laatste editie (juni 2013) downloaden in pdf-formaat. - Provinciale ...

87
juni 2013
voer
sprokkels
1

Muriël Booms en Jennifer Didderen finalisten
in Sociale-Wetenschappen-Olympiade
Ook voor sociale wetenschappen
bestaat er een olympiade. Dit jaar
hadden 500 leerlingen 392 profielwerkstukken
opgestuurd, waarvan
er dertig uitgekozen waren voor de
eindronde op 18 mei in het Vlaams
Parlement. Muriël Booms en Jennifer
Didderen uit 6HUM waren
erbij, een prestatie waar ze trots op
mogen zijn.
Die dertig profielwerkstukken
waren verdeeld in zes categorieën:
onderwijs, waar Jennifer in ondergebracht
was, burgerzin, economie,
integratie, gezondheid en Europa/
varia, Muriëls groep.
Muriël en Jennifer gaven elk in hun
groep een presentatie van tien minuten,
en beantwoordden daarna de
vragen van de juryleden. De jury bestond
uit politici (Siegfried Bracke
bijvoorbeeld), maar ook journalisten,
vakbondsvoorzitters en de directeur
van de KHLIM.
Muriël won de tweede prijs met een
vergelijking tussen de naoorlogse dichtbundels
De feesten van angst en pijn van Paul van Ostaijen
en Triangel in de jungle van Lucebert.
Ze onderzocht hoe de Wereldoorlogen (de
Eerste voor Van Ostaijen en de Tweede voor
Lucebert) de poëzie van beide dichters beïnvloed
heeft; ook bekeek ze of het verschil in
land van herkomst (respectievelijk Vlaanderen
en Nederland) voor een andere kijk op de oorlog
zorgde. Na een nauwkeurige en grondige
analyse van de gedichten kwam ze tot de conclusie
dat Van Ostaijen zijn ervaringen verin-
Ook andere profielwerkstukken waren vaak de moeite waard
Onze laatstejaars moeten met een werkstuk
hun ‘onderzoekscompetentie’ aanscherpen en
demonstreren. Ze mogen daarvoor zelf een
onderwerp kiezen, in functie van hun eigen
belangstelling en/of als voorbereiding op hun
verdere studie. We vroegen de mentoren die
de leerlingen van 6EMT, 6HUM en 6MTW
welke werkstukken hun het meest opgevallen
waren. Een bloemlezing uit de reacties die we
kregen:
2
nerlijkt had, en dat de oorlog bij hem geleid
had tot een afkeer van hypocrisie en burgerlijkheid,
terwijl Lucebert veel directer de gruwelen
van de oorlog en de Holocaust in zijn
gedichten verwerkte.
Jennifers onderzoek ging uit naar het speelgedrag
van kleuters en peuters, waarin de
verschillen werden onderzocht tussen jongens
en meisjes. Dankzij interviews met kinderbegeleiders
en observaties in kinderdagverblijven
kwamen de duidelijke verschillen tussen
jongens en meisjes naar boven. Zo kozen de
Priscilla Dobbelstein is in haar werkstuk
op zoek gegaan naar de verschillen tussen de
vastgoedmarkt in België en Nederland. Meer
bepaald, waar zitten de verschillen bij de financiering
van een eigen huis in beide landen en in
welk land is de aanschaf van een eigen woning
het meest voordelig?
Het hele plaatje van Nederland ziet er wel aantrekkelijk
uit, maar uiteindelijk zijn de Belgen
er met hun systeem goedkoper en genieten de
‘Nederbelgen’ zelfs de meeste voordelen. Zij
lossen hun lening af op het goedkopere vastgoed
in België — onder vele fiscale voordelen
jongens in het kinderdagverblijf bijna uitsluitend
voor een Bob De Bouwerkleurplaatje en
de meisjes voor een kleurplaatje met een poppetje
erop. Een groot deel van haar hypotheses
kwamen uit, maar een klein deel van haar verwachtingen
klopten niet. Zo blijkt dat bijvoorbeeld
jongens en meisjes even goed in staat
zijn te delen (hierbij wordt vooral gedacht aan
het delen van speelgoed, eten, …).
We feliciteren Muriël en Jennifer!
Daisy Merlo & Evelien van Vessem
volgens het Nederlandse systeem.
Laura Demollin onderzocht welke verschillen
er zijn tussen een Vlaams rust- en verzorgingstehuis
(“Ocura” te ’s Gravenvoeren) en een
Nederlands (“De Motteburght” te Eijsden).
Zij heeft zich concreet toegespitst op patiënten
met dementie. Na enkele observatiedagen
en interviews met werknemers kwam zij tot de
conclusie dat de opvang en behandeling van
dementerenden in de twee rusthuizen in grote
lijnen parallel loopt. Er zijn enkele verschillen,
maar die zijn in feite miniem.

Ruth Schols is geboeid door (moderne) schilderkunst
en heeft zich verdiept in het werk
van de grote Nederlandse modernist Vincent
van Gogh. Alle kunstenaars, ook de baanbrekende
en revolutionaire vernieuwers, zijn
schatplichtig aan de traditie, ook al slaan ze
op een bepaald moment compleet onbegane
wegen in. Ruth vroeg zich af welke impressionistische
invloeden te vinden zijn bij Vincent
van Gogh, en wat hem tot een expressionist
zou kunnen maken. Vermits hij beide stijlen
gemixt heeft, beschouwt ze hem eerder als een
post-impressionist.
Ook Anna Huijnen koos voor haar werkstuk
als onderwerp een kunstenaar op het breukvlak
van klassieke kunst en modernisme. Zij
nam de Eerste Symfonie (1885-1888) van
de grote laatromantische componist Gustav
Mahler onder de loep en ging heel nauwkeurig
na wat in dit muziekstuk te linken is aan de
traditie (de klassieke symfonie) en wat vooruitwijst
naar de 20ste eeuw. Haar conclusie is
dat Mahler vernieuwingen heeft aangebracht
in de symfonische evolutie, maar dat die nog
binnen de perken blijven. In zijn latere werk
zal hij de traditionele paden meer verlaten.
Dorine Duijsens koos eveneens voor een muzikaal
onderwerp, nl. de jazz en meer bepaald
de legendarische Billie Holiday. Dorine heeft
de evolutie in de zangstijl en de songs van
deze Afro-Amerikaanse zangeres onderzocht
en gelinkt aan haar leven, dat getekend was
door drank, drugs en heelwat ‘foute mannen’.
In haar werkstuk heeft zij enkele liederen geanalyseerd,
zoals het wereldberoemde en aangrijpende
“Strange Fruit”, en is zij erin geslaagd
om helemaal door te dringen in de (muzikale)
psyche van deze jazzlegende.
Jeresa Willems boog zich over het controversiële
fenomeen “fastfood”. Zij wilde weten of
de vooroordelen rond deze voeding (‘Het is
dikmakend en ongezond’) wel stroken met de
wetenschappelijke waarheid, de realiteit. Uit
haar diverse enquêtes blijkt een genuanceerd
beeld. Haar geïnterviewden mogen dan wel
negatief staan t.o.v. fastfood, dat alle fastfoodgebruikers
dik zijn en ongezond eten is zeker
niet zonder meer waar. Toch zouden we met
dit soort “gemaksvoedsel” best matig omspringen.
Dieter Duchateau is als landbouwerszoon
vertrouwd met de erosie van kostbare landbouwgrond.
Met behulp van enkele eenvoudige
experimenten toonde hij aan welke invloed
de hellingsgraad, bodemsoort en het soort
gewas hebben op het uitspoelen van de grond.
Via persoonlijke gesprekken probeerde Melanie
Op den Oordt zich een beeld te vormen
van de invloed die de erfelijke ziekte Cystic
Fibrosis (ook bekend als taaislijm of mucoviscidose)
heeft op het leven van patiënten en van
hun familie. Ook Beau van Hees interviewde
een aantal personen — meer bepaald (ex-)
militairen die deel uitmaken (of uitmaakten)
van de Nederlandse Luchtmobiele Brigade. Ze
had vooral aandacht voor de manier waarop
een uitzending naar een buitenlands militair
toneel deze mannen persoonlijk veranderde.
Manon Van den Hove was al langer geboeid
door de — vaak tegenstrijdige — informatie
over biologische voeding. Aan de hand van
een enquête analyseerde ze de motieven bij
consumenten van biologische producten.
Margot Haesen onderzocht waarom bepaalde
mensen zich aangetrokken voelen tot elkaar.
Zijn het de uitersten die elkaar vinden, of geldt
het spreekwoord ‘soort zoekt soort’ meer?
Na een grondig literatuuronderzoek waaruit
bleek dat wetenschappers argumenten voor
beide stellingen vinden, sprak ze met relatietherapeuten
en nam ze een aantal enquêtes
af van koppels. Op basis van die informatie
moest ze besluiten dat de oorzaak van aantrekkingskracht
tussen mensen (nog) niet te achterhalen
valt.
Jenna Vandeperre deed onderzoek naar de
gevolgen van het Pukkelpopdrama twee jaar
geleden. Eerst bracht ze verslag uit van haar
literatuuronderzoek naar traumaverwerking,
daarna verwerkte ze een aantal enquêtes die
ze afgenomen had van mensen die aanwezig
waren. Ze kwam tot de vaststelling dat adolescenten
en volwassenen anders gereageerd hadden
tijdens de ramp, en ook op een heel andere
manier omgingen met de gevolgen ervan.
Nicolas Nijssen bekeek in hoeverre het internet
gecensureerd wordt. Iedereen weet dat de
toestand ernstig is in landen zoals China en
Noord-Korea, maar ook Westerse democratische
landen blijven er niet van gespaard.
Het steeds toenemend gebruik van de nieuwe
media bij lagere schoolkinderen zette Elke
Willems ertoe aan om te onderzoeken hoe
ouders en leerkrachten hierover denken. De
enquêtes en interviews die Elke van ouders
en leerkrachten afnam bevestigden slechts
gedeeltelijk haar hypothese. Zoals verwacht
waren de leerkrachten in grote mate gewonnen
voor het gebruik van de nieuwe media.
Zij waren zich immers al langer bewust van
hun meerwaarde. Maar ook de ouders bleken,
tegen Elke’s verwachtingen in, open te staan
voor een gematigd gebruik van deze middelen.
Inge de Jong voerde een onderzoek uit naar
de oorzaken en de gevolgen van de duikreflex.
Om haar onderzoek te kunnen uitvoeren deed
ze een beroep op tien proefpersonen tussen 16
en 22 jaar oud.
Alison Gillard had zich tot doel gesteld om de
invloeden van alcohol op ons lichaam op korte
termijn te achterhalen. Met behulp van het
internet stelde ze zelf een aantal proeven op
waaraan ze haar proefpersonen, zowel jongens
als meisjes van 17 à 18 jaar, onderwierp. Ze
kwam tot de conclusie dat alcohol, op korte
termijn, invloed heeft op het geheugen, het
logisch inzicht en de reactiesnelheid. Interessant
om te vermelden is de bevinding dat de
meisjes niet sneller beschonken bleken te zijn
dan jongens terwijl ze nochtans meer alcoholmoleculen
in het bloed opnamen.
Aangezien Robin Jeukens volgend jaar graag
rechten wil gaan studeren lag de keuze van
haar onderwerp voor de hand. Ze wilde graag
weten hoe de burger in Nederland denkt over
de huidige rechtspraak en meer bepaald over
de strafmaat versus de overtredingen. De resultaten
van de vele enquêtes die ze van een
heterogene groep burgers afnam bevestigden
haar hypothese. De inschatting van de ernst en
bijgevolg ook van de strafmaat van een overtreding
worden door de wetgever en de burger
vaak anders ingeschat. De burgers reageren
dan ook in sommige gevallen met onbegrip
ten aanzien van de rechtspraak en een misnoegd
gevoel maakt zich van hen meester.
Saartje Verwimp heeft voor haar profielwerkstuk
onderzoek gedaan naar de integratie van
homo’s in onze samenleving. Er is al heel wat
veranderd in de mentaliteit bij het accepteren
van homo’s door vrienden en familieleden,
maar de af te leggen weg is nog niet ten einde.
Katelijne Beuken heeft onderzocht welke de
invloed is van sporten op het zelfbeeld van
adolescenten. Haar onderzoek wijst uit dat er
een sterk positief verband is tussen het zelfbeeld
— zowel cognitief, sociaal als fysiek —
en het aantal uren sporten bij adolescenten.
Joëlle Fraiquin heeft onderzocht hoe ouders
vanaf de geboorte omgaan met het opvoeden
van een kind met het Down-syndroom. De
impact op het gezin is groot omdat de ontwikkeling
van hun kind met Down anders verloopt
dan normaal. Gelukkig is de begeleiding
in de afgelopen jaren zeer goed geëvolueerd
Seray Pleyers heeft bij 200 leerlingen uit het
eerste jaar van het hoger en universitair onderwijs
onderzocht wat het betekent om faalangst
te hebben bij het afleggen van examens. De
oorzaken van faalangst zijn vooral te zoeken in
de opvoeding en ingesteldheid van de studenten.
Zo zijn meisjes meer met hun toekomst
bezig dan jongens en gunnen ze zichzelf minder
vrije tijd. Ze zien dat als een oplossing om
hun faalangst te onderdrukken.
Joost Venner is gefascineerd door niet-Newtoniaanse
vloeistoffen. Door maïzena en water
in een bepaalde verhouding te mengen bekomt
men een suspensie die een verschillend
fysisch gedrag vertoont in functie van de wijze
waarop men krachten erop uitoefent. Een
grote kracht zorgt dat het mengsel vast wordt ,
waardoor een voorwerp kortstondig gedragen
vervolg op pagina 29
3

Straks tablets in plaats van schoolboeken?
De tablet als vervanger van
de stapels schoolboeken die
leerlingen elke dag meeslepen
is dit schooljaar al uitvoerig
in het nieuws geweest. Ook
waren er in sommige klassen
hevige discussies: leerlingen
zien er dan wel de voordelen
van in (niet zo zwaar, de
leraar kan bestanden meteen
aan de leerlingen bezorgen,
het zou ‘leuker’ zijn), maar ze
beseffen dat er ook een andere
kant is: wat als het internet
uitvalt? Of als je tablet kapot
gaat? Wat doe je als ineens
de batterijen van een aantal
leerlingen leeg zijn? En gaan
ze dan niet te veel spelletjes
spelen op het internet?
Toch daagden er maar drie
leerlingen (allemaal zesdeklassers)
op voor het gesprek
dat Rik Palmans in een middagpauze wilde
houden om eens te polsen of onze leerlingen
graag de tablet in zouden voeren op onze
school. Nicolas Nijssen en Siard van den Bosch
uit 6HUM en Rik Schouten uit 6MTW hebben
zelf een tablet, die ze al druk voor school
gebruiken. Ze twijfelden er wel aan of er al veel
andere leerlingen tablets mee naar school nemen.
Toch zijn er al heel wat leerlingen die een iPad
of een andere tablet hebben. We merkten dat
onder meer tijdens de reis van de laatstejaars
naar Italië. Ze gebruikten het toestel daar
vooral om via Facebook contact te houden
met het thuisfront en om foto’s te maken. Op
school haalt een leerling er ook af en toe wel
eens eentje boven.
Een van de voordelen van de iPad is dat hij
onder meer een grafische rekenmachine kan
vervangen. Zo’n apparaatje kost 100 euro; een
tablet kost een stuk meer maar die kun je nog
voor talloze andere toepassingen gebruiken. In
een school in Blankenberge was dat overigens
een reden om de tablet in te voeren voor alle
leerlingen.
Andere voordelen van tablets zijn dat je kunt
besparen op de aankoop van woordenboeken;
zeker voor vreemde talen is het handig, want je
tablet spreekt de woorden uit, zodat je meteen
de juiste uitspraak hoort. Bovendien hoef je
minder te printen en te kopiëren, wat beter is
4
voor het milieu. En, zo stelt een van de leerlingen,
met een tablet raken slordige leerlingen
ook geen notities meer kwijt ...
Zo’n tablet is een handig hulpmiddel bij het
studeren, vinden de zesdeklassers. Een van hen
maakt er foto’s mee van de notities van een
klasgenoot. Dat neemt 1MB per foto in beslag,
dus je kunt er heel wat opslaan. Maar op
die manier kan je er niets meer aan veranderen.
Notities overtikken is dan handiger, omdat je
dan de tekst kan wijzigen, stukken toevoegen
en je notities delen met je klasgenoten.
Nicolas maakt dan weer iBooks voor cultuur
en gedrag: hij neemt een samenvatting over en
zet daar links naar websites bij met voorbeelden
en extra informatie.
Die samenwerking om notities te verwerken
tot een juist en samenhangend geheel is een
van de manieren waarop de school tablets op
een zinvolle manier kan integreren. Nu worden
notities doorgegeven via email of dropbox.
De stap naar een wiki op Smartschool is
dan natuurlijk vrij klein. Zo’n wiki heeft dan
als extra voordeel dat de vakleraar kan controleren
of er geen fouten of onvolledigheden in
voorkomen. Dat zou alleen mogen gebeuren
als de leerlingen zijn of haar hulp inroepen,
vinden ze zelf. Met zo’n wiki kun je het zelfregulerend
leervermogen van de leerlingen vergroten,
wat niet onbelangrijk is.
Ondanks alle voordelen vinden de leerlingen
niet dat de tablet de computer op school kan
vervangen. Met een tablet kun je nog steeds
niet alles doen, en ook vinden sommigen het
typen erop niet zo handig.
Tenslotte is er nog het probleem van draadloze
internettoegang via wifi. Geeft de school de
code wel of niet aan de leerlingen? En vanaf
welk jaar dan? Anders moet je nog steeds computerklassen
reserveren als je internet nodig
hebt. Natuurlijk bestaat het gevaar dat leerlingen
misbruik gaan maken van die code en
spelletjes gaan spelen in de les...
In de lerarenkamer zijn de meningen verdeeld.
Sommigen denken dat er nog heel veel water
door de Maas zal vloeien eer tablets gemeengoed
zijn op scholen. Anderen zijn ervan overtuigd
dat het wel eens heel snel zou kunnen
gaan en dat schooldirecties en leraren — of
ze dat nu willen of niet — straks voor klassen
staan waar de meeste leerlingen thuis of in
hun boekentas een tablet hebben. Dan wordt
de druk om die in de lessen te integreren wel
heel groot, zeker als e-boeken goedkoper zullen
worden dan gedrukte exemplaren.
Proberen die evolutie tegen te houden is een
op voorhand verloren strijd. Zelfs al zullen
tablets voor jongeren in de eerste plaats een
speeltje zijn of een communicatiemiddel om
contact te houden met hun virtuele vriendenkring,
iPads en consoorten zullen niet meer
weg te denken zijn uit hun leefwereld. Als de
school daar ook deel van wil uitmaken, moet
ze mee op de kar springen.
Rik Palmans, Evelien van Vessem

