nummer 139 / vierendertigste jaargang nr. 1, maart 2010 - Midden ...

Beste redactie,
Bonte Haas (2)
Enkele maanden geleden werd ik in
de Midden-Delfkrant nr. 137 op pag
13 verrast door een afbeelding van
mijn ouderlijk huis. Inderdaad het
huis waar de familie van der Heuvel
heeft gewoond. Mijn ouders zijn
bij hen ingetrokken toen ze in 1954
trouwden.
Helaas heb ik daar samen met mijn
familie maar tot ongeveer mijn veertiende
verjaardag mogen wonen.
Het huis werd toen onbewoonbaar
verklaard. Er waren namelijk grote
scheuren en kieren ontstaan, vooral
daar waar wij sliepen. De kinderen
sliepen op de eerste etage.
Mijn broers en zussen waren eveneens
verrast toen ik hen de foto liet
zien.
Leuk ook om in nr. 138 nog een
reactie te lezen over de Bonte Haas;
de nodige jeugdherinneringen
komen daardoor weer boven.
Met weemoed denk ik vaak aan
de Zweth en de omgeving, die nu
helaas totaal is veranderd .
Thea Alsemgeest-Hazekamp
Maasland
Zwerfvuil
In de vorige Midden-Delfkrant
schrijft Ben van der Velde in zijn
artikel, Kwaliteit? over koeien met
‘scherp in’. Naar aanleiding daarvan
heb ik een voorstel.
De Midden-Delfland Vereniging
organiseert maandelijks wandelingen
en ik stel voor dat de Vereniging
tijdens de wandelingen de
wandelaars stimuleert om zwerfvuil
te gaan rapen. De leiding van de
wandeling neemt een paar plastic
zakken mee en vraagt de deelnemers,
natuurlijk op basis van vrijwilligheid,
te gaan rapen.
Voordelen zijn: meer bewustzijn
onder de wandelaars, reclame voor
de vereniging, meer sympathie van
boeren jegens de wandelaars en een
schonere wandelroute.
Dit voorstel heb ik een aantal jaren
ook al eens gedaan, maar daar is
jammer genoeg aan voorbij gegaan.
Henk Tetteroo
Delft
Reactie:
Zwerfvuil is een serieus probleem,
helaas ook in ons gebied!
Een maandelijkse schoonmaakactie
is misschien te veel gevraagd, maar
de suggestie om tijdens de wandelingen
de aandacht op het zwerfvuil
te vestigen is wel het minste wat we
kunnen doen. Het bestuur zal dan
ook zeker aan de werkgroep paden
vierendertigste jaargang nr. 1, maart 2010
voorstellen dat er materiaal mee
gaat met de wandelingen.
BvdV
Spectaculair contrast
Leuk om de column te lezen van
Yttje Feddes op de achterkant van
nr. 137. Frappant vanwege de raakvlakken
met een brief die ik een
kleine 12 jaar geleden naar Groot
Vlaardingen stuurde waarin ik mijn
boosheid ventileerde over de reconstructiecommissie.
Ik verwachtte
daar wel wat reacties op maar het
bleef ijzingwekkend stil, ook van de
zijde van de commissie.
Ik heb de brief nog eens opgediept
en ik ben het in grote lijnen nog
Foto Paul Meuldijk.
Natuurlijke grenzen
Het is prachtig als je zo’n foto kan
maken. Alleen geduld en altijd een
camera bij de hand geeft nog geen
garantie dat je zoiets voor de lens
krijgt. Paul Meuldijk schrijft erbij als
de vos een haas wil grijpen heeft ze
nu de kans. Nu ik kan je zeggen, die
kans is erg klein.
Een haas daagt vaak uit en zeker
als er jongen in de buurt zijn. Door
zelf de aandacht te trekken proberen
ze de belagers weg te lokken
bij hun jongen. Een jonge vos zal
wel eens proberen een haas te pakken
te nemen in zo’n situatie als op
de foto, maar een oudere bespaart
zich die moeite. Een haas is alleen
te pakken als de belager harder
kan lopen of bij verrassing. Op de
foto kan de vos de haas niet verrassen,
want ze is in beeld. Er zijn ook
hazen die weten hoe ze jagers kunnen
ontlopen.
Om te overleven moet een haas een
enorme reactiesnelheid hebben.
steeds eens met wat ik toen schreef.
(In de brief onder de kop ‘Wat is
natuur nog in dit land’ keert Aad de
Visser zich o.a. tegen de invulling
van het cultuurhistorisch belangrijke
weidelandschap met kanovijvers
en natuurbos. Red.)
De gezellige kronkelweggetjes,
bosjes en bruggetjes zijn er in de
Holierhoekse polder jammer genoeg
gekomen. Wonderlijk dat we de
authentieke weidelandschappen
van Mauve meer waarderen dan de
werkelijkheid.
Aad de Visser
Vlaardingen
21
Hazen die dat niet hebben sneuvelen
en planten zich dan ook niet
meer voort. De natuur selecteert
constant. We zeggen altijd dat de
natuur zich aanpast, maar eigenlijk
selecteert ze altijd. Een vlieg die
niet vliegensvlug is wordt door een
insecteneter gepakt of sneuvelt door
toedoen van onze vliegenmepper.
Ratten zijn sociale en interessante
dieren, maar ze vallen onder de
term ongedierte en worden op alle
mogelijke manieren bestreden.
Gevolg is dat de slimste overleven
en zich voortplanten met als resultaat
nog slimmere ratten.
Met de jacht gebeurt hetzelfde. Ganzen
die ’s morgens opvliegen uit
het water waar ze overnacht hebben
om zich tegoed te gaan doen aan
het malse gras bij de veehouders
hebben een paar verkenners voorop
vliegen om te waarschuwen als ze
onraad zien. Als ze een paar keer
door jagers belaagd zijn, herkennen
ze dat, en als ze dan de jagers
verscholen zien zitten geven ze
een soort angstschreeuw en de
hele koppel maakt rechtsomkeert.
De jacht vormt de enige manier
om ganzen bij te brengen dat ze
van andermans spullen af moeten
blijven. Beleefdheid kent de natuur
niet. Alleen de kans om te sneuvelen
kan ze weerhouden.
Dat geldt voor de vos ook. Bejagen
houdt de natuurlijke schuwheid
in stand. Als er hondsdolheid uitbreekt
loopt de mens minder risico,
hij weet dan dat het niet in orde
is als een vos te dicht in zijn buurt
komt.
C.J. van der Sar