DE GROOTE KLOK - de Groote Sociëteit Zwolle

DE GROOTE KLOK
Periodiek van
De Groote Societeit
opgericht 1802
Jaargang 2013, maart, nummer 3
Inhoud
3. De Pen avn Albert Dost
5. Column van de Presidentdirecteur
7. Installatie nieuwe leden
8. Bezoek Prorail
15. Geslaagde muziekcursus
16. GroeneWensboot

Colofon
De Groote Klok is een uitgave van de Groote Sociëteit, Koestraat 8, 8011 NK Zwolle. Tel. 038-4216467
Bankrekeningnummer 17.07.52.100. De Groote Klok verschijnt 10 maal per jaar in een oplage van 350 exemplaren.
Directie
President-directeur drs. G.G. Callenbach Wipstrikpark 3, 8025 CB Zwolle, tel 038-4541559
Directeur-secretaris drs. R.V. van den Berg Grote Beukelaer 1, 8141 BM Heino, tel. 0572-391694
Directeur-thesaurier R. L.C. Conradi RA Potmarge 21, 8032 LC Zwolle, tel. 038-4538718
Directeur-exploitatie A. Rigter Zwette 6, 8032 XM Zwolle, tel. 038-4533377
Directeur-verenigingszaken drs. G.W. van Dorp Reviuslaan 24, 8024 CE Zwolle, tel. 038-4544258
e-mail adres: directie@degrootesocieteit.nl / website: www.degrootesocieteit.nl
Kasteleins
Mw. Godelieve Overbeeke Bloemstraat 6, 8012 VN Zwolle, tel. 06 11401490
Mw. Hetty Kruiswijk-Schukking De Hoeve 41, 8112 BC Nieuw Heeten
Mw. Marit van Raalte-Lageveen Trompstraat 65, 8023 FN Zwolle
Dhr. Abel Buurma Wolweversstraat 13, 8091 KN Wezep
Redactie
Steven ten Veen (hoofdredacteur)
Ronald van den Berg (productie)
Louis van Daalen
Jan Kam
Cees Meijntjes
Postadres: Koestraat 8, 8011 NK Zwolle / e-mail adres: g.klok@degrootesocieteit.nl
Tekstbijdragen (bij voorkeur gedigitaliseerd) aanleveren door te mailen of te sturen naar bovenstaand adres. De redactie beslist
over de inhoud van de Groote Klok en kan wijzigingen in teksten aanbrengen of bijdragen niet plaatsen. Foto’s moeten digitaal
worden aangeleverd in hoge resolutie (niet verkleinen!) en graag voorzien van bijschrift. Voor advertenties kan contact worden
opgenomen met de directeur-secretaris. Uiterste inleverdatum kopij volgend nummer: 25 maart 2013.
2

De Pen van Albert
Dost
‘Jouw naam is gevallen… Mogen we de
Pen aan je doorgeven?’ Zonder na te
denken zei ik dat ik het wel wilde doen.
Een te snelle beslissing? Ik hoop van niet.
In ieder geval voel ik me vereerd iets in
de Groote Klok te mogen schrijven. Temeer
daar me was verzekerd dat ieder
onderwerp welkom was. Ik heb besloten
daarbij dicht bij huis te blijven.
Ik ben geboren op 30 juni 1932 in de stad
Groningen onder de naam Albert Johannes
Dost. Genoemd naar mijn grootvader
van moeders kant met als toegevoegde
tweede naam die van mijn vader. Die zelf
Jannes heette, maar Johannes mooier
vond. Ik ben getrouwd met Dea Hollevoet,
eveneens geboren in Groningen en
een jaar ouder dan ikzelf. Wij hebben vijf
kinderen waaronder een tweeling, dertien
kleinkinderen , waarvan Benjamin
tweejaar geleden door een verkeersongeval
om het leven is gekomen. Inmiddels
zagen vier achterkleinkinderen het
levenslicht. Vanaf oktober 1961 wonen
wij in Zwolle, voelen wij ons hier thuis,
maar komen nog veel in Groningen voor
familiebezoek of om te stappen.
Ik ben sinds de oprichting in 1977 lid van
de Lionsclub Zwollerkerspel. Van 1962
tot en met 1972 was ik lid van de Ronde
Tafel 19 en nu nog van de daaruit ontstane
40-plus-club! En inmiddels ben ik
bijna tien jaar lid van de Groote Sociëteit,
waar ik deelneem aan de Herenbridge.
Voor het overige laat mijn attendence te
wensen over en beloof ik mezelf iedere
keer opnieuw beterschap!
Mijn jeugd
Aan de eerste zeven jaren van mijn leven
bewaar ik weinig herinneringen. Ik vermoed
dat het vroegtijdig overlijden van
mijn moeder (op 7 september 1939) er
iets mee te maken heeft. Feit is dat zij
plotseling uit mijn leven is verdwenen en
dat het toen ook niet in zwang was als
kind bij een uitvaart aanwezig te zijn.
Mijn vader heeft het verdriet van het
overlijden van zijn vrouw voor ons, mijn
oudere broer en mijzelf, verborgen willen
houden. Haast wel zeker om het voor
ons niet moeilijker te maken. In onze
hedendaagse tijd denken we daar heel
anders over. Van ooms en tantes weet ik
dat mijn ouders heel gelukkig met elkaar
waren. Getrouwd in het jaar 1925, nadat
mijn vader de grote vaart had verlaten.
Het plan was samen op de Rijnvaart te
gaan, maar bij de eerste afvaart in Rotterdam
bleek mijn moeder al zeeziek te
worden. Ongeveer diezelfde tijd voltrok
zich een drama in het ouderlijk gezin van
mijn vader.
Mijn grootvader, als schipper gevaren op
de kustvaart en al een paar jaar aan de
wal, moest een scheepje uit Hamburg
naar Groningen brengen. Zijn zoon Roelof,
net afgemonsterd en op het punt te
trouwen en aangesteld te worden als
brugwachter in Groningen, zou voor een
keer nog een zeereisje maken. Het
scheepje werd gesleept door een beurtvaarder
uit Groningen met opa als opstapper
en oom Roelof aan het roer van
het gesleepte scheepje. Aan de monding
van de Elbe wakkerde de wind tot stormachtig
aan en ontstond een hoge golfslag.
Op een noodlottig moment sloeg
een hoge golf over het scheepje, zoog
oom Roelof over boord en opa moest
machteloos toezien hoe zijn zoon onder
het water verdween en niet meer boven
kwam. Een van de gevolgen was dat de
familie mijn vader met enige aandrang
adviseerde de ontstane vacature brugwachter
bij de gemeente Groningen in te
gaan nemen. Met twee diploma’s van de
zeevaartschool op zak liet hij een avontuurlijk
leven achter zich.
Panamakanaal
Gelukkig voor ons was mijn vader een
boeiend verteller en konden wij mee
genieten van zijn vele avonturen. Zo
kwam de duikbotenoorlog van WO -1
regelmatig voorbij. Evenals de vliegende
stormen en huizenhoge golven rond
Kaap Hoorn. En niet te vergeten de doorvaart
door het toen pas geopende Panamakanaal
(open in 1914). Ja ook het Su­
ezkanaal mocht worden genoemd, maar
het Panamakanaal was een staaltje waterbouwkunde
van zeer hoog niveau.
Chapeau voor de Amerikanen die de klus
hadden geklaard waar de Fransen op
waren stukgelopen. Dit laatste verhaal
heeft kennelijk op mij zo’n diepe indruk
gemaakt, dat ik het ook wel eens met
eigen ogen wilde aanschouwen. Ter gelegenheid
van ons 50-jarig huwelijk
maakten we een cruise die ook door het
Panamakanaal voerde. Die doorvaart
was fascinerend. kanaal moest destijds
gegraven worden over een halverwege
hoge rif heen.
Aan boord van ons schip kwamen wij
voor het diner aan tafel met twee dames
uit de omgeving van Rotterdam. Op hun
vraag waarom wij voor het Panamakanaal
gekozen hadden, kwam ik met mijn
vader op de proppen. Een keer op mijn
praatstoel vertelde ik o.m. dat mijn vader
tijdens WO -1 op de driemaster Cornelia
uit Rotterdam had gevaren. Bij het horen
van die naam veerde een van de dames
op. Ze wist haast zeker dat haar vader ook
op een Cornelia had gevaren. Ze zou haar
broer ernaar vragen. Hij wist alles over
haar vader. Weer thuis kregen wij na twee
dagen al een bevestiging dat haar vader
op genoemd schip had gevaren. Ik stuurde
haar een foto van het schip. En een
vervolg op pagina 17
3