Cyberpesten
Regelmatig horen we in de pers en in de media
onrustwekkende berichten over cyberpesten.
Vooral kinderen in de eerste graad van het
middelbaar onderwijs lijken hier slachtoffer
van te zijn.
De leerlingen van het eerste jaar kregen tijdens
het eerste trimester een aantal lessen over cyberpesten
en de gevaren van de nieuwe sociale
media. Omdat we toch nieuwsgierig waren
naar concrete cijfers, bevroegen we eind mei al
onze leerlingen van de eerste graad naar hun
ervaringen met cyberpesten. Hieruit kwamen
de volgende resultaten.
Niettegenstaande men pas vanaf 13 jaar een
Facebookaccount mag aanmaken, hebben
87% van onze eerste en tweedejaars een account
bij Facebook. 90% gebruikt internet
dagelijks. 10% van de ondervraagden gebruikt
internet voor school, 20% voor school en
ontspanning en 70% gebruikt internet vooral
voor ontspanning.
32% geeft aan dat de ouders het computergebruik
van hun kind nooit controleert.
27% van de leerlingen zegt dat hun ouders hun
wachtwoord kennen en daartegenover beweren
44% van de kinderen het wachtwoord van
de ouders te kennen! 6% heeft al eens misbruik
gemaakt van iemand anders zijn wachtwoord.
81% vindt afspraken over het gebruik van de
nieuwe media nuttig: 37% vindt het goed dat
hieromtrent afspraken gemaakt worden op
school en 44% vindt het goed dat er zowel
thuis als op school afspraken worden gemaakt.
4% publiceert soms foto’s en filmpjes zonder
toestemming van de personen te vragen die er
op staan, 10% heeft al foto’s en filmpjes gepubliceerd
waar hij/zij later spijt van had.
6% van onze leerlingen heeft al iemand digitaal
gepest (vooral via chat). 22% is al slachtoffer
geweest van één of andere vorm van
cyberpesten. 29% kent iemand die ooit al gecyberpest
werd.
Slechts 1 op 3 vindt dat de media overdrijven
met ons te wijzen op de gevaren van cyberpesten.
En tot slot vindt 65% van de leerlingen
dat de ouders goed op de hoogte zijn van de
nieuwe media.
Tips
1. Eens je iets op het internet plaatst, weet je
inderdaad niet wat er precies mee gebeurt.
Zelfs als je iets verwijdert, zijn er soms nog
sporen van terug te vinden. Bovendien kunnen
anderen ook altijd foto’s, video’s of teksten die
jij op het internet zet, opslaan of doorsturen. Je
moet dus altijd voorzichtig zijn met de informatie
die je op het internet plaatst.
2. Geef nooit vertrouwelijke informatie zoals
je paswoord, adres of telefoonnummer aan iemand
anders, zelfs niet als je die persoon vertrouwt.
3. Zet nooit zomaar je webcam aan. Degene
aan de andere kant kan zonder dat je het weet
foto’s en filmpjes van je maken en daarna op
het internet zetten.
4. Open of download geen mails of bijlagen
van mensen die je niet kent. Reageer nooit op
spam of kettingbrieven.
5. Accepteer niet om het even wie in je contactenlijst.
6. Geef nooit het e-mailadres van iemand anders
door. Je weet nooit wat die persoon ermee
zal doen.
7. Doe op het internet nooit wat je in het echte
leven niet zou doen.
8. Zet nooit informatie over anderen op je eigen
website of weblog.
9. Indien je gepest wordt, blijf niet zitten met
je probleem. Vertel het aan iemand die je vertrouwt,
liefst een volwassene zoals je ouders of
een leerkracht.
10. Als het pesten toch aanhoudt en in ernstige
gevallen, kan de politie ingeschakeld worden.
Sonia Germiau, lerares ICT
5

Chrysostomos 2013
in één woord: fantastisch!
Donderdag 10 januari, omstreeks 23:30 uur,
konden wij, de leerlingen van het zesde jaar,
na een moeizame generale repetitie eindelijk
naar huis. Voor de meesten van ons ging de
wekker alweer om half 6, vrijdag werden we
namelijk om 7 uur op school verwacht voor
een overheerlijk ontbijt, verzorgd door het onderhoudspersoneel.
Nadat onze magen gevuld waren met croissants,
broodjes en andere lekkers, was het
tijd om de versieringen op school verder in
orde te maken. Zo moesten er nog ballonnen
worden opgeblazen, spandoeken worden opgehangen
e.d. Ook het fietsenhok moest nog
onder handen genomen worden. Omstreeks
tien voor negen ging de bel, eindelijk was onze
chrysostomos begonnen! Voordat de show
startte werd het speelplein overspoeld door
ballonnen en twee enorme spandoeken.
Leerlingen, leraren en onze ouders namen
plaats in de zaal terwijl wij buiten, bibberend
in onze speciale t-shirts en korte broeken, aan
het wachten waren op een teken voor onze
entree. In één grote polonaise kwamen we
binnen; toen was het moment daar om te
stralen op het podium. Het moment was dan
eindelijk daar om onze zenuwen aan de kant te
zetten en een mooie show neer te zetten. Dat
het een mooie show, met als thema “Wat als…”,
was bleek later uit de vele positieve reacties van
het publiek. We hebben er een paar op een rij
gezet.
‘Geweldige
show!’
‘Goed opgezet
en heel erg origineel…’
‘We hebben ervan
genoten.’
‘In jaren niet
meer zo een
show gezien!’
Wat we allemaal
enorm leuk vonden
is dat zowel
de leerlingen van
de zwarte lijst
als de leraren zo
goed en actief
meededen, eerlijk
gezegd tegen
onze verwachtingen
in. Veel te
snel was het dan
6
ook weer tijd om de mensen die ons geholpen
hebben met het in elkaar steken van de show
te bedanken. Rond 10:45 uur zat het eerste
deel van een fantastische dag er al op!
Na het innen van de vele complimentjes
werden we verdeeld in twee groepen. Terwijl
één groep druk bezig was met het opruimen
van de gymzaal en andere lokalen op school,
mocht de rest van het zesde, samen met de
leerlingen van het vijfde jaar, deelnemen aan
de culturele activiteit; een interessante filmles
van mevrouw van Vessem. Dit was heel erg
boeiend en leerzaam.
Omstreeks 12:30 uur was het weer tijd om
onze buikjes te vullen; de pizza’s werden toen
namelijk geleverd. Hier genoten we allemaal
van en keken erg uit naar onze namiddagactiviteit.
Toen alles opgeruimd was vertrokken
we, samen met enkele leraren, met de bus naar
de Activ in Tongeren. Daar waren drie activiteiten
voorzien: bowlen, lasergamen en poolen.
Er waren veel positieve reacties, vooral over
het lasergamen. Voor deze gamen zullen velen
van ons zeker nog een keer teruggaan naar de
Activ.
Na deze gezellige namiddag gingen we terug
richting Voeren om bij Blanckthys onze magen
voor de laatste keer die dag te vullen met
een heerlijke maaltijd. Na het eten hadden
we nog ongeveer een uurtje om ons klaar te
maken, hetzij op school hetzij thuis. Om half
9 werden we in de Kursaal verwacht om samen
een goed feestje te bouwen.
Voor onze fuif hadden we de naam ‘Time is
an Illusion’ gekozen. Onder andere Davoodi,
Yve Tosca en Remco Morello en Robbery Roy
zorgden ervoor dat het een geslaagde fuif was!
Om half 3 ging de muziek uit en was het voor
de meeste feestvierders tijd om hun bed op te
zoeken. Voor enkele van ons was dit echter
het signaal om nog een paar uurtjes door te
gaan, deze pechvogels moesten starten met
het opruimen van de feestzaal. En ook op zaterdagochtend
om half 11 moest er weer opgeruimd
worden. Toen waren er ook enkele
leerlingen bereid om de handen uit de mouwen
te steken. Na een paar uurtjes was alles
opgeruimd.
Samen kunnen we terugkijken op een zeer
geweldige en geslaagde dag die we zeker nooit
meer zullen vergeten! (Deze dag was nooit
mogelijk zonder de hulp van Rik Tomsin.
Waarvoor nogmaals onze dank!)
Jennifer Didderen (6HUM) en Tom Spons
(6MTWA)

6SEC op Belfairbeurs in Gent
Op donderdag 28 februari heeft Show-case
in het ICC in Gent deelgenomen aan de
Belfair-beurs, een internationale organisatie
waar oefenfirma’s hun producten proberen te
verkopen.
Een goede voorbereiding is essentieel voor een
beurs. Iedereen was de maanden voordien al
druk in de weer. Zo zorgden sommigen voor
de stand en anderen voor de planning, de elektronica
en de verkoopsdocumenten. Iedereen
deed erg zijn best, er werden alleen niet genoeg
afspraken gemaakt waardoor de taken niet altijd
even goed werden uitgevoerd, en we niet
optimaal waren voorbereid. Zo hadden we de
stand nog nooit volledig opgebouwd en moesten
alle catalogussen en flyers twee dagen vóór
de beurs nog worden afgedrukt. Na een hoop
stress kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht.
Op woensdag 27 februari zijn we ’s morgens
vanuit Tongeren met de trein naar Gent
gegaan. Aan het station van Gent hebben we
een tram genomen richting De Draecke, een
kleine maar gezellige jeugdherberg waar we de
nacht zouden doorbrengen.
Diezelfde dag bezochten we in de middag het
ICC, zodat we onze stand al konden opbou-
wen voor de volgende dag. Ondanks het feit
dat de stand nooit eerder volledig was uitgeprobeerd,
verliep de opbouw erg vlot. Iedereen
deed erg zijn best en probeerde elkaar zo goed
en zo veel mogelijk te helpen. Uiteindelijk
waren we erg tevreden over de stand, maar volgens
de afdeling PR-ICT miste die nog iets dat
ons uniek maakte ten opzichte van de andere
oefenfirma’s.
De afdeling Secretariaat-Personeel had de
avond voor de beurs een heerlijk diner geregeld
bij het restaurant Faits Divers op de Korenmarkt.
Na de uitstekende maaltijd gingen
we samen naar het café Vijf voor Twaalf, dat
iets verder lag. Hier hebben we samen met de
medewerkers van de Hasseltse oefenfirma Facsys,
het kantoor dat onze boekhouding controleert,
een glas gedronken. Het was een zeer
gezellige en geslaagde avond.
De dag erna was het dan eindelijk zover, de
beurs kon beginnen! Om half negen ´s morgens
vertrokken we vanuit de jeugdherberg
met de tram naar het ICC. We hoefden alleen
nog onze promotie klaar te maken. Die promotie
bestond uit een bekertje zelfgemaakte
gazpacho met daarin een soepstengel. Hiermee
wilden we de vivabox Gastronomisch Dineren
promoten. Een hoop mensen vond de gazpa-
cho heerlijk, maar een aantal personen zou
volgens de afdeling aankoop een vies gezicht
hebben getrokken na het drinken ervan. Rond
tien uur stroomden de eerste klanten binnen,
maar in de loop van de namiddag werd
het pas echt druk bij onze stand. Omdat we
maar twee laptops tot onze beschikking hadden,
ontstonden er soms wachtrijen. Gelukkig
had mijnheer Tomsin nog voor een tablet
gezorgd waarmee we al staande bestellingen
konden uitvoeren, zo hoefden de klanten net
iets minder lang te wachten. We hebben veel
producten verkocht en zijn tevreden met het
resultaat.
Door de beurs en de gezellige avond in het
café heeft de klas 6 Secretariaat-Talen een
nog hechtere band gekregen. We kijken nu
al uit naar de opendeurdag, ons laatste grote
verkoopmoment.
Stijn Piette en Jerome Gorissen
PR-ICT en boekhouding
7

Cultuurweek in 5HUM
Brussels, here we come!
De cultuurweek valt net
voor de krokusvakantie.
Het is een week waarin wij,
leerlingen van vijf humane
wetenschappen, verschillende
activiteiten doen die
te maken hebben met onze
vakken cultuur- en gedragswetenschappen.
De cultuurweek wordt georganiseerd
door meneer
Stevens. Elk jaar zijn er
ongeveer dezelfde activiteiten.
Gelukkig kunnen
we in de klas een beetje
mee beslissen over activiteiten
die wij graag zouden
doen. Zoals de keuze om
naar de opera te gaan en
er geen tweedaagse, maar
een driedaagse uitstap naar
Brussel van te maken.
Het programma zag er
uiteindelijk als volgt uit.
Maandag kregen we filmles
van onze leerkracht Nederlands, mevrouw
van Vessem. Dinsdag mochten we, per twee
of drie, op observatiedag in een school voor
buitengewoon onderwijs. Woensdagvoormiddag
bleven we op school werken aan ons miniprofielwerkstuk.
Rond de middag vertrokken
we vanuit Visé naar Brussel, waar we nog drie
leuke dagen beleefden met activiteiten die verschillende
facetten van onze opleiding betroffen.
Filmdag op school
De eerste dag van onze cultuurweek bleven
we op school. Mevrouw van Vessem gaf ons
de hele dag filmles. We begonnen met het zien
van een hele mooie, Britse film: ‘This is England’
van Shane Meadows. Na het zien van de
film overliepen we enkele scripts, waarna we
zelf aan de slag mochten.
Ik had niet verwacht dat ik deze dag zo leuk
zou vinden. De film vond ik echt fantastisch.
Hij greep me aan van het begin tot het einde.
Ook het bespreken van de fragmenten was fijn
én leerrijk. Mevrouw van Vessem legde het
leuk en gemakkelijk uit zodat we het allemaal
snel begrepen. Na het bespreken bekeek ik de
film met een ander oog en vond ik hem nog
interessanter. Ik wil hem zeker nog eens zien.
8
Observatie dag in het buitengewoon
lager onderwijs
De tweede dag van de cultuurweek hadden we
als activiteit een observatie dag in een lagere
school voor (licht-) mentaal gehandicapte
kinderen. Ter voorbereiding van de observatie
dag kregen we van meneer Stevens een
bundel met punten waarop we moesten letten
tijdens deze dag. Hierin stonden ook de verschillende
leertypes. Zo waren we al een beetje
voorbereid op de dag die zou komen. Omdat
ik een autistische vriendin heb, wist ik al dat
structuur en duidelijkheid erg belangrijk zijn.
Ook door het lezen van boeken wist ik dat al.
Maar door hier een dag door te brengen, heb
ik gemerkt dat het echt essentieel is. Zonder
deze structuur loopt het mis bij deze kinderen.
Ikzelf wil na mijn middelbaar orthopedagogie
gaan studeren. Ik zie mezelf dus binnen enkele
jaren zeker in zo’n school als orthopedagoog
werken.
Woensdag = onderzoeksdag
Op woensdag 6 februari 2013 mochten we in
de voormiddag werken aan ons mini-profiel
-werkstuk. Ons mini-profielwerkstuk gaat
over de verschillen en overeenkomsten tussen
Vlamingen en Walen. Samen met Marie heb ik
enquêtes geteld en verwerkt. Het was een hele
klus om alle gegevens te verwerken. Sommige
resultaten hadden we totaal niet verwacht. We
hadden nog even de tijd om aan ons voorlopig
mini-profielwerkstuk te beginnen. We maakten
een korte inleiding en een aantal grafieken.
Rond 11 uur was het tijd om naar Brussel te
vertrekken.
Driedaagse naar Brussel
Rond 1 uur arriveerden we in Brussel. Nadat
we onze koffers in de jeugdherberg hadden
achtergelaten vertrokken we naar het stadhuis
van Brussel. Na de rondleiding in het stadhuis
kregen we een inleiding op de opera Manon
Lescaut. Die werd gegeven in het gebouw
waar alles voor de opera gemaakt wordt. De
operavoorstelling begon om 8 uur. Iedereen
was nieuwsgierig en opgewonden om de operavoorstelling
bij te wonen. Toen de opera
begon was het muisstil in de zaal. Door de inleiding
die we een paar uur van te voren gehad
hebben kon ik goed volgen en wist ik ongeveer
wat er ging gebeuren. Na anderhalf uur was
het pauze. Iedereen was onder de indruk van
de opera. Na een kwartier begonnen de laatste
twee bedrijven. Opnieuw was het muisstil in
de zaal. Voor ik het wist was de opera afgelopen,
het was voorbij gevlogen.
Dag 2 in Brussel
Donderdag 7 februari leek een lange dag te
worden. We namen een kijkje in het Centraal
Station, het Magritte Museum en de Senaat.
We kregen ook nog een rondleiding in de opera
en gingen naar de bioscoop. Al bij al, een
dag die snel omvloog.
Op voorhand had ik al voor mezelf uitgemaakt
dat dit geen fijne dag zou worden. Dit bleek al
snel een verkeerde opvatting te zijn. Het Mag-

