G‑voetbal - VV Schagen

2 ¿ voetbal voor mensen met een beperkinG
12 ¿ handleidinG G‑voetbal
Speelse attitude
Het begrip ‘spel’ kan ook in een andere betekenis worden gebruikt dan hierboven.
We hebben het dan over spel in de zin van een bepaalde instelling of attitude. In de
Engelse taal wordt in dat geval meestal het woord play gebruikt, dat iets anders is
dan game. Een speelse attitude kan wel ónderdeel zijn van een game. Vooral bij
G-voetballers zien we dat element dikwijls terugkeren. Het staat enerzijds voor vrijwilligheid
en anderzijds voor nieuwe mogelijkheden proberen, een verrassing oproepen,
grenzen aftasten. Bij dit alles geldt: voetballen is en blijft een spel, een game,
of het nu wel of niet wordt gespeeld met een speelse attitude.
Bewegingshandelingen in het voetbalspel
Met bewegingshandelingen in het voetbalspel bedoelen we in algemene zin: manieren
van verplaatsend omgaan met de bal, het speelveld, de medespelers en de tegenstanders.
Deze manieren van omgaan zijn uiteindelijk gericht op het, overeenkomstig
de regels, verplaatsen van de bal in het doel van de tegenstander: de spelbedoeling.
Voetballen is een teamsport en alleen met een team kan de spelbedoeling worden
gerealiseerd. We hebben het hieronder dan ook over de handelingen die op teamniveau
moeten worden uitgevoerd. Dit wordt in eerste instantie bepaald door het al
dan niet in balbezit zijn van een team. Omdat beide teams niet tegelijkertijd in
balbezit kunnen zijn, brengen we voetbalhandelingen onder in twee overkoepelende
- en aan elkaar tegengestelde - categorieën: aanvallen en verdedigen. Teams
kunnen bovendien wisselen van balbezit, zodat moet worden omgeschakeld van
aanvallen naar verdedigen of andersom.
Op teamniveau hanteren we aanduidingen van voetbalhandelingen die zijn gebaseerd
op het al dan niet in balbezit zijn van een team. Het gaat om de volgende
teamfuncties: aanvallen, verdedigen en omschakelen.
Aanvallen
Binnen aanvallen onderscheiden we de teamtaken opbouwen en scoren. Bij opbouwen
gaat het om alle aanvallende handelingen die gericht zijn op het creëren van
kansen - om vervolgens te kunnen scoren. Spelers moeten daartoe bepaalde bewegingshandelingen
uitvoeren, zoals passen, dribbelen, passeren, vrijlopen, kaatsen,
een voorzet geven en koppen. Het creëren van kansen - via opbouwen - is geen
doel op zichzelf. Het staat in dienst van het maken van doelpunten: scoren.
Schieten en koppen zijn hier de meest gebruikelijke bewegingshandelingen.
Verdedigen
Verdedigen is de logische tegenhanger van aanvallen. We onderscheiden hier de
teamtaken storen en doelpunten voorkomen, de respectievelijke tegenpolen van
opbouwen en scoren. Bij storen gaat het om alle verdedigende handelingen die
erop zijn gericht de opbouw van de tegenstander te verhinderen. Om aan deze
teamtaak te kunnen bijdragen, moeten spelers bepaalde bewegingshandelingen
uitvoeren, zoals jagen, dekken, koppen en een sliding maken.
Leidt het storen niet tot het gewenste resultaat, dan maakt het plaats voor het
verhinderen van scoren, ofwel het voorkomen van een doelpunt. Spelers dragen
hieraan bij door bewegingshandelingen uit te voeren als afschermen, blokkeren en
(weg)koppen. De doelverdediger kan de bal wegwerken met zijn handen.
Omschakelen
Balbezit kan tijdens het voetballen snel omslaan in balverlies. Bij wisseling van
balbezit zullen beide teams - bij voorkeur snel - moeten omschakelen van aanvallen
naar verdedigen of omgekeerd.
Individuele techniek
De voetbalhandelingen van individuele spelers krijgen pas betekenis vanuit een
bepaalde teamfunctie of teamtaak. Op dit individuele niveau kan onderscheid
worden gemaakt tussen: