Oldenborgh_1881_Ternate Noord.pdf - Stichting Papua Erfgoed

424
gesierd. De huizen waren evenzoo gebouwd en ingericht als
die der Hattarmers, waarvan in verschillende werken reeds
beschrijvingen en afbeeldingen zijn gegeven.
De Papoes hier behooren tot een anderen stam dan de bewoners
der Humioldt- en der Sadipi-baai. De mannen vooral
zijn flink gebouwd met een roodzwarte huid. De vrouwen zijn
vrij slank en donkerder van kleur dan die in de Humboldt-baai,
doch mooi zijn zij niet.
De mannen dragen een tjidako, waarvan sommige met knoopwerk
zijn versierd; de vrouwen een kort soort sarong van
boomschors.
Wat de bewoners van de Valkenaersbaai kenmerkt is hun
haardos. Zij hebben namenlijk evenals de bewoners der Zuidkust
op 140° O. L. hun haar in strengetjes, die als zij los
zijn, tot op de schouders afhangen, en niet die groote
kroeskoppen, die men elders op de Noordkust aantreft. Dit
haar maken zij in allerlei fantastische vormen op. Sommigen
zien er uit of zij met een helmhoed getooid zijn;
anderen dragen bet in den vorm van een tulband, terwijl nog
anderen er eene soort toren van maken. Meestal dragen zij in
het haar geen sieraden, zelfs de algemeen bekende vork ontbrak,
slechts eenigen hadden er vederen van den zwarten paradijsvogel
ingestoken.
Ooren en neus van velen, doch niet van allen, waren doorboord.
In de ooren dragen zij kleine schildpadden kettingjes,
zoals men die bij de Papoes van Dorei en Tobi veel ziet.
Verder dragen de mannen borst-en halssieraden van varkens-
en krokodillentanden, schelpen, rotan, roode, blaauwe en
witte pitten en ook van kralen. Bijna allen hadden een boslemmer
mes bij zich, dat zij tusschen een band van gevlochten rotan
aan den bovenarm droegen; slechts enkelen waren getatoueerd.
Van den sultan van Tidore had men blijkbaar nimmer gehoord,
ook de naam van Salawatti was hun vreemd. De
hongitogten van Tidore hebben zich dan ook nooit beoosten
de Amberno uitgestrekt.