itte Museum was zeer interessant. De gids
vertelde alles op een heel leuke en aangename
manier, wat de rondleiding dan ook tien keer
beter maakte.
Het bezoek aan Kamer en Senaat vond ik persoonlijk
het leukste. Later zou ik zelf iets willen
doen in deze sector. Het interesseerde me
dus wel meer dan andere leerlingen.
De vrouwelijke gids van de opera vond ik zeer
goed in de sociale omgang. Ze was dan ook
nog erg jong, wat een enorm voordeel was.
Het was fijn om een kijkje te kunnen nemen in
de Koninklijke Loge. Niet iedereen mag daar
zomaar binnenwandelen.
Ook de film als avondactiviteit was zeer goed.
Een perfecte activiteit om de dag te eindigen.
Na al die bezoeken hadden we allemaal wat
nood aan een beetje ontspanning. Deze film
was goed gekozen voor ons omdat wij als pubers
het niet altijd gemakkelijk hebben en ook
wel eens in een wereld leven vol twijfels en
chaos.
Na de film gingen we naar de herberg waar
we nog heel even de bar opzochten of ons bed
inkropen na een vermoeiende dag.
Tijdens de les wetenschappelijk werk, mochten
de leerlingen in groep een onderzoek
doen naar verschillende “witte poeders”. Er
was een mysterieus wit poeder gevonden met
de vreemde naam “White Evil”. De bedoeling
was dat ze erachter kwamen welke stof het was.
Dat zorgde voor grote hilariteit toen iedereen
een labojas aan mocht en eventueel de bijhorende
bril.
Enkele reacties:
• Ik vond het een zeer leuke opdracht, ik wil
het zeker nog eens doen. Alleen was het snel
duidelijk wat de stof was want aan de bouw
kon je al vergelijken met de andere stoffen.
Ook doordat de namen van de stoffen op de
zakjes stonden was opdracht twee gemakkelijk
te maken. Voor de rest was het super
super leuk!
Dag 3 in Brussel
Tweedejaars worden laborant
• Het was leuk om te mogen uitzoeken hoe
alles reageerde op bepaalde stoffen. Voor
een keer mochten we ook alles zelf uitproberen.
• Het was een nieuwe ervaring om proefjes
te doen in een labojas. Alleen dat het potje
azijn was omgevallen en ik de rest van de
dag naar azijn stonk.
• In onze les wetenschappelijk werk mochten
we voor de eerste keer eens proefjes
uitvoeren. We deden een labojas aan en
Op vrijdag gingen we naar de Koninklijke
bibliotheek in Brussel. Daar kregen we een
les over de massamedia. Ze leerden ons dat de
media veel invloed op ons hebben en zelfs veel
bewerkt om ons van een dienst of product te
overtuigen.
Na deze les kregen we uitleg over de krant
doorheen de tijd. We zagen dat tijdens de oorlog
er veel gecensureerd was. We mochten ook
op de computers kranten opzoeken.
In die vijf dagen cultuurweek heb ik veel geleerd
en ervaringen opgedaan. Alles ging zo
snel voorbij dat ik nauwelijks de tijd heb gehad
om er eigenlijk bij stil te staan wat je allemaal
kan leren in een week. De observatie dag was
voor mij de leukste ervaring in de cultuurweek.
Nu lijkt mijn beroepskeuze al helemaal
niet meer zo moeilijk voor mij. Het was ook
eens fijn om alles in de praktijk te doen i.p.v.
altijd theorie.
Ook weet ik nu veel meer over de stad Brussel
en was het beeld wat ik van Brussel had totaal
anders dan hoe ik het beleefd heb in de cultuurweek.
De observatie dag was ook iets totaal
anders want ik had nooit geweten hoe het op
een speciale bril
opdoen. Al de
proefjes moesten
we zelfstandig
doen in groepjes
en dat deden we
voor het snelst.
Ik vond het een
leuke ervaring.
• Het was erg interessant
en we
hebben ook geleerd
dat we erg
precies moeten
zijn. We mengden
allerlei poeders
met vloeistoffen
en trokken hier een conclusie uit. Er
is niks ontploft of afgebrand.
• In de groep ging het goed en vlot. Ik vond
het leuk om allerlei poeders te testen. Het
was ook leuk om dingen bij te leren en ik
vond het spannend om zelfstandig te werken.
Ik zou dit werk nog vaker willen doen
en ik hoop dat dit niet de laatste keer is dat
ik een labojas mag aandoen.
• Andere groepen gaven aan dat mijn groep
fout zat, maar we deden lekker door. Niets
van aantrekken!
• Het was een uitdaging om tegen de tijd zo
die scholen er aan toegaat als ik er niet eens
een dag had meegedraaid. Ik weet zeker dat
iedereen nieuwe ervaringen heeft opgedaan
zoals de voorstelling in opera ‘De Munt’ want
niemand zou naar een opera zijn gegaan als we
dat niet met de school hadden gedaan. Dit was
mijn beleving van de cultuurweek.
Ik vond de cultuurweek in het algemeen wel
fijn. Sommige activiteiten waren wel wat leuker
dan anderen. Het bezoek aan het Musée
Magritte Museum vond ik een van de beste,
omdat we er al achtergrond informatie over
hadden. De besteedde lessen aan René Magritte
vond ik achteraf heel nuttig om het
bezoek in het museum zelf goed te begrijpen.
Met veel nieuwe kennis en ervaring was het na
de cultuurweek de vakantie die van start ging.
Chloë Eussen, Marie Geelen Jenna Krouwel,
Tessa De Leij, Femke Daenen, Sanne Haesen,
Lars Aussems en Luc Stevens
snel mogelijk het juiste resultaat te bekomen.
• Sjiek hoe sommige stoffen begonnen te
schuimen!
• Iets dat minder leuk is, is dat we een hele
week moesten wachten om te weten of ons
besluit juist was….
• Stoere bril die bij de jas past!
• Iedereen had een opdracht waardoor alle
groepsleden even belangrijk waren.
9

Economieweek in 5EMT
op een leuke manier veel leren
De week vóór de krokusvakantie stond
voor ons, leerlingen van het vijfde jaar
economie, zoals ieder jaar helemaal in
het thema van de economie. Onze leerkracht
had een aantal leuke en interessante
bezoekjes geregeld die perfect
aansluiten op de lessen van het vak economie.
Deze bezoeken moesten ons een
duidelijker beeld geven van wat er allemaal
gebeurt in de economie en wat dat
allemaal met zich meebrengt. Maar in
deze week was er ook tijd voor ontspanning
samen met onze medeleerlingen
van de richting humane.
Notariskantoor en VOKA
Op maandagmorgen stapten wij, de vier
leerlingen van 5EMT, in de auto van
onze lerares economie. Bestemming?
Het notariskantoor Merlo-Delille te
Rekem. Hier kregen we van de twee notarissen
zelf uitleg over de belangrijkste
aangelegenheden waarvoor je beroep
kan doen op een notaris. Er werd onder
andere uitleg gegeven over huwelijkscontracten,
echtscheidingen en het aankopen van
onroerend goed. Nadien kregen we wat meer
uitleg van twee notarismedewerkers over de
opleiding rechtspraktijk en welke beroepen
je zoal met dat diploma kunt uitoefenen. We
kregen ook de gelegenheid om vragen te stellen
en we hebben hierdoor veel bijgeleerd over
het beroep van notaris.
Om 14u werden we verwacht bij VOKA
(Vlaams Netwerk van Ondernemingen) te
Hasselt. Hier kregen we gedurende een uurtje
uitleg over de werking en het belang van de organisatie.
We kwamen onder andere te weten
wat de uitdagingen, kansen en administratieve
verplichtingen zijn bij de opstart van een eigen
onderneming. De woordvoerder van VOKA
heeft ons dat door middel van een Power-
Pointpresentatie op een heel boeiende manier
uitgelegd.
SOMA en LRM
Dinsdag stond helemaal in het teken van armoede
en ondernemerschap. We brachten een
bezoekje aan SOMA in Maasmechelen. Dit is
een opvangcentrum voor armen, waar mensen
tegen een lage kostprijs twee maal per week
een warme maaltijd kunnen krijgen, hun was
kunnen doen, TV kunnen kijken en sociale
contacten kunnen onderhouden.
We begonnen met een korte quiz over armoede
om te testen hoeveel we er van af weten. De
10
leidinggevende gaf ons ook een rondleiding
door het centrum. Het is hier heel gezellig en
we konden duidelijk voelen dat we hier welkom
waren. We hebben samen met de gasten
van die dag een middagmaal genuttigd.
Iedereen ziet wel eens een dakloze langs de
straat zitten, maar dit heeft me echt de ogen
geopend. Deze mensen bezitten niet veel of
zelfs helemaal niets, maar toch zie je ze lachen,
ze genieten van de kleinste dingen van het leven.
Dit bezoek heeft me het diepst geraakt.
Na het middagmaal was het tijd om afscheid
te nemen van de mensen hier en voor de twee
jongens van onze klas was het moeilijk om afscheid
te nemen van de biljardtafel.
Na het bezoek aan de SOMA reden we verder
naar Hasselt om een bezoek te brengen aan de
Limburgse Reconversiemaatschappij (LRM).
De LRM ondersteunt de economie door middel
van risicokapitaal en infrastructuur en stimuleert
bedrijven in de richting van een innovatieve
en technologische economie.
Universiteit Hasselt,
vertrek naar Brussel en opera
Samen met de leerlingen van 6EMT en leerlingen
van andere scholen hebben we aan
de universiteit Hasselt twee colleges bijgewoond.
Tijdens het eerste college kregen we
uitleg over de opstart van een onderneming.
Welke eigenschappen zijn hiervoor vereist
en hoe kun je je vestigen als zelfstandige. Dit
gebeurde in een klein lokaal. Voor het tweede
college zijn we moeten verhuizen naar de aula.
Hier kregen we dan uitleg over hoe het geld
in omloop wordt gebracht en over de rol van
de Europese Centrale Bank. Om af te sluiten
kregen we nog een korte uitleg over de universiteit
in het algemeen: wat kun je waar gaan
studeren, hoe lang duurt elke studeerrichting
en welke beroepen kun je met het behaalde
diploma uitoefenen? Het is me opgevallen dat
de meeste leerlingen heel goed meewerkten en
ook heel veel vragen stelden, wat het natuurlijk
interessanter maakte.
Na een broodje te hebben gegeten in de kantine
van de universiteit, hebben we al sleurend
met onze koffers de bus genomen richting het
treinstation. Aangekomen in Brussel, zijn we
eerst naar onze jeugdherberg, Breugel, gegaan
om hier onze koffers neer te zetten. Eerst werden
we in de Munt verwacht. Hier kregen we
uitleg over de opera die we die avond allemaal
samen zouden zien, ‘Manon Lescaut’ van Puccini.
We zaten helemaal bovenaan, maar we
hadden toch een goed zicht en ik denk dat we
dit niet snel meer zullen meemaken.
Nationale Bank, SERV
en filmvoorstelling
Donderdagmorgen hebben we na een lekker
ontbijt even tijd gehad voor een korte stadswandeling.
Om 11u werden we verwacht aan
de Nationale Bank van België. We kregen een
rondleiding door het museum en leerden bij
over de geschiedenis van betaalmiddelen en
de rol van geld, aan de hand van enkele korte
filmpjes. Dit museum bestaat sinds 1982,
maar is in 2002 volledig gerenoveerd. De
enorme ruimte is ingedeeld in 15 zalen en In

elke zaal was er een presentatie, allemaal in het
kader van geld.
Hierna hebben we de trein genomen om een
bezoek te brengen aan de vakbond, het ABVV.
We hebben hier een zeer boeiende uitleg gehad
over wat deze organisatie allemaal doet.
Maar wat het zo interessant maakte, was de
manier waarop het werd uitgelegd. Onze leidinggevende
betrok ons echt bij zijn verhaal
en bootste korte scenario’s na waar wij dan
mee moesten werken. Hierdoor kregen we een
duidelijk beeld over wat een vakbond doet.
Na even terug naar de jeugdherberg te zijn
gegaan om ons op te frissen, vertrokken we te
voet om in een restaurant te gaan eten. Na een
hamburger met lekkere frietjes te hebben benuttigd
en na enkele probleempjes, zijn we ten
slotte bij de bioscoop geraakt om hier de film
‘Broken’ te kijken. Deze film had onze lerares
Nederlands voor ons gekozen en ik vind dat
ze een heel goede keuze heeft gemaakt. Ook
al zou ik deze film zelf niet gekozen hebben, ik
heb er erg van genoten.
Federale overheidsdienst Economie
en centrum Brussel
Wetenschapsweek in 5MTW
van konijnen tot zonnecellen
In de week van 4 februari heeft 5MTW een
geslaagde wetenschapsweek gehad. De week
begon met een practicum fysica als opwarmertje.
In de namiddag mochten we beginnen
met het grootste en belangrijkste werk van die
week: ons miniprofielwerkstuk. Het was voor
Op onze laatste dag bezochten we de Federale
overheidsdienst Economie. We werden verwelkomd
door een woordvoerder en naar een
vergaderzaaltje geleid. Daar stond een grote
tafel en vijf plaatsen die voor ons bestemd
waren. We hadden alle vijf een naambord en
een map met de afdruk van de PowerPoint.
Daarnaast lag er een USB-stick en een pen van
de FOD Economie die we cadeau kregen. We
kregen een drankje aangeboden en toen kon
de presentatie van meer dan twee uur beginnen.
Na een stukje uitleg over wat de FOD
Economie precies doet, kregen we een quiz.
Die ging gepaard met nog meer uitleg en de
winnaar kreeg een beker met chocoladesnoepjes.
Deze quiz heeft ervoor gezorgd dat we allemaal
geconcentreerd bleven, maar ook dat we
allemaal nadachten en het antwoord probeerden
te vinden. Het ging zeer snel voorbij en
was héél interessant. ’s Middags kregen we een
middagmaal aangeboden door de woordvoerder
en dat was ook meteen het laatste bezoek
van onze economieweek.
iedereen een beetje zoeken hoe men zelfstandig
aan de slag kon gaan. Dinsdagmorgen vertrokken
we naar Isotopolis, een zeer interessante
uitstap aangezien we er in de lessen fysica
al veel aandacht aan hadden besteed. Nadat we
de ins en outs kenden van de verwerking van
Ik heb enorm van deze week genoten. Ik denk
dat het een goed initiatief van de school is om
zo’n week in te plannen. De leerlingen zijn dan
gedurende enkele dagen alleen maar actief en
zelfstandig bezig met het vak waarvoor ze gekozen
hebben en hebben niet echt het gevoel
dat het school is. Tijdens de lessen economie
leren we veel, maar door de economieweek
hebben we gezien hoe het er in de praktijk aan
toe gaat en dat was voor mij geslaagd.
De school moet dit zeker blijven doen omdat
het een heel positieve indruk op heel veel leerlingen
laat.
Sandy Broers
radioactief afval, gingen we naar Kamp C, een
informatiecentrum over duurzaamheid. We
hadden hier echter niet zoveel tijd om als in
detail te bekijken.
Op woensdag bleven we op school. Een wiskundedag
was voorzien, maar door ziekte kon
onze lerares wiskunde niet
aanwezig zijn. We kregen
dus extra tijd om aan ons miniprofielwerkstuk
te werken.
Donderdag brachten we een
bezoek aan de universiteit
van Hasselt. In de voormiddag
kregen we uitleg over
kernfysica, waarna we ook
zelf enkele proeven en metingen
mochten doen. Zeer
interessant voor de meesten
omdat we deze verschijnselen
in de praktijk konden
waarnemen. In de namiddag
hebben we na enige uitleg
een zonnecel gemaakt. De
meesten vonden dit een leuke
activiteit. Toen iedereen
vervolg op pagina 12
11

