oktober 2008 - t Groene Sticht

Najaar 2008, blad van de bewoners van sociale
woon- en werkbuurt ‘t Groene Sticht
IDEALEN
Wilco: “Mijn contract met het
Groene Sticht”
FIETS 17
David: “Hier heeft men tijd”
BOODSCHAPPEN-
PLUSBUS
Sociale samenhang in de wijk
Sjoerds’
OPROEP
voor India
Mexico
hier en daar

Colofon
Overburen is een blad van de
bewoners van de sociale woon- en
werkwijk ‘t Groene Sticht in
Utrecht Leidsche Rijn.
Overburen verschijnt
vier maal per jaar en is gratis.
Redactie:
Joost nr. 4
Patrick nr. 19
Miriam nr. 20
Ria nr. 21
Michiel nr. 31
Verder werkten mee:
Margot nr. 11
Ina nr. 15
Sjoerd nr. 20
Rene nr. 38
Jan nr. 39
David wachtlijst
Meer informatie en foto’s op
www.groenesticht.nl.
foto omslag:
zomerfeest met barbeque
INLOPER
Oktober
Zaterdag 25 oktober
Algemene Ledenvergadering
woonvereniging
vrijdag 31 oktober
Noaberbar 18.00 tot 21.00 uur’
November
Vrijdag 28 november
Noaberbar 18.00 tot 21.00 uur
December
13 t/m 20 december
Jubileumweek ‘t Groene Sticht
(zie volgende pagina)
Activiteiten doorgeven ? Mail ze naar:
overburen@groenesticht.nl
lokale
smaak
Biologische groentenpakketten
van Utrechtse grond
Abonnement nemen?
Donderdagavond in de Emmauswinkel

De bestuurstafel
De zomer is voorbij en de najaars-ALV staat weer voor de deur. De datum is vastgelegd op zaterdag 25 oktober. Tijdens
de ALV zal naast de budgettering van het komende jaar en het nieuws uit de werkgroepen een aantal punten ter sprake
komen die de afgelopen tijd in het bestuur hebben gespeeld.
Dat is onder andere het lustrum van de woonvereniging van 't Groene Sticht dat van 13 tot 20 december gevierd zal
worden. De jubileumwerkgroep is hard aan het werk om van deze week een feestelijk succes te maken, maar ook de
Tussenvoorziening en Reinaerde organiseren activiteiten. Daarnaast is het stichtingsbestuur bezig met een evaluatie van 5
jaar Groene Sticht en het maken van een beleidsplan voor de komende jaren.
Tijdens de ALV hopen we één of twee nieuwe bestuursleden te kunnen verwelkomen. Er zijn nog twee vacatures.
Geïnteresseerden kunnen zich melden bij het bestuur.
Zaterdag 13 december
‘s middags: Kerstmarkt
‘s middags: Presentatie Toekomst GS en Sport &
spel
‘s avonds: Soep + brood Noaberbar
Zondag 14 december
‘s middags: Wandeling
‘s avonds: Diner Roulez
Maandag t/m Vrijdag
‘s middags: Diverse workshops in de Silo
Ina Robben en Mirjam Perry
INLOPER feestweek
Dinsdag 16 december
Creatief met afval bij Emmaus
Vrijdag 19 december
Filmavond in de Naoberbar
zaterdag 20 december
‘s middags: Theater In Holland Staat Een Huis
‘s avonds: slotfeest
(Zie voor meer informatie over het jubileum ook
pagina 9 van deze Overburen.)
OVER
BUREN Najaar 2008 / 3

OVER
BUREN
Najaar 2008 / 4
Zócaloplein
terugblik op
Wat hebben Sabrina en het Zócaloplein met elkaar te
maken? Sabrina is deze zomer met een reis naar Mexico
en buurlanden mee geweest. Als goede voorbereiding
zwierf ze over “het Zócaloplein” een van de
Wereldpleinen op het Groene Sticht. Na afloop van haar
vakantie, vraag ik wat ze van het in Utrecht
georganiseerde Mexicaanse plein heeft teruggezien op
haar vakantie.
De workshop tortilla's maken was zoals ze het
op vakantie tegen kwam, met dezelfde pers en folie. Niet
met zo'n mooi fornuis, maar op een vuurtje. En met de
vier kleuren maïs, die ze op het plein leerde kennen: wit,
geel, rood en zwart. En inderdaad: in Mexico geen taco's
te vinden, geen Mexicaanse lekkernij, maar een louter
Hollandse fantasie. Wat een beetje “fout” is, zijn de
Azteken-rituelen in de Maya-gebieden, waar je als toerist
met de uitgedoste indianen op de foto mag. Anders
beleefde Sabrina de vrolijke sfeer van dansende loco's op
straat onder begeleiding van muziekbandjes. Een echte
volksuiting op zondag, zoals ook op het Ab
Harrewijnplein te proeven was. Ook pinjata's zijn overal
in de winkels te koop, in de meeste moderne vormen
van o.a. Spiderman en worden gevuld met snoep op
verjaardagen.
René van Bemmel