SOCIËTEITSCOMMISSIE
PROGRAMMA maart - april 2013
bijzondere activiteiten coördinatie opgave voor; aanmelding
zondag #### 14.15 Slavisch Byzantijns Koor Bert Boonk l-p
15.00 idem
15.45 idem
zaterdag #### 18.00 Heerendiner Bert Klaver/
Hans Harms
l
zondag #### 11.00 koffieconcert "Tout l' Amour" Bert Klaver l-p
vrijdag #### 18.00 Attentie ! Alleen vrijdagborrel Directie
geen maaltijd !!
l
zaterdag 20-apr Oldtimertoertocht Ronald v.d. Berg l-p
vrijdag 25-apr 18.00 laatste vrijdag/maand maaltijdDirectie l-p
dinsdag 30-apr 17.30 Koninginneborrel Directie l-p
clubs maart
maandag elke 18.30 Biljarten Jan George van der l-j
Star
dinsdag 5;19 19.30 Gemengd bridge Theo Kuitert l-p-j
dinsdag 12;26 19.30 Wisselbridge Aad Rigter l-p-j
donderdag 21 19.30 Heerenbridge Wilfred Smit l-j
woensdag 20 13.15 Damesbridge Gerrie Knigge l-p-j
woensdag 14 17.30 Culinaire Cornuyten Bert Boonk l
donderdag 25 17.30 Koken en Braden Bert Boonk l
overige activiteiten
maandag elke 16.00 Seniorenborrel l-n
vrijdag elke 14.00 Vrij bridge,biljarten, schaken l-n
vrijdag elke 17.30 Vrijdagborrel l-n
Let op !!
→→opgave òf : aanmelden@degrootesocieteit.nl; òf op inschrijflijst publicatiebord
òf bij coördinator
legenda: l- lid; p- partner c.q. introducee; j/n- ja/neen←←
Johan van Zanten ; voorzitter;038-4537156; johan.vzanten@kpnmail.nl
Bert Boonk; secretaris; 038-4533280; bboonk@home.nl
Hans Harms; lid; 06-23333175; harms-levison@kpnplanet.nl
Bert Klaver; lid; 0529- 431823; baklaver@ziggo.nl
Igor Pont; lid; 038-8795098; igor@inspiratiefabriek.nl
Gerard van Dorp; directievertegenwoordiger; 038-4544258; gwvandorp@planet.nl
Culinaire Cornuyten
In deze aflevering van de Groote Klok wegens ruimtegebrek geen recept van de Culinaire Cornuyten. De reeks wordt in het
aprilnummer voortgezet.
4

Column van de President-directeur
Coaching
Mijn vorige column wijdde ik aan de installatie,
met het accent op degene die
lid werd. Uit de gesprekken tussen de
Ledencommissie en de directie werd me
wel duidelijk dat het ook de moeite
waard zou zijn de focus te richten op de
voordragers.
In sociëteitsjargon worden ze wel ‘sponsor’
genoemd, maar dat heb ik nooit begrepen.
De voordragenen worden toch
niet met geld of andere middelen gesteund
in ruil voor bijvoorbeeld publiciteit?
Ik heb nog geen nieuw lid gezien
met een T-shirt of zo iets met daarop het
portret van de ‘sponsor’ of iets soortgelijks.
Als ze al gesponsord worden, dan door
de vereniging die het mogelijk maakt dat
ze als nieuw lid proper gekleed gaan, in
ieder geval waar het de das betreft. En
zelfs daarover bestaat verschil van mening.
“Is onze das wel ‘proper’?” is een
mogelijke vraag, als we de pennenvrucht
van Wilfred Smit in de Groote Klok van
februari savoureren.
In de Ledencommissie worden de voordragers
ook wel ‘coach’ genoemd. Dat
lijkt een toepasselijker benaming te zijn.
Zeker wanneer je een van de Engelse
betekenissen van dit woord gebruikt: als
coach rijdt de voordrager het nieuwe lid
voor tot aan de poorten van de Sociëteit.
Coaching is dan ‘het besturen van de
koets’.
Ook door de andere betekenissen van
het woord is deze benaming zinvol: oe­
fenmeester / instructeur / begeleider.
Wikipedia beschrijft het proces van coaching
als “een vorm van persoonlijke
begeleiding op basis van een gelijkwaardige
één-op-één-relatie. De coachee
leert, de coach ondersteunt en begeleidt
dit leerproces. Binnen het coachingstraject
worden de doelen vooraf bepaald.
Coaching van groepen is echter ook
mogelijk. De coach zoekt dan naar collectieve
patronen in gedrag en denken in de
groep.”
Het doel is duidelijk: het nieuwe lid ervaart
zijn aanwezigheid bij en deelname
aan activiteiten van de Groote Sociëteit
als zinvol en is eigener beweging en van
harte bereid een eigen bijdrage te leveren
aan het welzijn van onze vereniging
en haar leden. De coach introduceert het
nieuwe lid in de “collectieve patronen in
gedrag en denken in de groep”; iets wat
Ruurd Tjallema in zijn installatierede op
vrijdag 22 februari 2013 noemde: “hij
leert hem mores”.
Wikipedia noemt verschillende vormen
van coaching. Twee licht ik er graag uit:
Persoonlijke coaching en provocatieve
coaching.
De eerste is “de ander leren te leren.” Dat
laten we graag aan de voordrager over.
We verwachten als vereniging dan ook -
en terecht- veel van onze voordragende
coaches.
“Provocatieve coaching gaat ervan uit
dat je de ezel aan zijn staart moet trekken
als je hem vooruit wilt helpen, dat lachen
over je problemen een prima medicijn is.
[…] Door zich assertief tegen de coach te
verdedigen leert de cliënt voor zichzelf
op te komen, zichzelf realistischer te bekijken
en genegenheid en waardering te
uiten.”
Zo beschouwd zijn met elkaar coach van
niet alleen nieuwe leden.
Ik vertrouw erop dat nieuwe leden zich
extra snel thuis voelen op onze sociëteit,
gesterkt als ze zullen worden door de
inbreng van hun voordragers.
Gégé Callenbach
President-directeur
BURGERLIJKE STAND
• Nieuwe leden
De heer W.H.M. van Lieshout
• Voordrachten
De heer drs. J.A. van Soest (Jaap)
(10.06.1963), Keizersweg 27, 7441 BA
Nijverdal. De heer van Soest is huisarts te
Nijverdal. Voorgedragen door de heren
Van Dyk en Ten Bokkel Huinink.
• Opzeggingen
Geen
• Overleden
De heer Ir. P. Loos
(01.05.1939 - 03.02.2013)
LEDENCOMMISSIE
Gerrit Jan Timmerman (voorzitter);
038 - 453 16 45;
timmerman.reinders@kpnmail.nl
Otto Cazemier; 038 - 453 24 63;
ohcazemier@hotmail.com
Maarten Storm; 038 - 454 29 73;
m.r.h.storm@orange.nl
Ruurd Tjallema; 038 - 460 30 13;
5