Stage Medisch Secretariaat 5SEC
De leerlingen van 5SEC moesten op zoek
gaan naar een stageplaats in de medische sector.
Het was een hele zoektocht om een geschikte
stageplaats te vinden, en niet zo makkelijk. Ik
wilde graag een plek waar ik het vak ´medisch
secretaresse’ in de praktijk kon ontdekken
en waar ik mijn eigen kennis zelfstandig kon
toepassen. Ik wilde graag in het Academisch
Ziekenhuis van Maastricht mijn stage lopen
omdat ik wist dat zij goede stageplaatsen
aanbieden. Helaas was dat niet meer mogelijk
door reorganisatie. Mijn zoektocht ging
verder. Uiteindelijk kwam ik bij het rusthuis
Eyckendael terecht. Mijn moeder werkt in dit
zorgcentrum, waardoor ik snel een afspraak
kon maken met de directeur. Na een gesprek
met hem besloot ik dat dit een goede plek was
waar ik zelfstandig kon ontdekken wat het beroep
´medisch secretaresse´ inhoudt.
Mijn grootste verwachting was dat ik veel uit
mijn stage kon bijleren.
vervolg van pagina 11
klaar was, mochten we ook weer enkele
metingen uitvoeren om te kijken wie de
beste zonnecel gemaakt had.
Vrijdagvoormiddag hebben we opnieuw
aan ons miniprofielwerkstuk
mogen werken waardoor iedereen al
een heel eind gevorderd was met zijn
onderzoek. In de namiddag heeft meneer
Palmans samen met ons een dissectie
van een konijn uitgevoerd. Bij ieder
orgaan kregen we voldoende uitleg
waardoor onze biologie-kennis nog een
keer opgefrist werd. Daarnaast was het
ook wel interessant om alle organen een
keer in het echt te zien, en niet op een
tekening.
Als afsluiting van de geslaagde wetenschapsweek
hebben we vrijdagavond
met de klas een gezellig etentje georganiseerd
met als hoofdgerecht… konijn!
Volgens iedereen was het een week om
nooit te vergeten. Zo mogen er nog vele
volgen!
Nicky van den Berg
12
Mijn eerste stagedag was ik nerveus, want ik
wist niet wat ik kon verwachten. Uiteindelijk
was dat nergens voor nodig. Ze waren allemaal
vriendelijk en lief voor mij. Ik kreeg mijn eigen
laptop en mocht plaats nemen achter de balie.
De eerste dag was het natuurlijk wel even wennen,
maar uiteindelijk vond ik mijn draai. Het
enige nadeel was dat ik lange dagen maakte,
daardoor kwam ik vaker moe thuis. Maar het
voordeel was wel dat ik als ik thuis kwam niks
meer voor school hoefde te doen.
Wat ik heel leuk werk vond, was de telefoon
opnemen. Ik sorteerde elke morgen de post
en die bracht ik naar de juiste afdeling. Doordat
ik een plekje achter de balie had gekregen
kwam ik vaak in contact met mensen. Dat
vond ik heel fijn, want dan kon ik de mensen
helpen. Mijn sociale vaardigheden zijn hier
dan ook enorm vooruit gegaan. Ik vond het
wel jammer dat ik niet zoveel sociaal contact
had met de bewoners. Ik zat ook drie dagen
in de week alleen, dat vond ik best vervelend,
want ik kon met niemand praten.
Ik heb geen negatieve ervaringen meegemaakt
op mijn stage. Ik had twee grote taken gekregen
van mijn stagementor. Daar heb ik ook
twee weken aan gewerkt, ik kreeg soms nog
kleine opdrachtjes, maar daar was ik snel mee
klaar.
Als ik nu terugkijk heb ik een hele fijne stage
gehad, ook al miste ik school soms, maar dat
was meer het sociaal contact, de school zelf
niet. Ik ben blij dat ik mijn kennis heb mogen
omzetten in de praktijk. Ik heb uit mijn stage
zelf niet zoveel bijgeleerd. Ik kreeg veel taken
in Word en Excel, maar met deze programma’s
kon ik al werken. Het enige wat ik heb bijgeleerd
is de telefoon perfect opnemen. Ik vond
het heel jammer dat mijn stage voorbij is, maar
was blij dat ik al mijn vrienden terug kon zien
op school.
Ik vind dit een heel goed project. Je ontwikkelt
je eigen persoonlijkheid en dat vind ik heel belangrijk.
Je leert zelfstandig worden en eigen
oplossingen te zoeken voor problemen.
Esmee Fonsaer

Heej Bert,
Afgelopen week ben ik met school op uitdaging gegaan. We moesten om zeven uur bij het station in Visé zijn
om de trein naar Olloy te nemen. Olloy ligt zo’n 200 kilometer van Voeren af, we moesten daarom ook drie
keer overstappen.
Om 11 uur kwamen we daar aan en we werden d. m. v. een spel opgedeeld in groepen, met die groep deed je
alle uitdagingen. Iedereen mest overal te voet naar toe gaan, zo hebben we vele kilometers gewandeld. De
begeleiders gaven ons tijdens die wandeltochten ook opdrachten om het vertrouwen en
samenhorigheidsgevoel op te krikken. Na een lange wandeltocht waren we aangekomen bij de
openluchtgrotten ‘Fondry des Chiens’, daar deden we een parcours waarbij we over rotswanden moesten
klimmen, maar we moesten ons ook door smalle spleten proberen te wurmen . Na iedere activiteit hadden
we een groepsgesprek over hoe het was gegaan, of we onze grenzen verlegd hebben en of we elkaar goed
bijgestaan hebben.
Na de openluchtgrotten moesten we onze weg zoeken naar het huis waar we zouden overnachten, hiervoor
hadden we gelukkig een kaart gekregen van de begeleiders . Toen we aankwamen bij het huis had een
andere groep al eten gemaakt en konden we meteen aan tafel . ’s Avonds heb ik met een aantal anderen
nog een soort dropping gedaan waarbij we de weg moesten vinden in het bos, maar die hadden we al snel
gevonden.
De volgende dag moest mijn groep het ontbijt regelen, dat was dus al vroeg opstaan om spek en ei te bakken.
Na het ontbijt deed een ander groepje de afwas en konden de anderen zich klaarmaken voor de activiteit.
De activiteiten van mijn groep waren die dag vlotten bouwen en klimmen in de steengroeve. We gingen eerst
naar een rivier waar we materiaal moesten uitkiezen en met dat materiaal moesten we ons vlot bouwen. De
doelstelling was dat iedereen aan de overkant moest zijn met zijn spullen. We hebben deze opdracht met
succes voltooid dankzij een goed plan. Hierna konden we naar de steengroeve gaan waar we tegen de wanden
met beveiliging konden opklimmen en met een soort kabelbaan over de groeve heen konden zweven .
We moesten die avond de barbecue regelen, maar we kwamen laat aan waardoor een ander groepje ons werk
al had gedaan. In de avond was er nog een kampvuur voor ons gemaakt waarbij we gezellig bij konden zitten.
De laatste dag had iedere groep nog een activiteit en daarna namen we de trein terug naar huis. Mijn groep
ging die dag een vertrouwensoefening doen. Hierbij moesten we iemand geblinddoekt een pad op leiden en
daarna andersom. Dit liep bij de meesten goed af, waarna we bij een ruïne uitkwamen waar we de
vertrouwensval gingen doen . Na deze activiteit hadden we nog een bespreking over de afgelopen dagen en
daarna konden we op weg gaan naar het station.
Uiteindelijk thuis gekomen was ik bekaf, maar ik heb me wel geamuseerd in de afgelopen drie dagen.
Heb jij nog iets meegemaakt? En hoe is het met je kanarie?
Groetjes Luc
Luc Stevens 5hum 21-05-2013
13

Laatstejaars naar Toscane
de blik van de begeleider
Toscane is meer dan een regio in Midden-
Italië. Toscane is poëzie, magie, verbeelding
en – voor degenen die er oog voor heeft –
adembenemend mooi. Als je leerlingen dan
kiezen voor dit Eden als bestemming van hun
buitenlandse reis, dan hoop je natuurlijk dat ze
op dezelfde manier tegen de schatten van dit
openluchtmuseum zullen aankijken. Je weet
wel dat pizza en ijs bovenaan hun verlanglijstje
staan, maar hoopt ook dat de historische rijkdom
van Toscane een kans maakt.
Met 48 leerlingen naar Italië trekken voor een
kleine week is een avontuur; het woord vakantie
is, althans wat de reisbegeleider(s) betreft,
niet zo geschikt in deze context. Je bent immers
zo goed als elke seconde bezig met de
organisatie van het hele gebeuren.
Zaterdag 30 maart
Het avontuur begint met een nachtelijke busrit
van ongeveer 16 uren. Gelukkig is de filmkeuze
soms ook voor ons bestemd (tekenfilms
van Disney behoren immers tot ons collectief
patrimonium van het witte doek), zodat je
hiermee nostalgisch kunt wegdromen. De
schaduwzijde dit jaar was wel dat het scherm
vooraan in de bus niet (goed) functioneerde,
14
waardoor de beelden meer irritatie dan jolijt
opwekten. Er zijn natuurlijk ergere zaken in
het leven, je overleeft dat dus wel.
Zondag 31 maart:
Pisa – Montecatini Terme
Pisa staat symbool voor zijn Piazza dei Miracoli,
met de scheve toren. Hoe vaker je dit
gebouw ziet, hoe meer je denkt dat hij nog wat
dieper is weggezakt. Dat is niet zo, want de
Italianen hebben er hard aan gewerkt om hun
uniek gebouw de poorten van de eeuwigheid
te laten binnengaan.
Het is opvallend dat bijna alle leerlingen foto’s
willen van zichzelf, in de illusie dat ze de toren
met hun armen tegenhouden. Wordt dit via
de sociale netwerken
verspreid of zit dit
gewoon ingebakken
in het brein van de
tiener? Op dit Plein
van de Mirakels is er
uiteraard nog meer
te bezichtigen, zoals
het baptisterium en
de Campo Santo-begraafplaats.
Montecatini Terme,
het stadje met ons
hotel, is een perfecte
plaats om de regio te
verkennen. Het is er
vrij rustig en in feite
ben je dicht bij de belangrijkste
steden van
Toscane.
Maandag 1 april:
Firenze
Er zijn van die steden
die een onuitwisbare
indruk op je achterlaten.
Firenze is er zo
een van. Het heeft niet
de monumentaliteit of
het kosmopolitisme van Rome, Parijs, Londen
of New York, of de uniciteit van Venetië, maar
bezit een charme en een aantrekkingskracht
die ik nog nergens anders ben tegengekomen.
Het is de renaissancestad bij uitstek en ademt
nog steeds de sfeer uit van die tijd. Het is de
stad van Michelangelo, wellicht de grootste
kunstenaar uit onze beschavingsgeschiedenis,
en van de Medici, het bankiersgeslacht dat gedurende
drie eeuwen hier de plak zwaaide.
De eerste aanblik op de stad, vanaf het Piazzale
Michelangelo, is overweldigend en onvergetelijk.
De koepel van de Duomo, het meesterwerk
van de geniale architect Brunelleschi,
overheerst de skyline van Firenze. Wandelend
naar het oude stadscentrum, langs de bruine
Arno in de richting van de Ponte Vecchio,
geraak je steeds meer in de ban van de prestigieuze
gebouwen en pittoreske straatjes en
pleintjes. Als je onder de campanile (klokkentoren)
staat terwijl hij 12 uur slaat, dan besef je
welk gezag Firenze gehad moet hebben in de
renaissance.
Met een ervaren gids als Rik Palmans aan het
hoofd van de groep is het natuurlijk een stuk
gemakkelijker om je weg te vinden in deze
stad. Een kaartje is ook wel handig en als dat
alleen hiërogliefen blijken, is er altijd nog de
gsm. Gelukkig hebben we dit jaar geen verloren
schapen moeten zoeken in de doolhoven
van de Toscaanse steden.
Dinsdag 2 april:
San Gimignano – Siena
Wat een contrast met de drukte van Firenze:
het kleine stadje San Gimignano, bekend om
zijn 14 torens (oorspronkelijk waren het er
heelwat meer). Je moet behoorlijk klimmen
om er te geraken, maar op het hoogste punt
van het stadje heb je een schitterend uitzicht.
Qua spectaculaire zaken valt er niet veel te beleven,
alleen blijkt de wereldkampioen ‘gelato’
hier zijn stek te hebben. Dit argument volstaat
uiteraard voor leerlingen om dit gastronomisch
wonder eens te proeven.
Siena was ooit een belangrijke stad en een ware
rivaal van Firenze. Dat is nog te merken aan de
voorgevel van de Duomo: zo rijk versierd met
(vooral) marmer dat je niet weet waar je eerst
moet kijken. Vreemd genoeg is deze kathedraal
maar een gedeelte van de ambitieuze plannen
die Siëna koesterde in de 13de eeuw. Toen de
pest uitbrak in de 14de eeuw én door oorlogen
met naburige staten, heeft men de kathedraal
niet kunnen uitbreiden. Je kunt je nu enkel inbeelden
wat het gebouw was geworden als het
lot Siena gunstiger gezind was geweest.
Woensdag 3 april:
Lucca – Fattoria del Teso
Lucca is de stad van de wereldberoemde operacomponist
en dandy Giacomo Puccini.
Daarnaast is er een zeer interessante kerk te
bezichtigen, gebouwd op de ruïnes van Romeinse
thermen. Het boeiende en unieke is

dat men een moderne vloer heeft
aangebracht, zodat de toerist de
onderliggende funderingen nog
kan zien.
Pasta en ijs mogen dan wel symbool
staan voor de gastronomie in
Italië, de wijn hoort hier ook bij.
Ca. 1000 v. Chr. waren de Etrusken
al bezig met wijn. De Romeinen
namen die kennis later over
en ontwikkelden en verspreidden
de godendrank verder naar de rest
van Europa. Reden te meer, vonden
wij, dat de leerlingen ook wel
kennis mochten maken met deze
cultuur.
Ons reisbureau nam contact op
met het landgoed Fattoria del
Teso (Bagno di Lucca), rustig gelegen
in het prachtige Toscaanse
landschap. Een jonge dame met
een schitterend accent vertelt je in
het Engels hoe je van druiven wijn
maakt, waarna je een degustatie krijgt om u tegen
te zeggen. Of de wijn verantwoordelijk is
geweest voor de uitgelaten sfeer in de bus nadien
weet ik niet, maar toen chauffeur Henk
enkele kinderliedjes liet horen, zongen bijna
alle leerlingen uit volle borst mee.
Donderdag 4 april:
Firenze, deel twee
Om Firenze écht te leren kennen heb je natuurlijk
wel wat tijd nodig, maar een tweede
bezoek net voor ons vertrek stelt je in de gele-
genheid om de leerlingen nog wat schatten te
tonen. Uit het resterende aanbod kozen we de
imposante kerk Santa Croce, de grafkapel van
de Medici en het Palazzo Pitti. Jammer genoeg
vonden sommigen dat de renaissancekunst
niet opwoog tegen de winkeltjes, terrasjes en
(vermoedelijk) de ijssalons. Firenze heeft natuurlijk
ook een moderne kant.
Vrijdag 5 april: Voeren
Dat tijdsbeleving heel subjectief is, weten we
uiteraard al lang. Toch verbaast het steeds opnieuw:
de terugreis gaat sneller voorbij dan de
heenreis. Voor de gelukkigen — lees: de toeristen
die kunnen slapen in een bus — is die
terugreis van zéér korte duur geweest. We waren
zelfs vroeger op school terug dan verwacht.
Of onze leerlingen nu al beseffen dat ze een
van de mooiste regio’s van de wereld gezien
hebben, weet ik niet, maar ooit zullen ze dat
wel inzien. We hopen alleszins — en zijn daar
stiekem wel van overtuigd — dat ze een onvergetelijke
reis hebben meegemaakt en willen
hier afsluiten met te vermelden dat de groep
dit jaar enorm goed is meegevallen.
Jean-Marie Aussems
15

