Klik hier voor 37e editie juli 2011 - Indo Privé

Weten jullie wat het mooiste compliment voor de muziek van The Crazy Rockers was? Dat een man gekluisterd aan
een rolstoel en een vrouw met rollator en stok aan het dansen waren op hun muziek. Quad et demonstradum, zoals de
oude Romeinen zeiden.
De toevoeging van Chris Latul was een schot in de roos. Met alle respect voor Remy, maar die heeft toch niet de
ervaring van Chris en zijn Santana achtig geluid past wonderwel bij het cleane geluid van Eddy. Zelfs Leon Donnars
moest dit beamen.
Chris zat vooral 's middags zichtbaar goed in zijn vel; ik heb hem nog nooit zoveel zien lachen tijdens een optreden en
dat is bij hem een teken, dat hij er plezier in heeft.' Avonds stond hij erbij zoals ik hem ken; heel geconcentreerd en
bijna zonder een lach. Dat is trouwens niet zo verwonderlijk, want het was erg warm en 2 maal op een dag optreden is
geen sinecure.
Mijn vrouw Wil complimenteerde Woody met zijn fysieke conditie op 37 pardon 73 jarige leeftijd. Wat hij echter op
deze respectabele leeftijd nog vocaal uit de kast haalt grenst aan ongelooflijke (ik hoorde die hoge kopstem wel).
Wacht nog maar 30 jaar om de engelen met jouw gezang en gitaar spel te verblijden. Want dat vergeten de meeste
mensen; zijn 'driving rhythm' geluid op een nylon snarige gitaar is een essentieel onderdeel van de CR sound.
Tot slot nog dit: tegenwoordig moet alles loeihard staan en zijn basdrum en bas bijna altijd veel te geprononceerd in de
mix. Bij de optredens van CR zat ditmaal Glenn Kuhuwal achter de knoppen. Naast veel ervaring kent Glenn het
Crazy Rockers repertoire door en door en dat was dan ook te horen. Een absoluut perfecte zaalmix, heel helder,
uitstekend gebalanceerd en gedefinieerd en niet te hard. Chapeau Glenn!
Zijn er dan geen minpunten? Eigenlijk niet, maar als rechtgeaarde recensent heb ik met veel moeite nog wat gevonden.
Een suggestie, waarom spelen CR niet The Storm van The Hunters i.p.v. Walk don't run. Dat is een oud CR nummer,
het leent zich uitstekend voor een gitaar duel tussen Eddy en Chris en is ook goed voor drum- en bas solo's. Daarnaast
mag Boy echt wel wat meer in het zonnetje gezet worden; wat is die man goed, ondanks zijn gehoorprobleem.
Het is mooi dat de „oudjes‟ de 'nieuwelingen' een solo spot geven, maar dat Louis een Indisch liedje ten gehore brengt
kan volgens mij niet; dat hebben The Crazy Rockers niet nodig en dat doen de huidige zogenaamde huidige Indo-Rock
bands al veel te veel. En dan Your Mama Don't Dance van Loggins&Messina; een geweldig nummer en met
Circumstance speelde ik dit stuk ook, maar het heeft niets met Indo-Rock te maken! En het nummer twee keer spelen
is nogal „over done‟ gezien het grote repertoire van CR, al moet ik toegeven dat de 2e keer met een gastoptreden van
Riem „Blue Diamond‟ de Wolf een daverend succes was. En ten slotte: waar zijn de Fender Jazzmasters gebleven? Ik
weet dat zowel Eddy als Chris er nog één hebben.
Conclusie: Despite all those years The Crazy Rockers are still going strong!!!
Cees Bakker
Pg2.THE CRAZY ROCKERS IN TOP VORM