hoe het groeide.indd - Bond Beter Leefmilieu

Hugo Pluymers
Het Limburgse natuurbehoud
Hugo Pluymers (1938) groeide
op tussen de berken en de brem
van de Kempen en studeerde
voor maatschappelijk assistent
– sector volksopvoeding en
werkte tot 1975 in de industrie,
nadien werd hij tot zijn pensioen
in 2000 zaakvoerder van een
eigen bedrijfje. Hugo’s echte
levenswerk ligt in het Limburgse
natuurbehoud. Hij lag mee aan
de basis van de natuurbeweging
in Limburg. In de vroege jaren
zeventig werd groendenkend
Limburg opgeschrikt door de
plannen voor een Limburgs
wegenraster waarvan de
A24 de spil zou worden.
Natuurbeschermingsactie
Limburg werd toentertijd
opgericht en de actievoerders
tegen het wegenraster vonden
mekaar ook al snel in een apart
actiecomité. Daar was Pluymers
natuurlijk bij. De acties van het
comité zetten onze
oostelijkste provincie
dan ook al snel op
haar kop. Na de grote
betoging op 23 april
1977, met onder
andere de beruchte
brand op de brug in
Neerpelt, werd het
wat stiller. De plannen
van het wegenraster
en de A24 stierven
een stille dood.
Stichting Limburgs
Landschap
In 1971 was Hugo
ook betrokken bij de
oprichting van de
Stichting Limburgs
Landschap. Hugo
ging in Vlaanderen: de Vereeniging
tot behoud van natuur- en
stedenschoon. De vereniging
werd in 1910 opgericht en telde
bij aanvang 150 leden. Een
groot gedeelte daarvan waren
kunstenaars, geïnspireerd door
de romantiek. Ten bewijze: de
stichtingsvergadering werd
voorgezeten door de bekende
letterkundige Lode Baekelmans,
de eerste co-voorzitter, advocaat
Arthur Cornette, werd later
hoofdconservator van het Antwerpse
Museum voor Schone
Kunsten. Esthetische bekommernis
was hun belangrijkste
drijfveer. Tijdens de eerste jaren
stond de strijd voor het behoud
van de Kalmthoutse Heide en
de Zeeduinen centraal. Het
jaarlijkse lidgeld bedroeg toen
1 frank ...
Vlaamse ontvoogding
Zo begon het dus in Vlaanderen.
Waarom het in Nederland snel
zo’n vaart liep en bij ons niet
kent velerlei verklaringen. Nederlanders
zijn geen Vlamingen,
katholieken geen protestanten,
laat staan calvinisten
– het verschilt een flinke scheut
in mentaliteit. En bovendien
bleef Nederland grotendeels
20 5
gespaard van de Eerste Wereldoorlog,
die in Vlaanderen zowel
sociaal als bouwkundig onherroepelijke
sporen naliet. Wij
hadden na die verwoestende
Groote Oorlog wel wat anders
om handen dan ons om
zeldzame plantjes en rare vogeltjes
te bekommeren.
Ook niet onbelangrijk: in die
periode en deels uit het puin
en de loopgraven van die oorlog
stond een beweging op
die de Vlaamse ontvoogding
tot hoofddoel had. En
zo waren de progressieve
intellectuelen in Vlaanderen
bezig met de Vlaamse zaak, terwijl
hun Nederlandse collega’s
zich vrijelijk met milieubescherming
konden bezighouden. De
kloof tussen beide lage landen
aan de Noordzee werd door al
deze factoren zo groot dat we
ze nooit meer zouden dichten.
Ook vandaag nog heeft Natuurpunt,
onze grootste vereniging,
‘slechts’ een kleine 60 000
leden, terwijl grote broer Natuurmonumenten
in Nederland
er bijna een ... miljoen heeft.
Studie en bescherming ‘der
vogelen’
Toch lag het groene wereldje