Een verhaal op de
bank
Met het leggen van wat klinkers rondom is
de mozaïekbank af. Het kleurrijke object
spreekt tot de verbeelding, maar wat
hebben de makers er in gezien en erin
gelegd? Martin, één van de makers, ligt een
tipje van de sluier op, maar laat ook ruimte
aan je eigen associaties.
Nadat we de eerste week het skelet van de bank met
kalkzandsteenblokken hadden gemetseld, zijn we
begonnen met het mozaïek.
Omdat het logo van de Groene Sticht erg mooi is, maar
weinig zichtbaar in onze omgeving, stond vast dat, dat een
plaats zou krijgen op de bank. Maar we zijn er niet mee
begonnen, want er zit veel wit in of achter het logo en bij
aanvang beschikten we nog niet over witte tegels,
evenmin als over rode en blauwe. We zijn begonnen met
de voorkant, de bloemen tegen een groen/bruine
achtergrond. Achteraf kun je zeggen: de aarde.
Daarna kwam het horizontale vlak, het zitvlak. We
besloten daar een kronkelende figuur te maken, het zou
best een slang kunnen zijn. Terwijl we aan het werk
waren, kwamen Isis en Laura kijken, zij dachten dat we
een pad aan het maken waren, waarover je zou kunnen
lopen. Dat kun je beschouwen als een tweede versie van
het thema op het zitvlak: de levensweg, die zich tussen
aarde en hemel (komt nog) bevindt. Tenslotte kun je bij
de golvende beweging denken aan water: in dat geval kun
je alle vier de elementen terugvinden op de bank: aarde,
water, lucht en vuur. Het vuur bevindt zich aan het
voeteneinde. Het vuur en de levensweg maken contact
met elkaar: je kunt zeggen dat je op de levensweg het
vuur nodig hebt om op gang te blijven, om warm te
blijven, maar ook
om gelouterd te worden,
want dat doet het vuur bij uitstek.
Het vuur brandt op, of vanuit, de aarde tussen de groene
bloemen aan de voorkant en de grijze aan de achterkant.
Aan de bovenkant van de levensweg is de hemel, de lucht.
Middenin de hemel staat de zon prachtig rood alles te
verwarmen. Aan de oostkant vind je de ochtendhemel,
met veel wit, een tikje roze, al wat geel van de middag. 's
Middags wordt de hemel geler, naar de avond toe komen
er meer roze en paarse accenten en helemaal aan de
westkant is de avond gevallen in paars, bruin en zelfs een
beetje zwart. Er vallen in de nacht drie sterren.
Aan de achterkant is inmiddels het logo van het Groene
Sticht tot stand gekomen. Mooi zuiver al dat wit, sereen,
een rustpunt tegenover de kleurige levendigheid van de
andere kant. Wat is het eigenlijk? Een huis, een
slakkenhuis, iets dat bescherming biedt. Het gele blok
biedt vastigheid. Ik heb ook gehoord: een oog. Dan is het
dus een plek waar mensen een oogje op elkaar houden.
Tenslotte de westelijke zijkant: de passie, de overgave. De
gele achtergrond een echo van het logo, het Groene
Sticht heeft die toewijding nodig, wil het een huis worden
dat leeft.
Martin van der Tas
OVER OVER
BUREN BURENZomer
Najaar 2008 2008 / 9/
5

