jul/aug - Academisch Genootschap

Tien jaar filosoof bij het AG
Interview met Charles Vergeer
door Hans Eerdmans
“Jij bent niet
zo’n echte filosoof
en je zit in
de redactie. We
denken daarom
dat jij de toon
zult kunnen
vinden om de
AG-leden te
interesseren en
we hopen dat jij
‘het’ zult willen
doen.” Dit zei de filosofiecommissie
en ‘het’ was het interviewen van Charles
Vergeer, 10 jaar begeleider bij de filosofenclub
van het AG en intussen gehuldigd
tijdens de filosofenborrel van 14 juni.
Ik zei ‘ja’, maar ondanks een goede voorbereiding,
voelde ik me minder filosoof of
interviewer dan ooit, toen hij en ik tenslotte
tegenover elkaar zaten.
Ik was blij dat Ko de Vries aan de andere
kant van de tafel zat, om eventueel te
helpen.
Op mijn eerste vraag, op welke leeftijd hij
interesse voor filosofie kreeg, vertelde hij dat
hij op zijn zestiende door de geschiedenisleraar
betrapt werd met ‘Over de Vertwijfeling’
van Kierkegaard op schoot. “Wat lees
jij daar? Begrijp je dat al? Waarschijnlijk niet.”
Toen al had de filosofie hem in haar greep.
Het ijs was gebroken, ik dacht terug aan de
tijd, toen ik, ook tijdens de geschiedenisles,
Nieuw-Grieks zat te doen.
Lezen
Vóór de filosofie uit, ging het lezen. Z’n
grote liefde voor de Tachtigers (en met name
Willem Kloos), voor Arthur van Schendel
en voor het lezen in het algemeen werd
gestimuleerd door de alomtegenwoordige
antiquariaten.
CV: “In mijn jeugdjaren en trouwens ook
wat later, had je overal antiquariaten. Dat was
het heerlijkste van een stad. Nu heb je in
Eindhoven en Tilburg alleen maar zaken waar
je nieuwe kleren en schoenen kunt kopen,
maar oude boeken vind je er niet meer. Ik heb
alle antiquariaten afgestruind, vele boeken
verslonden, waaronder die van Van Schendel
en van de Tachtigers.”
Na het lezen van Van Schendel dacht hij:
‘hier wil ik verder mee’. Hij zocht in het
telefoonboek de kinderen van Van Schendel
op. De zoon was directeur van het Rijksmuseum,
hem wilde hij niet lastigvallen,
maar de dochter, Corinna, bleek blij verrast
dat er nog jonge mensen waren die belangstelling
toonden voor haar vader en zijn
werk. Charles Vergeer speelde een rol bij
het uitgeven van het ‘Verzameld Werk’ en is
mede door Van Schendel bij Willem Kloos
terechtgekomen.
CV: “Toen ben ik door Amsterdam gaan
zwerven en ben gaan aanbellen zo van hier
op de tweede verdieping heeft Willem Kloos
gewoond, mag ik die kamer zien? Ik heb
mijn hart verpand aan de Tachtigers en voor
mij blijft de Pijp, nu bijna volledig afgebroken,
een plaats waar iets nieuws ontstaan
is en waar voor het eerst deuren geopend
werden voor emoties, die onze moderne
emoties zijn.”
Hij vindt in lezen belangrijke inspiratiebronnen,
waaruit je kunt en moet putten als
je filosofie bedrijft. Filosofen en theologen,
en eigenlijk elk mens, zouden heel veel
11