hier downloaden

eeuwen. Zulke chinthe’s stonden ook aan de trappen van de Shwedagon en
ze prijken fier op alle bankbiljetten.
Bij de bus staat ondertussen een afvaardiging van de lokale middenstand
voor ons klaar. Een paar vrouwen met gevlochten bamboe schalen op het
hoofd hebben bananen en allerlei soorten koeken in de aanbieding, en we
mogen nog proeven ook. Vooral de kletskoppen worden goed verkocht. De
koekjes lijken een beetje op onze kletskoppen, maar zijn dikker en vooral
taaier en zoeter. Het is een beetje moeilijk eten en je vreest het ergste voor
je vullingen, maar ze zijn wel lekker. We laten de dames achter en rijden
naar de laatste stop van de ochtendtour.
Het is de Shwethalyaung Boeddha. Een liggende boeddha met een lengte
van 55 meter en 16 meter hoog. Om het geheel een beetje in perspectief te
brengen: zijn pink is al meer dan 3 meter lang. En hij heeft het hier blijkbaar
prima naar zijn zin, want hij ligt er al ruim duizend jaar en heeft een
gelukzalige glimlach op de lippen. Toch ging het hem niet altijd zo goed,
want hij is eeuwenlang in de vergetelheid geraakt, totdat hij eind
negentiende eeuw bij graafwerkzaamheden weer werd ontdekt. Op zijn rug
is het verhaal van zijn herontdekking als een soort stripverhaal te zien. Wat
een beetje jammer is, is dat hij in een hal ligt waarvan het dak wordt
ondersteund door een hele rij ijzeren pilaren à la Eiffeltoren. Dat maakt het
plaatje er niet mooier op natuurlijk. Maar aan de andere kant, die hal is ook
al honderd jaar oud, en dat heeft ook wel wat.
40