De affaire Gariner - Buro Jansen & Janssen

aan de Nederlands-Duitse grens voor het smokkelen van hasj. Volgens
een andere bron in Ierland zou hij zich regelmatig schuldig hebben
gemaakt aan diefstal. Volgens deze]fde Klein zou Wood een deal hebben
gemaakt met de autoriteiten waardoor hij strafvermindering kreeg. Als
gevolg van zijn informatie zouden een aantal drughandelaars zijn opgepakt,
en zouden er vervolgens twee aanslagen op zijn leven zijn geweest
in de gevangenis.
Deze methode nu, van strafvermindering in ruil voor informatie over
belangrijke figuren in de drughandel, wordt veelal toegepast door de
Drugs Enforcement Agency, een Amerikaanse overheidsdienst die spionage
en infiltratietechnieken toepast. Wood heeft mogelijkerwijs ooit
voor deze dienst gewerkt.
Volgens een persoon die gedurende een maand veel in zijn nabijheid verkeerde,
zou hij nogal op zoek zijn geweest naar een hechter kontakt
met mensen en zich emotioneel afhankelijk hebben opgesteld. Dit
spreekt ook uit brieven die hij aan diverse mensen gestuurd heeft in
zijn periode in een pschychiatriese inrichting in Engeland en brieven
uit de gevangenis in Nederland. Hij was voorts bekend met het drugwereldje
in Amsterdam en wist hoe hij aan zijn spullen moest komen.
Dus moet je het houden op een 'vreedzame tuinkabouter' die of en toe
wat informatie verkocht aan de meest biedende vrager? Daarop lijkt
ook een ander gegeven te wijzen: Wood had een treinkaartje Kopenhagen-
Fort William bij zich toes hij het Vredesaktiekamp in kwam. Het kaartje
was twee maanden geldig, vanaf 3 december, en voor het eerste gedeelte
van de reis was een plaats gereserveerd op de trein van Kopenhagen
naar Amsterdam, die om 21.10 uit de eerste stad vertrok. Toen Wood
het Vredesaktiekamp binnenkwam bezat hij dus nog een mogelijkheid om
door te reizen, en wel naar een afgelegen stadje in midden-Schotland,
schilderachtig gelegen aan de voet van Ben Nevis, Groot Britannie's
hoogste berg. Een zwervende informant dus, die al reizend een kans
ziet om informatie op te pikken en door te geven?
Maar waarom valt Mr.Wood uitgerekend eind 1983 bij het Vredesaktie -
kamp binnen, in de aanloop tot her kruisraketbesluit door de Nederlandse
regering begin juni 1984? Een aardig strategies gekozen ogenblik
voor een loslopend randfiguur om daar te gaan infiltreren.
De betaling lijkt ook te zijn tegengevallen. Als je van dit werk moet
rondkomen dan heb je toch wel weer geld nodig dan die f160,- die
Wood mocht ontvangen van de Binnenlandse Veiligheids Dienst, als we
Minister Rietkerk mogen geloven. Je zou haast zeggen dat er hier
sprake was van liefdewerk.
Toch ook vreemd dat de Amerikaanse ambassade haar stempel van goed -
keuring geeft aan zo'n loslopende buitenstaander en hem doorschuift
naar de BVD. Dat doe je toch niet met elke piet, jan of klaas die
binnenloopt. Dat doet zeker de Amerikaanse ambaSsade niet, die toegang
heeft tot de 'computerised central biographic files', opgesla -
gen in het CIA hoofdkwartier. Publicist Cord Meyer zegt hier het
volgende over: "..the files maintained in CIA headquarters, and
painstakingly built up over more than a quarter of a century, are a
critical factor in determining the bona fides of new informants.
Easily retrievable in these records are the case histories and iden -
tities of all the double agents, intelligence fabricators, and accomplished
charlatans who have attempted to sell their spurious
wares in the past." (uit "Facing Reality: From World Federalism to
the CIA"; Cord Meyer 1980)
32