Het gesprek, de tienduizend dingen en de ... - Robbert Dijkgraaf

Het juiste midden houden en de extremen mijden
behoorden in Oost en West altijd tot de kern van
een aantal praktische aanbevelingen die moeten
leiden tot een verstandig en harmonieus leven.
De gevolgen van een gebrek aan matiging laten
zich wel erg duidelijk illustreren in het afsluitende
essay van deze bundel. Daar springt de boter-
bloem uit de tienduizend dingen als symbool voor
de teloorgang van de bloemrijke graslanden in
agrarisch Nederland en de ontstellende achter-
uitgang van weidevogels als grutto en kemphaan.
Terecht vragen de auteurs zich af of deze teloor-
gang niet is te keren door een verstandiger
afweging van belangen. We zijn niet alleen
Europees kampioen export van land- en tuin-
bouwproducten, maar ook kampioen biodiversi-
teitsverlies in Noordwest-Europa.
Dit boekje is een geschenk. Het geschenk van een
vijftigjarige dame die voor haar verjaardag familie
en vrienden uit de hele wereld heeft uitgenodigd
op een oude oceaanstomer in Rotterdam. Jubilea,
zeker die met ronde getallen, stemmen vaak licht
weemoedig. Daarvoor is er taart en zijn er ballonnen
en slingers. Of persberichten, jubileummunten
en congressen. Dat alles is belangrijk en
een tikkeltje onvermijdelijk. Maar als de glazen
zijn geleegd, de power points zijn vertoond, als
de goede voornemens zijn gesmeed tot meetbare,
ambitieuze doelen, dan rest ons nog de stilte van
het eigen vertrek. De essays in deze bundel laten
zich het beste lezen onder een schemerlamp.
In de verte blaft misschien een hond. De buren
slapen. De laatste tram loopt krakend in de remise.
Hoe zit dat toch, met ons en die natuur?
Johan van de Gronden (1963) en Monique Grooten (1966)
werken allebei bij het Wereld Natuur Fonds, respectievelijk
als algemeen directeur en programmamanager voetafdruk,
klimaat en energie.
10
11