DE GROOTE KLOK - de Groote Sociëteit Zwolle

More documents

Recommendations

Info

GroeneWensboot Ik vraag me af of u de nieuwe folder van de Groene Wens Boot al heeft gezien; ik heb hem op de leestafel gelegd. Een aantal jaren geleden is een prijsvraag van de Stentor “doe een groene wens” aanleiding geweest voor de oprichting van een stichting met als doel de bouw van een fluisterboot voor mensen met een beperking. Door de inzet van een groepje enthousiastelingen is het gelukt om de benodigde 300.000 euro bij elkaar te brengen, zodat de boot kon worden aanbesteed. In 2011 is hij in Blokzijl gedoopt door de commissaris van de koningin Ank Bijleveld (Groene Wensboot - YouTube). De Groene Wens Boot is een fluisterboot speciaal gebouwd voor mensen met een lichamelijke beperking, die samen met hun naasten - al of niet in familieverband - een dag willen genieten van de natuur in Nationaal Park de Weerribben-Wieden. Bij het ontwerp van onze fluisterboot is rekening gehouden met de wensen van onze rolstoelgebonden gasten. Ook mensen, die aan een (rol)bed gebonden zijn, kunnen zonder problemen aan en van boord. De toegang tot de verzorgingsruimte en stuurhut is 83 cm breed. De boot heeft een personenlift om rolstoel of bed aan boord te kunnen krijgen, een keukenblok en sanitaire ruimte met toilet, was- en verzorgingstafel en tillift.. De boot is gelijkvloers en zo ingericht dat er maximale bewegingsvrijheid is. Hij is toegankelijk voor maximaal 8 personen. De Groene Wens Boot ligt bij het buitencentrum van Staatsbosbeheer in Ossenzijl . 16 Het bestuur van onze stichting bestaat uit Roelof Huls, Monique ter Beeke, Frits Bennink en ondergetekende. We hebben een groep van 35 mensen met een vaarbewijs om ons heen verzameld die als schipper een dagje met onze gasten willen varen. Mijn berichtje is bedoeld om de aandacht te vestigen op onze boot. Ik denk dat er ook bij de Groote Sociëteit mensen zijn, die familielid of vriend(in) hebben met een beperking . Voor hen is de Groene Wensboot bedoeld: Even weg uit de dagelijkse beslommeringen en genieten van de natuur in de Weerribben-Wieden . Gerard W van Dorp , voorzitter stg. expl. Groene Wensboot. ( welkom bij www.groenewensboot.nl : de site van de Groene Wens Boot!) Verleden tijd (2) Voor de inhoud van 'Verleden tijd' maakt de redactie gebruik van het krantenarchief van de Koninklijke Bibliotheek. Het zijn berichten en advertenties die een inkijkje geven in het gebruik van het sociëteitspand in de loop der jaren. Uit de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 5 december 1940
vervolg van pagina 3 foto van de bemanning genomen toen mijn vader had afgemonsterd. En warempel. Beide mannen staan op de foto. Een jaar later komt bij haar een brief boven water van mijn vader aan de hare, gedateerd 2 maart 1921. Oorlogstijd Toen de Duitsers op 10 mei 1940 ’s middags op motoren met zijspan het zogeheten Damsterdiep op reden, stond ik met mijn vriendjes aan de kant van de weg. Opgewonden ging ik naar huis. Mijn vader zag mijn opwinding en sprak de voor mij haast historische woorden: ‘Albert, oren en ogen wagenwijd open. Er wordt nu geschiedenis geschreven.’ Hij voegde er nog aan toe dat ik later heel wat aan mijn kinderen te vertellen zou hebben. Later zou blijken dat mijn kinderen en ook kleinkinderen minder gretig naar mijn verhalen luisteren dan ik naar die van mijn vader. Wellicht komen de sociale media als tv, facebook en internet meer aan hun behoeften tegemoet. Dit alles laat onverlet dat WO-2 en de bezetting bij mijzelf een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Verdwaalde bommen bij ons in de buurt, parachutisten uit een neergehaald vliegtuig boven ons huis, zoeklichten en lichtkogels boven de stad, lichtspoormunitie uit Flackgeschut. Het verschijnt gemakkelijk op mijn netvlies. Ik hoor nog het gezoem van de honderden vliegtuigen op weg naar Bremen, Hamburg en andere Duitse havensteden aan de Oostzee. Het geluid van de V-2 was angstaanjagend. Bevrijdingsfeesten en indrukwekkende parades van onze bevrijders liggen nog op mijn netvlies. Chocola en sigaretten bietsen bij de Canadezen. Van de eerste Sweet Caporal werd ik misselijk. Waarschijnlijk heb ik later, bij die herinnering, het roken vrij gemakkelijk kunnen afzweren. De school was weer op gang gekomen en het in de oorlog ontstane verlangen naar het spel van verkennen werd omgezet in het lidmaatschap van de padvinderij. Waar ik later veel profijt van heb gehad. Na het behalen van het MU LO-diploma in 1948 moest ik van mijn ouders een baan zoeken, want er moest brood op de plank komen. Ik werd aangenomen bij ’s Rijksbelastingen afdeling Registratie en Successie, waar ik tien jaar zou blijven. Dea en ik waren inmiddels verloofd en met haar aan mijn zijde groeide mijn zelfvertrouwen. Wij trouwden in 1954 en datzelfde jaar