Nieuwsblad juli 2008 - Bouman GGZ

ons tien koppig team, leerde door middel van droge maar interessante theorie, afgewisseld met soms hilarische
rollenspelen, verschillende vormen van agressie kennen, deze te signaleren, en hier met de nodigende inlevingsvermogen
en “professionaliteit” op te reageren. het was soms confronterend en erg herkenbaar, dit mede dankzij
een erg overtuigende actrice, die zich erg goed in situaties en menselijke gedragingen in kon beelden.
het was erg leerzaam te zien, hoe wij als mensen en als team reageerden , ons zelf en de ander leerden kennen,
ondersteunden en een team vormden. de dank aan de twee trainers, die zich met inspanning, passie en
knowhow, ons begeleid hebben.
deze 2 dagen waren erg gezellig, goed verzorgt, en lieten ons zien dat “niet menselijks ons vreemd is”. het was
een ware spiegel voor ons, en beseften, dat dit soort scholing, voor ons als cliëntenraad een belangrijk element
in ons werk is. we waren het er dus allen over eens: “dit soort trainingsdagen moeten vaker georganiseerd
worden”. het stelt ons in staat bepaalde gevoelens, gedachten en gedragingen van onszelf , als van de clienten
beter te begrijpen, en daarmee om te gaan.
wij zijn geen hulpverleners of maatschappelijk werkers, maar wij stellen ons (vrijwilligers) werk wel ten behoeve
van de clienten van de BoumanGGZ. de cliëntenraad is een belangrijke factor binnen de BoumanGGZ.
veranderingen kunnen we alleen bereiken, door in gesprek te gaan met elkaar: de cliëntenraad, de clienten en
de directies.
de Cliëntenraad bestaat uit in- en uitbehandelde vrijwilligers, die in verbinding staan met het bestuur, directies
en andere zorgverlenende instanties.
6
Pauluskerk
dat de pauluskerk nu gesloten is, is niet echt meer een actueel onderwerp. Je kon het laatste jaar zowat geen
krant of tijdschrift openslaan, of er stond hier wel iets over geschreven. dominee visser heeft volgens mij alleen
al een Burn-out gekregen van alle afgelegde interviews en heeft z’n pensioenrust alleen al de eerste jaren nodig
om hiervan bij te komen. de meningen zijn zoals gebruikelijk verdeeld betreffende de sluiting. de één is er blij
mee, terwijl de ander een traantje weg moet pinken. Na het maken van wat foto’s voor dit blad stapte ik net
in m’n auto toen ik werd aangesproken door iemand die duidelijk nog geen gebruik maakte van de alternatieve
opvanglocaties die de gemeente heeft aangeboden ter compensatie. hij vroeg mij om wat kleingeld omdat hij
niets te eten en geen onderdak had. Ik vroeg aan hem: “Ben je dan niet door de ttC van Co gekomen wat gevestigd
is bij de sozawe?” hij keek mij wat verward aan en ik gaf hem maar een euro om m’n eigen wellicht iets
te sarcastisch grapje weer enigszins recht te zetten. echter in plaats van een vriendelijk bedankje zodat ik weer
voldaan van de goede daad naar huis kon gaan, begon hij een iets wat boze discussie over het feit dat 1 euro
te weinig was en hij er ook wel een bakkie koffie erbij wilde hebben.