Nr. 6-7 - Anpv

Project Twaalf min of meer
Bestrijding jeugdoverlast
In de Loosduinse wijk Houtwijk is er sinds jaar en dag sprake van hangjongerenoverlast. Deze overlast bleek hardnekkig van aard en gaat onder
andere gepaard met het plegen van diverse strafbare feiten. Ook de jaarlijkse Oud- en Nieuwviering vergde in het overlastgebied veel extra inzet van
de politie om grootschalige vernielingen en wanordelijkheden de kop in te drukken. Politiebureau Loosduinen moest daar steevast stevig op inzetten,
onder andere door gebruik te maken van een Wijk Ondersteunings Groep. Deze door politieagenten bemande groep bond door strikt te handhaven
de strijd aan met de hardnekkige overlast. Alle inspanningen van de diverse partners in de veiligheidsketen ten spijt, het kwam nooit tot definitieve
oplossingen. Totdat…
De wijkagenten van Houtwijk Martin Taal
en Ruben van den Driest tijdens hun surveillance
in de wijk constateerden dat een
nieuwe groep hangjongeren in aantocht
was. Deze veelal jonge kinderen vertoonden
kopieergedrag van oudere hangjongeren
en probeerden het territorium over
te nemen. Redenen genoeg om met iets
vernieuwends te komen, maar dan wel in
combinatie met het reeds gehanteerde
handhavingsbeleid. Dit omdat de wijkagenten
voorzagen dat anders de overlast
zou blijven voortduren. “En dat wilden wij
nu juist voorkomen voor de wijk en zijn bewoners”,
zoals de wijkagenten aangaven.
Het werd tijd om het project Twaalf Min of
Meer te lanceren. “Op het juiste moment en
naar later bleek doeltreffend!”
Met dit project trachten de wijkagenten om
jongeren van zo ongeveer tussen de 10 en
14 jaar oud te behoeden voor de hangjongerencultuur
en daardoor de objectieve en
subjectieve veiligheid in de wijk Houtwijk
te vergroten. Het beoogde resultaat is de
hangjongerenoverlast in de wijk Houtwijk
terug te dringen en te voorkomen dat jongeren
van rond de 12 jaar in de criminaliteit
belanden. Veelal wordt dit veroorzaakt
door hun oudere broers en hun vrienden.
Drie pijlers
De basis van het project rust op drie pijlers:
blijf aan de voorkant van het probleem,
zorg voor een goede informatievoorzie-
10
Samen sterk werkt beter
ning en bied een alternatief. Het project
investeert voornamelijk in jongeren van
rond de 12 jaar oud, die woonachtig zijn in
Houtwijk en waarvan de verwachting bestaat
dat zij op het punt staan te integreren
in de hangjongerencultuur. Daarnaast concludeerden
de wijkagenten dat het project
lokaal en met een beperkt aantal partners
moest gaan draaien. Dit om langdradige
overlegstructuren te voorkomen en “kort
op de bal” te werk te gaan.
In februari 2011 gingen Taal en Van den
Driest met hun project aan de slag. Het project
kent overigens geen einddatum; continuering
is een vereiste. Als eerste brachten
zij de doelgroep in kaart. Hierbij bleek de
informatie van wijkagenten en het bedrijfsprocessensysteem
niet toereikend. Daarom
gingen Taal en van den Driest de samenwerking
aan met de Kinderwerkers van de
plaatselijke welzijnsorganisatie. Dit groeide
uit tot een structureel overleg waarbij zij
een namenlijst konden samenstellen met
betrekking tot de doelgroep.
Inmiddels bestaat deze lijst uit ongeveer
vijftig kinderen die op de een of andere manier
negatief in beeld zijn, of zijn geweest.
De meest aandachtvragende kinderen
staan op een top 15 lijst. Met deze kinderen
gingen de wijkagenten het eerst aan de
slag. Tevens gingen zij de samenwerking
aan met de plaatselijke voetbalvereniging,
het Centrum Jeugd en Gezin en de plaat-
selijke basisscholen. Het uitwisselen van
privacygevoelige gegevens is geborgd in
een bestaand convenant. Ook leggen de
wijkagenten het afzonderlijk vast in het bedrijfsprocessensysteem.
Top 15 lijst
Concreet ziet de aanpak er als volgt uit. Het
kind en de ouders uit de top 15 lijst krijgen
een uitnodiging te verschijnen aan het politiebureau.
Daar volgt een gesprek met de
wijkagenten, eventueel aangevuld met een
agent die de adoptie op zich neemt, een
schoolwijkagent of een jeugdrechercheur.
Doel van dit gesprek is een beeld te krijgen
van de leefsituatie van het kind en de
ouders. Tevens geven de wijkagenten aan
wat de regels zijn in de wijk en doen zij een
beroep op het verantwoordelijkheidsgevoel
van de ouders. In het gesprek zoeken
zij ook nadrukkelijk de samenwerking met
de ouders. Het kind krijgt een alternatief
aangeboden om zijn vrije tijd op een positieve
wijze in te vullen. Hiervoor maakten
de wijkagenten afspraken met de plaatselijke
voetbalvereniging, die zich bereid verklaarde
hierin te willen participeren. Mocht
tijdens het gesprek blijken dat er problemen
met de opvoeding zijn dan kan, indien
gewenst, het Centrum voor Jeugd en Gezin
hulp bieden.
De wijkagenten laten in de gesprekken
duidelijk blijken dat genoemde partners
samen werken. Het idee dat al deze sa-