B-magazine mei 2013 - Babylon

Babylon Beoordeelt
WERK EN BEWONDER
We nemen graag onze sombrero af voor de prestatie van
regie en acteurs. De beste productie in jaren is twee opeenvolgende
avonden zeer passend ten berde gebracht.
Het van nature donkere stuk kwam goed uit de verf door
de, al dan niet gewilde, onderbelichting van het podium
waardoor de personages in duisternis gehuld werden.
Dat was toepasselijk met betrekking tot hun emoties en
ook tot de setting en het isolerende effect van de ondoordringbare
gesloten ramen en deuren. Met beperkte
Babylon Bestudeert
Literatuur en mode (2)
Galabals zijn mijn ding. Van megalomane zalen verlicht door schimmige beats tot sullig voetgeschuifel op schoolfeestjes,
‘k heb het allemaal gehad. Niet dat ik nee zou zeggen tegen de charme van een gezellig pintje in een wannabe bruin
café of op een zonovergoten terrasje, integendeel. Voor een galabal offer ik echter met plezier mijn avondje tooghangen
op. Voor vrouwen een gelegenheid om een extra kilo schmink aan te rekenen en voor mannen om hun wijdetshirtmetshort-kostuum
in de kast te verbergen en zich strak in het pak te hijsen. En natuurlijk wordt een extraatje aan
de wekelijkse financiële sponsoring van ouderstwege ten zeerste geapprecieerd door galabalkleedjeswinkelsuitbaters.
Dit jaar liet ik mij voor de eerste keer verleiden tot een galabal in het zwembad. Geen pinten verzetten in zwemtenue
(been there, done that: vuile boel), maar een deftige get-together in de bar van het sport- en spelcomplex. Toegegeven,
’t was nie mis. Schone zaal, goei muziek en een waardevolle bijdrage aan mijn eeuwige
galabalhobby: kleedjes kijken.
Nog nooit heb ik een galabal geweten waar uniciteit zo hoog in het vaandel wordt gedragen.
Van boeren tot koninginnen: diversiteit troef. Zelf opteer ik het liefst voor een
LBD (never lets me down). Met mijn safe yet classy outfit kon ik de genodigden van op
een veilige afstand goed- en afkeuren. Terwijl de meeste bals blijk geven van een soort
onderlinge kledingsovereenkomst onder de genodigde feestgangers, leken deze galaballiefhebbers
hun uniciteit te willen vertalen in hun tenue. Hoera, iedereen is uniek!
Enkele flamboyante gewaden trokken mijn aandacht en mijn enthousiasme voor het
modegevoel van de Letterenstudent koelde af. De discussie om het vermeende “kijk
mij-gehalte” van onze generatie, een topic waar de Standaard – een serieuze krant –
enkele weken geleden haar pagina’s mee opvulde, laait weer op.
middelen, enkele stoelen en tafels, werd het huiselijke
leven geschetst met Bernarda als dictator vaak centraal
op het podium. Het verst van haar stond de jonge rebel
Adela en Martirio week als volgzame en brave dochter
niet van haar moeders zijde. Of het zo uitgekiend werd is
niet geweten, maar het plaatje klopte wel.
Als u er niet bij was dit jaar, of geen Spaans kan, sla dan
maar een cursus open deze zomer en maak dat u volgend
jaar wel aanwezig bent. Topeditie.
Jasper Vanhaelemeesch
Indien u de afgelopen maanden bij boeddhisten in Nepal geleefd zou hebben: de Belgische
modewereld stond in rep en roer. De serieuze kranten vertaalden de catfight
fronsend voor hun lezers. Inderdaad, meer personages bevolken het Belgische fashion
theater dan alleen Raf Simons. Voor de “ik volg die shit niet”-hipsters onder jullie geef
ik een korte recapitulatie: een columniste van de ELLE (een boekske met kleren) noemde een Belgische blogster “een
principeloos blond wicht zonder stijl, met een ziekelijke portie aan narcisme”. (Om alle discussies uit de weg te gaan:
dit is een eigen – tikkeltje dramatische – hertaling van haar woorden. Zo klinkt het gewoon leuker.) Elke dag een tiental
foto’s van jezelf trippelend in een nieuwe outfit met de wereld delen, getuigt toch van een zekere graad van eigenliefde,
non? “Kijk mij – kijk mij”, het zet mij aan het denken. Evolueren wij met onze generatie mee naar een zwak afkooksel
van Ovidius’ tragische geesteskind? Neen, wij willen liever een hete nimf dan verdrinken in een plas water! Kledij is een
belangrijk hulpmiddel om u uit de grijzemuizengemeenschap te wringen. Waan u echter alstublieft niet de koningin van
Sheba als u het aandurft in uw onesie met koeienvlekken een brik melk te gaan kopen in Delhaize. En deel het al zeker niet
via Twitter. World no care, darling!
Laura Muylle
nr:5 2012-2013 B-Magazine
33