreeg vervolgens een halfjaarcontract,
dat inmiddels weer met een halfjaar is verlengd. Als dat
niet het geval was geweest, had ze gerust nogmaals
mogen aankloppen bij Emma at Work, stelt Witteman.
‘Wel hopen we natuurlijk dat jongeren via onze eerste
bemiddeling voldoende werkervaring opdoen om zelfstandig
vervolgstappen te kunnen zetten.’
Mans genoeg
UWV is bijzonder te spreken over het werk van Emma
at Work. ‘Wij hebben heel goede contacten met ze’, zegt
Alfons Fafiani, arbeidsdeskundige bij UWV in
Amsterdam. ‘Wat Emma at Work bijzonder maakt, is het
feit dat het geen re-integratiebedrijf is. Het is een
unieke tussenpartij voor die jongeren die mans genoeg
zijn om werk te zoeken, maar toch nergens binnenkomen.
Zij hebben weer andere contacten op de arbeidsmarkt
dan wij. Zij hebben het over mensen met een
lichamelijke beperking en dat is een veel bredere groep
dan de Wajongers voor wie wij bemiddelen. De tussenkomst
van Emma at Work kost UWV niets maar
bespaart de maatschappij juist geld omdat jongeren
met een beperking niet langer, of niet meer volledig,
een beroep hoeven te doen op een uitkering. Het geeft
hun de start die ze nodig hebben om in deze economisch
moeilijke tijd de achterstand te kunnen overbruggen
die ze door hun beperking hebben. Natuurlijk
is het aantal mensen dat via Emma at Work aan een
baan komt beperkt, maar dit doet niets af aan het
belang van deze organisatie. Ze helpt om bedrijven over
het punt van “onbekend maakt onbemind” heen te helpen
en daarmee helpt zij UWV ook weer om bij werkgevers
meer aandacht te vragen voor deze mensen.’
Bedrijven zien vaak dat het op de werkvloer een positieve
invloed heeft als er iemand bij komt met een lichamelijke
beperking, zegt Witteman. ‘Vooral als het
iemand is die nooit klaagt of ziek is en altijd vrolijk naar
het werk komt. Zo iemand behoort tot een gemotiveerde
groep mensen die al voor heel veel zaken hebben
moeten vechten. Andere werknemers herkennen
dit en leren daardoor ook anders aan te kijken tegen
een verkoudheid of een ander klein ongemak in het
dagelijks functioneren. Die motivatie van de betrokkene
is echt een succesfactor in het plaatsen van
iemand via Emma at Work. Maar ook de sociale motivatie
van het bedrijf en de houding van de directe leidinggevende
spelen een rol.’
Sponsoring en goodwill
Emma at Work heeft behalve in Amsterdam ook vestigingen
in Utrecht en Rotterdam. Haarlem volgt op korte
termijn. Het initiatief is financieel afhankelijk van
sponsoring – bijvoorbeeld van Rabobank Foundation –
en van goodwill van bedrijven. ‘Maar niet alles is in geld
uit te drukken’, zegt Witteman. ‘Soms zijn we lang bezig
om iemand voor twee uur in de week aan het werk te
krijgen.’ Gelukkig staat Emma at Work er niet alleen
voor. De organisatie is gelieerd aan het coachingstraject
Seniors for talent van Capgemini, dat jongeren
die zelf niet over een netwerk beschikken, helpt er een
op te bouwen. En zij heeft banden met Cap 100 van de
Lucille Werner Foundation, gericht op het vinden van
werk voor mensen met een beperking. ‘We verwijzen
jongeren naar hen door als ze te oud worden voor
bemiddeling door ons’, zegt Witteman. ‘Gelukkig zijn
er zo wel meer instanties waarnaar we kunnen doorverwijzen.’
JANUARI 2012 19