TOUT L´AMOUR
Romantisch zondagochtendconcert "Tout l'Amour" 24 maart in de
Groote Zaal
Sopranen Esther Ree en Simone Bekkering zullen samen met pianiste
Riëtte Olthof en fluitiste Linda Speulman een gevarieerd programma ten
gehoren brengen, bestaande uit liederen & aria’s van Britten, Debussy,
Fauré, Granados, Mozart & Rossini. De vocale werken worden afgewisseld
door instrumentale composities van Schumann en Godard voor piano en
piano & fluit. De liefde vormt de rode draad van het programma en zal in
verschillende gedaantes ten tonele verschijnen. Van de eerste ontmoeting,
de innige momenten samen, de terugkeer van je geliefde, de gestorven
geliefde en een ode aan de liefde. Alles is liefde, Tout l’amour!
Esther Ree en Simone Bekkering hebben recentelijk hun studie klassiek
zang aan het ArtEZ conservatorium afgerond. Riëtte Olthof en Linda
Speulman zullen hun eindexamen in juni van dit jaar spelen. Een groot
gedeelte van het programma bestaat uit stukken die tijdens de examens
ten gehore zijn gebracht of nog ten gehore zullen worden gebracht.
Aanvang concert 11.00 uur, inloop vanaf 10.30 uur. De koffie staat
natuurlijk klaar. Van harte welkom bij dit mooie concert van jonge, aanstormende
musici. Het wordt een mooi voorjaarsconcert want ik heb ook
een zonnetje voor U besteld! Tot ziens en een muzikale groet van,
Bert Klaver, Sociëteitscommissie
Dames Golfmiddag
Ingrid Kuitert wil, bij voldoende
deelname, voor de partners vande
leden van de Sociëteit een golfmiddag
organiseren.Locatie Golfclub
Zwolle. Datum vrijdag 13 september.
Aanvang 12.00 uur.
Voor verdere informatie kan Ingrid
gebeld worden. 038 -2302603. Ook
per e-mail
ingridkuitert@gmail.com kan worden
gecommuniceerd.
6
Vooraankondiging
Golfdag
Staat gepland voor maandag 27
mei; starttijd 13.00 uur. Locatie
Golf- en Countryclub Hooge Graven
in Ommen. Nader bericht volgt
in het aprilnummer.
Opgeven kan zowel via aanmelden@degrootesocieteit
als ook
op de inschrijflijst op het publicatiebord.
De Sociëteitscommissie
Oldtimertoertocht
2013?
Wellicht dat 2013 weer een jaar
wordt waarin een oldtimertoertocht
kan worden verreden. We
gaan het in ieder geval proberen.
De datum is bepaald op zaterdag
20 april a.s.
De tocht gaat alleen door bij voldoende
deelname, zulks te bepalen
door de organisatie.
Opgave voor 30 maart a.s.!
De toelatingsregels voor automobielen
zullen soepel worden gehanteerd,
maar de gedachten
gaan toch vooral uit naar de belastingsvrije
exemplaren.
Opgave onder vermelding van
merk en bouwjaar van de auto naar
Ronald van den Berg, 0572-391694
of bergstapel@xs4all.nl
Nader bericht volgt.
vdB.
ALV
Op vrijdag 26 april a.s. zal een Algemene
Ledenvergadering plaatsvinden.
Nadere informatie over
deze vergadering en de voor deze
vergadering bestemde stukken
treft u aan in de Groote Klok van
april.
De Directie.

Installatie nieuwe leden 22 februari 2013
John van Boven.
Hoewel geboren in Gouda heb ik mijn
jeugd doorgebracht in Den Haag en in
Voorburg. Het was een voor mij onbezorgde
jeugd. Er was vooral zorg over de
afnemende gezondheid van mijn vader,
die last kreeg van toenemende verlamming.
Deze situatie maakte dat ik de
eerste jaren van mijn scheikunde studie
in Leiden thuis bleef wonen. Na een paar
jaar toch verhuisd naar Leiden omdat
mijn zus mijn moeder ging helpen bij de
verzorging van mijn vader. Met volle
teugen genoten van de Leidse studententijd.
Na mijn kandidaats ben ik een
aantal uren les gaan geven. Jet en ik zijn
getrouwd in 1973 en betrokken een
etage in Den Haag. In 1974 verhuisden
we naar Zwolle vanwege een benoeming
aan het Greijdanuscollege. In dat jaar
werd de mavo een scholengemeenschap.
De school groeide als kool, van
een paar honderd naar uiteindelijk 3.500
leerlingen inclusief de nevenvestigingen
in Meppel, Hardenberg en Enschede. In
deze periode gestudeerd op mijn laatste
examen, dat was organische chemie. Dat
ging helemaal fout en heb me daarna
maar geconcentreerd op het onderwijs
en het doctoraal gelaten voor wat het
was.
Ik begon als leraar, werd al snel dekaan
om in 1980 benoemd te worden tot
conrector van de onderbouw havo/atheneum.
Toen de structuur van de school
werd omgebouwd tot afdelingen met
een centrale directie en afdelingsdirecteuren
werd ik in 1995 na een sollicitatieprocedure
benoemd tot lid van de centrale
directie, verantwoordelijk voor financiën
en beheer én personeel en organisatie.
In de loop van de jaren werd de
verantwoordelijkheid voor het onderwijs
steeds dieper in de schoolorganisatie
gelegd. Dat deed het bestuur besluiten
om de centrale directie terug te brengen
tot één functie, die van centraal directeur.
Mijn functie verdampte als het ware.
De laatste jaren was ik directeur kwaliteit
en heb in die functie kwaliteitsbeleid
ontwikkeld. Ik heb de nodige kerkelijke
functies gehad (ouderling, scriba, praeses
kerkenraad, voorzitter van een com­
missie die de bouw van de Koningskerk
in Zwolle-zuid en de renovatie van de
Plantagekerk in dezelfde tijd begeleidde).
In april 2000 kwam ik voor de GPV in
de gemeenteraad van Zwolle. Twee jaar
later, toen RPF en GPV als ChristenUnie
samen waren gegaan, behaalden we bij
de raadsverkiezingen vijf zetels en werd
ik fractievoorzitter. We zijn nu voor de
derde periode collegepartij met Filip van
As als wethouder en het zal, zo heb ik
besloten, mijn laatste periode zijn. In
deze jaren als gemeenteraadslid heb ik
een behoorlijk groot netwerk opgebouwd.
Nu ik de raad uitga zoek ik nieuwe
mogelijkheden voor het onderhouden
van mijn netwerk. Daar zal het lidmaatschap
van de Groote Sociëteit naar
mijn overtuiging een grote bijdrage aan
leveren.
Olivier ten Doeschate
Geboren op 21 juli 1975 in Zwolle en
opgegroeid in Zwolle en Hattem. Al jong
begon ik met golf en ben lid van golfclub
Hattem. In het verleden speelde ik ook
hockey bij Hattem en Victoria. In 2011
ben ik getrouwd en heb sinds 9 maanden
een dochter. Als rode draad door mijn
leven lopen mijn brede interesses in
economie, politiek en geschiedenis. In
Rotterdam studeerde ik economie (algemeen
financieel) en was actief bij studentenvereniging
RSC. In mijn studententijd
was ik gedurende vele jaren ook politiek
actief. Zo was ik voorzitter van de JOVD
afdeling Rijnmond, bestuurslid van het
JOVD Hoofdbestuur belast met Organisatie
en bestuurslid van het VVD kamercentrale/afdelingsbestuur
Rotterdam. Mijn
rol was het organiseren van smaakvolle
politieke activiteiten, hetgeen tevens
leidde tot ledenactivering en ledenwerving.
Na mijn studietijd heb ik me bekwaamd
in aandelenwaarderingen, verfproductie
en heb een webwinkel voor
verf opgericht. Daarnaast houd ik me in
het dagelijkse leven bezig met bedrijfsbegeleiding
en investeringen.
Lex van Gool.
Geboren 7 juli 1944 in Rotterdam. Er bestond
in 1963 al een numerus clausus
voor de studie tandheelkunde zodat ik na
het eindexamen gymnasium in Groningen
geplaatst werd. Ik vond dat niet zo
leuk omdat mijn klasgenoten in Leiden,
Utrecht en Rotterdam gingen studeren.
Al gauw bleek echter dat de studenten in
Groningen door de afstand niet wekelijks
naar huis gingen maar gezellig het weekend
in het noorden bleven. Ik heb een
heerlijke studietijd gehad, maar zag de
solo tandartsenpraktijk niet zitten. Het
specialisme kaakchirurgie stond aan het
begin van een geweldige ontwikkeling.
Na enkele maanden als schooltandarts
met een bus door de Groningse provincie
te hebben gereden kreeg op 1 juli 1970
een opleidingsplaats. Tijdens de specialisatie
heb in 1973 en 1974 waargenomen
in beide Zwolse ziekenhuizen en per
1 januari 1975 heb ik me als derde kaakchirurg
in Zwolle gevestigd. In dat jaar
heb ik ook mijn proefschrift verdedigd.
Zoals bijna alle specialismen heeft ook de
kaakchirurgie een grote sprong voorwaarts
gemaakt. Inmiddels ben ik de
oudste van een maatschap van acht
kaakchirurgen, lopen er jaarlijks twintig
co-assistenten tandheelkunde rond, worden
er kaakchirurgen door ons opgeleid,
wordt er wetenschappelijk onderzoek
gedaan en zijn alle maten bestuurlijk
actief.
Tijdens mijn studie ben ik in 1968 getrouwd,
zoals veel van mijn vrienden. Het
huwelijk is in 1997 gestrand. In 1999 is
een nieuwe gelukkige periode in mijn
leven gestart samen met Ine Tulp, de
huidige secretaris van de Sociëteit 2000.
Mijn kinderen wonen en werken in Londen
(Barbara ’73) en Amsterdam (Jeroen
’75); die van Ine in Dubai (Sylvia ’64) en
Qatar (Linda’67). Ik heb een kleinzoon
van negen maanden en ben lease-opa
voor de vijf kleinkinderen van Ine, waarvan
de jongste negen jaar is en de oudste
bijna 22.
Al op school was ik bestuurlijk actief en
daarna bleef dat zo, lokaal (o.a Rotary,
Comissie Beeldende Kunst en Stedelijk
Museum Zwolle), nationaal (o.a. Nederlandse
Vereniging Mond, Kaak en Aange­
vervolg op pagina 12
7

