november - december - Radio Bloemendaal

Herinneringen die pijn doen
---------------------------------------
Meneer Linh gebaart zijn vriend (de dikke
man) hem te volgen. Hij verlaat het pad,
en baant zich een weg door het woud.
Hier en daar werpt het laatste zonlicht
gouden muntjes op het mostapijt, en in
dat mozaïek van vuur verschijnt plotseling
een bron. Het stromende water
welt op tussen twee stenen en loopt vijf
kanten op, alsof het de omtrek van een
gestrekte hand met vijf gespreide vingers
tekent, een open hand, een aangeboden
hand. Een paar passen verderop verdwijnen
de vijf stroompjes weer in de grond,
even wonderbaarlijk als in het daglicht
kwamen.
“Dat is geen gewone bron,” zegt meneer
Linh tegen de dikke man, “er wordt
verteld dat het water het vermogen heeft
om vergetelheid te schenken aan diegene
die het drinkt, vergetelheid van slechte
dingen. Wanneer iemand van ons weet
dat hij gaat sterven, gaat hij naar de bron
toe, alleen. Het hele dorp weet waar hij
naartoe gaat, maar niemand gaat met
hem mee. Hij moet de weg in zijn eentje
afleggen en hier in zijn eentje neerknielen.
Dan drinkt hij van het bronwater, en
wordt zijn geheugen lichter; alleen de
goede herinneringen en mooie momenten
blijven bestaan, alles wat zachtaardig
en gelukkig is. De rest verdwijnt –alle
herinneringen die pijn doen, die je ziel
doorboren en verscheuren ; ze raken verdund
in het water zoals een inktdruppel
in de oceaan.”
Meneer Linh zwijgt. De dikke man buigt
het hoofd. Alsof hij de woorden die hij
hoort goed wil proeven.
18 / Radio Bloemendaal Kerk Zonder Grenzen Magazine
“Zo,”zegt meneer Linh. “Nu weet u waar u
en ik naartoe moeten als we onze dood
voelen aankomen”
“Daar hebben we nog alle tijd voor!” antwoordt
zijn vriend lachend.
“Ja,” zegt meneer Linh, ook lachend . “U
hebt gelijk, daar hebben we nog alle tijd
voor.”
(uit Philippe Claudel (foto),
Het kleine meisje van meneer Linh)
Het einde der tijden?
De Maya’s weten wel beter.
Maya’s in Guatemala begrijpen er niets
van, de wereldwijde aandacht die hen ten
deel valt omdat zij het einde der tijden
zouden hebben aangekondigd. Maar
waar komt met betrekking tot 21 december
2012 dan toch de nerveuze spanning
vandaan die het apocalyptische beeld
oproept van een wereld die vergaat en
een tijd die voor goed stil blijft staan? In