Archeologische kroniek van Noord-Holland 2008 - Provincie Noord ...

32 |
ting
Beverwijk |
Park Vondelkwartier
In april en mei 2006 is een opgraving
uitgevoerd in verband met de geplande
verlegging van de Scheybeek, de aanleg van
een waterpartij en de aanplanting van een
aantal bomen in Park Vondelkwartier te
Beverwijk. Het onderzoek was het vervolg
op een eerdere fase van het archeologisch
vooronderzoek dat bestond uit een beperkt
bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek
(De Kort, 2005). Uiteindelijk zijn
twee putten aangelegd: put 1 ter hoogte
van een deel van de te graven Scheybeek
en put 2 ter hoogte van de te graven waterpartij.
Het plangebied bevindt zich in een zeer
dynamisch duingebied. Overstuivingen
hebben tot in de Nieuwe Tijd plaatsgevonden.
Het betreft lokaal verstoven
Oud Duinzand (Laagpakket van Schoorl).
Hierdoor zijn delen van het oude oppervlak
weer verdwenen, maar andere delen zijn
afgedekt met een laag duinzand. In de
ondergrond (onder de te onderzoeken delen
van het plangebied) bevinden zich mogelijk
nog oudere vegetatie­ of bewoningsniveaus.
Deze zijn in het kader van
onderhavige opgraving niet onderzocht
omdat deze zich beperkten tot de te
verstoren delen van het plangebied.
Tijdens het veldonderzoek is in de
opgravingsputten een groot aantal
grondsporen en vondsten aangetroffen.
In put 1 is met name in de eerste 25 m een
groot aantal grondsporen aangetroffen
(o.a. greppels en paalkuilen) die waarschijnlijk
samenhangen met de ontginning
van het plangebied in de Late Middeleeuwen/Nieuwe
Tijd. De sporen bestaan
uit een aantal noordwest­zuidoost
georiënteerde palenrijen en greppels
waarin aardewerkfragmenten uit de Late
Middeleeuwen/Nieuwe Tijd zijn gevonden.
In de paalkuilen zijn regelmatig restanten
van houten paaltjes aangetroffen. Het hout
bestaat onder meer uit iep, wilg, populier
en eik. Het gebruikte hout was minder
dan 10 jaar oud. In associatie met de aangetroffen
grondsporen is een aanzienlijke
hoeveelheid vondstmateriaal aangetroffen:
o.a. fragmenten handgevormd aardewerk,
botmateriaal, metaal en natuursteen.
De waargenomen archeologische resten
kunnen gekoppeld worden aan een oud
oppervlak in het Oude Duinzand. In het
tweede deel van put 1 zijn drie min of meer
geïsoleerde sporen aangetroffen, die waarschijnlijk
gekoppeld kunnen worden aan
de sporen in de eerste 25 m van de sleuf.
In put 2 is met name in de eerste 10 m
een aantal grondsporen aangetroffen die
lithologisch gezien overeenkomen met
de grondsporen die aan het begin van put 1
zijn aangetroffen. Het aangetroffen aardewerk
lijkt dit te bevestigen. Daar waar in
put 1 de grondsporen in associatie met een
oud oppervlak in het Oude Duinzand zijn
waargenomen, ontbreekt in put 2 een
dergelijk niveau. In put 2 is op twee geïsoleerde
plaatsen een grote hoeveelheid
inheems aardewerk aangetroffen
(Romeinse Tijd). Beide concentraties
kunnen opvallend genoeg niet aan een
spoor gekoppeld worden. Uit de in zowel
put 1 als put 2 aangetroffen grondsporen
kan geen structuur gereconstrueerd worden.
Vooralsnog lijkt het te gaan om een
grote hoeveelheid min of meer geïsoleerde
sporen.
Tijdens het onderzoek zijn diverse archeologische
grondsporen aangetroffen die
verband houden met een nabijgelegen
(inheemse) nederzetting die in de Romeinse
Tijd bewoond moet zijn geweest. Met
de aangetroffen grondsporen kan geen
huisplaats of een andere structuur worden
gereconstrueerd. Op basis hiervan en op
basis van het vondstmateriaal (relatief
weinig voor een dergelijke vindplaats)
bestaat het vermoeden dat het plangebied
aan de rand van een groter nederzettingsterrein
uit de 1ste of 2de eeuw na Chr. ligt
en de vindplaats wordt getypeerd als een
inheemse nederzetting uit de Romeinse
Tijd.
RAAP Archeologisch Adviesbureau,
Claartje Schamp en Dimitri Schiltmans