In memoriam
PIETER LOOS
1 mei 1939 - 3 februari 2013
Op maandag 4 februari jl ontvingen wij
het bericht dat ons sociëteit lid Pieter
Loos tijdens zijn bezoek aan zijn zoon in
den Haag plotseling was overleden. Natuurlijk
wisten wij wel dat zijn gezondheid
niet optimaal was maar de laatste
weken waren de berichten toch hoopvol
gestemd en het bericht over zijn heengaan
kwam dan toch onverwacht. Pieter
werd lid van onze sociëteit in 2003.
Pieter kon uitstekend vertellen over zijn
katholieke geloof en vergat daarbij niet
dat hij veel plezier had met het gregoriaanse
zingen in de O.L.V Basiliek. In de
gesprekken die wij met hem mochten
hebben verhaalde hij over zijn geboorteplaats
Arnhem en zijn studie in Wageningen.
Na zijn afstuderen trad hij in dienst
bij de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders.
In de politiek was Pieter van 1970 t/
m 1981 actief in onze gemeente zowel als
raadslid en wethouder voor de VVD. Na
1981 heeft Pieter omzwervingen gemaakt
weer bij de Rijksdienst, Ministerie
van Verkeer en Waterstaat, gemeenteraadslid
in Lelystad, en gedeputeerde
van Flevoland,en waarnemend burgemeester
van de voormalige gemeente
Brederwiede.
Pieter was zeer geïnteresseerd in de
leden van onze sociëteit en de activiteiten
die onze sociëteit heeft te bieden. In
zowel het bridgen op de dinsdagavond,
de heerenbridge en het bridgen op de
vrijdagmiddag was hij een geducht maar
uiterst plezierige tegenstander.
8
De uitvaart van Pieter Loos was in de O.
L.V. Basiliek en werd door directie en zeer
veel leden van onze sociëteit bezocht.
Onze sociëteit zal zijn humor zeer missen.
Wij wensen Menno. Francine Loos en
Marianne Barkhuis veel sterkte om het
verlies van Pieter te verwerken.
Aad Rigter
Op bezoek bij Prorail
Verkeersleiding
Vrijdagmiddag 22 februari. We gaan op
bezoek bij de Verkeersleiding van Prorail.
Er staat een snijdende koude wind. Een
aantal leden is wat vroeg gearriveerd en
warmt zich tot het afgesproken tijdstip in
de Brunawinkel in de Stationshal. Vandaar
spoeden we ons naar perron 13
waar het Verkeersleidingsgebouw van
Prorail Zwolle staat.
De ruim twintig sociëteitsleden worden
welkom geheten door de heren van de
verkeersleiding die beginnen uiteen te
zetten dat Prorail een bedrijf is met een
breed takenpakket: waaronder capaciteitsmanagement
(het verdelen van de
ruimte op het spoor), het aanbod van
veilige treinpaden (het regelen van het
treinverkeer), beheer en onderhoud (het
spoor in conditie houden) en nieuwbouw
(het aanleggen van sporen).
Bij beheer en onderhoud gaat het om
indrukwekkende aantallen: 6500 km
spoor, 4500 km bovenleiding, 8700 wissels,
386 stations, 3000 bewaakte overwegen,
4500 bruggen, viaducten en
tunnels.
Prorail Verkeersleiding zorgt in opdracht
van de overheid, de eigenaar van het
spoor, voor de besturing en bijsturing op
het openbare Nederlandse spoorwegnet.
In dat kader moet de verkeersleiding
dagelijks 5500 reizigers- en 350 goederentreinen
op veilige wijze door het land
loodsen.
Daartoe is het spoor in Nederland is opgedeeld
in twee verkeersleidingsregios,
westelijk en oostelijk Nederland en die
twee regio's zijn weer onderverdeeld in
13 verkeersleidingsposten waarvan Zwolle
er een is.
Belangrijk orgaan is het OCR, het Operationeel
Controlecentrum Rail. Dat is een
multidisciplinair samenwerkingsverband
tussen de landelijk georganiseerde ope­
rationele onderdelen van zowel Prorail
als de Nederlandse vervoerders (zoals o.
a. NS). In dit orgaan wordt bijvoorbeeld
beslist of bij sneeuwverwachting met
een aangepaste dienstregeling gereden
gaat worden.
In kleine groepjes wordt daarna een bezoek
gebracht aan de verkeersleidingszaal
op de bovenste verdieping van het
gebouw. Een grote zaal met werkplekken
waarin de verkeersleiders omringd zijn
met beeldschermen. Beeldschermen
met baanvakken, treinnummers, tijden
en videobeelden van de sporen op het
station.
Een apart deel van de verkeersleidingzaal
is ingeruimd voor de bediening van de
spoorbruggen die vanuit Zwolle bediend
worden zoals de brug over het Prinses
Margrietkanaal, over de Boorne en het
Deel.
Namens de Sociëteitscommissie dankt
Hans Harms de heren van Prorail voor
hun gastvrije en informatieve ontvangst.
De leden stappen de kou weer in en
spoeden zich naar de sociëteit waar installatie
en maaltijd wachten.
Ronald van den Berg

Installatiebijeenkomst nieuwe leden, 22 februari 2013
John van Boven
Olivier ten Doeschate
Lex van Gool
Willem van Lieshout
Dick van Soest
Kick Visser
11

zichtschirurgie, Nederlandse Vereniging
voor Schisis en Craniofaciale Afwijkingen)
en internationaal ( Dutch Section of
International Team of Implantolgy). Ook
in de Zwolse ziekenhuizen heb ik veel
bestuurlijk werk gedaan. Na de fusie in­
1998 werd ik voorzitter van de bijna
driehonderd leden tellende medische
staf van de Isala klinieken en lid van het
managementsteam.
Willem van Lieshout
Geboren op 30 april 1954, opgegroeid in
de Brabantse Meijerij, waar hij als boerenzoon
na schooltijd op de boerderij hielp
eerst met het paard, daarna met de tractor.
Als oudste zoon van een katholiek
gezin ging hij niet naar het seminarie,
maar naar de kostschool in het naburige
Uden. Het boerenleven maakte plaats
voor het studieleven. De idee om de
aansluiting met het boerenleven te herstellen
door naar de Hogere Agrarische
Hoge School in Den Bosch te gaan werd
uiteindelijk toch op advies van velen niet
gevolgd, waarna na het behalen van het
diploma uiteindelijk werd gekozen voor
de studie psychologie en wel aan de Katholieke
Universiteit Nijmegen. Het
waren de zeventiger jaren, de jaren van
het “rooie” studentenleven, waarin hij
deelnam aan allerlei geëngageerde
groepen en buiten academische activiteiten.
Hoewel als enige van alle jaargenoten
het kandidaatsexamen werd behaald,
leidde het tot een “time out”, een
herbezinning op de vraag: wat nu ? hoe
verder ? Na zich opnieuw te hebben ingeschreven
werd mede door de inspirerende
begeleiding van zijn stage- en
studiebegeleider het doctoraal behaald.
Na enige tijd aan “zijn” universiteit als
docent te hebben gewerkt werd een
andere baan gezocht en gevonden aanvankelijk
in Hengelo, waar (bedrijfs-)trainingen
werden ontworpen en verzorgd,
later in Utrecht in de forensische psychiatrie
bij het Pieter Baan Centrum en van
daaruit als psychotherapeut bij het Forensisch
Psychiatrisch Centrum Veldzicht
in Balkbrug. In 2000 werd tevens een
eigen psychologenpraktijk gestart, waar
o.a. supervisie wordt gegeven aan jongere
collegae in de opleiding psychiatrie en
psychologie. Samenwonend met Sabine,
eveneens een vrijgevestigde psychotherapeute
en haar twee kinderen wordt ook
liefdadigheidswerk verricht door ten
behoeve van the International Children’s
12
Safety Service in Hongarije psychologen
op te leiden in de “psychotherapie met
behulp van paarden”. De boerenzoon
maakt de cirkel rond. Recentelijk is hij
eveneens nog als lid van de Nederlandse
Vereniging voor Psychoanalytische Psychotherapie
benoemd als afgevaardigde
voor haar Europese overkoepelend orgaan.
Daarnaast is er nog dagelijks tijd
om gitaar te spelen en in het bijzonder:
de flamengogitaar.
Dick van Soest
Geboren 8 mei 1968 in Leerdam bracht
ik mijn jeugd door in Vaassen. Na aan de
Hogeschool Windesheim de HEAO opleiding
met als studierichting Management
Economie en Recht te hebben afgerond
(’93), de militaire dienstplicht te hebben
doorlopen en een korte tijd bij Rijkswaterstaat
te hebben gewerkt trad ik halverwege
de jaren negentig in dienst bij de
Immigratie- en Naturalisatie Dienst (IND)
in Zwolle. Mijn werkzaamheden bestonden
uit het beoordelen van asielaanvragen
van vreemdelingen, die de Nederlandse
Overheid om bescherming vragen
tegen bijvoorbeeld vervolging in
hun land van herkomst en het beoordelen
van aanvragen voor verblijfsvergunningen
voor wonen en werken in Nederland.
Na een aantal managementfuncties
te hebben doorlopen ben ik momenteel
werkzaam als Operationeel Manager van
een Unit, die verantwoordelijk is voor het
toetsen van verlengingsaanvragen. Met
ongeveer zestig medewerk(st)ers worden
er per jaar zo’n 40.000 reguliere
vervolg op pagina 13