een ode aan
De mogelijkheid van een ironische
grap (een wraak voor mijn geringe
hulpvaardigheid bij de opruiming?)
negerend, besloot ik de fiets een
onderzoekende blik waardig te
De
gunnen. Twee
Moestuin
platte banden
waarvan er eentje zelfs na
langdurig smeken met geen
mogelijkheid meer op te pompen
bleek, een aanlopend voorwiel, en
een achterwiel waar zo
schrikbarend veel kleine
Maarschalkerweerd
OVER
BUREN
najaar 2008 / 6
de fietsenmaker
Wie ooit op kamers heeft gewoond in een studentenhuis weet, dat het niet verkeerd is om
eens in de zoveel tijd de gemeenschappelijke schuur annex fietsenstalling annex rommelhok
grondig op te ruimen. Een paar bewoners van de studentenkamers dachten daar deze zomer
ook zo over.
Naast een weer redelijk
begaanbare schuur leverde het
opruimen ook een geheel kreupele
fiets op, die waarschijnlijk al een
aantal jaren door de toenmalige
eigenaar uit wanhoop over de te
verrichten onderhoudswerkzaamheden
trouweloos aan zijn lot en
de schuur overgelaten was. Wat
beter te doen dan deze fiets aan te
bieden aan iemand die bij de
gehele opruimingsactie zelf niet
eens aanwezig was, met de
mededeling: jij hebt geen fiets,
misschien kun jij hier nog iets mee.
onderdeeltjes misten of op
plaatsen zaten waar ze zelfs mij,
een fietsenleek, uiterst misplaatst

voorkwamen… Dit alles deed spontaan een groeiend
begrip voor de vorige eigenaar en diens verzaken in me
ontstaan. Verder was de fiets best nog in goeden doen,
werd mij verzekerd door Mirjam, één van de gulle
gevers. Nu goed, Mirjam is geen Griek en het geschenk
weliswaar een paard, maar dan wel een stalen ros, dus
was het zaak naar een opknapmogelijkheid uit te kijken.
En hoera! Wat een vreugde, wat een gelukkige speling
van het lot, daar zit op geen honderd meter van de
voordeur toch een soort fietsenmaker, onder in het malle
ronde gebouwtje waar ik wel eens als gast de gezelligheid
van de buurt mocht proeven. Nou maar kijken of de
mensen daar nog brood zien in deze vergane glorie.
Fiets aan de hand, moeizaam voortslepend. Er staan wat
mensen bij de ingang van de silo die vriendelijk glimlachen
en de fiets meewarig toeknikken. Deur door, trapje op,
Noaberbar. Oh nee, macht der gewoonte. Trapje weer
af, nog een trapje af, deur door…
Een ruimte zo rond als de silo er van buiten uit ziet.
Overal langs de muren glimmen de geordende
fietsenmakerinstrumenten je tegemoet. Er staan en
hangen fietsen, fietsonderdelen, halve fietsen en fietsen
die duidelijk staan te trapperen om weer aan de harde
maar schone realiteit van het utrechtse fietsverkeer deel
te kunnen nemen. De fietsenmaker stelt me als een
fietsendokter gerust met de mededeling dat van mijn
scharminkel nog best wat te maken valt, hoewel er wel
een heel nieuw tweedehands achterwiel voor nodig is. Je
merkt het al, hier wordt gewerkt, en niet zo maar. Hier
geldt het principe: als er nog iets van te maken valt,
waarom zou je het dan afdanken? Kost het extra werk?
Maar daarvoor zijn we hier toch?
En dat is misschien wel de fijnste ervaring die ik bij de
fietsenmaker rijker werd. Hier heeft men tijd. Zelfs voor
zo'n hopeloos geval als mijn ex-wandversiering ener
studentenschuur. Juist in een tijd waarin de efficiencygedachte
alles afdankt dat voor onderhoud of
voorbestaan teveel tijd kost, tot in het intermenselijke
aan toe, is een bezoek aan deze fietsenmaker een
verademing. Het is daarbij niet meer dan eerlijk dat je als
klant een even gulle houding aanneemt, waar het de tijd
betreft die het wachten op het eindresultaat met zich
meebrengt. (Maar ik had eerlijk gezegd ook wel gezegd
dat deze klus geen prioriteit had.)
Dankzij de fietsenmaker in de silo heb ik straks een
degelijke, eenvoudige stadsfiets tot mijn beschikking. Een
fiets waar aan is af te lezen dat hij veel meegemaakt
heeft, maar dat er toch nog een liefdevolle hand bereid
was hem een tweede leven te gunnen. Wanneer hij in de
nabije toekomst eens onverhoopt bij nacht en ontij in de
stad moet overnachten, aldus een prooi voor die rare
Nederlanders wier hart doof is voor de band die fiets en
fietser aaneen smeedt, dan hoop ik dat hij het respect
afdwingt dat deze fiets verdient, niet voor zijn eigen
prestatie of verschijning, maar voor het werk van de
mensen in de silo.
David Mulder
OVER
BUREN Najaar 2008 / 7