Vierdejaars naar Parijs
drie leuke dagen
Voeren, maandag 6 mei, zes uur ’s ochtends.
De leerlingen van het 4de jaar, wij dus, wachtten
ongeduldig om de bus in te gaan die ons
naar Parijs zou brengen. De ene nog wat moe,
de andere enthousiast, maar we hadden allemaal
heel veel zin in deze reis!
In Parijs gingen we meteen door naar het hotel,
maar veel tijd om te rusten was er niet. Na
een korte check van het bed (lees: een keer
erop springen) was het tijd om Parijs te ontdekken.
De eerste activiteit was een rondrit
in La Défense: een enorme kantoorwijk met
reusachtige gebouwen.
Na de rondrit stopte de bus bij het bekendste
monument van Parijs: de Eiffeltoren. Meteen
haalden de leerlingen hun fototoestel of gsm
uit hun zak en begonnen foto’s te maken: eentje
van de Eiffeltoren, eentje van de vrienden
met de Eiffeltoren, eentje ... Daarna wandelden
we naar de Eiffeltoren zelf. Indrukwekkend!
De bus pikte ons op voor het volgende monument:
het Louvre. De vraag was alleen of we
tijd genoeg hadden om naar binnen te gaan.
Buiten stond een gigantische rij! Gelukkig was
er nog een ingang, ondergronds. Zo ging het
sneller. We kregen een uur vrij in het museum.
Voor artistiek aangelegde mensen was dat de
hemel, maar natuurlijk is niet iedereen zo.
Gelukkig voor hen was er een Starbucks in de
buurt, voor iedereen was wils dus! En daarna
waren er de prachtige tuinen van de stad.
Rond de avond kwamen we aan in het Hard
Rock Café. Overdonderd door de inrichting
van de zaak gingen we zitten. Cola en slagroom
vlogen in het rond! De bediening was
immers wat hectisch, maar het eten
was wel goed.
Ook al was het acht uur, de avond
was nog lang niet afgelopen! Een
toeristenbus zonder dak pikte ons
op voor een prachtige reis door Parijs.
De frisse lucht en het aangename
weer zorgden voor een onvergetelijke
ervaring en prachtige foto’s.
Na twee uur zat de rondrit erop,
we kwamen aan in het hotel, uitgeput.
Maar in slapen had niemand
zin! De hotelgang werd getransformeerd
in een druk verkeersplein:
iedereen veranderde van kamer en
liep als een kip zonder kop in het
rond. Sommigen keken een film,
hielden een ‘ladies-night’ of praatten
nog wat na. Dag één was een
feit.
16
Dinsdag vertrokken we al vroeg. De bus reed
een uur tot buiten Parijs om het prachtige Versailles
te bezoeken. We hebben daar de eerste
en laatste opdracht voor school gekregen: één
blad met meerkeuzevragen. We konden dus op
ons gemak rondlopen en het paleis bewonderen,
waarna we gingen wandelen in de tuinen.
Rond de middag waren we weer terug in Parijs
en mochten we zelf kiezen waar we wilden lunchen.
Een tiental leerlingen heeft voor het eten
nog een feestje gebouwd met een paar straatdansers
op de Champs-Elysées. Er was ook
nog tijd om winkels te bekijken voor we verder
gingen naar de Notre Dame. Eerst hebben we
nog een hele lange wandeling gemaakt voorbij
onder andere het Panthéon, het Centre Pompidou
en de vele straatkunstenaars. Toen we
bij de Notre Dame aankwamen moesten we
even aanschuiven, maar het was de moeite
waard, want door de felle zon die dag werd het
gebouw vanbinnen prachtig gekleurd door de
glas-in-loodramen. Het was zelfs zo kleurrijk
dat je jammer genoeg geen behoorlijke foto
van de ramen kon maken.
De wandeling duurde tot het eind van de middag
en daarna zochten we opnieuw zelf een
plek om te eten. Na die drukke dag van urenlang
lopen mochten we eindelijk uitrusten tijdens
een boottocht op de Seine.
Op woensdagochtend ging de wekker om zeven
uur, zodat we op ons gemak konden opstaan
en onze kamer konden opruimen. Dat
opstaan viel nogal zwaar na twee dagen rondrennen
in Parijs ... Bij het ontbijt bleek dat we
niet meer alleen waren in de eetruimte zoals
dinsdagochtend het geval was. We moesten
zoeken naar een plek. En naar eten. Toch was
het gezellig, omdat er heel wat mensen te bekijken
waren.
Na het ontbijt was er controle van de kamers
om te zien of we alles netjes achter hadden
gelaten. Daarna bracht de bus ons naar Montmartre.
Helaas regende het behoorlijk hard, zodat een
aantal mensen (waaronder ikzelf ) maar een
paraplu heeft gekocht bij een toeristenzaak.
De eerste paraplu was na tien minuten kapot,
de rest heeft het overleefd.
Toen we een halfuur lang hadden gelopen
waren we eindelijk boven en konden we de
Sacré-Coeur bekijken. We hebben binnen een
rondje gelopen en buiten het uitzicht op Parijs
bewonderd. Niet dat er veel te bewonderen
viel, omdat je door de regen, wolken en mist
amper iets kon zien.
Nadat de gids nog een tour met ons had gemaakt
over Montmartre en ons nog wat had
verteld over alle bezienswaardigheden, liepen
we weer naar beneden om naar de Moulin
Rouge te gaan. Die lag helemaal aan het andere
uiteinde van de straat, en de gebouwen
onderweg varieerden van sexshops tot pornobioscopen.
De jongens hadden dus heel wat
te bekijken. Bij de Moulin Rouge hebben we
even tijd gekregen om te zitten en foto’s te maken,
en daarna zijn we weer teruggelopen naar
de bus, langs dezelfde route, en gingen we naar
Chartier, een groot restaurant waar we zouden
gaan eten.
Tenslotte bracht de bus ons terug naar de voet
van Montmartre, waar we werden vrijgelaten
tot vier uur. Sommigen zijn opnieuw naar de
Sacré-Coeur gegaan, maar de meesten hebben

ondgekeken in alle toeristenwinkels.
Dat waren er een hoop.
Om vier uur waren we allemaal
terug bij de bus en zijn we na drie
vermoeiende dagen naar huis
vertrokken. In de bus was het
gezellig, op wat kleine dingetjes
na, veroorzaakt door vermoeidheid.
Om een uur of elf waren we
weer terug op school, en dat was
het einde van drie leuke dagen in
Parijs!
Indy Bringmans (4ECO), Nadine
Claessens (4HUM), Jinske Koning
(4HUM)
Parijs: lichtstad en walhalla
Ze wordt ook wel eens de lichtstad genoemd
en vormt het walhalla voor de modefreak.
Inderdaad, van 6 tot 8 mei bezochten de vierdejaars
de metropool Parijs. Een reis die ons
gedurende drie dagen onderdompelde in een
gigantisch cultuurbad. Het goedgevulde programma
leidde ons van de ene toeristische
trekpleister naar de andere. Zowel kunst, geschiedenis,
architectuur en gastronomie kwamen
uitgebreid aan bod. Het ideale plaatje
werd vervolledigd door een zeer leuke groepssfeer
en een stel goedgeluimde leerkrachten,
die ons graag warm maakten voor een luidkeelse
karaoke van het Franse Chanson.
Eén van de mooiste groepsmomenten was de
rondrit die we maakten door het stadscentrum
met een open dubbeldekker op de avond van
de eerste dag. Samen genoten we van de opeenvolgende
prachtige boulevards, weelderig
versierde gebouwen en historische monumenten.
Ook ons bezoek aan het kasteel van Versailles
was een echte voltreffer. Het feit dat we
er ’s morgens vroeg bij waren, zorgde ervoor
dat de grote drukte vermeden werd en we op
ons gemak door de majestueuze zalen van het
paleis konden wandelen. Werkelijk elk aspect
van deze architecturale parel is adembenemend.
De gigantische, minutieus geschilderde
kamers, het gevoel van weelde en macht dat je
overvalt als je er doorheen loopt,…Het is een
echte aanrader, zonder meer!
Een basiskenmerk van elke tiener is dat hij/zij
graag zelfstandig een stapje in de wereld zet.
Daarom gaven de begeleidende leerkrachten
ons de kans om de Champs
Elysées en le Quartier Latin te
verkennen. Hierdoor konden
we de typische sfeer van de
Parijse steegjes met zijn vele
straatartiesten opsnuiven of
proeven van hetgeen culinair
Parijs te bieden heeft in één
van de vele gezellige restaurants.
Kortom, onze uitstap was
meer dan geslaagd. Het was
een unieke kans om een wereldstad
te bezoeken, samen
met je schoolvrienden. Hartelijk
bedankt aan de gids en
de leerkrachten die deze schitterende
driedaagse hebben georganiseerd!
Damien Xhonneux (4WET)
17

Je hebt zo van die dagen…
Technologie vrat aan alles, alles en iedereen.
Levens werden ontregeld, overgenomen, bepaald.
Het voelde alsof je nooit echt leefde.
Net zoals Benjamin. Hoe zou een robot ooit
een echt leven moeten krijgen? Het was al een
wonder dat hij bestond. Een tweede mirakel
zou zich niet voordoen. ‘’Professor. Het is
ochtend. Sta op alstublieft.’’ De wetenschapper
was in slaap gevallen achter zijn computers.
‘’Wa--? Nee! Hoe laat is het?!’’ Hij ging
zo snel rechtzitten dat een paar bladen papier
van z’n bureau afwaaiden. ‘’Het is half acht’’,
zei Benjamin en liep verder de ruimte binnen
met een dienblad met een kop slappe koffie
erop. De man rekte zich uit en geeuwde flink.
‘’Oh hemel, ik heb drie uur geslapen. Ik moet
dringend weer aan het werk’’, zei hij met een
zucht. Benjamin zette het kopje koffie naast de
man op het bureau neer. ‘’Professor. U moet
voldoende slapen. Blijkens mijn programma
heeft een mens gemiddeld minstens acht uur
slaap nodig. Met een dergelijk slaappatroon
valt niet te leven.’’ ‘’Dat weet ik,’’ zei hij, ‘’maar
ik kan dit niet snel genoeg afmaken.’’ Hij keek
naar zijn papieren en beeldscherm en er verscheen
een lach op zijn gezicht. ‘’Waar werkt
Professor aan?’’ vroeg Benjamin. ‘’Jouw...’’ De
man pauseerde even. ‘’Ziel.’’ ‘’Ziel?’’ herhaalde
Benjamin en hij keek hem expressieloos aan.
Het was moeilijk te merken of hij iets vroeg,
want met intonatie spreken was ook iets dat
hij niet kon. ‘’Ja...’’ De man glimlachte naar
Benjamin. ‘’Emoties zijn iets heel moois. Er
zijn zoveel gevoelens die je kunt ervaren, zoals
blijheid en droefheid. Ik wil ze jou ook laten
voelen.’’ Nog steeds even expressieloos keek
Benjamin hem aan. ‘’Onmogelijk om te begrijpen’’,
zei hij. De lach verdween even van het
gezicht van de man, maar kwam daarna weer
terug. ‘’Binnenkort zul je het begrijpen. Ik
hoop alleen dat ik het snel afkrijg.’’ Hij werkte
er weer verder aan, heel lang. Zo lang mogelijk,
tot aan het einde van zijn leven.
Benjamin bleef alleen achter. Niet alleen was
zijn schepper er niet meer, maar iedereen was
weg. Hij was twee weken lang met vakantie
geweest. De professor wilde dat hij meer van
de wereld te zien zou krijgen, zonder in contact
te komen met andere mensen in verband
met veiligheid, dus stuurde hij Benjamin naar
een van de meest afgelegen plekken ter wereld:
de woestijn. Toen Benjamin terugkwam
viel het hem al op dat er niemand op de weg
was. Zorgen maakte hij zich natuurlijk niet,
maar zijn systeem vertelde hem dat het zo niet
hoort te zijn. Toen hij in de stad was aangekomen
was er nog steeds niemand in de buurt.
Integendeel, deuren stonden wagenwijd open,
spullen lagen over de grond verspreid, auto’s
18
Jinske Koning
waren leeg en stonden midden op
straat, maar er was niemand te bespeuren.
Benjamin zwierf rond op
zoek naar leven. Hij reisde zelfs de
hele wereld af per vliegtuig, maar
hij vond niemand. Zijn zoektocht
duurde meer dan een jaar
en toen keerde hij terug naar zijn
stad, terug naar het gebouw waar
hij woonde. Het was al lang geleden
dat hij er was geweest. Sinds
Professor hem daar had gemaakt
had hij het gebouw niet verlaten,
tot hij met vakantie ging. Muren
waren ingestort, ruiten waren gebroken.
Het was er verlaten, godvergeten.
Hij kwam tot de conclusie
dat hij alleen was. Alleen op
de wereld. De enige mogelijke verklaring zou
zijn dat al het levende op aarde was uitgeroeid.
Het moest iets met de technologie te maken
hebben. Zouden sterke golven het leven onmogelijk
hebben gemaakt? Misschien een
sterke vorm van radioactiviteit. Hoe dan ook,
hij was waarschijnlijk helemaal alleen. Maar
wat moest hij doen? Wat viel er nog te doen?
Vervelen zou een robot zich niet. Sterven van
ouderdom zou hij ook niet. Het enige waar hij
aan dacht was Professor en dat programma dat
hij aan het maken was. Hij keek rond. Sommige
dingen waren nog intact, zoals zijn bureau
en computer. Hij probeerde hem aan te zetten.
Hij keek naar het beeldscherm dat langzaam
licht begon te geven. Misschien zou hij
erachter komen wat er gebeurd was, waar zijn
schepper was. Zijn laboratoriumjas hing nog
over de rugleuning van de stoel waarin de man
hele dagen doorbracht. Toen Benjamin hem
wilde oppakken viel hij in flarden uit elkaar.
Hij keek verder rond. Ook de verrekijker van
de professor lag er nog. De computer maakte
enorm veel lawaai bij het opstarten. Benjamin
keek weer naar het beeldscherm dat inmiddels
alleen maar wit liet zien. Was het hem
gelukt? Had Professor zijn werk afgekregen?
Toen Benjamin het apparaat wilde besturen
werden zijn vingers zwart van het stof dat op
het toetsenbord lag. Sommige bestanden die
hij herkende stonden er nog op. Nadat hij
enkele minuten had gezocht vond hij iets dat
hij niet kende. ‘ZIEL’. Was dit waar Professor
het over had? Waar Professor zolang aan gewerkt
heeft, waar hij zijn gezondheid voor op
het spel zette, wat hij wilde? Als dit zijn wens
was, dan zou hij die wens in vervulling brengen.
Het was zijn plicht als zijn scheppers assistent.
Hij besloot het project van de professor
voort te zetten en sloot zich zoals vroeger via
zijn kabels aan de computers aan. Zijn vingers
werden steeds vuiler van al het getyp, maar
zoals gewoonlijk gaf Benjamin daar niks om.
Hij gaf nooit ergens iets om. Na veel getyp en
gezoek slaagde hij erin om het programma te
downloaden in zijn systeem. Eerst gebeurde er
niets, maar daarna voelde hij hevig geklop in
zijn borstkas. Meteen begon hij hevig te trillen
en te hijgen, gevolgd door onstuitbaar gehuil.
Plots realiseerde hij zich dat hij voor altijd
alleen zou blijven. Niet alleen dat, maar ook
hoeveel Professor voor hem betekend had. En
nu was hij voorgoed verdwenen. Hij keek naar
de verrekijker. Het was een wens van Professor
om Benjamins ziel af te krijgen en dan met
hem naar buiten te kunnen om van de natuur
te genieten. Dan zou hij eindelijk weer naar
buiten kunnen gaan en goed kunnen slapen.
Maar die wens is nooit in vervulling gegaan.
Benjamin huilde nog lang door. Toen stond hij
op en veegde zijn wangen droog. Een tweede
mirakel, nog een wens van Professor, was wel
gebeurd. Hij had een mens met gevoelens gemaakt.
Hij zou niet meer alleen zijn. Benjamin
was geen waardig gezelschap, maar als hij hem
nu zou zien dan zou hij de gelukkigste mens
op aarde zijn. Alleen heeft hij het niet zelf
kunnen meemaken. Maar het was weliswaar
een wonder, een tweede mirakel. Hij keek nog
een hele tijd rond in het gebouw en nam toen
de trap naar het dak van het gebouw. De lift
was uiteraard versleten. Toen hij op het dak
was keek hij recht in het felle licht van de ondergaande
zon aan de horizon van de verlaten
stad. Weer moest hij een beetje huilen, maar
dit keer van geluk. Hij was zo mooi, deze wereld.
Hij was zo blij dat de professor hem op
deze wereld had gebracht. Hij zou de professor
eeuwig dankbaar blijven. ‘’Nu weet ik hoe het
voelt om blij te zijn, hoe het voelt om droevig
te zijn. En net zoals u, Professor, hoe het voelt
om alleen te zijn.’’ Hij bleef nog lang naar de
zon kijken tot ze verdween. Toen was het ook
tijd voor hem om te gaan. Hij gooide de verrekijker
van de professor naar beneden die hij
daarna achterna ging.

