Archeologische kroniek van Noord-Holland 2008 - Provincie Noord ...

44 |
mbe
lichtbruine en groene geglazuurde
plavuizen (21 x21 x? cm). De muren aan
de west­ en oostzijde waren ‘koud’ tegen
het muurwerk van het tongewelf gezet.
Nergens werd een mogelijke beschadiging
door boomwortels waargenomen, waarvoor
in eerste instantie gevreesd werd. De zware
eikenhouten grafkisten zelf waren zeer
beschadigd. Mogelijk is dit gebeurd in
augustus 1944 toen de kelder geïnspecteerd
werd omdat men vermoedde dat er een
illegale wapenopslag zou zijn. Maar een
natuurlijk verval ligt ook voor de hand.
Op iedere kist lag ­ voorzover waargenomen
kon worden ­ een koperen plaat met de
familiegegevens van de bijgezette persoon.
Tussen 1816 en 1867 werden hierin 8 personen
bijgezet. Na alles ingemeten en
gedocumenteerd te hebben werd de kelder
weer gesloten.
Beverwijk,
Stichting Historische Archeologie,
J. Roefstra
Heemskerk | Regenbooglocatie
Naar aanleiding van voorgenomen
nieuwbouwplannen is op de zogenoemde
‘Regenbooglocatie’ te Heemskerk in
samenwerking met de Archeologische
Werkgroep Beverwijk­Heemskerk een
inventariserend booronderzoek (Burnier
2008), gevolg door een proefsleuvenonderzoek
uitgevoerd (Jacobs 2008).
Tijdens het onderzoek is vastgesteld dat
de onderzoekslocatie, begrensd door
de Bachstraat, de Marquettelaan en de
Raadhuisstraat, gelegen is op de oostelijke
flank van de strandwal van Heemskerk,
die vermoedelijk in de periode tussen
2500 en 500 voor Chr. gevormd is.
Op de flank is vervolgens onder relatief
natte condities sprake geweest van enige
bodemvorming. Nadat hierop een dun
pakket stuifzand was afgezet, is op de
locatie een akker aangelegd. De top van dit
akkerpakket bevindt zich aan de westzijde
van de locatie op circa 0,35 m onder N.A.P.
en aan de oostzijde op circa 0,40 m onder
N.A.P. De dikte bedraagt 0,20 tot 0,30 m.
Aan de zuidwestzijde van de locatie zijn
aan de onderzijde van de akker eergetouwsporen
waargenomen en aan de zuidoostzijde
een kuil en een oost­westgeoriënteerde
greppel. De onderzijde van
beide ingravingen kon vanwege opwellend
grondwater niet vastgesteld worden, maar
bevindt zich op een niveau dieper dan
1,10 m onder N.A.P. Aangezien de greppel
slechts over een korte afstand gevolgd kon
worden, zijn lengte en functie onbekend.
Het ligt echter voor de hand om een functie
in het kader van de waterhuishouding te
veronderstellen.
Noch in de akker zelf, noch in de vandaaruit
ingegraven greppel en kuil zijn
tijdens het onderzoek vondsten aangetroffen,
die de aanleg en het gebruik van
de akker kunnen dateren. Uit de Nieuwe
Tijd dateren twee fragmenten handgevormd
aardewerk, die op basis van
hun uitvoering mogelijk in de IJzertijd
gedateerd kunnen worden. Helaas zijn
de fragmenten te klein om exact te dateren
en een datering in de Romeinse Tijd of
Vroege Middeleeuwen kan niet uitgesloten
worden. Vooralsnog wordt echter op basis
van een waarneming door de Archeologische
Werkgroep Beverwijk­Heemskerk
op de direct ten zuiden gelegen locatie er
vanuit gegaan dat de akker in de IJzertijd
(800 ­ 12 voor Chr.) gedateerd moet worden.
Op een gegeven moment is de bovengenoemde
prehistorische akker overstoven
met een circa 0,40 m dik zandpakket.
Wanneer deze overstuiving exact heeft
plaatsgevonden, kan niet bepaald worden,
maar op basis van enkele aan de top
aangetroffen fragmenten kogelpotaardewerk,
in combinatie met bekende
gegevens met betrekking tot de vormingsgeschiedenis
van het landschap, lijkt een
datering omstreeks 1000 aannemelijk.
Vast staat dat de top van het stuifzandpakket
op een gegeven moment in gebruik
is genomen als akker. In de bij deze akker
behorende keerploegsporen is helaas
geen vondstmateriaal aangetroffen dat de
aanleg van de akker met zekerheid kan
dateren. Op basis van hun stratigrafische