BEWONERS
Nieuwe & Oude
Op nummer 7 heeft Makram 29 september 2008 een
zusje gekregen. Een prachtig klein meisje met de naam
Chaimae.
Mama Karim en papa Hakima omarmen
&Tineke is verhuisd. Haar woning
voor een tweede keer dit wonder.
werd al snel gekoloniseerd door honderden kikkers.
Ook bij Emmaus zijn nieuwe bewoners. Zij
Deze “Emmaus kikkertentoonstelling” was de
voorbode van de nieuwe bewoner van huisnummer
hebben Stephan,
diaconaal jaarder erbij [een
twee.
maatschappelijke stage van de protestantse kerken].
Stephan is in september gekomen. Joke van
Peter heeft tijdens zijn vakantie en in afwachting van
Blijenburgh is vertrokken. We hebben op dit moment
zijn verhuizing zijn kamer aan de straatkant
voor twee weken een logee die misschien wel blijft...
omgevormd tot tentoonstellingsruimte. Veel
buurtbewoners hebben met hun neus tegen het glas
Er zijn een aantal bewoners bij de Noiz
de collectie sier- en speelgoedkikkers bekeken.
vertrokken. De nieuwe bewoners voelen zich nog niet
Sommigen waren zo enthousiast dat Peter bij
genoeg thuis om in de Overburen te willen.
thuiskomst in zijn brievenbus en vensterbank een
Per 1 oktober zal Gustav (de broer van
aantal nieuwe objecten voor zijn verzameling vond.
Sjoerd) de kamer van Sjoerd “warmhouden”. In juni
Peter is zijn collectie begonnen toen hij bij Emmaus als zijn Samantha en Giovanni ingetrokken op
kerngroepslid woonde en werkte. De meeste kikkers nummer 19a. Samantha en Giovanni wonen samen.
zijn dan ook afkomstig uit de binnengebrachte spullen Samantha werkt part-time in de zorg en part-time als
van de kringloopwinkel. Peter is dankzij zijn tijd bij
schoonheidsspecialiste. Giovanni
&
Emmaus een goede bekende van het Groene Sticht en werkt in de logistiek. Hierbij zal
was al actief bij tal van activiteiten van de
hij een opleiding in dezelfde
woonvereniging. richting gaan doen.
KORT NIEUWS
zomerpicknick in de tuin
De formule is zo eenvoudig. Je stuurt
een mailbericht rond, je doet een
beroep op ieders creatieve bijdrage,
je hebt het weer mee, je hebt de tuin
als onvolprezen decor, de tafel vol
met lekkernijen, je buurman die met
gebak en koffie rond gaat, de
Noaberbar die naar je toe komt, het
eerste rondje dat gratis is, je kunt je
warmen aan het houtvuur, je droomt
OVER
BUREN Zomer Najaar 2008 / 8
weg bij de gitaarmuziek van Freek,
etc.. Het was geen droom, maar een
(inmiddels) leuke traditie aan het
einde van de vakantieperiode.
Iftar
Op zaterdag 20 september waren
twee afgevaardigden van 't Groene
Sticht uitgenodigd voor een Iftar in
Leidsche Rijn. Ina er Mirjam zijn er
naartoe gegaan en hebben er handjes
geschud met gemeenteraadsleden en
vooral met veel actieve bewoners,
onder het genot van de lekkerste
hapjes. Het contact tussen
kaaskoppen en moslims viel tegen,
misschien omdat de vrouwen bij een
Iftar normaal apart eten? Of omdat
het cultuurverschil te groot was om
het over koetjes en kalfjes te kunnen
hebben? In ieder geval was het een
bijzondere belevenis.

JUBILEUMPROGRAMMA
5 jaar Groene Sticht 13 – 18 december 2009
Wie herinnert zich nog de futuristische blauwe tent met
feestprogramma op het plein bij de opening van 't
Groene Sticht? December aanstaande is dat al weer 5
jaar geleden. Dus wordt het tijd voor een feestje. Want
dit heuglijke feit laten we niet ongemerkt aan ons voorbij
gaan.
Achter de schermen wordt aan een mooi
programma gewerkt. We lichten in dit nummer alvast
een tipje van de sluier, zodat je je agenda al kunt trekken.
Je moet er niet aan denken dat je iets mist.
De vrijwilligerscentrale deed – als
voorprogramma – de aftrap met de organisatie
van het Tumultdebat over Civil Society op
27 september j.l. Daarnaast wordt de
jubileumweek opgefleurd met een extra
editie van Overburen.
Voor twee activiteiten maken we
vooraf reclame. We gaan een jubileumfilm
maken over de start, het wonen nu en onze
toekomstdromen van 't Groene Sticht. Er is
een professionele filmer aangetrokken. We
Groene Sticht,
groener dan ooit
Het zal niemand zijn ontgaan. De jeu
de boule baan vergroende (hoogste
groene punt: 13 cm), de wadi groeide
als kool (hoogste gemeten graspunt:
19 cm) en ook het plein kreeg een
groene tint (maximale grashoogte: 6
cm). Een geslaagde klussendag op 4
oktober heeft het groen een halt
toegeroepen?
Oldtimers voor de deur
Meer oldtimers bevolken onze
parkeervakken. Citroën voert de
boventoon. Zoek de verschillen!
Koeien in de rook
We hebben inmiddels een mooie
rookplek naast de silo. Maar de GS-
zullen diverse bewoners vragen hun medewerking te
verlenen. Er komt een viertal filmdagen, om te beginnen
5 oktober. In de maand november wordt het
theaterproject “In Holland staat een huis” met bewoners
van de NOIZ en andere bewoners voorbereid.
Beschikbare tijd: één avond per week. Wie mee wil doen
geeft zich bij ondergetekende op.
René van Bemmel
koeien klagen over brandend
maagzuur, bedorven gras en kans op
zure melk, ranzige boter en
rookkaas.
OVER
BUREN
Najaar 2008 / 9