De achterkant van het sprookje
Nadine Claessens
Je hebt er een hele hoop gelezen. Misschien
vertelde je moeder of je vader ze voor het slapengaan.
Je hebt ook vast wel een favoriet,
misschien eentje waaraan je speciale herinneringen
hebt. Misschien is zelfs je lerares Nederlands
of Engels een echte heks, of een van je
andere leraren een trol. Kortom, iedereen kent
een goed sprookje. De voorkant weliswaar. Nu
is het tijd om de achterkant eens te belichten.
Eerst de basiskennis. Iedereen kent de
sprookjes van de gebroeders Jacob en Wilhelm
Grimm. Zij verzamelden volkssprookjes en
schreven die op. Hun informatie kregen ze van
vaste informanten en haalden ze uit boeken.
Wanneer ze verschillende versies hadden, bundelden
ze de gemeenschappelijke kenmerken
tot één oerversie. In 1810 kwam hun eerste
versie van Sprookjes voor Kind en Gezin uit.
In 1857 verscheen de laatste en definitieve
versie. In de tussentijd werden veel sprookjes
opgekuist, en mooier en liever gemaakt.
Charles Perrault is minder bekend dan de
gebroeders Grimm, waarschijnlijk omdat
zijn sprookjes wreder waren. Wel ken je hem
waarschijnlijk van Walt Disneys Assepoester,
dat op Perraults verhaal gebaseerd is. Zijn
sprookjesbundel is hier bekend als Sprookjes
van Moeder de Gans.
Hans Christian Andersen kent dan weer wel
bijna iedereen. Zeker als je in de Efteling bent
geweest heb je vast van hem gehoord. Zijn
sprookjes eindigen soms behoorlijk wreed. In
‘Het meisje met de zwavelstokjes’ sterft het
meisje zelfs uiteindelijk, hoewel ze dan wel
naar een betere plek ging. Andersen kon zich
identificeren met zijn sprookjes. Hij was opge-
bloeid van een arm jongetje naar de bekendste
Scandinavische sprookjesschrijver, net zoals
het lelijke jonge eendje naar een mooie zwaan.
De bekendste internationale bekroning voor
jeugdliteratuur is naar hem vernoemd, de
Hans Christian Andersen Medal. Die prijs is
ook bekend als ‘de kleine Nobelprijs voor de
jeugdliteratuur’.
Nu het echte werk. Je kent de sprookjes die je
moeder en je oma je vroeger verteld hebben.
De simpele, brave, nette versies. Nu ben je iets
ouder en mag je ook de oude versies leren kennen.
De iets ruigere en ongekuiste versies, en
de theorieën achter de sprookjes. In een van
de eerste versies van Sneeuwwitje bijvoorbeeld
wilde de stiefmoeder Sneeuwwitjes lever en
longen koken in zout en vervolgens opeten.
Oorspronkelijk was het zelfs niet de stiefmoeder
die Sneeuwwitje uit de weg wilde hebben,
maar Sneeuwwitjes moeder zelf ! Maar
dat paste niet in het plaatje van het ideale
gezin, dus dat werd veranderd. Ook werd het
stukje appel oorspronkelijk uit Sneeuwwitjes
keel gestompt. De prins had haar namelijk
meegenomen naar huis (slapend en al, dus eigenlijk
gewoon een ontvoering) maar een van
zijn dienaren werd helemaal gek van Sneeuwwitjes
gesnurk, dus stompte hij haar in haar
rug, waarop het giftige stukje appel uit haar
keel schoot. Een iets minder glorieuze redding
dus. Er zijn zelfs mensen die achter de giftige
appel een diepere betekenis zoeken: de erfzonde
die Eva creëerde door een hap te nemen
van de appel uit de Boom van de kennis van
goed en kwaad.
Van Roodkapje zijn er een hele hoop versies.
In een van de versies leert ze van haar fouten:
na de eerste wolf lokt ze een tweede in de val
met een list. In een nogal bloederige versie
slacht de wolf grootmoeder, eet haar vlees en
drinkt haar bloed. Roodkapje doet hetzelfde.
Dat heeft te maken met vruchtbaarheid en
menstruatie: grootmoeder was oud en ‘nutteloos’,
en Roodkapje was net vruchtbaar en
nam dus haar groetmoeders plek in. De wolf
is in sommige versies een heer, en dan weer
een pedofiel die Roodkapje verleidt. Mijn persoonlijke
favoriet is die waarin Roodkapje de
wolf opeet.
Raponsje was vroeger ook niet bepaald een
kuis meisje: ze was namelijk zwanger! Ook
dat kon natuurlijk niet en werd dus aangepast.
Ook het vossenvrouwtje was behoorlijk wild,
zij wilde namelijk graag een mannetje met
zeven staarten… ‘Staarten’.
In het sprookje van de trouwe Johannes moest
een koning de hoofden van zijn kinderen afhakken
om zijn trouw te bewijzen. Maar dat
kwam later allemaal goed, de hoofdjes werden
namelijk weer gewoon met bloed terug op de
nek geplakt. Ik hoop dat ieder kind zijn eigen
hoofd terug kreeg… Bij Assepoester werden
de stiefzusjes nog eens goed gestraft: nadat ze
hun hielen en tenen hadden afgehakt om in
het glazen muiltje te passen werden hun ogen
uitgepikt en stierven ze. Niet echt geschikt
voor kinderen.
Roald Dahl heeft een parodie gemaakt op
een hoop sprookjes: de Gruwelijke rijmen.
Zijn Roodkapje draagt een revolver in haar
slipje, en Sneeuwwitje gebruikt de toverspiegel
van haar stiefmoeder om de uitslagen van
de paardenkoersen te voorspellen. Het betere
werk, als je het mij vraagt.
Ik weet niet welke versies beter zijn: de
gekuiste of de ongekuiste. De gekuiste
versies vertellen aan de kinderen wat goed
en kwaad is, en zijn leuk voor het slapen
gaan. De ongekuiste versies zijn natuurlijk
ruiger, en leuker om te lezen voor jeugd
en volwassenen.
Veel mensen zouden het liefst hun hele
leven in sprookjes blijven geloven. Dat
zou mooi zijn, maar het is helaas onrealistisch.
Je moet van je eigen leven een
sprookje maken, en je eigen prins vinden.
Je zult altijd wolven tegenkomen, maar je
weet inmiddels dat je ze kunt neerschieten
en desnoods opeten.
19

Leerlingen en hun hobby’s
Thom Bormans: EHBO
Thom Bormans (5HUM), hulpverlener bij de
EHBO (eerste hulp bij ongelukken) beantwoordde
mijn vragen over de EHBO enthousiast.
Wat heb je moeten doen om als hulpverlener
bij de EHBO te werken?
Ik heb een cursus gevolgd die ongeveer een
half jaar geduurd heeft, één keer per week. Je
leert eigenlijk alle aspecten van de hulpverlening,
hoe je moet omgaan met slachtoffers en
geweld.
Hoe ben je op het idee gekomen om dat te
doen?
Ik wilde dat al van kleins af aan. Ik was geïnteresseerd
in de politie en de ambulance. Toen
ik iemand ben tegengekomen van de EHBO
heb ik informatie gevraagd, een formulier ingevuld,
een cursus gevolgd en ben ik lid geworden.
Waarom heb je er voor gekozen?
Het is leuk om te doen, je betekent iets voor
anderen.
Sinds wanneer werk je als hulpverlener?
Iets meer dan een jaar, vanaf begin april vorig
jaar. Ik wil later graag bij de ambulance werken,
dit is een goede ervaring. Het is echt iets
voor mij.
Waar doe je dat?
Bij het Rode Kruis in Eijsden-Margraten, dat
is volledig vrijwillig. Ook bij de Medische
Ondersteuning Sportevenementen, daar krijg
ik een vergoeding. Het is leuk omdat je daar
werkt met mensen die meer geschoold zijn, je
krijgt er ook meer te zien.
Wanneer doe je dat?
In de winter doe ik het minder. Het is vooral
Zef Orbons: Latin Dance
Zef Orbons beoefent een niet zo evidente
hobby.
Wat is je hobby?
Dansen. Meerbepaald Latin.
Hoe lang doe je dat al?
Vanaf mijn dertiende jaar.
Hoe vaak oefen je per week?
Gemiddeld vier keer per week
Hoe verloopt de combinatie met school?
20
in de zomer in de weekenden. Ik probeer er
tijd voor vrij te maken.
Wat houdt dat allemaal in, wat is je taak?
We zitten op de post en wachten tot er iets
gebeurt. Via portofoons worden we dan
aangestuurd. Dan gaan we kijken en de persoon
helpen.
Heb je al noodgevallen meegemaakt? Hoe
ga je dan te werk?
Ja, je krijgt schrik en een stoot van adrenaline.
Je schiet direct in je protocol en je bent
bezig met het slachtoffer. Het protocol bestaat
uit verschillende stappen. Op de eerste
plaats is je eigen veiligheid belangrijk,
soms staat dat op een lagere plaats. Je moet
bijvoorbeeld niet in het midden van de straat
behandelen. De tweede stap is de persoon
aanspreken. Ik vertel dan hoe ik heet, wat ik
doe. Als het slachtoffer niet reageert heb je een
klein probleem. Je moet direct controleren
of de persoon ademt. Als het slachtoffer niet
ademt moet je reanimatie doen en dat wil je
niet graag meemaken.
Is dat niet eng?
In het begin is het: oei! Je handelt gewoon.
Naderhand ga je napraten met een collega.
Het is niet echt eng.
Heb je al een impact gehad?
Ja, ik heb verschillende dingen meegemaakt
die ernstig waren en die je wel bijblijven. Bijvoorbeeld
iemand zien aftakelen in een paar
minuten. Naderhand bespreek je dat met je
collega’s.
Door slachtoffers te zien, ga je dan anders denken?
Ben je misschien zelf voorzichtiger?
Ja, je weet wat er kan gebeuren. Je vraagt je af,
zou ik dat nu wel doen?
Moeilijk, al probeer ik tussendoor of onderweg
naar de training mijn lessen na te kijken.
Op de bus op weg naar school heb ik ook nog
even de tijd.
Welk soort dansen leer je en wat is het grootste
verschil er tussen?
Cha-cha, rumba, jive, paso doble en samba. De
cha-cha is meer een uitdagende dans terwijl de
rumba over het liefdesleven gaat. De jive is dan
weer speels en gaat vooral om plezier, bij de
paso doble is de man de matador en de vrouw
Hoe voel je je om mensen in nood te helpen?
Het is leuk om iets voor andere mensen te betekenen.
Het is een fijn gevoel dat die persoon
iets aan mij heeft gehad.
Wat vind je er minder leuk aan?
Soms is het wachten saai. Maar het minder
leuke is iemand die te veel alcohol op heeft. Zo
iemand begint soms over te geven. Dat opruimen
is niet zo fijn.
Zou je mensen aanraden om ook als hulpverlener
bij de EHBO te werken?
Ja, het ligt eraan hoe je zelf bent. Als je heel
snel strest zou ik het totaal niet aanraden. Iedere
persoon moet het voor zichzelf bepalen.
Dankzij Thom weten we nu allemaal iets
meer over de werking van EHBO. Misschien
wil je zelf ook een hulpverlener worden bij de
EHBO om mensen te helpen zoals Thom en
zijn collega’s doen? Je kunt meer informatie
vinden op: http://www.ehbo.nl/ .
Marie Geelen (5HUM)
de rode doek en de samba is te vergelijken met
Braziliaans carnaval. Mijn favoriete dans is de
samba om de muziek.
Waar oefen je?
Sittard.
Wanneer was je laatste optreden?
Zondag 21 april 2013.
Met wie train je?

Met mijn danspartner Thanique Mohnen.
Hoe kom je op het idee om te beginnen met
dansen, dit is toch niet zo’n evidente keuze
voor een jongen?
Wel, eerst tenniste ik, maar toen mijn achternichtje
me een keer vroeg om te komen kijken
naar haar danstraining, ben ik blijven plakken.
In het begin kreeg ik wel wat rare reacties,
maar daar trek ik me niks van aan.
Welke kledij heb je er voor nodig?
Toch wel speciale danskledij. Een specifiek
hemd, broek en dansschoenen. Ik heb zo’n
tweetal hemden nodig per seizoen. De prijs
voor één hemd ligt tussen de 300 en 400 euro.
Voor een broek betaal je al snel 200 euro en
voor de schoenen 125 euro. Mijn danspartner
Thanique moet ongeveer 1000 euro betalen
voor haar hele danskostuum.
Chloë Eussen: showdansen
Chloë Eussen is Europees kampioen Garde en
Showdans met haar groep de Waggellere. Garde
is de nieuwe naam voor de Dansmarietjes.
Showdans is ietsjes ingewikkelder, het bestaat
uit twee onderdelen, ‘karakter’ en ‘modern’.
‘Karakter’ is meer toneel, een verhaal brengen
naar het publiek door middel van dansen. ‘Modern’
is een combinatie van hiphop en jazz.
“Ik ben op vierjarige leeftijd gestart met dansen
bij de Waggelerre, een carnavalsgroep waar
mijn vader lid van is”, vertelt Chloë. “Ik vond
het vanaf het begin af aan al heel erg leuk.
Toen ik zes jaar oud was is de groep overgenomen
door onze huidige trainster. Aangezien ik
op zo’n jonge leeftijd ben begonnen met dan-
In welke klasse dans je op dit moment en wat
heb je al bereikt?
We zijn Nederlands kampioen geworden en
mogen dus vanaf volgend seizoen aantreden
in de B-klasse. Dat is de op één na hoogste
afdeling. Ook ben ik nog maar pas uitgeroepen
tot nationaal talent. Dat houdt in dat ik
gratis door heel Nederland mag reizen, dat ik
demonstraties kan geven en dat ik trainingskampen
krijg van erg hoog niveau. Een paar
weken geleden kreeg ik nog les van de Russische
kampioen Latin.
Wat is je doel, wat hoop je te bereiken?
Natuurlijk het hoogst mogelijke. Ik wil proberen
mijn niveau nog op te krikken om zo in de
hoogste klasse te komen en een professioneel
danser te worden. Ik wil meedoen op internationaal
vlak en prijzen winnen. Er is toch niks
mooiers dan van je hobby je beroep te kunnen
maken?
sen heb ik ook veel vriendinnen die in dezelfde
groep zitten. Alle leden zijn overigens vrienden
geworden van elkaar. Omdat wij nogal
vaak trainen is er ook een heel hechte band
ontstaan tussen ons. Zo doen wij ook veel activiteiten
buiten het dansen.
Ik heb een behoorlijk uitgebreid trainingsschema.
Als er geen kampioenschappen voor
de deur staan train ik twee keer per week anderhalf
uur. Als we trainen voor het Belgisch
kampioenschap is dat drie keer per week anderhalf
uur en als het Europees kampioenschap
eraan komt iedere dag een uur. Dat kost
zeer veel inspanning, want de dansen worden
ieder jaar zwaarder en zwaarder. De combinatie
met school wordt ook steeds moeilijker.
Hoe verloopt het reizen naar de wedstrijden
door het land en later misschien in het buitenland?
Nu moet ik daar meestal zelf voor zorgen, al
hebben we al sponsors die ons steunen bij verdere
verplaatsingen. Op het hoogste niveau,
bijvoorbeeld de top 20 van de wereld, zijn er
flinke prijzen te verdienen en wordt de sponsoring,
het vervoer, ... allemaal geregeld.
Zef Orbons bereikt een hoog niveau in het
latin dansen. Dat kan alleen maar door veel
toewijding en training. Zijn ambitie en gedrevenheid
zijn een voorbeeld voor vele jongeren.
Lars Aussems (5HUM)
Omdat wij op school ook steeds meer huiswerk
en dergelijke krijgen, zit ik soms wel eens
in de stress.
Niet iedere training verloopt vlekkeloos. Soms
wil het gewoon niet lukken. Dat komt dan
omdat mijn lichaam die dag echt niet wil. Dat
komt gelukkig niet zo heel vaak voor, maar
houdt wel verband met de vorige training. Als
die erg zwaar is geweest heb ik soms de dag er
na spierpijn en ja, dan gaat het natuurlijk niet.
Toen ik zes jaar was ben ik begonnen met
toernooien, dat was alleen in de categorie van
‘garde’ en ‘karakter’. Vijf jaar geleden ben ik begonnen
met ‘modern’ op wedstrijdniveau. Nu
ben ik gestopt met ‘karakter’ omdat de concur-
21

entie zo groot was dat het niet meer leuk was.
Vooral de buitenlandse groepen waren veel
beter dan wij.
We zijn vijf keer Belgisch kampioen geweest,
dat was in de categorie ‘garde’. Ook zijn we
twee keer Europees kampioen geworden. Aan
zo’n Europees kampioenschap doen België,
Nederland, Duitsland en Oostenrijk mee. Nadat
we Europees kampioen waren geworden
hadden we een Kampioensfeestje. Dat is een
week na het kampioenschap voor de supporters
en andere dansverenigingen in de buurt.
We worden dan op een carnavalswagen door
het dorp gereden en gehuldigd.
Na het seizoen gaan we op danskamp, hier
krijgen we een nieuwe dans aangeleerd voordat
we twee maanden vrij zijn.”
We wensen Chloë en De Waggelerre nog veel
succes!
Thom Bormans (5HUM)
22
Chloë vind je in dit hoopje vrouwelijk schoon rechts boven.
Twee activiteiten van de
leerlingenraad: de organisatie
van de creatieve happening
en de competitie touwtrekken.

