06.09.2013 Views

Enggano - Museum Volkenkunde

Enggano - Museum Volkenkunde

Enggano - Museum Volkenkunde

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

ENGGANO © PIETER J. TER KEURS<br />

Digitale publicaties van het Rijksmuseum voor <strong>Volkenkunde</strong><br />

om meer strijd te voorkomen. Deze cultuurheld wordt ook verondersteld de regels over het huwelijk,<br />

overspel, diefstal en moord te hebben bedacht. Liho eindigt als een figuur van de benedenwereld, die<br />

aardbevingen en ziektes kan veroorzaken.<br />

Feesten<br />

Wahora<br />

Zowel Keuning als Suzuki 32 vermelden het bestaan van een groot feest, wahora, dat eens in de paar<br />

jaar gevierd wordt op het noordoostelijke deel van het eiland. Er bestaat helaas geen goede<br />

beschrijving van dit ritueel. Helfrich 33 schrijft dat wahora een feest was waaraan de hele bevolking van<br />

het eiland meedeed. Twee priesters, dukun, leidden de bevolking naar een plaats tussen Malakoni en<br />

Karakuwa waar de meeste geesten leefden. Daar werd de bevolking in twee groepen opgedeeld. De<br />

mannen gingen daarna hout hakken en verzamelen in elkaars gebied, om daarna terug te keren naar<br />

de rituele plek. Vrouwen en kinderen kwamen er ook bij en zij schreeuwden de woorden: “Vernietig<br />

alle rupsen, opdat de oogst rijkelijk zij en het geoogste evenveel zal bedragen als de hoeveelheid<br />

bijeenverzameld.‘ 34 De dukun leidde deze ceremonie. Daarna genoten ze een gemeenschappelijke<br />

maaltijd.<br />

Eakalea / kaleak baba<br />

In 1973 publiceerde Kähler een beschrijving van wat hij een eakalea feest 35 noemde. Het is het verhaal<br />

van een oogstfeest zoals verteld door een informant.<br />

De voorbereiding voor de eakalea begon met het schoonmaken van de graven van belangrijke mensen.<br />

De organisatoren van het feest kwamen bij het graf van een hoofd bijeen om de procedure te bespreken.<br />

Een van hen spleet een kokosnoot doormidden en maakte plechtig de graven schoon, waarbij hij zei: Nu,<br />

bid ik voor de graven van jullie allen, nu, en ik heb ze gelouterd zodat al uw rustplaatsen gezuiverd zijn.<br />

Maar nu zeg ik: open ze zodat al uw rustplaatsen gezuiverd zijn. Maar nu zeg ik: open mijn ogen voor me<br />

hier, maak de aarde voor me niet duister! Waar ik ook mag gaan, stuur me geluk. Wat ik ook zoek in<br />

tijden die nog komen gaan, zorg dat ik geen kwaad ontmoet in wat ik doe in tijden die nog komen gaan!<br />

Zo spreek ik. Stuur me nu alles wat ik nodig heb om voldoening te bereiken. Zo spreek ik nu bij de<br />

voltooiing van het louteren van uw graven op dit moment. 36<br />

Het hoofd was nu klaar om een groot feest te organiseren. Een vrouwelijk hoofd diende ook een<br />

ceremonie uit te voeren om ‘het vertrek van haar neven en van haar jongere broers’ te waarborgen.<br />

Vervolgens werden de yam knollen, de producten uit de tuinen, verzameld. De mensen bonden ze aan<br />

draagstokken, vijftien stokken voor een vrouwelijk hoofd en tien voor een mannelijk hoofd, en brachten<br />

het voedsel de volgende dag naar het dorp. Daarna gingen ze vis vangen. Drie nachten lang gingen ze<br />

naar de zee en als ze zagen dat ze voldoende gevangen hadden, gingen ze terug naar huis. Het wordt<br />

benadrukt dat het hoofd dan riep: Ga in jullie huizen. Wanneer jullie in jullie huizen zijn aangekomen, geef<br />

wat je in je handen hebt aan jullie vrouwen. 37 Net als bij de oogst uit de tuinen, werd de vangst mee naar<br />

huis gebracht.<br />

Na te hebben ‘gebeden’ voor een succesvolle jacht, gingen de mannen het bos in om op wilde varkens te<br />

jagen. Het wild werd gevangen en volgens een strikt systeem over de verschillende huizen verdeeld. Het<br />

hart, de milt, de lendenstukken en de buik werden verwijderd voordat het varken boven de vlammen van<br />

een vuur werd geroosterd. De jagers namen dan de hele vangst mee naar de dorpsslachtplaats, ook wel<br />

de ‘plek waar zijn kop eraf wordt gehakt’ genoemd. Daarna brachten ze de kop van het varken naar het<br />

huis van een vrouwelijk hoofd.<br />

Daarna gingen ze nogmaals op pad, ditmaal naar de tuinen om bananen te plukken. Uiteindelijk trokken<br />

ze weer naar zee en bleven daar twee dagen. De vrouwen, die thuis bleven, roosterden de yams. Als de<br />

mannen terug kwamen na de visvangst gingen ze weer naar het huis van een vrouwelijk hoofd en zeiden:<br />

‘Het is klaar. We hebben alles volbracht; alles wat we zochten is nu compleet. … Morgen gaan we<br />

gevorkte takken halen.’ 38<br />

8

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!