5 - AVS

ijdt er een zeer luxe personenwagen het terrein op. Een “godfather”-achtig
type stapt uit, klein, witharig, zeer omvangrijk,
geheel in het wit gekleed en met hoed. Mensen gaan met ontzag
opzij en de in Armani gestoken macho’s gaan respectvol opzij.
Waar zijn we nu weer in beland, een maffia-evenement? Nee, het
blijkt de burgemeester te zijn. Toevallig ook een gepassioneerde
paardenliefhebber en persoonlijk voorziet hij de hele avond de
clinic gedreven van tekst en commentaar!
Wat men niet moet vergeten echter, is dat de machocultuur ook
zijn keerzijde heeft. Zeker waar het de paarden betreft. Wij
waren hiervan op de hoogte, maar voor een onwetende zal het
waarschijnlijk een schok zijn. De eerste ruiter rijdt dan de ring in
op een prachtig, lekker fel paardje; puur genieten voor een liefhebber.
Mijn eigen passie voor Arabieren is altijd al naadloos
overgegaan in de passie voor menig barok paard, in het bijzonder
de Pura Raza Española. De PRE is het Spaanse volbloedpaard.
Daarnaast fokken zij de Cruzado’s (PRE x Anglo-Arabier) voor
de Doma Vaquera. Verder fokken zij de Hispano-Arabe (PRE x
volbloed Arabier). De verschillen zie je wel. Bij de Doma
Vaquera zijn het vaak de hoog op de benen staande, lang gelijnde
type paarden die gebruikt worden, duidelijk Cruzado’s. Voor
Doma Classica is uiteraard de PRE het meest geschikt. Bij rejoneo’s
(stierengevechten te paard) zie je PRE en Hispano-Arabe.
Zelf bezitten we een “Andalusier” genaamd El Guapo. In
Nederland kan Andalusier van alles betekenen, een PRE zonder
of met papieren, een Cruzado of een Hispano-Arabe. In ons
geval het laatste. El Guapo heeft zijn waarde temidden van onze
endurance volbloed Arabieren al ruimschoots bewezen, in mei
werd hij nog kampioen in een klassement van het jaarlijkse
TREC evenement en als langste endurance rit heeft hij al eens de
70 kilometer bedwongen en is startgerechtigd voor klasse III,
maar dat terzijde.
Tijdens deze demonstratie in Spanje wordt al gauw duidelijk wat
ook alweer de nadelen zijn van Spanje als paardenland. Met zijn
puntige, lange sporen en benen die niet netjes stil blijven liggen,
prikt de niet heel kundige Doma Classica ruiter de buik van zijn
paard al gauw kapot. Tot bloedens toe zelfs. Enkele Engelse toeristen
lopen meteen walgend weg en het valt me op dat er niemand
krachtiger bezwaar maakt. Ook wij doen dat niet, hoe
sneu dit ook is, in Spanje is dit normaal. Zij gaan heel anders
met hun dieren om helaas en je kunt onze waarden en normen
niet aan hen opdringen als je te gast bent in hun land.
Gelukkig gaat het bij de volgende ruiters veel beter. Een ruiter,
gezeten op een prachtige donkerbruine hengst rijdt zelfs goed.
Het temperamentvolle dier is de blikvanger van de exhibición,
wat mij betreft. Hij demonstreert waarom ik zo van dit raspaard
houd, de raskenmerken zijn dezelfde als bij het type volbloed
Arabieren waar ik van houd. De opengesperde neusgaten,
beweeglijke oren, de fraai gevormde en gebogen hals, de trots en
avs magazine
het temperament wat het dier uitstraalt. Voeg daarbij de prachtige
lange manen die sierlijk meedeinen met elke beweging en de
trots gedragen volle staart en het plaatje van het perfecte paard is
compleet. Voor mij is het Spaanse volbloedpaard even mooi als
de volbloed Arabier en lijken ze absoluut heel erg op elkaar in
adel, temperament en uiterlijke schoonheid. Ik zou eigenlijk
nooit alleen maar Arabieren willen bezitten. Een ware majesteit
als het Spaanse paard te mogen bezitten is een voorrecht en
genot waarvan ik nooit afstand zal willen doen.
Enfin, nadat we van het fraaiste paard van de avond genoten
hebben, gaan we snel weg. De rijkunsten van de gemiddelde ruiter
op deze exhibición zijn niet heel erg indrukwekkend. Maar
op dat gebied zijn wij natuurlijk al erg verwend. We hebben
voorheen Spaanse dressuurlegende Rafael Soto Andrade al aan
het werk mogen zien en tevens de 'Johan Cruijff' van Spanje,
rejoneador Pablo Hermosa de Mendoza, een sympathieke stierenvechter
te paard die in Spanje de status heeft van een beroemde
filmster.
Een hittegolfje en flink veel lekker luieren rondom het zwembad
later, besluiten we de bijzondere stoeterij van Iraans-Egyptische
paarden op te gaan zoeken. Het wordt een lange tocht, maar het
is absoluut de moeite waard. Gestuet Schieferegg – voorheen
gevestigd te Oostenrijk - is gelegen tussen de bekende steden
Ronda en Jerez de La Frontera (wereldruiterspelen 2002). We rijden
via de kust landinwaarts. Het gebied rondom Ronda is zo
mooi, bergachtig maar bosrijker dan bij Canillas. De stad zelf is
gebouwd op de rand van een kloof en een historische brug,
Puente Nuevo (nieuwe brug) verbindt het ene stadsdeel met het
andere stadsdeel gelegen aan de overzijde van de kloof. Het uitzicht
is indrukwekkend . We besluiten in Arcos de la Frontera te
Vaquero (herder) tijdens de exhibicion.
29