Enggano - Museum Volkenkunde
Enggano - Museum Volkenkunde
Enggano - Museum Volkenkunde
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ENGGANO © PIETER J. TER KEURS<br />
Digitale publicaties van het Rijksmuseum voor <strong>Volkenkunde</strong><br />
om meer strijd te voorkomen. Deze cultuurheld wordt ook verondersteld de regels over het huwelijk,<br />
overspel, diefstal en moord te hebben bedacht. Liho eindigt als een figuur van de benedenwereld, die<br />
aardbevingen en ziektes kan veroorzaken.<br />
Feesten<br />
Wahora<br />
Zowel Keuning als Suzuki 32 vermelden het bestaan van een groot feest, wahora, dat eens in de paar<br />
jaar gevierd wordt op het noordoostelijke deel van het eiland. Er bestaat helaas geen goede<br />
beschrijving van dit ritueel. Helfrich 33 schrijft dat wahora een feest was waaraan de hele bevolking van<br />
het eiland meedeed. Twee priesters, dukun, leidden de bevolking naar een plaats tussen Malakoni en<br />
Karakuwa waar de meeste geesten leefden. Daar werd de bevolking in twee groepen opgedeeld. De<br />
mannen gingen daarna hout hakken en verzamelen in elkaars gebied, om daarna terug te keren naar<br />
de rituele plek. Vrouwen en kinderen kwamen er ook bij en zij schreeuwden de woorden: “Vernietig<br />
alle rupsen, opdat de oogst rijkelijk zij en het geoogste evenveel zal bedragen als de hoeveelheid<br />
bijeenverzameld.‘ 34 De dukun leidde deze ceremonie. Daarna genoten ze een gemeenschappelijke<br />
maaltijd.<br />
Eakalea / kaleak baba<br />
In 1973 publiceerde Kähler een beschrijving van wat hij een eakalea feest 35 noemde. Het is het verhaal<br />
van een oogstfeest zoals verteld door een informant.<br />
De voorbereiding voor de eakalea begon met het schoonmaken van de graven van belangrijke mensen.<br />
De organisatoren van het feest kwamen bij het graf van een hoofd bijeen om de procedure te bespreken.<br />
Een van hen spleet een kokosnoot doormidden en maakte plechtig de graven schoon, waarbij hij zei: Nu,<br />
bid ik voor de graven van jullie allen, nu, en ik heb ze gelouterd zodat al uw rustplaatsen gezuiverd zijn.<br />
Maar nu zeg ik: open ze zodat al uw rustplaatsen gezuiverd zijn. Maar nu zeg ik: open mijn ogen voor me<br />
hier, maak de aarde voor me niet duister! Waar ik ook mag gaan, stuur me geluk. Wat ik ook zoek in<br />
tijden die nog komen gaan, zorg dat ik geen kwaad ontmoet in wat ik doe in tijden die nog komen gaan!<br />
Zo spreek ik. Stuur me nu alles wat ik nodig heb om voldoening te bereiken. Zo spreek ik nu bij de<br />
voltooiing van het louteren van uw graven op dit moment. 36<br />
Het hoofd was nu klaar om een groot feest te organiseren. Een vrouwelijk hoofd diende ook een<br />
ceremonie uit te voeren om ‘het vertrek van haar neven en van haar jongere broers’ te waarborgen.<br />
Vervolgens werden de yam knollen, de producten uit de tuinen, verzameld. De mensen bonden ze aan<br />
draagstokken, vijftien stokken voor een vrouwelijk hoofd en tien voor een mannelijk hoofd, en brachten<br />
het voedsel de volgende dag naar het dorp. Daarna gingen ze vis vangen. Drie nachten lang gingen ze<br />
naar de zee en als ze zagen dat ze voldoende gevangen hadden, gingen ze terug naar huis. Het wordt<br />
benadrukt dat het hoofd dan riep: Ga in jullie huizen. Wanneer jullie in jullie huizen zijn aangekomen, geef<br />
wat je in je handen hebt aan jullie vrouwen. 37 Net als bij de oogst uit de tuinen, werd de vangst mee naar<br />
huis gebracht.<br />
Na te hebben ‘gebeden’ voor een succesvolle jacht, gingen de mannen het bos in om op wilde varkens te<br />
jagen. Het wild werd gevangen en volgens een strikt systeem over de verschillende huizen verdeeld. Het<br />
hart, de milt, de lendenstukken en de buik werden verwijderd voordat het varken boven de vlammen van<br />
een vuur werd geroosterd. De jagers namen dan de hele vangst mee naar de dorpsslachtplaats, ook wel<br />
de ‘plek waar zijn kop eraf wordt gehakt’ genoemd. Daarna brachten ze de kop van het varken naar het<br />
huis van een vrouwelijk hoofd.<br />
Daarna gingen ze nogmaals op pad, ditmaal naar de tuinen om bananen te plukken. Uiteindelijk trokken<br />
ze weer naar zee en bleven daar twee dagen. De vrouwen, die thuis bleven, roosterden de yams. Als de<br />
mannen terug kwamen na de visvangst gingen ze weer naar het huis van een vrouwelijk hoofd en zeiden:<br />
‘Het is klaar. We hebben alles volbracht; alles wat we zochten is nu compleet. … Morgen gaan we<br />
gevorkte takken halen.’ 38<br />
8