WIJNCOLUMN
Onder de Loep: Beleggen in wijn rendeerde
beter dan in aandelen.
Laatst las ik een artikel dat beleggen in
wijn de afgelopen jaren uiterst lucratief
is geweest. Een voorbeeld: Wie in 1996
een kistje Chateau Lynch Bages had gekocht
had deze recent kunnen verkopen
bij Sotheby’s. De opbrengst daar was
ruim 3500 US dollar. De wijn kon men in
1996 ( en primeur, in de voorverkoop)
aanschaffen voor nog geen 70 US dollar
per kist! Een rendement van ongeveer
22% per jaar! Dat zijn nog eens rendementen.
Natuurlijk is het niet zo dat dit voor alle
wijnen zo werkt. Het gaat hier alleen om
de allerbeste wijnen uit men name Bordeaux
en de Bourgogne en dan alleen de
Grand cru’s met een goede historie, een
bekende naam en een internationaal
uitstekend imago. Deze hoge prijzen zijn
niet uitsluitend door de kwaliteit van de
wijnen tot stand gekomen. Bij dit soort
prijzen zijn er ook andere zaken die een
grote rol spelen. Met name de (grote)
vraag en het (beperkte) aanbod maken
dat deze wijnen moeilijk te krijgen zijn en
als ze al te krijgen zijn dan zijn ze dus erg
kostbaar.
Uit onderzoek van een Nederlandse wetenschapper
Dhr. Beijer is gebleken dat
beleggen in kostbare wijnen loont. Hij
onderzocht de rendementen van beleggen
in wijn gedurende ruim 15 jaar en
kwam uit op een gemiddeld rendement
van 16% per jaar gedurende deze periode.
Deze rendementen gelden dan ook
weer voor de absolute top klasse uit de
Bordeaux en Bourgogne zoals Lafitte
Rothschild, Mouton Rothschild en Romanee
Conti.
Deze wijnen zijn schaars en veel gezocht.
Hoe kan het dan toch dat deze wijnen ook
in deze tijden van crises zo enorm stijgen.
Hiervoor moeten we naar het oosten
kijken en dan met name naar China. In dit
land is de welvaart voor een deel van de
bevolking in een absurd tempo gestegen.
Nadat men in de garage al een Porsche
en drie Ferrari’s had staan vonden
deze mensen een goed gevulde wijnkelder
een mooie volgende stap om het
aanzien en imago te vergroten.
Toch is er ook hier sinds een tijdje een
dalende tendens te zien als het gaat om
de opbrengsten van de topwijnen op
veilingen zoals die van Christie’s en Sotheby’s.
Ondanks de economische crisis
verwacht men de komende jaren toch
een groei voor dit segment wijnen.
Het lijkt nu dan ook een goed moment
om in te stappen in het beleggen in wijnen.
Ikzelf ben als wijnliefhebber echter
van mening dat je wijn in eerste instantie
moet kopen om het te drinken en er van
te genieten. Blijkt later dat je het kunt
verkopen en er een mooi rendement uit
kan halen dat is dat erg mooi meegenomen.
Mocht u interesse hebben, doe dan
goed uw huiswerk, laat u dan goed voorlichten
over wat wel en wat niet te doen
en maak dan een afweging. Voor de liefhebbers,
we hebben nog een paar kistjes
topwijnen die wij hebben gekocht voor
de grote prijsstijgingen! Wij adviseren u
graag.
Remco van Looijengoed
Directeur/vinoloog
Schuttelaar Delicatessen en Wijnen
vervolg van pagina 12
aanvragen om verlenging van de verblijfsvergunningen
behandeld. Op de
HEAO leerde ik mijn huidige echtgenote
Petra kennen, met wie ik inmiddels ruim
zestien jaar ben getrouwd. We zijn in het
gelukkige bezit van een dochter van
vijftien en een zoon van twaalf. Naast het
in wedstrijdverband zwemmen en waterpoloën,
ben ik ook jarenlang lid geweest
van een schietvereniging. Momenteel
ben ik een enthousiast tafeltennisser
en lid van de tennisclub TC ’91. In mijn
verdere vrije tijd mag ik me graag bezighouden
met het bouwen en besturen
van radiografische helikopters en vliegtuigen,
waarmee ik naast het vliegen de
toestellen ook gebruik voor het maken
van luchtopnames, zowel foto’s als film.
Oude tradities en met name de gebruiken
en gewoonten die worden overgeleverd
van generatie op generatie hebben
mijn warme belangstelling. Reden voor
mij om trots te zijn op het lidmaatschap
van de Groote Sociëteit met al haar
mooie tradities.
Kick Visser
Geboren en getogen in het Amsterdamse
Buitenveldert, waar in die tijd nog voor
een gering bedrag (25 cent) naar het Ajax
van leeftijdgenoten als Johan Cruyff en
Piet Keizer kon worden gekeken.
Getrouwd met Hansje Roos en in het
gelukkige bezit van drie kinderen en zes
kleinkinderen.
Na zijn studie aan de Universiteit te Wageningen
ruim tien jaar als beleidsmedewerker
en wetenschappelijk hoofdmedewerker
werkzaam geweest, waarna
ruim twintig jaar als algemeen directeur
van het Juliana ziekenhuis te Veenendaal,
het ziekenhuis de Weezenlanden en
als voorzitter van de Raad van Bestuur
van de Isala klinieken.
Ook nu nog volop werkzaam: bij het Nationaal
Register Commissarissen en Toezichthouders
waar hij zich voornamelijk
bezig houdt met het werven en selecteren
voor Raden van Commissarissen en
Toezichthouders. Daarnaast is hij als
moderator verbonden aan de Comenius
Leergangen en heeft hij nog een aantal
toezichthoudende bestuursfuncties.
Helaas nog te weinig tijd om te varen en
te genieten van de boot of om regelmatig
te gaan golfen.
13