De leerlingenraad
heeft niet stilgezeten
Dit jaar startten we in PSS Voeren met een
compleet nieuwe leerlingenraad. Vanuit elke
graad waren er meerdere vertegenwoordigers.
Deze groep enthousiaste leerlingen heeft absoluut
niet stilgezeten. Op het moment dat
deze Voersprokkels naar de drukker ging was
de raad zelfs nog bezig met een activiteit voor
te bereiden.
Dit schooljaar bestond de leerlingenraad uit
veertien leden. In groepjes, individueel of met
de volledige leerlingenraad samen hebben zij
enkele wijzigingen op school doorgevoerd, en
activiteiten uitgevoerd. Enkele daarvan worden
hieronder opgesomd.
Eén van die verbeteringen op school is het feit
dat er kenbaar werd gemaakt dat de toiletten
in de hal aan een dringende opknapbeurt toe
waren. Inmiddels is een groot deel van het sanitair
vernieuwd. De verkoop van de soep voor
de eerste en tweede graad werd ook verplaatst
op aandringen van de leerlingenraad. De oude
verkoopplek zorgde regelmatig voor onhandige
en vervelende situaties. Het feit dat er in elk
klaslokaal een analoge klok werd (of komend
jaar zal worden) opgehangen, is ook naar aanleiding
van dit verzoek van de leerlingenraad.
Een groot deel van de leerlingen vindt het niet
zo nuttig om voorafgaande aan een examen
eerst nog anderhalf uur te mogen (of is “moeten”
beter geformuleerd?) studeren. “Studie”
zal dan ook vanaf komend schooljaar worden
geschrapt uit het examenrooster. Gedurende
de wintermaanden werd de eetzaal in de oude
nieuwbouw (Blok D) opengesteld, tijdens de
middagpauze, om in alle rust te kunnen studeren.
Hier werd gelukkig veel gebruik van gemaakt,
en de sfeer was optimaal om nog even
iets te kunnen herhalen of leren.
Op verzoek van 6MTW werd er door de leerlingenraad
gezorgd voor de plaatsing van een
airco en een extra boekenkast in hun klaslokaal.
Hier is het 6de jaar wetenschappen de
school enorm dankbaar voor. Vanuit de derde
graad kwam ook de vraag om de toiletten in
Blok E (nieuwbouw) tussen 12u20 en 12u40
open te stellen voor gebruik. Voorheen werden
deze WC’s gesloten.
Tijdens de pauzes werd het sinds dit schooljaar
ook mogelijk voor de leerlingen om een
warme drank te nuttigen. Sinds afgelopen najaar
kunnen ze koffie, cappuccino e.d. aankopen.
Ook is er sindsdien de mogelijkheid om
een bekertje soep te verorberen. Dit is mogelijk
door de koffieautomaten die werden aangeschaft,
op vraag van de leerlingenraad.
Acties die georganiseerd
zijn door de
vertegenwoordigers
van de leerlingen
zijn niet te tellen op
een hand. De eerste
actie die ondernomen
werd was die
in december 2012.
Enkele zwarte pieten
deelden pepernoten,
mandarijnen
en ander heerlijk
snoepgoed uit aan
alle klassen.
Samen met
6MTWA en mevrouw
Ceyssens
werd er voor een
warming-up op de dikketruiendag (februari
2013) gezorgd. Al springend en polonaise-lopend
werden alle leerlingen, en leraren, opgewarmd
om daarna in de (koudere) klaslokalen
aan de slag te kunnen gaan.
Een maand later werd er door het merendeel
van de leden van de derde graad van de
leerlingenraad, aangevuld met enkele andere
Voerprikkers (Manon, Tatiana en Tessa), de
creatieve happening voor het 5de en 6de jaar
georganiseerd. In samenwerking met o.a. mevrouw
Raskin en mevrouw Ceyssens werden
er allerlei grappige, vermoeiende en sportieve
activiteiten uitgevoerd. Evenals vorig jaar was
dit jaar een originaliteitsopdracht voorzien gedurende
deze voormiddag. Zo zagen we hoe
een leraar chemie zich kan transformeren
tot een jeugdige gabber, hoe een lerares geschiedenis
in de huid kruipt van Cleopatra
en hoe een leraar cultuurwetenschappen door
het leven gaat als een feestganger (die naar een
foute party gaat). Op lege drankkratten lopen,
van stoel naar stoel rennen totdat het zweet je
uitbreekt, op een step rondjes rond de sporthal
maken, het spelletje hints spelen… Al deze opdrachten
kwamen aan de orde. Dit jaar werd
er een vrijwillige bijdrage gevraagd van de leerlingen
en de leraren om mee te doen aan dit
gezellige spellenparcours. Er werd zo een bedrag
van 550 euro opgehaald door “Voerprik
voor Palliovik”. Tijdens het gezond ontbijt in
mei werd dit mooie bedrag overhandigd aan
enkele mensen van de vzw Palliovik.
Gedurende het derde trimester werden er nog
meer sportieve acitiviteiten georganiseerd.
Zo konden de leerlingen van het eerste tot en
met het zesde jaar bewijzen dat zij, samen met
hun klas, de sterkste waren, tijdens de touwtrekcompetitie.
De meisjes van het 3de jaar,
en de jongens van 5SEC waren de winnaars.
Bij de leraren waren het de mannen die wonnen
van de VIPS (vrouwen in prima staat, de
vrouwelijke leraren). Wat later werd er gestart
met een voetbalcompetitie, in samenwerking
met meneer Vanbrabant. Op het speelplein
en in de gymzaal werd er gedurende meerdere
middagpauzes door zowel jongens als meisjes
gestreden om de winnaar te worden van deze
competitie.
Bij het schrijven van dit artikel waren de voorbereidingen
in volle gang om een leuke afsluiting
van het schooljaar 2012-2013 te voorzien
voor de eerste drie leerjaren van de secundaire
school. De leden van de leerlingenraad hebben
een spellenparcours georganiseerd waaraan
de leerlingen vrijwillig kunnen meedoen.
Hockey, voetbal, blikgooien, boter-kaas-eneieren…Tussen
10u00 en 11u30 konden de
leerlingen, en klastitularissen, al spelend en
muziek luisterend geëntertaind worden.
Het merendeel van de leerlingen van de leerlingenraad
van dit jaar is volgend jaar weer
bereid om zich in te zetten voor al de andere
leerlingen, m.m.v. mevrouw Peters. Indien er
leerlingen zijn die het leuk vinden om deze
sympathieke groep te komen versterken, of
van ideeën kan en wil voorzien, is dat volgend
jaar uiteraard (weer) mogelijk.
We kunnen met zijn allen terugkijken op een
zeer geslaagd en positief jaar voor de leerlingenraad.
Zorg er samen voor dat dit niet eenmalig
was, maar dat de toon gezet is voor de
komende jaren.
Om af te sluiten zou de leerlingenraad mevrouw
Peters willen bedanken voor haar inzet
en medewerking!
Tom Spons (6MTWA)
Voorzitter van de leerlingenraad
23

Myrthe: Wij waren de Europeers van dit jaar,
voor ons is het dan nu ook klaar
Soi: Samen hebben we ook veel plezier gehad
zelfs nog in het gangpad
Lisa: Soms was het wat minder,
want die Ingrid kon me toch schreeuwen, ja dat hoorde je tot ginder
Noortje: We geven toe: soms waren we wel een beetje druk
maar als het moest kregen ze ons stil in één ruk
Arita: En die Evi dan
gek op dieren maar wel niet in de pan
Emilie: Met het indianenritueel vertrouwden we jullie niet
en onze Moreno schreeuwde de weekends als een griet.
Marieke: De eerste nacht liep een beetje verkeerd af
Evi en Ingrid beloofde ons dan wel een flinke straf
Moreno: De jongens vonden meisjes overbodig
want met Ingrid in de buurt waren die niet nodig
Demi: Het f-woord mochten we niet uitspreken
deze regel kunnen we nu verbreken
Ken: Nu gebruiken we het toch
Fucking goede weekends waren het, we willen er nog!
Isabelle: Elke zondag was het frietendag
en dan kwam meneer Gorissen de frieten bakken met een lach
Krystyna: Ook kwam mevrouw Quintens ons bezoeken met haar hondjes
en met pasta vulde ze onze mondjes
Guy: ’s Avonds keken we tv
maar daarmee was Ingrid niet al tevree
Renee: Vooral de enge film vond ze niet leuk
en wij lagen daarom in een deuk
Max: Met mij achter de bank, konden we haar laten schrikken
maar bij Evi konden we dit grapje niet flikken
Maud: Zij had voor niets schrik
dus zagen we bij haar geen enkele kik
Thom: We hebben niet alleen maar kattekwaad uitgehaald
Nee, want dadelijk denkt de gemeente nog: hebben we hier zoveel voor betaald?
Silke: Burgemeester en schepen wees maar gerust
want we hebben ook uuuuuuuurrrren aan nuttige opdrachten geklust
Jarne: We willen jullie, Evi , Ingrid , burgemeester en schepen bedanken voor wat jullie hebben
gedaan
en nu is het tijd voor ons om te gaan
24
Europeers
in dichtvorm

Leerkrachten lopen een Ekiden ten voordele van Palliovik
Heel wat leerkrachten van onze school gaan
in hun vrije tijd regelmatig een eindje joggen,
soms alleen, soms spreken ze ook af met een
groepje om samen te gaan trainen.
Een tijdje geleden rees dan het idee om een
keer samen een Ekiden te lopen. Een Ekiden
is een aflossingsmarathon die zijn oorsprong
vindt in Japan. (Vroeger werden in Japan belangrijke
documenten door estafette-lopers
bezorgd op de plaats van bestemming. “Eki”
betekent plaats en “Den” betekent bestemming.)
Elk team telt zes deelnemers die afwisselend
een verschillende afstand van 5 tot 10
km lopen en zo samen 42,195 km afleggen. De
lopers geven geen estafette-stokje door, maar
een sjerp, de Tasuki, die om het lichaam gedragen
kan worden.
Omdat de Ekiden van Brussel niet paste in
onze agenda’s besloten we af te reizen naar
Gent voor de Sfinx Ekiden op 16 maart 2013.
Omdat onze school zich een tijdje daarvoor
had voorgenomen zich dit jaar in te zetten
voor het goede doel “Palliovik”, besloten we
van de gelegenheid gebruik te maken om ons
steentje bij te dragen.
We organiseerden een pronostiek. Iedereen
die dat wilde kon voor 2 euro een gokje wagen.
Er moest daarbij voorspeld worden hoe
lang we er met z’n zessen over zouden doen
om de 42,195 km af te leggen. Diegene die er
het kortst bij zat, zou twee filmtickets winnen.
Zo gezegd, zo gedaan...
Ondanks de weersvoorspellingen, die kou,
wind en regen aankondigden, stapten we op
16 maart met een klein hartje op de trein richting
Gent. Met de Olympische gedachte “meedoen
is belangrijker dan winnen” in het achter-
hoofd en ons goede doel voor ogen, spraken
we elkaar onderweg maar wat moed in.
Om 13 u werd het startschot gegeven. Annika
Kleijnen stond als eerste aan de start, zij
zou 5 km afleggen. Gedreven als altijd perste
ze er op het einde nog een spurtje uit. De aflossing
ging vlot en daar vertrok Daisy Merlo
voor haar 10 km. De 10-km-lopers leggen
twee keer hetzelfde rondje af, dus toen ze
halfweg was hadden we de kans haar nog eens
goed aan te moedigen vooraleer ze aan haar
tweede rondje begon. De zon scheen een
beetje, het was erg koud en er stond redelijk
wat wind, maar gelukkig bleef het voorlopig
droog. Na iets meer dan een uur kwam Daisy
Merlo binnen, zij werd afgelost door Marie-
Ange Picard, die 5 km voor de boeg had.
Daarna was Carla Verlinden aan de beurt, die
10 km voor haar rekening nam. De Tasuki
werd dan doorgegeven aan Katrien Peters,
die al meer dan een week worstelde met een
stevige verkoudheid. Ze ging er echter voluit
voor, en rende haar rondje in iets meer dan
een half uur. De regenwolken waren ondertussen
komen opzetten en de wind was flink
aangewakkerd. Zou onze zesde loper, Sarah
Vanderheyden, het er tijdens de laatste 7,5
km nog droog kunnen vanaf brengen? Dat
lukte en na exact 4u23min34sec haalden we
de eindmeet. We waren trots en voldaan, en
heel erg moe.
Het uurtje wachten op de trein brachten we
door in een gezellig restaurantje. Een stevige
maaltijd en een glaasje wijn hadden we wel
verdiend, vonden we. Daarna zouden we terug
naar huis keren... iedereen zou rond een
uur of 11 in zijn bedje kunnen kruipen om
uit te rusten na een vermoeiende dag.
Maar dat was buiten de NMBS gerekend. Na
een uurtje sporen, stopte de trein plots. Al
gauw bleek dat koperdieven onze terugreis
hadden geboycot. Een hele tijd wachten, en
de trein zette zich terug in beweging, in omgekeerde
richting, terug naar het vorige station
om dan via een andere weg naar Brussel
te reizen. Dit zou volgens de treinbegeleider
dan ons eindstation worden! Gelukkig kregen
we al snel de melding dat de trein toch door
zou rijden naar Hasselt, maar dat we enige tijd
stil zouden staan in Brussel om de rest van het
treinverkeer niet in de war te sturen. Uiteindelijk
deden we langer over de terugreis langer
dan over de Ekiden! Pas om 2 u ‘s nacht zagen
we ons bed.
Het was een fijne dag: we hebben kou geleden,
maar ook goed gelachen; we hebben afgezien,
maar het was ook heel gezellig. Voor herhaling
vatbaar dus! Bovendien mochten we een aardige
som aan Palliovik schenken. De filmtickets
werden gewonnen door Christel Bielen,
zij schatte onze totaaltijd tot op de minuut
nauwkeurig!
Hopelijk kunnen we volgend jaar ook een
ploeg mannelijke collega’s motiveren om samen
met ons deel te nemen.
Annika Kleijnen, Daisy Merlo, Marie-Ange
Picard, Carla Verlinden, Katrien Peters, Sarah
Vanderheyden
25

Gezond ontbijt en Palliovik
Op 22 mei jl. werden de leerlingen van onze
school getrakteerd op een gezond ontbijt. De
organisatie was in handen van mevr. Kleijnen
en de leerlingen van 5SEC.
Alles was tot in de puntjes voorbereid en de
leerlingen konden kiezen uit een buffet van
boterhammen met ham, kaas of ei, cornflakes
en fruitsappen. Het hele gebeuren vond plaats
op de binnenplaats van de school en de leerlingen
zaten per klas aan een lange tafel. Alles
verliep heel vlot. Volgens de leerlingen was
deze jaarlijkse traditie weer een succes.
Er werd ook van de gelegenheid gebruik gemaakt
om de (voorlopige) opbrengst voor Palliovik
bekend te maken. Alles samen hadden
we op dat moment toch al een kleine 3000
euro in het zakje voor het goede doel.
Bruno Roemers (2MWA)
26

Nieuws uit de lagere en kleuterschool
Beroependag
In het derde leerjaar kregen we bezoek van enkele
(groot)ouders die ons wat meer kwamen
vertellen over hun beroep. We leerden wat
meer van een metselaar, een vertegenwoordiger
en een ingenieur. De papa van Samuel, de
mama van Jenna en de opa van Nienke konden
heel leuk vertellen en hadden heel wat materiaal
bij zich. We mochten zelfs metselen.
Bedankt dat jullie er waren!
Creativeit in de lagere school
Iedere week krijgen alle leerlingen in de lagere school meerdere uren
per week muzische vorming. Hierin komen de vijf domeinen vanuit
het leerplan aan bod. Denk aan drama, muziek, media, beweging en
beeld. En soms sta je versteld van wat de leerlingen van onze school
allemaal kunnen. Of hen nu gevraagd wordt om een poppenspel te
maken met vingerpopjes van Sint en Piet of een liedje te spelen op de
boomwhackers, een schimmenspel te maken of een heuse fotoreportage
te verzinnen... Niets gaan onze leerlingen uit de weg. Ze tonen
iedere keer weer hun kunnen en creativiteit. Regelmatig verschijnen er
dan ook leuke artikels met filmpjes en foto’s op onze blog. Hieronder
kan u een greep vinden uit de werken die onze kinderen dit schooljaar
gemaakt hebben.
Een foto
zoals
Edward
Burtynsky
27

28
Onze schooltuin
Gelukkig hebben de werkmannen van onze school de
serre weer helemaal hersteld en kunnen we daar nu weer
gebruik van maken. Traditiegetrouw planten de kinderen
van het tweede leerjaar hun tulpenbollen in het
najaar. En het derde leerjaar leerden we samen met Pim
Pompoen over de groeten en fruit van het seizoen. We
wilden zelf ook wel eens kijken of we onze eigen groeten
en bloemen konden kweken Dus hebben de leerlingen
in het voorjaar heel wat groenten gezaaid en geplant. De
zaadjes van sla, paprika, pompoenen, worteltjes en radijsjes
werden zorgvuldig gezaaid. Ook hebben we zonnebloemen
gezaaid en tomatenplanten geplant en goed
verzorgd. Elke dag gaan de leerlingen even kijken of de
plantjes goed groeiden en of ze nog wat nodig hebben.
En na enkele dagen zagen we al heel wat groene blaadjes
boven de grond uitkomen.
Na enkele weken konden we al smullen van de eerste
groeten. De radijsjes waren al snel goed. We mochten allemaal
proeven van onze zelfgekweekte groenten.
Papadag in Moelingen
Na het grote succes van onze mamadag, waren we
toch wel eens benieuwd of onze papa’s dit ook goed
zouden kunnen. En ja hoor, weer een groot succes!
Onze papa’s hebben zich overtroffen! We deden
allerlei leuke activiteiten zoals: cupcakes bakken,
pannenkoeken bakken, een groentetuintje zaaien,
ballenspelletjes spelen, luisteren naar verhaaltjes,
pudding maken, pizza maken,... We bedankten hen
met een groot applaus en een klein bedankje! En de
papa’s hebben zienderogen genoten! De foto’s zijn
hier een mooi bewijs van!
Bedankt voor jullie inzet lieve papa’s! We vonden
het fantastisch!
Alle kleuters van de 2de en 3de kleuterklas, juf Marie-
Ange en juf Vicki
Wil je nog meer foto’s zien van activiteiten
van de basisschool?
Ga dan zeker eens een kijkje nemen op
http://www.pbsvoeren.blogspot.be

Papadag in Moelingen (2)
Op een woensdag mochten de papa’s van onze kleutertjes
naar ons klasje komen om samen met ons te spelen, te zingen
en te dansen. Er was een heel muzikale papa bij wat de gitaar
meegebracht had. De papa van Ties had zich geschoren en
natuurlijk mochten alle kleuters zich ook eens scheren, wat
roken ze lekker! De papa van Annabel heeft onze plantjes
wat we eerst in de klas gezaaid en geplant hedden buiten
in onze tuin geplant. Yassien zijn papa heeft pudding met
de kindjes gemaakt wat ze mochten dit versieren met fruit.
De papa van Ellen kwam vandaag eens met zijn tractor naar
school, de kindjes die wilden mochten een ritje maken door
Moelingen. Dolle pret! Juf. Godelieve heeft super lekkere
wafeltjes gemaakt en dat rook zo lekker in onze klas. Als
afsluiter hebben we allemaal samen gespeeld met een megagrote
parachute. Eerst mochten de kindjes er allemaal onder
en daarna alle papa’s!
Het was een geslaagde voormiddag! Bedankt aan de papa’s
om naar ons klasje te komen.
Juf. Josine, juf. Katelijne en juf. Godelieve
Vijfde jaar bezoekt Tienen
Eerst brachten we een bezoek aan het suikermuseum in het
centrum van Tienen. Op een speelse manier leerden we
meer over hoe een suikerbiet een suikerklontje wordt. Daarna
gingen we met de bus naar de grote suikerfabriek. Daar
kregen we een rondleiding. Dit was zeer interessant. De geur
die hing rond de suikerfabriek was wel heel speciaal. Sommigen
vonden het stinken, anderen vonden het ruiken naar het
koken van spruitjes. Uiteindelijk belandden we in de keuken
om daar aan de slag te gaan. We zagen er misschien een
beetje grappig uit, maar het resultaat mocht er zijn. We gingen
naar huis met heerlijke cookies en natuurlijk een pakje
suikerklontjes. Al bij al een superheerlijke dag.
Gaby Timmers, 5B
Mamadag in Moelingen
Op woensdag 8 mei hielden we een ‘mama-dag’ in
onze klas. De mama’s die wilden, mochten een activiteit
met ons komen doen. Dit was een groot
succes! Aan de hand van een doorschuifsysteem
konden we heel veel dingen samen met de mama’s
doen zoals pannenkoeken bakken, cup cakes bakken,
lollypops bakken, diertjes vouwen, kadertjes
schilderen, ijshoorntjes met slagroom versieren, een
mooie bloemenmobiel maken, creatieve wasknijpers
ontwerpen,... Bedankt aan alle mama’s voor jullie
enthousiasme en het meegebrachte materiaal. We
hebben ervan genoten!
29

