Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
uiten de winkel ingedrukt. Dat was een verschrikkelijke toestand,<br />
gillend winkelpersoneel, geschreeuw van het paard (en<br />
soms twee), dan stond het hele span half in de winkel. Soms<br />
waren ze door de glasscherven zo zwaar gewond dat een<br />
agent van de bereden politie er met een genadeschot een eind<br />
aan maakte. Dan kwam er een speciaal voor dat doel<br />
gemaakte kar, met een draverspan, van de ARM<br />
(Amsterdamse Rijtuig Maatschappij) om de slachtoffers af te<br />
halen en naar het abattoir te vervoeren. Afgedekt met zeildoek<br />
en een bloedspoor achterlatend, vertrok het slachtoffer.<br />
Het is geen leuk verhaal wat ik hier voorschilder, maar het<br />
gebeurde wel een keer of vier, vijf per jaar. Hoe dat voor de<br />
onfortuinlijke koetsier afliep, laat zich raden, ook dergelijke<br />
taferelen heb ik op zeer jonge leeftijd aangezien, zoals nu de<br />
jeugd de ongelukken thuis op de buis bezorgd krijgt.<br />
Gelukkig kwamen deze ongelukken niet al te veel voor en<br />
was het meestal de schuld van de koetsier, die in plaats van<br />
om te rijden, toch de beruchte brug nam. “Want met mijn<br />
paarden rij ik door het oog van een stopnaald”, heette het<br />
dan. Degenen die het vak het echt goed in de vingers hadden,<br />
kregen de erenaam “porseleinrijder”. Wat helaas wel<br />
praktisch elke dag voor kwam, was dat er paarden te water<br />
raakten. Het was vaak de afdaling die het veroorzaakte. De<br />
paarden kregen de hele vracht via de zogenaamde broekriem<br />
op hun achterhand, links en rechts water en dan hoefde er<br />
echt niet veel te gebeuren of het paard belandde in de gracht.<br />
Er was dan natuurlijk altijd wel een held in de buurt, die<br />
met een mes tussen de tanden te water sprong, en het paard<br />
lossneed. Het toegestroomde veelkoppige publiek prees hem<br />
in alle Jordaanse toonaarden, terwijl zijn echtgenote hem<br />
meestal stond uit te schelden omdat ie voor die knol, die niet<br />
eens voor hem was, zijn goeie goed bedorven had. In het<br />
water dus een drama, en op de wal een opera. Echt, dat was<br />
wel mooi hoor.<br />
Telefoon was er toen alleen nog maar op het kantoor van de<br />
reeds door mij beschreven bedrijven en al ras kwam de takelwagen<br />
van de heer Sinck, (hij deed zijn naam eer aan) en<br />
werd het paard op de wal gebracht. In de tussentijd hield<br />
onze held van het paard (en van zichzelf) boven water. Nu<br />
weer aangemoedigd door zijn echtgenote en kinderen, die<br />
Marnixstraat, bij de Rozengracht. Op de foto Bram Sinck.<br />
Hij haalde met 'Sincks toestel' slechts paarden uit de gracht.<br />
Bram Sinck staat op de voorgrond. Later ging het toestel over<br />
naar de brandweer.<br />
Datering: ca 1900<br />
avs magazine<br />
Deze mooie schimmel ging in de Lelygracht te water.<br />
toch wel heel trots op hem waren. Gelukkig liepen deze incidenten<br />
meestal goed af, en als het paard na het ongeval<br />
direct naar de smid (paardendokter) werd gebracht, voerde<br />
die de controle uit en werden de schaafwonden met een door<br />
hemzelf gemaakte zalf behandeld.<br />
Op de foto’s is goed te zien hoe het toen toeging. Op de foto<br />
van de Lauriergracht kunt u zien hoe het rijtuig op zijn kant<br />
op de met brandstoffen geladen dekschuit ligt. Het ongeluk<br />
gebeurde vlak om de hoek waar ik woonde. Zodoende weet<br />
ik nog enige bijzonderheden, het was namelijk een zogenaamd<br />
Apie, deze naam staat voor een huurrijtuig, wat nu<br />
dus de taxi’s zijn. De passagier was een in de buurt bekende<br />
zakenman, die altijd op maandag de bloemetjes buitenzette<br />
“de maandag blauw verven” heette dat. Vanaf het<br />
Rembrandsplein was hij str … bezopen op weg naar huis,<br />
toen vlak bij zijn woning het paard op hol sloeg met het op<br />
de foto zichtbare gevolg. Met een flinke buil op zijn hoofd<br />
en bijna nuchter, werd uit de koets geholpen en in optocht<br />
naar zijn woning begeleid, waar hij door vrouw en kinderen<br />
in ontvangst werd genomen.<br />
Eén bijzonderheid wil ik u ook nog vertellen: daar waar het<br />
ongeval plaatsvond woonde destijds de bekende, zeg maar<br />
beroemde kunstschilder ‘Breitner’. Een gedenksteen in de gevel<br />
herinnert nog daaraan. Echt waar, in de Jordaan kon alles.<br />
27