Nieuwsbrief GRIP - Printbare versie - VZW Marjan

werkomgeving. Men kijkt wel vaker naar tijdelijke en situationele
beperkingen. Voor mensen met minder zichtbare beperkingen (verstandelijk,
visueel, verbale, of autistische), met tijdelijke of situationele beperkingen (de
moeder met een hyperactief of autistisch kind dat haar aandacht en handen
opeist), of die minder sociaal of economisch kapitaal hebben (allochtonen,
kansarmen), blijven ruimtes en omgevingen vaak beperkt of zelfs helemaal
niet bruikbaar.
Vanuit het autismevriendelijk perspectief een omgeving bruikbaar maken kan
volgens mij vooral door consequentie in communicatie (duidelijk zijn over
verwachtingen en aanbod), beperken van ruis door irrelevante zintuiglijke
prikkels (licht, geluid, geur, tast) en door beperken van het vakjargon
(abstracte begrippen, verduidelijking termen). Daardoor wordt een omgeving
niet minder ‘sexy’, maar vooral met minder stress bruikbaar voor een breder
publiek, dat evenmin van al die toeters en bellen houdt.
Als ik dat bekijk voor de studiedag, valt dat niet steeds positief uit. Zo is het
erg moeilijk om geconcentreerd te luisteren naar de betogen. De zaal is
hoewel luchtig en ruim vrij ongunstig om stressvrij te kunnen volgen door
geluid, licht en geurafleiding. De voorbijrazende trein die af en toe het
gebouw doet daveren, sms’sjes die binnenkomen, mensen die achterin de
zaal over en weer lopen, binnen en buiten, gsm’s die brommen en soms
afgaan, de slide-projector die irritant veel lawaai maakt, de slides zelf met
veel te veel tekst, de parfums en bijwijlen zweetgeuren van mannen en
vrouwen in pak … Niet ideaal om geconcentreerd te volgen. Ook het
overmatig gebruik van (Engels) jargon uit architectuurmiddens, terwijl
toegankelijkheid toch het tijdperk van de architectuur zou moeten ontgroeid
zijn, en de moeilijke interactie tussen publiek en sprekers, is verre van
ideaal.
Vooral tijdens de lunchpauze blijkt vanuit welk idee de studiedag is opgevat.
Er is een staand buffet waarbij we lijf aan lijf eten, in een veel te drukke
ruimte, en we haast al naar buiten moeten om een stille plek te vinden om bij
een koffie rustig aan netwerking te doen.
Kortom, een hele drukke dag, maar niettemin erg interessant en boeiend. We
laten de receptie voor wat ze is, het is al meer dan genoeg geweest, en
vertrekken met de trein terug naar huis. Om alles te laten bezinken.
[Terug naar boven]
Dossiers 10. Resultaten van het what do you think-project van Unicef: de
aanbevelingen rond gelijke kansen van en voor jongeren met
een handicap
De rechten van kinderen en jongeren worden beschermd door het Verdrag
voor de Kinderrechten van de Verenigde Naties. De rechten van kinderen met
een handicap worden expliciet vermeld in het nieuwe VN-verdrag voor gelijke
rechten van personen met een handicap.
Beide Verdragen stellen de participatie en betrokkenheid van hun doelgroepen
centraal. Mensenrechtenorganisaties van personen met een handicap voeren
de slogan: ‘Nothing about without us’ in het vaandel. In het geval van
kinderen is dit wellicht dubbel zo relevant. Deze groep stoot op dezelfde
drempels als deze van volwassenen met een handicap en heeft minder
rechtstreekse toegang tot beslissingsorganen. De meeste onderzoeken en
wetgeving worden immers opgemaakt door volwassenen.
Daarom lanceerde, op initiatief van UNICEF België, What Do You Think? van 1
oktober 2005 tot 30 maart 2007 een bevraging van jongeren met een
handicap met als doel de jongeren te stimuleren om zich uit te drukken over
hoe ze zich voelen en welke problemen zij ondervinden. We wilden hen ook
laten meedenken over mogelijke oplossingen. De bevraging was bedoeld voor
alle jongeren met een handicap tussen 12 en 18 jaar
Hiervoor werkte What do you think? samen met verschillende partners :
ouders, verenigingen, scholen, belangenverenigingen uit de handicapsector,
Easy PDF Creator is professional software to create PDF. If you wish to remove this line, buy it now.