jul/aug - Academisch Genootschap

6
Column
Schrijven is leuk
Literair bezig zijn als zelfstandige AG-activiteit
“De functie van ’t gewAG is het accuraat informeren
van de leden over AG-activiteiten,
vooral voorbeschouwend en soms, als het zo
uitkomt, ook in terugblik met een recensie.
De rest hoeft niet: columns, gedichten, reisverslagen
en wat dies meer zij. Allemaal
overbodige ballast.”
Dit harde standpunt werd door sommigen
naar voren gebracht in het lezerspanel
op 10 mei jl. De redactie had dat panel
bijeengeroepen om commentaar te verza-
melen op de eerste drie nummers van ons
vernieuwde verenigingsblad. Op het eerste
gezicht lijkt deze minimalistische opvatting
niet onredelijk. We zitten niet te wach-
ten op literaire ontboezemingen zonder
zakelijke betekenis, want de kwaliteit van
ons blad haalt toch nooit die van een goed
magazine. We worden via krant, weekblad,
internet, tv en radio al overstroomd met
informatie, daar hoeft ’t gewAG niet nog
iets aan toe te voegen.
Toch klopt het niet. De minimalisten maken
een tragische denkfout. Ze zien ’t gewAG
als faciliterend voor AG-activiteiten maar
ze hebben niet in de gaten dat ’t gewAG
ook zélf een AG-activiteit is. In ons genootschap
wordt op een kwalitatief bescheiden
niveau gemusiceerd, toneelgespeeld, gefilosofeerd
en nog veel meer. Maar in datzelfde
genootschap wordt ook geschreven, en
schrijven is een interessante bezigheid met
een op zichzelf staande verdienste. Als je
dat afwijst, dan moet je ook het draaien van
cd’s in de muziekcaleidoscoop afwijzen,
want de radio biedt betere diskjockeys.
En vergeet dan ook maar onze musicals,
want tegen Joop van den Ende kunnen we
toch niet op.
Het gaat om de
culturele betekenis
van ons blad, dat
aard en sfeer van
het AG reflecteert.
Dat is nuttig voor
de ledenwerving, maar ook voor de binding
tussen de leden. Bovendien is er voor de
redactie geen lol aan om alleen maar
objectief-informatief bezig te zijn. Ze willen
ook wel eens wat creatief spul langs zien
komen, zodat ’t gewAG iets meer is dan
een papieren call-centre.
Dankzij de media leven we in een wereld
waarin de massa passief blijft en zich vergaapt
aan onbenaderbare topartiesten en
topsporters. Gelukkig overleeft hier en daar
in onze consumerende samenleving nog een
AG-oase van Amateuristisch Genoegen,
bevolkt door actieve mensen die samen
bezig zijn, in liefdevolle tevredenheid met
het onvolmaakte. Daarom is het goed dat de
redactie ondanks de geuite kritiek twintig
procent van de beschikbare ruimte reserveert
voor vrije expressie van leden voor leden.
Je krijgt dan hopelijk een redelijk niveau,
maar natuurlijk niet de kwaliteit van een
professionele NRC-columnist als bijvoorbeeld
Bas Heijne. We weten allemaal dat
hij beter schrijft dan wij. Maar Heijne zie je
maar zelden, en áls hij bij ons is (dat was op
24 mei jl. het geval) dan is het nog maar de
vraag of je aan de bar tot hem doordringt.
Vergelijk dat met een column als deze.
Je ontmoet heel gemakkelijk de auteur voor
een praatje over zijn/haar tekst. Je kan een
compliment maken, of het artikel bekritiseren
en het zelf beter doen.
Sikko Argelo