B-magazine mei 2013 - Babylon

Babylon Bezoekt
Met Babylon naar de opera
Het cultuurteam van Babylon stond een heel academiejaar klaar met een rijk gevuld palet van activiteiten.
Na een cultuurreis naar Istanbul, de wekelijkse film en meer van dat, stond er op 18
april een bezoek aan de opera op het programma. Samen trokken we naar Brussel om in
de Munt een voorstelling van Pelléas en Mélissande van Debussy bij te wonen. Voor mij
was het de eerste keer dat ik naar de opera ging, dus ik was zeer benieuwd naar wat me
te wachten stond. Eerste hoogtepunt van de avond was het prachtige operagebouw. Het
gebouw was zowel binnen als buiten een pareltje. De schouwburg is een belangrijk deel van
onze Belgische geschiedenis en die grandeur straalde het gebouw ook uit.
Voor we konden genieten van de composities van Debussy stond er eerst een Nederlandstalige
uiteenzetting op het programma. Debussy baseerde zich voor zijn enige opera op een theaterstuk
van Maeterlinck, de enige Belgische winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur. Debussy nam
de tekst van Maeterlinck zelfs zo goed als volledig over in zijn libretto. Tijdens de uiteenzetting
vernamen we ook dat de actrice die Mélissande zou spelen, zich geblesseerd had en ze wel zou
zingen, maar dat haar understudy wel de rol zou acteren.
Met hooggespannen verwachtingen zochten we onze plaatsen in de top van de schouwburg op.
Gedurende bijna drie uur konden we genieten van (of in sommige gevallen in slaap vallen door) de
muziek van Debussy. De opera was zeker geen stereotiepe opera met meeslepende aria’s. Vooral
het feit dat het proza van Maeterlinck letterlijk gezongen werd, voelde vreemd aan. Het dramatische
verhaal over de verboden liefde van Mélissande en haar schoonbroer Pelléas werd ondersteund door
de prachtige composities van Debussy.
Dankzij deze fijne organisatie van Babylon Cultuur ben ik opnieuw een ervaring rijker. Een wereld
waarin men nadat men neergestoken is, begint te zingen in plaats van te bloeden en waarin de hoofdrolspeelster zingt
over haar haren maar eigenlijk geen haren heeft, kon mij in elk geval bekoren.
Babylon Bespreekt
Black out-poëzie
Stiftgedichten zijn geen nieuw gegeven. Reeds in de achttiende
eeuw werd er druk geëxperimenteerd met poëzievormen
gebaseerd op associaties en collages. Tweehonderd
jaar later, in de jaren twintig, gebruikte Tristan Tzara
krantenknipsels om gedichten samen te stellen. Ook andere
avant-garde artiesten verklaarden zich fan. Maar die experimentele
vorm van poëzie herleefde pas toen de Amerikaanse
schrijver Austin Kleon er in 2010 een boek over
uitbracht, getiteld Newspaper Blackout. Dimitri Antonnissen
bracht de vorm dan weer naar België met zijn Schrap
me (2010), tevens de eerste Vlaamse collectie black outgedichten.
Het principe is dan ook simpel:
Neem een krant of een magazine en duid enkele opvallende
woorden aan in een artikel naar keuze. Kies enkele
functionele verbindingsstukken en zorg voor een zekere
continuïteit in de associatie tussen je kernwoorden. Alle
ongebruikte woorden uit het artikel worden doorhaald met
een zwarte markeerstift. Wat overblijft is je zelfgemaakte
gedicht. Als je helemaal de dadaïstische kant op wil schrap
je gewoon alles buiten de woorden die je leuk vindt en binnen
de kortste keren heb je een gedicht.
Jolien Janssis
Poëzie hoeft niet altijd hermetisch en moeilijk te zijn. Vijf
studenten uit de master Culturele Studies ontwikkelden
een black out-platform dat poëzie toegankelijk wil maken
voor een breed publiek. Je stimuleert niet enkel je innerlijke
genie met deze simpele techniek, maar toont ook dat
je begaan bent met het milieu door krantenpapier te recycleren
tot gedichten. Inspireer en heers, zo willen zij de
mensen dichter bij elkaar brengen. En het blijkt nog hip te
zijn ook.
Meer informatie over de geschiedenis van Black out-poëzie
en de huidige werking van het poëzieplatform kan je vinden
op www.blackoutpoetry.tk.
Jasper Vanhaelemeesch
nr:5 2012-2013 B-Magazine
9