30
Als kleuters mochten trouwen…
De laatste jaren zijn er weinig trouwlustigen in de gemeente Voeren. Tijd dus dat de grote mensen een
voorbeeld nemen aan de kleuters van de klas van juf Marie-Ange en juf Vicki uit Moelingen.
Twee weken lang werkten, leerden, speelden en knutselden ze in hun kleuterklasje rond het thema ‘trouwen’.
Het hoogtepunt was het kleuterhuwelijk op het gemeentehuis.” Uiteraard keken de kleuters uit naar
deze hoogdag. Na een loting waren de koppeltjes bekend: Davina Ghaye zou trouwen met Timo Polmans
en Riana Theunissen zou trouwen met Yvo Wolfs. Natuurlijk hadden ook alle andere kleuters een taakje.
Nadat de bruidegoms kennis maakten met hun prachtige bruidjes, vertrok iedereen met de huifkar naar
het gemeentehuis. Een lange rij van auto’s met trotse ouders en grootouders volgden de suite. Op het
gemeentehuis moesten de koppeltjes bij de notaris langs om hun ‘huwelijksbeloften’ te ondertekenen en
zich in te schrijven bij de burgerlijke stand. Hierna ontmoetten ze eindelijk burgemeester Broers voor het
‘jawoord’. Na de openingsdans op het gemeentehuis kregen alle kleuters een glaasje frisdrank aangeboden.
Terug in school gekomen maakte een echte receptie met bruidstaarten en andere lekkernijen het trouwfeest
compleet.
Het 3e leerjaar naar de
ontdekhoek in Sittard
Op dinsdag 22 februari zijn we naar
de ontdekhoek geweest. Het was heel
leuk en de kinderen mochten veel verschillende
zaken maken.
Het was een leuke en leerrijke ervaring.
pelkaartje vol hadden mochten ze iets gaan uitzoeken
in het winkeltje.
Er waren nog verschillende andere activiteiten op
school: ze konden voetballen, gaan zwemmen, er
was een schminkstand. Er was een vrij podium
waar de kinderen van de lagere school zich voor
konden inschrijven. Knap wat deze leerlingen al
allemaal kunnen. Die lenigheid en creativiteit is
niet te onderschatten en dat moeten we vooral
aanmoedigen!
Het was geen stralend zomerweer maar toch hebben
we het redelijk getroffen.
We willen alle mensen van de ouderraad bedanken
voor hun inzet tijdens ons schoolfeest!
Schoolfeest in de basisschool in
Voeren
Ons thema dit jaar was “Feest”. We hadden dubbel
feest omdat onze directeur op deze dag 50
jaar geworden is en dat hebben we toch in de
bloemetjes gezet!
Alle kleuters hadden weer zeer mooi gedanst. Ze
zagen er heel goed uit en waren mooi verkleed!
Na de optredens konden we ons uitleven op
onze vlaamse kermis. Als de kinderen een stem

Tijdens het boerderijbezoek mochten
de kleuters (uit Sint-Martensvoeren)
de kalfjes eten geven.
31

Personalia
Gelukwensen aan de gelukkige
ouders bij de geboorte van ...
Emiel, kleinzoon van Wilfried Jossa (leerkracht
PSS)
Hartelijk welkom aan de nieuwe of
tijdelijke personeelsleden ...
Ann Daenen, lerares Frans
Eva op’t Eyndt, lerares plastische opvoeding
Egon Kloos, leraar lichamelijke opvoeding
We melden u het overlijden van ...
Michael Schrijnemaekers, vader van Jeanique
Schrijnemaekers (leerling 5MTW)
Léon Aussems, vader van Dany en Jean-Marie
Aussems (leraars Frans - Nederlands - Engels)
Frie Ceyssens, vader van Hilde Ceyssens
(lerares lichamelijke opvoeding)
Roger van Meensel, vader van Erik van Meensel
(leraar aardrijkskunde)
Jef Bielen, vader van Johan Bielen (leraar
Engels PCVO)
32
Christiane Simons (lagere afdeling)
Marijke Daems (secundaire afdeling)
Met pensioen …
Reinhilde Pieters
Op 11 september 1978 begon Mevrouw Pieters
aan haar loopbaan in onze school. Dat
was toen nog in de gebouwen van de huidige
muziekacademie Johannes Ockeghem, gelegen
in de Kloosterstraat van ‘s-Gravenvoeren.
Gedurende haar hele carrière was zij een vaste
waarde in onze school. Mede dankzij haar inzet
is de school uitgegroeid tot wat ze nu is.
Reeds een goede maand na haar eerste les
kwam toenmalig inspecteur Mijnheer N. Bormans
bij haar op bezoek. Het was een les in
het vierde jaar over de economische ontwikkeling
in de vroege middeleeuwen. In zijn
verslag kunnen we lezen dat Mevrouw Pieters
een “lesgeefster is met veel aanleg, die de leerlingen
kan boeien”. Dat kon ze inderdaad. Als
oud-leerling van haar, kan ik hiervan zeker ge-
Met pensioen …
Colette Bodden
Als een collega met pensioen gaat is dit altijd
een beetje afscheid nemen. Dit geldt
zeker ook voor ons, nu het pensioen van
onze collega Colette, administratief medewerkster
van onze school, een feit is. We
hebben 8 jaar lang mogen genieten van
een fijne samenwerking.
Colette is haar carrière begonnen voor de
klas, als leerkracht. Toen ze ons kwam vervoegen
op het secretariaat brak voor haar
dan ook een nieuwe uitdaging aan, die ze
vol enthousiasme heeft aangevat. Ik denk
dan ook dat we gerust kunnen stellen
dat iedereen Colette heeft leren kennen
als iemand waarop je altijd kunt rekenen,
iemand met het hart op de juiste plaats, voor
zowel haar collega’s als de kinderen. Het is
dan ook niet verwonderlijk dat onze band na
verloop van tijd is uitgegroeid tot een hechte
vriendschap.
Haar inzet, maar vooral ook haar vriendelijke
glimlach en hartelijke humor, dit zijn de dingen
die wij allen zullen missen nu Colette met
pensioen gaat. Maar we gunnen het haar van
harte!
We weten namelijk hoe erg Colette uitkijkt
naar haar welverdiende pensioen. Want zoals
ze vaak zelf zegt: “Er zijn zoveel dingen die ik
tuigen. Zij beheerste niet alleen haar leerstof,
maar zij wist de aandacht van haar leerlingen
vast te houden door haar manier van lesgeven.
In haar lessen moesten de leerlingen namelijk
zelf noteren. Deze vaardigheid kwam hen zeker
later nog van pas. Zo leerden ze luisteren,
structureren en waren de leerlingen eigenlijk
mee verantwoordelijk voor hun leerstof.
Vanaf het begin ging ze ook steeds op zoek
naar didactisch materiaal. Ze bracht kaarten
en kopieën van authentieke documenten mee
naar de les. De leerstof werd zo aanschouwelijk
en bovendien leerde ze op deze manier
haar leerlingen denken. Het volstand bij haar
namelijk niet dat je de leerstof kon reproduceren.
Integendeel. Je moest iets doen met
die kennis. Aan de hand van kaarten en ander
materiaal verwachtte Mevrouw Pieters van de
leerlingen dat ze de geziene leerstof konden reconstrueren.
Uit welke periode stamde dat document?
Over welk verdrag ging het? Wat was
er veranderd na die oorlog? In de historische
atlas leerde ze haar leerlingen kijken naar die
nog graag zou willen doen, maar ik heb er gewoon
te weinig tijd voor.” Welnu Colette, het
is zover. Tijd om te genieten van je gezin, te
lezen en fietsen, in je tuin te werken, op vakantie
te gaan en bovenal volop te genieten van je
schattige kleindochter Éma.
We wensen je dan ook nog vele gezonde en gelukkige
jaren toe!
Christiane, Josette & Hilde, je secretariaatsmedewerkers
Directie & onderwijzend personeel
verschuivingen. Aangezien de hele geschiedenis
een aaneenschakeling is van oorzaken en
gevolgen, vestigde zij hier ook voortdurend
de aandacht op. Zij vond het bijgevolg uiterst
belangrijk dat de leerlingen leerden verbanden
leggen. Geschiedenis is nu eenmaal geen opsomming
van losstaande feiten en gebeurtenissen.
In haar lessen werd er gewerkt. Je moest wel:
hoe moest je je lessen leren zonder goede
nota’s? Regelmatig controleerde ze via onverwachte
overhoringen of iedereen goed had
opgelet. Discipline was voor haar een zeer belangrijke
attitude. Ze verwachtte dit dan ook
van haar leerlingen. Daarnaast stond beleefdheid
hoog bij haar in het vaandel geschreven.
In het begin van het schooljaar kenden de
leerlingen vrij snel de afspraken van Mevrouw
Pieters en, vreemd genoeg, hadden ze hier
eigenlijk niet echt problemen mee. Zij was
steeds zeer duidelijk en erg consequent. Het
lijkt misschien paradoxaal, maar structuur en
discipline brengen rust. En de leerlingen von-

den dit eigenlijk best wel fijn! Zij wisten namelijk steeds
heel goed wat er van hen werd verwacht. Ik heb hier dan
ook nooit iemand horen over klagen. Beter nog: als we
aan oud-leerlingen de vraag stellen bij wie ze veel hebben
geleerd, dan valt heel vaak de naam van Mevrouw Pieters.
Tijdens de opendeurdagen leerden we een andere passie
van Mevrouw Pieters kennen: haar liefde voor de keuken.
Samen met enkele collega’s zorgde zij die dagen voor onder
andere heerlijke pannenkoeken en lekkere ijscoupes.
Ook als ze jarig was en ze de collega’s trakteerde, dan was
dat steeds met lekkernijen die ze de avond voordien zelf
nog had gemaakt. Koken, het is nog steeds één van haar
vele hobby’s.
Ook de leerlingen waren ongetwijfeld met stomheid
geslagen toen zij dit jaar Mevrouw Pieters, verkleed als
Cleopatra, zagen deelnemen aan de creatieve happening.
Dat was voor haar geen probleem: er was een tijd van
werken en een tijd van ontspannen. De leerlingen stelden
dit dan ook ten zeerste op prijs.
Het nieuws dat ze vanaf 1 september 2013 niet meer op
school zou zijn verspreidde zich als een lopend vuurtje.
Toen ik tijdens de zwerfvuilactie in maart enkele laatstejaars
met de auto terug naar school bracht, liet iemand
zich ontvallen dat haar vertrek een aderlating zal zijn voor onze school.
Zo’n spontane reactie is een prachtig bewijs van de waardering die de
leerlingen voor haar hebben.
Eigenlijk had ze al vroeger mogen genieten van haar pensioen. Officieel
mocht ze op 1 mei thuis blijven. Echter, plichtsbewust en bezorgd als ze
is, kon ze dit niet over haar hart krijgen. Zouden we namelijk nog wel
een leraar geschiedenis kunnen vinden op het einde van het schooljaar?
Wie ging dan voor de klas staan en examens afnemen? Op het einde
van vorig schooljaar kwam ze naar me toe met de vraag of ik het goed
vervolg van pagina 3
wordt door de vloeistof. Een kleine uitgeoefende kracht veroorzaakt
deze verharding niet. Met behulp van krachtsensoren werd de weerstand
in de vloeistof onder verschillende omstandigheden gemeten.
Astrid van den Brandt heeft haar onderwerp uitgewerkt bij haar hobby:
zwemmen. Ze wilde nagaan wat de invloed is van het soort materiaal
waaruit een zwempak gemaakt is op de weerstand die een zwemmer
in het water ondervindt en dus op zijn zwemprestatie. Met een zelfgemaakte
opstelling is ze erin geslaagd om de verschillende materialen te
testen op een aangepaste fles die in het water werd voortgetrokken.
Ronald Wolfs deed onderzoek met verschillende halfgeleidercomponenten.
Met behulp van elektrische sensoren kon hij de elektrische
signalen bij verschillende schakelingen meten. Hij maakte ook een
praktische miniatuuropstelling die voor afkoeling zorgde van te warme
elektrische componenten.
Robin Locht onderzocht de kwaliteit van onze Voerense bronnen. Op
verschillende tijdstippen in het jaar heeft hij stalen genomen en de concentratie
van meerdere chemische stoffen bepaald. Hij heeft vastgesteld
dat je van een bron zeker niet moet drinken.
Koen Theunissen paste de fysica toe op zijn hobby voetballen. Hij
onderzocht verschillende parameters zoals de voetbalopleiding van de
vond als ze tot het einde van het schooljaar zou blijven ... Het was het
zoveelste bewijs van haar bezorgdheid voor haar leerlingen en van haar
passie voor onze school.
Ik wil haar dan ook oprecht bedanken voor alles wat ze voor onze
school heeft betekend en gedaan. Het was steeds een plezier om met
haar te mogen samenwerken. Ik wens haar dan ook een goede gezondheid
en veel mooie momenten in deze nieuwe fase van haar leven.
Ronald Soudant, directeur
speler, de soort bal en de luchtdruk in de bal op de trapprecisie. Met
videometingen, aangeleerd tijdens een workshop aan de Xios, kon hij
ook de snelheid van de bal bij een trap bepalen.
Kevin Duysens is geboeid door constructies in bruggen. Hij maakte
verschillende schaalmodellen van de meest gebruikte type bruggen en
testte deze op stabiliteit door er krachten op uit te oefenen. Hij volgde
ook een workshop in het kader van zijn onderzoek aan de hogeschool
Sint-Lucas in Brussel.
33

Voeren
Kwaliteitsonderwijs voor volwassenen
Middag- en avondcursussen aan scherpe prijzen
34
INFODAGEN
• op zaterdag 22 juni
tussen 10 en 12 uur
• op zaterdag 24 augustus
tussen 10 en 12 uur
• op donderdag 29 augustus
tussen 18 en 21 uur
INSCHRIJVEN
• via het internet:
www.blijfl eren.be
pcvovoeren@limburg.be
• op het secretariaat van de school:
Provinciaal Centrum voor Volwassenenonderwijs
Hoeneveldje 2, 3798 ’s-Gravenvoeren, België
tel.: 00 32 43 81 91 02
fax: 00 32 43 81 91 08

V.U.: Anne-Mie Palmans-Casier, St-Pieterstraat 7, 3792 Voeren
2013
2014
TALEN: vanaf € 69
Nederlands voor anderstaligen
Frans • E ngels • Italiaans • Spaans
COMPUTER: € 69
Initiatie: Eerste stappen in de computerwereld
Internet: Mail en surf op het WereldWijdeWeb
Sociale Media: Facebook, Twitter en co
Word: Basis tekstverwerking
Excel: Werk op een elektronisch rekenblad
Photoshop Elements: Creatief met foto's
Digitale Fotografie: Techniek en visie
Dreamweaver: Bouw je eigen website
Tablets: Aan de slag met Androïd
Diverse workshops
Voor meer info over cursusaanbod en prijzen:
Surf naar www.blijfleren.be.
blijfl eren.be
PCVO VOEREN
Provinciaal Centrum voor Volwassenenonderwijs
Hoeneveldje 2, 3798 ’s-Gravenvoeren
tel.: 0(032) 43 81 91 02 - fax: 0(032) 43 81 91 08
pcvovoeren@limburg.be
35

Inhoud van dit nummer
36
2 Muriël Booms en Jennifer Didderen finalisten in Sociale-Wetenschappen-Olympiade
Ook andere profielwerkstukken waren vaak de moeite waard
4 Straks tablets in plaats van schoolboeken?
5 Cyberpesten
6 Chrysostomos 2013: fantastisch!
7 6SEC op Belfairbeurs in Gent
8 Cultuurweek 5HUM: Brussels, here we come!
10 Economieweek 5EMT: op een leuke manier veel leren
11 Wetenschapsweek 5MTW: van konijnen tot zonnecellen
12 Stage Medisch Secretariaat 5SEC
13 Verleg je grenzen
14 Laatstejaars naar Toscane, de blik van de begeleider
16 Vierdejaars naar Parijs: drie leuke dagen
18 Je hebt zo van die dagen…
19 De achterkant van het sprookje
20 Leerlingen en hun hobby’s:
Thom Bormans, Zef Orbons en Chloë Eussen
23 De leerlingenraad heeft niet stilgezeten
24 Europeers in dichtvorm
25 Leerkrachten lopen een Ekiden ten voordele van Palliovik
26 Gezond ontbijt
27 Nieuws uit de lagere en kleuterschool
32 Personalia
Met pensioen: Colette Bodden, Reinhilde Pieters
Voersprokkels is het contactblad
van de Provinciale School in de Voerstreek.
Redactieadres: Hoeneveldje 2, 3798 ’s-Gravenvoeren
tel. 04-3819100, fax 04-3819108
pssvoeren@limburg.be — http://www.pssvoeren.be
Druk: Decapress, Hoeselt
44ste jaargang, nr. 1 (juni 2013)