Bijbelleesrooster Veertigdagentijd - uitgebreide versie - De Kandelaar

Bijbelrooster week 12
zondag 20 maart
dagtekst: Marcus 14: 35-36
35 Hij liep nog een stukje verder, liet zich toen op de grond vallen en
bad dat dit uur zo mogelijk aan hem voorbij mocht gaan. 36 Hij zei:
‘Abba, Vader, voor u is alles mogelijk, neem deze beker van mij weg.
Maar laat niet gebeuren wat ik wil, maar wat u wilt.’
lezing: Psalm 75 // lied: Psalm 25, coupl. 1
overdenking
Niets menselijks was onze Heiland vreemd. Mensen zijn ‘slaaf van hun levenslange
angst voor de dood’ (Heb. 2: 15). Daarin spelen allerlei heel diverse gevoelens mee.
Jezus peilt dieper: op de bodem van die angst is er de angst voor God, die de
eindbalans van elk leven opmaakt. Hoe zal een schuldig mens voor de levende God
verschijnen? De Zoon zoekt zijn Vader op in zijn angst, zijn Vader die tegelijk de
diepste oorzaak is van die angst. “Jezus huivert om het aanbrekend uur, omdat achter
het geweld van de mensen de toorn van de Vader staat”. De beker die Hij zal moeten
leegdrinken, is vol van de bittere gal van Gods boosheid over onze zonden en schuld.
Wat Hem te wachten staat is niet een noodlot maar wat Vader wil: dat wij mensen
niet verloren gaan maar eeuwig mogen leven. En wat Vader wil, wil zijn Zoon ook.
Dank U Heiland voor dat lijden, voor uw trouw aan ons, tot in uw dood!
maandag 21 maart
dagtekst: Marcus 14: 37-40
37 Hij liep terug en zag dat zijn leerlingen lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Simon,
slaap je? Kon je niet één uur waken? 38 Blijf wakker en bid dat jullie niet in
beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak.’ 39 Weer ging
hij weg om te bidden, met dezelfde woorden als daarvoor. 40 Toen hij weer
terugkwam, lagen ze opnieuw te slapen, want hun ogen vielen steeds dicht, en ze
wisten niet wat ze hem moesten antwoorden.
lezing: 1 Petrus 5: 8-11 // lied: Psalm 25, coupl. 2
overdenking
Het begint zich al af te tekenen, waar Jezus voor had gewaarschuwd: “jullie zullen
allemaal ten val komen en Mij in de steek laten”. Ze wilden helemaal gaan voor hun
Meester. Maar wat een zelfoverschatting: wij willen wel met U sterven! Ze konden in
deze nacht vol emotie niet eens hun ogen open houden. Laat staan dat ze overeind
zouden kunnen blijven als het echt zou gaan spannen: “de geest is wel gewillig maar
het lichaam is zwak”. Goed om maar heel nuchter te zijn en onszelf niet sterker voor
te doen dan we zijn. Elkaar ook niet meteen af te rekenen op onwil en schuld, maar