J.P. van Braam
(1737-1803)
'Een vergeten lid van de Groote
Sociëteit’
Van Braam is aan het einde van zijn loopbaan
als viceadmiraal in 1792 in Zwolle
gaan wonen. Hij had hiervoor in 1788
reeds het patriciershuis in de Korte Kamperstraat
gekocht, het huis dat uitkijkt op
de Voorstraat. Dit huis bestaat nog
steeds, maar de gevel bevindt zich in een
deplorabele staat. (Zie figuur 1). In 1799
kocht hij het buitenhuis, dat thans bekend
staat als het huis Ittersum, waar de
Koninklijke Stevin B.V. zijn hoofdkantoor
heeft (zie figuur 2). “s Zomers woonde hij
buiten de stad en ’s winters in de binnenstad.
Van Braam heeft een avontuurlijk leven
geleid. Hij nam als jongeman dienst bij
de Marine. Nadat zijn schip was vastgelopen
op de Noord-Afrikaanse kust is hij
door de Barbarijse zeerovers gevangen
14
genomen en pas een jaar later, na het
betalen van het losgeld, vrij gelaten.
Wegens geldgebrek waren de carrièremogelijkheden
bij de Marine gering,
reden waarom hij solliciteerde bij de
Verenigde Oost-Indische Compagnie (V.
O.C.). Hij bleef gedurende twaalf jaren in
de Oost en dat heeft hem geen windeieren
gelegd. Hij werd equipagemeester in
Bengalen en werd door de particuliere
handel schatrijk.
Tijdens de vierde Engelse oorlog
(1780-1784) is Van Braam met een aantal
oorlogsschepen naar Ceylon gestuurd
om dit eiland, samen met de Fransen te
heroveren. Dit eiland was gedurende
deze oorlog ingenomen door de Britten.
In Kaapstad vernamen zij, dat inmiddels,
datr de vrede met Engeland was gesloten.
Om het prestige van de V.O.C. na de
verloren oorlog wat op te krikken kreeg
hij het bevel door te varen naar Indië.
Daar kreeg hij het bevel Malakka te bevrijden
dat door de Boeginezen aan de
landzijde was ingesloten.Dit was een
grote maritieme operatie, die hij met
succes heeft volbracht. (Zie figuur 3). Via
Ceylon,dat inmiddels weer door de Britten
aan de Compagnie was teruggeven
en waar hij nog een olifant heeft ingeladen
als geschenk voor Stadhouder Willem
V, is hij teruggekeerd naar het Vaderland.
Vier grote lnieschepen en twee fregatten onder
leiding van Van Braam ontzetten in 1784 het bele­
gerde Malakka. Schilderij van E. Hoogerheyden.
In Zwolle werd hij lid van de Groote Societeit.
Hij had natuurlijk veel te vertellen
en de leden zullen wel aan zijn lippen
hebben gehangen!
Hij is in 1803 in Zwolle overleden en in
Brummen begraven.
Jan ten Bokkel Huinink
Teeraum
Op Marktplaats.nl wordt van alles aangeboden.
Uiteraard ook oude ansichtkaarten.
Eén van die aangeboden kaarten is bijzonder
want daarop staat een foto van
het sociëteitspand in oorlogstijd.
De verkoper vraagt 28 euro voor de kaart
en heeft een muntstuk van 1 euro op de
kaart gelegd om te voorkomen dat de
foto gaaf gedownload kan worden.
Het onderschrift van de kaart is 'Wehrmachtheim'
en 'Teeraum'. Het is niet
goed te zien in welke ruimte van de sociëteit
de foto gemaakt is. Het meest
waarschijnlijk is de benedenverdieping
aan de achterzijde, ter hoogte van de bar
in Groote Zaal.
De foto toont een wat merkaardig tafereel.
We zien een aantal soldaten aan een
tafeltje zitten in makkelijke stoelen. In de
hoek zit een soldaat aan klein tafeltje zo'n
beetje onder een staande schemerlamp.
Aan dat tafeltje zit ook één van de twee
vrouwen op de foto. De vrouwen zijn in
een wit uniform gekleed. Zijn het koffiejuffrouwen?
Aan de muur hangt een portret van Hitler,
rechts daarnaast hangen stokken met
kranten.
Het is geen vrolijke foto van het Heim. De
aanwezigen kijken zonder uitzondering
ernstig. Het lijkt er op dat ze voorvoelen
dat ze de oorlog gaan verliezen.
Ronald van den Berg

Muziekcursus
2012 -2013 een groot
succes
Woensdag 20 februari vond de laatste
van de drie cursusochtenden plaats met
als onderwerp: “In de schaduw van de
Meesters”. Voor een volle zaal met meer
dan dertig deelnemers wist meester Dr.
Marcel Zwitser – musicoloog en verbonden
aan de Schumann Akademie en the
Roosevelt Academy en het Nederlands
Symfonieorkest – ons in te wijden in de
betekenis van Johann Sebastian Bach als
een van de grootste en invloedrijkste
componisten uit de geschiedenis van de
klassieke muziek met in zijn schaduw een
van de belangrijkste barokcomponisten
Jean – Philippe Rameau. Als leeftijdsgenoot
van Johann Sebastian Bach was
Jean – Philippe Rameau niet alleen organist,
klavecinist en muziekpedagoog,
maar geldt hij als een zeer belangrijke
muziektheoreticus wiens oeuvre de basis
is voor de functionele harmonieleer en
wiens invloed tot op de huidige dag
doorwerkt. Hij publiceerde in 1722 zijn
“Traite de l’harmonie reduite a ses principes
naturel”, een belangrijk en invloedrijk
werk in de muziektheorie dat hem in
een klap beroemd maakte. Een en ander
werd door Marcel tijdens de koffiepauze
met voorbeelden op de piano nog eens
duidelijk “toonbaar” gemaakt. Stil gestaan
werd bij de opera Hippolyte et
Arice, die door zijn tijdgenoten als voorbeeld
werd gezien van de barokmuziek:
een opera met een thema uit de Griekse
mythologie, met veel pracht en praal in
aankleding en uitvoering. Daarnaast
werd met beeld en geluid stilgestaan bij
het ontstaan van de opera buffa (komische
opera), waarmee Giovanni Battista
Pergolesi uit de schaduw van de meester
trad. Zijn opera Il prigionier superbo
omvatte de populaire buffa- tweeakter
La Serva Pardrona. Toen dit stuk in Parijs
werd opgevoerd vormde het de aanleiding
voor de zogenaamde “querelle des
bouffonfs” (ruzie van de komieken) met
aanhangers van de serieuze Franse opera
van componisten als Jean Philippe
Mareau en aanhangers van de nieuwe
Italiaanse komische opera. In deze Buffonistenstrijd
mengde zich met name de
belangrijke filosoof en schrijver Jean –
Jacques Rousseau. Tot dan werd in Frankrijk
de Italiaanse muziek omschreven als
geleerd en de Franse als natuurlijk en
eenvoudig. Rousseau daarentegen wees
op de eenvoud van de Italiaanse muziek
tegenover de complexiteit van de Franse
met haar volle orkestratie. Het was Rousseau
die in zijn Lettre sur la musique
francaise de Franse barokmuziek een
mislukte parel noemde, hetgeen leidde
tot een breuk in Rameaus operacarierre.
In opera’s moest de Italiaanse taal gebruikt
worden, omdat die volgens Rousseau
“zacht, klankvol, harmonisch en
geaccentueerd” was. De zeer geslaagde
ochtend werd afgesloten met het prachtige
pianostuk “Hommage aan Rameau”
van Claude Debussy.
Tot slot werd onder een enthousiast applaus
namens de Sociëteitscommissie
door Bert Klaver het jubileumboek aan
Marcel Zwitser aangeboden in de wetenschap,
dat ook volgend jaar onder de
bezielende leiding van Bert opnieuw een
muziekcursus 2013 – 2014 wordt gehouden.
Ik kijk er naar uit en mocht u wensen
hebben met betrekking tot onderwerpen
laat het hem weten: baklaver@ziggo.
nl.
Cees Meijntjes
De buren verbouwen
(10)
Op het dak van Museum De Fundatie
staat nu een compleet bouwwerk in de
vorm van een grote taart. Het lijkt opzet
van de bouwers, lelijker kan het niet
worden. Als straks de 'verpakking' kan
worden verwijderd zal het oog zich in
volle schoonheid tonen.
Het oog is inmiddels voor het grootste
deel met houten plaatmateriaal afgewerkt.
Voor wie goed kijkt kan dat aan de
onderzijde van het oog zien.
Binnen in het gebouw wordt hard gewerkt
aan de afbouw van de lift. Ook de
nieuwe trappen die toegang geven tot
de binnenkant van het oog staan op hun
plaats, zie de foto. Deze trappen beginnen
op het dak en staan buiten het oorspronkelijk
gebouw.
Het oog zelf is met een glazen plint aan
het dak verbonden. Rechts op de foto is
een deel van de nu inpandige oorspronkelijke
buitengevel te zien.
Ronald van den Berg
15