OVER
BUREN
IDEALEN OP
Wilco
‘T GROENE STICHT
't Groene Sticht is wat
haar bewoners met hun
idealen en activiteiten
ervan maken. Om 't
Groene Sticht beter te
leren kennen, moet je
dus eigenlijk haar
bewoners beter leren
kennen. Daarom is deze
rubriek gewijd aan de
idealen en activiteiten
van bewoners van 't
Groene Sticht. Deze
keer een interview met
Wilco Adams.
Najaar 2008 / 10
Wilco in de keuken van Emmaus
Als ik iets voor een ander doe, is dat omdat ik ertoe in de gelegenheid ben, niet
voor de eer en zonder iets terug te verwachten. Ik doe pastoraal werk, waarbij ik
het belangrijk vind mensen in hun waarde te laten. Ik ben voorzichtig met wat ik
zeg in gezelschap om mensen niet te kwetsen. Iedereen heeft een functie in de
maatschappij en vaak worden mensen gevormd door de omstandigheden waarin ze
leven of waarin ze zijn opgegroeid. Daar kun je ze niet op aankijken of om
veroordelen. Iedereen is gelijkwaardig. Door te oordelen over mensen ontstaan
conflicten en groepen die tegenover elkaar staan. Roddelen is aan mij niet besteed.
Als ik het idee heb dat mensen over mij praten, denk ik: “laat ze maar praten, ik
ben ze geen uitleg schuldig.” Als iemand iets van me wil weten, laat hem het me
dan persoonlijk vragen.
Deze houding heb ik van huis uit meegekregen. Ik ben deels opgevoed in Suriname.
Van mijn grootvader kreeg ik soms enveloppen zonder afzender om te posten. Pas
op latere leeftijd vertelde hij me dat daar geld in zat, voor mensen die het nodig
hadden. Mijn moeder was een bijzondere vrouw. Als zij een ruimte binnenkwam,
zag iedereen meteen dat ze een autoriteit was. Ze heeft me opgevoed met een
ijzeren discipline, ze was streng maar rechtvaardig. De laatste jaren van haar leven

