medium3_mei2005

meer gespecialiseerde LAN-party’s: verschillende
games, verschillende LAN-party’s. Er worden ook
talloze andere activiteiten zeer intensief beoefend,
zoals bijvoorbeeld het downloaden van films. Dat is
natuurlijk hartstikke illegaal, maar het gebeurt wel
veel. En het benadrukt allemaal dat voor heel veel
gamers LAN-party’s een gezellige aangelegenheid,
een social event zijn.’ Lau stelt: ‘LAN-party’s kunnen
zowel amateuristisch als professioneel zijn. Het
aantal deelnemers loopt van enkele tientallen tot
vele duizenden.’ Zo wordt in de VS elk jaar de
QuakeCon gehouden. Hier is plaats voor maar liefst
32 honderd bring-your-own pc’s. Probeer dan maar
eens niet te struikelen over de bedrading.
Misschien hoeven ouders zich met al die
gezelligheid rond gamen toch niet zo veel zorgen
te maken als wel wordt beweerd. Jeroen Jansz is van
mening dat het contrast tussen ouders en kinderen
minder groot wordt, al zijn veel ouders vaak
niet goed op de hoogte van wat voor games hun
kinderen spelen. Jansz: ‘Als ik aan ouders vraag of
ze enig idee hebben wat Grand Theft Auto inhoudt,
blijkt dat ze vaak geen idee hebben: ‘Ja, meestal
een beetje pief paf poef en er is ook iets met auto’s,
Medium mei 2005 22
maar het is
maar een
cartoon.’
Dan kan ik
mijn lachen
al haast
niet meer
inhouden.’
Eén troost:
‘Het sociale
aspect van
gamen laat
zien dat de doorsnee gamer zich heel erg goed
bewust is van het feit dat het maar een spelletje
is, en dat er dus een enorme kloof ligt tussen wat
er in het dagelijks leven gebeurt en wat we in het
dagelijks leven doen en wat ze in de game doen.’
Het ziet er echter naar uit dat die kloof in de
toekomst steeds smaller zal worden. Nieuwe
ontwikkelingen zoals Virtual Reality en
stemherkenning zullen hun intrede doen, maar
ook zal de kunstmatige intelligentie in games
steeds geavanceerder worden. Dit zal zorgen voor
nog meer realisme in games. Jansz denkt dat
technologische ontwikkelingen ertoe zullen leiden
dat de grens tussen virtuele wereld en werkelijkheid
zal vervagen: ‘Dat hoeft overigens geen probleem te
zijn. De meeste vechtsportbeoefenaars bijvoorbeeld
zijn totaal niet van plan er buiten de sportschool op
los te slaan.’
Game over?
In ieder geval is met zekerheid te zeggen dat
gewelddadige incidenten worden uitvergroot
door de media. Men denkt nog altijd dat games
meer effect hebben wat betreft agressie dan
film en tv. Jansz is het hier niet mee eens: ‘Het
Ouders over GTA: ‘pief paf poef en
iets met auto’s?’
wetenschappelijke vastgestelde effect van film en
tv aan de ene en games aan de andere kant legt
de nadruk op film en tv. Er wordt namelijk meer
gedaan aan identificatie: meeslepen in het verhaal.’
Het drama in Littleton in april 1999 is hier een
goed voorbeeld van. De daders zouden enorme
Doom-fanaten zijn geweest, maar toen ze die dag
de school binnenliepen leek hun outfit rechtstreeks
van The Matrix te zijn gekopieerd: The Trench Coat
Mafia.
Het is nu eenmaal een feit dat kinderen opgewonden
raken van gamen. Vervolgens moeten ze daar
iets mee doen. Om dan meteen te concluderen
dat gamen de oorzaak is van het agressieve of
gewelddadige gedrag gaat een beetje te ver. Jansz
beaamt dit: ‘Het is een klassiek voorbeeld van de
injectienaaldtheorie: dit specifieke aanbod heeft
dit specifieke effect. Al zolang als er media zijn,
worden ze beschuldigd van het veroorzaken van
maatschappelijk geweld en agressiviteit. Dat is
gewoon niet terecht.’ En de ouders? ‘Die denken dat
het allemaal wel meevalt, terwijl zij de enige zijn die
het gedrag van kinderen in de hand hebben.’
De beschuldigende vinger mag dan niet helemaal de
juiste kant op wijzen, maar ik denk dat ik voor de
zekerheid toch maar even het virtuele geweld uit de
weg ga. Je weet maar nooit.