werd onze dochter Gerty geboren. Een paar jaar later werd onze tweeling Leonard en Joleentje geboren en ondanks het feit dat we klein behuisd waren (inwonend in de binnenstad) voelden wij ons de Koning te rijk. Assen Na tien jaar Rijksbelastingen werd het tijd voor iets anders. En zo begon ik een studie sociale dienstverlening bij de stichting Haarlem voor Sociale Arbeid. Een aanstelling als assistent socioloog bij de Stichting Opbouw Drenthe te Assen volgde en in oktober 1958 verhuisden wij naar Assen. Al gauw werd mij duidelijk dat mijn werkzaamheden daar puur van administratieve aard zouden zijn. Maar gelukkig vond ik een uitdaging in een aantal nevenactiviteiten. Als ervaren volleyballer wist ik een trainerslicentie van de NeVoBo te behalen. Dat heeft ertoe geleid dat ik veel Asser volleybalteams heb getraind en toernooien heb georganiseerd. Ook op het kerkelijk erf kreeg ik het een en ander te doen. Mijn activiteiten waren gericht op de jeugd, niet uit een behoefte te evangeliseren, maar vooral om jongeren plezier te laten beleven aan sport en spel. Zo riep ik een clubhuis in het leven, organiseerde wielerwedstrijden en een vakantiekamp. Totdat zich de mogelijkheid aandiende te solliciteren naar de functie jeugdmaatschappelijk werker bij de vereniging Pro Juventute te Zwolle. Dat ik geen diploma van een Sociale Academie kon overleggen was geen bezwaar mits ik bereid was de betreffende opleiding te gaan volgen. Ik wilde niets liever dan dat. En op 1 mei 1961 mocht ik mijn intrek nemen in het Karel de V-huis. Zwolle Bij Pro Juventute kreeg ik het gevoel een nieuwe wereld binnen te zijn gestapt. Met als werkgebied de Noord West Veluwe en de verantwoordelijkheid voor de begeleiding van ruim honderd pupillen en tachtig vrijwillige medewerkers, een groot planbord waarop de bezoeken en rapportages moesten worden vermeld, gebruik van een dienstauto, een fijne baas die me in veertien dagen had ingewerkt en twee collega’s voor de rest van het arrondissement Zwolle ontwikkelde ik een geweldige werklust. Dit was spekkie voor mijn bekkie. Volgens mijn baas was een goede relatie met de kinderrechter voorwaarde voor succes. Het was toen wettelijk nog zo geregeld dat de kinderrechter de facto de leiding had over de gezinsvoogdij. In latere jaren is de uitvoering overgegaan naar de bureaus voor jeugdzorg. Een gezinsvoogd ontleent zijn bevoegdheden aan de wet. Ouders en kind dienen zich te houden aan zijn aanwijzingen. De gezinsvoogd als hulpverlener gezien zal heel voorzichtig met zijn wettelijke bevoegdheden omgaan. Hij zal eerder een vertrouwensrelatie proberen op te bouwen om vandaar uit het gewenste doel te bereiken. De vraag of en in hoeverre het aanwenden van dwang tot de gewenste gedragsverandering zal leiden, houdt nog steeds de gemoederen bezig. Mijn studie op de Sociale Academie liep op rolletjes. Praktijkuitoefening en studie lieten zich voortreffelijk combineren. In diezelfde tijd werden onze zoons Arjan en Wijnand geboren. Na het behalen van het diploma maatschappelijk werk wilde ik me graag verder bekwamen op mijn vakgebied met daarnaast meer aandacht voor beleid en sturing. Met medewerking van het Nederlands Verbond van Pro Juventute werd mij de kans geboden mijn studie voort te zetten bij het instituut Voorgezet Agogisch Onderwijs in Amsterdam. Na deze opleiding had ik de keuze doorgaan als gezinstherapeut in Amsterdam of in te gaan op een vraag vanuit Pro Juventute en Kinderzorg om gezinsvoogdij, adviesbureau en voogdij onder één organisatorisch dak te brengen. Die laatste uitdaging heb ik aangenomen. Na een paar jaar was de nieuwe Instelling voor Jeugd en Gezin ontstaan, welke in 1975 onder mijn hoede werd geplaatst. De bedoeling was nu een keten van jeugdhulpverlening tot stand te brengen, opdat voor Zwolle en omgeving een aanspreekbaar adres zou gaan ontstaan. Om dat te bereiken werd het bestaande Jongeren Advies Centrum bij de Instelling voor Jeugd en Gezin ondergebracht, het zogenaamde straathoekwerk ontwikkeld en een bureau voor Levens en Gezinsvragen opgericht. Deze ontwikkeling kreeg landelijke belangstelling, wat de toenmalige Staatssecretaris voor Justitie voor een persoonlijk gesprek naar mijn kantoor in de Wilhelminastraat bracht. Hiermee had ik een deel van mijn missie voltooid en diende zich een nieuwe uitdaging aan. 17
Page 1 and 2: DE GROOTE KLOK Periodiek van De Gro
Page 3 and 4: De Pen van Albert Dost ‘Jouw naam
Page 5 and 6: Column van de President-directeur C
Page 7 and 8: Installatie nieuwe leden 22 februar
Page 11 and 12: Installatiebijeenkomst nieuwe leden
Page 13 and 14: WIJNCOLUMN Onder de Loep: Beleggen
Page 15: Muziekcursus 2012 -2013 een groot s
Page 19 and 20: Portret (80x120 cm.) getekend door

DE GROOTE KLOK - de Groote Sociëteit Zwolle

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?