Mijn “ja” voor 't Groene Sticht
was tot dan toe geen echt “ja!”
heeft ze doorgebracht in ziekenhuizen en bejaardentehuizen om mensen te bezoeken en een hart onder de riem te
steken. Mijn familie is welgesteld, maar ik was niet verwend, ik heb altijd moeten werken om iets te verdienen. Van huis
uit kreeg ik mee te sparen en van weinig te leven. Ik ging doordeweeks naar een christelijke school, zaterdag naar het
Leger des Heils en zondag naar de Lutherse kerk zodat ik een goede basis kon leggen voor het verdere leven. Daar heb
ik veel aan gehad.
In de klas was ik een buitenbeentje, omdat ik heel precies, net en correct was. Zo ben ik gebleven, op mijn
werkplekken en in relaties. Toen ik jong was hield ik van alles dat geluid produceerde en snelheid had. Daarom ben ik
Aeronautical technology en Aeronautical engeneering gaan studeren en heb ik later ook mijn vliegbrevet gehaald.
Tijdens mijn studies had ik goede mentoren, mannen die de tweede wereldoorlog mee hadden gemaakt. Van
gesprekken die ik buiten schooltijd met hen had, heb ik veel geleerd.
Als manager van een bedrijf zag ik rond mijn 25ste om me heen hoe belangrijk communicatie en omgangsvormen zijn. Ik
ben tegenover iedereen erg alert op mijn fatsoensnormen. Ik kijk per situatie, per persoon wat er speelt en bepaal aan
de hand daarvan mijn houding en de afstand die ik tot anderen bewaar. Daardoor vinden mensen me vaker
gereserveerd, hoogmoedig of afstandelijk. Tegenwoordig wordt alles vanzelfsprekend gevonden: hoe mensen zich
gedragen, wat ze wel of niet doen. Daarmee worden de grenzen van de waardigheid van mensen overschreden. Ik wil
daar niet aan mee doen en als ik mensen uit mijn omgeving daarop betrap, spreek ik ze er onder vier ogen op aan.
Voor ik naar 't Groene Sticht kwam, woonde ik in Kanaleneiland, dichtbij de school waar ik toen werkte. Toen ik in de
woonkrant de advertentie van 't Groene Sticht zag staan, was het of een stem tegen me zei: “hiervoor moet je je
inschrijven”. Dat heb ik toen gedaan. Bij het intakegesprek hoorde ik over de doelstellingen: het samenleven met
mensen die aan de drempel van de samenleving staan, het oog hebben voor elkaar. Dat sprak me aan, omdat het goed
aansloot bij het pastoraal werk dat ik deed en ik had goede voornemens. De eerste jaren dat ik hier woonde, was ik te
druk met andere activiteiten om daar invulling aan te geven. Twee jaar geleden kreeg ik het wat rustiger en ben ik ook
wat meer gaan doen, bijvoorbeeld in de tuin. Op aanraden van een goede vriend stond ik enkele maanden geleden nog
eens stil bij de manier waarop ik op 't Groene Sticht leef en kwam ik erachter dat ik me niet aan mijn contract heb
gehouden. Mijn “ja” voor 't Groene Sticht is tot nu toe geen echt “ja” geweest. Toen ben ik naar Jan van Dam gestapt
om aan te bieden binnen de Emmaus iets te doen. Nu mag ik iedere donderdag voor de buren in de Emmaus koken. Ik
doe dat liefdevol en met plezier en bouw zo een band van saamhorigheid op met de mensen.
Wat mijn wensen zijn voor 't Groene Sticht? Ik heb me niet aan mijn contract gehouden en wil dat nu wel gaan doen.
Het zou mooi zijn als ook anderen mensen meer zouden gaan participeren, meer hun gezicht zouden laten zien, zodat
ze dichter bij de samenleving komen te staan. Er is genoeg te doen op 't Groene Sticht voor iedereen, wie je ook bent,
wat je geloof of afkomst ook moge zijn.
Mirjam Perry
OVER
BUREN Najaar 2008 / 11

PlusBus
Vrijwilligers overleggen op het vrijwilligerssteunpunt
OVER
BUREN
Najaar 2008 / 12
De Vrijwilligerscentrale Utrecht is al ruim drie jaar actief in Leidsche Rijn, Vleuten en De
Meern. Door middel van vrijwillige inzet wil de organisatie de sociale samenhang in de wijk
bevorderen. Met het organiseren van laagdrempelige, praktische bijeenkomsten wordt
geprobeerd om individuen, scholen, bedrijven en maatschappelijke instellingen met elkaar te
verbinden.
Wil je volledig op de hoogte blijven van alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van
vrijwilligerswerk in jouw buurt? Kijk dan op www. vrijwilligerscentrale-utrecht.nl. Via deze site
kun je ook naar de online vacaturebank, waar je jezelf kan aanmelden voor een vrijwilligersklus.
Steunpunt Leidsche Rijn: Ab Harrewijnstraat 18 in de Emmaus

