straks. - De Algemene Onderwijsbond

‘Meer een leraar voor
havo en vwo’
Vier jaar geleden begon Ruud Palmer (24) aan de lerarenopleiding Engels. Hij was
goed in het vak en wilde graag leraar worden, maar de lessen in vmbo-klassen
braken hem op.
Hij moest “meer enthousiasme uitstralen, meer gebruik maken van het bord en minder krampachtig
voor de klas staan”, luidde de kritiek. In december startte hij met zijn laatste stage: twee
vmbo-klassen en een havo-klas. “Ze praatten als ik iets wilde uitleggen. Probeerden me voortdurend
uit”, zegt Ruud over een van de vmbo-klassen. Op de dag dat een begeleidend docent langs
kwam, waren de leerlingen ‘voor de lol’ op een andere plek gaan zitten. De les werd een zooitje.
“Het was de slechtste les uit mijn carrière”, zegt Ruud. “Misschien kan je er beter een punt achter
zetten”, zei de beoordelend docent.
Ruud: “Op het vmbo moet je zelfverzekerd voor de klas staan. Ik was nog te veel bezig met de
inhoud van de lessen. Ik ben meer een leraar voor havo en vwo.” Hij heeft het gevoel dat de opleiding
het vertrouwen in hem te snel opzegde. “De les was een momentopname. Als de docent een
andere klas had gezien, was zijn oordeel misschien anders geweest. Het is de taak van de opleiding
om me zo goed mogelijk te begeleiden. Alles eruit te halen wat erin zit. Dat is niet gebeurd.”
Ruud studeert nu Engelse taal en cultuur aan
de universiteit in Nijmegen, maar het leraarsberoep
geeft hij niet op. “In potentie ben ik
een goede leraar. Ik vind lesgeven leuk en wil
nog steeds leraar worden.”
18. STRAKSVOORDEKLAS. MEI 2004.
‘Het ging niet bij alle
klassen verkeerd’
Pieter van de Sande (22) haakte na vier jaar af bij de lerarenopleiding Engels.
Hij scoorde goed op alle vakken, maar liep stuk op zijn lio-stage.
Toen hij in 2000 begon wist hij nog niet of hij leraar wilde worden. Na de snuffelstage in het
eerste jaar dacht hij van wel. Het lesgeven ging “met horten en stoten”, maar hij sloot de stage
in het tweede jaar af met een zeven. De derdejaars stage verliep moeizamer. Ordeproblemen.
“In het begin was ik te vriendelijk, waardoor ik later niet echt strenger kon worden. Ook was ik
niet altijd consequent naar de leerlingen toe.” Eén van de begeleiders gaf hem het voordeel van
de twijfel, de ander vond hem niet geschikt voor het leraarsberoep. Pieter zelf bleef enthousiast.
“Ik wilde graag verder.”
Uiteindelijk haalde hij de stage na een verlenging van drie maanden met de hakken over de sloot.
Zijn wens om leraar te zijn, schoof hij terzijde. Hij zou Amerikanistiek gaan doen, maar hij wilde
graag eerst zijn diploma halen. Hij hoefde alleen nog maar zijn lio-stage te doen. Hij kreeg drie
brugklassen, een derde klas vmbo en een derde klas vwo onder zijn hoede. “Het ging niet bij alle
klassen verkeerd”, zegt Pieter. “De leerlingen vonden me wel aardig. Ze accepteerden me als
persoon, maar namen geen dingen van me aan als leraar.” Met de vmbo-klas had hij de grootste
moeite. “Als het ze interesseerde, luisterden ze. Anders niet.”
Het ergste wat bij Pieter in de klas gebeurde: leerlingen die in de klas suikerhartjes verkruimelden
en opsnoven. Dat valt toch wel mee? “Het mag gewoon niet gebeuren.” Het oordeel na drie maanden
was vernietigend. “Dit wordt niks. Je kunt er maar beter mee stoppen, zei de begeleidend
docent.” Pieter voelde zich uit het veld geslagen. “Ik was er al die tijd op doorzettingsvermogen
doorheen gekomen.” Hij zat de laatste drie maanden uit, omdat hij een contract had bij de stageschool.
Maar hij kreeg na het behalen van alle studiepunten en het afronden van alle stages in
vier jaar geen diploma. Zuur. “Ik weet dat ik geen topleraar ben. De docenten wisten inmiddels
dat ik geen leraar zou worden. Laat me dan tenminste dat papiertje halen.” Hij begon in februari
vervroegd aan de studie Amerikanistiek.