Oldenborgh_1881_Ternate Noord.pdf - Stichting Papua Erfgoed

zekeren Harrij, die zich met eenige volgelingen, grooter in getal
dan de eigentlij ke bewoners der Mapia-eilantlen, onledig hield
niet het verzamelen van kopra en tripaug.
Ten 4 uur ging ik met, de prinsen aan den zuidwestelijken
hoek van het zuidelijkste eiland naar den wal, alwaar de
sengadjie eu de Engelschman ons ontvingen.
De laatste, oud en gebrekkig was 40 jaar geleden als
matroos op de Japei-eilanden gekomen, en sedert niet
meer naar zijn vaderland teruggekeerd. Hij deelde mij mede,
dat hij voor O' Keaff hier bezig was met het verzamelen van
tripang en het bewaken eener reeds vroeger gereed gemaakte
hceveelheid kopra, welke nog afgehaald moest worden. O'Keaff
h ad b eloofd h em n a d ri e maand en t e zu llen afh alen ,
doch reeds 6 maanden waren verloopen en hij was er nog
niet. Dat de St. Davids-eilanden Hollandsen grondgebied
waren, wist hij niet; de sengadjie had hem wel een geschrift
laten zien, doch daar hij niet lezen kon, was hij daar niets
wijzer door geworden. Het konde hem overigens weinig schelen,
hij was ondergeschikt aan O’ Keaff en deze had hem
gezegd in 1877 een contract met den koning (sengadjie)
van de eilanden gesloten te hebben, om voor 5 jaren kopra en
en tripang te verzamelen, welke t i j d bijna verstreken was.
Van een aanvraag om concessie aan den Sultan van Tidore
of het Nederlandsch-lndisch Gouvernement had hij O’ Keaff
nimmer hooren spreken.
De sengadjie verklaarde op mijne vraag, waarom hij de
Nederlmidsche vlag niet had laten waaijeu, dat toen hij de
boodschap kreeg, dat er een schip in 't zigt was, hij zich onmiddelijk
naar de landingsplaats had begeven en wel zijn aanstelling
had medegebragt (die hij mij ook toonde), maar de
vlag vergeten had. Hij was bovendien van meening, dat
hij ze slechts dan moest hijschen, als er een Hollandsen
schip met den resident kwam en hij had gehoord dat ons
vaartuig een Duitsch schip was.
Toen ik hem eenigzins ernstig toesprak en hem aan zijn