Er zijn de afgelopen jaren verschillende
projecten gestart door de vrijwilligerscentrale.
Stuk voor stuk initiatieven die
de bewoners dichter bij elkaar én bij hun
omgeving brengen. Je kunt daarbij denken
aan het maatjesproject Jong & Oud en de
vacaturebank voor vrijwilligerswerk. Een
ander project met dat doel is de
BoodschappenPlusBus.
De BoodschappenPlusBus rijdt door Leidsche Rijn en
Vleuten-De Meern om minder mobiele ouderen op te
halen om boodschappen te doen óf om leuke uitstapjes
te maken. Het Groene Sticht is de thuisbasis van de bus.
De Overburen stapt even binnen in het kantoor aan de
Ab Harrewijnstraat.
In het kantoor van de vrijwilligerscentrale zitten Henk,
Ton, Piet en Rina, de verzending klaar te maken van de
agenda van de BoodschappenPlusBus. Elke maand gaat
de agenda de deur uit, die ze soms eigenhandig in de bus
doen bij hun klanten, om de kosten te drukken.
De PlusBus rijdt vijf à zes dagen in de week,
vertellen de vrijwilligers, terwijl ze folders vouwen,
enveloppen vullen of de kas na tellen. Er worden
boodschappen gedaan, maar er zijn ook uitstapjes naar
bijvoorbeeld een theehuis of een botanische tuin. Eén
zondag in de maand gaat de bus naar de soos van het
Rode Kruis. De klanten van de bus kunnen ook zelf met
een voorstel komen voor een ritje. Boodschappen doen
blijft echter een belangrijke taak van de bus. Rina vertelt
dat ze mee gaat op de bus om de mensen te helpen met
in- en uitstappen, een jas aan te trekken en kleding advies
te geven in de winkels.
Soms rijdt de Plusbus op verzoek van een
andere organisatie, vertellen Henk en Piet die beide
chauffeur zijn. Zo gaan ze op pad voor “de Wilg” met
verstandelijk gehandicapte passagiers, of voor “de
paraplu” met mindervalide mensen. Dat is mogelijk
dankzij de lift die in de bus zit.
Het belangrijkste doel van de PlusBus is het
doorbreken van het isolement van mensen, en dat werkt
prima. Als de gele folder straks verdeeld is, gaan de vaste
klanten van de bus elkaar bellen, weten de vrijwilligers.
Rina: ”Ze maken onderling afspraken over de uitstapjes
die ze zullen maken. Er zijn al echte vriendengroepjes aan
het ontstaan.”
Joost Slis
OVER
BUREN Najaar 2008 / 13

OVER
BUREN
Naar India
Vanmiddag liep ik met een blauw zakje van de apotheek
naar huis. Dit zakje zat vol met vaccinaties: Hepatitus A
en B, DTP, Malaria pillen voor veertig weken en
tuberculose. Ruim een jaar geleden heb ik besloten om
een reis naar India te maken. En als je eenmaal dat besluit
genomen hebt dan volgen er allemaal logische stappen
die gezet moeten worden. Een reis boeken, contact
leggen met organisaties en de universiteit aldaar, een
visum regelen en mijn kamer onderverhuren.
Waarom ik naar India ga? Om de heftigheid van de
cultuur, de kleuren, de geuren, het eten en het sociaal
verkeer. Het goede en betaalbare onderwijssysteem is
een pre, het is een zeer interessant land wat betreft
verschillende religieuze ideeën en de spanning hiertussen.
Tot slot trekt het klimaat me ook: volgens de meest
positieve uitleg is het lekker warm. Er zijn altijd genoeg
redenen te bedenken voor een besluit, maar het is voor
mij ook de indruk die ik van het land heb en het gevoel
wat dit opwekt: daar zou ik wel eens naartoe willen gaan,
dat wordt vast interessant.
Najaar 2008 / 14
Sjoerd gaat naar
India om er te
sporten met
straatkinderen.
Wat ga ik nu doen? Dinsdag 30 september
vertrek ik naar Chennai, het voormalige Madras, in
zuidoost India. Hier zal ik ongeveer een half jaar blijven.
Gedurende die periode wil ik enkele dagen per week
studeren aan de University of Madras. De contacten zijn
gelegd maar ik moet nog zien hoe dit daar vorm gaat
krijgen. Waarschijnlijk ga ik Indiase filosofie, Boeddhisme
en cross-religion studies volgen. Enkele dagen per week
ga ik op verschillende locaties sport doceren aan
straatkinderen voor de organisatie Don Bosco. Chennai
is een stad aan zee in zuid India, het gebied waarvan
men zegt dat er de oorspronkelijke Indiase bevolking
woont, de Dravidische volkeren. Het gebied is niet erg
toeristisch.
De voorbereiding op een reis is voor mij nog
nooit zo uitgebreid geweest: ik heb het voortraject van
Don Bosco gevolgd waar ik werd voorbereid op het
werken met straatkinderen. Zij gaan uit van een
interessante benadering die grofweg inhoudt dat je
aanwezig bent en dat de kinderen komen en gaan. Er
worden op vrijwillige basis activiteiten aangeboden