GroeneWensboot
Ik vraag me af of u de nieuwe folder van
de Groene Wens Boot al heeft gezien; ik
heb hem op de leestafel gelegd. Een
aantal jaren geleden is een prijsvraag van
de Stentor “doe een groene wens” aanleiding
geweest voor de oprichting van
een stichting met als doel de bouw van
een fluisterboot voor mensen met een
beperking. Door de inzet van een groepje
enthousiastelingen is het gelukt om de
benodigde 300.000 euro bij elkaar te
brengen, zodat de boot kon worden
aanbesteed. In 2011 is hij in Blokzijl gedoopt
door de commissaris van de koningin
Ank Bijleveld (Groene Wensboot -
YouTube).
De Groene Wens Boot is een fluisterboot
speciaal gebouwd voor mensen met een
lichamelijke beperking, die samen met
hun naasten - al of niet in familieverband
- een dag willen genieten van de natuur
in Nationaal Park de Weerribben-Wieden.
Bij het ontwerp van onze fluisterboot is
rekening gehouden met de wensen van
onze rolstoelgebonden gasten. Ook
mensen, die aan een (rol)bed gebonden
zijn, kunnen zonder problemen aan en
van boord. De toegang tot de verzorgingsruimte
en stuurhut is 83 cm breed.
De boot heeft een personenlift om rolstoel
of bed aan boord te kunnen krijgen,
een keukenblok en sanitaire ruimte met
toilet, was- en verzorgingstafel en tillift..
De boot is gelijkvloers en zo ingericht dat
er maximale bewegingsvrijheid is. Hij is
toegankelijk voor maximaal 8 personen.
De Groene Wens Boot ligt bij het buitencentrum
van Staatsbosbeheer in Ossenzijl
.
16
Het bestuur van onze stichting bestaat
uit Roelof Huls, Monique ter Beeke, Frits
Bennink en ondergetekende. We hebben
een groep van 35 mensen met een vaarbewijs
om ons heen verzameld die als
schipper een dagje met onze gasten
willen varen.
Mijn berichtje is bedoeld om de aandacht
te vestigen op onze boot. Ik denk dat er
ook bij de Groote Sociëteit mensen zijn,
die familielid of vriend(in) hebben met
een beperking . Voor hen is de Groene
Wensboot bedoeld: Even weg uit de dagelijkse
beslommeringen en genieten
van de natuur in de Weerribben-Wieden
.
Gerard W van Dorp , voorzitter stg. expl.
Groene Wensboot.
( welkom bij www.groenewensboot.nl :
de site van de Groene Wens Boot!)
Verleden tijd (2)
Voor de inhoud van 'Verleden tijd' maakt
de redactie gebruik van het krantenarchief
van de Koninklijke Bibliotheek. Het
zijn berichten en advertenties die een
inkijkje geven in het gebruik van het sociëteitspand
in de loop der jaren.
Uit de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche
Courant van 5 december 1940

vervolg van pagina 3
foto van de bemanning genomen toen
mijn vader had afgemonsterd. En warempel.
Beide mannen staan op de foto. Een
jaar later komt bij haar een brief boven
water van mijn vader aan de hare, gedateerd
2 maart 1921.
Oorlogstijd
Toen de Duitsers op 10 mei 1940 ’s middags
op motoren met zijspan het zogeheten
Damsterdiep op reden, stond ik
met mijn vriendjes aan de kant van de
weg. Opgewonden ging ik naar huis. Mijn
vader zag mijn opwinding en sprak de
voor mij haast historische woorden: ‘Albert,
oren en ogen wagenwijd open. Er
wordt nu geschiedenis geschreven.’ Hij
voegde er nog aan toe dat ik later heel
wat aan mijn kinderen te vertellen zou
hebben. Later zou blijken dat mijn kinderen
en ook kleinkinderen minder gretig
naar mijn verhalen luisteren dan ik naar
die van mijn vader. Wellicht komen de
sociale media als tv, facebook en internet
meer aan hun behoeften tegemoet. Dit
alles laat onverlet dat WO-2 en de bezetting
bij mijzelf een onuitwisbare indruk
hebben achtergelaten. Verdwaalde bommen
bij ons in de buurt, parachutisten uit
een neergehaald vliegtuig boven ons
huis, zoeklichten en lichtkogels boven de
stad, lichtspoormunitie uit Flackgeschut.
Het verschijnt gemakkelijk op mijn netvlies.
Ik hoor nog het gezoem van de
honderden vliegtuigen op weg naar
Bremen, Hamburg en andere Duitse havensteden
aan de Oostzee. Het geluid
van de V-2 was angstaanjagend.
Bevrijdingsfeesten en indrukwekkende
parades van onze bevrijders liggen nog
op mijn netvlies. Chocola en sigaretten
bietsen bij de Canadezen. Van de eerste
Sweet Caporal werd ik misselijk. Waarschijnlijk
heb ik later, bij die herinnering,
het roken vrij gemakkelijk kunnen afzweren.
De school was weer op gang gekomen
en het in de oorlog ontstane verlangen
naar het spel van verkennen werd
omgezet in het lidmaatschap van de
padvinderij. Waar ik later veel profijt van
heb gehad. Na het behalen van het MU­
LO-diploma in 1948 moest ik van mijn
ouders een baan zoeken, want er moest
brood op de plank komen. Ik werd aangenomen
bij ’s Rijksbelastingen afdeling
Registratie en Successie, waar ik tien jaar
zou blijven. Dea en ik waren inmiddels
verloofd en met haar aan mijn zijde
groeide mijn zelfvertrouwen. Wij trouwden
in 1954 en datzelfde jaar werd onze
dochter Gerty geboren. Een paar jaar
later werd onze tweeling Leonard en Joleentje
geboren en ondanks het feit dat
we klein behuisd waren (inwonend in de
binnenstad) voelden wij ons de Koning
te rijk.
Assen
Na tien jaar Rijksbelastingen werd het tijd
voor iets anders. En zo begon ik een studie
sociale dienstverlening bij de stichting
Haarlem voor Sociale Arbeid. Een
aanstelling als assistent socioloog bij de
Stichting Opbouw Drenthe te Assen
volgde en in oktober 1958 verhuisden wij
naar Assen. Al gauw werd mij duidelijk
dat mijn werkzaamheden daar puur van
administratieve aard zouden zijn. Maar
gelukkig vond ik een uitdaging in een
aantal nevenactiviteiten. Als ervaren
volleyballer wist ik een trainerslicentie
van de NeVoBo te behalen. Dat heeft
ertoe geleid dat ik veel Asser volleybalteams
heb getraind en toernooien heb
georganiseerd. Ook op het kerkelijk erf
kreeg ik het een en ander te doen. Mijn
activiteiten waren gericht op de jeugd,
niet uit een behoefte te evangeliseren,
maar vooral om jongeren plezier te laten
beleven aan sport en spel. Zo riep ik een
clubhuis in het leven, organiseerde wielerwedstrijden
en een vakantiekamp.
Totdat zich de mogelijkheid aandiende
te solliciteren naar de functie jeugdmaatschappelijk
werker bij de vereniging Pro
Juventute te Zwolle. Dat ik geen diploma
van een Sociale Academie kon overleggen
was geen bezwaar mits ik bereid was
de betreffende opleiding te gaan volgen.
Ik wilde niets liever dan dat. En op 1 mei
1961 mocht ik mijn intrek nemen in het
Karel de V-huis.
Zwolle
Bij Pro Juventute kreeg ik het gevoel een
nieuwe wereld binnen te zijn gestapt.
Met als werkgebied de Noord West Veluwe
en de verantwoordelijkheid voor de
begeleiding van ruim honderd pupillen
en tachtig vrijwillige medewerkers, een
groot planbord waarop de bezoeken en
rapportages moesten worden vermeld,
gebruik van een dienstauto, een fijne
baas die me in veertien dagen had ingewerkt
en twee collega’s voor de rest van
het arrondissement Zwolle ontwikkelde
ik een geweldige werklust. Dit was spekkie
voor mijn bekkie. Volgens mijn baas
was een goede relatie met de kinderrechter
voorwaarde voor succes. Het was toen
wettelijk nog zo geregeld dat de kinderrechter
de facto de leiding had over de
gezinsvoogdij. In latere jaren is de uitvoering
overgegaan naar de bureaus voor
jeugdzorg. Een gezinsvoogd ontleent
zijn bevoegdheden aan de wet. Ouders
en kind dienen zich te houden aan zijn
aanwijzingen. De gezinsvoogd als hulpverlener
gezien zal heel voorzichtig met
zijn wettelijke bevoegdheden omgaan.
Hij zal eerder een vertrouwensrelatie
proberen op te bouwen om vandaar uit
het gewenste doel te bereiken. De vraag
of en in hoeverre het aanwenden van
dwang tot de gewenste gedragsverandering
zal leiden, houdt nog steeds de
gemoederen bezig.
Mijn studie op de Sociale Academie liep
op rolletjes. Praktijkuitoefening en studie
lieten zich voortreffelijk combineren. In
diezelfde tijd werden onze zoons Arjan
en Wijnand geboren. Na het behalen van
het diploma maatschappelijk werk wilde
ik me graag verder bekwamen op mijn
vakgebied met daarnaast meer aandacht
voor beleid en sturing. Met medewerking
van het Nederlands Verbond van Pro
Juventute werd mij de kans geboden
mijn studie voort te zetten bij het instituut
Voorgezet Agogisch Onderwijs in
Amsterdam. Na deze opleiding had ik de
keuze doorgaan als gezinstherapeut in
Amsterdam of in te gaan op een vraag
vanuit Pro Juventute en Kinderzorg om
gezinsvoogdij, adviesbureau en voogdij
onder één organisatorisch dak te brengen.
Die laatste uitdaging heb ik aangenomen.
Na een paar jaar was de nieuwe
Instelling voor Jeugd en Gezin ontstaan,
welke in 1975 onder mijn hoede werd
geplaatst.
De bedoeling was nu een keten van
jeugdhulpverlening tot stand te brengen,
opdat voor Zwolle en omgeving een
aanspreekbaar adres zou gaan ontstaan.
Om dat te bereiken werd het bestaande
Jongeren Advies Centrum bij de Instelling
voor Jeugd en Gezin ondergebracht,
het zogenaamde straathoekwerk ontwikkeld
en een bureau voor Levens en
Gezinsvragen opgericht. Deze ontwikkeling
kreeg landelijke belangstelling, wat
de toenmalige Staatssecretaris voor Justitie
voor een persoonlijk gesprek naar
mijn kantoor in de Wilhelminastraat
bracht. Hiermee had ik een deel van mijn
missie voltooid en diende zich een nieuwe
uitdaging aan.
17

