Untitled - Stichting Papua Erfgoed

92 VAN ALKMAAR TOT TOPBIVAK.
ik denk, dat de rifkalk een zeer onvruchtbare bodem is..
Onder het opslaan van het bivak begint het te regenen, maar
dit houdt gelukkig niet aan ; terwijl men druk bezig is met het
in den grond zetten der palen van het huis, springt er plotseling
een groote rat te voorschijn; gedachtig aan de verhoogde
premiën, die ik op het vangen van zoogdieren in het gebergte
heb gezet, laat ieder zijn werk in den steek en dan begint er
een wilde jacht op het dier tusschen de boomstronken en rotsblokken,
met het resultaat, dat zij een oogenblik later voor
de zoölogische collectie behouden is. Ter herinnering aan deze
diersoort wordt dit kamp het Peramelesbivak genoemd, 's Nachts
is het koud en voor het eerst maken wij gebruik van de wollen
deken, de kelamboe is afgeschaft, daar er geen muskieten
meer zijn en doet thans dienst als hoofdkussen. De minimumtemperatuur
was 's nachts 15 o C.
13 October. 's Morgens prachtig weer, de tocht wordt met
moed voortgezet, wij vertrekken eerst om half acht, daar er
op het laatste moment nog iemand moet eten; het gebeurt
ook wel, dat juist op het oogenblik van vertrek iemand met
een wond komt, die verbonden moet worden, alles natuurlijk
om tijd te winnen; in den beginne maakt men zich boos over
zulke voorvallen, maar men leert er spoedig in berusten en
vindt het ten slotte onbegrijpelijk, als er zoo iets niet gebeurt.
Om half tien steken wij een klein riviertje over en beginnen
aanmerkelijk te stijgen; tijdens het oversteken worden
er nog kikvorschen en eenige larven gevangen, die voor mij
een welkome aanwinst zijn voor de zoölogische collectie. Veel
kan er tijdens den marsch niet verzameld worden, men kan
slechts een rijken buit maken in permanente kampen. Het
stijgen begint nu serieus te worden, in normale omstandigheden
winnen wij ongeveer 200 M. in het uur, maar dat is
hard en zwaar werk, wij zijn vermoedelijk reeds op een der