Bijbelleesrooster Veertigdagentijd - uitgebreide versie - De Kandelaar

zijn eentje. Ze komen er niet uit. Als we teruglezen wat de Heer enkele jaren eerder
had gezegd (Joh. 2) blijkt dat er geen sprake is van een willen afbreken van de tempel.
Johannes haalt het jaren later terug uit zijn herinnering. “Breek deze tempel maar af”,
zei Jezus toen Hij het tempelplein had schoongeveegd van kooplui, vee, en geld, “en
Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen”. Dat laatste was blijven haken: wie kan zo’n
wonder doen? Waar kwam die toevoeging vandaan: een tempel niet met handen
gemaakt? Jezus is toch God niet? Toch ging het gebeuren: met Jezus zelf in wie God
woont. Afgebroken tot op het bot. Om op te staan en voorgoed het huis van God te
bouwen: mensen in wie God wil wonen.
dinsdag 29 maart
dagtekst: Marcus 14: 60-61a
60 De hogepriester stond op en vroeg Jezus: ‘Waarom antwoordt u niet? U hoort
toch wat deze getuigen zeggen?’ 61 Maar hij bleef zwijgen en antwoordde niet.
lezing: Jesaja 53: 1-7 // lied: Liedboek gez. 105, coupl. 3
overdenking
Verdachten hebben het recht te zwijgen. Soms is dat in hun voordeel, vaak niet. Zeker
niet als je onschuldig beschuldigd wordt. Wie dan blijft zwijgen heeft de schijn tegen,
want wie zwijgt stemt toe, heeft geen weerwoord, kan zich blijkbaar niet verdedigen.
Jezus wil zich niet verdedigen. Want Hij staat hier om veroordeeld te worden. Ook
weer volgens het Boek: “Hij werd mishandeld maar verzette zich niet en deed zijn
mond niet open”. Want Hij wilde veroordeeld worden als wie Hij werkelijk was: de
zoon van God.
Jezus´ zwijgen was veelzeggend. Hij wilde niet met zijn tegenstanders in discussie
gaan
maar nog een laatste appèl op hun geweten doen om zijn onschuld te erkennen.
Maar zoals het vervolg laat zien, volharden Kajafas en zijn medestanders in hun
pogingen om Jezus veroordeeld te krijgen. En zo juist zo, door alle onrecht heen, zal
Gods recht zijn loop hebben. Onschuldig door wereldse rechters veroordeeld om ons
van de verdiende veroordeling door God te bevrijden.
woensdag 30 maart
dagtekst: Marcus 14: 61b-64
Toen vroeg de hogepriester hem: ‘Bent u de messias, de Zoon van de Gezegende?’
62 Jezus zei: ‘Dat ben ik, en u zult de Mensenzoon aan de rechterhand van de
Machtige zien zitten en hem zien komen op de wolken van de hemel.’ 63 De
hogepriester scheurde zijn kleren en zei: ‘Waarvoor hebben we nog getuigen nodig?
64 U hebt de godslastering gehoord; wat is uw oordeel?’ Allen oordeelden dat hij
schuldig was en de doodstraf verdiende.
lezing: Leviticus 24: 10-23 // lied: Liedboek gez. 105, coupl. 4
overdenking