RIAGG
Nadat ik in 1982 naar de directie van het
Centrum Geestelijke Gezondheidszorg
Zwolle was overgestapt, kwam op basis
van het rapport van de zogeheten commissie
van Londen landelijk de ontwikkeling
op gang alle onder de AWBZ vallende
instellingen voor ambulante geestelijke
gezondheidszorg regionaal te bundelen
in een krachtige Regionale Instelling
Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg,
kortweg RIAGG genaamd. Het proces
werd in Zwolle op gang gebracht
door drie stichtingen, te weten Centrum
GGZ/Zwolle, Instelling voor Jeugd en
Gezin en het Instituut Multidisciplinaire
Psychotherapie. Er werd een nieuwe
stichting in het leven geroepen en een
tweehoofdige directie aangesteld, waarbij
ikzelf de seniorpositie zou gaan innemen.
Een belangrijk speerpunt was voor
mij de medezeggenschap van meet af
aan goed te regelen. Dit om het fusieproces
ook bottom-up de nodige push te
geven. Toen ik in 1992 met vervroegd
pensioen ging, liet ik een goed functionerende
organisatie achter. En bij mijn
afscheid bleek dat het Hare Majesteit had
behaagd mij te benoemen tot Officier in
de Orde van Oranje Nassau. Dankbaar
heb ik een aantal activiteiten voortgezet
op de terreinen van non-profit organisaties,
zoals kinder- en jeugdpsychiatrie,
vrouwenhulpverlening, verslavingszorg
en reclassering.
Tot slot
Als een complete verrassing werd ik op
mijn 65e jaar gevraagd lid te worden van
de sectie reclassering van het Adviesorgaan
Centrale Raad voor de Strafrechtstoepassing
en Jeugdbescherming. Dit
onafhankelijke orgaan had onder meer
tot taak de Minister van Justitie van advies
te dienen inzake de uitvoering van
straffen zoals bijvoorbeeld detentie en
taakstraffen. Op mijn 75e jaar werd de
inspectietaak overgenomen door het
departement, werd de sectie reclassering
opgeheven en mijn lidmaatschap
beëindigd.
In de loop van de achterliggende tien
jaren heb ik mijn diverse bestuursfuncties
afgebouwd met uitzondering van
het Inloophuis de Bres, waarvan ik medeoprichter
ben. Met dit alles is mijn interesse
in de scheepvaart niet geheel en al
verdwenen. Met een bescheiden zeil­
18
jachtje heb ik de nodige avonturen op
het IJsselmeer en de Waddenzee beleefd.
Tot aan het moment waarop de uren
onderhoud van het scheepje het genot
van het varen verre overtrof. Maar met
mijn boot en later met de Valkjes op de
Beulaker heb ik bijna al mijn kleinkinderen
kunnen laten ruiken aan de watersport.
En met resultaat.
De Blauwe Kaart
Het is in sport gebruikelijk om met kaarten
te zwaaien, de gele of rode kaart –
ernstiger – is allemans goed geworden,
al moet een scheidsrechter dan soms
voor zijn leven rennen. Ik heb het genoegen
ook de blauwe kaart nu te (h)erkennen.
U ook, huiskamerbridg(st)er ??
Welnu, het was de gezellige vrijdagmiddag
bridge, zeker in de winter goed bezocht,
Noord speelt met Uw reporter en
pakt deze kaarten op:
Sch H B x x N/Z kwetsbaar
Ha x
Ru B 10 9 x x x
Kl H Vr Partner opent 1
Sans.
Terwijl No zit te denken over die lange
Ruitenkaart, volgt West met 2 Ha, hij besluit
dan te passen, pas. Zuid trekt de rode
kaart (doublet) en Noord overweegt, dat
dat zeker een informatiedoublet moet
zijn voor Schoppen.
Tot zijn verbijstering volgt West nu met
3 RUITEN, en dan rukt hij de rode kaart uit
zijn bakje, maar de tot dusver zwijgende
Oost biedt dan 3 Ha, en Zuid pakt opnieuw
de rode kaart. Dat moet straf zijn,
En of N al niet heeft moeten nadenken,
West pakt dan de BLAUWE kaart. Redoublet.
En nu?
Verder gepast, en hij moet nu uitkomen.
Analiseer eerst zelf.
Kl lijkt redelijk safe, of Sch kan ook niet
slecht zijn. Troef ?
Hij volgt zijn 1e impuls (Kl H) en nu ziet U
de verdere verdeling.
West Oost
Sch x Sch Vr 10 x x
Ha Vr 10 9 x x x Ha A x x
Ru Vr 8 x x x Ru -
Kl x Kl A x x x x x
Zuid
Sch A 9 x x
Ha H B x
Ru A H
Kl B 10 x x
Een verdeling, die sterk doet denken aan
het beroemde James Bond spel.
Het is alleen, en hier zeker, troefuitkomst,
die het contract kan bedreigen.
De 2 Azen van Oost zijn wel een onaangename
verrassing, Nu komen er echter
nog 2 introevers bij. Was dat te verwachten
?
Zuid heeft (1 Sans) enige Ruitens, N heeft
er zelf 6 en West biedt ze, ??
Heeft Zuid het Ha Aas en komt hij terug
in Harten, tel uit je eigen winst. Nu moet
West meteen het Aas nemen en gaat dan
pas de crossrough in.
Met H. van H. als West (ervaren spelleider)
ging het nu alsvolgt:
1. Klaver Aas, 2 Klaver troef, 3 Ru + troef,
4 Kl + troef 9, 5 Ru + troef, 6 Kl + troef 10,
7 Ha + Aas, en nu de vrije Klaver van tafel
+ ? Zuid kan troeven ? maar West zit gebakken
met Ha Vr x achter Zuid.
CONTRACT
Uw reporter kijkt nu naar Zuid (mijzelf
dus) en eerlijk gezegd is het doublet op
3 Harten foutief. Het is een mooie hand
met 16 punten, maar het (correcte) doublet
van Noord op 3 Ruiten was de misleiding.
Als je zelf A H hebt, moet dat op
lengte zijn gebaseerd en rest Oost hooguit
1 Ru.
En verplaats de 2 Azen van Oost eens naar
West ? Het bieden zou niet anders zijn
gegaan, maar 3 Ha wordt dan mogelijk
met een overslag gemaakt. Zoals de
kaarten nu liggen is wel 3 Sans in N/Z te
maken.
Zuid neemt de 3e hartenslag, 1x Ru en 1x
Kl en weet exact de verdeling.
Dan direct het snit op Schoppen Vrouw
etc, Maar dat is een veel te riskant bod.
En als U nu met open kaarten nog even
het spel naspeelt zoals het ligt, dan zult
U ontdekken, dat 3 Harten toch onweerlegbaar
gemaakt wordt. Ook na troefuitkomst.
De Sch Vr 10 x x van Oost geven
dan de doorslag !
N.B. De blauwe kaart, the Blue Train,
Shocking Blue, een beetje bleu en Toon
Hermans: Mediterrane, so blauw, een
blauwtje lopen, meer blauw op straat etc.
een prachtkleur is het.
Wilfred Smit

Portret (80x120 cm.) getekend door Dioni ten Busschen met een pen van PenPoint
Hier kan uw advertentie staan!
Belangstelling?
Neem contact op met de Directeur-secretaris.
19

20
Indien onbestelbaar retour: Koestraat 8 , 8011 NK ZWOLLE
www.editoo.nl