DAG Johan Monsanto
BUREN
3/9/1961 - 18/9/2008
Mocht iemand een activiteit met straatkinderen willen
sponsoren,
ik zal zorgen voor een 1:1 overbrenging
van de investering. Schatting van de kosten:
- Dagje strand met 20 kinderen = € 20
- Dagje speeltuin o.i.d. Entree, maaltijd, vervoer = €
100
- Traktatie, lekker toetje= € 0,20 cent p.p.
- Een bioscoopbezoek, kaartje = 50 cent.
- Bijdrage aan sportartikelen b.v. bal = € 3
- Bijdrage aan schoolartikelen zoals schriftjes en
potloden of misschien wel een bijdrage aan iets
blijvends voor op de locatie.
Voor gesponsorde dagactiviteiten krijg je sowieso
een verslag en foto retour, maar voor kleinere
activiteiten waarschijnlijk ook wel. (SA Rammelt te
Utrecht giro 7087655)
waaraan de kinderen kunnen deelnemen. Mochten de
kinderen meer stabiliteit en binding aan willen gaan, dan
kunnen ze een vervolg traject in gaan. Daarnaast heb ik
een aantal collegereeksen gevolgd met als onderwerp
Hindoeïsme, Boeddhisme en India.
Ik zal in totaal een klein jaar in India blijven. Na
het halve jaar in Chennai vertrek ik met Jasmijn, mijn
vriendin, richting het noorden. Hierna gaan we via de
westkust en binnenlanden grofweg naar de Himalaya.
Enkele malen zal ik proberen wat te posten in de
Overburen en zal ik onze weblog bijhouden:
http://sjeetje.waarbenjij.nu/
Welke link zie ik in deze activiteiten met het
Groene Sticht? Het Groene Sticht heeft een sociale
functie maar heeft bij mijn weten in zijn doelgroepenbeleid
de straatkinderen nog niet weten te raken. Er
rest mij niets anders dan mijn verantwoordelijkheid te
nemen en deze hiaat als Groen Stichter op te vullen?
Sjoerd Rammelt
Op 18 september jl. is Johan Monsanto, oud
bewoner van Emmaus Parkwijk, overleden. Hij
verongelukte met zijn motor.
Johan, geboren op 3 september 1961 te Curaçao,
kwam in juni 2004 bij ons nadat hij uit zijn flatje in
Nijmegen was gezet, en woonde in de groep tot medio
december van dat jaar.
Met Susan en Peter, bewoners van het eerste uur en
Annelies Nanning, woonbegeleidster, haalde ik
herinneringen aan hem op. Maar hij kwam pas goed
“tot leven” tijdens zijn afscheidsdienst. Dat hij een zeer
lieve en zorgzame man was geweest, wisten wij ook
nog. En charmant en goedlachs. Maar vergeten waren
de verhalen over Johan als de beste cocktailmaker van
het land, dressman en danskampioen. Dat hij altijd voor
iedereen klaar stond. Maar dat hij ook goed voor
zichzelf kon zorgen. Als hij iets wilde hebben, vroeg hij
dat gewoon. En heel vaak kreeg hij het dan ook, of werd
het hem beloofd zodra de rechtmatige eigenaar dood
zou zijn. In die gevallen kraste Johan dan uit voorzorg
zijn naam onderop het betreffende object. Zijn broer
Steve raadde ons in zijn toespraak dan ook met klem
aan onder onze tv, stereo, magnetron en zelfs auto te
kijken of Johans naam daar niet stond! Zingen deed hij
ook graag en goed. Ontroerend was de vertoning van
een huis-video-opname waarin Johan “I did it my way”
van Frank Sinatra zong. En hij rookte standaard 2 pakjes
Marlboro per dag.
Maar helaas waren er ook andere verslavende
middelen waar je ook nog eens veel geld voor nodig
hebt. Daardoor liep het bij ons fout. Gelukkig kon hij
destijds na zijn vertrek naar De Loef [afkickcentrum].
Daarna kwam hij weer terug naar 't Groene Sticht waar
hij bij de NOiZ woonde en bij Remake werkte. Na de
NOiZ kreeg hij een eigen flatje in Overvecht.
Zoals Steve vertelde: Johan heeft groots, meeslepend
en heftig geleefd. Daardoor heeft hij veel uit het leven
gehaald. Meer dan menig ander.
Ik blijf hem vooral herinneren als een “dood” goeie en
altijd goedlachse kerel.
Jan van Dam.
OVER
BUREN Najaar 2008 / 15

WIJ ZOEKEN JOU VOOR DE
NOABERBAR
Sinds het vertrek van Mark uit de NoiZ eind augustus
is het Noaberbargroepje geslonken tot 3 bewoners.
Er kan dus wel iemand bij om ons kleine maandelijkse
buurtcafeetje te runnen. Interesse natuurlijk o.a.
kenbaar te maken tijdens een Noaberbar !
Michiel Jansen
BUREN
OVER